SA: prawo do korzystania z określonego numeru telefonu nie jest dobrem osobistym

Działanie operatora sieci komórkowej polegające na odmowie przeniesienia numeru telefonu do innej sieci telekomunikacyjnej nie może być uznane za naruszające dobra osobiste - wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie.

Powód wniósł przeciwko operatorowi sieci komórkowej pozew o ochronę dóbr osobistych w postaci prawa do prywatności, wizerunku, swobodnego komunikowania się, identyfikacji, prawa do korespondencji SMS.

Powód domagał się nakazania pozwanemu, aby w ciągu 24 godzin od uprawomocnienia się wyroku przeniósł numer telefonu powoda do innej sieci komórkowej, zgodnie z wnioskiem z marca 2015 r. Powód zażądał również nakazanie pozwanemu pisemne przeproszenie go oraz zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia. Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, że z końcem 2013 r. przeniósł numer na kartę do sieci pozwanej spółki. Numer ten był zarejestrowany na jego dane. Pozwana odmówiła przeniesienia numeru powoda do innej sieci komórkowej, mimo iż po pewnym czasie złożył on taki wniosek. Powód podał, iż opłacił on usługę w innej sieci komórkowej. Zdaniem powoda, zachowanie pozwanej skutkowało naruszeniem jego dóbr osobistych w postaci prawa do prywatności, swobodnego komunikowania się, identyfikacji, prawa do korespondencji SMS.

Pozwany operator komórkowy domagał się oddalenia powództwa.

Przegrana powoda

Sądy obu instancji uznały, że żądanie pozwu nie było zasadne. Sąd okręgowy oddalił powództwo, zaś sąd apelacyjny oddalił apelację powoda od niekorzystnego dla niego wyroku.

Ustalenia sądów

Powód posiadał od wielu lat telefon komórkowy na kartę i korzystał z jednego numeru telefonu. W 2013 r. powód przeniósł numer na kartę do sieci pozwanej spółki, podając swoje dane osobiste i przedkładając ksero dowodu. Po około 1,5 roku powód postanowił przenieść swój numer do innej sieci komórkowej. Było to związane z wysokimi kosztami eksploatacji i znalezieniem korzystniejszej finansowo oferty. Wniosek powoda dotarł do pozwanej w marcu 2015 r. Pozwana nie wyraziła jednak zgody na przeniesienie numeru, uzasadniając to tym, że przeniesienie numeru jest możliwe jedynie po przystąpieniu do określonego klubu. Jak wynika z regulaminu przy przenoszeniu numeru do innego operatora usług telekomunikacyjnych, brak jest możliwości rozwiązania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z przeniesieniem przydzielonego abonentowi numeru telefonicznego; a przeniesienie nie może nastąpić w przypadku braku rejestracji danych abonenta. Miesiąc później powód złożył telefoniczną reklamację i wezwał pozwaną do przeniesienia jego numeru telefonu. Do dnia wydania przez sąd okręgowy powód był aktywnym abonentem tej sieci telefonii komórkowej.

LEX Navigator Postępowanie Cywilne Artykuł pochodzi z programu LEX Navigator Postępowanie Cywilne Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami

Inne roszczenie

Sądy obu instancji zgodnie wskazały, że powództwo nie mogło zostać uwzględnione, skoro nie doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda a nadto działania pozwanej nie były bezprawne. Sądy zwróciły zaś uwagę, że powód mógłby ewentualnie wytoczyć przeciwko pozwanej powództwo oparte na podstawie przepisów o odpowiedzialności za nienależyte wykonanie umowy, a więc na podstawie art. 471 i następnych kodeksu cywilnego. Interes majątkowy powoda (polegający na niemożności korzystania z telefonu po niższych stawkach oferowanych przez inną sieć komórkową) nie podlega bowiem ochronie w oparciu o konstrukcję ochrony dóbr osobistych.

Niezasadne żądanie pozwu

Sądy zgodnie uznały, że działania pozwanej nie naruszyły wizerunku powoda rozumianego jako możliwość rozpoznawania go po numerze telefonu. Nie doszło także do naruszenia prawa do prywatności powoda, jak również prawa do korespondencji oraz swobodnego komunikowania się. Działanie pozwanego nie naruszyło tych praw powoda, skoro powód faktycznie mógł dalej korzystać z telefonu.

Sądy przyjęły też, że nie istnieje dobro osobiste w postaci prawa do rozpoznawalności numeru telefonicznego, czy prawo do korzystania z określonego numeru telefonu. Rozpoznawalność rozumiana jako możność zidentyfikowania danej osoby jako telefonującej przez inne osoby nie może być utożsamiana z dobrem osobistym.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 27.10.2017 r., VI ACa 811/16, LEX nr 2409373.

LEX nr 2409373.