W postępowaniu egzekucyjnym zasadniczo obowiązek wskazania składników majątku dłużnika spoczywa na wierzycielu. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego (np. orzeczenie SN z 25 kwietnia 1955 r., IV CZ 72/55, OSN 1956, nr III, poz. 69) wskazanie we wniosku o wszczęcie egzekucji tylko rodzaju egzekucji bez określenia jej sposobu nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 797 kodeksu postępowania cywilnego ("kpc"). Oznacza to, iż komornik nie podejmie egzekucji ze składników majątku dłużnika, które nie zostały wskazane we wspomnianym wniosku.
W przypadku gdy wierzyciel nie dysponuje informacjami o majątku dłużnika, stosownie do art. 797[1] kpc może on zlecić komornikowi poszukiwanie majątku za wynagrodzeniem.
Komornik dysponuje w tym zakresie odpowiednimi uprawnieniami. Obowiązkiem określonych instytucji, w tym urzędów skarbowych i ZUS, jest udzielanie informacji na zapytania kierowane przez komorników prowadzących postępowanie egzekucyjne.
Zgodnie z art. 53a ustawy o komornikach sądowych i egzekucji wysokość opłaty za zlecenie poszukiwania majątku dłużnika wynosi:
- na wstępie - 3% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego pobierane niezależnie od wyniku poszukiwania. Nieuiszczenie jej skutkuje zwrotem wniosku zawierającego zlecenie;
- w przypadku odnalezienia majątku 5% wartości szacunkowej odnalezionego przez komornika majątku dłużnika, nie więcej jednak niż 100% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Opłata ta ulega zmniejszeniu o opłatę pobraną przez komornika od zlecenia na wstępie.
Po ustaleniu możliwości poszukiwania przez komornika majątku warto określić jakie świadczenia mogą być zajęte przez komornika. Egzekucja komornicza może być prowadzona z nieruchomości, ruchomości (np. samochodów), wynagrodzenia za pracę, z rachunków bankowych, z wierzytelności (wynagrodzenie z tytułu umowy o dzieło) oraz z innych praw majątkowych (np. udziały w spółce).
Ustawodawca przewidział ograniczenia w egzekucji, m.in. w przepisach kpc, kodeksu pracy oraz innych ustawach. W związku z tym, iż komornicy często zajmują wynagrodzenie za pracę i środki zdeponowane na rachunku bankowym, warto przedstawić ograniczenia w egzekucji ze wspomnianych składników majątkowych.
Komornik może (z ograniczeniami) zająć wynagrodzenie za pracę. Potrącenia mogą być dokonywane w razie egzekucji świadczeń alimentacyjnych - do wysokości 3/5 wynagrodzenia. W przypadku egzekucji innych należności lub potrącania zaliczek pieniężnych - do wysokości połowy wynagrodzenia. Dodatkowo przepisy kodeksu pracy określają kwoty wolne od potrąceń. Zgodnie z art. 871 § 1 kodeksu pracy wolna od potrąceń jest kwota wynagrodzenia za pracę w wysokości:
- minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, przysługującego pracownikom zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - przy potrącaniu sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne;
- 75 % wynagrodzenia obliczonego jak w pkt a) - przy potrącaniu zaliczek pieniężnych udzielonych pracownikowi;
- 90% wynagrodzenia obliczonego jak w pkt a) - przy potrącaniu kar pieniężnych przewidzianych w art. 108 kodeksu pracy.
Autor jest prawnikiem Kancelarii Prawnej Skarbiec.Biz, która specjalizuje się w międzynarodowej optymalizacji podatkowej.