Sposoby nawiązania stosunku pracy

Najczęściej podstawą nawiązania stosunku pracy jest umowa o pracę, którą należy zawrzeć na piśmie. Może być ona zawarta na czas nieokreślony, na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy. W sytuacji, kiedy zachodzi konieczność zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, umowa o pracę może być również zawarta na zastępstwo. Pracownik i pracodawca mogą także zawrzeć umowę o pracę na okres próbny, nieprzekraczający 3 miesięcy, która pozwala stronom stosunku pracy sprawdzić, czy chcą dalej kontynuować współpracę i zawrzeć właściwą umowę o pracę- podkreśla Aneta Wrona-Kłoczko, aplikant radcowski z M. Szulikowski i Partnerzy Kancelarii Prawnej.

W zależności od rodzaju zawartej umowy o pracę, zarówno pracownikowi, jak i pracodawcy przysługuje określony zakres uprawnień i obowiązków w trakcie trwania stosunku pracy, a także w razie jego wygaśnięcia.

Nawiązanie stosunku pracy w przypadkach określonych odrębnymi przepisami prawnymi następuje na podstawie powołania.

W taki sposób nawiązuje się stosunek pracy m.in. z dyrektorami przedsiębiorstw państwowych, osobami pełniącymi stanowiska kierownicze w administracji państwowej, Dyrektorem Generalnym Lasów Państwowych, dyrektorami instytucji kultury, prezesami Samorządowych Kolegiów Odwoławczych, zastępcami wójta (burmistrza, prezydenta miasta), skarbnikami gminy (powiatu, województwa). Warto przy tym wskazać, że stosunek pracy nawiązany na podstawie powołania cechuje się mniejszą stabilnością zatrudnienia niż zatrudnienie na podstawie umowy o pracę – pracownik powołany może być w każdym czasie odwołany przez organ powołujący.

Stosunek pracy może powstać także na podstawie wyboru 

jeżeli z wyboru wynika obowiązek świadczenia pracy w charakterze pracownika. Do powstania takiego stosunku pracy niezbędne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: przepisy szczególne przewidują wybór jako podstawę obowiązku wykonywania pracy w charakterze pracownika oraz zgoda wybranego pracownika na świadczenie pracy wynikającej z tego wyboru. Na podstawie wyboru dochodzi najczęściej do nawiązania stosunku pracy radnych, pracowników samorządowych, etatowych członków różnego rodzaju organizacji społecznych, stowarzyszeń, partii, związków zawodowych, spółek prawa handlowego. Stosunek pracy z wyboru rozwiązuje się wraz z wygaśnięciem mandatu.

W przypadkach uzasadnionych szczególnym charakterem pracy, określonych odrębnymi przepisami prawnymi, stosunek pracy nawiązuje się na podstawie mianowania (przykładowo: sędzia, czy nauczyciel).

Przepisy szczególne regulują również prawa i obowiązki pracownika mianowanego. Tego typu stosunek pracy co do zasady cechuje m.in. większa stabilizacja, większa dyspozycyjność pracownika, ale także i odpowiedzialność dyscyplinarna. Stosunki pracy pracowników mianowanych regulują m.in.: ustawa o pracownikach urzędów państwowych, Karta Nauczyciela, prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawa o pracownikach samorządowych, o pracownikach instytutów naukowo-badawczych, o szkolnictwie wyższym, czy o służbie cywilnej.

Stosunek pracy może być również nawiązany na podstawie spółdzielczej umowy o pracę.

Taka umowa nawiązywana jest między spółdzielnią pracy a jej członkiem. Kwestie związane ze stosunkiem pracy nawiązanym na podstawie spółdzielczej umowy o pracę reguluje ustawa Prawo spółdzielcze, a w zakresie nieuregulowanym odmiennie tą ustawą stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu pracy.

Podsumowując, w zależności od podstawy nawiązania stosunku pracy, pracownikowi przysługują określone uprawnienia i mają zastosowanie w pełnym lub ograniczonym zakresie przepisy kodeksu pracy. Niezależnie jednak od tego, czy pracujemy na podstawie umowy o pracę, mianowania, powołania, wyboru, czy spółdzielczej umowy o pracę, pozostajemy w stosunku pracy, zatem jesteśmy pracownikami.