Istotny wyrok dla środowiska sędziowskiego wydał Trybunał Konstytucyjny. Orzekł mianowicie, że powierzenie Krajowej Radzie Sądownictwa kompetencji do ustalania kryteriów oceny kandydatów na stanowiska sędziowskie narusza konstytucję.

W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania Trybunału Konstytucyjnego Krajowa Rada Sądownictwa podjęła uchwałę o nie przedstawieniu Prezydentowi RP kandydatury Andrzeja G. (sędziego Sądu Rejonowego w Gdyni, delegowanego do Sądu Okręgowego w Gdańsku) z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego w Gdańsku. Była to już trzecia decyzja odmowna w tej sprawie podjęta przez KRS, mimo pozytywnych opinii o kandydaturze skarżącego wyrażonych przez sędziego wizytatora, Ministra Sprawiedliwości i jednomyślnej uchwały Kolegium Sądu Okręgowego w Gdańsku. Zgromadzenie Ogólne Sędziów Okręgu w Gdańsku również podjęło uchwałę popierającą kandydaturę skarżącego na sędziego sądu okręgowego. Uchwała KRS nie wymaga uzasadnienia, nie przysługuje od niej odwołanie i nie doręcza się jej zainteresowanemu.

Zdaniem występującego ze skargą konstytucyjną sędziego taki tryb postępowania całkowicie uniemożliwia ustalenie, jakiego rodzaju zastrzeżenia zostały wobec kandydata podniesione. Równocześnie uniemożliwia to zweryfikowanie, czy ewentualne zastrzeżenia zostały oparte na rzeczywistym stanie faktycznym. W razie stwierdzenia błędu nie jest możliwe sprostowanie lub usunięcie informacji nieprawdziwej lub niepełnej. Kwestionowane przepisy ustawy o KRS naruszają, zdaniem skarżącego, m.in. konstytucyjne zasady: państwa prawnego, równości wszystkich obywateli wobec prawa i równego traktowania przez władze publiczne.

Po przeprowadzeniu rozprawy Trybunał Konstytucyjny orzekł, że:

- art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa jest zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 60 Konstytucji.
- art. 2 ust. 2 pkt 2 powyższej ustawy jest zgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji oraz jest niezgodny z art. 60 Konstytucji.

W ocenie Trybunału przepis, który powierza Krajowej Radzie Sądownictwa kompetencje do ustalania kryteriów oceny kandydatów na stanowiska sędziowskie budzi zasadnicze wątpliwości. Ustawy: prawo o ustroju sądów powszechnych oraz o Krajowej Radzie Sądownictwa nie określają żadnych zasad selekcji kandydatów. Oznacza to, że kryteria ustalane przez KRS stanowią jedyną podstawę do selekcji kandydatów. A to – w ocenie Trybunału Konstytucyjnego – narusza wymogi zawarte w konstytucji przewidujące, że sprawy o istotnym znaczeniu dla realizacji wolności i praw konstytucyjnych powinny być regulowane wyłącznie w drodze ustawy. Jednocześnie ustawa o KRS nie precyzuje formy realizacji uprawnienia do ustalania kryteriów oceny kandydatów na stanowiska sędziowskie.

Zdaniem Trybunału zakwestionowany przepis ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa narusza dostęp do służby publicznej na takich samych zasadach. Trybunał podkreślił, że osoby powołane na stanowiska sędziowskie posiadają wszystkie kwalifikacje wymagane przez prawo do zajmowania tych stanowisk. I co ważne, stwierdzenie niekonstytucyjności przepisu ustawy o KRS nie będzie oznaczało kwestionowania aktów powołania sędziów wydanych przy dokonywaniu oceny kandydatów na sędziów przez Krajową Radę Sądownictwa (co miało miejsce dotychczas).

Wyrok jest ostateczny (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. akt SK 43/06).