KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory(1), w szczególności jej art. 4 ust. 2 akapit trzeci,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Alpejski region biogeograficzny, o którym mowa w art. 1 lit. c) pkt (iii) dyrektywy 92/43/EWG, obejmuje leżące na obszarze Unii tereny Alp (Niemcy, Francja, Włochy, Austria i Słowenia), Pirenejów (Hiszpania i Francja), Apeninów (Włochy), północnych Gór Skandynawskich (Finlandia i Szwecja), Karpat (Polska, Rumunia i Słowacja), Gór Dynarskich (Słowenia i Chorwacja) oraz Bałkanów, Riły, Pirinu, Rodopów i Sysztinskiej Srednej Gory (Bułgaria) zgodnie z mapą biogeograficzną zatwierdzoną dnia 20 kwietnia 2005 r. przez komitet powołany na mocy art. 20 tej dyrektywy ("komitet ds. siedlisk").
(2) Pierwszy wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na alpejski region biogeograficzny w rozumieniu dyrektywy 92/43/EWG został przyjęty decyzją Komisji 2004/69/WE(2). Wykaz ten został ostatnio uaktualniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2023/243(3).
(3) Tereny włączone do wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na alpejski region biogeograficzny należą do sieci Natura 2000, która jest podstawowym elementem ochrony różnorodności biologicznej w Unii. W celu osiągnięcia dalszych postępów w tworzeniu sieci Natura 2000 oraz w związku z potrzebą szybkiego dostosowywania sieci wykazy terenów mających znaczenie dla Wspólnoty są regularnie poddawane przeglądowi.
(4) W okresie od dnia 18 lipca 2022 r. do dnia 6 lutego 2023 r. państwa członkowskie zaproponowały dodatkowe tereny mające znaczenie dla Wspólnoty składające się na alpejski region biogeograficzny. Państwa członkowskie poinformowały również o zmianach w informacjach dotyczących terenów- objętych wykazem terenów mających
(7) Niektóre państwa członkowskie nie zaproponowały wystarczającej liczby terenów, pozwalającej spełnić wymogi dyrektywy 92/43/EWG dotyczące pewnych typów siedlisk i gatunków. Ponadto wiedza o istnieniu i rozmieszczeniu niektórych typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I oraz niektórych gatunków wymienionych w załączniku II do dyrektywy 92/43/EWG pozostaje niepełna. W związku z tym sieci Natura 2000 nie można uznać za kompletną w odniesieniu do tych typów siedlisk i gatunków.
(8) W celu zapewnienia jasności i przejrzystości przepisów należy uchylić decyzję wykonawczą (UE) 2023/243.
(9) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. siedlisk,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
