Sąd uznał, że jedynie w przypadku, gdy pomiędzy czasopismem, jako rzeczą główną i dodatkiem, jako towarem pomocniczym, zachodzi faktyczna i trwała (stała) więź funkcjonalna, wskazująca, że dodatek musi być używany, jako rzecz pomocnicza w stosunku do czasopisma, stanowiąc jego integralną część, i nie prowadzi to do nadużycia prawa, na zasadzie wyjątku od powyższej reguły, dostawę towarów ujętych w ramach tzw. zestawów (kompletów) wydawniczych, należałoby traktować, jako jednolite świadczenie do celów stosowania podatku VAT, a więc stosować do niej normy opodatkowania określone dla dostawy mającej charakter zasadniczy (główny).
Brak takiej więzi czasopisma z załączonym do niego towarem powoduje, że ich dostawę należy taktować, jako sprzedaż obejmującą dwa odrębne towary, opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych dla ich przedmiotu.
Dlatego też samo dołączenie do czasopisma w celach marketingowych jakiegoś niepowiązanego z nim funkcjonalnie innego towaru nie czyni specjalnego związku ekonomicznego tych towarów, który przesądzałby o tym, że ich łączną sprzedaż należałoby traktować, jako jedno nierozerwalne świadczenie (dostawę wydawnictwa). Mamy tu do czynienia ze sprzedażą obejmującą dwa odrębne towary, opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych dla ich przedmiotu.
( I FSK 937/09)
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line