RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z jego art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (zwany dalej "układem") został zawarty przez Unię na mocy decyzji Rady i Komisji (UE, Euratom) 2015/998 1 i wszedł w życie w dniu 1 czerwca 2015 r.
(2) Zgodnie z art. 117 układu Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia, ustanowiona na podstawie art. 115 układu (zwana dalej "Radą Stabilizacji i Stowarzyszenia"), może przyjmować decyzje dotyczące kwestii objętych zakresem stosowania układu.
(3) Na swoim następnym posiedzeniu Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia ma przyjąć decyzję w sprawie ustanowienia wymogów ogólnych dotyczących dowodów pochodzenia wystawianych w formie elektronicznej.
(4) Należy ustalić stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia, gdyż decyzja Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia będzie wywierała skutki prawne.
(5) Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (zwana dalej "konwencją") została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady 2013/94/UE 2 i weszła w życie w odniesieniu do Unii w dniu 1 maja 2012 r. Decyzją (UE) 2019/2198 3 Rada poparła zmianę konwencji przewidującą wprowadzenie nowego zbioru zmodernizowanych i bardziej elastycznych reguł pochodzenia (zwaną dalej "zmianą konwencji"). Zmiana konwencji wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.
(6) Podczas posiedzenia technicznego, które odbyło się w Brukseli w dniu 5 lutego 2020 r., większość umawiających się stron konwencji zgodziła się wdrożyć - na zasadzie przejścioweji dwustronnej oraz w oparciu o zmianę konwencji - alternatywny zbiór reguł pochodzenia (zwany dalej "regułami przejściowymi"). Reguły przejściowe obowiązują równolegle z regułami przewidzianymi w konwencji w oczekiwaniu na wejście w życie zmiany konwencji.
(7) Stosowanie reguł przejściowych zapewnia dostosowanie przepływów handlowych i praktyk celnych w oczekiwaniu na wejście w życie zmiany konwencji.
(8) Od dnia 1 września 2021 r. między niektórymi umawiającymi się stronami konwencji 4 wszedł w życie szereg dwustronnych protokołów w sprawie reguł pochodzenia, na podstawie których to protokołów, w oczekiwaniu na wejście w życie zmiany konwencji, zastosowanie mają reguły przejściowe. W odniesieniu do Bośni i Hercegowiny protokół 2 do układu został zastąpiony nowym protokołem 2 w drodze decyzji nr 1/2023 Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia UE-Bośnia i Hercegowina 5 . Reguły przejściowe zostały określone w dodatku A do tego nowego protokołu 2.
(9) Dwa główne cele reguł przejściowych to, po pierwsze, zapewnienie mniej rygorystycznych reguł ułatwiających uzyskiwanie przez towary preferencyjnego statusu pochodzenia oraz, po drugie, umożliwienie korzystania z dowodów pochodzenia wystawianych w formie elektronicznej lub przedkładanych drogą elektroniczną.
(10) Unia oraz Bośnia i Hercegowina uzgodniły stosowanie art. 17 ust. 4 dodatku A do protokołu 2 do układu w odniesieniu do dowodów pochodzenia wystawianych w formie elektronicznej. Należy zatem określić wymogi ogólne dotyczące dowodów pochodzenia wystawianych w formie elektronicznej.
(11) Stanowisko Unii w ramach Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia powinno zatem być oparte na dołączonym projekcie decyzji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1 Decyzja Rady i Komisji (UE, Euratom) 2015/998 z dnia 21 kwietnia 2015 r. w sprawie zawarcia Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (Dz.U. L 164 z 30.6.2015, s. 548).
2 Decyzja Rady 2013/94/UE z dnia 26 marca 2012 r. w sprawie zawarcia Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemno- morskich preferencyjnych reguł pochodzenia (Dz.U. L 54 z 26.2.2013, s. 3).
3 Decyzja Rady (UE) 2019/2198 z dnia 25 listopada 2019 r. w sprawie stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia w odniesieniu do zmiany konwencji (Dz.U. L 339 z 30.12.2019, s. 1).
4 Unia Europejska, Islandia, Konfederacja Szwajcarska (w tym Liechtenstein), Królestwo Norwegii, Wyspy Owcze, Państwo Izrael, Jordańskie Królestwo Haszymidzkie, Palestyna (użycie tej nazwy nie może być interpretowane jako uznanie państwa Palestyna i pozostaje bez uszczerbku dla stanowisk poszczególnych państw członkowskich w tej kwestii), Republika Albanii, Bośnia i Hercegowina, Kosowo (użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244/1999 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa), Republika Macedonii Północnej, Republika Serbii, Czarnogóra, Gruzja, Republika Mołdawii i Ukraina.
5 Decyzja nr 1/2023 Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia UE-Bośnia i Hercegowina z dnia 11 grudnia 2023 r. w sprawie zmiany Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w drodze zastąpienia protokołu 2 do tego Układu dotyczącego definicji pojęcia produkty pochodzące i metod współpracy administracyjnej [2024/245] (Dz.U. L, 2024/245, 18.1.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/dec/ 2024/245/oj).
