uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniaj ące i uchylające niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt ("Prawo o zdrowiu zwierząt") 1 , w szczególności jego art. 47 ust. 1,
(1) W rozporządzeniu (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dotyczące zapobiegania chorobom zwierząt przenoszącym się lub przenoszonym na zwierzęta lub na ludzi oraz przepisy dotyczące zwalczania takich chorób, w tym przepisy dotyczące upowszechniania wiedzy na temat chorób, gotowości na wypadek ich wystąpienia i ich zwalczania. W szczególności w rozporządzeniu (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dostosowane do poszczególnych chorób dotyczące zapobiegania chorobom zwierząt, o których mowa w jego art. 5, i ich zwalczania. Rozporządzenie (UE) 2016/429 stanowi również, że wspomniane przepisy dostosowane do poszczególnych chorób mają zastosowanie do gatunków zwierząt i grup gatunków zwierząt, z którymi wiąże się znaczne ryzyko rozprzestrzeniania się określonych chorób, i umieszczonych jako takie w wykazie załączonym do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/1882 2 .
(2) Zgodnie z art. 46 rozporządzenia (UE) 2016/429 państwa członkowskie mogą wprowadzać odpowiednie i niezbędne środki dotyczące stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych w odniesieniu do chorób umieszczonych w wykazie, aby zapewnić najbardziej efektywne zapobieganie tym chorobom i ich zwalczanie. Niektóre weterynaryjne produkty lecznicze mogą zakłócać wykrywanie i diagnostykę chorób, a tym samym - zapobieganie im i ich zwalczanie. Dotyczy to w szczególno ści tych chorób umieszczonych w wykazie, które podlegaj ą bardziej rygorystycznym środkom zapobiegania chorobom i ich zwalczania zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/429. Należy zidentyfikowa ć weterynaryjne produkty lecznicze, w odniesieniu do których należy opracowa ć przepisy uzupełniające zgodnie z art. 47 tego rozporz ądzenia, oraz ustanowić ograniczenia lub zakazy ich stosowania w celu zapewnienia bezpiecznego i skutecznego zapobiegania niektórym chorobom umieszczonym w wykazie i ich zwalczania.
(3) W rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/1882 ustanowiono definicje chorób kategorii A, B, C, D i E na podstawie przepisów dotyczących zapobiegania chorobom i ich zwalczania zawartych w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429. Choroby umieszczone w wykazie, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/429, które zwykle nie występują w Unii i po wykryciu których należy wprowadzić natychmiastowe środki likwidacji choroby ("choroby kategorii A"), podlegają przepisom szczegółowym ustanowionym w art. 9 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia. Aby zapobiec potencjalnie wysoce szkodliwym skutkom chorób kategorii A dla zdrowia zwierząt w Unii, należy zharmonizowa ć przepisy, na podstawie których państwa członkowskie mogą stosowa ć weterynaryjne produkty lecznicze do celów zapobiegania tym chorobom i ich zwalczania. Celem takich przepisów powinno być zapewnienie skutecznego zapobiegania chorobom kategorii A oraz ich natychmiastowej likwidacji w przypadku wystąpienia ogniska choroby, jak również niedopuszczenie do tego, by stosowanie weterynaryjnych produktów leczniczych stwarza ło ryzyko rozprzestrzeniania się tych chorób.
(4) Należy ustanowić przepisy uzupełniające przepisy dotyczące upowszechniania wiedzy na temat chorób i gotowości na wypadek ich wystąpienia, zawarte w części III tytuł I rozdział 2 rozporządzenia (UE) 2016/429 w odniesieniu do niektórych chorób umieszczonych w wykazie, w szczególności przepisy dotyczące stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych do celów zapobiegania chorobom i ich zwalczania. Wspomniane przepisy uzupełniające i przepisy rozporządzenia (UE) 2016/429 są ze sobą ściśle powiązane i powinny być stosowane wspólnie.
(5) Ponieważ zarówno zwierzęta lądowe, jak i wodne mogą być dotknięte chorobami kategorii A wpisanymi do wykazu zgodnie z art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/429, niektóre przepisy ogólne ustanowione w niniejszym rozporządzeniu powinny obejmować zwierzęta lądowe i wodne. Umożliwiłoby to państwom członkowskim stojącym w obliczu bezpośredniego ryzyka rozprzestrzenienia się choroby kategorii A na ich terytorium natychmiastową reakcję w ramach zharmonizowanych ram, jeśli zajdzie taka potrzeba. Jest to szczególnie ważne w przypadku zwierząt wodnych, ponieważ ze względu na brak wiedzy naukowej, w połączeniu z brakiem doświadczenia i dostępności szczepionek przeciwko chorobom wodnym kategorii A, obecnie można opracować przepisy dostosowane do poszczególnych chorób dotyczące stosowania szczepionek przeciwko chorobom kategorii A jedynie w odniesieniu do zwierząt lądowych.
(6) Choroby umieszczone w wykazie, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/429, które mają podlegać zwalczaniu we wszystkich państwach członkowskich w celu ich likwidacji w całej Unii ("choroby kategorii B"), podlegają przepisom szczególnym określonym w art. 9 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia. Należy zatem zharmonizować przepisy, na podstawie których państwa członkowskie mogą stosować niektóre weterynaryjne produkty lecznicze do tego celu. Przepisy takie powinny mieć na celu zapewnienie skutecznej likwidacji chorób kategorii B bez zakłóceń wykrywania i diagnostyki spowodowanych przez jakikolwiek weterynaryjny produkt leczniczy.
(7) W przypadku chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/429, które mają znaczenie dla niektórych państw członkowskich i w odniesieniu do których potrzebne są środki, aby zapobiec ich rozprzestrzenianiu się na części Unii, które oficjalnie są wolne od choroby lub które mają programy likwidacji chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia ("choroby kategorii C"), przepisy dotyczące stosowania niektórych weterynaryjnych produktów leczniczych, w szczególności stosowania szczepionek w kontekście programów likwidacji, zostały określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2020/689 3 . W przypadku chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/429, w odniesieniu do których potrzebne są środki, aby zapobiec ich rozprzestrzenianiu się z uwagi na ich wystąpienie w Unii lub przemieszczanie między państwami członkowskimi, jak określono w art. 9 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia ("choroby kategorii D"), przepisy dotyczące stosowania niektórych weterynaryjnych produktów leczniczych w odniesieniu do przemieszczania zwierząt w Unii określono w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2020/688 4 . Przepisów tych nie należy zatem powielać w niniejszym rozporządzeniu.
(8) Zgodnie z art. 46 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 dla ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego państwa członkowskie wprowadzaj ą odpowiednie środki zapobiegawcze dotyczące stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych do celów badań naukowych lub do celów rozwoju i testowania tych produktów w warunkach kontrolowanych. Konieczne jest ułatwienie badań i innowacji w zakresie opracowywania skuteczniejszych i bezpieczniejszych weterynaryjnych produktów leczniczych w celu zapobiegania i zwalczania chorób umieszczonych w wykazie. Dlatego też przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu nie powinny mieć zastosowania do stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych do celów badań naukowych lub do celów rozwoju i testowania tych produktów w warunkach kontrolowanych na potrzeby ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, aby uniknąć zbędnych obciążeń, które mogą przeszkadzać w rozwoju nowych możliwości, biorąc pod uwagę szczególne warunki zmniejszaj ące ryzyko, w jakich weterynaryjne produkty lecznicze są stosowane w tych okolicznościach.
(9) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/6 5 ustanawia się przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu, wytwarzania, przywozu, wywozu, dostarczania, dystrybucji, nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, kontroli i stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych. W rozporządzeniu tym ustanowiono definicję weterynaryjnego produktu leczniczego oraz definicje niektórych kategorii weterynaryjnych produktów leczniczych. Określono w nim również warunki, na jakich właściwy organ może zezwolić na stosowanie immunologicznego weterynaryjnego produktu leczniczego niedopuszczonego do obrotu w Unii. Przepisy przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być zgodne z tymi definicjami, a także z wymogami określonymi w rozporządzeniu (UE) 2019/6, dotyczącymi wprowadzania do obrotu, wytwarzania, przywozu, wywozu, dostarczania, dystrybucji, nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, kontroli i stosowania weterynaryjnych
produktów leczniczych. Ponadto przepisy przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny służyć wyłącznie ustanowieniu warunków szczególnych dotyczących właściwego stosowania lub zakazu stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych do celów zapobiegania chorobom kategorii A i niektórym chorobom kategorii B oraz ich zwalczania w Unii, niezależnie od pochodzenia produktów, pozwolenia na dopuszczenie do obrotu ani innych właściwości.
(10) Zgodnie z art. 47 rozporządzenia (UE) 2016/429 Komisja może przyjąć przepisy, gdy jest to właściwe i niezbędne, aby zakazać stosowania określonego weterynaryjnego produktu leczniczego w odniesieniu do danej choroby. Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (WOAH, założona jako OIE) uznała zakażenie wirusem księ- gosuszu za chorobę zlikwidowaną w skali globalnej i na całym świecie zaprzestano wszystkich szczepień przeciwko zakażeniu tym wirusem. Na mocy niniejszego rozporządzenia należy zatem zakazać szczepienia przeciwko zakażeniu wirusem księgosuszu.
(11) Co więcej, dostępne obecnie szczepionki przeciwko zakażeniu kompleksem Mycobacterium tuberculosis (Mycobacterium bovis, Mycobacterium tuberculosis i Mycobacterium caprae) (MTBC) nie zapewniają pełnej ochrony szczepionych zwierząt i utrudniaj ą wykonanie śródskórnych prób tuberkulinowych lub innych badań immunologicznych polegających na użyciu tuberkuliny w celu odróżnienia zwierząt szczepionych od zakażonych. W związku z tym stosowanie tych szczepionek u zwierząt utrzymywanych należących do gatunków umieszczonych w wykazie może zagrażać obecnej polityce zwalczania i likwidacji gruźlicy bydła, ponieważ może nie być możliwe odróżnienie zwierząt szczepionych od zakażonych. Na mocy niniejszego rozporządzenia należy zatem zakazać także szczepienia przeciwko MTBC u zwierząt utrzymywanych należących do gatunków umieszczonych w wykazie.
(12) Niektóre państwa członkowskie dopuszczaj ą obecnie regularne, zapobiegawcze stosowanie szczepionek przeciwko zakażeniu wirusem rzekomego pomoru drobiu do celów innych niż reagowanie na ognisko choroby. Ponadto istnieją przypadki zastosowania szczepionek przeciwko zakażeniu wirusem rzekomego pomoru drobiu jako wymagania przy przemieszczaniu w obrębie Unii oraz przy wprowadzaniu do Unii z państw trzecich lub terytoriów trzecich. Zastosowania te okazały się bezpieczne i skuteczne w zapobieganiu powyższej chorobie, ponieważ nie wystąpiły ogniska wirusa rzekomego pomoru drobiu związane ze stosowaniem szczepionek do tych celów. Dlatego też ogólne zakazy i ograniczenia stosowania szczepionek przeciwko chorobom kategorii A ustanowione w niniejszym rozporządzeniu nie powinny mieć zastosowania do takiego stosowania szczepionek przeciwko zakażeniu wirusem rzekomego pomoru drobiu w tych kontekstach.
(13) Co więcej, niektóre inne weterynaryjne produkty lecznicze, takie jak surowice odpornościowe o wysokim mianie przeciwciał, środki przeciwdrobnoustrojowe i niektóre immunologiczne weterynaryjne produkty lecznicze, jeśli stosuje się je do zapobiegania niektórym chorobom zwierząt i ich zwalczania, mogą maskować obecność tych chorób, które mogą rozprzestrzenia ć się w sposób niezauważony w populacjach zwierząt. Może to utrudniać wczesne wykrycie danej choroby i negatywnie wpływać na jej szybką likwidację. Dotyczy to w szczególności chorób kategorii A i B, których niezwłoczna lub jak najszybsza likwidacja jest konieczna. Dlatego należy ustanowić w niniejszym rozporządzeniu pewne ograniczenia dotyczące takich weterynaryjnych produktów leczniczych, uniemożliwiające stosowanie ich u gatunków umieszczonych w wykazie w przypadku chorób kategorii A i B.
(14) Właściwy organ każdego państwa członkowskiego powinien być odpowiedzialny za wdrożenie środków zapobiegania chorobom kategorii A i ich zwalczania u zwierząt lądowych i wodnych. Szczepienie może być użytecznym środkiem, który może pomóc w zapobieganiu niektórym chorobom kategorii A, ich zwalczaniu i likwidacji. Biorąc pod uwagę potencjał chorobotwórczy tych chorób oraz potencjalne ryzyko ich rozprzestrzeniania się, wynikaj ące ze stosowania szczepionek, konieczne jest, aby szczepionki podawane przeciwko tego rodzaju chorobom były stosowane pod kontrolą właściwego organu i tylko wtedy, gdy konieczne jest wprowadzenie środków zwalczania choroby do celów zapobiegania jej rozprzestrzenianiu się oraz jego opanowania. Ponadto, aby zapewnić skuteczną likwidację i konsekwentne stosowanie wszystkich środków zwalczania chorób, szczepienia należy wdrażać w sposób zorganizowany zgodnie z urzędowym planem szczepień. Urzędowy plan szczepień powinien zawierać szczegółowe informacje na temat określonych w nim środków. W niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć minimalny zakres informacji, które mają znaleźć się we wspomnianych urzędowych planach szczepień.
(15) Biorąc pod uwagę, że w niektórych okolicznościach szczepienie może być odpowiednim narzędziem zwalczania lub likwidacji choroby kategorii A, a w innych nie, oraz że jego stosowanie może mieć niekiedy negatywny wpływ (np. na handel), właściwy organ powinien przeprowadzić wcześniejszą ocenę ryzyka przed zastosowaniem szczepienia. W niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć kryteria takiej oceny.
(16) Aby zapewnić skoordynowane podejście UE, państwa członkowskie powinny dostarczyć Komisji i pozostałym państwom członkowskim zestaw wstępnych informacji przed zastosowaniem szczepień przeciwko chorobie kategorii A. Komisja powinna dokonać analizy tych informacji otrzymanych od państw członkowskich zgodnie z art. 71 rozporządzenia (UE) 2016/429.
(17) W art. 69 rozporządzenia (UE) 2016/429 przewidziano możliwość stosowania szczepień interwencyjnych przez właściwy organ państwa członkowskiego, jeżeli ma to znaczenie z uwagi na skuteczność zwalczania choroby umieszczonej w wykazie u zwierząt utrzymywanych. W tym celu właściwy organ powinien sporządzić urzędowy plan szczepień w celu wdrożenia takich szczepień oraz ustanowić obszary szczepień, uwzględniając określone wymagania. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem określić te wymagania dotyczące szczepień interwencyjnych, stosowania szczepionek i ustanawiania obszarów szczepień.
(18) Właściwy organ może wdrożyć takie szczepienia interwencyjne w zakładach dotkniętych chorobą lub w zakładach niedotkniętych chorobą, jak przewidziano w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2020/687 6 . Zakłady takie będą zazwyczaj znajdować się na obszarach objętych ograniczeniami, ale mogą również znajdować się poza takimi obszarami. W takich sytuacjach należy zastosować inne strategie szczepień interwencyjnych. Szczepienia wdrożone w zakładach dotkniętych chorobą, w których zaszczepione zwierzęta zostaną zabite, uważa się za interwencyjne szczepienia wygaszaj ące. Szczepienia interwencyjne można także przeprowadza ć w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby w populacjach zwierząt zagrożonych zakażeniem utrzymywanych w zakładach, w których nie podejrzewano ani nie potwierdzono występowania choroby, zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/687. W takich przypadkach zwierzęta mogą zostać zabite lub mogą być utrzymywane przy życiu w specjalnych warunkach. Szczepienia interwencyjne można również stosować u dzikich zwierząt lądowych, gdy jest to konieczne z uwagi na ryzyko rozprzestrzeniania się choroby w populacjach zwierząt utrzymywanych lub dzikich zwierząt lądowych. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem opracować wspomniane strategie i zasady ich wdrażania oraz określić obowiązki w zakresie prowadzenia dokumentacji i obowiązki sprawozdawcze, które mają zastosowanie we wszystkich tych okolicznościach.
(19) Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby kategorii A lub uniknąć potencjalnych strat i konieczności zastosowania drastycznych środków zwalczania chorób, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zastosowaniu szczepień zapobiegawczych przeciwko chorobie kategorii A, w przypadku gdy nie występuje ona w danym państwie ani w danej strefie. W tym celu w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić przepisy szczególne.
(20) Chociaż udowodniono już, że szczepienia są pomocne w zapobieganiu szeregowi chorób, ich zwalczaniu i likwidacji, w zależności od choroby i rodzaju zastosowanej szczepionki mogą one jednak w pewnych okolicznościach zamaskować istniejące zakażenie i wpływać na wiarygodność nadzoru nad chorobami. Dlatego też przy wdrażaniu szczepień należy wprowadzić pewne towarzyszące środki zmniejszaj ące ryzyko w odniesieniu do przemieszczania szczepionych zwierząt i produktów z tych zwierząt.
(21) Po zakończeniu interwencyjnych szczepień zapobiegawczych państwa członkowskie powinny mieć możliwość wykazania braku zakażenia oraz odzyskania statusu zdrowotnego sprzed pojawienia się ognisk danej choroby kategorii A i zastosowania szczepień dzięki strategii wyjścia. Taka strategia wyjścia powinna polegać na szczególnym zaostrzonym nadzorze klinicznym i laboratoryjnym podczas określonego z wyprzedzeniem okresu odzyskiwania w przypadku poszczególnych chorób kategorii A.
(22) W przypadku każdej choroby kategorii A należy określić szczególne warunki wdrażania szczepień w odniesieniu do rodzaju stosowanych szczepionek, wielkości obszarów szczepień, docelowych populacji zwierząt, nadzoru nad chorobą, ograniczeń przemieszczania dotyczących zwierząt i produktów z tych zwierząt oraz okresów odzyskiwania. Dotyczy to chorób, w przypadku których dostępne są wystarczaj ące doświadczenie i dane wynikające ze stosowania obowiązujących przepisów, przed wejściem w życie rozporządzenia (UE) 2016/429, z najnowszych opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) lub z odpowiednich rozdziałów Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych WOAH oraz podręcznika badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych WOAH. W odniesieniu do chorób, w przypadku których nie są dostępne wystarczaj ące doświadczenie oraz dane, nie można obecnie przewidzieć środków dotyczących poszczególnych chorób. W odniesieniu do tych chorób powinny mieć zastosowanie ogólne przepisy niniejszego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025W 2025 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie tylko raz. Obniżeniu ulegnie natomiast minimalna podstawa wymiaru składki zdrowotnej płaconej przez przedsiębiorców. Grozi nam za to podwyżka podatku od nieruchomości. Wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a prawnicy zaczną lepiej zarabiać na urzędówkach. Wchodzą w życie zmiany dotyczące segregacji odpadów i e-doręczeń. To jednak nie koniec zmian, jakie czekają nas w Nowym Roku.
31.12.2024Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2023.52.1 |
Rodzaj: | Rozporządzenie |
Tytuł: | Rozporządzenie delegowane 2023/361 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 w odniesieniu do przepisów dotyczących stosowania niektórych weterynaryjnych produktów leczniczych do celów zapobiegania niektórym chorobom umieszczonym w wykazie i ich zwalczania |
Data aktu: | 28/11/2022 |
Data ogłoszenia: | 20/02/2023 |
Data wejścia w życie: | 12/03/2023 |