uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 1 , w szczególności jego art. 6 ust. 7 akapit trzeci,
(1) W celu zapewnienia, aby inwestorzy i organy nadzoru rozumieli, w jaki sposób syntetyczna lub warunkowa forma zatrzymania jest równoważna z jednym z wariantów zatrzymania określonych w art. 6 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/2402, fakt stosowania takiej formy zatrzymania i jej szczegóły należy ujawnić w ostatecznym dokumencie ofertowym, prospekcie emisyjnym, streszczeniu transakcji lub przeglądzie głównych cech sekurytyzacji.
(2) W art. 6 ust. 3 lit. a)-e) rozporządzenia (UE) 2017/2402 określono różne sposoby spełnienia wymogu zatrzymania ryzyka określonego w art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia. W celu zharmonizowania stosowania wymogu zatrzymania ryzyka i osiągnięcia równoważnego zatrzymania istotnego udziału gospodarczego netto w sekurytyzacji konieczne jest doprecyzowanie tych sposobów spełnienia wspomnianego wymogu, w tym w drodze syntetycznej lub warunkowej formy zatrzymania. W programie emisji papierów dłużnych przedsiębiorstw zabezpieczonych aktywami (program ABCP) instrument wsparcia płynności, który pokrywa 100 % ryzyka kredytowego każdej z sekurytyzowanych ekspozycji lub który stanowi pozycję pierwszej straty w odniesieniu do sekurytyzacji, jest równoważny z zatrzymaniem udziału gospodarczego netto w danej sekurytyzacji. W związku z tym takie programy ABCP należy uznać za spełniające wymóg zatrzymania ryzyka zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. a) i d) rozporządzenia (UE) 2017/2402.
(3) Syntetyczna marża nadwyżkowa została zdefiniowana w art. 2 pkt 29 rozporządzenia (UE) 2017/2402 jako kwota wyznaczona w umowie przez jednostkę inicjującą w celu absorbcji strat. W związku z tym syntetyczna marża nadwyżkowa prowadzi do powstania wartości ekspozycji, którą należy uwzględnić przy pomiarze istotnego udziału gospodarczego netto w momencie inicjowania. Syntetyczną marżę nadwyżkową należy zatem uznać za możliwą formę spełnienia przez jednostkę inicjującą sekurytyzację syntetyczną wymogu zatrzymania ryzyka, w przypadku gdy ta syntetyczna marża nadwyżkowa spełnia warunki określone w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2402 i gdy podlega ona wymogowi kapitałowemu zgodnie z mającą zastosowanie regulacją ostrożnościową.
(4) Syntetyczne marże nadwyżkowe można wyznaczyć na dwa różne sposoby. Jednym ze sposobów jest zapewnienie wsparcia jakości kredytowej w odniesieniu do transzy uprzywilejowanej lub transzy typu mezzanine. Drugi sposób polega na zapewnieniu wsparcia jakości kredytowej w odniesieniu do wszystkich transz, w tym transzy pierwszej straty. Jeżeli syntetyczna marża nadwyżkowa zapewnia wsparcie jakości kredytowej wyłącznie w odniesieniu do transzy uprzywilejowanej lub transzy typu mezzanine, nie może być traktowana jako transza pierwszej straty. Podmiot zatrzymujący powinien zatem zatrzymać co najmniej minimalną kwotę we wszystkich transzach, aby spełnić wymogi określone w art. 6 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/2402. W przypadku gdy syntetyczna marża nadwyżkowa zapewnia wsparcie jakości kredytowej w odniesieniu do wszystkich transz, powinna być ona równoważna z transzą pierwszej straty sekurytyzacji syntetycznej i tym samym należy ją uznać za zgodną z art. 6 ust. 3 lit. d) rozporządzenia (UE) 2017/2402.
(5) Konieczne jest określenie udziału gospodarczego, jaki ma być zatrzymany, w przypadku gdy ekspozycje bazowe sekurytyzacji obejmują wykorzystane i niewykorzystane kwoty instrumentów kredytowych. Ponieważ ryzyko kredytowe określa się na podstawie wykorzystanych kwot, pomiaru udziału gospodarczego netto należy dokonywać z uwzględnieniem wyłącznie tych kwot.
(6) W celu zapewnienia stałego spełniania wymogu zatrzymania, w przypadku gdy udział gospodarczy netto jest zatrzymany przez skonsolidowaną grupę, a podmiot zatrzymujący należący do tej grupy nie jest już objęty zakresem nadzoru na zasadzie skonsolidowanej, konieczne jest określenie, że co najmniej jeden z pozostałych podmiotów objętych zakresem nadzoru na zasadzie skonsolidowanej powinien przejąć ekspozycję z tytułu sekurytyzacji.
(7) W art. 6 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) 2017/2402 ustanowiono zakaz sprzedaży lub zabezpieczania zatrzymanego udziału gospodarczego, ponieważ takie działanie spowodowałoby usunięcie ekspozycji podmiotu zatrzymującego na ryzyko kredytowe wynikające z zatrzymanych pozycji lub ekspozycji sekurytyzacyjnych. W związku z tym zabezpieczanie powinno być dozwolone wyłącznie wówczas, gdy zabezpiecza podmiot zatrzymujący przed ryzykiem innym niż ryzyko kredytowe wynikające z zatrzymanych pozycji lub ekspozycji sekurytyza- cyjnych. Zabezpieczanie powinno być jednak dozwolone również w przypadku, gdy jest dokonywane przed sekury- tyzacją jako uzasadniony i ostrożnościowy element procesu udzielania kredytu lub zarządzania ryzykiem i nie powoduje zróżnicowania - na korzyść podmiotu zatrzymującego - ryzyka kredytowego wynikającego z zatrzymanych pozycji lub ekspozycji sekurytyzacyjnych względem ryzyka kredytowego wynikającego z pozycji lub ekspozycji sekurytyzacyjnych przeniesionych na inwestorów. Ponadto w przypadku sekurytyzacji, w ramach której podmiot zatrzymujący zobowiązuje się zatrzymać więcej niż minimalny istotny udział gospodarczy netto wynoszący 5 %, nie należy zakazywać zabezpieczania zatrzymanego udziału przekraczającego ten odsetek, pod warunkiem że takie okoliczności zostaną ujawnione w ostatecznym dokumencie ofertowym, prospekcie emisyjnym, streszczeniu transakcji lub przeglądzie głównych cech sekurytyzacji.
(8) W celu zagwarantowania stałego zatrzymania istotnego udziału gospodarczego netto podmioty zatrzymujące powinny zapewnić, aby w strukturze sekurytyzacji nie było żadnego wbudowanego mechanizmu, który powodowałby, że zatrzymany istotny udział gospodarczy netto zmierzony w momencie inicjowania zmniejszałby się szybciej niż przeniesiony udział. Z tego samego powodu zatrzymanego istotnego udziału gospodarczego netto nie należy traktować priorytetowo pod względem przepływów pieniężnych w celu preferencyjnego skorzystania ze spłaty lub amortyzacji w sposób, który spowodowałby obniżenie tego zatrzymanego istotnego udziału gospodarczego netto poniżej 5 % ciągłej wartości nominalnej transz sprzedanych lub przeniesionych na rzecz inwestorów lub sekurytyzowanych ekspozycji bądź poniżej 5 % wartości netto w przypadku ekspozycji nieobsługiwanych w ramach tradycyjnych sekurytyzacji ekspozycji nieobsługiwanych. Ponadto wsparcie jakości kredytowej zapewniane inwestorowi przyjmującemu ekspozycję z tytułu pozycji sekurytyzacyjnej nie powinno zmniejszać się nieproporcjonalnie do stopy spłaty ekspozycji bazowych. Wymóg ten nie powinien uniemożliwiać podmiotowi zatrzymującemu otrzymania wynagrodzenia na zasadzie pierwszeństwa za usługi świadczone na rzecz jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji, pod warunkiem że kwota wynagrodzenia jest ustalana na zasadach rynkowych, a struktura takiego wynagrodzenia nie narusza wymogu zatrzymania.
(9) W przypadku gdy interesy dłużnika głównego są w pełni zbieżne z interesami inwestora, w tym w sytuacji, w której sekurytyzacja obejmuje wyłącznie obligacje zabezpieczone emisji własnej lub inne instrumenty dłużne emisji własnej, podmiot, który poddaje te instrumenty sekurytyzacji, nie powinien być zobowiązany do podejmowania żadnych dalszych działań w celu spełnienia wymogu zatrzymania ryzyka.
(10) Art. 8 rozporządzenia (UE) 2017/2402 przewiduje pewne wyjątki od zakazu resekurytyzacji. Ponieważ wymóg zatrzymania ma zastosowanie do dwóch poziomów transakcji objętych resekurytyzacją, konieczne jest określenie sposobu, w jaki transakcje te mają spełniać wymóg zatrzymania. Co do zasady pierwsze sekurytyzacje ekspozycji i drugi poziom transakcji obejmujący "przepakowanie" należy traktować jako osobne do celów spełnienia wymogu zatrzymania ryzyka. Należy zatem ustanowić obowiązek zatrzymania istotnego udziału gospodarczego netto na każdym z tych poziomów. To samo powinno mieć zastosowanie do transakcji związanych z więcej niż jedną sekury- tyzacją bazową, takich jak programy ABCP inne niż te, o których mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/2402. Możliwe jest jednak, że jednostka inicjująca sekurytyzację działająca jako podmiot zatrzymujący poddaje sekurytyzacji pozycje, które zatrzymała w ilości przekraczającej minimalny wymóg zatrzymania na pierwszym poziomie sekurytyzacji. W takim przypadku od jednostki inicjującej nie należy wymagać zatrzymania dodatkowego udziału na poziomie resekurytyzacji, pod warunkiem że do puli bazowej resekurytyzacji nie zostaną dodane żadne inne ekspozycje ani pozycje. W takich przypadkach resekurytyzację należy uznać jedynie za drugą część tej samej transakcji, która nie zmieni w istotny sposób ekonomicznej podstawy sekurytyzacji. Pierwotne zatrzymanie na poziomie sekurytyzacji powinno zatem wystarczyć do osiągnięcia celu wymogu zatrzymania ryzyka. Ponadto samego ponownego podziału przez jednostkę inicjującą sekurytyzację pozycji sekurytyzacyjnej na równoległe transze nie należy uznawać za resekurytyzację do celów wymogu zatrzymania.
(11) Wymogi dotyczące wyboru aktywów określone w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402 stanowią integralną część ram zatrzymania ryzyka. Gdyby jednostki inicjujące mogły w wybiórczy sposób wybierać aktywa do sekuryty- zacji portfeli o gorszej jakości kredytowej, w szczególności bez wiedzy inwestorów lub potencjalnych inwestorów, cel zatrzymania ryzyka, jakim jest zapewnienie zbieżności interesów jednostek inicjujących i inwestorów, oraz skuteczność tego mechanizmu zostałyby poważnie naruszone. W takim scenariuszu jednostka inicjująca wykorzystałaby sekurytyzację do pozbycia się ryzykownych aktywów, natomiast inwestorzy zostaliby wprowadzeni w błąd, sądząc, że zatrzymanie przez jednostkę inicjującą części ryzyka jest dowodem na odpowiednią zbieżność interesów. Aby uniknąć takiego scenariusza oraz zapewnić pewność prawa, konieczne jest ustanowienie kryteriów, do których jednostki inicjujące mogą się odwołać, aby zapewnić zgodność z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402. Ponadto należy również zapewnić kryteria określania "porównywalnych aktywów". Sekurytyzacje, w przypadku których porównanie, o którym mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402, jest niemożliwe, ponieważ wszystkie porównywalne aktywa zostały przeniesione do jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyza- cji, należy uznać za spełniające wymogi określone w tym ustępie, pod warunkiem że fakt, iż takie porównanie nie jest możliwe, zostanie ujawniony w ostatecznym dokumencie ofertowym, prospekcie emisyjnym, streszczeniu transakcji lub przeglądzie głównych cech sekurytyzacji.
(12) Jeżeli w stosunku do podmiotu zatrzymującego wszczęto postępowanie upadłościowe lub jeżeli podmiot zatrzymujący nie jest w stanie dalej działać jako podmiot zatrzymujący z przyczyn niezależnych od niego lub od jego wspólników lub udziałowców, powinna istnieć możliwość zatrzymania pozostałego zatrzymanego istotnego udziału gospodarczego netto przez inny podmiot prawny spełniający wymogi przewidziane w art. 6 rozporządzenia (UE) 2017/2402, tak aby nadal występowała zbieżność interesów.
(13) Zgodnie z art. 6 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia (UE) 2017/2402 wyłącznie jednostki obsługujące, które mogą wykazać, że posiadają wiedzę fachową w zakresie obsługi ekspozycji o charakterze podobnym do sekurytyzowa- nych ekspozycji, mogą działać jako podmioty zatrzymujące w ramach tradycyjnej sekurytyzacji ekspozycji nieobsłu- giwanych. Należy zatem ustanowić kryteria, które powinny spełniać jednostki obsługujące, aby móc wykazać, że posiadają wymaganą wiedzę fachową w zakresie obsługi ekspozycji o charakterze podobnym do tych, które są objęte sekurytyzacją.
(14) Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 625/2014 2 uzupełniono przepisy dotyczące zatrzymania ryzyka określone w art. 405 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 3 dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych. Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2401 4 zmieniono rozporządzenie (UE) nr 575/2013, uchylając część piątą, a tym samym art. 405, tego rozporządzenia. Wymogi dotyczące zatrzymania ryzyka, które były określone w art. 405 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, są obecnie określone w art. 6 rozporządzenia (UE) 2017/2402. Należy zatem uchylić rozporządzenie delegowane (UE) nr 625/2014, bez uszczerbku dla art. 43 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2017/2402.
(15) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych, który Europejski Urząd Nadzoru Bankowego opracował w ścisłej współpracy z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych i przedłożył Komisji.
(16) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął opinii Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 5 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 7 lipca 2023 r.
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025W 2025 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie tylko raz. Obniżeniu ulegnie natomiast minimalna podstawa wymiaru składki zdrowotnej płaconej przez przedsiębiorców. Grozi nam za to podwyżka podatku od nieruchomości. Wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a prawnicy zaczną lepiej zarabiać na urzędówkach. Wchodzą w życie zmiany dotyczące segregacji odpadów i e-doręczeń. To jednak nie koniec zmian, jakie czekają nas w Nowym Roku.
31.12.20241 stycznia 2025 r. zacznie obowiązywać nowa Polska Klasyfikacja Działalności – PKD 2025. Jej ostateczny kształt poznaliśmy dopiero w tygodniu przedświątecznym, gdy opracowywany od miesięcy projekt został przekazany do podpisu premiera. Chociaż jeszcze przez dwa lata równolegle obowiązywać będzie stara PKD 2007, niektórzy już dziś powinni zainteresować się zmianami.
31.12.2024Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2023.2175 |
Rodzaj: | Rozporządzenie |
Tytuł: | Rozporządzenie delegowane 2023/2175 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych bardziej szczegółowo określających wymóg zatrzymania ryzyka dla jednostek inicjujących, jednostek sponsorujących, pierwotnych kredytodawców oraz jednostek obsługujących |
Data aktu: | 07/07/2023 |
Data ogłoszenia: | 18/10/2023 |
Data wejścia w życie: | 07/11/2023 |