Strasburg: taka sama emerytura dla duchownego katolickiego i ewangelickiego

Różne zasady wyliczania wysokości świadczeń emerytalnych w przypadku duchownych katolickich i ewangelickich stanowią nieuzasadnioną dyskryminację i naruszenie konwencyjnego prawa do poszanowania własności, jak uznał Europejski Trybunał Praw Człowieka w swym wyroku z 3 kwietnia br.

Sprawa ta dotyczy zasad wyliczania wysokości świadczeń emerytalnych dla duchownych katolickich i ewangelickich w Hiszpanii. Skarżący – jako duchowny ewangelicki – nie mógł zaliczyć do okresów składkowych wymaganych dla uzyskania emerytury tych lat pracy, które przepracował jako osoba świecka, przed rozpoczęciem swojej posługi. Prawo krajowe nie przewidywało takiej możliwości, chociaż przyznawało ją duchownym kościoła katolickiego.
Trybunał uznał ten stan rzeczy za nieuzasadnioną dyskryminację i orzekł naruszenie art. 14 Konwencji o prawach człowieka (zakaz dyskryminacji) w związku z art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji (poszanowanie prawa własności). Trybunał uznał, iż jedynym powodem dla różnego traktowania skarżącego i duchownych katolickich, których sytuacja była pod innymi względami analogiczna, był fakt wyznawania przez nich innych religii. Zakaz dyskryminacji ze względu na wyznanie jest jednym z absolutnie podstawowych praw człowieka chronionych przez Konwencję.
Trybunał przyznał skarżącemu wobec naruszenia art. 14 Konwencji w związku z art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji 3 000 euro tytułem doznanej krzywdy moralnej oraz zasądził zwrot poniesionych kosztów i wydatków.
Na przykładzie tego wyroku widać doskonale, jak daleką ewolucję konceptualną przechodzi rozumienie praw człowieka i ich ochrony. Zakaz dyskryminacji ze względu na wyznanie obowiązuje teraz nie tylko w sferze czysto religijnej, tradycyjnie kojarzonej z zakazem prześladowań religijnych. Trzeba mieć świadomość, iż obecnie prawa człowieka rozumiane są coraz szerzej i coraz silniej promieniują na inne sfery życia człowieka niż wynikałoby to z wykładni czysto historycznej. Trybunał stosuje wykładnię szeroką i bardzo wyraźnie postrzega prawa człowieka i ich ochronę w konkretnych kontekstach historycznych i socjologicznych, budując spójną wizję poszanowania godności człowieka i zagwarantowania wszystkim ludziom praw i wolności, które służą jak najlepiej tworzeniu demokratycznych społeczeństwa w państwach Rady Europy. Ta rola Trybunału jest nie do przecenienia. Dzięki niej Konwencja dalej jest aktualna i dobrze nas chroni.
Tak wynika z wyroku Trybunału z 3 kwietnia 2012 r. w sprawie nr 17966/10, Manzanas Martin przeciwko Hiszpanii.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line