Termin zgłoszenia gotowości podjęcia pracy jest terminem prawa materialnego i nie podlega przywróceniu na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego. W przypadku przekroczenia tego terminu jedynym ratunkiem dla pracownika jest wykazanie, że jego przekroczenie nastąpiło z przyczyn niezależnych od niego. Za taką przyczynę Sąd Najwyższy uznał między innymi niepowiadomienie pracownika o wyroku przywracającym go do pracy przez pełnomocnika procesowego (wyrok SN z 12 lipca 2005 r., sygn. akt II PK 358/2004). Co ważne, termin określony w art. 48 § 1 kodeksu pracy biegnie bez względu na to, czy pracownik jest zdolny do pracy czy niezdolny do jej podjęcia z uwagi na chorobę. Zatem, choroba nie będzie stanowiła wystarczającego uzasadnienia dla wydłużenia siedmiodniowego terminu na zgłoszenie pracownika do pracy. Również wykonywanie pracy u innego pracodawcy nie wyklucza skutecznego zgłoszenia przez pracownika gotowości niezwłocznego podjęcia pracy w rozumieniu art. 48 § 1 kodeksu pracy - uważa Bartłomiej Pięta, prawnik w kancelarii Barylski Olszewski Brzozowski.
Według mec. PIęty, ustawodawca nie zastrzegł żadnej specjalnej formy w jakiej pracownik powinien dokonać zgłoszenia gotowości do pracy. Uznać zatem należy, że takie zgłoszenie może zostać dokonanie pisemnie, ustnie lub telefonicznie. Wystarczające jest zatem, aby zachowanie pracownika objawiało w dostateczny sposób zamiar kontynuowania stosunku pracy. Takim przypadkiem będzie również faktyczne podjęcie i wykonywanie pracy na stanowisku, na które pracownik został przywrócony wyrokiem sądu. Siedmiodniowy termin zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia pracy określony w art. 48 § 1 kodeksu pracy biegnie od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przywróceniu do pracy. W przypadku dochowania tego terminu, pracodawca zobowiązany będzie do przywrócenia pracownika do pracy na poprzednich warunkach. W praktyce oznacza to zatrudnienie go na takim samym stanowisku, jakie zajmował uprzednio, zapewnienie mu możliwości wykonywania takiej samej pracy i za wynagrodzeniem zgodnym z obowiązującymi u tego pracodawcy przepisami płacowymi.
Według mec. PIęty, ustawodawca nie zastrzegł żadnej specjalnej formy w jakiej pracownik powinien dokonać zgłoszenia gotowości do pracy. Uznać zatem należy, że takie zgłoszenie może zostać dokonanie pisemnie, ustnie lub telefonicznie. Wystarczające jest zatem, aby zachowanie pracownika objawiało w dostateczny sposób zamiar kontynuowania stosunku pracy. Takim przypadkiem będzie również faktyczne podjęcie i wykonywanie pracy na stanowisku, na które pracownik został przywrócony wyrokiem sądu. Siedmiodniowy termin zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia pracy określony w art. 48 § 1 kodeksu pracy biegnie od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przywróceniu do pracy. W przypadku dochowania tego terminu, pracodawca zobowiązany będzie do przywrócenia pracownika do pracy na poprzednich warunkach. W praktyce oznacza to zatrudnienie go na takim samym stanowisku, jakie zajmował uprzednio, zapewnienie mu możliwości wykonywania takiej samej pracy i za wynagrodzeniem zgodnym z obowiązującymi u tego pracodawcy przepisami płacowymi.