W przedmiotowej sprawie płatnik nie potrącał od pobieranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych należnego mu wynagrodzenia z tytułu terminowego wpłacania podatku, o którym mowa w art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej i przekazywał całość pobranych zaliczek na rachunek urzędu skarbowego.
Obecnie jednak płatnik chciałby skorzystać z prawa do wynagrodzenia przysługującego mu z tytułu terminowego wpłacania zaliczek na podatki począwszy od 1 stycznia 1998 r., tj. od dnia wejścia w życie Ordynacji podatkowej, która tą kwestię uregulowała.
Ponieważ przepisy Ordynacji podatkowej nie precyzują terminu, w jakim wynagrodzenie może zostać pobrane przez płatnika, to zdaniem płatnika należy uznać, że uprawnienie do wynagrodzenia może być zrealizowane zarówno w chwili zapłaty podatku, z którego tytułu stało się ona należne, jak i w terminie późniejszym.
Minister Finansów wskazał jednak, że płatnik ma prawo potrącić należne mu wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jedynie za okres istnienia zobowiązania, a więc do upływu terminu jego przedawnienia.
WSA podzielił rozstrzygnięcie Ministra Finansów i uznał za niezasadne stanowisko co do nieograniczonego w czasie prawa płatnika do dochodzenia uprawnienia do wynagrodzenia w związku z obowiązkami płatnika. Zdaniem Sądu, nie ulega wątpliwości, iż wynagrodzenie przynależne płatnikowi nie jest podatkiem, jednakże można odnośnie tej należności zastosować analogiczne rozwiązania prawa w przedmiocie nadpłaty. Wskazać bowiem należy, iż zaliczka odprowadzana na rachunek bankowy właściwego organu podatkowego jest sumą wynagrodzenia oraz kwoty zaliczki na podatek dochodowy. Także w sytuacji, gdy wynagrodzenie płatnika będzie wyższe niż należne, zaliczka na podatek będzie zaniżona. W konsekwencji, konieczne jest zastosowanie regulacji określonej w art. 80 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu.
W ocenie Sądu, przyjęcie odmiennego stanowiska od wskazanego powyżej w uzasadnieniu wskazywałoby na przyznanie płatnikowi prawa do roszczenia o świadczenie okresowe, które przedawniałoby się po upływie 3 lat.
( III SA/Wa 1692/10)
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line