a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzeniem (UE) 2018/1240 ustanowiono europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) dla obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku posiadania wizy do celów wjazdu i pobytu na terytorium państw członkowskich.
(2) Aby jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego mogła podejmować decyzje w sprawie wniosków, które wywołały trafienie, lub aby jednostka krajowa ETIAS państwa członkowskiego, do którego obywatel państwa trzeciego zamierza podróżować, mogła podejmować decyzje w sprawie wniosków o ograniczonej ważności terytorialnej, informacje przedstawione w formularzu wniosku powinny być kompletne i prawdziwe. Jeżeli informacje uznaje się za niewystarczające do umożliwienia jednostce krajowej ETIAS podjęcia decyzji, jednostka ta powinna móc wystąpić o więcej niezbędnych informacji lub dokumentów od wnioskodawców za pomocą listy opcji.
(3) Konieczne jest ustalenie z góry określonej listy opcji dostępnych dla jednostki krajowej ETIAS, gdy wzywa ona wnioskodawców o przedstawienie dodatkowych informacji lub dokumentów zgodnie z art. 27 ust. 3 lub art. 44 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1240. Lista ta powinna być ogólna, zawierająca wykaz informacji i dokumentów, do przedstawienia których można wezwać, jednocześnie umożliwiając wnioskodawcom przedstawienie informacji lub dokumentów, które oni sami uznają za niezbędne.
(4) Wnioskodawcy powinni otrzymać jasne wskazówki, jakie informacje lub dokumenty są od nich wymagane. Techniczne wdrożenie z góry określonej listy opcji powinno zatem umożliwić jednostkom krajowym ETIAS dołączenie opisu do wybranych opcji. Techniczne wdrożenie z góry określonej listy opcji powinno również, domyślnie, wskazać wnioskodawcom możliwość przedstawienia wszelkich informacji lub dokumentów, które oni sami uznają za niezbędne w związku ze swoim wnioskiem.
(5) Informacje lub dokumenty przedstawione przez wnioskodawców w przewidzianych prawem terminach powinny umożliwić jednostce krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego podjęcie decyzji w sprawie wniosków. Nieprzedstawienie wymaganych dodatkowych informacji lub dokumentów nie powinno jednak prowadzić do automatycznego odrzucenia wniosków o zezwolenie na podróż.
(6) Konieczne jest także ustanowienie odpowiednich przepisów, aby chronić dane osobowe wnioskodawców oraz zabezpieczyć dostęp do takich danych przez upoważnione organy na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 2 .
(7) Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla stosowania dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 3 .
(8) Zważywszy że rozporządzenie (UE) 2018/1240 powstało w oparciu o dorobek Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania powiadomiła o wdrożeniu rozporządzenia (UE) 2018/1240 do swojego prawa krajowego. Dania jest zatem związana niniejszą decyzją.
(9) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii 4 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.
(10) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 5 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE 6 .
(11) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 7 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 8 .
(12) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 9 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 10 .
(13) Niniejsza decyzja jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r. i art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2011 r.
(14) Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 11 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych; swoją opinię wydał on w dniu 21 czerwca 2021 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
