Obrońca skazanego wniósł kasację od wyroku sądu apelacyjnego. Autor kasacji podniósł m.in., że oskarżony nie był prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy odwoławczej. To zaś skutkowało naruszeniem jego prawa do obrony. Wskazano, że sąd dopuścił się więc w szczególności obrazy art. 450 k.p.k.
Sąd Najwyższy pozostawił kasację bez rozpoznania. Sąd Najwyższy uznał bowiem, że była ona niedopuszczalna z mocy ustawy.
Kara „w zawiasach”
Sąd Najwyższy podkreślił, że oskarżonemu wymierzono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 5 lat. Sąd wymierzył także karę grzywny. Jednocześnie w okresie próby, oskarżonego poddano pod dozór kuratora. Sąd odwoławczy, który rozpoznawał apelację w sprawie, dokonał jedynie niewielkich zmian w zakresie ustaleń faktycznych i podstawy prawnej skazania. Sąd apelacyjny nie zmienił natomiast orzeczenia sądu pierwszej instancji w zakresie rodzaju i wymiaru kary pozbawienia wolności. Sąd ten również nie zmienił orzeczenia o zawieszeniu wykonania kary więzienia dla oskarżonego. To zaś oznaczało, że obrońca oskarżonego nie mógł wnieść skutecznej kasacji.
Warunki dla kasacji
Przepisy dotyczące wnoszenia kasacji uregulowane są w art. 518 i następnych kodeksu postępowania karnego. Z regulacji tych wynika, że kasacja na korzyść oskarżonego może być wniesiona jedynie w razie skazania za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenie jej wykonania. Powyższej reguły nie stosuje się, jeśli w kasacji podnosi się zaistnienie tzw. bezwzględnych przyczyn odwoławczych. Są one wyszczególnione w art. 439 k.p.k. Sąd Najwyższy przypomniał, że powyższe ograniczenia we wnoszeniu kasacji nie dotyczą tych kasacji, które są sporządzane przez podmioty specjalne. Są nimi przede wszystkim Minister Sprawiedliwości - Prokurator Generalny i Rzecznik Praw Obywatelskich.
Niedopuszczalna kasacja
Oznaczało to, że wniesiona kasacja nie podlegała rozpoznaniu. Oskarżony nie został skazany na bezwzględną karę pozbawienia wolności. Jego obrońca nie podniósł zaistnienia tzw. bezwzględnych przyczyn odwoławczych. Ich wystąpienie uzasadniałoby natomiast uchylenie wydanego wyroku. Ponadto, kasacja nie została także sporządzona przez jeden z podmiotów uprawnionych do wniesienia tzw. kasacji nadzwyczajnej. Oznaczało to, że taka kasacja nie powinna zostać przyjęta.
Postanowienie Sądu Najwyższego z 11.04.2018 r., IV KK 510/17, LEX nr 2473819.