KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1009 z dnia 5 czerwca 2019 r. ustanawiające przepisy dotyczące udostępniania na rynku produktów nawozowych UE, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 1 , w szczególności jego art. 42 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzeniem (UE) 2019/1009 ustanowiono przepisy dotyczące udostępniania na rynku produktów nawozowych UE. W związku z rozwojem sytuacji pod względem wdrażania rozporządzenia i odpowiednimi pracami normalizacyjnymi konieczne jest wprowadzenie dostosowań technicznych do załączników I, II i III do rozporządzenia (UE) 2019/1009, aby ułatwić swobodny przepływ bezpiecznych i efektywnych agronomicznie produktów nawozowych UE na rynku wewnętrznym.
(2) Po pierwsze, w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2019/1009 ustanowiono maksymalne wartości dopuszczalne dla Enterococcaceae dla różnych kategorii funkcji produktów, a w załączniku II do tego rozporządzenia określono wartości dopuszczalne dla tego samego patogenu dla produktów nawozowych UE zawierających niektóre materiały składowe. Enterococcaceae to rodzina bakterii często obecnych w środowiskach bogatych w składniki odżywcze. Z różnych bakterii należących do tej rodziny enterokoki są najbardziej niebezpieczne z punktu widzenia zdrowia, ponieważ często wiążą się z infekcjami u ludzi i zwierząt. Podczas prac przeprowadzonych przez Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) w celu opracowania norm zharmonizowanych na potrzeby tych wymogów określonych w rozporządzeniu (UE) 2019/1009 CEN poinformował Komisję, że nie ma metod badawczych służących określeniu zawartości Enterococcaceae ze względu na dużą różnorodność tych bakterii. Istniejące metody badawcze określają zawartość enterokoków. Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1009, aby ustanowić wymogi, których spełnianie można badać w praktyce. Ułatwiłoby to ocenę zgodności produktów i zapewniłoby jasność zarówno co do obowiązków producentów, jak i sposobu przeprowadzania weryfikacji w ramach nadzoru rynku.
(3) Po drugie, zgodnie z częścią II pkt 4 załącznika I do rozporządzenia (UE) 2019/1009 jeżeli zgodność z danym wymogiem w załączniku I (np. brak określonego zanieczyszczenia) wynika w sposób pewny i niepodważalny z charakteru lub procesu wytwarzania produktu nawozowego UE, zgodność tę można założyć w procedurze oceny zgodności bez przeprowadzania weryfikacji (np. badania), na odpowiedzialność producenta. Podobny przepis określono w odniesieniu do dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń w sekcji CMC 15 pkt 6 w odniesieniu do odzyskanych materiałów o wysokiej czystości. W celu zapewnienia spójności i uniknięcia zbędnych obciążeń administracyjnych podobne przepisy należy wprowadzić w części II sekcje CMC 3, CMC 5, CMC 12, CMC 13 i CMC 14 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2019/1009. Przepisy te ułatwiłyby ocenę zgodności produktów nawozowych UE zawierających takie materiały, a ostatecznie ich swobodny przepływ na rynku wewnętrznym.
(4) Po trzecie, w części III załącznika III do rozporządzenia (UE) 2019/1009 określono przepisy dotyczące tolerancji dla różnych parametrów, które należy podać na etykiecie produktów nawozowych UE. Wartość podana na etykiecie może odbiegać od wartości rzeczywistej jedynie w granicach wartości dopuszczalnych określonych w tym rozporządzeniu. W odniesieniu do ilości nawozów nieorganicznych określono dwie tolerancje (1 % i 5 %). Należy określić sytuacje, w których zastosowanie mają te poszczególne wartości. W związku z tym deklarowana ilość nieorganicznych nawozów makroskładnikowych powinna odbiegać jedynie o maksymalnie 1 %, biorąc pod uwagę, że takie produkty są zwykle sprzedawane w większych opakowaniach lub kupowane w większych ilościach. Nieorganiczne nawozy mikroskładnikowe są zazwyczaj sprzedawane w mniejszych opakowaniach, w związku z czym należy zachować tolerancję 5 %.
(5) Po czwarte, w części III załącznika III do rozporządzenia (UE) 2019/1009 określono tolerancję wynoszącą 0,3 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych w odniesieniu do zawartości związków będących inhibitorami przekraczającej 2 % stężenia w inhibitorach, taką samą jak w przypadku nawozów zawierających związki będące inhibitorami. Według grupy koordynacyjnej jednostek notyfikowanych ustanowionej na mocy art. 36 rozporządzenia (UE) 2019/1009 tolerancja ta jest bardzo restrykcyjna w odniesieniu do inhibitorów, ponieważ związki będące inhibitorami są zazwyczaj obecne w dużych stężeniach w takich produktach, a nie tylko w małych stężeniach, jak w przypadku nawozów. Aby uwzględnić odchylenia produkcji i dokładność dostępnych metod badawczych, a tym samym ułatwić ocenę zgodności inhibitorów, należy zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1009, aby wprowadzić bardziej liberalną tolerancję w odniesieniu do zawartości związków będących inhibitorami w inhibitorach.
(6) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1009,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 23 lipca 2024 r.
