Sprawa ta dotyczy obywatela Tunezji, który po odbyciu we Włoszech kary pozbawienia wolności za udział w grupie przestępczej związanej z islamskimi fundamentalistami miał zostać deportowany do swego państwa pochodzenia. Skarżący zaskarżył decyzję o swojej deportacji do Trybunału, który zalecił rządowi włoskiemu zawieszenie wykonania decyzji deportacyjnej do chwili rozstrzygnięcia skargi. Mimo to rząd włoski wydalił skarżącego twierdząc, iż ten stanowił zagrożenie dla bezpieczeństwa kraju.
Trybunał uznał ten stan rzeczy za naruszenie art. 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego i poniżającego traktowania) oraz za naruszenie art. 34 (prawo do skargi indywidualnej) Konwencji o prawach człowieka. Tunezja w raportach organizacji międzynarodowych takich jak Amnesty International, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i ONZ uznana została za państwo, w którym osoby skazane za przestępstwa terrorystyczne poddawane są w więzieniach torturom oraz nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu. Wykonanie nakazu deportacji skarżącego stanowiło tym samym naruszenie tego zakazu, skoro istnieje duże prawdopodobieństwo, że takie traktowanie zostanie względem niego w Tunezji zastosowane. Ponadto Włochy nie wykonały środka tymczasowego zaleconego przez Trybunał w postaci wstrzymania deportacji do rozstrzygnięcia sprawy. Deportowanie skarżącego do Tunezji uniemożliwiło mu skutecznie wykonanie prawa do wniesienia skargi do Trybunału i uzyskanie ochrony swych praw konwencyjnych, a zatem naruszyło art. 34 Konwencji.
Trybunał przyznał skarżącemu w związku z naruszeniem art. 3 i art. 34 Konwencji 15 000 euro za doznaną krzywdę moralną oraz zasądził zwrot poniesionych kosztów i wydatków.
Polska jak dotąd nie stała się głównym miejscem docelowym w ruchu – najczęściej nielegalnych – imigrantów, którzy nadal chętniej udają do państw Europy Zachodniej. Skoro jednak nasz kraj stał się częścią Unii Europejskiej bez granic wewnętrznych, ten stan rzeczy może się już niedługo zmienić. Ta linia orzecznicza Trybunału uświadamia, iż państwo-strona Konwencji nie może wydalić nikogo – bez względu na to, czy osoba ta jest legalnym imigrantem, czy była karana, czy stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa kraju – do państwa, w którym wydalony może zostać poddany torturom lub poniżającemu i nieludzkiemu traktowaniu.
Tak wynika z wyroku Trybunału z 27 marca 2012 r. w sprawie nr 9961/10, Mannai przeciwko Włochom.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line