ETS: Niemiecka Poczta wygrała z Komisją

Niemiecka Poczta nie musi zwracać rządowi pieniędzy stwierdził 2 września Trybunał w Luksemburgu. Komisja nie udowodniała bowiem że usługi doręczania paczek prowadzone przez Deutsche Post po bardzo niskich cenach wymagały finansowego wsparcia państwa.

Niemiecka poczta Deutsche Post AG świadczy usługi w sektorze przewozu przesyłek listowych, jak również w dwóch innych specjalnościach - przewozu paczek

W  1994 r. prywatne przedsiębiorstwa kurierskie UPS Europe SA  i BIEK, złożyły skargę do Komisji UE. Zarzucały one Deutsche Post prowadzenie w sektorze doręczania paczek w systemie „od drzwi do drzwi” polityki sprzedaży ze stratą co narusza zasady konkurencji.

Komisja poparła te argumenty.  Stwierdziła nadużycie pozycji dominującej przez Deutsche Post w rozumieniu art. 82 WE. Ponadto - pokrywanie strat z zasobów publicznych, przyznanych jej przez państwo zostało dokonane z naruszeniem art. 87 WE. Dlatego, że Poczta praktykowała w latach 1990–1995 politykę sprzedaży ze stratą polegającej na oferowaniu ceny niższej niż własne koszty świadczenia tej usługi.  W konsekwencji w sposób oczywisty nasuwa się wniosek o istnieniu związku między finansowaniem z budżetu państwa i polityką sprzedaży ze stratą, efektem czego twierdzenie to nie wymaga przeprowadzenia żadnych dodatkowych dowodów.

Komisja stwierdziła, że była to nadmierna rekompensata niezgodna ze wspólnym rynkiem oraz traktatem WE

Następnie w marcu 2002 roku Komisja wydała  decyzję, w której uznała, że deficyt z powodu sprzedaży ze startą wynosił 1118,7 mln 20 marca 2001 r. Komisja wydała decyzję 2001/354/WE, w której stwierdziła, że DP, naruszyła art. 82 WE w zakresie, w jakim nadużyła swojej pozycji dominującej. Zdaniem Komisji Deutsche Post AG była zależna od rekompensat finansowych uzyskiwanych w innych dziedzinach działalności przedsiębiorstwa, które korzystały z pomocy. Nakazała więc Republice Federalnej Niemiec podjęcie wszelkich działań koniecznych w celu odzyskania spornej sumy pomocy.

Poczta niemiecka odwołała się od tej decyzji do ETS.

Zdaniem sądu I instancji Komisja błędnie uznała, iż płatności dokonane przez DB Telekom umożliwiły jej pokrycie kosztów dodatkowych wynikających z prowadzenia polityki sprzedaży ze stratą. Komisja odwołała się od tego wyroku do Trybunału żądając jego uchylenia.

 Trybunał w orzeczeniu z 2 września br. przypomniał, że, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, zakwalifikowanie danego środka jako pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE wymaga spełnienia wszystkich przewidzianych w tym artykule przesłanek.

Tym samym, aby środek zastosowany przez władze krajowe mógł zostać zakwalifikowany jako pomoc państwa, po pierwsze musi mieć miejsce interwencja państwa lub przy pomocy zasobów państwowych. Po drugie, interwencja musi być w stanie wpływać na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi. Po trzecie, musi przyznawać beneficjentowi korzyść, po czwarte, musi ona zakłócać lub grozić zakłóceniem konkurencji.

Z uwagi na fakt, iż omawiany zarzut dotyczy wyłącznie trzeciej z przytoczonych przesłanek, należy wskazać, że, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, za pomoc uznaje się interwencje, które, niezależnie od ich formy, mogą uprzywilejowywać przedsiębiorstwa w bezpośredni lub pośredni sposób, lub które winny być uznane za korzyść gospodarczą, jakiej przedsiębiorstwo będące beneficjentem nie uzyskałoby w normalnych warunkach rynkowych (zob. wyroki w sprawie Enirisorse, oraz w sprawie Servizi Ausiliari Dottori Commercialisti,  a także w sprawie Essent Netwerk Noord). Sąd ograniczał się do sądowej kontroli zgodności z prawem spornej decyzji.

Nie sposób skutecznie zarzucać sądowi, iż przekroczył swe kompetencje, naruszając art. 230 WE. Dlatego należy oddalić zarzut drugi jako bezpodstawny.

Ponieważ żaden z dwóch zarzutów powołanych przez Komisję na poparcie twierdzeń odwołania nie został uznany,  Trybunał oddalił odwołanie w całości.

Sygnatura akt: C-399/08 P Komisja / Deutsche Post