Uchwałę podjęta została w odniesieniu do stanu prawnego i faktycznego,w którym kilku osobom postawiono zarzut wprowadzania do obrotu znacznych ilości narkotyków, jednak z racji tego, że przestępstwo miało być popełnione poza granicami Polski, postępowanie zostało umorzone.
Zgodnie z uchwałą z dnia 28 stycznia 2016 r. (sygn. akt I KZP 15/15) do przestępstw z art. 56 ust. 1 i 3 (penalizujących nielegalny obrót środkami odurzającymi) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485) popełnionych przez sprawcę, który działa wyłącznie poza granicami Polski ma zastosowanie art. 113 k.k. Wskazany przepis k.k. stanowi, że niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia przestępstwa, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego oraz cudzoziemca, którego nie postanowiono wydać, w razie popełnienia przez niego za granicą przestępstwa, do którego ścigania Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana na mocy umowy międzynarodowej, lub przestępstwa określonego w Rzymskim Statucie Międzynarodowego Trybunału Karnego, sporządzonym w Rzymie dnia 17 lipca 1998 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 78, poz. 708). Według Sądu Najwyższego stwierdzenie, że na terytorium innego państwa doszło do wprowadzenia do obrotu wymienionych w art. 56 u.p.n. środków, pomimo braku zezwolenia odpowiednich organów tego państwa, pozwala na dokonywanie oceny prawnej takiego czynu jako przestępstwa z art. 56 u.p.n. Taka wykładnia art. 56 u.p.n. zapewnia więc realizację przez Polskę zobowiązań wynikających z konwencji antynarkotykowych.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Prawo i postępowanie karne po nowelizacji - PAKIET
|