Gmina realizuje obowiązek wynikający z art. 17 ust. 3 ustawy o systemie oświaty w formie zwrotu kosztów za przejazd środkami komunikacji publicznej. Ze względu na dużą liczbę dojeżdżających uczniów, a także w celu ułatwienia procedury rozliczeń, jedyny przewoźnik realizujący kursy publiczne wystawia fakturę za bilety miesięczne zamawiane przez szkołę imiennie dla uczniów i szkoła dokonuje płatności bezpośrednio do przewoźnika. Taki sposób rozliczenia przyjęto dlatego, aby rodzice (ok. 400 osób) nie musieli co miesiąc jeździć do szkoły po pieniądze za bilety, które wcześniej musieliby wyłożyć z własnej kieszeni, a także w celu odciążenia księgowości od indywidualnego, jednostkowego rozliczania rodziców. Opiekę nad uczniami w trakcie dowozów zapewnia gmina.
Czy przedstawiona sytuacja podlega procedurom ustawy prawo zamówień publicznych i w jaki sposób?
Jeżeli nie, to jaka jest podstawa prawna?
Punktem wyjścia do rozważania, czy w przedstawionej sprawie ma zastosowanie ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 z późn. zm.) jest ustalenie, czy wartość zamówienia przekracza 14.000 euro. Jeżeli nie, to zgodnie z art. 4 pkt 8 ustawy nie stosuje się jej do przedmiotowego zamówienia.
Stosownie do § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie średniego kursu złotego w stosunku do euro stanowiącego podstawę przeliczania wartości zamówień publicznych (Dz. U. Nr 241, poz. 1763) średni kurs złotego w stosunku do euro stanowiący podstawę przeliczania wartości zamówień publicznych wynosi 3,8771 zł. Dla zamówień nieprzekraczających więc kwoty 54.279,4 zł ustawodawca zrezygnował z nałożenia obowiązku stosowania ustawy.

Julia Głazowska-Dmitruk