Decyzja 2021/38 w sprawie ustanowienia wspólnego podejścia do elementów certyfikatów użytkownika końcowego w kontekście wywozu broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/38

z dnia 15 stycznia 2021 r.

w sprawie ustanowienia wspólnego podejścia do elementów certyfikatów użytkownika końcowego w kontekście wywozu broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W konkluzjach z dnia 16 września 2019 r. dotyczących przeglądu wspólnego stanowiska Rady 2008/944/WPZiB ¹  Rada zobowiązuje się rozważyć decyzję w sprawie certyfikatów użytkownika końcowego w odniesieniu do wywozu broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) oraz amunicji do tych rodzajów broni.

(2) We wspólnym stanowisku 2008/944/WPZiB przewidziano, że zezwolenia na wywóz są udzielane wyłącznie w oparciu o uzyskaną wcześniej rzetelną wiedzę na temat końcowego wykorzystania w państwie końcowego przeznaczenia. We wspólnym stanowisku 2008/944/WPZiB przewidziano także, że wymaga to na ogół gruntownie sprawdzonego certyfikatu użytkownika końcowego albo stosownej dokumentacji lub innej formy oficjalnego upoważnienia wydanego przez państwo końcowego przeznaczenia.

(3) Wspólne ogólnounijne podejście do kontroli użytkowników końcowych w odniesieniu do BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni zmniejszy ryzyko przenikania broni, stworzy równe warunki działania oraz zwiększy jasność w odniesieniu do przemysłu obronnego i jego klientów w kwestii odpowiednich wymogów.

(4) Zaktualizowany Przewodnik do wspólnego stanowiska Rady 2008/944/WPZiB, zatwierdzony przez Radę w dniu 16 września 2019 r., zawiera dobre praktyki w zakresie wydawania certyfikatów użytkownika końcowego.

(5) W przyjętej w dniu 19 listopada 2018 r. Strategii UE na rzecz zwalczania nielegalnej broni palnej, broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni Rada zobowiązuje się rozważyć decyzję w sprawie certyfikatów użytkownika końcowego w odniesieniu do wywozu BSiL, przy uwzględnieniu prac Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w tym zakresie.

(6) W decyzji Rady (WPZiB) 2020/979 ²  wsparto opracowanie uznanego na poziomie międzynarodowym systemu walidowania zarządzania bronią i amunicją, który pozwoliłby na niezależne walidowanie lub certyfikowanie zgodności z otwartymi normami międzynarodowymi dotyczącymi bezpiecznego i zapewniającego ochronę zarządzania krajowymi zapasami BSiL i amunicji.

(7) Zgodnie z art. 21 ust. 3 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej Unia ma czuwać nad spójnością różnych dziedzin jej działań zewnętrznych. W tym kontekście Rada zwraca uwagę między innymi na swoje rozporządzenie (WE) nr 428/2009 ³  oraz rozporzązenia Paramentu Europejskiego i Rady (UE) nr 258/2012 ⁴  i (UE) 2019/125 ⁵ .

(8) W konkluzjach Rady dotyczących stanowiska UE w sprawie zwalczania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką w związku z trzecią konferencją przeglądową służącą dokonaniu przeglądu realizacji programu działania ONZ w zakresie BSiL, przyjętych przez Radę w dniu 28 maja 2018 r., apeluje się o propagowanie stosowania certyfikatów użytkownika końcowego w kontekście kontroli wywozu BSiL.

(9) W programie działania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach, przyjętym w dniu 20 lipca 2001 r., uczestniczące państwa zobowiązują się do wprowadzenia i wdrożenia odpowiednich przepisów ustawowych, wykonawczych i procedur administracyjnych w celu zapewnienia skutecznej kontroli wywozu i tranzytu BSiL, w tym stosowania uwierzytelnionych certyfikatów użytkownika końcowego oraz skutecznych środków prawnych i środków egzekwowania.

(10) W Traktacie o handlu bronią przyjętym przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 2 kwietnia 2013 r. przewiduje się, że eksportujące Państwo-Strona ma dokładać starań, aby zapobiec przekierowywaniu transferu broni konwencjonalnej, stosownie do przypadku, poprzez: weryfikację stron dokonujących wywozu, wymóg przedłożenia dodatkowej dokumentacji, certyfikatów i zaświadczeń, niewydanie zgody na wywóz lub inne odpowiednie działania.

(11) Zgodnie z Agendą ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 zwalczanie nielegalnego handlu BSiL jest niezbędne, aby osiągnąć wiele celów zrównoważonego rozwoju, w tym celów związanych z pokojem, sprawiedliwością i silnymi instytucjami, zmniejszaniem ubóstwa, wzrostem gospodarczym, zdrowiem, równością płci oraz bezpieczeństwem miast. Dlatego też w ramach celu zrównoważonego rozwoju nr 16.4 tej Agendy wszystkie państwa ONZ zobowiązały się do znaczącego ograniczenia nielegalnych przepływów finansowych i przepływów broni.

(12) W planie działań ONZ na rzecz rozbrojenia zatytułowanym "Zabezpieczenie naszej wspólnej przyszłości", przedstawionym w dniu 24 maja 2018 r., Sekretarz Generalny ONZ wezwał do zaradzenia nadmiernemu gromadzeniu broni konwencjonalnej i nielegalnemu handlowi tą bronią.

(13) Niedozwolony powrotny wywóz pozostaje jednym ze źródeł przenikania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni na nielegalny rynek.

(14) Certyfikaty użytkownika końcowego stanowią ważny element ustanawiania skutecznych kontroli użytkowników końcowych oraz minimalizowania ryzyka niepożądanego przenikania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni. Takie certyfikaty nie mogą jednak zastąpić uprzedniej pełnej oceny ryzyka, dokonywanej indywidualnie dla każdego przypadku podczas podejmowania decyzji o udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia na wywóz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Celem niniejszej decyzji jest pomoc w zapobieganiu przenikania broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) oraz amunicji do tych rodzajów broni do niezamierzonych użytkowników końcowych lub niezamierzonego końcowego wykorzystania, poprzez uzgodnienie wspólnych elementów certyfikatów użytkownika końcowego w kontekście wdrażania wspólnych unijnych zasad regulujących kontrolę wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do stałego wywozu BSiL oraz podzespołów, akcesoriów i amunicji do niej, jak określono w załączniku.

Artykuł  3

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

1) "użytkownik końcowy" oznacza końcowego odbiorcę i właściciela wywożonych towarów znanego w czasie składania wniosku o udzielenie zezwolenia na wywóz, zgodnie z warunkami umownymi transakcji;

2) "wywóz" oznacza każde wyprowadzenie towarów z obszaru celnego Unii, w tym wyprowadzenie towarów wymagające zgłoszenia celnego oraz wyprowadzenie towarów po ich składowaniu w wolnym obszarze celnym w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ⁶ ;

3) "eksporter" oznacza każdą osobę fizyczną lub osobę prawną, lub spółkę osobową, mającą miejsce pobytu lub siedzibę w Unii, która składa wniosek o udzielenie zezwolenia na wywóz, lub w imieniu której składany jest taki wniosek, to znaczy osobę lub spółkę osobową, która w czasie, gdy wniosek jest przyjmowany, pozostaje w stosunku umownym z odbiorcą w odnośnym państwie trzecim i posiada wymagane uprawnienia do decydowania o wysłaniu towaru poza obszar celny Unii. Jeżeli nie została zawarta taka umowa lub strona umowy nie działa we własnym imieniu, "eksporter" oznacza osobę, podmiot lub organ posiadające wymagane uprawnienia do decydowania o wysłaniu towaru poza obszar celny Unii. W przypadku gdy przywilej prawa dysponowania towarami należy zgodnie z taką umową do osoby, podmiotu lub organu mających miejsce pobytu lub siedzibę poza Unią, "eksporter" oznacza stronę umowy mającą miejsce pobytu lub siedzibę w Unii.

Artykuł  4

Udzielenie przez państwo członkowskie zezwolenia na wywóz towarów, o których mowa w art. 2, wymaga gruntownie sprawdzonego certyfikatu użytkownika końcowego lub stosownej dokumentacji, podpisanych przez użytkownika końcowego przed uzyskaniem tego zezwolenia.

Artykuł  5

1. Państwa członkowskie wymagają włączenia do certyfikatu użytkownika końcowego, o którym mowa w art. 4, następujących zasadniczych elementów dotyczących identyfikacji:

a) dane eksportera (w tym imię i nazwisko lub nazwa, adres, nazwa firmy oraz numer rejestracyjny przedsiębiorstwa, jeżeli jest dostępny);

b) dane użytkownika końcowego (w tym imię i nazwisko lub nazwa, adres, nazwa firmy oraz numer rejestracyjny przedsiębiorstwa, jeżeli jest dostępny). W przypadku wywozu do prywatnego przedsiębiorstwa, które odsprzedaje towary na rynku lokalnym, przedsiębiorstwo to będzie traktowane jako użytkownik końcowy do celów niniejszej decyzji. Nie uniemożliwia to państwom członkowskim oceniania wniosków o udzielenie zezwolenia dotyczących wywozu do odsprzedawców w inny sposób niż wniosków o udzielenie zezwolenia dotyczących wywozu do użytkowników końcowych;

c) państwo końcowego przeznaczenia;

d) opis towarów, w tym - jeżeli jest dostępny - numer umowy lub numer zamówienia;

e) w stosownych przypadkach - ilość lub wartość towarów przeznaczonych na wywóz;

f) podpis, imię i nazwisko lub nazwa oraz funkcja użytkownika końcowego, a także - jeżeli zainteresowane państwo członkowskie uzna to za konieczne - nazwa właściwego organu rządowego w państwie końcowego przeznaczenia;

g) w stosownych przypadkach - certyfikat wydany przez właściwy organ rządowy zgodnie z praktyką krajową (zawierający datę, imię i nazwisko, funkcję i oryginalny podpis urzędnika wydającego certyfikat);

h) data wydania certyfikatu użytkownika końcowego;

i) w stosownych przypadkach - niepowtarzalny numer identyfikacyjny lub numer umowy odnoszące się do certyfikatu użytkownika końcowego;

j) wskazanie zamierzonego końcowego wykorzystania towarów;

k) w stosownych przypadkach - dane odnośnego pośrednika (w tym imię i nazwisko lub nazwa, adres, nazwa firmy oraz numer rejestracyjny przedsiębiorstwa, jeżeli jest dostępny).

2. Państwa członkowskie wymagają włączenia do certyfikatu użytkownika końcowego, o którym mowa w art. 4, następujących zasadniczych zobowiązań użytkownika końcowego w odniesieniu do towarów objętych tym certyfikatem, poprzez jego podpisanie przez użytkownika końcowego,:

a) że towary nie zostaną wykorzystane do celów innych niż deklarowane; oraz

b) że jakikolwiek powrotny wywóz towarów:

(i) poza państwo przywozu, lub jakiekolwiek przekazanie nadzoru towarów w państwie przywozu, są zakazane; lub

(ii) jest ograniczony do wykazu państw wskazanego w certyfikacie użytkownika końcowego lub że jakiekolwiek przekazanie nadzoru towarów w państwie przywozu jest ograniczone do wykazu podmiotów lub kategorii podmiotów wskazanych w certyfikacie użytkownika końcowego; lub

(iii) poza państwo przywozu, lub jakiekolwiek przekazanie nadzoru towarów w państwie przywozu, muszą podlegać uprzedniej pisemnej zgodzie organów wywożącego państwa członkowskiego. Państwo członkowskie może zadecydować o przeniesieniu uprawnień w zakresie udzielania takiej zgody na właściwy organ państwa przywozu.

Artykuł  6

Państwa członkowskie mogą wymagać włączenia do certyfikatu użytkownika końcowego, o którym mowa w art. 4, następujących elementów opcjonalnych:

a) zobowiązanie użytkownika końcowego do powiadomienia wywożącego państwa członkowskiego w przypadku utraty lub kradzieży towarów objętych certyfikatem użytkownika końcowego;

b) zobowiązanie użytkownika końcowego do potwierdzenia odbioru po otrzymaniu towarów objętych certyfikatem użytkownika końcowego, w tym ich dokładnej ilości;

c) zobowiązanie użytkownika końcowego do umożliwienia, po wysyłce, weryfikacji wywiezionych towarów na miejscu przez przedstawicieli wywożącego państwa członkowskiego, w tym warunki przeprowadzania wizyt weryfikacyjnych;

d) gwarancje ze strony użytkownika końcowego wykazujące jego zdolność do bezpiecznego i zapewniającego ochronę zarządzania bronią i amunicją, w tym jego zdolność do bezpiecznego i zapewniającego ochronę zarządzania zapasami w miejscu, gdzie towary będą składowane;

e) zobowiązanie użytkownika końcowego do wycofania nadwyżek sprzętu wojskowego, w tym:

(i) zobowiązanie "nowe za stare" do zniszczenia starych towarów, które zostaną zastąpione przywożonymi towarami; lub

(ii) zobowiązanie "zniszczenie po wycofaniu" do zniszczenia przywożonych towarów po ich wycofaniu.

Artykuł  7

Państwa członkowskie prowadzą rejestry wydanych certyfikatów użytkownika końcowego, o których mowa w art. 4, zgodnie z prawem krajowym i praktyką krajową.

Artykuł  8

Państwa członkowskie, gdy uznają to za konieczne, weryfikują autentyczność podpisu na certyfikacie użytkownika końcowego oraz, w stosownych przypadkach, zdolność podpisującego do zaciągania zobowiązań w imieniu użytkownika końcowego. W przypadku wątpliwości co do autentyczności certyfikatu użytkownika końcowego państwa członkowskie mogą dokonać jej weryfikacji za pomocą wszelkich środków zgodnie z praktyką krajową. Jeżeli autentyczność certyfikatu użytkownika końcowego nie może zostać zweryfikowana państwo członkowskie nie wydaje zezwolenia.

Artykuł  9

Jeżeli państwo członkowskie stwierdzi oszustwo związane z certyfikatem użytkownika końcowego, sfałszowanie takiego certyfikatu lub naruszenie jego zapisów, przekazuje tę informację pozostałym państwom członkowskim za pośrednictwem systemu online COARM, z uwzględnieniem odpowiednich uwarunkowań krajowych.

Artykuł  10

Państwa członkowskie udostępniają wzory swoich formatów certyfikatów użytkownika końcowego, jeżeli są one dostępne, pozostałym państwom członkowskim, za pośrednictwem systemu online COARM.

Artykuł  11

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2021 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 stycznia 2021 r.

	W imieniu Rady
	A.P. ZACARIAS
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do następujących kategorii sprzętu wojskowego, o ile kategorie te wchodzą w skład kategorii ML1, ML2, ML3 i ML4 Wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej.

Następujące kategorie nie przesądzają o jakiejkolwiek przyszłej, uzgodnionej na poziomie międzynarodowym, definicji broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) oraz mogą być przedmiotem dalszych doprecyzowań, a także mogą być poddawane przeglądowi w świetle każdej takiej przyszłej definicji BSiL uzgodnionej na poziomie międzynarodowym.

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do następujących kategorii sprzętu wojskowego:

a) broń lekka:

– karabiny automatyczne,

– karabiny i karabinki półautomatyczne specjalnie zaprojektowane do zastosowania wojskowego,

– rewolwery i pistolety samopowtarzalne specjalnie zaprojektowane do zastosowania wojskowego,

– lekkie karabiny maszynowe,

– pistolety maszynowe, w tym pistolety samoczynno-samopowtarzalne;

b) broń lekka:

– wielkokalibrowe karabiny maszynowe,

– armaty, haubice i moździerze o kalibrze mniejszym niż 100 mm,

– granatniki,

– działa bezodrzutowe,

– przenośne rakiety odpalane z ramienia transportowane przez jedną osobę lub przez grupę osób oraz inne systemy przeciwpancerne i przeciwlotnicze zdolne do wystrzeliwania pocisków, w tym przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (MANPADS);

c) podzespoły specjalnie zaprojektowane do kategorii sprzętu, o których mowa w lit. a) i b);

d) akcesoria (takie jak noktowizory, tłumiki itp.) specjalnie zaprojektowane do kategorii sprzętu, o których mowa w lit. a) i b);

e) amunicja przeznaczona do wystrzelenia z użyciem kategorii sprzętu, o których mowa w lit. a) i b).

1 Wspólne stanowisko Rady 2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określające wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego (Dz.U. L 335 z 13.12.2008, s. 99).

2 Decyzja Rady (WPZiB) 2020/979 z dnia 7 lipca 2020 r. w sprawie wsparcia opracowania uznanego na poziomie międzynarodowym systemu walidowania zarządzania bronią i amunicją zgodnie z otwartymi normami międzynarodowymi (Dz.U. L 218 z 8.7.2020, s. 1).

3 Rozporządzenie Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (Dz.U. L 134 z 29.5.2009, s. 1).

4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 258/2012 z dnia 14 marca 2012 r. wdrażające art. 10 Protokołu Narodów Zjednoczonych przeciwko nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją, uzupełniającego Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej (protokół NZ w sprawie broni palnej), oraz ustanawiające zezwolenia na wywóz i środki dotyczące przywozu i tranzytu dla broni palnej, jej części i komponentów oraz amunicji (Dz.U. L 94 z 30.3.2012, s. 1).

5 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/125 z dnia 16 stycznia 2019 r. w sprawie handlu niektórymi towarami, które mogłyby być użyte do wykonywania kary śmierci, tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (Dz.U. L 30 z 31.1.2019, s. 1).

6 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2021.14.4
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 2021/38 w sprawie ustanowienia wspólnego podejścia do elementów certyfikatów użytkownika końcowego w kontekście wywozu broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni
• Data aktu: 15/01/2021
• Data ogłoszenia: 18/01/2021
• Data wejścia w życie: 31/12/2021