1) konstytucyjne prawo obywateli do wolności słowa, swobody wypowiedzi oraz do informacji oraz konieczność zapewnienia otwartego i pluralistycznego charakteru radiofonii i telewizji, których gwarantem winna być niezależna Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji,2) niezależność Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wyrażającą się w ograniczeniu możliwości jej kontrolowania, przy stanowiącej wyjątek kontroli na zlecenie Sejmu w zakresie wykraczającym poza sprawy wykonania budżetu i gospodarki finansowej, obejmującej wszystkie ustawowe kryteria kontroli Najwyższej Izby Kontroli, tj. legalność, gospodarność, celowość i rzetelność,
3) brak w najnowszej historii Rzeczypospolitej Polskiej kompleksowej kontroli działalności Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji - w przeszłości Sejm tylko dwukrotnie zlecił Najwyższej Izbie Kontroli przeprowadzenie kontroli działań Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: uchwałą z dnia 15 grudnia 1999 r. w zakresie dotyczącym realizacji przyznanej Radiu Maryja w dniu 23 czerwca 1994 r. koncesji na rozpowszechnianie ogólnokrajowego programu radiofonicznego, gwarantującej udostępnienie 80 % powierzchni kraju oraz uchwałą z dnia 27 maja 2004 r. w zakresie dotyczącym prowadzonych w latach 2001-2003 postępowań koncesyjnych w sprawach rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych,
4) przyjęte przez Sejm uchwałą z dnia 19 grudnia 2023 r. w sprawie przywrócenia ładu prawnego oraz bezstronności i rzetelności mediów publicznych oraz Polskiej Agencji Prasowej zobowiązanie do niezwłocznego przystąpienia do prac legislacyjnych zapewniających trwałe przywrócenie stanu zgodnego z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej w obszarze funkcjonowania państwa, jakim jest rynek mediów, zwłaszcza publicznej radiofonii i telewizji,
5) wyniki przeprowadzonych w ostatnim czasie kontroli Najwyższej Izby Kontroli w obszarze rynku mediów, w których stwierdzono istotne nieprawidłowości w funkcjonowaniu podmiotów związanych z tym rynkiem
- zleca Najwyższej Izbie Kontroli przeprowadzenie kontroli działalności Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w zakresie realizacji konstytucyjnych i ustawowych obowiązków stania na straży wolności słowa, prawa do informacji, interesu publicznego w radiofonii i telewizji oraz zapewnienia otwartego i pluralistycznego charakteru radiofonii i telewizji w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 30 czerwca 2024 r.
W ramach wykonania uchwały Najwyższa Izba Kontroli powinna zbadać działalność Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w szczególności w zakresie:
1) prowadzonych postępowań w sprawach: koncesji na rozpowszechnianie programów, wpisu do rejestru programów, wykazów audiowizualnych usług medialnych na żądanie oraz platform udostępniania wideo;
2) realizacji przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji kontroli działalności dostawców usług medialnych i innych usług określonych w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, w tym w zakresie zgodności działania tych podmiotów z przepisami powszechnie obowiązującymi, warunkami koncesji, regulaminem świadczenia usługi lub wiążącymi ich aktami samoregulacji, a także prowadzonych postępowań w sprawie nałożenia przez Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji kar administracyjnych za naruszenie przepisów ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji;
3) dokonywania oceny realizacji misji publicznej przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji, w tym w zakresie formułowanych przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji zaleceń lub działań naprawczych, a także w zakresie wykorzystania przez nadawców publicznej radiofonii i telewizji wpływów z opłat abonamentowych, zgodnie z przepisami ustawowymi;
4) organizowania badań treści i odbioru usług medialnych i innych usług określonych w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, w tym w zakresie celowości utworzenia Krajowego Instytutu Mediów;
5) prowadzenia punktu kontaktowego w celu dostarczania informacji i odbierania skarg w kwestiach związanych z dostępnością usług medialnych dla osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu;
6) rozpatrywania skarg, wniosków i opinii zgłaszanych przez odbiorców i użytkowników usług medialnych i innych usług określonych w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji;
7) wstrzymania przekazywania opłat abonamentowych na mocy uchwał Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nr 8/2024 z dnia 10 stycznia 2024 r. oraz nr 40/2024 z dnia 7 lutego 2024 r.
W ramach wykonania uchwały Najwyższa Izba Kontroli może przeprowadzić kontrolę w Radzie Mediów Narodowych oraz w Krajowym Instytucie Mediów. W przypadku podjęcia kontroli w Radzie Mediów Narodowych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli Sejm Rzeczypospolitej Polskiej zleca również Najwyższej Izbie Kontroli przeprowadzenie kontroli działalności Kancelarii Sejmu w zakresie zapewnienia obsługi administracyjno- organizacyjnej Rady Mediów Narodowych oraz pokrywania kosztów jej funkcjonowania i kosztów związanych z jej obsługą.
