Zasady i tryb uznawania lekarzy za specjalistów w niektórych dziedzinach medycyny.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA
z dnia 11 grudnia 1951 r.
w sprawie zasad i trybu uznawania lekarzy za specjalistów w niektórych dziedzinach medycyny.

W celu podniesienia poziomu świadczeń udzielanych pracującym, podniesienia kwalifikacji zawodowych lekarzy oraz przyspieszenia procesu uzyskiwania tytułu lekarza specjalisty w określonych dziedzinach medycyny - na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. R. P. Nr 50, poz. 458) zarządza się, co następuje:
§  1.
1.
Specjalizacja jest jedno- lub dwustopniowa.
2.
Jednostopniowa specjalizacja dotyczy następujących dziedzin medycyny: 1) chirurgii dziecięcej, 2) neurochirurgii, 3) urologii, 4) anestezjologii, 5) chirurgii klatki piersiowej, 6) ortopedii z chirurgią urazową, 7) chirurgii szczękowej, 8) analityki.
3.
Dwustopniowa specjalizacja dotyczy następujących dziedzin medycyny: 1) chorób wewnętrznych, 2) ftizjatrii, 3) chorób chirurgicznych, 4) ginekologii i położnictwa, 5) laryngologii, 6) radiologii, 7) pediatrii, 8) okulistyki, 9) psychiatrii, 10) anatomo-patologii, 11) dermatologii, 12) neurologii, 13) epidemiologii, 14) higieny.
§  2.
1.
Uznanie lekarza za specjalistę następuje na podstawie egzaminu złożonego przed komisją egzaminacyjną (§ 14).
2.
Egzamin na specjalistę polega na wykazaniu się przez lekarza znajomością teoretyczną i praktyczną danej dziedziny medycyny.
§  3.
Do egzaminu na specjalistę może przystąpić lekarz, który wykonywał zawód w danej specjalności przez okres i na zasadach określonych w dalszych przepisach, a ponadto uzyskał pozytywną opinię kierownika specjalizacji.
§  4.
1.
Wykonywanie zawodu przez lekarza, odbywającego specjalizację, polega na spełnianiu czynności, przewidzianych programem ustalonym przez Ministra Zdrowia dla każdego rodzaju specjalności.
2.
Czynności, o których mowa w ust. 1, lekarz powinien spełniać w klinikach, placówkach naukowo-badawczych bądź w zakładach leczniczych o wysokim poziomie specjalistycznym, których wykaz ustala Minister Zdrowia.
3.
Komisja egzaminacyjna może zaliczyć lekarzowi na poczet wymaganego w danej specjalności okresu wykonywania zawodu pracę, wykonywaną w innych zakładach niż określone w ust. 2, jeżeli w czasie wykonywania tej pracy lekarz składał co 6 miesięcy kolokwia w jednym z zakładów wymienionych w ust. 2 wskazanym przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej (wydział zdrowia), w której lekarz jest zarejestrowany.
§  5.
Czas wykonywania zawodu (§ 4 ust. 1) wynosi przy specjalizacji w zakresie:
1)
chirurgii dziecięcej - 60 miesięcy
2)
neurochirurgii - 60 miesięcy
3)
urologii - 54 miesiące
4)
anestezjologii - 36 miesięcy
5)
chirurgii klatki piersiowej - 54 miesiące
6)
ortopedii z chirurgią urazową - 60 miesięcy
7)
chirurgii szczękowej - 24 miesiące
8)
analityki - 24 miesiące
§  6.
Czas wykonywania zawodu (§ 4 ust. 1) wynosi przy specjalizacji w zakresie:
1)
chorób wewnętrznych - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 36 miesięcy
2)
ftizjatrii - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 24 miesiące
3)
chorób chirurgicznych - na I stopniu 36 miesięcy, na II stopniu 36 miesięcy
4)
ginekologii i położnictwa - na I stopniu 36 miesięcy, na II stopniu 24 miesiące
5)
laryngologii - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 24 miesiące
6)
radiologii - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 36 miesięcy
7)
pediatrii - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 36 miesięcy
8)
okulistyki - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 24 miesiące
9)
psychiatrii - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 24 miesiące
10)
anatomo-patologii - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 36 miesięcy
11)
dermatologii - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 24 miesiące
12)
neurologii - na I stopniu 24 miesiące, na II stopniu 24 miesiące
13)
epidemiologii - na I stopniu 12 miesięcy, na II stopniu 24 miesiące
14)
higieny - na I stopniu 12 miesięcy, na II stopniu 24 miesiące
§  7.
Lekarz odbywający specjalizację obowiązany jest:
1)
brać udział w posiedzeniach naukowych organizowanych w zakładzie, w którym wykonuje zawód, a także w posiedzeniach lekarskiego towarzystwa naukowego, ogólnego i specjalistycznego,
2)
opracować pracę poglądową w zakresie odbywanej specjalizacji i pokazy przypadków,
3)
nabyć znajomość dwóch języków obcych, w tym języka rosyjskiego, w stopniu wystarczającym do samodzielnego czytania literatury naukowej.
§  8.
Lekarz odbywający specjalizację nie może wykonywać zawodu poza zakładami społecznymi służby zdrowia, a jego zajęcia zarobkowe, poza pracą w zakładzie, w którym odbywa specjalizację, nie mogą przekroczyć 3 godzin dziennie.
§  9.
1.
Specjalizacją lekarza kieruje kierownik specjalizacji, którym jest kierownik kliniki, ordynator bądź kierownik oddziału instytutu, właściwego ze względu na rodzaj specjalizacji.
2.
Kierownik specjalizacji ponosi odpowiedzialność za poziom przygotowania lekarza odbywającego specjalizację.
3.
Do obowiązków kierownika specjalizacji należy w szczególności:
1)
ustalanie szczegółowego planu zajęć lekarza,
2)
dobór obowiązkowej literatury naukowej w języku polskim i rosyjskim oraz w języku obcym, którego znajomość lekarz posiada,
3)
czuwanie nad wykonywaniem przez lekarza zajęć objętych programem.
4.
W przypadku określonym w § 4 ust. 3 obowiązki kierownika specjalizacji spełnia osoba wyznaczona przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej, w której lekarz jest zarejestrowany.
§  10.
Ogólny nadzór nad przebiegiem specjalizacji poszczególnych lekarzy sprawuje kierownik zakładu, w którego ramach lekarz odbywa specjalizację.
§  11.
1.
Lekarz odbywający specjalizację prowadzi dziennik specjalizacji. W dzienniku tym lekarz rejestruje przebieg specjalizacji, a w szczególności:
1)
tematykę poszczególnych okresów specjalizacji i czas ich trwania,
2)
opis wykonanych zabiegów.
2.
Kierownik specjalizacji bądź upoważniona przez niego osoba kontroluje co najmniej raz na miesiąc dziennik specjalizacji.
§  12.
Kierownik specjalizacji prowadzi dla każdego lekarza kartę specjalizacji, która powinna zawierać ocenę pracy lekarza w czasie poszczególnych okresów specjalizacji.
§  13.
1.
Dziennik i kartę specjalizacji kierownik specjalizacji przedstawia komisji egzaminacyjnej.
2.
Po złożeniu egzaminu przez lekarza dziennik i kartę specjalizacji załącza się do akt osobowych lekarza, prowadzonych w myśl § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 sierpnia 1951 r. w sprawie rejestracji fachowych pracowników służby zdrowia oraz zasad powoływania ich na stanowiska w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 328).
§  14.
1.
Komisję egzaminacyjną powołuje prezydium wojewódzkiej rady narodowej (wydział zdrowia) w której lekarz jest zarejestrowany.
2.
W skład komisji egzaminacyjnej, przeprowadzającej egzaminy w zakresie I stopnia, przy specjalizacji dwustopniowej, wchodzą:
1)
specjalista wojewódzki danej specjalności jako przewodniczący,
2)
kierownik specjalizacji,
3)
delegat prezydium wojewódzkiej rady narodowej (wydziału zdrowia).
3.
W skład komisji egzaminacyjnej, przeprowadzającej egzamin w zakresie II stopnia przy specjalizacji dwustopniowej bądź w zakresie specjalizacji jednostopniowej, wchodzą:
1)
przewodniczący krajowej grupy specjalistów lub specjalista krajowy danej specjalności, a w razie jego braku - specjalista wojewódzki wyznaczony przez Ministra Zdrowia jako przewodniczący,
2)
specjalista wojewódzki właściwej specjalności,
3)
kierownik specjalizacji,
4)
delegat prezydium wojewódzkiej rady narodowej (wydziału zdrowia).
4.
Egzamin powinien być przeprowadzony w zakładzie, właściwym ze względu na rodzaj specjalizacji, w zasadzie w miejscu pracy kandydata.
§  15.
1.
Po złożeniu z wynikiem dodatnim egzaminu w zakresie I stopnia przy specjalizacji dwustopniowej lekarz staje się specjalistą I stopnia i uzyskuje tytuł "lekarz" z określeniem specjalności.
2.
Po złożeniu z wynikiem dodatnim egzaminu w zakresie II stopnia przy specjalizacji dwustopniowej bądź egzaminu w zakresie specjalizacji jednostopniowej lekarz staje się specjalistą II stopnia i uzyskuje tytuł "lekarz specjalista" z określeniem specjalności.
§  16.
1.
W przypadku złożenia egzaminu z wynikiem ujemnym lekarz może przystąpić do egzaminu ponownie po upływie 6 miesięcy.
2.
Złożenie egzaminu po raz trzeci może nastąpić jedynie za zgodą Ministra Zdrowia.
§  17.
1.
Lekarz, będący profesorem lub docentem, jest specjalistą II stopnia w zakresie swej specjalności.
2.
Lekarz, który ukończył oddział pediatryczny wydziału lekarskiego, jest specjalistą I stopnia w zakresie pediatrii.
3.
Lekarz, który ukończył oddział sanitarno-higieniczny wydziału lekarskiego, jest specjalistą I stopnia w zakresie epidemiologii.
4.
Lekarz, któremu b. izba lekarska przyznała tytuł specjalisty, jest specjalistą I stopnia w zakresie odpowiedniej specjalności określonej w § 1 ust. 3.
§  18.
1.
Lekarz, który za granicą wykonywał zawód w określonej specjalności przez okres przewidziany w § 5 lub w § 6, może być uznany za specjalistę odpowiedniego stopnia na podstawie orzeczenia komisji, działającej przy prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej w m. st. Warszawie, m. Łodzi) właściwej ze względu na miejsce zamieszkania lekarza, w składzie:
1)
specjalista wojewódzki właściwej specjalności jako przewodniczący,
2)
delegat prezydium wojewódzkiej rady narodowej (wydziału zdrowia),
3)
kierownik oddziału kadr w tymże wydziale zdrowia, a ponadto, jeśli chodzi o uznanie za specjalistę asystenta akademii medycznej -
4)
kierownik właściwej kliniki.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do lekarzy, którzy do dnia wejścia w życie zarządzenia wykonywali w kraju zawód w określonej specjalności, nie wyłączając lekarzy wymienionych w § 17 ust. 4, którzy ubiegają się o tytuł specjalisty II stopnia.
§  19.
Lekarzom, którzy odbywali specjalizację w myśl zasad dotychczasowych, jednak specjalizacji nie ukończyli, do okresu wykonywania zawodu przewidzianego w § 5 lub w § 6 zalicza się ich dotychczasową pracę pod warunkiem przedstawienia pozytywnej opinii kierownika specjalizacji.
§  20.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Zmiany w prawie

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Od Nowego Roku będzie można składać wnioski o tzw. rentę wdowią, która dotyczy ustalenia zbiegu świadczeń z rentą rodzinną. Renta wdowia jest przeznaczona dla wdów i wdowców, którzy mają prawo do co najmniej dwóch świadczeń emerytalno-rentowych, z których jedno stanowi renta rodzinna po zmarłym małżonku. Aby móc ją pobierać, należy jednak spełnić określone warunki.

Grażyna J. Leśniak 20.11.2024
Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Będzie też dodatkowa składka w wysokości 4,9 proc. od nadwyżki ponad 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, a liniowcy stracą możliwość rozliczenia zapłaconych składek w podatku dochodowym.

Grażyna J. Leśniak 18.11.2024
Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Usprawnienie i zwiększenie efektywności systemu wdrażania Rozwoju Lokalnego Kierowanego przez Społeczność (RLKS) przewiduje ustawa z dnia 11 października 2024 r. o zmianie ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności. Jak poinformowała w czwartek Kancelaria Prezydenta, Andrzej Duda podpisał ją w środę, 13 listopada. Ustawa wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Grażyna J. Leśniak 14.11.2024
Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Problem osób, które w latach 2009-2019 przeszły na emeryturę w czerwcu, przez co - na skutek niekorzystnych zasad waloryzacji - ich świadczenia były nawet o kilkaset złotych niższe od tych, jakie otrzymywały te, które przeszły na emeryturę w kwietniu lub w maju, w końcu zostanie rozwiązany. Emerytura lub renta rodzinna ma - na ich wniosek złożony do ZUS - podlegać ponownemu ustaleniu wysokości. Zdaniem prawników to dobra regulacja, ale równie ważna i paląca jest sprawa wcześniejszych emerytur. Obie powinny zostać załatwione.

Grażyna J. Leśniak 06.11.2024
Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

M.P.1951.A-103.1507

Rodzaj: Zarządzenie
Tytuł: Zasady i tryb uznawania lekarzy za specjalistów w niektórych dziedzinach medycyny.
Data aktu: 11/12/1951
Data ogłoszenia: 24/12/1951
Data wejścia w życie: 24/12/1951