Szersze kompetencje dla Rzecznika Praw Dziecka

Przyznanie Rzecznikowi Praw Dziecka uprawnień do m.in. występowania do Sądu Najwyższego z wnioskami w sprawie rozstrzygnięcia rozbieżności wykładni prawa w zakresie przepisów prawnych dotyczących praw dziecka, a także wnoszenia skargi kasacyjnej oraz skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, przewiduje ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw.

Zgodnie z ustawą w wersji uchwalonej przez Sejm (druk nr 2266), Rzecznik Praw Dziecka będzie uprawniony do wniesienia wspomnianych środków zaskarżenia w przypadku, jeżeli doszło do naruszenia praw dziecka i wymaga tego ochrona interesu publicznego. Wniesienie skargi kasacyjnej oraz skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wymagałoby zatem wykazania kumulatywnego spełnienia obu przesłanek.
Tekst ustawy trafił jednak do Senatu, który doszedł do wniosku, że niecelowym jest, aby Rzecznik Praw Dziecka był obowiązany do wykazywania warunku "ochrony interesu publicznego". W opinii Izby wystarczającą przesłanką wniesienia odpowiednich środków zaskarżenia przez Rzecznika Praw Dziecka powinno być naruszenie praw dziecka. W związku z powyższym Senat wprowadził stosowne poprawki do tekstu nowelizacji, które obecnie czekają na przegłosowanie w Sejmie.
Nowelizacja wprowadza także zmianę do ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, z późn. zm.), która wyłącza Rzecznika Praw Dziecka z kręgu podmiotów podlegających obowiązkowi uiszczania kosztów sądowych w postępowaniu cywilnym (analogicznie jak prokuratora i Rzecznika Praw Obywatelskich).

 Artykuł pochodzi z Serwisu Samorządowego www.lex.pl/samorzad