15 marca 1869 roku w Kaliszu urodził się Stanisław Wojciechowski - wybitny spółdzielca, uczony i mąż stanu, a także drugi prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Działalność niepodległościową rozpoczął w Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Kontynuował ją w Polskiej Partii Socjalistycznej, gdzie z Józefem Piłsudskim m.in. redagował pismo "Robotnik", oraz na emigracji w Związku Zagranicznym Socjalistów Polskich. Był aktywnym działaczem ruchu spółdzielczego, redaktorem tygodnika "Społem", a także organizatorem pierwszego zjazdu organizacji ruchu spółdzielczego spożywców.Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, od 16 stycznia 1919 roku do 9 czerwca 1920 roku był ministrem spraw wewnętrznych w rządach Ignacego Paderewskiego i Leopolda Skulskiego. W 1921 roku wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego "Piast". Po tragicznej śmierci prezydenta Gabriela Narutowicza Zgromadzenie Narodowe 20 grudnia 1922 roku wybrało Stanisława Wojciechowskiego na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Podczas pełnienia funkcji prezydenta dzięki wyjątkowym cechom charakteru łagodził występujące napięcia i spory oraz dążył do kompromisów, przedkładając dobro państwa nad doraźne interesy partyjne. W powszechnej opinii był człowiekiem nadzwyczaj prawym i uczciwym. Podczas przewrotu majowego w 1926 roku Stanisław Wojciechowski stanął po stronie rządu, a następnie podjął decyzję o rezygnacji z urzędu prezydenta.
Po wycofaniu się z życia politycznego poświęcił się działalności spółdzielczej. Był również profesorem Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i Wyższej Szkoły Handlowej oraz kierował Spółdzielczym Instytutem Naukowym. Napisał w tym czasie wiele znaczących książek i publikacji o tematyce spółdzielczej. Okres II wojny światowej spędził w Warszawie. Zmarł w 1953 roku i został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim.
Stanisław Wojciechowski dobrze zasłużył się Polsce.
