Ustawa ma na celu wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22.09.2015 r. (sygn. akt SK 21/14). W wyroku tym Trybunał orzekł, że art. 408 Kodeksu postępowania cywilnego w zakresie, w jakim po upływie 5 lat od uprawomocnienia się wyroku nie pozwala żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności wynikającej z naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, jest niezgodny z art. 77 ust. 2 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Ustawa wydłuża więc okres na wznowienie postępowania cywilnego po uprawomocnieniu się wyroku z pięciu do dziesięciu lat. Zmiana ta wynika ze stanowiska Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł, że dotychczasowa cezura czasowa w praktyce może zamykać skarżącemu dostęp do sądu po wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, zwłaszcza że postępowania przed tym ostatnim są zazwyczaj długotrwałe i niejednokrotnie kończą się już po upływie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego na gruncie prawa krajowego, co zamyka stronie możliwość dochodzenia swoich praw w kraju.
Warto zaznaczyć, że termin dziesięcioletni będzie terminem jednolitym dla wszystkich podstaw wznowienia, czyli również tych, których nie dotyczyła wypowiedź Trybunału Konstytucyjnego. Bez względu więc na to, czy daną sprawą zajmował się Europejski Trybunał Praw Człowieka, każdy obywatel będzie miał 10 lat na złożenie skargi o wznowienie postępowania w sprawach cywilnych. Przyczyną takiej skargi może być np. obecność w składzie sądu osoby nieuprawnionej, brak należytej reprezentacji strony postępowania, oparcie wyroku na podrobionym dokumencie lub na przepisie uznanym za sprzeczny z konstytucją.
Ustawa stanowi, że w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, jeśli nie upłynął jeszcze pięcioletni termin na ich wznowienie, liczony od uprawomocnienia się orzeczenia, będzie stosowany już nowy dziesięcioletni termin.
Źródło: www.prezydent.pl,
