WSA: Nagrania z policyjnego wideorejestratora są informacją publiczną

Organy odmówiły wnioskodawcy udostępnienia całości nagrania z wideorejestratora z samochodu funkcjonariuszy policyjnych, zasłaniając się ochroną prywatności osób nagrywanych. Decyzje były jednak wadliwe, skoro nie wskazano w nich kręgu osób, których prywatność miała być chroniona - orzekł WSA w Szczecinie.

Komendant Powiatowy Policji odmówił wnioskodawcy udzielenia informacji publicznej w postaci całości nagrania wideorejestratora zamontowanego w opisanym w decyzji samochodzie z dnia 17 lutego 2017 r. Komendant Policji, jako organ odwoławczy, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie decyzji

Organy zgodnie uznały, że udostępnienie zapisu z wideorejestratora podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osób fizycznych. Podkreślono, że organy nie dysponują możliwością skutecznej anonimizacji materiału. Organ odwoławczy podkreślił, że "całość nagrania" wideorejestratora narusza prywatność osób, wobec których funkcjonariusze policji wykonywali czynności służbowe. Komendant Policji powołał się na wyrok WSA w Szczecinie w sprawie II SAB/SZ 36/17 z dnia 7 czerwca 2017 r. (LEX nr 2314202). W tym wyroku zwrócono uwagę na ograniczenia w dostępie do informacji publicznej przy pozyskiwaniu informacji utrwalonych przez wideorejestrator podczas służby.

Zasadna skarga

Wnioskodawca wniósł skargę na decyzję do WSA. Jego zdaniem, wydane decyzje w sposób nieuzasadniony ograniczają jego prawo do informacji, co narusza przepisy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Skarżący podkreślił, że konieczność ochrony danych osobowych nie zwalnia organu z udostępnienia informacji publicznej, co wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych.

WSA uznał wniesioną skargę za zasadną. W związku z tym uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji. 

Kluczowa kwestia

WSA wskazał, że istotą sporu była odmienna ocena istnienia podstaw do ograniczenia prawa do informacji publicznej z uwagi na prywatność osób fizycznych. WSA wskazał, że prawomocnym wyrokiem z dnia 7 czerwca 2017 r. przesądzono, że co do zasady informacją publiczną są materiały z wideorejestratora. WSA jest związany tą oceną prawną. Jeśli więc zapis z wideorejrestratora jest informacją publiczną, to do jego udostępnienia co do zasady może mieć także zastosowanie przywoływany przez organy art. 5 ust 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Na jego podstawie prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. W sytuacji, gdy organ uzna, że takie ograniczenie wystąpiło, wydaje decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej.Powyższe wynika z art. 16 ust. 1 tej ustawy. 

Odmowa udostępnienia danych

Należało jednak zwrócić uwagę na treść art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy. W świetle tego przepisu, uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Z powyższej regulacji wynika, że ustawowym wymogiem decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej ze względu na możliwość naruszenia prywatności osób fizycznych jest zawarcie w niej oznaczenia tych osób a także podanie imion nazwisk i funkcji osób, które zajęły stanowisko w sprawie. Obie decyzje nie zawierały tych informacji - podkreślił WSA. 

Ogólnikowe stwierdzenie

W zaskarżonej decyzji wskazano jedynie, że niewątpliwie całość nagrania z wideorejestratora z dnia 17 lutego 2017 r. zawiera dane naruszające prywatność osób fizycznych, wobec których funkcjonariusze policji wykonali tego dnia czynności służbowe. Takie stwierdzenie nie spełniało jednak wymogów, które wynikają z art. 16 ust. 2 ustawy. WSA zaznaczył, że z powyższego nie wynika w szczególności, czy w dniu 17 lutego 2017 r. dokonywano przy użyciu wideorejestratora kontroli wobec osób innych aniżeli skarżący. Organ nie podjął też próby oznaczenia osób fizycznych, których prywatność - w jego ocenie - miałaby stanowić podstawę do wydania decyzji o odmowie udzielania informacji publicznej.

Dodatkowo WSA wskazał, że niemożność dokonania anonimizacji nagrania z wideorejestratora nie została wymieniona w ustawie o dostępie do informacji publicznej jako przesłanka odmowy uwzględnienia wniosku. 

Wytyczne na przyszłość

Należało więc uznać, że organy naruszyły przepisy prawa w sposób, który miał wpływ na treść rozstrzygnięcia. Z tego względu koniecznym było uchylenie decyzji. WSA zwrócił uwagę, że w decyzji, wydawanej przy ponownym rozpoznaniu, należy wskazać osoby fizyczne, których prywatność mogłaby być naruszona. Osoby te powinny być oznaczone w taki sposób, który nie naruszy ich prywatności - podkreślił WSA. 
 

Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 23.05.2018 r., II SA/Sz 357/18, LEX nr 2509367.