Szósta dyrektywa w sprawie VAT odróżnia dostawę dóbr od świadczenia usług. Dostawa podlega zasadniczo stawce ustalonej przez każde państwo członkowskie. Dyrektywa pozwala państwom stosować obniżoną stawkę VAT dla pewnych kategorii dostaw i usług. Stosując to odstępstwo legislator niemiecki ustalił obniżoną stawkę VAT dla dostawy produktów żywnościowych.

Trybunał odniósł się do czterech przypadków cateringu. Jednym z nich był przedsiębiorca niemiecki Bog, który codziennie sprzedawał napoje i gotowe dania (np. kiełbaski z frytkami) w trzech identycznych pojazdach restauracyjnych. Te pojazdy dysponowały miejscami przeznaczonymi do konsumpcji. Kinomani mogli kupować nie tylko napoje, ale także porcje pop-cornu i chipsów tortilla, które zanosili do sal projekcyjnych.

Inny przedsiębiorca firma Lohmeyer zainstalował w korytarzu kina kilka stoisk i grill, w których sprzedawano przez trzy lata gotowe dania typu kiełbaski z grilla i hot-dog z frytkami, steki, szaszłyki, kurczaki itp. dania.

W czterech skargach skierowanych do ETS, skarżący wpisywali w swoich deklaracjach VAT, operacje sprzedaży dań i posiłków według obniżonej stawki VAT. Niemieckie urzędy  skarbowe zakwalifikowały tę sprzedaż według normalnej stawki VAT. W tej sytuacji niemiecki Federalny Sąd Finansowy, do którego skierowano skargę spytał ETS, czy te różne formy działalności polegające na dostawie gotowej żywności do spożycia są dostawą dóbr czy świadczeniem usług. Przy czym, jeśli przyjmie się pierwszą hipotezę, sąd niemiecki chciał wiedzieć, czy można dostawę zakwalifikować jako sprzedaż artykułów spożywczych.

W swoim wyroku z 10 marca br.ETS przypomniał  przede wszystkim, że szósta dyrektywa (77/388/CEE du Conseil, z 17 maja 1977) ustaliła wspólny system VAT, a zwłaszcza definicję operacji podlegających opodatkowaniu, które wyznaczyły elementy charakterystyczne potrzebne do identyfikacji cech decydujących.

Zatem, jeśli chodzi o działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży żywności z pojazdów lub ze stoisk we foyer kina, Trybunał zauważył, że cechą decydującą  jest dostarczenie dań gotowych lub żywności przeznaczonej do natychmiastowego spożycia. Co więcej ETS zaznaczył, że bary te dysponowały urządzeniami, które limitowały liczbę klientów, którzy mogliby spożyć  te dania na miejscu. W konsekwencji Trybunał uznał, że dostarczenie dań gotowych w postaci sprzedaży na stoiskach kinowych i z samochodów  stanowi dostawę dóbr, gdyż dowiezienie, przygotowanie jedzenia i obsługa towarzysząca nie są jej częścią główną.  Trybunał inaczej jednak zakwalifikował sprawę firmy Fleischerei Nier, która także procesowała się z urzędem skarbowym o stawkę VAT. Przedsiębiorstwo to zajmowało się dostawą gotowych wędlin i mięsa do domów. W zakresie tej działalności, która poległa na przyjmowaniu zamówień na gotowe gorące dania w zamkniętych opakowaniach klienci mogli zażyczyć sobie przywiezienie naczyń, nakrycie do stołu i obsługę kelnerską, czyli pełni serwis cateringowy.

W tym wypadku Trybunał stwierdził, że działalność firmy Fleischerei Nier to nie jest tylko proste przygotowanie jedzenia do spożycia, to także – świadczenie usług, niekiedy nawet bardziej istotne niż sprzedaż produktów żywnościowych. Działania te wymagały – zdaniem ETS – ingerencji w rutynowe dostarczanie opakowań z gotowymi daniami. A więc ta działalność nie korzystna z obniżonej stawki VAT.

W kwestii znaczenia „artykułów żywnościowych” Trybunał uznał, że oznaczają one dania i posiłki, które zostały ugotowane, upieczone, usmażone lub inaczej przygotowane w celu ich natychmiastowego spożycia,  aby służyły konsumentom za pożywienie.

Sygnatura akt C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09.