Skargę do Trybunału wniosły 42 osoby różnych narodowości, które wzięły udział szczycie antyglobalizacyjnym, przeprowadzonym równolegle do szczytu G8 pod przewodnictwem Włoch w Genui, od 19 do 21 lipca 2001 r. W nocy 21 lipca 2001 r. szkołę, w której przebywali skarżący, zajęli funkcjonariusze specjalnego oddziału włoskiej policji, przeszkoleni do walk w czasie zamieszek ulicznych. Wskutek operacji policji zatrzymano 93 osoby, w tym skarżących. Skarżący zarzucili, iż zamaskowani policjanci kopali ich i bili, krzyczeli na nich i grozili im, osoby ukrywające się były wyciągane za włosy, a środki przymusu zastosowane w czasie zatrzymań były niepotrzebne i nadmierne. 78 osób spośród 93 zatrzymanych musiało zostać odwiezionych do szpitala. Postępowanie karne, wszczęte przeciwko skarżącym, zakończyło się ich uniewinnieniem przez sąd. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż takie traktowanie sprowadzało się do naruszenia art. 3 Konwencji o prawach człowieka, zakazującego stosowania tortur i nieludzkiego i poniżającego traktowania.

Trybunał zgodził się ze skarżącymi i potwierdził naruszenie art. 3 Konwencji.

Trybunał zbadał zakres i sposób zastosowania siły przez funkcjonariuszy włoskich oddziałów specjalnych, i uznał go za nadmierny, rażąco nieproporcjonalny i nieuzasadniony. Skarżący okupowali budynek szkoły, wejście do której zostało staranowane opancerzonym pojazdem. Zamaskowani funkcjonariusze, uzbrojeni w pałki i sprzęt służący do rozpraszania zamieszek ulicznych, rozpoczęli zatrzymania wszystkich osób przy użyciu bezwzględnej, nieproporcjonalnej, systematycznie stosowanej siły. Trybunał uznał takie postępowanie za nieuzasadnione, skoro policja nie musiała się zmierzyć z sytuacją nagłą lub sytuacją stawiania oporu i stosowania przemocy przez skarżących. Co więcej, mimo obecności funkcjonariuszy wyższych rangą, nie wydano żadnych instrukcji dotyczących stosowania broni i stosowania środków przymusu w stosunku do osób okupujących szkołę.

Trybunał podkreślił dalej nieumiarkowane, nadmierne i niewłaściwe stosowanie środków przemocy przez funkcjonariuszy policji oraz brak zachowania właściwych procedur w czasie operacji. Skarżący stali się zarówno ofiarami, jak i świadkami zupełnie niekontrolowanego wybuchu przemocy ze strony służb policyjnych. Policjanci systematycznie bili każdego z uczestników protestu okupacyjnego szkoły, w tym osoby leżące na podłodze lub stojące z podniesionymi rękami w geście poddania, mimo że protestujący nie popełnili żadnego czynu z zastosowaniem przemocy ani nie stawiali oporu. Co więcej, sądy krajowe potwierdziły wersję wydarzeń skarżących: każdy ze skarżących został pobity, niektórzy pałkami policyjnymi, w niektórych policjanci rzucali meblami. Część ze skarżących doznała poważnych obrażeń i potrzebowała pomocy medycznej po zatrzymaniu. W niektórych przypadkach doszło do złamań i trwałych urazów fizycznych.

W konkluzji wyroku Trybunał wskazał, iż środki przymusu zastosowane przeciwko skarżącym były rażąco nadmierne i niepotrzebne, i spowodowały u nich fizyczne i psychiczne cierpienie i obrażenia o szczególnie okrutnym i dolegliwym wymiarze. Nadto procedury związane z prowadzeniem tego typu operacji przez policję nie zostały zachowane. Trybunał stwierdził, iż zaskarżone traktowanie sprowadzało się do nieludzkiego i poniżającego traktowania i tortur ze strony funkcjonariuszy policji. Miało tym samym miejsce naruszenie art. 3 Konwencji, zarówno w jego materialnoprawnym, jak i formalnoprawnym wymiarze.

Bartesaghi Gallo i inni przeciwko Włochom - wyrok ETPC z dnia 22 czerwca 2017 r., skargi nr 12131/13 i 43390/13).