Zażalenie to przysługiwać będzie na postanowienia, których przedmiotem są:
1. oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego,
2. zwrot kosztów procesu,
3. skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę,
4. zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka,
5. odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia.

Wyjątkiem będą postanowienia wydane w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji.
Do Kodeksu postępowania cywilnego wprowadzona też będzie możliwość zaskarżenia rozstrzygnięcia sądu drugiej instancji uchylającego wyrok sądu pierwszej instancji i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania. Zażalenie będzie się wnosić do Sądu Najwyższego. Zdaniem autorów nowelizacji, wybór zażalenia jako środka inicjującego kontrolę ze strony Sądu Najwyższego motywowany jest przez wzgląd na charakter kontrolowanego orzeczenia, jak również pożądaną szybkość kontroli.
Autorzy nowelizacji uzasadniają swoją decyzję przeprowadzonymi badaniami, z których wynika, że instytucja uchylenia wyroku sądu drugiej instancji wraz z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania jest nadużywana. Tymczasem obecny model postępowania cywilnego zakłada, że druga instancja stanowi instancję merytoryczną, w ramach której rozstrzygnięcie sprawy powinno nastąpić ex novo i zakończyć się wydaniem merytorycznego rozstrzygnięcia kończącego spór pomiędzy stronami. Zbyt częste uciekanie się do uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji wraz z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania prowadzi do wypaczenia tego założenia i przedłużenia postępowania, stąd pojawienie się takiej zmiany Kodeksu postępowania cywilnego.
(Dz. U. Nr 233, poz. 1381)

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line