a także mając na uwadze, co następuje:(1) Dyrektywa 2003/87/WE zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/959 2 przewiduje uwzględnienie emisji z transportu morskiego w systemie handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii ("EU ETS").
(2) Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne przedsiębiorstw żeglugowych, w dyrektywie 2003/87/WE przewidziano, że za każde przedsiębiorstwo żeglugowe odpowiada jedno państwo członkowskie. Zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE państwo członkowskie odpowiedzialne za administrowanie przedsiębiorstwem żeglugowym określa się jako "organ administrujący właściwy dla przedsiębiorstwa żeglugowego".
(3) W kontekście ogólnego prawa morskiego pojęcie "przedsiębiorstwa żeglugowego" odnosi się do podmiotu, któremu powierzono zarządzanie statkiem i który nie może zostać zmieniony umową dwustronną między stronami. Tego rodzaju ogóle podejście nie jest jednak najwłaściwsze w kontekście EU ETS, który jest przedmiotem niniejszego aktu. W tym konkretnym kontekście EU ETS konieczne jest odniesienie się do obowiązków spoczywających na podmiocie, który jest lepiej umocowany do wprowadzenia niezbędnych środków w tym zakresie. W przeciwieństwie do tego, co stanowi ogólne prawo morskie, może to być inny podmiot niż ten, któremu powierzono faktyczne zarządzanie statkiem. W związku z tym konieczne jest odejście na potrzeby EU ETS od pojęcia "przedsiębiorstwa żeglugowego" w rozumieniu ogólnego prawa morskiego, tak aby strony mogły uzgadniać między sobą w formie umowy, jakiemu podmiotowi powierzą obowiązki wynikające z EU ETS.
(4) Aby zapewnić równe traktowanie przedsiębiorstw żeglugowych, państwa członkowskie powinny przestrzegać zharmonizowanych przepisów dotyczących administrowania przedsiębiorstwami żeglugowymi, za które są one odpowiedzialne. Aby zagwarantować właściwe egzekwowanie EU ETS oraz uwzględnić różnice między EU ETS a ogólnym prawem morskim, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby w przypadku gdy organizacja lub osoba, która przejęła od właściciela statku odpowiedzialność za jego eksploatację i która, przyjmując taką odpowiedzialność, zgodziła się przejąć wszystkie zadania i obowiązki nałożone przez Międzynarodowy kodeks zarządzania bezpieczną eksploatacją statków i zapobieganiem zanieczyszczaniu, określone w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 336/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 3 , przyjęła również odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z EU ETS oraz by taka organizacja lub osoba została należycie upoważniona przez właściciela statku do przestrzegania krajowych środków transponujących dyrektywę 2003/87/WE, w tym obowiązku umarzania uprawnień na mocy art. 3gb i 12 tej dyrektywy. W zakresie, w jakim wymóg ten odbiega od praktyki odnoszącej się do definicji "przedsiębiorstwa żeglugowego" w ogólnym prawie morskim, ogranicza się on do przejęcia odpowiedzialności wynikającej z EU ETS.
(5) Aby ułatwić egzekwowanie EU ETS, organizacja lub osoba, która przejęła odpowiedzialność za obowiązki wynikające z EU ETS, powinna przekazywać swojemu organowi administrującemu właściwemu dla przedsiębiorstwa żeglugowego informacje na temat statków, za które odpowiada.
(6) Należy zawsze wyraźnie określić podmioty odpowiedzialne za wypełnianie obowiązków wynikających z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/757 4 oraz obowiązków wynikających z dyrektywy 2003/87/WE. W tym celu oraz w trosce o zapewnienie spójności w administrowaniu i egzekwowaniu przepisów rozporządzenie (UE) 2015/757 stanowi, że za zgodność z dwoma wyżej wymienionymi aktami prawnymi musi odpowiadać ten sam podmiot.
(7) Art. 3gf ust. 1 i 3 dyrektywy 2003/87/WE zawiera przepisy regulujące przypisywanie każdego przedsiębiorstwa żeglugowego organowi administrującemu właściwemu dla przedsiębiorstwa żeglugowego. Aby zapewnić równe traktowanie przedsiębiorstw żeglugowych, konieczne jest ustanowienie zharmonizowanych szczegółowych zasad przypisywania przedsiębiorstw żeglugowych państwom członkowskim. Zasady przypisywania przedsiębiorstwa żeglugowego państwu członkowskiemu obejmują ustalenie państwa rejestracji przedsiębiorstwa żeglugowego, które powinno opierać się na informacjach zapisanych w Thetis MRV, specjalnym unijnym systemie informacyjnym opracowanym i obsługiwanym przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Morskiego wspierającym wdrażanie rozporządzenia (UE) 2015/757. Przypisywanie przedsiębiorstw żeglugowych, które nie są zarejestrowane w danym państwie członkowskim, powinno opierać się na danych dotyczących zawinięć do portu przechowywanych w unijnym systemie wymiany informacji morskich ustanowionym dyrektywą 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 5 (SafeSeaNet). W stosownych przypadkach dane dotyczące zawinięć do portu mogą być uzupełniane informacjami pochodzącymi z innych systemów informacyjnych.
(8) Ponadto konieczne jest ustanowienie szczegółowych zasad przypisywania przedsiębiorstw żeglugowych, które nie są zarejestrowane w państwie członkowskim i które nie odbyły żadnego rejsu objętego zakresem określonym w art. 3ga dyrektywy 2003/87/WE w ciągu poprzednich czterech lat monitorowania i których pierwszy rejs objęty zakresem stosowania tej dyrektywy jest rejsem między portami podlegającymi jurysdykcji dwóch państw członkowskich, oraz przedsiębiorstw żeglugowych, które nie są zarejestrowane w państwie członkowskim i w przypadku których największą liczbę zawinięć do portu odnotowano w co najmniej dwóch państwach członkowskich. Aby zapewnić sprawne wdrożenie EU ETS, państwa członkowskie powinny wymieniać między sobą informacje w przypadku zmiany organu administrującego właściwego dla przedsiębiorstwa żeglugowego danego przedsiębiorstwa żeglugowego.
(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 22 listopada 2023 r.
