Prawo.pl

Akty Prawne
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - Seria L
Dz.U.UE.L.2020.285.1

Regulamin ONZ nr 44 - Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń przytrzymujących dla dzieci przebywających w pojazdach o napędzie silnikowym ("urządzenia przytrzymujące dla dzieci") [2020/1223].

Regulamin ONZ nr 44 - Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń przytrzymujących dla dzieci przebywających w pojazdach o napędzie silnikowym ("urządzenia przytrzymujące dla dzieci") [2020/1223] 1

Obejmujący wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

Suplement nr 17 do serii poprawek 04 - data wejścia w życie: 29 maja 2020 r.

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

1. Zakres

2. Definicje

3. Wystąpienie o homologację

4. Oznakowanie

5. Homologacja

6. Specyfikacje ogólne

7. Specyfikacje szczegółowe

8. Opis badań

9. Sprawozdania z badania homologacji typu i kwalifikacji produkcji

10. Zmiana i rozszerzenie homologacji typu urządzenia przytrzymującego dla dzieci

11. Kwalifikacja produkcji

12. Zgodność produkcji i badania rutynowe

13. Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

14. Ostateczne zaniechanie produkcji

15. Instrukcje

16. Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

17. Postanowienia przejściowe

ZAŁĄCZNIKI

1 Zawiadomienie

2 Rozmieszczenie znaków homologacji

3 Układ aparatu do badania odporności na pył

4 Badanie korozyjne

5 Badanie ścierania i mikroprzesuwu

6 Opis wózka

7 Opis krzywej opóźnienia lub przyspieszenia w czasie

8 Opis manekinów

9 Badanie zderzenia czołowego z przeszkodą

10 Procedura badania zderzenia tylnego

11 Dodatkowe kotwiczenia wymagane do instalacji w pojazdach urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii półuniwersalnej

12 Fotelik

13 Standardowy pas bezpieczeństwa

14 Schemat homologacji typu (schemat ISO 9002:2000)

15 Objaśnienia

16 Kontrola zgodności produkcji

17 Badanie materiałów pochłaniających energię

18 Metoda określania obszaru uderzenia głową w urządzeniach posiadających oparcia oraz określenie minimalnych rozmiarów płatów bocznych w urządzeniach zwróconych tyłem do kierunku jazdy

19 Opis sposobu kondycjonowania regulatorów zamontowanych bezpośrednio w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci

20 Typowe urządzenie do badania wytrzymałościowego zamka

21 Stanowisko badawcze do dynamicznych testów zderzeniowych

22 Badanie bloku dolnej części tułowia

23 Urządzenia służące do przykładania obciążenia

24 Palność materiałów przeznaczonych do stosowania we wbudowanych urządzeniach przytrzymujących dla dzieci

2.

DEFINICJE

Do celów niniejszego regulaminu:

2.1.

"urządzenie przytrzymujące dla dzieci" ("urządzenie przytrzymujące") oznacza układ części, który może obejmować zespół taśm lub części elastycznych z zamkiem zabezpieczającym, elementami regulującymi, mocowaniami, a w niektórych przypadkach dodatkowe urządzenie, takie jak przenośne łóżeczko, nosidełko dla niemowląt, dodatkowy fotel lub osłonę przed uderzeniem, które mogą być przymocowane w pojeździe o napędzie silnikowym. Urządzenie jest zaprojektowane tak, aby zmniejszyć ryzyko zranienia użytkownika w przypadku zderzenia lub nagłego spowolnienia pojazdu poprzez ograniczenie ruchów jego ciała.

"ISOFIX" oznacza system mocowania do pojazdów urządzeń przytrzymujących dla dzieci, obejmujący dwa sztywne kotwiczenia w pojeździe i dwa odpowiadające im sztywne zaczepy na urządzeniu przytrzymującym dla dzieci, który to system ma na celu ograniczenie rotacji wzdłużnej urządzenia przytrzymującego dla dzieci.

2.1.1. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci klasyfikuje się według pięciu "grup wagowych":

2.1.1.1. grupa 0 dla dzieci o wadze mniejszej niż 10 kg;

2.1.1.2. grupa 0+ dla dzieci o wadze mniejszej niż 13 kg;

2.1.1.3. grupa I dla dzieci o wadze od 9 do 18 kg;

2.1.1.4. grupa II dla dzieci o wadze od 15 do 25 kg;

2.1.1.5. grupa III dla dzieci o wadze od 22 do 36 kg.

2.1.1.6. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci dzielą się na siedem klas wielkości ISOFIX opisanych w regulaminie ONZ nr 16, załącznik 17, dodatek 2:

A - ISO/F3: Fotelik dla dzieci z wysokim oparciem zwrócony przodem do kierunku jazdy

B - ISO/F2: Fotelik dla dzieci obniżony zwrócony przodem do kierunku jazdy

B1 - ISO/F2X: Fotelik dla dzieci obniżony zwrócony przodem do kierunku jazdy

C - ISO/R3: Duży fotelik dla dzieci zwrócony tyłem do kierunku jazdy

D - ISO/R2: Mały fotelik dla dzieci zwrócony tyłem do kierunku jazdy

E - ISO/R1: Urządzenie przytrzymujące dla niemowlęcia zwrócone tyłem do kierunku jazdy

F - ISO/L1: Urządzenie przytrzymujące zwrócone w lewo w stosunku do kierunku jazdy (przenośne łóżeczko)

G - ISO/L2: Urządzenie przytrzymujące zwrócone w prawo w stosunku do kierunku jazdy (przenośne łóżeczko)

Grupa wagowa		Klasa wielkości ISOFIX
0 - do 10 kg	F	ISO/L1
	G	IS이 ĚL2
	E	ISO/R1
0+ - do 13 kg	C	ISO/R3
	D	ISO/R2
	E	ISO/R1
I - 9 do 18 kg	A	ISO/F3
	B	IS이 ĚF2
	B1	IS이 ĚF2X
	C	ISO/R3
	D	ISO/R2

2.1.2. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci dzieli się na cztery "kategorie":

2.1.2.1. "uniwersalne" do zastosowań określonych w pkt 6.1.1, 6.1.3.1 i 6.1.3.2 na większości miejsc siedzących w pojeździe, a w szczególności na miejscach, które oceniono zgodnie z regulaminem ONZ nr 16 jako zgodne z taką kategorią urządzeń przytrzymujących dla dzieci;

2.1.2.2. "zastrzeżone" do zastosowań określonych w pkt 6.1.1 i 6.1.3.1 na wyznaczonych miejscach siedzących dla określonych typów pojazdów zgodnie ze wskazaniem producenta urządzenia przytrzymującego dla dzieci lub producenta pojazdu;

2.1.2.3. "półuniwersalne" do zastosowań określonych w pkt 6.1.1 i 6.1.3.2;

2.1.2.4. "tylko dla niektórych pojazdów" do zastosowania:

2.1.2.4.1. w konkretnych typach pojazdów, zgodnie z pkt 6.1.2 i 6.1.3.3; lub

2.1.2.4.2. jako "wbudowane" urządzenie przytrzymujące dla dzieci.

2.1.3. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci można podzielić na dwie klasy:

klasa integralna, jeśli mocowanie dziecka w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci jest niezależne od wszelkich elementów bezpośrednio zamocowanych do pojazdu;

klasa nieintegralna, jeśli mocowanie dziecka w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci jest zależne od elementów bezpośrednio zamocowanych do pojazdu;

2.1.3.1. "częściowe urządzenie przytrzymujące" oznacza na przykład takie urządzenie jak poduszka podwyższająca, które w połączeniu z pasem dla dorosłych otaczającym ciało dziecka lub przytrzymującym urządzenie, w którym umieszczone jest dziecko, tworzy kompletne urządzenie przytrzymujące dla dzieci;

2.1.3.2. "poduszka podwyższająca" oznacza twardą poduszkę, której można używać wraz z pasem bezpieczeństwa dla dorosłych;

2.4.

"fotelik" oznacza konstrukcję będącą częścią składową urządzenia przytrzymującego dla dziecka, przeznaczoną do umieszczania dziecka w pozycji siedzącej;

2.4.1. "przenośne łóżeczko" oznacza urządzenie przytrzymujące przeznaczone do umieszczania i przytrzymywania dzieci w pozycji leżącej na wznak lub na brzuchu, przy czym kręgosłup dziecka jest w pozycji prostopadłej do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu. Urządzenie jest tak zaprojektowane, aby w przypadku zderzenia rozłożyć siły przytrzymujące na głowę i ciało dziecka z wyjątkiem jego kończyn;

2.4.2. "urządzenie przytrzymujące przenośne łóżeczko" oznacza urządzenie służące do przytwierdzenia przenośnego łóżeczka do struktury pojazdu;

2.4.3. "nosidełko dla niemowląt" oznacza urządzenie przytrzymujące przeznaczone do umieszczenia dziecka w pozycji półleżącej, tyłem do kierunku jazdy. Urządzenie jest tak zaprojektowane, aby w przypadku zderzenia czołowego rozłożyć siły przytrzymujące na głowę i ciało dziecka z wyjątkiem jego kończyn;

2.8.

"taśma" oznacza część elastyczną przeznaczoną do przenoszenia sił;

2.8.1. "taśma biodrowa" oznacza taśmę, która w postaci całego pasa lub jako jego element przechodzi przedobszarem miednicy dziecka i przytrzymuje miednicę dziecka bezpośrednio lub pośrednio;

2.8.2. "pas barkowy" oznacza tę część pasa, która przytrzymuje górną część tułowia dziecka;

2.8.3. "taśma krokowa" oznacza taśmę (lub rozdzielające się taśmy, w przypadku gdy tworzą ją dwie lub więcej

taśm) zamocowaną do urządzenia przytrzymującego dla dzieci oraz taśmy biodrowej, umieszczoną w taki sposób, że przechodzi między udami dziecka; taśma ta jest zaprojektowana tak, aby zapobiec wysunięciu się dziecka z taśmy biodrowej w normalnych warunkach użytkowania oraz przesunięciu się taśmy biodrowej w górę względem miednicy w trakcie zderzenia.

2.8.4. "taśma przytrzymująca dla dziecka" oznacza taśmę stanowiącą element składowy pasa i przytrzymującą

jedynie ciało dziecka;

2.8.5. "taśma mocująca urządzenia przytrzymującego dla dzieci" oznacza taśmę, która mocuje urządzenie przy

trzymujące dla dzieci do konstrukcji pojazdu i może stanowić część urządzenia zabezpieczającego siedzenia pojazdu;

2.8.6. "podwójny szelkowy pas piersiowy" oznacza zespół pasów obejmujący pas biodrowy, pasy barkowe oraz ewentualnie taśmę krokową;

2.8.7. "pas w kształcie litery Y" oznacza pas, w przypadku którego taśma przeprowadzona między nogami dziecka oraz dwie taśmy barkowe tworzą zespół taśm;

2.8.8. "prowadnica taśmy" oznacza taśmę lub urządzenie, które mocują taśmę barkową pasa bezpieczeństwa dla

dorosłych w pozycji odpowiedniej dla dzieci, oraz gdy skuteczna pozycja, w której taśma barkowa zmienia kierunek, może być regulowana za pomocą elementu, który da się przesuwać w górę i w dół taśmy w celu zlokalizowania barku użytkownika, a następnie zablokowania w tej pozycji. Prowadnica taśmy nie służy do przenoszenia znaczącej części obciążenia dynamicznego; Prowadnicę taśmy uznaje się za część urządzenia przytrzymującego dla dzieci i nie można jej homologować oddzielnie jako urządzenia przytrzymującego dla dzieci na mocy niniejszego regulaminu.

2.9.

"zamek" oznacza mechanizm szybkiego zwolnienia, który umożliwia trzymanie dziecka za pomocą urządzenia przytrzymującego lub zamocowanie urządzenia przytrzymującego do struktury samochodu, oraz który można szybko otworzyć. Zamek może obejmować element regulujący;

2.9.1. "przycisk odblokowujący zamek z obudową" oznacza taki przycisk odblokowujący zamek, że nie można

go zwolnić przy użyciu kuli o średnicy 40 mm;

2.9.2. "przycisk odblokowujący zamek bez obudowy" oznacza taki przycisk odblokowujący zamek, że można go

zwolnić przy użyciu kuli o średnicy 40 mm;

2.10.

"element regulujący" oznacza element umożliwiający dostosowanie urządzenia przytrzymującego lub jego mocowań do budowy ciała użytkownika lub konfiguracji pojazdu. Element regulujący może być częścią zamka lub zwijaczem, bądź każdą inną częścią pasa bezpieczeństwa;

2.10.1. "szybki regulator" oznacza element regulujący, który można uruchomić płynnym ruchem jednej ręki;

2.10.2. "regulator zamontowany bezpośrednio w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci" oznacza regulator integralnego paska szelkowego, który zamontowany jest bezpośrednio w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci, nie jest natomiast bezpośrednio osadzony na taśmach, do których regulacji został zaprojektowany;

2.11.

"mocowania" oznaczają elementy urządzenia przytrzymującego dla dzieci, obejmujące elementy mocujące, które umożliwiają zamocowanie urządzenia przytrzymującego dla dzieci do konstrukcji pojazdu bezpośrednio lub przez siedzenie pojazdu;

2.11.1. "wspornik" oznacza element trwale zamocowany do urządzenia przytrzymującego dla dzieci, zapewniający pełne przeniesienie obciążenia z urządzenia przytrzymującego dla dzieci na konstrukcję pojazdu, aby wyeliminować działanie amortyzujące siedzenia w czasie hamowania; wspornik może być regulowany;

2.13.

"zwijacz" oznacza urządzenie zaprojektowane do przechowywania części lub całości taśmy urządzenia przytrzymującego dla dzieci. Określenie to obejmuje następujące urządzenia:

2.13.1. "zwijacz samoblokujący" to zwijacz umożliwiający rozwinięcie żądanej długości taśmy, zaś po zapięciu zamka automatycznie dostosowujący taśmę do budowy ciała użytkownika, przy czym nie jest możliwe dalsze wysunięcie taśmy bez świadomego działania użytkownika;

2.13.2. "zwijacz blokowany awaryjnie" to zwijacz, który nie ogranicza swobody ruchów użytkownika pasa w normalnych warunkach jazdy. Takie urządzenie wyposażone jest w elementy regulujące długość, które automatycznie dostosowują taśmę do budowy ciała użytkownika, oraz mechanizm blokujący uruchamiany awaryjnie przez:

2.13.2.1. spowolnienie pojazdu, wyciągnięcie taśmy ze zwijacza lub dowolny inny automatyczny środek (reakcja jednoczynnikowa); lub

2.13.2.2. połączenie jakichkolwiek z wymienionych środków (reakcja wieloczynnikowa);

2.14.

"kotwiczenia urządzenia przytrzymującego" oznaczają części konstrukcji pojazdu lub siedzenia, do których przytwierdzone są mocowania urządzenia przytrzymującego dla dzieci;

2.14.1. "dodatkowe kotwiczenie" oznacza część konstrukcji pojazdu lub siedzenia, bądź dowolnej innej części pojazdu, do której zamierza się przymocować urządzenie przytrzymujące dla dzieci, oraz która występuje oprócz kotwiczeń homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 14 lub regulaminem ONZ nr 145. Obejmuje ona podstawę wózka opisaną w załączniku 6 lub inne elementy konstrukcyjne danego pojazdu obciążone wspornikiem;

2.14.2. "dolne kotwiczenie ISOFIX" oznacza jeden sztywny okrągły pręt poziomy o średnicy 6 mm, wystający z konstrukcji pojazdu lub siedzenia, umożliwiający umieszczenie i montaż urządzenia przytrzymującego ISOFIX dla dziecka wyposażonego w zaczepy ISOFIX;

2.14.3. "układ kotwiczeń ISOFIX" oznacza układ złożony z dwóch dolnych kotwiczeń ISOFIX spełniających wymagania regulaminu ONZ nr 14 lub regulaminu ONZ nr 145, przeznaczony do zamocowania urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX w połączeniu z zabezpieczeniem przeciwobrotowym;

2.14.4. "zabezpieczenie przeciwobrotowe"

w przypadku uniwersalnych i półuniwersalnych urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX samo siedzenie pojazdu nie stanowi zabezpieczenia przeciwobrotowego;

2.14.5. "kotwiczenie górnego paska mocującego ISOFIX" oznacza element spełniający wymagania regulaminu ONZ nr 14 lub regulaminu ONZ nr 145, taki jak pręt, umieszczony w określonej strefie, który ma umożliwić podłączenie taśmy górnego paska mocującego ISOFIX i przenieść jego siłę przytrzymującą na konstrukcję pojazdu;

2.19.

"typ urządzeń przytrzymujących dla dzieci" oznacza urządzenia przytrzymujące dla dzieci, które nie róż nią się pod następującymi istotnymi względami:

2.19.1. kategoria oraz grupa wagowa (grupy wagowe), a także pozycja i kierunek (określone w pkt 2.15 i 2.16), przy których zamierza się używać urządzenia przytrzymujące;

2.19.2. geometria urządzenia przytrzymującego dla dzieci;

2.19.3. wymiary, masa, materiał i kolor:

2.20.

"siedzenie pojazdu" oznacza strukturę, która może (lecz nie musi) stanowić integralną część konstrukcji pojazdu, z wykończeniem, przeznaczoną do użytkowania przez jedną osobę dorosłą. W tym kontekście:

2.20.1. "zestaw siedzeń pojazdu" oznacza kanapę lub kilka osobnych siedzeń przylegających do siebie (tzn. zamocowanych w ten sposób, że przednie kotwiczenia jednego z tych siedzeń leżą na jednej linii z przednimi lub tylnymi kotwiczeniami innego siedzenia, lub pomiędzy tymi kotwiczeniami), przy czym każde siedzenie mieści jedną lub więcej osób dorosłych;

2.20.2. "kanapa pojazdu" oznacza strukturę z wykończeniem przeznaczoną do użytkowania przez więcej niż jedną osobę dorosłą;

2.20.3. "przednie siedzenia pojazdu" oznacza zestaw siedzeń najbardziej wysuniętych do przodu w przedziale pasażerskim, tj. przed którymi nie znajduje się bezpośrednio żadne inne siedzenie;

2.20.4. "tylne siedzenia pojazdu" to zamocowane, zwrócone przodem do kierunku jazdy siedzenia umieszczone za innym zestawem siedzeń pojazdu;

2.20.5. "pozycja ISOFIX" oznacza system, który umożliwia instalację:

2.26.

"mechanizm blokujący" jest mechanizmem blokującym i zapobiegającym przemieszczaniu się jednego odcinka taśmy tapicerskiej pasa bezpieczeństwa dla dorosłych względem innego odcinka taśmy tego samego pasa. Taki mechanizm może działać w części pasa biodrowego lub diagonalnego pasa bezpieczeństwa dla dorosłych. Określenie to obejmuje następujące klasy:

2.26.1. "mechanizm klasy A" to mechanizm zapobiegający wyciągnięciu przez dziecko taśmy tapicerskiej ze zwijacza do części biodrowej pasa, gdy stosowany jest pas dla dorosłych do bezpośredniego przytrzymywania dziecka;

2.26.2. "mechanizm klasy B" to mechanizm umożliwiający zachowanie zastosowanego naciągu w części biodrowej pasa bezpieczeństwa dla dorosłych, gdy pas ten stosowany jest do mocowania urządzenia przytrzymującego dla dzieci. Mechanizm ten ma na celu zapobieżenie wysunięciu się taśmy tapicerskiej ze zwijacza, co spowodowałoby zwolnienie naciągu, a urządzenie przytrzymujące znalazłoby się w pozycji nieoptymalnej;

3.

WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

3.2.

Do wniosku o homologację dotyczącego każdego typu urządzenia przytrzymującego dla dzieci należy dołączyć:

3.2.1. opis techniczny urządzenia przytrzymującego dla dzieci, określający taśmy i inne użyte materiały wraz z przewidywanym i odtwarzalnym zachowaniem urządzeń ograniczających obciążenia. Należy do niego dołączyć rysunki części tworzących urządzenie przytrzymujące dla dzieci, zaś w przypadku zwijaczy instrukcje montażu zwijaczy oraz ich czujników, deklarację poziomu toksyczności (pkt 6.1.5) i łatwopal- ności (pkt 6.1.6); rysunki muszą przedstawiać pozycję przewidzianą dla numeru homologacji oraz dodatkowy symbol (symbole) w odniesieniu do okręgu znaku homologacji. Opis musi określać kolor modelu zgłoszonego do procedury homologacji;

3.2.2. cztery próbki urządzenia przytrzymującego dla dzieci;

3.2.3. 10-metrowy odcinek każdej kategorii taśm użytych w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci; oraz

3.2.4. dodatkowe próbki dostarcza się na żądanie placówki technicznej odpowiedzialnej za prowadzenie badania;

3.2.5. instrukcje i szczegóły opakowania zgodnie z pkt 15 poniżej;

3.2.6. w przypadku przenośnego łóżeczka, jeśli urządzenie przytrzymujące przenośne łóżeczko można używać

w połączeniu z różnymi typami łóżeczek, producent urządzenia przytrzymującego musi dostarczyć listę takich łóżeczek.

4.

OZNAKOWANIE

4.3.

Jeśli urządzenie przytrzymujące będzie używane w połączeniu z pasem bezpieczeństwa dla dorosłych, należy wyraźnie oznakować prawidłowe ułożenie taśmy tapicerskiej za pomocą rysunku umieszczonego na stałe na urządzeniu przytrzymującym. Jeśli urządzenie przytrzymujące jest unieruchomione pasem bezpieczeństwa dla dorosłych, ułożenie taśmy tapicerskiej musi być wyraźnie oznakowane na produkcie za pomocą kodów kolorystycznych. W przypadku zainstalowania urządzenia przodem do kierunku jazdy ułożenie pasa bezpieczeństwa należy oznakować kolorem czerwonym, jeśli zaś urządzenie zwrócone jest tyłem do kierunku jazdy, kolorem niebieskim. W urządzeniach, które mogą być instalowane tyłem i przodem do kierunku jazdy bez zmiany przełożenia pasów (np. układ obrotowy), należy stosować oba kolory. Takie same kolory należy także zastosować na tabliczkach przymocowanych do urządzenia przedstawiających sposób użycia.

Konieczne jest jasne rozróżnienie przewidywanego położenia biodrowego i diagonalnego pasa bezpieczeństwa. Każdą część pasa bezpieczeństwa musi wyróżniać oznaczenie, takie jak kodowanie kolorem, opis, symbole itp.

Na każdym rysunku przedstawiającym położenie pasa na produkcie należy wyraźnie zaznaczyć położenie urządzenia przytrzymującego dla dzieci w odniesieniu do pojazdu. Nie akceptuje się schematów przebiegu pasów bezpieczeństwa, które nie pokazują siedzeń w pojeździe.

Oznakowanie określone w niniejszym punkcie musi być widoczne po zainstalowaniu urządzenia w pojeździe. W przypadku urządzeń przytrzymujących z grupy 0 oznakowanie to musi być także widoczne, gdy w urządzeniu znajduje się dziecko.

4.4.

Na widocznej powierzchni wewnętrznej (w tym powierzchni wewnętrznej płatów bocznych przy głowie dziecka), w przybliżeniu w miejscu, gdzie leży głowa dziecka w urządzeniu przytrzymującym, w urządzeniach zwróconych tyłem do kierunku jazdy należy umieścić na stałe pokazaną etykietę.

Etykieta musi mieć łączne wymiary co najmniej 120 x 60 mm lub powierzchnię równoważną.

Etykieta może być zmieniona tak, że format będzie się różnił od przedstawionego przykładu; zawartość musi być jednak zgodna z dokładnymi zaleceniami. Ponadto na etykiecie nie umieszcza się żadnego innego rodzaju informacji, jeżeli nie są one umieszczone poza wyraźnie zaznaczonym prostokątem o łącznych wymiarach określonych powyżej. Na zasadzie odstępstwa na etykiecie można umieścić numer części, kod kreskowy lub podobny znak identyfikacyjny nieprzekraczający 8 mm x 35 mm lub obszaru równoważnego.

Należy również zapewnić, aby nie występowały żadne odchylenia dotyczące kształtu i ustawienia określonych piktogramów, a w szczególności zakazane jest wszelkie dostosowywanie wyglądu tych piktogramów, z wyjątkiem dłoni z podniesionym palcem wskazującym i otwartej broszury z literą "i" na prawej stronie, pod warunkiem że są one wyraźnie rozpoznawalne.

Dopuszcza się drobne nieprawidłowości dotyczące grubości linii, nadruku etykiety i innych odpowiednich tolerancji produkcyjnych.

Etykieta musi być przyszyta do tapicerki na całym obwodzie lub w sposób trwały złączona z tapicerką na całej tylnej powierzchni. Do przyjęcia jest każda inna forma mocowania, która jest trwała i uniemożliwia usunięcie etykiety z produktu lub jej przysłonięcie. W szczególności zabrania się stosowania etykiet w postaci metek.

Jeśli części urządzenia przytrzymującego lub akcesoria dostarczone przez producenta urządzenia przytrzymującego dla dzieci mogłyby zasłaniać etykietę, konieczna jest etykieta dodatkowa. Jedna etykieta ostrzegawcza musi być trwale widoczna we wszystkich sytuacjach związanych z przygotowaniem urządzenia przytrzymującego do użytku w każdym ustawieniu.

Rysunek A

Etykieta ostrzegawcza

grafika

Rysunek B

Piktogram zgodny z ISO 2575:2004 - Z.01, który należy stosować i którego średnica zewnętrzna wynosi co najmniej 38 mm

grafika

Rysunek C

Piktogram przedstawiający zagrożenie związane z aktywacją poduszki powietrznej, który należy stosować i które mierzy 40 mm szerokości i 28 mm wysokości lub proporcjonalnie większy

grafika

4.8.

Oznakowanie ISOFIX

Jeśli produkt posiada zaczepy ISOFIX, osoba instalująca urządzenie przytrzymujące w pojeździe musi zawsze widzieć następujące informacje:

Logo ISO ISOFIX z umieszczoną(-ymi) za nim literą(-ami) odpowiadającą(-ymi) klasie(-om) wielkości ISOFIX, do których produkt jest przeznaczony. Minimum stanowi symbol obejmujący okrąg o średnicy przynajmniej 13 mm, zawierający piktogram; piktogram musi kontrastować z tłem okręgu. Piktogram musi być wyraźnie widoczny dzięki kontrastującym kolorom lub odpowiedniemu uwypukleniu, jeśli jest on wytłoczony lub wbudowany.

grafika

Następujące informacje mogą być przekazane za pomocą piktogramów lub tekstu. Oznakowanie musi wskazywać:

5.

HOMOLOGACJA

5.2.

Każdemu homologowanemu typowi nadaje się numer homologacji. Dwie pierwsze cyfry takiego numeru (obecnie 04, odpowiadające serii poprawek 04, która weszła w życie 12 września 1995 r.) wskazują serię poprawek obejmujących ostatnie poważniejsze zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu w chwili udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi urządzenia przytrzymującego dla dzieci objętemu niniejszym regulaminem.

5.4.

Oprócz znaków określonych w pkt 4 powyżej w odpowiednim miejscu, na każdym urządzeniu przytrzymującym dla dzieci zgodnym z typem urządzenia homologowanego na mocy niniejszego regulaminu należy umieścić następujące dane szczegółowe:

5.4.1. Międzynarodowy znak homologacji zawierający:

5.4.1.1. okrąg otaczający literę "E", po której następuje numer wyróżniający państwo udzielające homologacji 2 ;

5.4.1.2. Numer homologacji;

5.4.2. Następujące dodatkowe symbole:

5.4.2.1. "uniwersalne", "zastrzeżone", "półuniwersalne" lub "tylko dla niektórych pojazdów" w zależności od kategorii urządzenia przytrzymującego;

5.4.2.2. zakres wagowy, dla którego zaprojektowano urządzenie przytrzymujące dla dzieci, tj. 0-10 kg; 0-13 kg; 9-18 kg; 15-25 kg; 22-36 kg; 0-18 kg; 9-25 kg; 15-36 kg; 0-25 kg; 9-36 kg; 0-36 kg;

5.4.2.3. Symbol "S" w przypadku "urządzenia przytrzymującego dla osób specjalnej troski".

6.

SPECYFIKACJE OGÓLNE

6.1.

Umieszczanie i mocowanie w pojeździe

6.1.1. Używanie urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii "uniwersalnej", "półuniwersalnej" i "zastrzeżonej" dozwolone jest na przednich i tylnych miejscach siedzących, jeśli urządzenia przytrzymujące zamontowane są zgodnie z instrukcjami producenta.

6.1.2. Używanie urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii "tylko dla niektórych pojazdów" dozwolone jest na wszystkich miejscach siedzących, a także w bagażniku, jeśli urządzenia przytrzymujące zamontowane są zgodnie z instrukcjami producenta. W przypadku urządzenia przytrzymującego zwróconego tyłem do kierunku jazdy jego konstrukcja musi zapewniać oparcie pod głowę dziecka, gdy urządzenie jest gotowe do użytku. Powyższe określa się jako linię prostopadłą do oparcia siedzenia przebiegającą wzdłuż linii wzroku; punkt przecięcia musi znajdować się co najmniej 40 mm poniżej początku promienia takiego oparcia pod głowę.

6.1.3. Urządzenie przytrzymujące dla dzieci musi być przymocowane do konstrukcji pojazdu lub konstrukcji siedzenia, zależnie od kategorii urządzenia.

Możliwe konfiguracje w homologacji

Tabela grup/kategorii

Kategoria grupy		Uniwersalna ⁽¹⁾		Półuniwersalna ⁽²⁾		Zastrzeżona		Tylko dla niektórych pojazdów
Kategoria grupy		CRS	ISO- FIXCRS	CRS	ISO- FIXCRS	CRS	ISO- FIXCRS	CRS	ISO- FIXCRS
0	Przenośne łóżeczko	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾

	Zwrócone tyłem do kierunku jazdy	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
0+	Zwrócone tyłem do kierunku jazdy	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
I	Zwrócone tyłem do kierunku jazdy	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
	Zwrócone przodem do kierunku jazdy (integralne)	D ⁽³⁾	D (3)	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
	Zwrócone przodem do kierunku jazdy (nieintegralne)	ND	ND	ND	ND	ND	ND	ND	ND
	Zwrócone przodem do kierunku jazdy (nieintegralne - zob. pkt 6.1.12)	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
II	Zwrócone tyłem do kierunku jazdy	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
	Zwrócone przodem do kierunku jazdy (integralne)	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
	Zwrócone przodem do kierunku jazdy (nieintegralne)	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
Kategoria grupy		Uniwersalna ⁽¹⁾		Półuniwersalna ⁽²⁾		Zastrzeżona		Tylko dla niektórych pojazdów
Kategoria grupy		CRS	ISO- FIXCRS	CRS	ISO- FIXCRS	CRS	ISO- FIXCRS	CRS	ISO- FIXCRS
III	Zwrócone tyłem do kierunku jazdy	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
	Zwrócone przodem do kierunku jazdy (integralne)	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾
	Zwrócone przodem do kierunku jazdy (nieintegralne)	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	ND	D ⁽³⁾	D ⁽³⁾

gdzie:

CRS: Urządzenie przytrzymujące dla dzieci

D: Dotyczy

ND: Nie dotyczy

(1) Uniwersalne urządzenie CRS ISOFIX oznacza urządzenia przytrzymujące dla dzieci zwrócone przodem do kierunku jazdy stosowane w pojazdach posiadających miejsca wyposażone w system kotwiczeń ISOFIX oraz kotwiczenie górnego paska mocującego.

(2) Półuniwersalne urządzenie CRS ISOFIX oznacza:

- urządzenia przytrzymujące dla dzieci zwrócone przodem do kierunku jazdy wyposażone we wspornik, lub

- urządzenia przytrzymujące dla dzieci zwrócone tyłem do kierunku jazdy wyposażone we wspornik lub taśmę górnego paska mocującego, stosowane w pojazdach posiadających miejsca wyposażone w system kotwiczeń ISOFIX oraz, w razie konieczności, kotwiczenie górnego paska mocującego,

- lub urządzenia przytrzymujące dla dzieci zwrócone tyłem do kierunku jazdy, opierające się na desce rozdzielczej pojazdu, stosowane na przednim siedzeniu pasażera wyposażonym w system kotwiczeń ISOFIX,

- lub boczne urządzenia przytrzymujące wyposażone, w razie konieczności, w zabezpieczenie przeciwobrotowe, stosowane w pojazdach posiadających miejsca wyposażone w system kotwiczeń ISOFIX oraz, w razie konieczności, kotwiczenie górnego paska mocującego.

(3) Nowe homologacje i rozszerzenia będą udzielane zgodnie z ust. 17.16-17.23.

6.1.3.1. W przypadku kategorii "uniwersalnej" lub "zastrzeżonej", za pomocą pasa bezpieczeństwa dla dorosłych (ze zwijaczem lub bez) spełniającego wymogi regulaminu ONZ nr 16 (lub równoważnego) przytwierdzonego do kotwiczeń spełniających wymogi regulaminu ONZ nr 14 (lub równoważnego).

6.1.3.2. W przypadku "uniwersalnych" urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX, przy pomocy zaczepów ISOFIX i taśmy górnego paska mocującego ISOFIX spełniającego wymagania niniejszego regulaminu, zamocowanych do systemu kotwiczeń ISOFIX i kotwiczenia górnego paska mocującego ISOFIX spełniających wymagania regulaminu ONZ nr 14 lub regulaminu ONZ nr 145.

6.1.3.3. W przypadku kategorii "półuniwersalnej": za pomocą dolnych kotwiczeń zgodnych z regulaminem ONZ nr 14 lub regulaminem ONZ nr 145 oraz dodatkowych kotwiczeń spełniających zalecenia załącznika 11 do niniejszego regulaminu.

6.1.3.4. W przypadku "półuniwersalnych" urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX, przy pomocy zaczepów ISOFIX i taśmy górnego paska mocującego ISOFIX lub wspornika, lub deski rozdzielczej pojazdu spełniającej wymagania niniejszego regulaminu, zamocowanych do systemu kotwiczeń ISOFIX lub kotwiczenia górnego paska mocującego ISOFIX spełniającego wymogi regulaminu ONZ nr 14 lub regulaminu ONZ nr 145.

6.1.3.5. W przypadku kategorii "tylko dla niektórych pojazdów": za pomocą kotwiczeń zaprojektowanych przez producenta pojazdu lub producenta urządzenia przytrzymującego dla dzieci;

6.1.3.6. W przypadku taśm przytrzymujących dla dziecka lub taśmy mocującej urządzenia przytrzymującego dla dzieci wykorzystujące kotwiczenie pasa, do którego został już przymocowany pas lub pasy dla dorosłych, placówka techniczna sprawdza, czy:

skuteczna pozycja kotwiczenia pasa dla dorosłych jest pozycją, która uzyskała homologację zgodnie z regulaminem ONZ nr 14 lub równoważnym;

skuteczne działanie obu urządzeń nie jest utrudnione przez jedno z nich;

zamki systemu dla dorosłych i systemu dodatkowego nie są wymienne.

W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci wykorzystujących pręty lub dodatkowe elementy mocujące przytwierdzone do kotwiczeń posiadających homologację zgodnie z regulaminem ONZ nr 14, które w związku ze skuteczną pozycją kotwiczeń pozostają poza zakresem regulaminu 14, mają zastosowanie następujące wymogi:

takie urządzenia uzyskują homologację jedynie jako urządzenia półuniwersalne lub przeznaczone tylko dla niektórych pojazdów;

placówka techniczna stosuje wymogi załącznika 11 do niniejszego regulaminu w odniesieniu do pręta i mocowań;

pręt jest objęty badaniem dynamicznym, przy czym obciążenie jest przykładane w połowie pręta przy jego największym wydłużeniu, jeśli jest regulowany;

nie może być negatywnego wpływu na skuteczną pozycję i działanie wszelkich kotwiczeń pasa dla dorosłych, za pomocą których pręt jest przymocowany.

6.1.3.7. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci wykorzystujące wspornik mogą być homologowane wyłącznie w kategorii "półuniwersalne" lub "tylko dla niektórych pojazdów", przy czym stosuje się wymagania załącznika 11 do niniejszego regulaminu. Producent urządzenia przytrzymującego dla dzieci uwzględnia wymagania związane z wykorzystaniem wspornika, warunkujące prawidłowe funkcjonowanie w każdym pojeździe, i przedstawia stosowne informacje.

6.1.4. Poduszka podwyższająca musi być przytrzymywana przez pas dla dorosłych przy zastosowaniu badania określonego w pkt 8.1.4 lub przez odrębne środki.

6.1.5. Producent urządzenia przytrzymującego dla dzieci musi oświadczyć na piśmie, że poziom toksyczności materiałów stosowanych przy wytwarzaniu urządzeń przytrzymujących i dostępnych dla dziecka w urządzeniu przytrzymującym jest zgodny z odnośnymi częściami normy EN 71-3:2013+A1:2014 (pkt 4.2, tabela 2, kategoria III w przypadku wymogów szczegółowych i w pkt 7.3.3 w odniesieniu do metodyki badań). Badania potwierdzające ważność oświadczenia mogą być przeprowadzane według uznania placówki technicznej. Niniejszy punkt nie ma zastosowania do urządzeń przytrzymujących z grupy II i III.

6.1.6. Palność urządzeń przytrzymujących dla dzieci przedłożonych do homologacji jest oceniana za pomocą jednej z następujących metod:

Metoda 1 ma zastosowanie wyłącznie do niewbudowanych urządzeń przytrzymujących dla dzieci, a metoda 2 ma zastosowanie wyłącznie do wbudowanych urządzeń przytrzymujących dla dzieci przeznaczonych do określonego pojazdu.

Metoda 1

Producent urządzenia przytrzymującego dla dzieci oświadcza na piśmie, że łatwopalność materiałów użytych do produkcji urządzenia przytrzymującego dla dzieci jest zgodna z metodą opisaną w sekcji 5.4 normy EN 71-2:2011+A1:2014 przy maksymalnej szybkości rozprzestrzeniania się płomienia wynoszącej 30 mm/s. Badania potwierdzające ważność oświadczenia mogą być przeprowadzane według uznania placówki technicznej. W przypadku łączenia tkanin, należy je badać jako materiały złożone.

"Materiał złożony" oznacza materiał składający się z kilku warstw podobnych lub różnych materiałów, których płaszczyzny są ściśle ze sobą związane metodą klejenia, powlekania, spawania, zgrzewania itp. W takim przypadku materiał bada się jako złożony. Jeżeli różne materiały połączone są ze sobą w sposób nieciągły, wówczas nie uznaje się ich za materiały złożone i w związku z tym bada się je oddzielnie.

Badania potwierdzające ważność oświadczenia mogą być przeprowadzane według uznania placówki technicznej.

Metoda 2

Wnioskodawca oświadcza na piśmie, że przy badaniu materiałów zgodnie z załącznikiem 24 do niniejszego regulaminu zastosowane materiały nie palą się, ani nie propagują czoła płomienia na całej jego powierzchni, w tempie większym niż 100 mm/minutę. Każdy materiał użyty w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci musi być zgodny z tymi wymogami. Wymóg dotyczący propagacji czoła płomienia nie ma jednak zastosowania do powierzchni utworzonej przez wycinanie próbki do badań w celu przeprowadzenia badania zgodnie z załącznikiem 24.

Wymagania te muszą być spełnione zarówno w pozycji "użytkowania", jak i "złożonej" urządzenia przytrzymującego dla dzieci.

Jeżeli materiał przestaje się palić przed upływem 60 sekund od początku pomiaru czasu i nie spalił się on w odległości większej niż 51 mm od punktu, w którym rozpoczęto pomiar czasu, uznaje się, że spełnia on wyżej wymieniony wymóg dotyczący szybkości spalania.

Badania potwierdzające ważność oświadczenia mogą być przeprowadzane według uznania placówki technicznej.

6.1.7. W celu homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem przyjmuje się, że deska rozdzielcza jest odpowiednio sztywna w przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci zwróconych tyłem do kierunku jazdy i wspartych o deskę rozdzielczą pojazdu.

6.1.8. Integralne urządzenia przytrzymujące dla dzieci kategorii "uniwersalnej", z wyjątkiem "uniwersalnych" urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX, muszą mieć główny nośny punkt styczności między urządzeniem a taśmą tapicerską pasa bezpieczeństwa dla dorosłych. Punkt ten nie może znajdować się w promieniu mniejszym niż 150 mm od osi Cr podczas pomiaru z urządzeniem przytrzymującym dla dzieci, jak pokazano na rysunkach poniżej, umieszczonym na stanowisku do badań dynamicznych zainstalowanym zgodnie z załącznikiem 21 do niniejszego regulaminu, bez manekina.

Nieintegralne rządzenia przytrzymujące dla dzieci kategorii "uniwersalnej" muszą mieć główny nośny punkt styczności między urządzeniem a taśmą tapicerską pasa bezpieczeństwa dla dorosłych. Punkt ten nie może być oddalony o mniej niż 65 mm pionowo od poduszki stanowiska do badań i o mniej niż 150 mm od osi Cr podczas pomiaru z urządzeniem przytrzymującym dla dzieci umieszczonym na stanowisku do badań dynamicznych zainstalowanym zgodnie z załącznikiem 21 do niniejszego regulaminu, bez manekina.

Rysunki wyjaśniające procedurę pomiaru

grafika

(wszystkie wymiary w mm)

grafika

Kontrolę przeprowadza się po obu stronach urządzenia przytrzymującego dla dzieci oraz wzdłuż płaszczyzny wzdłużnej równoległej do płaszczyzny symetrii CRS.

Zezwala się na dodatkowe alternatywne ułożenie pasów. Jeśli możliwe jest alternatywne ułożenie pasa, producent musi zawrzeć szczególne odniesienie do ułożenia alternatywnego w instrukcji użytkownika, zgodnie z wymogami pkt 15. Podczas badań przy zastosowaniu alternatywnego ułożenia pasa (alternatywnych ułożeń pasa), urządzenie przytrzymujące musi spełniać wszystkie wymogi niniejszego regulaminu.

6.1.9. Maksymalna długość pasa dla dorosłych, jaka może być stosowana do zamocowania urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii "uniwersalnej" na stanowisku do badań dynamicznych, określona jest w załączniku 13 do niniejszego regulaminu.

W celu stwierdzenia zgodności z tym wymogiem, urządzenia przytrzymujące dla dzieci należy zabezpieczyć na stanowisku do badań przy pomocy spełniającego właściwe normy pasa bezpieczeństwa, opisanego w załączniku 13. Nie należy instalować manekina, chyba że urządzenie przytrzymujące dla dzieci jest zaprojektowane w taki sposób, że zainstalowanie manekina zwiększałoby liczbę użytych pasów. Po ułożeniu urządzenia przytrzymującego dla dzieci w zainstalowanej pozycji, pas nie może być napięty, z wyjątkiem napięcia wywołanego przez standardowe zwijacze, jeżeli są one zainstalowane. Jeżeli stosowane są zwijacze do pasów, warunek ten jest spełniony w przypadku, gdy na szpuli zostaje co najmniej 150 mm pasa.

6.1.10. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci należące do grupy 0 i 0+ nie mogą być zwrócone przodem do kierunku jazdy.

6.1.11. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci należące do grupy 0 i 0+, z wyjątkiem przenośnych łóżeczek zdefiniowanych w pkt 2.4.1, muszą należeć do klasy integralnej.

6.1.12. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci należące do grupy I muszą należeć do klasy integralnej, chyba że wyposażone są w osłonę przed uderzeniem klasy B zdefiniowaną w pkt 2.7 niniejszego regulaminu.

6.1.13. Poduszkę podwyższającą bez oparcia można homologować jedynie jako urządzenie przytrzymujące dla dzieci grupy III, określonej w pkt 2.1.1.5 niniejszego regulaminu. (zakres masy od 22 kg do 36 kg).

6.2.

Konfiguracja

6.2.1. Konfiguracja urządzenia przytrzymującego musi być taka, że

6.2.1.1. urządzenie przytrzymujące zapewnia wymagany poziom ochrony w każdej pozycji; w przypadku "urządzeń przytrzymujących dla osób specjalnej troski" podstawowe środki przytrzymywania muszą zapewniać wymagany poziom ochrony w każdej pozycji bez konieczności stosowania dodatkowych urządzeń przytrzymujących, które mogą być także zainstalowane.

6.2.1.2. można w sposób łatwy i szybki umieścić i wyjąć z niego dziecko; w przypadku urządzenia przytrzymującego dla dzieci, w którym dziecko przytrzymywane jest za pomocą podwójnego szelkowego pasa piersiowego lub pasa w kształcie litery Y bez zwijacza, każdy pas barkowy oraz taśma biodrowa muszą mieć swobodę przemieszczania się względem siebie podczas procedury określonej w pkt 7.2.1.4.

W takich przypadkach zespół pasa urządzenia przytrzymującego dla dzieci może być wyposażony w dwie lub więcej części łączących. W przypadku "urządzeń przytrzymujących dla osób specjalnej troski" uznaje się, że dodatkowe urządzenia przytrzymujące ograniczą szybkość, z jaką dziecko może zostać umieszczone w urządzeniu i z niego wyjęte. Jednak dodatkowe urządzenia muszą być zaprojektowane w taki sposób, by możliwie szybko można je było odblokować;

6.2.1.3. jeśli istnieje możliwość zmiany pochylenia urządzenia przytrzymującego, taka zmiana nie może wymagać ręcznego dostosowania pasów. Zmiany pochylenia urządzenia przytrzymującego można dokonać jedynie ręcznie, przy świadomym udziale użytkownika.

6.2.1.4. urządzenia przytrzymujące z grup 0, 0+ i I utrzymują dziecko w takiej pozycji, by zapewnić wymagany poziom ochrony nawet podczas jego snu;

6.2.1.5. we wszystkich urządzeniach przytrzymujących z grupy I zwróconych przodem do kierunku jazdy i obejmujących integralny podwójny szelkowy pas piersiowy w celu zapobieżenia wysunięciu się spod zapiętego pasa wskutek zderzenia lub niespokojnych ruchów dziecka, wymaga się zamontowania taśmy krokowej.

6.2.2. Wszystkie urządzenia przytrzymujące z taśmą biodrową muszą odpowiednio prowadzić taśmę równo z

obu stron, tak aby siły przenoszone przez "taśmę biodrową" były przenoszone przez obszar miednicy. Zespół nie może narażać delikatnych części ciała dziecka (brzuch, okolice kroku itp.) na nadmierne obciążenia.

W przypadku poduszek podwyższających i siedzeń podwyższających część biodrowa pasa dla dorosłych musi być odpowiednio prowadzona równo z obu stron, tak aby siły przenoszone przez pas dla dorosłych były przenoszone przez obszar miednicy. Obciążenia nad miednicą muszą być odpowiednio kierowane od momentu zainstalowania dziecka; pas biodrowy musi przechodzić nad górną część uda, dotykając tylko zagięcia w okolicy miednicy. Kąty α i β między linią styczną, w której pas dotyka uda i poziomem, muszą być większe niż 10°.

Rysunki przedstawiające dziecko przytrzymywane taśmą

grafika

6.2.2.1. Po przymocowaniu taśmy krokowej w pozycji najbardziej wyciągniętej, o ile jest regulowana, nie może być możliwe dostosowanie taśmy biodrowej tak, by znajdowała się ponad miednicą największego i najmniejszego manekina z grup wagowych objętych homologacją. W przypadku wszystkich urządzeń przytrzymujących zwróconych przodem do kierunku jazdy nie może być możliwe regulowanie taśmy biodrowej, tak aby znajdowała się powyżej miednicy, ani w przypadku największego, ani najmniejszego manekina z grup wagowych objętych homologacją.

6.2.2.2. W trakcie badań dynamicznych określonych w pkt 8.1.3 pas biodrowy nie może całkowicie przejść poza strukturę miednicy manekina w okresie poprzedzającym maksymalne poziome przemieszczenie głowy. Ocenę przeprowadza się przy użyciu szybkiego zapisu wideo.

6.2.3. Wszystkie taśmy urządzenia przytrzymującego muszą być umieszczone w taki sposób, by nie powodowały niewygody u użytkownika w normalnych warunkach eksploatacji i nie układały się w niebezpiecznej konfiguracji. Odległość między taśmami barkowymi w pobliżu szyi musi wynosić co najmniej tyle, ile szerokość szyi odpowiedniego manekina.

6.2.4. Konstrukcja musi wykluczać działanie sił ściskających na ciemię głowy dziecka w przypadku zderzenia.

6.2.4.1. Pasy w kształcie litery Y mogą być stosowane jedynie w urządzeniach przytrzymujących dla dzieci zwróconych tyłem do kierunku jazdy i bocznych urządzeniach przytrzymujących dla dzieci (przenośne łóżeczka).

6.2.5. Urządzenie przytrzymujące musi być skonstruowane i zainstalowane w taki sposób, by:

6.2.5.1. zminimalizować ryzyko uszkodzenia ciała dziecka lub innych osób przebywających w pojeździe spowodowane przez ostre krawędzie lub występy (określone na przykład w regulaminie ONZ nr 21);

6.2.5.2. nie wystawały ostre krawędzie lub występy, które mogą zniszczyć tapicerkę siedzeń pojazdu lub odzież osób przebywających w pojeździe;

6.2.5.3. nie narażać delikatnych części ciała dziecka (brzuch, okolice kroku itp.) na dodatkowe siły bezwładności, które urządzenie wywołuje;

6.2.5.4. zapewnić, aby jego twarde części, w punktach styczności z taśmami, nie posiadały ostrych krawędzi, które mogą ścierać pasy.

6.2.6. Każda część wytworzona oddzielnie, tak by umożliwić zamocowanie i demontaż elementów, musi być

zaprojektowana w taki sposób, by w miarę możliwości zapobiec ryzyku nieprawidłowego montażu i użytkowania. "Urządzenia przytrzymujące dla osób specjalnej troski" mogą być wyposażone w dodatkowe urządzenia przytrzymujące; muszą być one zaprojektowane w taki sposób, by zapobiec ryzyku nieprawidłowego montażu, zaś metody ich odłączania i działania muszą być oczywiste dla ratownika w razie niebezpieczeństwa.

6.2.7. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci, przeznaczone dla grup I, II oraz łącznie grup I i II, obejmuje

oparcie fotelika, wewnętrzna wysokość oparcia, określona zgodnie ze schematem w załączniku 12, nie może być mniejsza niż 500 mm.

6.2.8. Można stosować jedynie zwijacze samoblokujące lub blokowane awaryjnie.

6.2.9. W przypadku urządzeń przeznaczonych do użycia w grupie I dziecko nie może mieć możliwości łatwego poluzowania tej części urządzenia, która przytrzymuje miednicę po umieszczeniu dziecka w urządzeniu; w tym celu muszą zostać spełnione wszystkie wymogi zawarte w pkt 7.2.5. (mechanizm blokujący); wszelkie urządzenia zaprojektowane w takim celu muszą być przymocowane na stałe do urządzenia przytrzymującego dla dzieci.

6.2.10. Urządzenie przytrzymujące dla dzieci może być zaprojektowane do użycia w więcej niż jednej grupie wagowej lub przez więcej niż jedno dziecko, pod warunkiem że jest w stanie spełnić wymogi określone dla każdej z grup. Urządzenie przytrzymujące dla dzieci kategorii "uniwersalnej" musi spełniać wymogi tej kategorii dla wszystkich grup wagowych, dla których uzyskało homologację.

6.2.11. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci ze zwijaczem

W przypadku urządzenia przytrzymującego dla dzieci wyposażonego w zwijacz, musi on spełniać wymogi pkt 7.2.3 poniżej.

6.2.12. W przypadku poduszek podwyższających należy zbadać swobodę przechodzenia pasów i wypustów pasa dla dorosłych przez punkty mocowania. Dotyczy to w szczególności poduszek podwyższających, które przeznaczone są dla przednich siedzeń w samochodach i które mogą mieć długi półsztywny szkielet. Zamocowany zamek nie może przechodzić przez punkty mocowania podwyższonych siedzeń ani umożliwiać ułożenia pasa całkowicie odmiennie od ułożenia w wózku doświadczalnym.

6.2.13. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci zaprojektowane jest dla więcej niż jednego dziecka, każde urządzenie przytrzymujące musi być w pełni niezależne w kontekście przenoszenia sił i regulacji.

6.2.14. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci obejmujące elementy nadmuchiwane muszą być zaprojektowane w taki sposób, by warunki użytkowania (ciśnienie, temperatura, wilgotność) nie miały wpływu na zachowanie przez nie zgodności z wymogami niniejszego regulaminu.

6.3.

Specyfikacje urządzeń przytrzymujących ISOFIX

6.3.1. Charakterystyka ogólna

6.3.1.1. Wymiary

Maksymalne wymiary boczne, dolne i tylne urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX oraz umieszczenie systemu kotwiczenia ISOFIX, do którego mocuje się jego uchwyty, są ustalane dla producenta urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX przez mocowanie siedzenia pojazdu (VSF) zdefiniowane w pkt 2.31 niniejszego regulaminu.

6.3.1.2. Masa

Masa urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX kategorii uniwersalnej lub półuniwersalnej dla grupy wagowej 0, 0+, I nie może przekraczać 15 kg.

6.3.2. Zaczepy ISOFIX

6.3.2.1. Typ

Zaczepy ISOFIX mogą być zgodne z przykładami przedstawionymi na rysunku 0 (a) poniżej lub z innymi odpowiednimi rozwiązaniami, będącymi częścią sztywnego mechanizmu posiadającego regulację, których charakter określa producent urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX.

Rysunek 0(a)

grafika

Wymiary w mm

Legenda:

1 Zaczep urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX - przykład 1

2 Zaczep urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX - przykład 2

6.3.2.2. Wymiary

Wymiary części zaczepu urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX, która łączy się z systemem kotwiczenia ISOFIX, nie mogą przekraczać maksymalnych wymiarów wynikających z rys. 0(b).

Rysunek 0(b)

grafika

Wymiary w mm

6.3.2.3. Wskazanie częściowego zatrzaśnięcia

Urządzenie przytrzymujące dla dzieci ISOFIX musi obejmować element zapewniający wyraźne potwierdzenie pełnego zatrzaśnięcia się obu zaczepów ISOFIX na odpowiednich kotwiczeniach dolnych ISOFIX. Tego rodzaju wskazanie może obejmować potwierdzenie dźwiękowe, dotykowe lub wizualne, lub kombinację dwóch lub więcej rozwiązań. W przypadku potwierdzenia wizualnego, musi być ono widoczne w normalnych warunkach oświetleniowych.

6.3.3. Specyfikacje taśmy górnego paska mocującego ISOFIX

6.3.3.1. Podłączenie górnego paska mocującego

Podłączeniem górnego paska mocującego powinien być hak górnego paska mocującego ISOFIX przedstawiony na rysunku 0(c) lub podobne urządzenie, które uwzględnia ograniczenia wynikające z rysunku 0(c).

6.3.3.2. Cechy taśmy górnego paska mocującego ISOFIX

Taśma górnego paska mocującego ISOFIX musi być wsparta taśmą tapicerską (lub równoważną) wyposażoną w regulację i zwolnienie napięcia.

6.3.3.2.1. Długość taśmy górnego paska mocującego ISOFIX

Długość taśmy górnego paska mocującego ISOFIX w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci wynosi przynajmniej 2 000 mm.

6.3.3.2.2. Wskazanie braku luzu

Taśma górnego paska mocującego ISOFIX lub fotelik dla dzieci ISOFIX muszą być wyposażone w urządzenie potwierdzające eliminację usunięcia luzu z paska. Urządzenie takie może być częścią regulacji lub urządzenia luzującego.

6.3.3.2.3. Wymiary

Wymiary przyłączenia dla haków górnego paska mocującego ISOFIX przedstawiono na rys. 0(c).

Rysunek 0(c)

Wymiary podłączenia (typu hak) górnego paska mocującego ISOFIX

grafika

Widok z góry

grafika

Widok z boku

grafika

Detal A

Wymiary w milimetrach

Legenda:

grafika

6.3.4. Zapewnienie regulacji

Zaczepy ISOFIX lub samo urządzenie przytrzymujące dla dzieci ISOFIX muszą posiadać regulację umożliwiającą dostosowanie do zakresu lokalizacji kotwiczenia ISOFIX, opisanego w regulaminie ONZ nr 14 lub regulaminie ONZ nr 145.

6.4. Kontrola oznakowania

6.4.1. Placówka techniczna prowadząca badania homologacyjne sprawdza zgodność oznakowania z wymaganiami pkt 4.

6.5. Kontrola instrukcji instalacji i instrukcji obsługi

6.5.1. Placówka techniczna prowadząca badania homologacyjne sprawdza zgodność instrukcji instalacji i instrukcji obsługi z wymaganiami pkt 15.

7.

SPECYFIKACJE SZCZEGÓŁOWE

7.1. Postanowienia mające zastosowanie do zamontowanego urządzenia przytrzymującego

7.1.1. Odporność na korozję

7.1.1.1. Kompletne urządzenie przytrzymujące dla dzieci lub jego części podatne na korozję podlegają badaniom korozyjnym określonym w pkt 8.1.1 poniżej.

7.1.1.2. Po przeprowadzeniu badania korozyjnego określonego w pkt 8.1.1.1 i 8.1.1.2 żadne oznaki zużycia mogące zakłócić prawidłowe funkcjonowanie urządzenia ani też żadne znaczne oznaki korozji nie mogą być widoczne dla nieuzbrojonego oka wykwalifikowanego obserwatora.

7.1.2. Pochłanianie energii

7.1.2.1. We wszystkich urządzeniach z oparciem, szczytowe przyspieszenie powierzchni określonych w załączniku 18 do niniejszego regulaminu, badane zgodnie z załącznikiem 17, musi wynosić poniżej 60 g. Wymóg ten stosuje się także do fragmentów osłon przed uderzeniem, które znajdują się w strefie uderzenia głowy.

7.1.2.2. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci wyposażonych w stałe mechanicznie dołączone regulowane urządzenia podpierające głowę, w których regulowana podpórka pod głowę bezpośrednio kontroluje wysokość pasa bezpieczeństwa dla dorosłych lub szelek dla dziecka, nie ma konieczności wymagania pochłaniania energii w obszarach wskazanych w załączniku 18, które nie wchodzą w kontakt z głową manekina, tj. za podpórką głowy.

7.1.3. Wywrócenie

7.1.3.1. Urządzenie przytrzymujące dla dzieci należy poddać badaniom określonym w pkt 8.1.2; w żadnym momencie badania manekin nie może całkowicie wypaść z urządzenia, zaś gdy stanowisko do badań znajduje się w pozycji do góry nogami, głowa manekina nie może się przesunąć o więcej niż 300 mm w stosunku do swego pierwotnego położenia w kierunku pionowym względem stanowiska do badań po usunięciu przyłożonego obciążenia.

7.1.4. Badanie dynamiczne

7.1.4.1. Kwestie ogólne. Urządzenie przytrzymujące dla dzieci należy poddać badaniu dynamicznemu zgodnie z pkt 8.1.3 poniżej.

7.1.4.1.1. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci kategorii "uniwersalnej", "zastrzeżonej" i "półuniwersalnej" należy poddać badaniu na wózku doświadczalnym przy użyciu siedzenia do badań określonego w pkt 6 oraz godnie z pkt 8.1.3.1.

7.1.4.1.2. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci kategorii "tylko dla niektórych pojazdów" należy poddać badaniu z każdym modelem pojazdu, dla jakiego są przeznaczone. Placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzanie badań może zmniejszyć liczbę badanych modeli pojazdów, jeśli nie różnią się one w sposób znaczący pod względem aspektów wymienionych w pkt 7.1.4.1.2.3. Urządzenie przytrzymujące dla dzieci można poddać badaniom w jeden z następujących sposobów:

7.1.4.1.2.1. w kompletnym pojeździe zgodnie z pkt 8.1.3.3;

7.1.4.1.2.2. w kadłubie nadwozia pojazdu na wózku doświadczalnym zgodnie z pkt 8.1.3.2; lub

7.1.4.1.2.3. w częściach kadłuba nadwozia pojazdu reprezentatywnych dla struktury pojazdu i powierzchni zderzenia. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci przeznaczone jest do eksploatacji na tylnym siedzeniu, części te obejmują oparcie przedniego siedzenia, siedzenie tylne, podłogę, słupki "B" i "C" oraz dach. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci przeznaczone jest do eksploatacji na przednim siedzeniu, części pojazdu obejmują deskę rozdzielczą, słupki "A", przednią szybę oraz dźwignie lub gałki zainstalowane w podłodze bądź na konsoli, przednie siedzenie, podłogę oraz dach. Ponadto, jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci przeznaczone jest do eksploatacji w połączeniu z pasem bezpieczeństwa dla dorosłych, części pojazdu obejmują odpowiedni pas bądź pasy dla dorosłych. Placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzanie badań może zezwolić na wyłączenie z badania elementów, jeśli uzna je za zbędne. Badania należy przeprowadzać zgodnie z pkt 8.1.3.2.

7.1.4.1.3. Badanie dynamiczne należy przeprowadzić na urządzeniach przytrzymujących dla dzieci, które wcześniej nie były poddawane obciążeniu.

7.1.4.1.4. Podczas badań dynamicznych żadna część urządzenia przytrzymującego dla dzieci umożliwiająca utrzymanie dziecka na miejscu nie może się złamać, zaś zamki, układ blokady, układ przesuwu ani wspornik nie mogą się złamać, odblokować ani zapaść, chyba że zostały one oznaczone jako urządzenia ograniczające obciążenia. Każde urządzenie ograniczające obciążenia należy wyraźnie oznaczyć w opisie technicznym producenta, jak określono w pkt 3.2.1 niniejszego regulaminu.

7.1.4.1.5. W przypadku urządzeń niezintegrowanych stosowany pas bezpieczeństwa musi być pasem standardowym, zaś jego zamki mocujące muszą być zgodne z załącznikiem 13 do niniejszego regulaminu. Powyższe nie ma zastosowania do homologacji urządzeń kategorii "tylko dla niektórych pojazdów", w którym to przypadku należy użyć faktycznego pasu w pojeździe.

7.1.4.1.6. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci kategorii "tylko dla niektórych pojazdów" zainstalowane jest za najdalej wysuniętymi do tyłu siedzeniami dla użytkowników dorosłych zwróconymi przodem do kierunku jazdy (na przykład bagażnik), należy przeprowadzić jedno badanie przy użyciu największego manekina bądź manekinów w kompletnym pojeździe, jak określono w pkt 8.1.3.3.3. Pozostałe badania, w tym badanie zgodności produkcji, można przeprowadzić zgodnie z pkt 8.1.3.2 na życzenie producenta.

7.1.4.1.7. W przypadku "urządzenia przytrzymującego dla osób specjalnej troski" należy przeprowadzić dwukrotnie każde badanie dynamiczne określone w niniejszym regulaminie dla każdej grupy wagowej: za pierwszym razem przy użyciu podstawowych środków przytrzymywania, za drugim zaś przy użyciu wszystkich urządzeń przytrzymujących. W przypadku tych badań należy zwrócić szczególną uwagę na wymogi określone w pkt 6.2.3 i 6.2.4.

7.1.4.1.8. Podczas badań dynamicznych standardowy pas bezpieczeństwa używany do instalacji integralnego urządzenia przytrzymującego dla dzieci nie może się odłączyć od żadnej prowadnicy ani mechanizmu blokady wykorzystywanego w prowadzonym badaniu.

Podczas badań dynamicznych standardowy pas bezpieczeństwa używany do instalacji nieintegralnego urządzenia przytrzymującego dla dzieci nie może się odłączyć od żadnej prowadnicy ani mechanizmu blokady wykorzystywanego w prowadzonym badaniu; jednakże dla odcinka barkowego standardowego pasa bezpieczeństwa powyższy warunek ocenia się do momentu osiągnięcia maksymalnego poziomego przemieszczenia głowy manekina. Ponadto podczas badania dynamicznego nieintegralnego urządzenia przytrzymującego dla dzieci przemieszczenie pasa barkowego jest dopuszczalne, gdy dolna krawędź odcinka barkowego standardowego pasa bezpieczeństwa nie znajduje się niżej niż łokieć manekina w punkcie maksymalnego poziomego przemieszczenia głowy manekina.

7.1.4.1.9. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci ze wspornikiem bada się w następujący sposób:

W przypadku kategorii półuniwersalnej, prowadzi się badania w zderzeniu czołowym przy wsporniku wysuniętym maksymalnie i minimalnie, zgodnie z ustawieniem podłogi wózka. Badania dla zderzenia tylnego prowadzi się dla najgorszej pozycji wybranej przez placówkę techniczną. W czasie badań wspornik opiera się o podłogę wózka zgodnie z opisem w załączniku 6, dodatek 3, rysunek 2. Jeśli pomiędzy najmniejszą długością wspornika i najwyższym poziomem podłogi jest prześwit, wspornik dostosowywany jest do poziomu podłogi 140 mm poniżej Cr. Jeśli maksymalna długość wspornika powoduje, że najniższy poziom podłogi nie pozwala na jej zastosowanie, wspornik dostosowywany jest do najniższego poziomu podłogi 280 mm poniżej Cr. W przypadku podpórki z regulacją stopniową, długość podpórki należy dostosować do najbliższego położenia zapewniającego kontakt wspornika z podłogą.

7.1.4.1.10. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci korzystających z systemu kotwiczenia ISOFIX i zabezpieczenia przeciwobrotowego, jeśli takie jest, przeprowadza się badanie dynamiczne:

7.1.4.1.10.1. Dla ISOFIX CRS klasy wielkości A, B i B1:

7.1.4.1.10.1.1. z użyciem zabezpieczenia przeciwobrotowego; oraz

7.1.4.1.10.1.2. bez użycia zabezpieczenia przeciwobrotowego. Jeżeli zabezpieczeniem przeciwobrotowym jest wspornik, który można całkowicie złożyć do podstawy lub korpusu urządzenia przytrzymującego dla dzieci, badanie przeprowadza się w pozycji złożonej lub, odpowiednio, po wymontowaniu wspornika. Jeżeli wspornik nie składa się całkowicie do podstawy, urządzenie w badaniu jest złożone, tak że ma ono najkrótszą możliwą długość, a podłoga wózka jest w najniższej pozycji

Wymaganie to nie obowiązuje, jeśli jako zabezpieczenie przeciwobrotowe służy stały nieregulowany wspornik.

7.1.4.1.10.2. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX pozostałych klas wielkości - z użyciem zabezpieczenia przeciwobrotowego.

7.1.4.2. Przyspieszenie klatki piersiowej 3

7.1.4.2.1. Przyspieszenie wynikowe klatki piersiowej nie może przekraczać 55 g, z wyjątkiem okresów, których suma nie przekracza 3 ms.

7.1.4.2.2. Element pionowy przyspieszenia od brzucha w kierunku głowy, "-z", gdy przestrzegane są procedury pomiarowe określone w pkt 8.5 niniejszego dokumentu, nie może przekraczać 30 g, z wyjątkiem okresów, których suma nie przekracza 3 ms. Procedury pomiarowe określone w pkt 8.5 niniejszego dokumentu są zgodne z procedurami określonymi w normie ISO 6487 i z konwencją o znakach SAE J211, jak pokazano na rysunku A.

Rysunek A

Konwencja o znakach SAE J211

grafika

7.1.4.3. Nacisk na brzuch 4

7.1.4.3.1. Podczas weryfikacji opisanej w załączniku 8 - dodatek 1, pkt 5.3, nie mogą być widoczne żadne ślady wgnieceń modeliny w okolicy brzucha spowodowanych przez jakąkolwiek część urządzenia przytrzymującego.

7.1.4.4. Przemieszczenie manekina

7.1.4.4.1. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci kategorii "uniwersalnej", "zastrzeżonej" i "półuniwersalnej":

7.1.4.4.1.1. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci zwrócone przodem do kierunku jazdy: głowa manekina nie może wyjść poza płaszczyzny BA i DA przedstawione na rysunku 1 poniżej, z wyjątkiem podwyższonych siedzeń przy wykorzystaniu największego manekina P10, gdzie wartość w odniesieniu do płaszczyzny DA wynosi 840 mm.

Rysunek 1

Układ stosowany podczas badań urządzenia zwróconego przodem do kierunku jazdy

grafika

Wymiary w mm

* Do celów badania określonego w pkt 7.1.4.1.10.1.1 wielkość ta wynosi 500 mm.

7.1.4.4.1.2. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci zwrócone tyłem do kierunku jazdy

7.1.4.4.1.2.1. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci wsparte o deskę rozdzielczą: głowa manekina nie może wyjść poza płaszczyzny AB, AD i DCr przedstawione na rysunku 2 poniżej. Ocenę prowadzi się przez 300 ms lub do momentu ostatecznego zatrzymania się manekina, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Rysunek 2

Układ stosowany podczas badań urządzenia zwróconego tyłem do kierunku jazdy

grafika

Wymiary w mm

7.1.4.4.1.2.2. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci z grupy 0 niewsparte o deskę rozdzielczą i przenośne łóżeczka: głowa manekina nie może wyjść poza płaszczyzny AB, AD i DE przedstawione na rysunku 3 poniżej. Ocenę prowadzi się przez 300 ms lub do momentu ostatecznego zatrzymania się manekina, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Rysunek 3

Układ stosowany podczas badań urządzeń przytrzymujących dla dzieci grupy 0 niewspartych o deskę rozdzielczą

grafika

Wymiary w mm

7.1.4.4.1.2.3. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci nienależące do grupy 0 oraz niewsparte o deskę rozdzielczą:

Głowa manekina nie może wyjść poza płaszczyzny FD, FG, i DE przedstawione na rysunku 4 poniżej oraz głowa manekina nie może mieć bezpośredniego kontaktu z prętem. Ocenę prowadzi się przez 300 ms lub do momentu ostatecznego zatrzymania się manekina, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci ma styczność z prętem o średnicy 100 mm oraz spełnione są wszystkie kryteria działania, należy przeprowadzić dodatkowe badanie dynamiczne (zderzenie czołowe) przy użyciu najcięższego manekina przeznaczonego dla tego typu urządzenia przytrzymującego dla dzieci, bez pręta o średnicy 100 mm; przy tym badaniu wymaga się spełnienia wszystkich kryteriów, z wyjątkiem przemieszczenia w przód.

Rysunek 4

Układ stosowany podczas badań urządzeń zwróconych tyłem do kierunku jazdy nienależących do grupy 0, niewspartych o deskę rozdzielczą

grafika

Wymiary w mm

7.1.4.4.2. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci należące do kategorii "tylko dla niektórych pojazdów": podczas badań w kompletnym pojeździe lub kadłubie nadwozia pojazdu głowa nie może stykać się z żadną częścią pojazdu. Jednak w przypadku styczności prędkość uderzenia głowy nie może przekraczać 24 km/h, zaś stykająca się część musi spełniać wymogi badania na pochłanianie energii określone w regulaminie ONZ nr 21, załącznik 4. W przypadku badań przy użyciu kompletnych pojazdów musi istnieć możliwość usunięcia manekinów z urządzenia przytrzymującego dla dzieci bez użycia narzędzi po przeprowadzeniu badania.

7.1.5. Odporność na temperaturę

7.1.5.1. Zespoły zamków, zwijacze, regulatory oraz mechanizmy blokujące, na które może mieć wpływ temperatura, należy poddać badaniu termicznemu określonemu w pkt 8.2.8 poniżej.

7.1.5.2. Po przeprowadzeniu badania termicznego określonego w pkt 8.2.8.1 żadne oznaki zużycia mogące zakłócić prawidłowe funkcjonowanie urządzenia nie mogą być widoczne dla nieuzbrojonego oka wykwalifikowanego obserwatora.

7.2.

Postanowienia mające zastosowanie do poszczególnych elementów urządzenia przytrzymującego

7.2.1. Zamek

7.2.1.1. Zamek musi być zaprojektowany w sposób wykluczający możliwość nieprawidłowego użycia. Oznacza to, między innymi, że zamek nie może przyjąć pozycji na wpół zatrzaśniętej; nie może istnieć możliwość niezamierzonej zamiany części zamka, gdy jest on zamykany; zamek musi zamykać się jedynie wówczas, gdy wszystkie części są zaczepione. Jeśli zamek lub wypust pasa ma styczność z dzieckiem, nie może być on węższy od minimalnej szerokości taśmy określonej w pkt 7.2.4.1.1 poniżej. Niniejszy punkt nie stosuje się do zespołów pasa, które posiadają homologację zgodnie z regulaminem ONZ nr 16 lub inną obowiązującą równoważną normą. W przypadku "urządzeń przytrzymujących dla osób specjalnej troski" jedynie zamek znajdujący się na głównych środkach przytrzymywania musi spełniać wymogi pkt 7.2.1.1-7.2.1.9 włącznie.

7.2.1.2. Zamek musi pozostawać zamknięty bez względu na swoją pozycję, również nieobciążony. Musi być skonstruowany w sposób ułatwiający jego chwytanie i użytkowanie. Musi istnieć możliwość jego otwarcia przez zastosowanie nacisku na przycisk lub podobny mechanizm. Powierzchnia, na którą wywiera się nacisk, musi znajdować się w pozycji rzeczywistego otwarcia i w rzucie na płaszczyznę prostopadłą do początkowego kierunku ruchu przycisku: dla urządzeń z obudową: powierzchnia nie większa niż 4,5 cm2 o szerokości co najmniej 15 mm; dla urządzeń bez obudowy: powierzchnia nie większa niż 2,5 cm2 o szerokości co najmniej 10 mm. Szerokość musi być mniejszą wartością dwóch wymiarów określających zalecany obszar i należy ją mierzyć prostopadle do kierunku ruchu przycisku odblokowującego.

7.2.1.3. Obszar odblokowania zamka należy oznaczyć kolorem czerwonym. Żadna inna część zamka nie może być tego koloru.

7.2.1.4. Musi istnieć możliwość uwolnienia dziecka z urządzenia przytrzymującego po wykonaniu jednej czynności na jednym zamku. W przypadku grup 0 i 0+ zezwala się na wyjęcie dziecka wraz z takimi urządzeniami jak nosidełko dla niemowląt/przenośne łóżeczko/urządzenie przytrzymujące przenośne łóżeczko, jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci można zwolnić za pomocą maksymalnie dwóch zamków.

7.2.1.4.1. Połączenie zaciskowe między taśmami barkowymi podwójnego szelkowego pasa piersiowego uznaje się za niezgodne z wymogiem odblokowania za pomocą jednego działania określonym w pkt 7.2.1.4 powyżej.

7.2.1.5. W przypadku grup II i III zamek musi być umieszczony w taki sposób, by znajdował się w zasięgu dziecka przebywającego w pojeździe. Ponadto w przypadku wszystkich grup musi być on umieszczony w taki sposób, by jego przeznaczenie i sposób działania były oczywiste dla ratownika w razie niebezpieczeństwa.

7.2.1.6. Otwarcie zamka musi umożliwić swobodne wyjęcie dziecka, niezależnie od "fotelika", "podpórki fotelika" lub "osłony przed uderzeniem", jeśli są zamontowane; jeśli zaś urządzenie obejmuje taśmę krokową, musi być ona uwalniana tym samym zamkiem.

7.2.1.7. Zamek musi spełniać wymogi eksploatacyjne badania termicznego określone w pkt 8.2.8.1 oraz wytrzymywać wielokrotne używanie; przed badaniem dynamicznym określonym w pkt 8.1.3 musi być poddany badaniu obejmującemu 5 000 ± 5 cykli otwarcia i zamknięcia w normalnych warunkach pracy.

7.2.1.8. Zamek należy poddać następującym badaniom w zakresie otwierania:

7.2.1.8.1. Próba obciążeniowa

7.2.1.8.1.1. Do tej próby należy wykorzystać urządzenie przytrzymujące dla dzieci, które poddano uprzednio badaniu dynamicznemu określonemu w pkt 8.1.3 poniżej.

7.2.1.8.1.2. Siła wystarczająca do otwarcia zamka w badaniu określonym w pkt 8.2.1.1 poniżej nie może przekraczać 80 N.

7.2.1.8.2. Próba bez obciążenia

7.2.1.8.2.1. W próbie tej należy użyć zamka, który nie była wcześniej poddany obciążeniu. Siła wystarczająca do otwarcia zamka niepoddanego obciążeniu musi mieścić się w zakresie 40-80 N w badaniach określonych w pkt 8.2.1.2 poniżej.

7.2.1.9. Wytrzymałość

7.2.1.9.1. Podczas badania zgodnie z pkt 8.2.1.3.2 żadna część zamka lub przylegających taśm bądź regulatorów nie może się złamać ani odpaść.

7.2.1.9.2. Zamek szelek stosowany w grupach wagowych 0 i 0+ musi wytrzymać działanie siły 4 000 N.

7.2.1.9.3. Zamek szelek stosowany w grupie I i wyższych musi wytrzymać działanie siły 10 000 N.

7.2.1.9.4. Organ udzielający homologacji typu może zrezygnować z przeprowadzenia badania wytrzymałościowego zamka, jeśli dostępne informacje czynią je zbytecznym.

7.2.2. Element regulujący

7.2.2.1. Zakres regulacji musi być wystarczający, by umożliwić prawidłową regulację urządzenia przytrzymującego dla dzieci przy pomocy manekinów z całej grupy wagowej, dla której urządzenie jest przeznaczone, oraz odpowiednią instalację we wszystkich określonych modelach pojazdów.

7.2.2.2. Wszystkie elementy regulujące muszą być typu "szybki regulator" z wyjątkiem elementów regulujących stosowanych jedynie w trakcie wstępnej instalacji urządzenia przytrzymującego w pojeździe.

7.2.2.3. Urządzenia typu "szybki regulator" muszą być łatwo dostępne, gdy urządzenie przytrzymujące dla dzieci jest prawidłowo zainstalowane, a dziecko lub manekin są w nim umieszczone.

7.2.2.4. Urządzenie typu "szybki regulator" musi się łatwo dopasowywać do budowy ciała dziecka. W szczególności, w badaniu przeprowadzonym zgodnie z pkt 8.2.2.1, siła wymagana do obsługi ręcznego elementu regulującego nie może przekraczać 50 N.

7.2.2.5. Badaniu należy poddać dwie próbki elementów regulujących urządzenia przytrzymującego dla dzieci zgodnie z wymogami eksploatacyjnymi badania termicznego określonymi w pkt 8.2.8.1 i 8.2.3 poniżej.

7.2.2.5.1. Obsunięcie taśmy nie może przekroczyć 25 mm dla jednego lub 40 mm dla wszystkich elementów regulujących.

7.2.2.6. Element regulujący nie może się złamać ani odpaść podczas badania określonego w pkt 8.2.2.1 poniżej.

7.2.2.7. Regulator zamontowany bezpośrednio w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci musi być zdolny wytrzymać wielokrotne działanie; przed badaniem dynamicznym określonym w pkt 8.1.3 musi być on poddany badaniu obejmującemu 5 000 ± 5 cykli, określonemu w pkt 8.2.7.

7.2.3. Zwijacze

7.2.3.1. Zwijacze samoblokujące

7.2.3.1.1. Różnica pomiędzy pozycjami blokowania zwijacza taśmy pasa bezpieczeństwa wyposażonej w zwijacz samoblokujący nie może przekraczać 30 mm. Po wykonaniu ruchu wstecz przez użytkownika pasek musi pozostać w pozycji wyjściowej lub powrócić do tej pozycji automatycznie wskutek następującego ruchu do przodu użytkownika.

7.2.3.1.2. Jeżeli zwijacz stanowi część pasa biodrowego, wówczas siła zwijania taśmy wynosi co najmniej 7 N, mierzona na dystansie pomiędzy manekinem a zwijaczem zgodnie z pkt 8.2.4.1 poniżej. Jeżeli zwijacz stanowi część pasa barkowego, w ten sam sposób mierzona siła zwijania taśmy musi wynosić co najmniej 2 N i nie więcej niż 7 N. Jeżeli taśma przechodzi przez prowadnicę lub rolkę, to siła zwijania musi być mierzona na wolnym odcinku między manekinem a prowadnicą lub rolką. Jeżeli zestaw zawiera zabezpieczenie (obsługiwane ręcznie lub automatycznie) przed całkowitym zwinięciem pasa, nie może ono być uruchomione podczas mierzenia siły zwijania.

7.2.3.1.3. Taśmę należy wysunąć ze zwijacza i pozwolić jej swobodnie zwinąć się, zgodnie z warunkami określonymi w pkt 8.2.4.2 poniżej, przy czym czynność należy powtórzyć 5 000 razy. Następnie zwijacz należy poddać badaniu termicznemu zgodnie z wymogami eksploatacyjnymi określonymi w pkt 8.2.8.1 oraz badaniu korozyjnemu opisanemu w pkt 8.1.1, a także badaniu odporności na pył opisanemu w pkt 8.2.4.5. Następnie urządzenie musi pomyślnie przejść kolejną próbę 5 000 cykli wysunięcia i zwinięcia. Po zakończeniu powyższych prób zwijacz nadal powinien funkcjonować poprawnie i spełniać wymogi określone w pkt 7.2.3.1.1 i 7.2.3.1.2 powyżej.

7.2.3.2. Zwijacze blokowane awaryjnie

7.2.3.2.1. Zwijacz blokowany awaryjnie musi spełniać następujące warunki w czasie badania przeprowadzonego zgodnie z pkt 8.2.4.3:

7.2.3.2.1.1. Zwijacz musi się zablokować, gdy opóźnienie pojazdu osiągnie wartość 0,45 g.

7.2.3.2.1.2. Taśma nie może zostać zablokowana przy przyspieszeniach (mierzonych zgodnie z kierunkiem rozwijania) poniżej 0,8 g.

7.2.3.2.1.3. Zwijacz nie może blokować się, jeżeli czujnik znajduje się w położeniu wychylonym o maksymalnie 12° w dowolnym kierunku od pozycji fabrycznie ustalonej przez producenta.

7.2.3.2.1.4. Zwijacz musi się zablokować, gdy czujnik jest wychylony o kąt ponad 27° w dowolnym kierunku w stosunku do pozycji fabrycznie ustalonej przez producenta.

7.2.3.2.2. Jeżeli działanie zwijacza zależy od sygnału lub źródła energii z zewnątrz, urządzenie musi zapewnić automatyczne zablokowanie zwijacza w razie awarii lub przerwania sygnału lub dopływu źródła energii.

7.2.3.2.3. Powyższe wymogi muszą spełniać zwijacze blokowane awaryjnie o czułości wielokrotnej. Ponadto jeśli jeden z czynników czułości związany jest z rozwijaniem pasa, taśma musi zostać zablokowana przy przyspieszeniu 1,5 g mierzonym zgodnie z kierunkiem rozwijania.

7.2.3.2.4. W badaniach określonych w pkt 7.2.3.2.1.1 i 7.2.3.2.3 powyżej dopuszczalny przesuw taśmy występujący przed zablokowaniem zwijacza nie może przekraczać 50 mm, licząc na dystansie opisanym w pkt 8.2.4.3.1. W badaniu określonym w pkt 7.2.3.2.1.2 powyżej, zwijacz nie może się blokować, zanim nie rozwinęło się co najmniej 50 mm taśmy, licząc na dystansie podanym w pkt 8.2.4.3.1 poniżej.

7.2.3.2.5. Jeżeli zwijacz stanowi część pasa biodrowego, wówczas siła zwijania taśmy musi wynosić co najmniej 7 N, mierzona na dystansie pomiędzy manekinem a zwijaczem zgodnie z pkt 8.2.4.1. Jeżeli zwijacz stanowi część pasa barkowego, w ten sam sposób mierzona siła zwijania taśmy musi wynosić co najmniej 2 N i nie więcej niż 7 N. Jeżeli taśma przechodzi przez prowadnicę lub rolkę, to siła zwijania musi być mierzona na wolnym odcinku między manekinem a prowadnicą lub rolką. Jeżeli zestaw zawiera zabezpieczenie (obsługiwane ręcznie lub automatycznie) przed całkowitym zwinięciem pasa, nie może ono być uruchomione podczas mierzenia siły zwijania.

7.2.3.2.6. Taśmę należy wysunąć ze zwijacza i pozwolić jej swobodnie zwinąć się, zgodnie z warunkami określonymi w pkt 8.2.4.2, 40 000 razy. Następnie zwijacz należy poddać badaniu termicznemu zgodnie z wymogami eksploatacyjnymi określonymi w pkt 8.2.8.1 oraz badaniu korozyjnemu opisanemu w pkt 8.1.1, a także badaniu odporności na pył opisanemu w pkt 8.2.4.5. Następnie urządzenie musi pomyślnie przejść kolejną próbę 5 000 cykli wysunięcia i zwinięcia (w sumie 45 000 cykli). Po przeprowadzeniu powyższych prób zwijacz nadal powinien funkcjonować poprawnie i spełniać wymogi określone w pkt 7.2.3.2.17.2.3.2.5 powyżej.

7.2.4. Taśmy

7.2.4.1. Szerokość

7.2.4.1.1. Minimalna szerokość taśm urządzenia przytrzymującego dla dzieci mających styczność z manekinem musi wynosić 25 mm dla grup 0, 0+ i I oraz 38 mm dla grup II i III. Wymiary te należy zmierzyć podczas badania wytrzymałościowego taśmy na zerwanie określonego w pkt 8.2.5.1, bez zatrzymywania maszyny, pod naciskiem równym 75 % siły zrywającej taśmę.

7.2.4.2. Wytrzymałość po kondycjonowaniu w temperaturze pokojowej

7.2.4.2.1. W przypadku dwóch egzemplarzy próbnych taśm poddanych warunkom z pkt 8.2.5.2.1 siłę zrywającą określa się zgodnie z pkt 8.2.5.1.2 poniżej.

7.2.4.2.2. Różnica między siłami zrywającymi dwóch egzemplarzy próbnych nie może być większa niż 10 % w stosunku do większej z dwóch zmierzonych sił.

7.2.4.3. Wytrzymałość po kondycjonowaniu w warunkach specjalnych

7.2.4.3.1. W przypadku dwóch egzemplarzy próbnych pasów poddanych warunkom z pkt 8.2.5.2 (oprócz 8.2.5.2.1) siła zrywająca musi być nie mniejsza niż 75 % średniej wartości sił ustalonej w badaniu, o którym mowa w pkt 8.2.5.1 poniżej.

7.2.4.3.2. Ponadto siła zrywająca nie może być mniejsza niż 3,6 kN dla urządzeń przytrzymujących z grupy 0, 0+ i I, 5 kN dla urządzeń z grupy II oraz 7,2 kN dla urządzeń z grupy III.

7.2.4.3.3. Organ udzielający homologacji typu może zrezygnować z jednego lub więcej badań, jeżeli struktura materiału użytego do badań lub dotychczas zgromadzone informacje czynią badanie zbytecznym.

7.2.4.3.4. Procedurę ścierania typu 1 określoną w pkt 8.2.5.2.6 można przeprowadzić jedynie wówczas, gdy badanie mikroprzesuwu określone w pkt 8.2.3 poniżej daje wynik stanowiący ponad 50 % wartości granicznej określonej w pkt 7.2.2.5.1 powyżej.

7.2.4.4. Nie może istnieć możliwość przeciągnięcia całej taśmy przez regulatory, zamki lub punkty kotwiczenia.

7.2.5. Mechanizm blokujący

7.2.5.1. Mechanizm blokujący musi być na stałe zamocowany do urządzenia przytrzymującego dla dzieci.

7.2.5.2. Mechanizm ten nie może niekorzystnie wpływać na trwałość pasa dla dorosłych oraz musi zostać poddany badaniu termicznemu w warunkach określonych w pkt 8.2.8.1.

7.2.5.3. Mechanizm blokujący nie może utrudniać szybkiego uwolnienia dziecka.

7.2.5.4. Mechanizmy klasy A.

Po przeprowadzeniu badania określonego w pkt 8.2.6.1 poniżej obsunięcie taśmy tapicerskiej nie może przekraczać 25 mm.

7.2.5.5. Mechanizmy klasy B.

Po przeprowadzeniu badania określonego w pkt 8.2.6.2 poniżej obsunięcie taśmy tapicerskiej nie może przekraczać 25 mm.

7.2.6. Specyfikacje zaczepów ISOFIX

Zaczepy ISOFIX i wskaźniki zatrzaśnięcia muszą być zdatne do wielokrotnego działania i przed badaniem dynamicznym opisanym w pkt 8.1.3 przechodzą badanie obejmujące 2 000 ± 5 cykli otwarcia i zamknięcia w warunkach normalnego użytkowania.

7.2.7. Zaczepy ISOFIX muszą mieć mechanizm blokujący zgodny z wymogami określonymi w lit. a) lub b) poniżej:

8.

OPIS BADAŃ 5

8.1.

Badania zamontowanego urządzenia przytrzymującego

8.1.1. Korozja

8.1.1.1. Metalowe części urządzenia przytrzymującego dla dzieci należy umieścić w komorze badawczej według instrukcji w załączniku 4. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci, wyposażonych w zwijacz, taśma musi rozwijać się do pełnej długości minus 100 ± 3 mm. Z wyjątkiem krótkich przerw, koniecznych np. dla sprawdzenia lub uzupełnienia roztworu soli, badanie ekspozycyjne musi przebiegać bez przerwy przez 50 ±0,5 h.

8.1.1.2. Po zakończeniu ekspozycji na warunki sprzyjające korozji i przed przeprowadzeniem kontroli zgodnie z pkt 7.1.1.2 powyżej, metalowe części urządzenia przytrzymującego dla dzieci należy delikatnie umyć lub zamoczyć w czystej bieżącej wodzie, w temperaturze nieprzekraczającej 38 °C w celu usunięcia ewentualnych złogów solnych, a następnie pozostawić do wysuszenia w temperaturze pokojowej wynoszącej 18-25 °C przez 24 士 Í 1 h.

8.1.2. Wywrócenie

8.1.2.1. Manekin musi być wyposażony odpowiednio w jedno z urządzeń służących do przykładania obciążenia opisanych w załączniku 23. Manekin należy umieścić w zainstalowanym urządzeniu przytrzymującym zgodnie z niniejszym regulaminem oraz uwzględniając instrukcje producenta, a także przy zachowaniu standardowego luzu określonego w pkt 8.1.3.6 poniżej, stosowanego identycznie dla wszystkich urządzeń.

8.1.2.2. Urządzenie przytrzymujące należy przymocować do siedzenia do badań lub siedzenia pojazdu. Całe siedzenie należy obracać wokół osi poziomej zawartej we wzdłużnej płaszczyźnie symetrii siedzenia o kąt 540° +/- 5° z prędkością 2-5 stopni/sekundę i zatrzymać w tej pozycji Dla celów tego badania urządzenia przeznaczone do użycia w określonych pojazdach mogą zostać zamocowane do siedzenia do badań opisanego w załączniku 6.

8.1.2.3. W takim statycznym położeniu odwróconym przykłada się pionowo w dół masę czterokrotnie większą od masy manekina w płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu, z tolerancją -0/+5 % w odniesieniu do mas nominalnych manekinów określonych w załączniku 8, oprócz zastosowania do manekina urządzenia służącego do przykładania obciążenia opisanego w załączniku 23. Obciążenie przykłada się w stopniowy i kontrolowany sposób w tempie nieprzekraczającym przyspieszenia ziemskiego lub 400 mm/min. Należy utrzymać wymagane maksymalne obciążenie przez 30 -0/+5 sekund.

8.1.2.4. Usunąć obciążenie w tempie nieprzekraczającym 400 mm/min i zmierzyć przemieszczenie.

8.1.2.5. Obrócić całe siedzenie o 180°, aby znalazło się w położeniu początkowym.

8.1.2.6. Cykl badawczy należy przeprowadzić, ponownie dokonując obrotu w odwrotnym kierunku. Procedurę należy powtórzyć, stosując dwa kierunki obrotu, przy osi obrotu znajdującej się w płaszczyźnie poziomej oraz pod kątem 90° w stosunku do dwóch poprzednich badań.

8.1.2.7. Badania te należy przeprowadzać przy użyciu zarówno najmniejszego, jak i największego odpowiedniego manekina z grupy lub grup, dla których przeznaczone jest urządzenie przytrzymujące.

Nie dopuszcza się jakichkolwiek dostosowań manekina lub urządzenia przytrzymującego dla dzieci w trakcie całego cyklu badawczego.

8.1.3. Badania dynamiczne

8.1.3.1. Badania na wózku i siedzeniu do badań

8.1.3.1.1. Zwrócone przodem do kierunku jazdy

8.1.3.1.1.1. Wózek i siedzenie do badań stosowane podczas badania dynamicznego muszą spełnić wymogi załącznika 6 do niniejszego regulaminu, zaś procedura instalacyjna dla dynamicznego testu zderzeniowego musi być zgodna z załącznikiem 21.

8.1.3.1.1.2. Wózek musi pozostać w pozycji poziomej w czasie opóźnienia lub przyspieszenia.

8.1.3.1.1.3. Urządzenia do badań opóźnienia lub przyspieszenia

Wnioskodawca wybiera do stosowania jedno z dwóch następujących urządzeń:

8.1.3.1.1.3.1. Urządzenie do badania opóźnienia:

Opóźnienie wózka należy uzyskać przez zastosowanie urządzenia przedstawionego w załączniku 6 do niniejszego regulaminu lub dowolnego innego urządzenia dającego taki sam rezultat. Urządzenie musi posiadać właściwości jezdne zgodne z wymogami podanymi w pkt 8.1.3.4 oraz poniżej:

W przypadku zderzenia czołowego wózek należy napędzać w taki sposób, aby na początku badania jego prędkość wynosiła 50 + 0 - 2 km/h, a krzywa przyspieszenia znajdowała się w polu zakreskowanym na wykresie w załączniku 7, dodatek 1.

W przypadku zderzenia tylnego wózek należy napędzać w taki sposób, aby na początku badania jego prędkość wynosiła 30 + 2 -0 km/h, a krzywa przyspieszenia znajdowała się w polu zakreskowanym na wykresie w załączniku 7, dodatek 2.

Badania przeprowadzone przy wyższej prędkości lub przyspieszeniu przekraczającym górną granicę zakreskowanego obszaru uznaje się za zadowalające, jeżeli urządzenie przytrzymujące dla dzieci spełnia wymogi eksploatacyjne dla badania.

Badania wykonane przy niższym przyspieszeniu uznaje się za zadowalające jedynie w przypadku, gdy krzywa przyspieszenia przekracza dolną granicę obszaru zakreskowanego przez łączny okres nie dłuższy niż 3 ms.

Spełniając powyższe wymogi, placówka techniczna stosuje masę wózka (wyposażonego w siedzenie), zgodnie z pkt 1 załącznika 6, większą niż 380 kg.

8.1.3.1.1.3.2. Urządzenie do badania przyspieszenia:

Warunki badania dynamicznego:

W przypadku zderzenia czołowego, wózek musi zostać wprawiony w ruch w taki sposób, aby w czasie badania całkowita zmiana prędkości Δν wyniosła 52 +0/-2 km/h, a krzywa przyspieszenia znajdowała się w zakreskowanym obszarze rysunku w załączniku 7 dodatek 1 i pozostawała powyżej segmentu określonego przez współrzędne (5 g, 10 ms) i (9 g, 20 ms). Moment początkowy uderzenia (T0) definiowany jest zgodnie z normą ISO 17373 dla poziomu przyspieszenia 0,5 g.

W przypadku zderzenia tylnego, wózek musi zostać wprawiony w ruch w taki sposób, aby w czasie badania całkowita zmiana prędkości 人 Ń乂 Ń wyniosła 32 + 2 - 0 km/h, a krzywa przyspieszenia znajdowała się w zakreskowanym obszarze rysunku w załączniku 7 dodatek 2 i pozostawała powyżej obszaru określonego przez współrzędne (5 g, 5 ms) i (10 g, 10 ms). Moment początkowy uderzenia (T0) definiowany jest zgodnie z normą ISO 17373 dla poziomu przyspieszenia 0,5 g.

Nawet jeżeli powyższe wymogi są spełnione, placówka techniczna stosuje wózek o masie (wraz z miejscem siedzącym) wyższej niż 380 kg, zgodnie z pkt 1 załącznika 6.

Jeżeli powyższe badanie zostało przeprowadzone przy wyższej prędkości lub krzywa przyspieszenia przekroczyła górną granicę zakreskowanego obszaru, a urządzenie przytrzymujące dla dziecka spełnia wymogi, wynik badania uznaje się za zadowalający.

8.1.3.1.1.4. Należy dokonać pomiaru:

8.1.3.1.1.4.1. prędkości wózka bezpośrednio przed zderzeniem (tylko w przypadku sań spowalniających koniecznych do obliczenia drogi zatrzymania),

8.1.3.1.1.4.2. drogi zatrzymania (tylko w przypadku sań spowalniających), która może być obliczona poprzez podwójne całkowanie zarejestrowanego opóźnienia sań,

8.1.3.1.1.4.3. przemieszczenia głowy manekina w płaszczyźnie pionowej i poziomej dla grup I, II i III, zaś dla grupy 0 i 0 + przemieszczenia manekina bez uwzględnienia jego kończyny,

8.1.3.1.1.4.4. opóźnienia klatki piersiowej w trzech prostopadłych do siebie kierunkach; z wyjątkiem manekinów noworodków,

8.1.3.1.1.4.5. wszelkich widocznych śladów wgnieceń modeliny w okolicy brzucha (zob. pkt 7.1.4.3.1); z wyjątkiem manekinów noworodków,

8.1.3.1.1.4.6. przyspieszenia lub opóźnienia wózka co najmniej dla pierwszych 300 ms.

8.1.3.1.1.5. Po zderzeniu należy bez otwierania zamka dokonać oględzin urządzenia przytrzymującego dla dzieci w celu stwierdzenia ewentualnych uszkodzeń lub zniszczeń.

8.1.3.1.2. Zwrócone tyłem do kierunku jazdy

8.1.3.1.2.1. Podczas badań zgodnie z wymogami badania zderzenia tylnego siedzenie do badań należy obracać o kąt 180°.

8.1.3.1.2.2. Podczas badania urządzenia przytrzymującego dla dzieci zwróconego tyłem do kierunku jazdy, przeznaczonego do użycia na przednim siedzeniu, przód pojazdu reprezentuje sztywny pręt zamocowany do wózka w taki sposób, by urządzenie przytrzymujące dla dzieci pochłaniało całą energię.

8.1.3.1.2.3. Warunki opóźnienia muszą spełniać wymogi określone w pkt 8.1.3.1.1.3.1.

Warunki przyspieszenia muszą spełniać wymogi określone w pkt 8.1.3.1.1.3.2.

8.1.3.1.2.4. Dokonywane pomiary muszą być podobne do pomiarów wymienionych w pkt 8.1.3.1.1.4-8.1.3.1.1.4.6 powyżej.

8.1.3.2. Badania na wózku i w kadłubie nadwozia pojazdu

8.1.3.2.1. Zwrócone przodem do kierunku jazdy

8.1.3.2.1.1. Metoda stosowana do zabezpieczenia pojazdu podczas badania nie może wzmacniać kotwiczeń siedzeń pojazdu, pasów bezpieczeństwa dla dorosłych i wszelkich dodatkowych kotwiczeń wymaganych dla zainstalowania urządzenia przytrzymującego dla dzieci lub zmniejszenia normalnego odkształcenia konstrukcji. Nie dopuszcza się użycia jakichkolwiek części pojazdu, które poprzez ograniczenie swobody ruchu manekina mogłyby zmniejszyć obciążenie urządzenia przytrzymującego dla dzieci podczas badania. Odrzucone części konstrukcji można zastąpić częściami o takiej samej wytrzymałości, pod warunkiem że nie ograniczają one ruchu manekina.

8.1.3.2.1.2. Blokadę uznaje się za zadowalającą, jeżeli nie wywiera ona żadnych skutków na obszar rozciągający się na całej szerokości konstrukcji oraz jeżeli pojazd lub konstrukcja ulegnie zablokowaniu lub unieruchomieniu na przodzie w odległości co najmniej 500 mm od kotwiczenia badanego urządzenia przytrzymującego. Z tyłu konstrukcję należy przymocować za kotwiczeniami w odległości wystarczającej dla zapewnienia zgodności z wymogami pkt 8.1.3.2.1.1 powyżej.

8.1.3.2.1.3. Siedzenie pojazdu oraz urządzenie przytrzymujące dla dzieci należy zamontować oraz ustawić w pozycji wybranej przez placówkę techniczną przeprowadzającą badania homologacyjne, tak aby stworzyć najmniej korzystne warunki pod względem wytrzymałości, zgodne z instalacją manekina w pojeździe. Ustawienie oparcia siedzenia pojazdu oraz urządzenia przytrzymującego dla dzieci należy ująć w sprawozdaniu. Jeżeli oparcie siedzenia jest regulowane, to należy je zablokować według instrukcji producenta lub w przypadku braku instrukcji zablokować je tak, aby tworzyło kąt rzeczywisty maksymalnie zbliżony do 25°.

8.1.3.2.1.4. O ile instrukcja montażu i użytkowania nie stanowi inaczej, przednie siedzenie należy przesunąć maksymalnie do przodu, do pozycji normalnie używanej w przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci przeznaczonych do stosowania na przednim siedzeniu oraz maksymalnie do tyłu, do pozycji normalnie używanej w przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci przeznaczonych do stosowania na tylnym siedzeniu.

8.1.3.2.1.5. Warunki opóźnienia muszą spełniać wymogi określone w pkt 8.1.3.4 poniżej. Siedzenie do badań to siedzenie rzeczywistego pojazdu.

8.1.3.2.1.6. Należy dokonać pomiaru:

8.1.3.2.1.6.1. prędkości wózka bezpośrednio przed zderzeniem (tylko w przypadku sań spowalniających koniecznych do obliczenia drogi zatrzymania),

8.1.3.2.1.6.2. drogi zatrzymania (tylko w przypadku sań spowalniających), która może być obliczona poprzez podwójne całkowanie zarejestrowanego opóźnienia sań,

8.1.3.2.1.6.3. kontaktu głowy manekina z wnętrzem kadłuba nadwozia pojazdu,

8.1.3.2.1.6.4. opóźnienia klatki piersiowej w trzech prostopadłych do siebie kierunkach; z wyjątkiem manekinów noworodków,

8.1.3.2.1.6.5. wszelkich widocznych śladów wgnieceń modeliny w okolicy brzucha (zob. pkt 7.1.4.3.1), z wyjątkiem manekinów noworodków,

8.1.3.2.1.6.6. przyspieszenia lub opóźnienia wózka i kadłuba pojazdu co najmniej dla pierwszych 300 ms.

8.1.3.2.1.7. Po zderzeniu należy bez otwierania zamka dokonać oględzin urządzenia przytrzymującego dla dzieci w celu stwierdzenia ewentualnych uszkodzeń.

8.1.3.2.2. Zwrócone tyłem do kierunku jazdy

8.1.3.2.2.1. Podczas badań zderzenia tylnego kadłub nadwozia pojazdu należy obracać o kąt 180° na wózku doświadczalnym.

8.1.3.2.2.2. Takie same wymogi jak w przypadku zderzenia czołowego.

8.1.3.3. Badanie z kompletnym pojazdem

8.1.3.3.1. Warunki opóźnienia muszą spełniać wymogi określone w pkt 8.1.3.4 poniżej.

8.1.3.3.2. Procedurą badania zderzenia czołowego musi być procedura określona w załączniku 9 do niniejszego regulaminu.

8.1.3.3.3. Procedurą badania zderzenia tylnego musi być procedura określona w załączniku 10 do niniejszego regulaminu.

8.1.3.3.4. Należy dokonać pomiaru:

8.1.3.3.4.1. prędkości pojazdu/urządzenia uderzającego bezpośrednio przed zderzeniem,

8.1.3.3.4.2. kontaktu głowy manekina (w przypadku grupy 0 - manekina bez uwzględnienia jego kończyn) z wnętrzem pojazdu,

8.1.3.3.4.3. przyspieszenia klatki piersiowej w trzech prostopadłych do siebie kierunkach, z wyjątkiem manekinów noworodków,

8.1.3.3.4.4. wszelkich widocznych śladów wgnieceń modeliny w okolicy brzucha (zob. pkt 7.1.4.3.1), z wyjątkiem manekinów noworodków.

8.1.3.3.5. Jeżeli oparcie przednich siedzeń jest regulowane, to należy je zablokować według instrukcji producenta lub w przypadku braku instrukcji zablokować je tak, aby tworzyło kąt rzeczywisty maksymalnie zbliżony do 25°.

8.1.3.3.6. Po zderzeniu należy bez otwierania zamka dokonać oględzin urządzenia przytrzymującego dla dzieci w celu stwierdzenia ewentualnych uszkodzeń lub zniszczeń.

8.1.3.4. Warunki badania dynamicznego przedstawia poniższa tabela:

		ZDERZENIE CZOŁOWE			ZDERZENIE TYLNE
Badanie	Urządzenie przytrzymujące	Prędkość (km/h)	Impuls testowy	Droga zatrzymania podczas badania (mm)	Prędkość (km/h)	Impuls testowy	Droga zatrzymania podczas badania (mm)
Wózek z siedzeniem do badań	Przednie i tylne siedzenia zwrócone przodem do kierunku jazdy kategorii uniwersalnej, półuniwersalnej lub zastrzeżonej (*)	50 + 0 - 2	1	650 士 Í 50	-	-	-
Wózek z siedzeniem do badań	Przednie i tylne siedzenia zwrócone tyłem do kierunku jazdy kategorii uniwersalnej, półuniwersalnej lub zastrzeżonej (**)	50 + 0 - 2	1	650 士 Í 50	30 + 2 - 0	2	275 士 Í 25
Kadłub nadwozia na wózku	Zwrócone przodem do kierunku jazdy (*)	50 + 0 - 2	1 lub 3	650 士 Í 50	-	-	-
Kadłub nadwozia na wózku	Zwrócone tyłem do kierunku jazdy (**)	50 + 0 - 2	1 lub 3	650 士 Í 50	30 + 2 - 0	2 lub 4	275 士 Í 25
Badanie całego pojazdu z użyciem przeszkody	Zwrócone przodem do kierunku jazdy	50 + 0 - 2	3	nie określono	-	-	-
Badanie całego pojazdu z użyciem przeszkody	Zwrócone tyłem do kierunku jazdy	50 + 0 - 2	3	nie określono	30 + 2 - 0	4	nie określono
() Podczas kalibracji droga zatrzymania powinna wynosić 650 ± 30 mm. (*) Podczas kalibracji droga zatrzymania powinna wynosić 275 ± 20 mm.
Uwaga: Wszystkie urządzenia przytrzymujące dla dzieci należące do grup 0 i 0+ należy poddać badaniu zgodnie z warunkami dla urządzeń "zwróconych tyłem do kierunku jazdy" podczas zderzenia czołowego i tylnego.

Legenda:

Impuls testowy nr 1 - Zgodnie z wymogami załącznika 7 - zderzenie czołowe.

Impuls testowy nr 2 - Zgodnie z wymogami załącznika 7 - zderzenie tylne.

Impuls testowy nr 3 - Impuls opóźnienia pojazdu poddanego zderzeniu czołowemu.

Impuls testowy nr 4 - Impuls opóźnienia pojazdu poddanego zderzeniu tylnemu.

8.1.3.5. Urządzenia przytrzymujące dla dzieci umożliwiające użycie dodatkowych kotwiczeń

8.1.3.5.1. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci przeznaczonych do użycia zgodnie z pkt 2.1.2.3 i umożliwiających użycie dodatkowych kotwiczeń wymóg dotyczący badania zderzenia czołowego zgodnie z pkt 8.1.3.4 należy stosować w następujący sposób:

8.1.3.5.2. W przypadku urządzeń wyposażonych w krótkie górne taśmy mocujące, tj. przeznaczonych do zamocowania do tylnej półki bagażowej, konfiguracja górnych kotwiczeń na wózku doświadczalnym musi być zgodna z wymogami załącznika 6, dodatek 3.

8.1.3.5.3. W przypadku urządzeń wyposażonych w długie górne taśmy mocujące, tj. przeznaczonych do użycia, jeśli nie istnieje sztywna tylna półka bagażowa, a taśmy górnych kotwiczeń przytwierdzone są do podłogi, kotwiczenia na wózku doświadczalnym powinny być zgodne z wymogami załącznika 6, dodatek 3.

8.1.3.5.4. W przypadku urządzeń przeznaczonych do użytku w obu konfiguracjach należy przeprowadzić badania określone w pkt 8.1.3.5.2 i 8.1.3.5.3 z zastrzeżeniem, że w przypadku badań przeprowadzanych zgodnie z wymogami pkt 8.1.3.5.3 powyżej należy stosować jedynie cięższe manekiny.

8.1.3.5.5. W przypadku urządzeń zwróconych tyłem do kierunku jazdy dolne kotwiczenia konfiguracji na wózku doświadczalnym muszą spełniać wymogi załącznika 6, dodatek 3.

8.1.3.5.6. W przypadku przenośnych łóżeczek wykorzystujących dodatkowe taśmy, które są zamocowane do dwóch pasów bezpieczeństwa dla dorosłych, jeśli przeniesienie obciążenia odbywa się bezpośrednio przez pas bezpieczeństwa dla dorosłych do dolnego kotwiczenia pasa bezpieczeństwa dla dorosłych, kotwiczenie na wózku doświadczalnym musi być zgodne z załącznikiem 6, dodatek 3, pkt 7 (A1, B1). Instalacja na stanowisku do badań musi być zgodna z załącznikiem 21 uwaga 5. System ten musi działać prawidłowo nawet w przypadku niezapiętych pasów bezpieczeństwa dla dorosłych i w przypadku zgodności z pkt 6.1.8 uznawany jest za uniwersalny.

8.1.3.6. Manekiny

8.1.3.6.1. Urządzenie przytrzymujące dla dzieci oraz manekiny należy zainstalować w taki sposób, by spełnione zostały wymogi określone w pkt 8.1.3.6.3.

8.1.3.6.2. Badania urządzenia przytrzymującego dla dzieci należy przeprowadzić przy użyciu manekinów określonych w załączniku 8 do niniejszego regulaminu.

8.1.3.6.3. Instalacja manekina

8.1.3.6.3.1. Manekin należy umieścić w taki sposób, by zachować odstęp między tyłem manekina a urządzeniem przytrzymującym. W przypadku przenośnych łóżeczek manekin należy umieścić poziomo w pozycji wyprostowanej, możliwie najbliżej linii środkowej przenośnego łóżeczka.

8.1.3.6.3.2. Umieścić fotelik dla dziecka na siedzeniu do badań.

Umieścić manekina w foteliku dla dziecka.

W przypadku urządzeń przytrzymujących lub taśm działających bezpośrednio na zwijacz lub trzypunktowy pas bezpieczeństwa dla dorosłych, gdzie nie zastosowano mechanizmu blokującego ani żadnego innego systemu blokującego działanie zwijacza:

Między manekinem i oparciem fotelika umieścić giętką płytę lub inny podobny giętki przyrząd o grubości 2,5 cm, szerokości 6 cm i długości równej wysokości barku (w pozycji siedzącej, załącznik 8) pomniejszonej o wysokość środkowej części biodra (w pozycji siedzącej, w załączniku 8 wysokość mięśnia podkolanowego plus połowa wysokości uda, w pozycji siedzącej) właściwą dla rozmiaru badanego manekina. Płyta powinna możliwie idealnie dopasować się do krzywizny fotelika, zaś jej dolna krawędź powinna znajdować się na wysokości stawu biodrowego manekina.

Usunąć giętki przyrząd.

8.1.3.6.3.3. Płaszczyznę wzdłużną przechodzącą przez linię środkową manekina należy ustalić w punkcie znajdującym się w równej odległości od dwóch dolnych kotwiczeń pasa; należy jednak również uwzględnić wymogi określone w pkt 8.1.3.2.1.3. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci, które mają zostać poddane badaniom z użyciem manekina przedstawiającego 10-letnie dziecko, płaszczyznę wzdłużną przechodzącą przez linię środkową manekina należy umieścić w odległości do 80 mm na prawo lub lewo od punktu kotwiczenia C w odniesieniu do punktu znajdującego się w równej odległości od dwóch dolnych kotwiczeń pasa. W celu optymalnego ułożenia pasa na manekinie ilość przemieszczeń powinna zostać określona przez placówkę techniczną.

8.1.3.6.3.4. W przypadku urządzeń wymagających użycia standardowego pasa taśma barkowa może być podtrzymywana na manekinie w odpowiedniej pozycji przed rozpoczęciem badania dynamicznego za pomocą lekkiej taśmy maskującej o maksymalnej długości 250 mm i maksymalnej szerokości 20 mm. W przypadku urządzeń zwróconych tyłem do kierunku jazdy głowę można przymocować do oparcia urządzenia przytrzymującego za pomocą lekkiej taśmy maskującej o maksymalnej szerokości 20 mm i odpowiedniej długości.

8.1.3.7. Kategorie używanych manekinów:

8.1.3.7.1. Urządzenie z grupy 0: badanie przy użyciu manekina noworodka oraz manekina o masie 9 kg;

8.1.3.7.2. Urządzenie z grupy 0+: badanie przy użyciu manekina noworodka oraz manekina o masie 11 kg;

8.1.3.7.3. Urządzenie z grupy I: badania przy użyciu manekina o masie odpowiednio 9 i 15 kg;

8.1.3.7.4. Urządzenie z grupy II: badania przy użyciu manekina o masie odpowiednio 15 i 22 kg;

8.1.3.7.5. Urządzenie z grupy III: badania przy użyciu manekina o masie odpowiednio 22 i 32 kg.

8.1.3.7.6. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci jest odpowiednie dla dwóch lub więcej grup wagowych, badania należy przeprowadzić przy użyciu najlżejszego i najcięższego manekina, jak określono powyżej, dla każdej z grup.

8.1.3.7.7. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci przeznaczone jest dla dwóch lub więcej dzieci, należy przeprowadzić jedno badanie przy użyciu najcięższych manekinów na wszystkich miejscach siedzących. Należy przeprowadzić drugie badanie przy użyciu najlżejszego i najcięższego manekina, jak określono powyżej. Badania należy przeprowadzać przy użyciu siedzenia do badań, jak pokazano na rysunku 3 w załączniku 6, dodatek 3. Laboratorium dokonujące badań może, jeśli uzna to za stosowne, dodać trzecie badanie przy użyciu dowolnych kombinacji manekinów lub przy pustych miejscach siedzących.

8.1.3.7.8. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci z grupy 0 lub 0+ dopuszcza różne konfiguracje w zależności od wagi dziecka, każdą konfigurację należy przebadać na obu manekinach we właściwych grupach wagowych.

8.1.3.7.9. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci ISOFIX wymaga zastosowania górnego paska mocującego, jedno badanie należy przeprowadzić z najmniejszym manekinem z najkrótszą długością górnego paska mocującego (punkt kotwiczenia G1). Drugie badanie należy przeprowadzić z cięższym manekinem przy większej długości górnego paska mocującego (punkt kotwiczenia G2). Górny pasek mocujący należy wyregulować tak, aby uzyskać obciążenie 50 ± 5 N.

8.1.3.7.10. Badanie określone w pkt 7.1.4.1.10.1.2 powyżej należy prowadzić tylko z największym manekinem, dla którego przeznaczone jest urządzenie przytrzymujące dla dzieci. Jeżeli możliwych jest wiele konfiguracji urządzeń przytrzymujących dla dzieci (np. pionowa/pochylona), do badania stosuje się konfigurację, która prowadzi do największego poziomego przemieszczenia głowy.

8.1.4. Mocowanie poduszek podwyższających

Umieścić bawełnianą tkaninę na powierzchni siedziska stanowiska badawczego. Umieścić poduszkę podwyższającą na stanowisku badawczym, ustawić dolną część bloku tułowia zgodnie z załącznikiem 22 rysunek 1 na powierzchni siedziska, zamocować i zastosować trzypunktowy pas bezpieczeństwa dla dorosłych, ustalając naciąg określony w załączniku 21. Za pomocą taśmy o szerokości 25 mm lub podobnego urządzenia opasującego poduszkę podwyższającą, zastosować siłę 250 ± 5 N w kierunku strzałki A, zob. załącznik 22, rysunek 2, wzdłuż linii powierzchni siedziska stanowiska badawczego.

8.2.

Badania poszczególnych elementów

8.2.1. Zamek

8.2.1.1. Badanie otwarcia zamka pod obciążeniem

8.2.1.1.1. Do badania tego wykorzystuje się urządzenie przytrzymujące dla dzieci poddane uprzednio badaniu dynamicznemu zgodnie z pkt 8.1.3.

8.2.1.1.2. Urządzenie przytrzymujące dla dzieci należy odłączyć od wózka doświadczalnego lub pojazdu bez otwierania zamka. Do zamka należy zastosować napięcie wynoszące 200 ±2 N. Jeżeli zamek jest przymocowany do sztywnej części, należy zastosować siłę odtwarzającą kąt utworzony w czasie badania dynamicznego między zamkiem a tą częścią sztywną.

8.2.1.1.3. Do geometrycznego środka przycisku odblokowującego zamek należy przyłożyć siłę z prędkością 400 ± 20 mm/min., wzdłuż stałej osi przebiegającej równolegle do początkowego kierunku ruchu przycisku; geometryczny środek stosuje się do tej części powierzchni zamka, do której ma zostać przyłożony nacisk zwalniający. Zamek należy przytrzymać twardą podporą w momencie przykładania siły koniecznej do otwarcia.

8.2.1.1.4. Siłę konieczną do otwarcia zamka należy przyłożyć za pomocą dynamometru lub podobnego przyrządu w sposób i w kierunku charakterystycznym dla warunków normalnego użytkowania. Przedmiot stykający się z badanym zestawem musi mieć kształt kuli o promieniu 2,5 ±0,1 mm, o gładkiej, metalowej powierzchni.

8.2.1.1.5. Należy zmierzyć siłę konieczną do otwarcia zamka oraz zaprotokołować jakiekolwiek nieprawidłowości w działaniu zamka.

8.2.1.2. Badanie otwarcia zamka bez obciążenia

8.2.1.2.1. Zespół zamka niepoddany uprzednio obciążeniu należy zamontować i umieścić w warunkach "bez obciążenia".

8.2.1.2.2. Należy stosować metodę pomiaru siły koniecznej do otwarcia zamka określoną w pkt 8.2.1.1.3 i 8.2.1.1.4.

8.2.1.2.3. Należy dokonać pomiaru siły koniecznej do otwarcia zamka.

8.2.1.3. Badanie wytrzymałościowe

8.2.1.3.1 Do badania wytrzymałościowego należy zastosować dwie próbki. Badaniem objęte są wszystkie regulatory z wyjątkiem regulatorów bezpośrednio zamontowanych w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci.

8.2.1.3.2. Załącznik 20 przedstawia typowe urządzenie stosowane do badań wytrzymałości zamków. Zamek umieszcza się na okrągłej górnej płycie (A) w zagłębieniu. Wszystkie przyległe taśmy mają długość co najmniej 250 mm i zwisają z górnej płyty odpowiednio do swojego ułożenia w zamku. Swobodne końce taśm następnie okręca się wokół okrągłej dolnej płyty (B) do momentu, gdy przejdą przez wewnętrzny otwór płyty. Wszystkie taśmy muszą znajdować się w pozycji pionowej między A i B. Następnie lekko mocuje się okrągłą płytę dociskową (C) do dolnej powierzchni (B), pozostawiając nadal pewną swobodę ruchów taśmy pomiędzy nimi. Przy użyciu niewielkiej siły urządzenia rozciągającego, taśmy są napinane i rozciągane między (B) i (C) do momentu, gdy wszystkie taśmy obciążone są odpowiednio do swojego ułożenia. Podczas tej czynności oraz samego badania zamek nie może stykać się z płytą (A) ani żadnym z jej elementów. Następnie dociska się (B) i (C) i zwiększa siłę rozciągającą z prędkością poprzeczną 100 ± 20 mm/min do momentu osiągnięcia zadanych wartości.

8.2.2. Element regulujący

8.2.2.1. Łatwość regulacji

8.2.2.1.1. Podczas badania ręcznego elementu regulującego taśmę należy przeciągnąć powoli przez element regulujący, uwzględniając normalne warunki eksploatacyjne, z prędkością 100 ± 20 mm/min i przykładając maksymalną siłę mierzoną do najbliższej wartości liczby całkowitej w N po wysunięciu pierwszego odcinka taśmy o długości 25 ± 5 mm.

8.2.2.1.2. Badanie należy przeprowadzić w obu kierunkach ruchu taśmy przeciąganej przez element regulujący. Przed pomiarem taśma musi 10 razy przejść pełny cykl przesuwu.

8.2.3. Badanie mikroprzesuwu (zob. załącznik 5 rys. 3)

8.2.3.1. Części lub przyrządy przeznaczone do badania mikroprzesuwu muszą najpierw na co najmniej 24 h zostać umieszczone w warunkach o temperaturze 20 ± 5 °C i względnej wilgotności 65)± 5 %. Badanie przeprowadza się w temperaturze 15-30 °C.

8.2.3.2. Swobodna część taśmy musi znajdować się w takiej samej konfiguracji jak podczas użytkowania w pojeź- dzie i nie może być zamocowana do żadnej innej części.

8.2.3.3. Element regulujący należy umieścić na pionowym fragmencie taśmy, do której jednego końca przyłożono obciążenie 50 ±0,5 N (prowadzonej w sposób zapobiegający kołysaniu się obciążenia oraz skręcaniu taśmy). Swobodny koniec taśmy wystający z elementu regulującego musi być skierowany w górę albo w dół, podobnie jak w pojeździe. Drugi koniec musi przechodzić przez rolkę deflektora, którego oś pozioma jest równoległa do płaszczyzny fragmentu taśmy, do którego przyłożono obciążenie. Fragment przechodzący przez rolkę jest poziomy.

8.2.3.4. Badane urządzenie należy umieścić w taki sposób, by jego środek, w swoim najwyższym położeniu, znajdował się w odległości 300 ± 5 mm od stołu doświadczalnego, zaś odległość obciążenia 50 N od tego stołu musi wynosić 100 ± 5 mm.

8.2.3.5. Przed rozpoczęciem badania należy wykonać 20 ± 2 cykli, a następnie 1 000 ± 5 cykli z częstotliwością 30 ± 10 cykli na sekundę, o amplitudzie całkowitej 300 ± 20 mm lub określonej w pkt 8.2.5.2.6.2. Obciążenie 50 N przykłada się tylko w czasie odpowiadającym przesunięciu o 100 ± 20 mm dla każdego półokresu. Pomiaru mikroprzesuwu należy dokonać względem pozycji po przeprowadzeniu 20 wstępnych cykli.

8.2.4. Zwijacz

8.2.4.1. Siła zwijania

8.2.4.1.1. Siły zwijania należy mierzyć przy użyciu zespołu pasa bezpieczeństwa zamontowanego do manekina w taki sposób, jak w przypadku badania dynamicznego określonego w pkt 8.1.3. Naciąg taśmy należy zmierzyć w punkcie styczności (ale w pewnej odległości) z manekinem podczas wciągania taśmy z prędkością w przybliżeniu 0,6 m/min.

8.2.4.2. Trwałość mechanizmu zwijającego

8.2.4.2.1. Należy wysunąć taśmę, a następnie pozwolić jej się zwinąć przepisową ilość cykli, z częstotliwością nie- przekraczającą 30 cykli na minutę. Przy zwijaczach blokowanych awaryjnie, przy co piątym cyklu należy wykonać szarpnięcie w celu zablokowania zwijacza. Szarpnięcia należy wykonać w jednakowej ilości, przy każdym z pięciu różnych położeń, tzn. w 90, 80, 75, 70 i 65 % całkowitej długości taśmy na zwijaczu. Jeżeli jednak dostarczono ponad 900 mm taśmy, wówczas powyższe części procentowe należy odnieść do ostatnich 900 mm taśmy, które pozostały nawinięte na zwijaczu.

8.2.4.3. Blokowanie zwijaczy blokowanych awaryjnie

8.2.4.3.1. Badanie prawidłowego blokowania zwijacza odbywa się, kiedy w szpuli zwijacza pozostało 300 ± 3 mm nawiniętej taśmy.

8.2.4.3.2. W przypadku zwijacza z blokadą włączaną przez ruch taśmy rozwijanie odbywa się w kierunku, w którym zwykle następuje, gdy zwijacz jest zamontowany w pojeździe.

8.2.4.3.3. Podczas badania czułości zwijaczy na opóźnienie pojazdu zwijacze należy badać przy wysunięciu taśmy podanym powyżej, w obu kierunkach, wzdłuż dwóch osi wzajemnie prostopadłych, które przy instalacji w pojeździe według zaleceń producenta urządzenia przytrzymującego dla dzieci przebiegają horyzontalnie. Jeśli pozycja taka nie jest określona, organ przeprowadzający badania konsultuje się z producentem urządzenia przytrzymującego dla dzieci. Placówka techniczna przeprowadzająca badania homologacyjne wybiera jeden z tych kierunków w celu stworzenia możliwie najmniej sprzyjających warunków dla aktywacji mechanizmu blokady.

8.2.4.3.4. Konstrukcja używanych urządzeń musi gwarantować odpowiednie przyspieszenie z średnim przyrostem przyspieszenia co najmniej 25 g/s 6 .

8.2.4.3.5. Na potrzeby badania zgodności z wymogami z pkt 7.2.3.2.1.3 i 7.2.3.2.1.4 zwijacz należy zainstalować na poziomym pulpicie, po czym pulpit należy przechylać z prędkością poniżej 2 ° na sekundę aż do zablokowania. Badanie powtarza się w innych kierunkach, aby upewnić się, że wymogi są spełnione.

8.2.4.4. Badanie korozyjne

8.2.4.4.1. Badanie korozyjne zostało opisane w pkt 8.1.1 powyżej.

8.2.4.5. Badanie odporności na pył

8.2.4.5.1. Zwijacz należy umieścić w komorze doświadczalnej według opisu podanego w załączniku 3 do niniejszego regulaminu. Montuje się go w takiej samej pozycji, jaką miałby po zamontowaniu w pojeździe. Komora doświadczalna musi zawierać ilość pyłu określoną w pkt 8.2.4.5.2 poniżej. Taśma zwijacza zostaje rozwinięta na odcinku 500 mm i pozostaje w tej pozycji, z wyjątkiem 10 pełnych cykli zwinięcia i rozwinięcia, jakim zostaje poddana w ciągu jednej minuty lub dwóch po każdym wznieceniu pyłu. Pył należy rozpraszać w ciągu pięciu godzin, co 20 minut, przez pięć sekund za pomocą sprężonego powietrza, suchego i pozbawionego oleju smarowego. Powietrze musi przechodzić przez otwór o średnicy 1,5 ±0,1 mm, przy nadciśnieniu 5,5 ±0,5 bara.

8.2.4.5.2. Pył wykorzystywany do badania w pkt 8.2.4.5.1 musi zawierać ok. 1 kg suchego kwarcu. Rozkład rozmiarów ziarenek ma być następujący:

przechodzące przez otwór 75 μm, średnica drutu 52 μm: 60-70 %.

8.2.5. Badanie statyczne taśm

8.2.5.1. Badanie wytrzymałości taśmy na zerwanie

8.2.5.1.1. Badanie należy przeprowadzić za każdym razem na dwóch nowych egzemplarzach próbnych taśmy, poddanych warunkom określonym w pkt 7.2.4.

8.2.5.1.2. Każdą taśmę należy chwycić w imadła maszyny do badania naprężeń. Imadła muszą być tak wykonane, aby uniknąć zerwania taśmy na wysokości zacisków lub w ich pobliżu. Prędkość belki poprzecznej musi wynosić 100 ± 20 mm/min. Swobodny odcinek próbki między imadłami maszyny na początku badania musi mieć długość 200 mm ± 40 mm.

8.2.5.1.3. Należy zwiększyć obciążenie aż do zerwania taśmy i zapisać obciążenie powodujące zerwanie.

8.2.5.1.4. Jeżeli taśma obsunie się lub zerwie w miejscu, w którym styka się z którymś z imadeł lub w obrębie 10 mm od któregoś z nich, badanie należy unieważnić i przeprowadzić jeszcze jedno, na nowym egzemplarzu próbnym.

8.2.5.2. Próbki taśm, o których mowa w pkt 3.2.3, należy poddać następującym warunkom:

8.2.5.2.1. Kondycjonowanie w temperaturze pokojowej

8.2.5.2.1.1. Taśmę należy przez 24 ± 1 h trzymać w otoczeniu o temperaturze 23 ± 5° i względnej wilgotności 50 ± 10 %. Jeżeli badania nie wykonuje się natychmiast po kondycjonowaniu, próbkę należy umieścić w hermetycznie zamkniętym pojemniku do czasu rozpoczęcia badania. Siłę zrywającą należy określić w ciągu pięciu minut od wyjęcia taśmy z komory atmosferycznej lub pojemnika.

8.2.5.2.2. Kondycjonowanie pod działaniem światła

8.2.5.2.2.1. Zastosowanie mają postanowienia zalecenia ISO/R 105-B 02(1978). Taśmę należy poddać działaniu światła do czasu, kiedy standardowy barwnik błękitny typu 7 wyblaknie tak, że osiągnie kontrast odpowiadający stopniowi czwartemu na skali szarości.

8.2.5.2.2.2. Następnie taśmę należy przez co najmniej 24 h trzymać w otoczeniu o temperaturze 23 ± 5 °C i względnej wilgotności 50 ± 10 %. Siłę zrywającą należy określić w ciągu pięciu minut od wyjęcia taśmy z zadanego otoczenia.

8.2.5.2.3. Kondycjonowanie w niskiej temperaturze

8.2.5.2.3.1. Taśmę należy przez co najmniej 24 h trzymać w otoczeniu o temperaturze 23 ± 5 °C i względnej wilgotności 50 ± 10 %.

8.2.5.2.3.2. Następnie taśmę należy trzymać przez 90 ± 5 minut na płaskiej powierzchni w komorze niskich temperatur, gdzie temperatura powietrza wynosi - 30 士 Í 5 °C. Następnie taśmę należy zwinąć, a powstały zwój obciążyć odważnikiem o masie 2 ±0,2 kg, uprzednio schłodzonym w temperaturze - 30 士 Í 5 °C. Taśmę należy trzymać pod obciążeniem przez 30 士 Í 5 minut w tej samej komorze niskich temperatur, a następnie wyciągnąć taśmę z komory, usunąć odważniki i w ciągu pięciu minut zmierzyć obciążenie powodujące zerwanie.

8.2.5.2.4. Kondycjonowanie w wysokiej temperaturze

8.2.5.2.4.1. Taśmę należy przez co najmniej 180 士 Í 10 minut trzymać w komorze cieplnej w atmosferze o temperaturze 60 士 Í 5 °C i względnej wilgotności 65 士 Í 5 %.

8.2.5.2.4.2. Pomiaru obciążenia powodującego zerwanie taśmy należy dokonać w ciągu pięciu minut od wyjęcia taśmy z komory cieplnej.

8.2.5.2.5. Wystawienie na działanie wody

8.2.5.2.5.1. Taśmę należy trzymać całkowicie zanurzoną w wodzie destylowanej przez 180 士 Í 10 minut, w temperaturze 20 士 Í 5 °C, z niewielkim dodatkiem środka nawilżającego. Dopuszcza się stosowanie dowolnych środków nawilżających odpowiednich dla badanych włókien.

8.2.5.2.5.2. Obciążenie zrywające określa się w ciągu 10 minut od chwili wyjęcia taśmy z wody.

8.2.5.2.6. Kondycjonowanie przez ścieranie

8.2.5.2.6.1. Elementy lub przyrządy przed poddaniem badaniu na ścieranie należy trzymać przez co najmniej 24 h w otoczeniu o temperaturze 23 士 Í 5 °C i względnej wilgotności 50 士 Í 10 %. Temperatura pomieszczenia w czasie badania musi wynosić między 15 °C a 30 °C.

8.2.5.2.6.2. Poniższa tabela podaje ogólne wymogi dla każdego badania:

	Obciążenie [N]	Częstotliwość	Cykle (liczba)
Procedura typu 1	60 ±0,5	30 士 Í 10	1 000士 Í 5
Procedura typu 2	10 ±0,1	30 士 Í 10	5000士 Í 5

8.2.5.2.6.3. Szczególne warunki badań

8.2.5.2.6.3.1. Procedura typu 1: w przypadkach gdy taśma prześlizguje się przez mechanizm szybkiej regulacji. Przyłożyć obciążenie 10 N, w razie potrzeby można zwiększać je o 10 N, aby umożliwić prawidłowy ślizg, maksymalnie do 60 N. Obciążenie jest stałe i przykłada się je pionowo do taśm. Część taśmy umieszczona poziomo musi przechodzić przez szybki regulator, w którym jest zamontowana, i musi być przymocowana do urządzenia, co umożliwia poddanie taśmy ruchowi posuwistozwrotnemu. Szybki regulator należy ustawić w taki sposób, aby taśma ułożona poziomo pozostała obciążona (zob. załącznik 5 rys. 1). Należy włączyć szybki regulator, równocześnie pociągając w taśmy w kierunku luzującym pas, a następnie wyłączyć go, pociągając taśmy w kierunku zacieśniającym pas.

8.2.5.2.6.3.2. Procedura typu 2: taśma zmienia kierunek, przechodząc przez część sztywną. Podczas tego badania taśma musi przechodzić przez część sztywną, do której jest przeznaczona, przy czym w badaniu odtwarza się kąty faktycznej instalacji (trójwymiarowo), zob. przykłady w załączniku 5 rys. 2. Należy przyłożyć stałe obciążenie 10 N. Jeżeli taśma zmieni kierunek więcej niż raz przy przechodzeniu przez część sztywna, dotychczasowe obciążenie 10 N może zostać zwiększane o 10 N, aby umożliwić prawidłowy ślizg i aby została osiągnięta przepisowa wartość 300 mm przesuwu taśmy przez część twardą.

8.2.6. Mechanizmy blokujące

8.2.6.1. Mechanizmy klasy A

Urządzenie przytrzymujące dla dzieci oraz największy manekin, dla jakiego przeznaczone jest to urządzenie, należy umieścić w sposób pokazany na rysunku 5 poniżej. Należy stosować taśmy tapicerskie określone w załączniku 13 do niniejszego regulaminu. Należy w pełni zastosować mechanizm blokujący oraz zaznaczyć na pasie punkt jego wejścia do mechanizmu. Mierniki siły należy zamocować do pasa za pomocą pierścienia D oraz przyłożyć siłę równą dwukrotnej (± 5 %) wadze najcięższego manekina z grupy I przez co najmniej jedną sekundę. W przypadku mechanizmów blokujących w pozycji A należy zastosować niższą pozycję, zaś w pozycji B - pozycję wyższą. Siłę należy przyłożyć kolejne 9 razy. Na pasie należy oznaczyć kolejny punkt jego wejścia do mechanizmu blokującego, a następnie dokonać pomiaru odległości między tymi dwoma punktami. Podczas tego badania zwijacz musi znajdować się w pozycji odblokowanej.

Rysunek 5

grafika

8.2.6.2. Mechanizmy klasy B

Urządzenie przytrzymujące dla dzieci musi być mocno przytwierdzone, zaś taśmy tapicerskie, zgodnie z załącznikiem 13 do niniejszego regulaminu, muszą przechodzić przez mechanizm blokujący oraz ramę, a ich ułożenie musi być zgodne z instrukcją producenta. Pas musi przechodzić przez urządzenie badawcze zgodnie z rysunkiem 6 poniżej oraz być obciążony masą 5,25 ±0,05 kg. Pomiędzy obciążnikiem oraz punktem, w którym taśma wykracza poza ramę, długość swobodnego odcinka taśmy musi wynosić 650 ± 40 mm. Należy w pełni zastosować mechanizm blokujący oraz zaznaczyć na pasie punkt jego wejścia do mechanizmu. Obciążniki należy podnieść, a następnie puścić, tak aby mogły swobodnie opaść na odległość 25 ± 1 mm. Czynność tę należy powtórzyć 100 ± 2 razy z częstotliwością 60 ± 2 cykli na minutę w celu symulacji szarpnięcia urządzenia przytrzymującego dla dzieci w samochodzie. Na pasie należy oznaczyć kolejny punkt jego wejścia do mechanizmu blokującego, a następnie dokonać pomiaru odległości między tymi dwoma punktami.

Po zamontowaniu mechanizm blokujący musi obejmować całą szerokość taśmy przy zainstalowanym manekinie o wadze 15 kg. Badanie to należy przeprowadzić przy użyciu tych samych kątów taśm tapicer- skich, jakie tworzą się w trakcie normalnego używania. Należy przymocować swobodny koniec fragmentu pasa biodrowego. Badanie należy przeprowadzić z urządzeniem przytrzymującym dla dzieci mocno przymocowanym do stanowiska badawczego używanego podczas badania wywrócenia lub badania dynamicznego. Taśmę obciążającą można zamocować do symulowanego zamka.

Rysunek 6

Schematyczny układ stosowany do badania mechanizmów blokujących klasy B

grafika

Wysokość opadania obciążnika = 25 mm

Odległość od pręta wałka do prowadnicy wałka = 300 mm

Przy użyciu taśmy tapicerskiej określonej dla standardowego pasa siedzeniowego zgodnie z załącznikiem 13.

8.2.7. Badanie kondycjonujące dla regulatorów bezpośrednio zamontowanych w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci

Zainstalować największy manekin, dla którego przeznaczone jest urządzenie przytrzymujące, jak w przypadku badania dynamicznego, zachowując standardowy luz określony w pkt 8.1.3.6. W punkcie taśmy, w którym jej swobodny koniec wchodzi do regulatora, zaznaczyć linię referencyjną.

Usunąć manekin, a następnie umieścić urządzenie przytrzymujące w urządzeniu kondycjonującym pokazanym na rysunku 1 w załączniku 19.

Odcinek taśmy o długości co najmniej 150 mm należy przewinąć przez regulator. Należy to wykonać w taki sposób, by co najmniej 100 mm taśmy po stronie linii referencyjnej w kierunku swobodnego końca taśmy oraz pozostała długość (ok. 50 mm) po stronie integralnego paska szelkowego przeszło przez regulator.

Jeśli długość taśmy od linii referencyjnej do jej swobodnego końca nie jest wystarczająca, by wykonać działanie opisane powyżej, wówczas ruch taśmy o długości 150 mm przez regulator należy rozpocząć od pozycji, w której szelki są w pełni rozwinięte.

Częstotliwość przewijania musi wynosić 10 ± 1 cykli na minutę z prędkością w "B" równą 150 ± 10 mm/s.

8.2.8. Badanie termiczne

8.2.8.1. Elementy określone w pkt 7.1.5.1 należy poddać warunkom środowiska nad powierzchnią wody w zamkniętej przestrzeni, o temperaturze nie mniejszej niż 80 °C, bez przerwy przez co najmniej 24 h, a następnie ochłodzić w otoczeniu o temperaturze nieprzekraczającej 23 °C. Po okresie chłodzenia elementy należy natychmiast poddać trzem następującym po sobie 24-godzinnym cyklom, przy czym każdy cykl powinien przebiegać w następującej kolejności:

warunki otoczenia o temperaturze nie większej niż 23 °C należy utrzymać przez pozostały okres 24- godzinnego cyklu.

8.2.9. Kompletne siedzenie lub element wyposażony w zaczepy ISOFIX (np. podstawę ISOFIX), jeśli są wyposażone w przycisk odblokowujący, są przymocowane sztywno do urządzenia do badań w taki sposób, aby podłączenia ISOFIX były dopasowane zgodnie z rys. 7. Pręt o średnicy 6 mm i długości 350 mm należy przymocować do podłączeń ISOFIX. Na końcach pręta przykłada się siłę masie 50 ± 1 N s.

8.2.9.1. Siłę konieczną do otwarcia należy przyłożyć do przycisku lub uchwytu odblokowującego lub uchwytu wzdłuż stałej osi przebiegającej równolegle do początkowego kierunku ruchu przycisku / uchwytu; geometryczny środek stosuje się do tej części powierzchni zaczepu ISOFIX, do której ma zostać przyłożony nacisk zwalniający.

8.2.9.2. Siłę konieczną do otwarcia zaczepu ISOFIX należy przyłożyć za pomocą dynamometru lub podobnego przyrządu w normalny sposób i w kierunku określonym w instrukcji użytkownika opracowanej przez producenta. Przedmiot stykający się musi mieć kształt kuli o promieniu 2,5 ±0,1 mm, o gładkiej, metalowej powierzchni w przypadku przycisku odblokowującego lub haka o gładkiej metalowej powierzchni i promieniu 25 mm.

8.2.9.3. Jeżeli budowa urządzenia przytrzymującego uniemożliwia stosowanie procedury opisanej w pkt 8.2.9.1 i 8.2.9.2, za zgodą placówki technicznej wykonującej badanie można stosować metodę alternatywną.

8.2.9.4. Mierzona siła konieczna do otwarcia zaczepu ISOFIX to siła konieczna do zwolnienia pierwszego podłączenia.

8.2.9.5. Badanie należy przeprowadzić na nowym siedzeniu i powtórzyć na siedzeniu poddanym procedurze wielokrotnego działania określonej w pkt 7.2.6.

Rysunek 7

grafika

8.3 Certyfikacja poduszki stanowiska do badań

8.3.1. Nową poduszkę na stanowisku badawczym należy poddać certyfikacji w celu określenia wstępnych wartości szczytowego opóźnienia wskutek zderzenia, a następnie co 50 badań dynamicznych lub przynajmniej raz w miesiącu, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

8.3.2. Procedury certyfikacyjne oraz pomiarowe muszą odpowiadać procedurom określonym w ostatniej wersji normy ISO 6487; urządzenia pomiarowe muszą odpowiadać specyfikacji kanału informacyjnego o klasie filtra kanałowego (CFC) 60.

Przy użyciu urządzenia testowego określonego w załączniku 17 do niniejszego regulaminu należy przeprowadzić 3 badania na podstawie stanowiska do badań przygotowanej zgodnie z opisem w załączniku 6, z pianką pokrytą tkaniną, w odległości 150 ± 5 mm od przedniej krawędzi poduszki na linii środkowej oraz 150 ± 5 mm w każdym kierunku od linii środkowej.

Umieścić poduszkę stanowiska do badań na płaskiej, sztywnej powierzchni. Umieścić urządzenie pionowo nad punktem testowym, na wysokości 500 ± 5 mm i pozwolić mu swobodnie opaść, tak aby zderzyło się z powierzchnią siedzenia. Zapisać krzywą opóźnienia.

8.3.3. Początkowe zarejestrowane wartości szczytowe dla opóźnienia wskutek zderzenia muszą wynosić 18 ± 3 g, a kolejne zarejestrowane wartości szczytowe nie mogą odbiegać o więcej niż 15 % od wartości początkowych.

8.4.

Rejestracja zachowania dynamicznego

8.4.1. Aby określić zachowanie manekina i jego przemieszczenia, wszystkie badania dynamiczne rejestruje się w następujących warunkach:

8.4.1.1. Warunki filmowania i rejestracji:

8.5.

Procedury pomiarowe muszą odpowiadać procedurom określonym w najnowszej wersji normy ISO 6487: 2002. Klasa częstotliwości kanału:

Rodzaj pomiaru	CFC(Fh)	Częstotliwość graniczna (Fn)
Przyspieszenie wózka	60	zob. ISO 6487:2002 załącznik A
Obciążenia pasa	60	zob. ISO 6487:2002 załącznik A
Przyspieszenie klatki piersiowej	180	zob. ISO 6487:2002 załącznik A
Przyspieszenie ruchu głowy	1 000	1 650

Częstotliwość próbkowania musi być co najmniej 10 razy większa od klasy częstotliwości kanału (tj. w instalacjach z klasą częstotliwości kanału 1 000 odpowiada to minimalnej częstotliwości próbkowania około 10 000 próbek na sekundę na kanał).

9.

SPRAWOZDANIA Z BADANIA HOMOLOGACJI TYPU I KWALIFIKACJI PRODUKCJI

9.1.

Sprawozdanie z badania musi obejmować wyniki wszystkich badań i pomiarów, w tym następujące dane uzyskane w wyniku badań:

10.

ZMIANA I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI TYPU URZĄDZENIA PRZYTRZYMUJĄCEGO DLA DZIECI

10.1.

Każdą modyfikację urządzenia przytrzymującego dla dzieci należy zgłosić organowi udzielającemu homologacji typu, który udzielił homologacji dla danego urządzenia. Organ ten może:

10.1.1. uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i że urządzenie przytrzymujące dla dzieci nadal spełnia odpowiednie wymagania; lub

10.1.2. zażądać kolejnego sprawozdania z badań od placówki odpowiedzialnej za ich przeprowadzenie.

10.1.3. Jeżeli konieczne jest kolejne sprawozdanie z badań, porównać wartość poziomego przemieszczenia głowy z najgorszą wartością z dotychczas odnotowanych wyników:

11.

KWALIFIKACJA PRODUKCJI

11.2.

Kwalifikacja produkcji urządzeń przytrzymujących dla dzieci

Przedmiotem badań kwalifikacyjnych produkcji musi być produkcja każdego nowego homologowanego typu urządzenia przytrzymującego dla dzieci kategorii uniwersalnej, półuniwersalnej i zastrzeżonej. Na podstawie pkt 10.1.3 można określić dodatkową kwalifikację produkcji.

W tym celu placówka techniczna, która przeprowadziła badania homologacyjne, lub placówka techniczna wyznaczona przez ten sam organ udzielający homologacji typu, który udzieli homologacji, lub sam organ udzielający homologacji typu pobiera z pierwszej partii produkcyjnej próbę losową 5 urządzeń przytrzymujących dla dzieci.

Jeżeli wybrany zostanie warunek z pkt 7.1.4.4.1.2.3 powyżej jako warunek w przeprowadzaniu badania opisanego w pkt 11.2.1.1, wybranych losowo może być sześć próbek.

Przez pierwszą partię produkcyjną rozumie się produkcję pierwszego bloku zawierającego minimum 50 i maksimum 5 000 urządzeń przytrzymujących dla dzieci.

11.2.1. Badania dynamiczne

11.2.1.1. Pięć urządzeń przytrzymujących dla dzieci poddaje się badaniom dynamicznym opisanym w pkt 8.1.3. Placówka techniczna, która przeprowadziła badania homologacji typu, wybiera warunki powodujące maksymalne poziome przemieszczenie głowy w badaniach dynamicznych dla celów homologacji typu, z wyłączeniem warunków opisanych w pkt 7.1.4.4.1.2.3 powyżej, który odwołuje się tylko do badania w konfiguracji bez pręta o średnicy 100 mm, i pkt 7.1.4.1.10.1.2 powyżej. Wszystkie pięć urządzeń przytrzymujących dla dzieci musi zostać zbadanych w tych samych warunkach.

Jeżeli podczas przynajmniej jednego z pięciu wykonanych badań urządzenie przytrzymujące dla dzieci dotknie pręta, wykonuje się dodatkowe badanie opisane w pkt 7.1.4.4.1.2.3 powyżej, który odwołuje się do badania bez pręta o średnicy 100 mm. To dalsze badanie nie jest stosowane do obliczenia opisanego w pkt 11.2.1.3 a) poniżej.

11.2.1.2. W każdym badaniu opisanym w pkt 11.2.1.1 mierzy się poziome przemieszczenie głowy i przyspieszenie klatki piersiowej.

11.2.1.3.

Wyniki przyspieszenia klatki piersiowej muszą być zgodne z wymaganiami pkt 7.1.4.2.1, a poza tym dla przyspieszenia wynikowego klatki piersiowej w okresach, których suma nie przekracza 3 ms (zgodnie z definicją w pkt 7.1.4.2.1) stosuje się warunek X + S z pkt 11.2.1.3 lit. a), który rejestruje się wyłącznie dla celów informacyjnych.

11.2.2. Kontrola oznakowania

11.2.2.1. Placówka techniczna, która przeprowadziła badania homologacyjne, sprawdza zgodność oznakowania z wymaganiami pkt 4.

11.2.3. Kontrola instrukcji instalacji i instrukcji obsługi

11.2.3.1. Placówka techniczna, która przeprowadziła badania homologacyjne, sprawdza zgodność instrukcji instalacji i instrukcji obsługi z wymaganiami pkt 15.

12.

ZGODNOŚĆ PRODUKCJI I BADANIA RUTYNOWE

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w załączniku 1 do Porozumienia (E/ECE/TRANS/505/Rev.6) i następującymi wymogami:

13.

SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

14.

OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

15.

INSTRUKCJE

15.2.

W instrukcji instalacji należy umieścić następujące informacje:

15.2.1. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii "uniwersalnej" następująca tabliczka musi być wyraźnie widoczna w punkcie sprzedaży bez konieczności zdejmowania opakowania:

Uwaga

Urządzenie przytrzymujące dla dzieci należy do kategorii "uniwersalnej". Uzyskało homologację zgodnie z regulaminem ONZ nr 44, seria poprawek 04, do ogólnego zastosowania w pojazdach i nadaje się do instalacji na większości miejsc siedzących w samochodzie.

Prawidłowa instalacja jest możliwa, jeśli producent pojazdu oświadczył w instrukcji obsługi pojazdu, że pojazd ten nadaje się do instalacji urządzenia przytrzymującego dla dzieci kategorii "uniwersalnej" dla tej grupy wiekowej.

To urządzenie przytrzymujące dla dzieci zostało zaklasyfikowane do kategorii "uniwersalnej" w bardziej wymagających warunkach w odniesieniu do warunków stosujących się do wcześniejszych projektów, które nie są opatrzone tą informacją.

W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z producentem lub sprzedawcą detalicznym urządzenia.

15.2.2. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii "zastrzeżonej" i "półuniwersalnej" następujące informacje, przynajmniej w wersji fizycznej, muszą być wyraźnie widoczne w punkcie sprzedaży bez konieczności zdejmowania opakowania:

To urządzenie przytrzymujące dla dzieci zostało zaklasyfikowane do użycia w kategoriach "(zastrzeżonej/półuniwersalnej)" i nadaje się do zainstalowania na miejscach siedzących w następujących samochodach:
SAMOCHÓD	PRZÓD	TYŁ
	Zewnętrzne	Środkowe
(Model)	Tak	Tak Nie
Urządzenie to może nadawać się do instalacji także na miejscach siedzących w innych modelach samochodów. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z producentem lub sprzedawcą detalicznym urządzenia.

15.2.3. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii "tylko dla niektórych pojazdów" informacje na temat pojazdów, w których można je instalować, muszą być wyraźnie widoczne w punkcie sprzedaży bez konieczności zdejmowania opakowania.

15.2.4. Jeśli urządzenie wymaga zastosowania pasa bezpieczeństwa dla dorosłych, także poniższy zapis musi być wyraźnie widoczny w punkcie sprzedaży, bez konieczności zdejmowania opakowania:

"Nadaje się do instalacji jedynie wówczas, gdy homologowane pojazdy wyposażone są w biodrowe/trzy- punktowe/statyczne/wyposażone w zwijacz pasy bezpieczeństwa, które uzyskały homologację zgodnie z regulaminem ONZ nr 16 lub innymi równoważnymi normami". (Niepotrzebne skreślić)

W przypadku urządzeń przytrzymujących przenośne łóżeczka należy dołączyć także wykaz przenośnych łóżeczek, dla których są przeznaczone.

15.2.5. Na opakowaniu producent urządzenia przytrzymującego dla dzieci podaje także adres, w wersji fizycznej lub cyfrowej, pod który klient może pisemnie zwrócić się o udzielenie dalszych informacji na temat instalacji urządzenia w określonych samochodach.

15.2.6. Metoda montażu ilustrowana fotografiami lub bardzo czytelnymi rysunkami;

15.2.7. Użytkownika należy powiadomić o tym, że twarde elementy oraz plastikowe części urządzenia przytrzymującego dla dzieci należy umieścić i zainstalować w taki sposób, by w normalnych warunkach eksploatacji pojazdu nie mogły zostać uwięzione przez przesuwne siedzenie lub drzwi pojazdu;

15.2.8. Użytkownika należy powiadomić o tym, by instalował przenośne łóżeczka prostopadle do osi wzdłużnej pojazdu;

15.2.9. W przypadku urządzeń zwróconych tyłem do kierunku jazdy należy poinformować użytkownika, by nie instalował ich na siedzeniach wyposażonych w aktywne przednie poduszki powietrzne. Taka informacja musi być wyraźnie widoczna w punkcie sprzedaży bez konieczności zdejmowania opakowania;

15.2.10. W przypadku "urządzeń przytrzymujących dla osób specjalnej troski" następujące informacje muszą być wyraźnie widoczne w punkcie sprzedaży bez konieczności zdejmowania opakowania:

To "urządzenie przytrzymujące dla osób specjalnej troski" ma na celu zapewnienie dodatkowego podparcia dla dzieci z trudnościami z prawidłowym siedzeniem na konwencjonalnych siedzeniach. Należy zawsze skonsultować się z lekarzem, aby upewnić się, czy to urządzenie jest odpowiednie dla dziecka.

15.2.11. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX następujące informacje muszą być wyraźnie widoczne w punkcie sprzedaży bez konieczności zdejmowania opakowania:

Uwaga
1.	To jest URZĄDZENIE PRZYTRZYMUJĄCE DLA DZIECI ISOFIX. Uzyskało ono homologację zgodną z regulaminem ONZ nr 44, seria poprawek 04, do ogólnego zastosowania w pojazdach wyposażonych w systemy kotwiczenia ISOFIX.
2.	Pasuje ono do pojazdów z pozycjami homologowanymi jako pozycje ISOFIX (zgodnie z instrukcją obsługi pojazdu) w zależności od kategorii fotelika dla dziecka i mocowania.
3.	Grupa wagowa i klasa wielkości ISOFIX, dla której przeznaczone jest urządzenie: .........

15.3.

Instrukcje użytkowania muszą zawierać następujące informacje:

15.3.1. Grupa wagowa i mocowania, dla których przeznaczone jest urządzenie:

15.3.2. Jeżeli urządzenie stosowane jest w połączeniu z pasem bezpieczeństwa dla dorosłych, należy umieścić następującą informację: Nadaje się do instalacji jedynie w wymienionych pojazdach wyposażonych w pasy biodrowe / trzypunktowe / statyczne / ze zwijaczem, które uzyskały homologację zgodnie z regulaminem ONZ nr 16 lub innymi równoważnymi normami. (Niepotrzebne skreślić)

15.3.3. Sposób montażu należy przedstawić za pomocą zdjęć lub bardzo wyraźnych rysunków. W przypadku siedzeń, które mogą być zwrócone zarówno przodem, jak i tyłem do kierunku jazdy, należy dołączyć wyraźne ostrzeżenie, by instalować urządzenie przytrzymujące tyłem do kierunku jazdy, jeśli waga dziecka jest niższa od podanej wartości granicznej lub jeśli inne kryterium dotyczące wymiarów nie jest przekroczone.

15.3.4. Należy wyraźnie wyjaśnić sposób obsługi zamków i elementów regulujących;

15.3.5. Należy umieścić zalecenie, by wszelkie taśmy mocujące urządzenie przytrzymujące do pojazdu były napięte, aby taśmy przytrzymujące dziecko były dopasowane do budowy jego ciała oraz aby taśmy nie były poskręcane;

15.3.6. Należy podkreślić, jak ważne jest dopilnowanie, by wszystkie taśmy biodrowe przebiegały nisko, tak aby miednica była mocno przytrzymywana;

15.3.7. Należy umieścić zalecenie wymiany urządzenia, jeśli zostało poddane gwałtownym obciążeniom podczas wypadku;

15.3.8. Należy podać instrukcje czyszczenia;

15.3.9. Należy umieścić ogólne ostrzeżenie dla użytkownika dotyczące niebezpieczeństwa związanego z wszelkimi przeróbkami lub instalacją dodatkowych elementów do urządzenia bez zgody organu udzielającego homologacji typu oraz niebezpieczeństwa związanego z nieprzestrzeganiem instrukcji instalacji dostarczonych przez producenta urządzenia przytrzymującego;

15.3.10. Jeżeli fotelik nie posiada pokrycia z tkaniny, należy umieścić zalecenie, by chronić go przed działaniem promieni słonecznych; w przeciwnym wypadku może on być zbyt gorący dla skóry dziecka;

15.3.11. Należy umieścić zalecenie, by nie pozostawiać dzieci bez opieki w urządzeniu przytrzymującym;

15.3.12. Należy umieścić zalecenie, by bagaż lub inne przedmioty mogące spowodować obrażenia ciała w przypadku zderzenia były odpowiednio zabezpieczone.

15.3.13. Należy umieścić zalecenie, by:

nie zastępować tapicerki siedzenia inną niż zalecona przez producenta, gdyż stanowi ona integralną część urządzenia mającą wpływ na jego funkcjonowanie.

15.3.14. Należy umieścić tekst lub schemat wskazujący sposób, w jaki użytkownik może zidentyfikować nieodpowiednią pozycję zamka pasa bezpieczeństwa dla dorosłych względem głównych nośnych punktów styczności na urządzeniu przytrzymującym. Należy poinformować użytkownika, by w razie wątpliwości odnośnie do tego punktu skontaktował się z producentem urządzenia przytrzymującego dla dzieci.

15.3.15. Jeśli urządzenie przytrzymujące dla dzieci posiada alternatywne nośne punkty styczności, sposób ich wykorzystania musi być wyraźnie opisany. Użytkownika należy poinformować o tym, w jaki sposób może stwierdzić, czy takie alternatywne ułożenie pasów jest odpowiednie. Należy poinformować użytkownika, by w razie wątpliwości odnośnie do tego punktu skontaktował się z producentem urządzenia przytrzymującego dla dzieci. Użytkownika należy wyraźnie poinformować, by rozpoczął instalację urządzenia przytrzymującego dla dzieci na miejscach siedzących zaklasyfikowanych do kategorii "uniwersalnej" w instrukcji obsługi właściciela pojazdu, stosując podstawowe ułożenie pasów.

15.3.16. Należy zapewnić, aby instrukcje były widoczne na urządzeniu przytrzymującym dla dzieci przez cały okres jego użytkowania lub, w przypadku wbudowanych urządzeń przytrzymujących, aby były dostępne w instrukcji obsługi pojazdu.

15.3.17. Należy umieścić wyraźne ostrzeżenie, by nie używać innych nośnych punktów styczności niż punkty opisane w instrukcji i oznaczone na urządzeniu przytrzymującym dla dzieci.

15.3.18. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX instrukcja obsługi musi wymagać zapoznania się z instrukcją obsługi producenta pojazdu.

16.

NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW UDZIELAJĄCYCH HOMOLOGACJI TYPU

17.

POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE

17.15.

Począwszy od daty wejścia w życie suplementu 4 do serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu, w drodze odstępstwa od obowiązków Umawiających się Stron, w okresie przejściowym określonym w pkt 17.14 i w oparciu o deklarację Wspólnoty Europejskiej przedstawioną w momencie jej przystąpienia do Porozumienia 1958 (notyfikacja depozytariusza C.N.60.1998.TREATIES-28), państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej mogą zakazać wprowadzania do obrotu urządzeń przytrzymujących dla dzieci, które nie spełniają wymogów suplementu 4 do serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu.

17.17.

Od dnia 1 września 2020 r. na mocy niniejszego regulaminu nie udziela się żadnych rozszerzeń homologacji integralnych systemów przytrzymujących dla dzieci, należących do grup 0, 0 + i I, które są wyposażone w "zaczepy ISOFIX" (jak określono w pkt 6.3.2 niniejszego regulaminu). CRS stanowiące część wielo- grupowych urządzeń przytrzymujących dla dzieci, które są również homologowane w odniesieniu do grupy 2 i grup wyższych, są zwolnione do dnia 1 września 2022 r.

ZAŁĄCZNIK 2

Rozmieszczenie znaków homologacji

grafika

Urządzenie przytrzymujące dla dzieci opatrzone powyższym znakiem homologacji jest urządzeniem, które można zainstalować w dowolnym pojeździe i stosować w zakresie wagowym od 9 kg do 36 kg (grupy I-III); uzyskało homologację w Niderlandach (E 4), numer homologacji to 042439. Numer homologacji wskazuje, że homologacji udzielono zgodnie z wymogami regulaminu dotyczącego homologacji urządzeń przytrzymujących dla dzieci przebywających w pojazdach z napędem silnikowym ("urządzenie przytrzymujące dla dzieci"), zmienionego serią poprawek 04.

grafika

Urządzenie przytrzymujące dla dzieci opatrzone powyższym znakiem homologacji jest urządzeniem, którego nie można zainstalować w dowolnym pojeździe; można je stosować w zakresie wagowym od 9 kg do 25 kg (grupy I i II); uzyskało homologację w Niderlandach (E 4), numer homologacji to 042450. Numer homologacji wskazuje, że homologacji udzielono zgodnie z wymogami regulaminu dotyczącego homologacji urządzeń przytrzymujących dla dzieci przebywających w pojazdach z napędem silnikowym ("urządzenie przytrzymujące dla dzieci"), zmienionego serią poprawek 04.

Uwaga: Numer homologacji i dodatkowy symbol lub symbole muszą znajdować się blisko okręgu, poniżej lub powyżej litery "E" lub też na prawo albo na lewo od niej. Cyfry tworzące numer homologacji muszą znajdować się po tej samej stronie "E" i być zwrócone w tym samym kierunku. Dodatkowe symbole muszą znajdować się dokładnie naprzeciw numeru homologacji. Należy unikać stosowania cyfr rzymskich jako numerów homologacji, aby zapobiec pomyleniu ich z innymi symbolami.

ZAŁĄCZNIK 4

Badanie korozyjne

Aparatura badawcza

Umieszczanie próbek w komorze solnej

Warunki w komorze solnej

5.1.

Strefę ekspozycji komory solnej należy utrzymywać w temperaturze 35 °C ± 5 °C. W strefie ekspozycji należy ustawić co najmniej dwa czyste zbiorniki zapobiegające gromadzeniu się kropel roztworu pochodzących z próbek lub jakiegokolwiek innego źródła. Zbiorniki należy ustawić w pobliżu próbek - jeden, możliwie blisko dysz, a drugi możliwie daleko od nich. Aerozol powinien charakteryzować się tym, że na każde 80 cm² poziomej powierzchni zbiornika zbiera się przeciętnie od 1,0 ml do 2,0 ml roztworu w ciągu godziny (dla każdego zbiornika), mierzone średnio przez co najmniej 16 godzin.

ZAŁĄCZNIK 5

Badanie ścierania i mikroprzesuwu

Rysunek 1

Procedura typu 1

Przykłady układów testowych odpowiadających typowi elementu regulującego

Przykład a

grafika

Przykład b

grafika

Uwaga: F = 10 ±0,1 N, może zwiększać się do F = 60 ±0,5 N

Rysunek 2

Procedura typu 2

Dwa przykłady układu badania

Przykład 1

grafika

Przykład 2

grafika

Gdzie α i β odtwarzają kąty faktycznej instalacji (trójwymiarowo).

grafika

Siłę 50 N należy przyłożyć pionowo do urządzenia badawczego, tak aby zapobiec kołysaniu się obciążenia oraz skręceniu taśmy. Element mocujący należy obciążyć siłą 50 N w taki sam sposób jak w pojeździe.

ZAŁĄCZNIK 6

Opis wózka

Siedzenie

3.1.

Siedzenie musi być skonstruowane w następujący sposób:

3.1.1. Zamocowane sztywne oparcie, którego wymiary podane są w dodatku 1 do niniejszego załącznika. Część dolna i górna wykonane są z rurki o średnicy 20 mm;

3.1.2. Sztywne oparcie, którego wymiary podane są w dodatku 1 do niniejszego załącznika. Tylna część siedzenia wykonana jest ze sztywnej cienkiej blachy, której górną krawędź stanowi rurka o średnicy 20 mm. Część przednia siedzenia wykonana jest także z rurki o średnicy 20 mm;

3.1.3. Aby zapewnić dostęp do wsporników mocowań, z tyłu poduszki siedzenia należy wykonać otwory zgodnie z dodatkiem 1 do niniejszego załącznika;

3.1.4. Szerokość siedzenia musi wynosić 800 mm;

3.1.5. Oparcie i siedzisko należy pokryć pianką poliuretanową, której właściwości podano w tabeli 1. Wymiary poduszki podane są w dodatku 1 do niniejszego załącznika;

Tabela 1

Gęstość zgodnie z ISO 485 (kg/m³)	40 - 0/+5
Nośność zgodnie z ISO 2439B (N) p - 25 % p - 40 %	125 155
Współczynnik nośności zgodnie z ISO 3386 (kPa) Wydłużenie w chwili zerwania zgodnie z ISO 1798 (%)	4 180

Współczynnik wytrzymałości na rozerwanie zgodnie z ISO 1798 (kPa)	100
Odkształcenie trwałe po ściskaniu zgodnie z ISO 1856 (%)	3

3.1.6. Piankę poliuretanową należy pokryć osłoną przeciwsłoneczną wykonaną z włókien poliakrylowych, których właściwości podane są w tabeli 2.

Tabela 2

Masa właściwa (g/m²)

290

Wytrzymałość na rozerwanie zgodnie z normą DIN 53587 na próbce o szerokości 50 mm:

wzdłuż (kg):

wszerz (kg):

120

3.1.7. Tapicerka siedziska i oparcia 7

3.1.7.1. Poduszka siedzenia z pianki wytwarzana jest z kwadratowego bloku piankowego (800 x 575 x 135 mm) w taki sposób (zob. rysunek 1 w dodatku 1 do niniejszego załącznika), że jej kształt jest podobny do kształtu aluminiowej płyty spodu przedstawionej na rysunku 2 w dodatku 1 do niniejszego załącznika.

3.1.7.2. W płycie spodu wywierca się sześć otworów w celu zamocowania jej do wózka za pomocą śrub. Po każdej stronie wywierca się trzy otwory wzdłuż najdłuższego boku płyty. Ich rozmieszczenie zależy od budowy wózka. Przez otwory przekłada się sześć śrub. Zaleca się, by śruby przykleić do płyty odpowiednim klejem. Następnie śruby mocuje się za pomocą nakrętek.

3.1.7.3. Materiał tapicerki siedzenia (1 250 x 1 200 mm, zob. rysunek 3 w dodatku 1 do niniejszego załącznika) tnie się na całej szerokości w taki sposób, by nie zachodził na siebie po pokryciu nim siedzeń. Między brzegami materiału na pokrycie należy zachować odstęp około 100 mm. Z tego względu materiał należy przyciąć do około 1 200 mm.

3.1.7.4. Materiał tapicerki oznaczony jest dwiema liniami biegnącymi wzdłuż jego szerokości. Umieszczone są one w odległości 375 mm od linii środkowej materiału. (zob. rys. 3 w dodatku 1 do niniejszego załącznika)

3.1.7.5. Poduszkę siedzenia z pianki umieszcza się w pozycji odwróconej na materiale na tapicerkę, tak aby aluminiowa płyta spodu znalazła się na górze.

3.1.7.6. Materiał tapicerki rozciąga się po obu stronach do momentu, gdy linie na nim narysowane odpowiadają krawędziom aluminiowej płyty spodu. W każdej pozycji śruby robi się niewielkie nacięcia, a materiał tapicerki naciąga na śruby.

3.1.7.7. W miejscu rowków w płycie spodu oraz w piance należy zrobić nacięcia w materiale.

3.1.7.8. Tapicerkę przykleja się do płyty aluminiowej za pomocą elastycznego kleju. Przed sklejeniem należy usunąć nakrętki.

3.1.7.9. Płaty po bokach zawija się na płytę i również przykleja.

3.1.7.10. Płaty w rowkach zwija się do środka i przykleja mocną taśmą.

3.1.7.11. Klej elastyczny musi schnąć przez co najmniej 12 godzin.

3.1.7.12. Poduszkę oparcia siedzenia pokrywa się w taki sam sposób jak siedzisko z taką różnicą, że linie na materiale na tapicerkę (1 250 乂 Ń 850 mm) umieszcza się w odległości 320 mm od linii środkowej materiału.

3.1.8. Linia Cr jest styczna z linią przecięcia górnej płaszczyzny siedzenia z przednią płaszczyzną oparcia siedzenia.

3.2.

Badanie urządzeń zwróconych tyłem do kierunku jazdy

3.2.1. Na wózku należy zamontować specjalną ramę w celu podparcia urządzenia przytrzymującego dla dzieci, jak pokazano na rysunku 1.

3.2.2. Do wózka należy dobrze przymocować stalową rurę w taki sposób, by siła 5 000 N ± 50 N przyłożona poziomo do środkowej części rury nie spowodowała przemieszczenia większego niż 2 mm.

3.2.3. Rura musi mieć wymiary: 500 x 100 x 90 mm.

Rysunek 1

Układ stosowany podczas badań urządzenia zwróconego tyłem do kierunku jazdy

grafika

Wymiary w mm

3.3.

Podłoga wózka

3.3.1. Podłoga wózka musi być zbudowana z blachy płaskiej o jednolitej grubości i z jednakowego materiału; zob. rys. 2 w dodatku 3 do niniejszego załącznika.

3.3.1.1. Podłoga musi być sztywno zamontowana na wózku. Wysokość podłogi względem planowanego punktu osi Cr, wymiar X 8 na rys. 2, musi być wyregulowana tak, aby spełniać wymagania pkt 7.1.4.1.9.

3.3.1.2. Podłoga musi być zaprojektowana tak, aby twardość powierzchni nie była niższa niż 120 HB, zgodnie z EN ISO 6506-1:1999.

3.3.1.3. Podłoga musi wytrzymać skupione obciążenie pionowe 5 kN bez przemieszczeń pionowych powyżej 2 mm względem osi Cr i bez trwałych odkształceń.

3.3.1.4. Szorstkość podłogi nie może przekraczać Ra 6,3 zgodnie z ISO 4287:1997.

3.3.1.5. Podłoga jest projektowana tak, aby po badaniu dynamicznym urządzenia przytrzymującego dla dzieci zgodnie z niniejszym regulaminem nie występowały żadne odkształcenia trwałe.

Urządzenie zatrzymujące

4.5.

Temperatura urządzenia zatrzymującego musi pozostawać w granicach 15 °C-25 °C przez co najmniej 12 godzin przed jego wykorzystaniem do badań kalibracyjnych opisanych w załączniku 7 do niniejszego regulaminu. Urządzenie zatrzymujące, dla każdego typu badania, musi spełniać wymogi eksploatacyjne określone w załączniku 7, dodatki 1 i 2. W czasie badania dynamicznego urządzenia przytrzymującego dla dzieci temperatura urządzenia zatrzymującego musi pozostać taka sama jak w czasie badania kalibracji, z tolerancją ±2 °C, przez co najmniej 12 godzin. Dozwolone jest zastosowanie dowolnego innego urządzenia prowadzącego do takich samych wyników.

Tabela 3

Charakterystyka materiału pochłaniającego energię "A" 9

(Metoda ASTM D 735, jeżeli nie podano inaczej)
Twardość Shore'a A:		95 ± 2 przy temperaturze 20 ± 5 °C
Wytrzymałość na rozerwanie:		Ro ≥ 350 kg/cm²
Minimalne wydłużenie:		A_o ≥ 400 %
Moduł przy 100 % wydłużeniu:		≥ 110 kg/cm²
przy 300 % wydłużeniu:		≥ 240 kg/cm²
Łamliwość w niskiej temperaturze (wg metody ASTM D 736):		5 godzin przy -55 °C
Odkształcenie trwałe po ściskaniu (metoda B):		22 godziny przy 70 °C ≤ 45 %
Gęstość przy 25 °C: Starzenie w powietrzu (metoda ASTM D 573):		1,05-1,10
70 godzin przy 100 °C:		twardość Shore'a: maksymalne odchylenie ± 3 wytrzymałość na zerwanie: spadek < 10 % z R_owydłużenie: spadek < 10 % z Ao masa: spadek < 1 %
Zanurzenie w oleju (metoda ASTM nr 1 - olej):
70 godzin przy 100 °C:	twardość Shore'a: maksymalne odchylenie ± 4 wytrzymałość na zerwanie: spadek < 15 % z Ro wydłużenie: spadek < 10 % z Ao objętość: pęcznienie < 5 %
Zanurzenie w oleju (metoda ASTM nr 3 - olej):
70 godzin przy 100 °C:	wytrzymałość na zerwanie: spadek < 15 % z Ro wydłużenie: spadek < 15 % z Ao objętość: pęcznienie < 20 %
Zanurzenie w wodzie destylowanej: wytrzymałość na zerwanie: spadek < 35 % z Ro 1 tydzień przy 70 °C: wydłużenie: wzrost < 20 % z Ao

Tabela 4

Charakterystyka materiału pochłaniającego energię "B"

(Metoda ASTM 2000 (1980), jeżeli nie podano inaczej)
Twardość Shore'a A:	88 ± 2 przy temperaturze 20 ± 5 °C
Wytrzymałość na rozerwanie:	Ro ≥ 300 kg/cm²
Minimalne wydłużenie:	A_o ≥ 400 %
Moduł przy 100 % wydłużeniu:	≥ 70 kg/cm²
przy 300 % wydłużeniu:	≥ 130 kg/cm²
Łamliwość w niskiej temperaturze (wg metody ASTM D 736):	5 godzin przy -55 °C
Odkształcenie trwałe po ściskaniu (metoda B):	22 godzin przy 70 °C ≤ 45 %
Gęstość przy 25 °C: Starzenie w powietrzu (metoda ASTM D 573 (1981)):	1,08-1,12
70 godzin przy 100 °C: Zanurzenie w oleju (metoda ASTM D 471 (1979) nr 1- olej):	twardość Shore'a: maksymalne odchylenie ± 3 wytrzymałość na zerwanie: spadek < 10 % z Ro wydłużenie: spadek < 10 % z Ao masa: spadek < 1 %
70 godzin przy 100 °C:	twardość Shore'a: maksymalne odchylenie ± 4 wytrzymałość na zerwanie: spadek < 15 % z Ro wydłużenie: spadek < 10 % z Ao objętość: pęcznienie < 5 %
Zanurzenie w oleju (metoda ASTM D 471 (1979) nr 3 - olej):
70 godzin przy 100 °C:		wytrzymałość na zerwanie: spadek < 15 % z Ro wydłużenie: spadek < 15 % z Ao objętość: pęcznienie < 20 %
Zanurzenie w wodzie destylowanej:		wytrzymałość na zerwanie: spadek < 35 % z Ro
1 tydzień przy 70 °C:		wydłużenie: wzrost < 20 % z Ao

Dodatek 2

Urządzenie zatrzymujące

Wymiary przy zderzeniu czołowym (w mm)

Rysunek 1

grafika

Rysunek 1a

Materiał A

grafika

Rysunek 1b

Materiał B

grafika

Rysunek 2

Gałka owalna urządzenia zatrzymującego

grafika

* Wartość ta może wahać się w granicach od 43 do 49 mm.

Wymiary w mm

Rysunek 3

Gałka owalna urządzenia zatrzymującego

grafika

Wymiary w mm

Wymiary przy zderzeniu tylnym (w mm)

Rysunek 4

Urządzenie zatrzymujące (zamontowane)

Zderzenie tylne wymiary w mm

grafika

Rysunek 5

Urządzenie zatrzymujące rura poliuretanowa Zderzenie tylne wymiary w mm

grafika

Dodatek 3

Rozmieszczenie i użycie kotwiczeń na wózku doświadczalnym

Do urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii "uniwersalnej" i "zastrzeżonej" należy stosować następujące punkty kotwiczeń:

Z wyjątkiem punktu C (który reprezentuje pozycję pętli słupka), punkty, które odpowiadają układowi kotwiczeń, wskazują, w którym miejscu końce pasa mają zostać połączone z wózkiem lub przetwornikiem obciążenia, w zależności od przypadku. Konstrukcja utrzymująca punkty kotwiczenia musi być sztywna. Górne kotwiczenia nie mogą przemieszczać się o więcej niż 0,2 mm w kierunku wzdłużnym, jeżeli w kierunku tym przyłożone jest obciążenie o wartości 980 N. Wózek jest tak skonstruowany, aby nie nastąpiło jakiekolwiek trwałe odkształcenie części utrzymujących punkty kotwiczenia podczas badania.

Rysunek 1

grafika

Rysunek 2

Powierzchnia podłogi jest zakreskowana

grafika

Rysunek 3

grafika

ZAŁĄCZNIK 7

Opis krzywej opóźnienia lub przyspieszenia w czasie

We wszystkich przypadkach procedury certyfikacyjne oraz pomiarowe muszą odpowiadać procedurom określonym w normie międzynarodowej ISO 6487:2002; urządzenia pomiarowe muszą odpowiadać specyfikacji kanału informacyjnego o klasie częstotliwości kanału (CFC) 60.

ZAŁĄCZNIK 8

Opis manekinów

Uwagi ogólne

Dodatek 1

Opis manekinów dzieci 9-miesięcznych oraz 3-, 6- i 10-letnich

Konstrukcja

2.6.

Montaż manekina

2.6.1. Szyja-klatka piersiowa-miednica

2.6.1.1. Kręgi lędźwiowe i miednicę gwintuje się do stalowego kabla, zaś ich naprężenie regulowane jest za pomocą nakrętki. Montaż i regulacja kręgów szyjnych przebiega w sposób identyczny. Jako że kabel stalowy nie może swobodnie przemieszczać się w obrębie klatki piersiowej, regulacja naprężenia kręgów lędźwiowych z szyi i na odwrót musi być uniemożliwiona.

2.6.2. Głowa-szyja

2.6.2.1. Głowę można zamocować i regulować za pomocą śruby i nakrętki przechodzących przez blok kręgów szczytowych.

2.6.3. Tułów--kończyny

2.6.3.1. Ręce i nogi można zamocować do tułowia i regulować za pomocą stawów kulistych.

2.6.3.2. W przypadku stawów ramieniowych kule połączone są z tułowiem; w przypadku stawów udowych - do nóg.

Główne cechy

3.1.

Masa

Tabela 1

Element	Masa w kg według grupy wiekowej
Element	9 miesięcy	3 lata	6 lat	10 lat
Głowa i szyja	2,20 ±0,10	2,70 ±0,10	3,45 ±0,10	3,60 ±0,10
Tułów	3,40 ±0,10	5,80 ±0,15	8,45 ±0,20	12,30 ±0,30
Górna część ramienia (2x)	0,70 ±0,05	1,10 ±0,05	1,85 ±0,10	2,00 ±0,10
Dolna część ramienia (2x)	0,45 ±0,05	0,70 ±0,05	1,15 ±0,05	1,60 ±0,10
Górna część nogi (2x)	1,40 ±0,05	3,00 ±0,10	4,10 ±0,15	7,50 ±0,15
Dolna część nogi (2x)	0,85 ±0,05	1,70 ±0,10	3,00 ±0,10	5,00 ±0,15
Ogółem	9,00 ±0,20	15,00 ±0,30	22,00 ±0,50	32,00 ±0,70

3.2.

Wymiary podstawowe 3.2.1. Podstawowe wymiary, w oparciu o rys. 1 w niniejszym załączniku, podane są w tabeli 2.

Rysunek 1

Podstawowe wymiary manekina

grafika

Tabela 2

L.p.	Wymiary	Wymiary w mm wg grupy wiekowej
L.p.	Wymiary	9 miesięcy	3 lata	6 lat	10 lat
1	Od tyłu pośladków do przodu kolana	195	334	378	456
2	Od tyłu pośladków do mięśnia podkolanowego, poz. siedząca	145	262	312	376
3	Od środka ciężkości do siedzenia	180	190	190	200
4	Obwód klatki piersiowej	440	510	500	660
5	Głębokość klatki piersiowej	102	125	135	142
6	Odległość między łopatkami	170	15	230	295
7	Szerokość głowy	125	137	141	141
8	Długość głowy	166	174	175	181
9	Obwód biodra, w pozycji siedzącej	10	590	668	780
10	Obwód biodra, w pozycji stojącej (nie pokazano)	70	550	628	740
11	Głębokość biodra, w pozycji siedzącej	125	147	168	180
12	Szerokość biodra, w pozycji siedzącej	166	206	229	255
13	Szerokość szyi	60	71	79	89
14	Od siedzenia do łokcia	135	155	155	186
15	Szerokość barku	216	249	295	345
16	Wysokość linii wzroku, w pozycji siedzącej	350	460	536	625
17	Wysokość, w pozycji siedzącej	450	560	636	725
18	Wysokość barku, w pozycji siedzącej	280	335	403	483
19	Od spodu stopy do mięśnia podkolanowego, w poz. siedzącej	125	205	283	355
20	Postura (nie pokazano)	708	980	1 166	1 376
21	Wysokość uda w pozycji siedzącej	70	85	95	106

Regulacja połączeń/stawów

4.2.

Regulacja kabla szyjnego

4.2.1. Ułożyć tułów na plecach w płaszczyźnie poziomej.

4.2.2. Zamontować kompletny zespół szyi bez głowy.

4.2.3. Dokręcić nakrętkę napinacza na bloku kręgów szczytowych.

4.2.4. Umieścić odpowiedni pręt lub śrubę w bloku kręgów szczytowych.

4.2.5. Poluzować nakrętkę napinacza, tak aby blok kręgów szczytowych obniżył się o 10 ± 1 mm, gdy siła 50 N skierowana w dół przyłożona jest do pręta lub śruby przechodzącej przez blok kręgów szczytowych (zob. rysunek 2).

Rysunek 2

grafika

4.4.

Staw biodrowy

4.4.1. Ułożyć miednicę na jej przedniej części w płaszczyźnie horyzontalnej.

4.4.2. Zamontować górną część nogi bez części dolnej.

4.4.3. Dokręcić nakrętkę regulującą, gdy górna część nogi znajduje się w pozycji poziomej.

4.4.4. Poluzować nakrętkę regulującą do chwili, gdy górna część nogi zacznie się poruszać.

4.4.5. Na wstępnym etapie należy często sprawdzać połączenie biodrowe pod kątem problemów z "docieraniem" (zob. rysunek 4).

Rysunek 4

grafika

4.9.

Kalibracja wkładki biodrowej

4.9.1. Uwagi ogólne

4.9.1.1. Badanie należy przeprowadzić za pomocą odpowiedniego urządzenia wytwarzającego naciąg.

4.9.2. Umieścić wkładkę brzuszną na sztywnym bloku o takiej samej długości i szerokości jak odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Grubość tego bloku musi być co najmniej dwa razy większa od grubości odcinka lędźwiowego kręgosłupa (zob. rysunek 9).

4.9.3. Należy przyłożyć siłę początkową 20 N.

4.9.4. Należy przyłożyć stałą siłę 50 N.

4.9.5. Ugięcie wkładki brzusznej po 2 minutach ma wynosić:

dla 9-miesięcznego manekina: 11,5 ±2,0 mm

3-letniego manekina: 11,5 ±2,0 mm

6-letniego manekina: 13,0 ±2,0 mm

10-letniego manekina: 13,0 ±2,0 mm

Rysunek 9

grafika

Oprzyrządowanie

5.3.

Oznaczenie nacisku na brzuch

5.3.1. Próbkę modeliny należy połączyć pionowo z przednią częścią odcinka lędźwiowego za pomocą cienkiej taśmy samoprzylepnej.

5.3.2. Ugięcie modeliny niekoniecznie oznacza, że doszło do nacisku.

5.3.3. Próbki modeliny muszą mieć taką samą długość i szerokość jak odcinek lędźwiowy kręgosłupa; grubość próbek ma wynosić 25 ± 2 mm.

5.3.4. Należy używać jedynie modeliny dostarczonej z manekinami.

5.3.5. Podczas badania temperatura modeliny musi wynosić 30 ± 5 °C.

Dodatek 2

Opis manekina noworodka

Manekin P0

Manekin P0 pochodzi z 1987 r. (suplement 1 do serii poprawek 02) i został opisany poniżej.

Składa się on z głowy, tułowia, rąk i nóg stanowiących jedną część. Tułów, ręce i nogi są pojedynczą formą wykonaną z Sorbothane, pokrytą skórą z PCW i zawierającą stalowy kręgosłup sprężynowy. Głowa jest formą z pianki poliuretanowej pokrytej skórą z PCW i zamocowana jest na stałe do tułowia. Manekin jest ubrany w specjalny, ściśle przylegający kombinezon z rozciągliwej bawełny/poliestru.

Wymiary oraz rozkład masy manekina oparte są na danych noworodków 50-percentylowych i podane są w tabelach 1 i 2 oraz na rysunku 1.

Tabela 1

Podstawowe wymiary manekinów noworodków

Wymiar		mm	Wymiar		mm
A	Od pośladków do głowy	345	E	Szerokość barku	150
B	Od pośladków do stopy (z wyprostowaną nogą)	250	F	Szerokość klatki piersiowej	105
B	Od pośladków do stopy (z wyprostowaną nogą)		G	Głębokość klatki piersiowej	100
C	Szerokość głowy	105	H	Szerokość biodra	105
D	Głębokość głowy	125	I	Środek ciężkości od czubka głowy	235

Tabela 2

Rozkład masy manekinów noworodków *

Głowa i szyja	^0,7^kg
Tułów	^1,1^kg
Ramiona	^0,5^kg
Nogi	^1,1^kg
Masa całkowita	^3,4^kg

Rysunek 1

Kalibracja manekina niemowlęcia

grafika

Sztywność barków

Sztywność połączenia nóg

Dodatek 3

Opis manekina 18-miesięcznego dziecka

Konstrukcja

Główne cechy

3.2.

Wymiary podstawowe 3.2.1. Podstawowe wymiary, oparte na rysunku 1 w niniejszym załączniku (pokazanym poniżej), podane są w tabeli 2.

Rysunek 1

Podstawowe wymiary manekina 18-miesięcznego

grafika

Tabela 2

L.p.	Wymiar	Wartość (mm)
1	Od tyłu pośladków do przodu kolan	239
2	Od tyłu pośladków do mięśnia podkolanowego, poz. siedząca	201
3	Od środka ciężkości do siedzenia	193
4	Obwód klatki piersiowej	474
5	Głębokość klatki piersiowej	113
7	Szerokość głowy	124
8	Długość głowy	160
9	Obwód biodra, w pozycji siedzącej	510
10	Obwód biodra, w pozycji stojącej (nie pokazano)	471
11	Głębokość biodra, w pozycji siedzącej	125
12	Szerokość biodra, w pozycji siedzącej	174
13	Szerokość szyi	65
14	Od siedzenia do łokcia	125
15	Szerokość barku	224
17	Wysokość, w pozycji siedzącej	495 *
18	Wysokość barku, w pozycji siedzącej	305
19	Od spodu stopy do mięśnia podkolanowego, w poz. siedzącej	173
20	Postura (nie pokazano)	820 *
21	Wysokość uda w pozycji siedzącej	66
* Pośladki, plecy i głowa manekina opierają się o pionową powierzchnię.

Regulacja połączeń/stawów

4.2.

Kręgosłup lędźwiowy

4.2.1. Kalibracji odcinka lędźwiowego dokonuje się przed jego montażem w manekinie.

4.2.2. Dolną płytę montażową odcinka lędźwiowego należy dołączyć do układu w taki sposób, by przednia część odcinka lędźwiowego znalazła się na spodzie (rysunek 2).

Rysunek 2

grafika

4.2.3. Przyłożyć siłę 250 N skierowaną w dół do górnej płyty mocującej. Wynikowe przemieszczenie w dół należy zarejestrować między 1. a 2. sekundą po rozpoczęciu przykładania siły i powinno ono wynosić od 9 do 12 mm.

Oprzyrządowanie

ZAŁĄCZNIK 9

Badanie zderzenia czołowego z przeszkodą

Instalacja, procedura i przyrządy pomiarowe

1.2.

Bariera

Bariera składa się z bloku ze zbrojonego betonu co najmniej 3 m szerokości z przodu i co najmniej 1,5 m wysokości. Grubość bariery musi zapewniać masę przynajmniej 70 ton. Czoło musi być pionowe, prostopadłe do osi toru najazdu i pokryte płytami ze sklejki o grubości 20 ± 1 mm w dobrym stanie. Bariera ma umocowanie w podłożu lub jest na nim położona, w razie potrzeby z dodatkowymi urządzeniami zatrzymującymi dla ograniczenia jej przesunięcia. Można użyć bariery o innej charakterystyce, ale dającej wyniki, na podstawie których można wyciągnąć co najmniej równorzędne wnioski.

1.4.

Stan pojazdu

1.4.1. Badany pojazd musi być wyposażony we wszystkie standardowe elementy i sprzęt ujęte w jego roboczym ciężarze własnym lub znajdować się w takim stanie, by spełnić niniejszy wymóg w kontekście elementów i sprzętu, które są istotnym wyposażeniem kabiny pasażerskiej, a także rozkładu ciężaru roboczego pojazdu jako całości.

1.4.2. Jeśli pojazd posiada napęd zewnętrzny, instalację paliwową należy wypełnić do co najmniej 90 % jej pojemności paliwem lub niepalną cieczą o gęstości i lepkości zbliżonej do normalnie używanego paliwa. Pozostałe układy (zbiorniki płynu hamulcowego, chłodnica itp.) należy opróżnić.

1.4.3. Jeśli napęd pojazdu stanowi jego własny silnik, wówczas zbiornik paliwowy musi być napełniony do co najmniej 90 % jego pojemności. Wszystkie pozostałe zbiorniki z płynem należy uzupełnić.

1.4.4. Na żądanie producenta placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzanie badań może zezwolić na użycie takiego samego pojazdu, jaki stosowany jest do badań określonych w innych regulaminach (w tym badań, które mogą wpłynąć na jego konstrukcję), do badań określonych w niniejszym regulaminie.

ZAŁĄCZNIK 10

Procedura badania zderzenia tylnego

Instalacja, procedury i przyrządy pomiarowe

1.2.

Impaktor

1.2.1. Impaktor wykonany musi być ze stali, a jego konstrukcja musi być sztywna.

1.2.2. Powierzchnia uderzająca musi być płaska o szerokości co najmniej 2 500 mm i wysokości 800 mm. Jej krawędzie należy zaokrąglić, tak by promień krzywizny wynosił od 40 do 50 mm. Należy ją obłożyć warstwą sklejki o grubości 20 ± 1 mm.

1.2.3. W momencie uderzenia muszą być spełnione następujące wymogi:

1.2.3.1. powierzchnia uderzająca musi być pionowa i prostopadła do wzdłużnej płaszczyzny symetrii uderzanego pojazdu;

1.2.3.2. kierunek ruchu impaktora musi być zasadniczo poziomy i równoległy do wzdłużnej płaszczyźnie symetrii uderzanego pojazdu;

1.2.3.3. maksymalne dopuszczalne odchylenie boczne między środkową linią pionową powierzchni impaktora a wzdłużną płaszczyzną symetrii uderzanego pojazdu musi wynosić 300 mm. Ponadto powierzchnia uderzająca musi rozciągać się na całą szerokość uderzanego pojazdu;

1.2.3.4. prześwit pod dolną krawędzią czoła urządzenia uderzającego wynosi 175 ± 25 mm.

1.5.

Przepisy szczególne mające zastosowanie w przypadku użycia wahadła

1.5.1. Odległość środka powierzchni uderzającej od osi obrotu wahadła nie może być mniejsza niż 5 m.

1.5.2. Impaktor zawieszony jest swobodnie na sztywnych ramionach, do których jest mocno zamocowany. Tak zbudowane wahadło musi zasadniczo nie podlegać odkształceniom wskutek zderzenia.

1.5.3. W wahadle należy umieścić urządzenie zatrzymujące, aby zapobiec uderzeniom wtórnym impaktora uderzającego na pojazd badawczy.

1.5.4. W momencie uderzenia prędkość środka uderzenia wahadła musi wynosić od 30 do 32 km/h.

1.5.5. Masę zredukowaną "mr" w środku uderzenia wahadła definiuje się jako funkcję całkowitej masy "m", odległości "a" * między środkiem uderzenia i osią obrotu oraz odległości "l" między środkiem ciężkości i osią obrotu, za pomocą następującego równania:

1.5.6. Masa zredukowana "mr" musi wynosić 1 100 ± 20 kg.

ZAŁĄCZNIK 11

Dodatkowe kotwiczenia wymagane do instalacji w pojazdach urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii półuniwersalnej

ZAŁĄCZNIK 13

Standardowy pas bezpieczeństwa

Pas ze zwijaczem przytwierdza się do kotwiczeń siedzenia do badań opisanego w załączniku 6 dodatki 1 i 4, jak następuje:

Kotwiczenie pasa A1 przytwierdzane jest do kotwiczenia B0 (zewnętrznego) wózka

Kotwiczenie pasa A2 przytwierdzane jest do kotwiczenia A (wewnętrznego) wózka

Pętla słupka P przytwierdzana jest do kotwiczenia C wózka.

Zwijacz pasa R przytwierdzany jest do kotwiczenia wózka, tak że linia środkowa szpuli znajduje się w Re.

Wartość X na rys. 1b poniżej wynosi 200 ± 5 mm. Efektywna długość pasa od A1 do linii środkowej szpuli zwijacza Re (przy pełnym wyciągnięciu taśmy tapicerskiej z minimalną długością 150 mm w przypadku badania urządzeń przytrzymujących kategorii "uniwersalnej" i "półuniwersalnej") wynosi 2 820 ± 5 mm przy pomiarze w linii prostej bez obciążenia i na powierzchni poziomej; ta długość może wzrosnąć przy badaniu kategorii "zastrzeżonej"; dla wszystkich kategorii przy zainstalowanym urządzeniu przytrzymującym dla dzieci na szpuli zwijacza musi być co najmniej 150 mm długości pasa.

Rysunki 1a i 1b

Konfiguracje standardowych pasów bezpieczeństwa

Rysunek 1a

Pas statyczny dwupunktowy

grafika

Rysunek 1b

Pas ze zwijaczem trzypunktowy

grafika

Rysunek 2

Standardowa płytka mocująca

grafika

Rysunek 3

Środkowa część konfiguracji pasa standardowego

grafika

Rysunek 4

Pętla słupka

grafika

ZAŁĄCZNIK 14

Schemat homologacji typu (schemat ISO 9002:2000)

grafika

Uwagi:

⁽⁰⁾ Lub norma jej równoważna z dozwolonym wyłączeniem wymagań dotyczących koncepcji projektu i rozwoju, pkt 7.3 normy ISO 9002:2000 "Zadowolenie klienta i ciągłe usprawnienia".

⁽¹⁾ Badania te muszą zostać przeprowadzone przez placówkę techniczną.

⁽²⁾ Badania zgodnie z załącznikiem 16

a) Jeśli brak ISO 9002:2000:

(i) organu lub placówki technicznej w czasie wizyty zgodnie z uwagą 3a;

(ii) producenta pomiędzy wizytami zgodnie z uwagą 3b

b) Jeśli jest ISO 9002:2000: przejęte przez producenta, procedura sprawdzana w czasie wizyt zgodnie z punktem 3b.

⁽³⁾ Wizyta u producenta dla celów kontroli i pobrania prób losowych przez organ lub placówkę techniczną

a) Jeśli brak ISO 9002:2000: 2 razy w roku;

b) Jeśli jest ISO 9002:2000: 1 raz w roku.

ZAŁĄCZNIK 15

Objaśnienia

Objaśnienia w niniejszym załączniku dotyczą trudności związanych z interpretacją niektórych punktów niniejszego regulaminu. Mają one służyć za przewodnik dla placówki technicznej przeprowadzającej badania.

Pkt 2.10.1.

Szybki regulator może być także urządzeniem posiadającym wałek obrotowy i sprężynę, podobnym do zwijacza blokowanego ręcznie. Regulator należy zbadać zgodnie z wymogami pkt 7.2.2.5 i 7.2.3.1.3.

Pkt 2.19.2.

Półuniwersalne urządzenie przytrzymujące przeznaczone do instalacji na tylnym siedzeniu zarówno w samochodach osobowych zamkniętych, jak i typu kombi, w których cały układ pasów jest identyczny, stanowi jeden "typ".

Pkt 2.19.3.

Przy podejmowaniu decyzji odnośnie do tego, czy został stworzony nowy "typ", należy uwzględnić znaczenie zmian wymiarów lub masy siedzenia, wypełniaczy lub osłony przed uderzeniem oraz właściwości w zakresie pochłaniania energii bądź koloru materiału.

Pkt 2.19.4 i 2.19.5.

Punkty te nie stosują się do pasów bezpieczeństwa posiadających osobną homologację zgodnie z regulaminem ONZ nr 16, które są konieczne do zamocowania urządzenia przytrzymującego dla dzieci do pojazdu lub do przymocowania dziecka.

Pkt 6.1.2.

W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci zwróconych tyłem do kierunku jazdy prawidłową pozycję górnej części urządzenia względem głowy manekina dziecka zapewnia się, instalując największy manekin, dla którego urządzenie jest przeznaczone, w konfiguracji najbardziej pochylonej i upewniając się, że linia pozioma na wysokości oczu przechodzi poniżej górnej części siedzenia.

Pkt 6.1.8.

Wymóg zachowania 150 mm odstępu stosuje się także do przenośnych łóżeczek.

Pkt 6.2.4.

Przemieszczenie pasa barkowego jest dopuszczalne, gdy dolna część odcinka barkowego standardowego pasa bezpieczeństwa nie znajduje się niżej niż łokieć manekina w punkcie maksymalnego przemieszczenia manekina.

Pkt 6.2.9.

Panuje powszechna zgoda, że stosuje się to także do urządzeń, które wyposażone są w taki mechanizm blokujący, nawet jeśli nie są one wymagane w tej grupie. W związku z tym badanie przeprowadzone zostałoby przy użyciu jedynego urządzenia w grupie 2, jednak przy zadanej sile, tj. o masie dwukrotnie większej od masy manekina z grupy I.

Pkt 7.1.3.

Badanie wywrócenia przeprowadza się, korzystając z tej samej procedury i parametrów montażu jak w przypadku badania dynamicznego.

Pkt 7.1.3.1.

Zabrania się zatrzymywania urządzenia do badania podczas wywrócenia.

Pkt 7.1.4.1.4.

Celem jest zapewnienie wytrzymałości urządzenia przytrzymującego dla dzieci na wszystkie obciążenia nakładane podczas badania dynamicznego, utrzymanie dziecka w pozycji poprzez zachowanie pierwotnej pozycji i konfiguracji. Każda zmiana pierwotnej konfiguracji, w tym zmiana pozycji pochylenia lub długości wspornika, jest uznawana za nieprawidłowość. Każda nieprawidłowość w częściach lub komponentach nośnych, np. w punktach styczności pasa bezpieczeństwa dla dorosłych (na wskazanym przebiegu pasów), zabezpieczeniu przeciwobrotowym lub foteliku urządzenia, jest uznawana za nieprawidłowość, chyba że dane zachowanie jest wyraźnie wskazaną funkcją urządzenia ograniczającego obciążenia.

Pkt 7.1.4.1.10.1.2.

Całkowite złożenie oznacza, że po złożeniu wspornika żadna jego część nie wystaje ponad powierzchnię podstawy czy też korpusu, w ten sposób że nie ma to żadnego wpływu na pozycję urządzenia przytrzymującego dla dzieci ma stanowisku do badań. Następujące rysunki przedstawiono odpowiednie przykłady.

Rysunek 1

Przykłady całkowicie złożonego wspornika

grafika

Rysunek 2

Przykłady niecałkowicie złożonego wspornika

grafika

Pkt 7.1.4.2.2.

Podpunkt ten odnosi się do przyspieszeń reprezentujących siły rozciągające w kręgosłupie manekina.

Pkt 7.1.4.3.1.

Widoczne ślady wgnieceń oznaczają wgniecenia modeliny przez wkładkę brzuszną (pod naciskiem urządzenia przytrzymującego), lecz nie zginanie modeliny bez przyłożenia siły ściskającej w kierunku poziomym, jak na przykład dzieje się przez zwykłe zginanie kręgosłupa. Patrz także: interpretacja pkt 6.2.4.

Pkt 7.2.1.5.

Zgodność z pierwszym zdaniem jest zachowana, gdy ręka manekina może sięgnąć do zamka.

Pkt 7.2.2.1.

Stosuje się w celu zapewnienia, aby prowadnice pasa posiadające osobną homologację można było z łatwością zamocować i odłączyć.

Pkt 7.2.4.1.1.

Wymagane są dwa pasy. Zmierz siłę zrywającą pierwszej taśmy. Zmierz szerokość drugiej taśmy, przykładając 75 % takiej siły.

Pkt 7.2.4.4.

Zabrania się używania elementów, które można rozłożyć na części lub z których można usunąć gwint, oraz jeśli nieprzeszkolony użytkownik mógłby nieprawidłowo dokonać ponownego złożenia części, co mogłoby prowadzić do niebezpiecznej konfiguracji.

Pkt 8.1.2.2.

"Przymocowanie do siedzenia" odnosi się do siedzenia do badań określonego w załączniku 6. "Określone urządzenia mogą" oznacza, że standardowo do badań na wywrócenie używane byłyby "określone" urządzenia przytrzymujące po zainstalowaniu na siedzeniu do badań, jednak zezwolono na przeprowadzenie badania na siedzeniu pojazdu.

Pkt 8.1.3.6.3.2.

Giętka płyta lub inny giętki przyrząd ma symulować zdjęcie ubrania z dziecka i niedopasowanie się pasa szelkowego. Jeżeli dziecko jest przytrzymywane przez układ, który dopasowuje się do ciała dziecka bez interwencji z zewnątrz (np. używany jest pas dla dorosłych lub pas szelkowy obejmuje zwijacze automatyczne lub z blokadą awaryjną), korzystanie z giętkiego przyrządu nie jest konieczne. W przypadku urządzeń przytrzymujących dla dzieci, w których długość taśm można ustalić (np. pasy szelkowe bez zwijacza lub pas dla dorosłych z mechanizmem blokującym), użycie giętkiego przyrządu jest wymagane. Giętki przyrząd musi być używany dla urządzeń przytrzymujących dla dzieci, w których użyto opiętych pasami osłon przed uderzeniem.

Pkt 8.2.2.1.1.

Określenie "uwzględniając normalne warunki eksploatacyjne" oznacza, że badanie to powinno być przeprowadzone, gdy urządzenie przytrzymujące zamontowane jest do siedzenia do badań lub siedzenia pojazdu, bez manekina.

Manekina należy używać jedynie w celu umiejscowienia elementu regulującego. Przede wszystkim taśmy należy wyregulować zgodnie z pkt 8.1.3.6.3.2 lub 8.1.3.6.3.3 (zależnie od przypadku). Następnie badanie należy przeprowadzić po usunięciu manekina.

Pkt 8.2.5.2.6.

Punkt ten nie stosuje się do prowadnic taśmy, które uzyskały osobną homologację na mocy niniejszego regulaminu.

Pkt 10.1.3.

10.1.3. W przypadku rozszerzeń, w których zmiany mają wpływ tylko na jedną grupę urządzeń przytrzymujących dla dzieci, należy wykonać badanie na potrzeby rozszerzenia tylko dla tej grupy i dopiero jeżeli wyniki przemieszczenia są gorsze niż najgorszy wynik dla danego urządzenia (z dowolnej grupy w pierwotnej homologacji lub w poprzednich rozszerzeniach), należy przeprowadzić nowe badania kwalifikacyjne produkcji. Jeżeli wartość przemieszczenia głowy nie jest gorsza niż w poprzednich badaniach na potrzeby homologacji lub jej rozszerzenia (z wyłączeniem badań kwalifikacyjnych produkcji), dalsze badania kwalifikacyjne produkcji nie są wymagane.

W przypadkach, w których zmiany w rozszerzeniu mają wpływ na więcej niż jedną grupę, przykładowo, jeżeli rozszerza się grupę urządzeń 2/3 o grupę 1, ale zmiany mogą mieć wpływ na grupę 2/3 (np. wzmocnienie), należy wówczas wykonać badania dla grupy 1 i badania najgorszego położenia dla grupy 2/3 (której dotyczy pierwotna homologacja). Jeżeli którykolwiek z wyników jest gorszy niż w pierwotnej homologacji lub w poprzednim rozszerzeniu (z wyłączeniem badań kwalifikacyjnych produkcji), należy wykonać badania kwalifikacyjne produkcji dla nowego najgorszego położenia.

Zawsze należy porównywać najgorsze położenie we wszystkich badaniach na potrzeby homologacji i rozszerzenia (z wyłączeniem badań kwalifikacyjnych produkcji).

ZAŁĄCZNIK 16

Kontrola zgodności produkcji

Badania

Należy wykazać, że urządzenia przytrzymujące dla dzieci spełniają wymogi, na podstawie których stworzono następujące rodzaje badań:

1.6.

Weryfikacja wymogów eksploatacyjnych urządzeń przytrzymujących dla dzieci po wykonaniu stosownego badania dynamicznego

Zgodnie z postanowieniami pkt 8.1.3 badanie przeprowadzane jest po dokonaniu wstępnego kondycjonowania dowolnego zamka, zgodnie z wymogami pkt 7.2.1.7, w celu zapewnienia zgodności z właściwymi wymogami pkt 7.1.4. (dotyczącymi ogólnego działania urządzenia przytrzymującego dla dzieci) i pkt 7.2.1.8.1. (dotyczącego działania dowolnego zamka przy obciążeniu).

Częstotliwość i wyniki badań

2.2.

Minimalne warunki kontroli zgodności urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii "uniwersalnej", "półuniwersalnej" i "tylko dla określonych pojazdów", w związku z badaniami dynamicznymi zgodnie z pkt 1.6 powyżej.

W porozumieniu z właściwymi organami, posiadacz homologacji będzie nadzorować kontrolę zgodności z zastosowaniem metody kontroli partii (pkt 2.2.1) lub metody kontroli ciągłej (pkt 2.2.2).

2.2.1. Kontrola partii dla urządzeń przytrzymujących dla dzieci

2.2.1.1. Posiadacz homologacji musi dzielić urządzenia przytrzymujące dla dzieci na partie możliwie najbardziej jednolite w odniesieniu do surowców lub półproduktów użytych w ich produkcji (różny kolor szkieletu, różne wykonanie uprzęży) i warunków produkcji. Wielkość partii nie może przekroczyć 5 000 sztuk.

W porozumieniu z właściwymi organami, badania mogą być prowadzone przez placówkę techniczną lub w ramach odpowiedzialności posiadacza homologacji.

2.2.1.2. Próbę należy pobierać z każdej partii zgodnie z postanowieniami pkt 2.2.1.4. Próba może zostać pobrana przed ukończeniem partii, pod warunkiem że próba ta pochodzi z partii zawierającej co najmniej 20 % końcowej ilości partii.

2.2.1.3. Charakterystykę urządzeń przytrzymujących dla dzieci i liczbę badań dynamicznych, jakie należy przeprowadzić, podano w pkt 2.2.1.4.

2.2.1.4. Warunkiem zatwierdzenia partii urządzeń przytrzymujących dla dzieci jest spełnienie następujących warunków:

Wielkość partii	Liczba prób / charakterystyka urządzeń przytrzymujących dla dzieci	Łączna liczba prób	Kryteria akceptacji	Kryteria odrzucenia	Stopień rygorystyczności kontroli
N<500	1. = 1MH 2. = 1MH	1 2	0 1	- 2	Normalny
500<N<5 000	1. = 1MH + 1LH 2. = 1MH + 1LH	2 4	0 1	2 2	Normalny
N<500	1. = 2MH 2. = 2MH	2 4	0 1	2 2	Wzmocniony
500<N<5 000	1. = 2MH + 2LH 2. = 2MH + 2LH	4 8	0 1	2 2	Wzmocniony
Uwaga: MH oznacza konfigurację wyższą (przy udzielaniu lub przedłużaniu homologacji uzyskano najmniej korzystne wyniki) LH oznacza konfigurację niższą

Plan podwójnego pobierania prób działa następująco:

W przypadku normalnej kontroli, jeśli pierwsza próba nie zawiera żadnych jednostek wadliwych, partię przyjmuje się bez badania drugiej próby. Jeśli próba zawiera dwie jednostki wadliwe, partia jest odrzucona. Poza tym jeśli próba zawiera jedną jednostkę wadliwą, pobiera się drugą próbę dającą łączną liczbę, która musi spełniać warunek podany w kolumnie 5 w tabeli powyżej.

W przypadku odrzucenia dwóch z 5 kolejnych partii, następuje przejście od kontroli normalnej do wzmocnionej. Normalna kontrola wznawiana jest po zaakceptowaniu 5 kolejnych partii.

W przypadku odrzucenia którejkolwiek partii, produkcja uznawana jest za niezgodną i partia nie może być wprowadzona na rynek.

W przypadku odrzucenia dwóch kolejnych partii podlegających kontroli wzmocnionej, obowiązują postanowienia pkt 13.

2.2.1.5. Kontrola zgodności urządzeń przytrzymujących dla dzieci prowadzona jest poczynając od partii wyprodukowanej po pierwszej partii wykorzystanej dla celów kwalifikacji produkcji.

2.2.1.6. Wyniki badań opisanych w pkt 2.2.1.4 nie mogą przekroczyć L, gdzie L oznacza wartość graniczną ustaloną dla każdego badania homologacyjnego.

2.2.2. Kontrola ciągła

2.2.2.1. Posiadacz homologacji jest zobowiązany do prowadzenia ciągłej kontroli jakości swojego procesu produkcyjnego metodami statystycznymi i przez próbkowanie. W porozumieniu z właściwymi organami badania mogą być prowadzone przez placówkę techniczną lub w ramach odpowiedzialności posiadacza homologacji, który jest zobowiązany do zapewnienia identyfikowalności produktu.

2.2.2.2. Próby muszą być pobierane zgodnie z postanowieniami pkt 2.2.2.4.

2.2.2.3. Charakterystykę urządzenia przytrzymującego dla dzieci wybiera się losowo, a badania prowadzi się zgodnie z pkt 2.2.2.4.

2.2.2.4. Kontrola musi spełniać następujące wymagania.

Liczba pobranych urządzeń przytrzymujących dla dzieci	Stopień rygorystyczności kontroli
0,02 %, co oznacza jedno urządzenie przytrzymujące dla dzieci z każdych 5 000 wyprodukowanych	Normalny
0,05 %, co oznacza jedno urządzenie przytrzymujące dla dzieci z każdych 2 000 wyprodukowanych	Wzmocniony

Plan podwójnego pobierania prób działa następująco:

Stwierdzenie zgodności urządzenia przytrzymującego dla dzieci jest jednoznaczne z potwierdzeniem zgodności produkcji.

W przypadku braku zgodności urządzenia przytrzymującego dla dzieci z wymaganiami należy pobrać drugie urządzenie przytrzymujące dla dzieci.

Zgodność drugiego urządzenia przytrzymującego dla dzieci z wymogami jest jednoznaczna z potwierdzeniem zgodności produkcji.

Jeśli oba (pierwsze i drugie) urządzenia przytrzymujące dla dzieci nie spełniają wymagań, produkcja nie spełnia wymagań, a urządzenia przytrzymujące dla dzieci, które będą prawdopodobnie wykazywać takie same wady należy wycofać. Poza tym należy podjąć niezbędne działania w celu przywrócenia zgodności produkcji.

Kontrola wzmocniona zastąpi normalną, jeśli nastąpiło dwukrotne wycofanie produkcji w odniesieniu do 10 000 wyprodukowanych kolejno urządzeń przytrzymujących dla dzieci.

Normana kontrola wznawiana jest po potwierdzeniu zgodności 10 000 wyprodukowanych kolejno urządzeń przytrzymujących dla dzieci.

W przypadku dwukrotnego wycofania produkcji podlegającej kontroli wzmocnionej, obowiązują postanowienia pkt 13.

2.2.2.5. Kontrola ciągła urządzeń przytrzymujących dla dzieci podejmowana jest poczynając od kwalifikacji produkcji.

2.2.2.6. Wyniki badań opisanych w pkt 2.2.2.4 nie mogą przekroczyć L, gdzie L oznacza wartość graniczną ustaloną dla każdego badania homologacyjnego.

2.3.

W przypadku niestandardowych urządzeń "wbudowanych" obowiązuje następująca częstotliwość badań:

Urządzenia przytrzymujące dla dzieci, z wyjątkiem poduszek raz na 8 tygodni podwyższających:

Poduszki podwyższające: raz na 12 tygodni

W przypadku każdego badania należy spełnić wszystkie wymogi zawarte w pkt 7.1.4 i 7.2.1.8.1. Jeżeli wyniki badań przeprowadzonych w ciągu jednego roku są poprawne, producent może, za zgodą organu udzielającego homologacji typu, zmniejszyć częstotliwość badań w sposób następujący:

Urządzenia przytrzymujące dla dzieci, z wyjątkiem poduszek raz na 16 tygodni podwyższających:

Poduszki podwyższające: raz na 24 tygodnie

W przypadku gdy roczna produkcja urządzeń przytrzymujących dla dzieci nie przekracza 1 000 sztuk, dopuszcza się minimalną częstotliwość badań raz na rok.

2.3.1. Zgodnie z pkt 2.1.2.4.1 w przypadku niestandardowych urządzeń montowanych w danym modelu pojazdu, producent urządzenia przytrzymującego dla dzieci może wybrać między procedurami zgodności produkcji: albo zgodnie z pkt 2.2 na siedzeniu do badań, albo zgodnie z pkt 2.3 w kadłubie pojazdu.

2.3.2. Jeśli próba testowa nie przejdzie określonego badania, któremu podlegała, należy przeprowadzić dodatkowe badanie dla tego samego wymagania na przynajmniej trzech innych próbach. W przypadku badań dynamicznych, jeśli wyniki jednego z nich będą niekorzystne, produkcja zostaje uznana za niezgodną, a częstotliwość należy podwyższyć, jeśli stosowano częstotliwość niższą zgodnie z pkt 2.3. Poza tym należy podjąć niezbędne działania w celu przywrócenia zgodności produkcji.

ZAŁĄCZNIK 17

Badanie materiałów pochłaniających energię

Model głowy

Procedura

ZAŁĄCZNIK 18

Metoda określania obszaru uderzenia głową w urządzeniach posiadających oparcia oraz określenie minimalnych rozmiarów płatów bocznych w urządzeniach zwróconych tyłem do kierunku jazdy

Należy umieścić urządzenie na siedzeniu do badań, opisanym w załączniku 6. Urządzenia pochylane należy ustawić w pozycji jak najbardziej pionowej. W urządzeniu umieścić najmniejszy manekin zgodnie z instrukcjami producenta. Na oparciu oznaczyć punkt "A" na poziomie barku najmniejszego manekina, w odległości 2 cm wewnątrz zewnętrznej krawędzi ramienia. Wszystkie powierzchnie wewnętrzne znajdujące się powyżej płaszczyzny poziomej przechodzącej przez punkt A muszą zostać poddane badaniom zgodnie z załącznikiem 17. Obszar ten musi obejmować oparcie i płaty boczne, włącznie z wewnętrznymi krawędziami płatów bocznych (strefa wielkości promienia). W przypadku przenośnych łóżeczek, w których symetryczne ułożenie manekina w zależności od urządzenia i instrukcji producenta jest niemożliwe, obszar spełniający warunki określone w załączniku 17 musi obejmować wszystkie wewnętrzne powierzchnie, powyżej uprzednio określonego punktu A, w kierunku głowy, gdy manekin ten znajduje się w przenośnym łóżeczku w najgorszej pozycji określonej w instrukcji producenta, a łóżeczko znajduje się na stanowisku do badań

Jeśli możliwe jest symetryczne ułożenie manekina w przenośnym łóżeczku, cały wewnętrzny obszar powinien spełniać warunki określone w załączniku 17.

ZAŁĄCZNIK 19

Opis sposobu kondycjonowania regulatorów zamontowanych bezpośrednio w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci

Rysunek 1

grafika

Metoda

ZAŁĄCZNIK 21

Stanowisko badawcze do dynamicznych testów zderzeniowych

grafika

Metoda

1.2.

Pas biodrowy i diagonalny

1.2.1. Umieścić ogniwo obciążnikowe 1 w pozycji zewnętrznej, jak wskazano powyżej. Zamocować urządzenie przytrzymujące dla dzieci we właściwym położeniu. Jeżeli w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci jest umieszczony mechanizm blokujący pasa diagonalnego, należy umieścić ogniwo obciążnikowe 2 w dogodnej pozycji, za urządzeniem przytrzymującym, między mechanizmem blokującym, a zamkiem, jak pokazano powyżej. Jeżeli w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci nie ma mechanizmu blokującego lub jest on przymocowany przy zamku, należy umieścić ogniwo obciążnikowe w dogodnej pozycji między pętlą słupka a urządzeniem przytrzymującym.

1.2.2. Wyregulować odcinek brzuszny pasa referencyjnego, tak aby ogniwem obciążnikowym 1 uzyskać obciążenie 50 N ± 5 N. Na pasie zaznaczyć kredą miejsce przejścia przez zamek symulacyjny. Utrzymując pas w tym położeniu, wyregulować ogniwo obciążnikowe 2 na pasie diagonalnym, tak aby uzyskać napięcie 50N ± 5N. Regulacji takiej można dokonać poprzez zablokowanie taśmy na blokadzie taśmy urządzenia przytrzymującego dla dzieci lub poprzez podciągnięcie pasa do standardowego zwijacza.

1.2.3. Odwinąć całą taśmę ze szpuli zwijacza i umożliwić zwinięcie pod napięciem 4 ± 3 N pomiędzy zwijaczem a pętlą słupka do napięcia zwijacza. Przed przeprowadzeniem badania dynamicznego szpulę należy zablokować. Przeprowadzić dynamiczny test zderzeniowy.

1.2.4. Przed rozpoczęciem nastawienia należy sprawdzić urządzenie przytrzymujące dla dzieci pod kątem zgodności z pkt 6.2.1.3. Jeżeli ze względu na zmianę funkcji kąta wystąpi zmiana naprężenia instalacji, należy zbadać warunki najmniejszego naprężenia instalacji, ponownie nastawić i maksymalnie naprężyć instalację, a następnie ustawić urządzenie przytrzymujące dla dzieci w najgorszym położeniu, jednocześnie nie napinając pasów dla dorosłych. Przeprowadzić badanie dynamiczne.

1.3.

Zaczep ISOFIX

Dotyczy urządzeń przytrzymujących dla dzieci ISOFIX z regulowanymi kotwiczeniami zatoki siedzenia ISOFIX. Zamontować nieobciążone urządzenie przytrzymujące dla dzieci ISOFIX w kotwiczeniach zatoki siedzenia H1-H2 w odpowiednim położeniu testowym. Pozwolić, aby mechanizmy zatrzaskowe urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX dociągnęły nieobciążone urządzenie przytrzymujące dla dzieci w kierunku zatoki siedzenia. Przyłożyć dodatkową siłę 135 ± 15 N w płaszczyźnie równoległej do powierzchni poduszki kanapy do badań w kierunku zatoki siedzenia, aby pokonać siły tarcia pomiędzy urządzeniem przytrzymującym dla dzieci ISOFIX a poduszką siedzenia, wspomagając działanie samoluzujące mechanizmu zatrzaskowego. Siłę należy przyłożyć na lub równo powyżej linii środkowej urządzenia przytrzymującego dla dzieci ISOFIX i na wysokości nieprzekraczającej 100 mm powyżej powierzchni poduszki stanowiska do badań. W razie potrzeby należy wyregulować górny pasek mocujący tak, aby uzyskać obciążenie 50 ± 5 N ** . Po takim wyregulowaniu w urządzeniu przytrzymujące dla dzieci ISOFIX należy umieścić odpowiedniego manekina.

Uwaga:

W przypadku przenośnego łóżeczka, zgodnie z opisem w pkt 8.1.3.5.6 niniejszego regulaminu, należy zastosować symulację połączenia pomiędzy pasem bezpieczeństwa dla dorosłych a urządzeniem. Pas bezpieczeństwa dla dorosłych z luźnym końcem o szerokości 500 mm (mierzonej zgodnie z opisem w załączniku 13) jest podłączony przez płytkę mocującą zgodnie z opisem w załączniku 13 do wskazanych punktów mocowania. Urządzenie jest następnie montowane do wolnego końca pasa bezpieczeństwa dla dorosłych. Napięcie pasa bezpieczeństwa dla dorosłych mierzone pomiędzy punktem mocowania a urządzeniem musi wynosić 50 ± 5 N.

ZAŁĄCZNIK 23

Urządzenia służące do przykładania obciążenia

Urządzenie służące do przykładania obciążenia I

grafika

Długość rozciągania	(+/-5 mm)
	Manekin P/Q 0	Manekin P/Q 3/4	P/Q 1,5	P/Q 3	P/Q 6	P/Q 10
Pas przytrzymujący głowę	1 000 mm	1 000 mm	1 000 mm	1 200 mm	1 200 mm	1 200 mm
Pas barkowy	750 mm	850 mm	950 mm	1 000 mm	1 100 mm	1 300 mm
Pas krokowy	300 mm	350 mm	400 mm	400 mm	450 mm	570 mm
Pas biodrowy	400 mm	500 mm	550 mm	600 mm	700 mm	800 mm
Wymiar X	120 mm	130 mm	140 mm	140 mm	150 mm	160 mm

L.p.	Nazwa	Informacje	Ilość
1	Pas przytrzymujący głowę - 39 mm	-	1
2	Pas barkowy Ih-rh - 39 mm	-	2
3	Pas krokowy - 39 mm	-	1
4	Pas biodrowy - 39 mm	-	1
5	Wzór ściegu (30 x 17)	Ścieg: 77, nić: 30	8
6	Zamek z tworzywa sztucznego		2
7	Wzór ściegu (2 x 37)	Ścieg: 77, nić: 30	2

Wzór ściegu	Min. wymagana siła
12 x 12 mm	3,5 kN
30 x 12 mm	5,3 kN
30 x 17 mm	5,3 kN
30 x 30 mm	7,0 kN

Promień całego pasa = 5 mm

grafika

Urządzenie służące do przykładania obciążenia II

grafika

Wszystkie wymiary w milimetrach (mm)

Wszystkie wymiary w milimetrach (mm) L.p.	Nazwa	Informacje	Ilość
1	Pas główny - 39 mm	-	1
2	Pas biodrowy (górny/dolny) - 39 mm	-	2
3	Wzór ściegu (30 x 17)	Ścieg: 77, nić: 30-	4

Długość rozciągania	(+/-5 mm)
	Manekin P/Q 0	Manekin P/Q 3/4	P/Q 1,5	P/Q 3	P/Q 6	P/Q 10
Pas główny	1 600 mm	1 600 mm	1 600 mm	2 000 mm	2 000 mm	2 000 mm
Pas biodrowy	440 mm	540 mm	640 mm	740 mm	740 mm	840 mm

Wzór ściegu	Min. wymagana siła
12 x 12 mm	3,5 kN
30 x 12 mm	5,3 kN
30 x 17 mm	5,3 kN
30 x 30 mm	7,0 kN

Promień całego pasa = 5 mm

grafika

ZAŁĄCZNIK 24

Palność materiałów przeznaczonych do stosowania we wbudowanych urządzeniach przytrzymujących dla dzieci

Wybór materiałów (zob. rysunek 1 poniżej)

2.1.

Dowolna część materiału jednolitego lub złożonego, który znajduje się w odległości nie większej niż 13 mm od przestrzeni powietrznej przedziału pasażerskiego, musi spełniać wymogi określone w pkt 6.1.6.

2.1.1. Każdy materiał, który nie przylega do innych materiałów w każdym punkcie styku, musi spełniać wymogi określone w pkt 6.1.6 kiedy badany jest oddzielnie.

2.1.2. Każdy materiał, który przylega do innych materiałów w każdym punkcie styku, musi spełniać wymogi określone w pkt 6.1.6 podczas badania z innymi materiałami jako materiał złożony.

Materiał A ma interfejs niepołączony z materiałem B i jest badany oddzielnie.

Część materiału B znajduje się w odległości nie większej niż 13 mm od przestrzeni powietrznej przedziału pasażerskiego, a materiały B i C przylegają w każdym punkcie styku; w związku z tym B i C są badane jako materiały złożone.

Cięcie znajduje się w materiale C, jak pokazano na rys. 1, aby sporządzić próbkę o grubości 13 mm.

Rysunek 1

grafika

Procedura badania

3.1.

Badanie przeprowadza się w metalowej komorze, która chroni badane próbki przed przeciągami. Wnętrze komory ma długość 381 mm, głębokość 203 mm i wysokość 356 mm. Komora ma szklane okno obserwacyjne z przodu, zamykany otwór umożliwiający włożenie uchwytu do próbek oraz otwór na przewód zasilający palnik gazowy. Do wentylacji wokół górnej części komory znajduje się 13 mm szczelina, w podstawie szafki znajduje się dziesięć otworów, z których każdy ma średnicę 19 mm, a nogi podnoszą dno komory o 10 mm, jak pokazano na rysunku 2.

3.3.

Próbkę do badań umieszcza się między dwiema pasującymi metalowymi ramami w kształcie litery U o szerokości 25 mm i wysokości 10 mm.

Wymiary wewnętrzne ram w kształcie litery U mają szerokość 51 mm i długość 330 mm.

Próbka, która mięknie i zgina się na płonącym końcu, powodując nierównomierne spalanie, jest utrzymywana poziomo przez podpórki składające się z cienkich, żaroodpornych drutów, rozciągniętych na szerokości ramy w kształcie litery U pod próbką w odstępach 25 mm.

Urządzeniem, które można zastosować do podparcia tego rodzaju materiału, jest dodatkowa rama w kształcie litery U, szersza niż rama w kształcie litery U zawierająca próbkę, połączona żaroodpornymi drutami o średnicy 10 tysięcznych cala w odstępach 25 mm, umieszczona nad dolną ramą w kształcie litery U.

Przygotowanie próbek

4.1.

W miarę możliwości każda próbka badanego materiału powinna być prostokątem o szerokości 102 mm i długości 356 mm.

Grubość próbki jest równa grubości materiału jednolitego lub złożonego użytego w pojeździe, z tym wyjątkiem, że jeżeli grubość materiału przekracza 13 mm, próbkę przycina się do tej grubości mierzonej od powierzchni próbki najbliższej przestrzeni powietrznej przedziału pasażerskiego.

W przypadku gdy nie jest możliwe uzyskanie próbki płaskiej z powodu zakrzywienia powierzchni, próbkę przycina się w taki sposób, aby w żadnym punkcie grubość próbki nie przekraczała 13 mm.

Jeżeli jeden z wymiarów jest mniejszy niż odpowiednio 356 mm lub 102 mm, stosuje się maksymalną dostępną długość lub szerokość próbki.

Badanie

1 Regulamin zmieniony przez regulamin z dnia 15 lipca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.252.7) zmieniający nin. regulamin z dniem 9 czerwca 2021 r.

2 Numery identyfikujące Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. podano w załączniku 3 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev. 6 - http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/ wp29resolutions.html.

3 Granice przyspieszenia klatki piersiowej nie stosują się w przypadku użycia manekina noworodka, gdyż nie jest on wyposażony w przyrządy.

4 Manekin noworodka nie jest wyposażony we wkładkę brzuszną. Z tego względu jako wskazówkę nacisku na brzuch można stosować jedynie analizę subiektywną.

5 Tolerancje dotyczące wymiarów, o ile nie określono inaczej, nie obowiązują dla wartości granicznych

Zakres wymiarów (mm)mniej niż 6powyżej 6, do 30powyżej

30, do 120powyżej 120, do 315powyżej 315, do

1 000powyżej

1 000Tolerancja (mm)±0,5±1±1,5±2±3±4Tolerancje dotyczące kątów, o ile nie określono inaczej: 士 Í1°

6 g = 9,81 m/s².

7 Szczegóły na temat materiałów używanych w tym procesie można uzyskać w TNO (Research Institute for Road Vehicles), Schoemaker- straat 97, 2628 VK Delft, Niderlandy.

8 Wymiar X musi wynosić 210 mm z możliwością regulacji ±70 mm.

9 Adres, pod którym można uzyskać odpowiednie normy ASTM: ASTM, 1916 Race Street, Philadelphia, USA PA 19 103.

10 Specyfikacje techniczne i szczegółowe rysunki manekina Q, w tym manekina Q0, oraz informacje dotyczące jego regulacji na potrzeby badań określonych w niniejszym regulaminie są dostępne przejściowo na stronie internetowej nieformalnej grupy roboczej ds. ulepszonych urządzeń przytrzymujących dla dzieci (www2.unece.org/wiki/display/trans/Q-dummy+drawings) EKG ONZ, Palais de Nations, Genewa, Szwajcaria. W momencie przyjęcia [niniejszego regulaminu] przez Światowe Forum na rzecz Harmonizacji Przepisów dotyczących Pojazdów (WP.29), tekst ograniczający wykorzystania rysunków i specyfikacji technicznych zostanie usunięty z poszczególnych stron i zostaną one ponownie umieszczone na powyższej stronie internetowej. Po upływie czasu koniecznego dla nieformalnej grupy roboczej w celu zakończenia kontroli specyfikacji technicznych i rysunków ostateczne i uzgodnione rysunki zostaną przeniesione do wzajemnej rezolucji Umów z 1958 r. i z 1998 r. i udostępnionej na stronie internetowej Światowego Forum WP.29.

* Grubość skóry PCW powinna wynosić 1 + 0,5 mm - 0. Gęstość względna powinna wynosić 0,865 ±0,1.

* Odległość "a" jest równa długości synchronicznego wahadła, o którym mowa.

11 Zob. tekst regulaminu ONZ nr 16.

** W przypadku urządzeń z mechanizmami, które mają zwiększać naprężenie górnego paska mocującego, badanie należy przeprowadzić następującą metodą: zainstalować urządzenie przytrzymujące dla dzieci ISOFIX zgodnie z wymaganiami niniejszego załącznika i następnie uruchomić napinacz zgodnie z instrukcją producenta. Jeśli urządzenie nie może być uruchomione ze względu na zbyt wysokie napięcie, uznaje się je za urządzenie nie do przyjęcia.

Zmiany w prawie

Stosunek prezydenta Dudy do wolnej Wigilii "uległ zawieszeniu"

Prezydent Andrzej Duda powiedział w czwartek, że ubolewa, że w sprawie ustawy o Wigilii wolnej od pracy nie przeprowadzono wcześniej konsultacji z prawdziwego zdarzenia. Jak dodał, jego stosunek do ustawy "uległ niejakiemu zawieszeniu". Wyraził ubolewanie nad tym, że pomimo wprowadzenia wolnej Wigilii, trzy niedziele poprzedzające święto mają być dniami pracującymi. Ustawa czeka na podpis prezydenta.

kk/pap 12.12.2024

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Od Nowego Roku będzie można składać wnioski o tzw. rentę wdowią, która dotyczy ustalenia zbiegu świadczeń z rentą rodzinną. Renta wdowia jest przeznaczona dla wdów i wdowców, którzy mają prawo do co najmniej dwóch świadczeń emerytalno-rentowych, z których jedno stanowi renta rodzinna po zmarłym małżonku. Aby móc ją pobierać, należy jednak spełnić określone warunki.

Grażyna J. Leśniak 20.11.2024

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Będzie też dodatkowa składka w wysokości 4,9 proc. od nadwyżki ponad 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, a liniowcy stracą możliwość rozliczenia zapłaconych składek w podatku dochodowym.

Grażyna J. Leśniak 18.11.2024

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Usprawnienie i zwiększenie efektywności systemu wdrażania Rozwoju Lokalnego Kierowanego przez Społeczność (RLKS) przewiduje ustawa z dnia 11 października 2024 r. o zmianie ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności. Jak poinformowała w czwartek Kancelaria Prezydenta, Andrzej Duda podpisał ją w środę, 13 listopada. Ustawa wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Grażyna J. Leśniak 14.11.2024

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Problem osób, które w latach 2009-2019 przeszły na emeryturę w czerwcu, przez co - na skutek niekorzystnych zasad waloryzacji - ich świadczenia były nawet o kilkaset złotych niższe od tych, jakie otrzymywały te, które przeszły na emeryturę w kwietniu lub w maju, w końcu zostanie rozwiązany. Emerytura lub renta rodzinna ma - na ich wniosek złożony do ZUS - podlegać ponownemu ustaleniu wysokości. Zdaniem prawników to dobra regulacja, ale równie ważna i paląca jest sprawa wcześniejszych emerytur. Obie powinny zostać załatwione.

Grażyna J. Leśniak 06.11.2024

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024

Element	Masa (w kg)
Głowa i szyja	2,73
Tułów	5,06
Górna część ramienia	0,27
Przedramię	0,25
Górna część nogi	0,61
Dolna część nogi	0,48
Masa całkowita	11,01

Materiał: poliester typu spinn-black	a)	szerokość:	48 ± 2 mm przy 10 000 N
	b)	grubość:	1,0 ±0,2 mm
	c)	wydłużenie:	8 ± 2 % przy 10 000 N

Identyfikator:	Dz.U.UE.L.2020.285.1
Rodzaj:	Umowa międzynarodowa
Tytuł:	Regulamin ONZ nr 44 - Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń przytrzymujących dla dzieci przebywających w pojazdach o napędzie silnikowym ("urządzenia przytrzymujące dla dzieci") [2020/1223].
Data aktu:	01/09/2020
Data ogłoszenia:	01/09/2020
Data wejścia w życie:	22/07/2000

Czas (w ms)	Przyspieszenie (w g) korytarz niski	Przyspieszenie (w g) korytarz wysoki
0	-	10
20	0	-
50	20	28
65	20	-
80	-	28
100	0	-
120	-	0

Czas (w ms)	Przyspieszenie (w g) korytarz niski	Przyspieszenie (w g) korytarz wysoki
0	-	21
10	0
10	7	-
20	14	-
37	14	-
52	7	-
52	0
70	-	21
70	-	0

Regulamin ONZ nr 44 - Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń przytrzymujących dla dzieci przebywających w pojazdach o napędzie silnikowym ("urządzenia przytrzymujące dla dzieci") [2020/1223].

Regulamin ONZ nr 44 - Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń przytrzymujących dla dzieci przebywających w pojazdach o napędzie silnikowym ("urządzenia przytrzymujące dla dzieci") [2020/1223] 1

1. ZAKRES

2. DEFINICJE

3. WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

4. OZNAKOWANIE

5. HOMOLOGACJA

6. SPECYFIKACJE OGÓLNE

7. SPECYFIKACJE SZCZEGÓŁOWE

8. OPIS BADAŃ 5

9. SPRAWOZDANIA Z BADANIA HOMOLOGACJI TYPU I KWALIFIKACJI PRODUKCJI

10. ZMIANA I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI TYPU URZĄDZENIA PRZYTRZYMUJĄCEGO DLA DZIECI

11. KWALIFIKACJA PRODUKCJI

12. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI I BADANIA RUTYNOWE

13. SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

14. OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

15. INSTRUKCJE

16. NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW UDZIELAJĄCYCH HOMOLOGACJI TYPU

17. POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK 1 Zawiadomienie

ZAŁĄCZNIK 2 Rozmieszczenie znaków homologacji

ZAŁĄCZNIK 3 Układ aparatu do badania odporności na pył

ZAŁĄCZNIK 4 Badanie korozyjne

ZAŁĄCZNIK 5 Badanie ścierania i mikroprzesuwu

ZAŁĄCZNIK 6 Opis wózka

Dodatek 1 Rysunek 1

Dodatek 2 Urządzenie zatrzymujące

Dodatek 3 Rozmieszczenie i użycie kotwiczeń na wózku doświadczalnym

ZAŁĄCZNIK 7 Opis krzywej opóźnienia lub przyspieszenia w czasie

Dodatek 1 Opis krzywej opóźnienia lub przyspieszenia w czasie

Dodatek 2 Opis krzywej opóźnienia lub przyspieszenia w czasie

ZAŁĄCZNIK 8 Opis manekinów

Dodatek 1 Opis manekinów dzieci 9-miesięcznych oraz 3-, 6- i 10-letnich

Dodatek 2 Opis manekina noworodka

Dodatek 3 Opis manekina 18-miesięcznego dziecka

ZAŁĄCZNIK 9 Badanie zderzenia czołowego z przeszkodą

ZAŁĄCZNIK 10 Procedura badania zderzenia tylnego

ZAŁĄCZNIK 11 Dodatkowe kotwiczenia wymagane do instalacji w pojazdach urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii półuniwersalnej

ZAŁĄCZNIK 12 Fotelik

ZAŁĄCZNIK 13 Standardowy pas bezpieczeństwa

ZAŁĄCZNIK 14 Schemat homologacji typu (schemat ISO 9002:2000)

ZAŁĄCZNIK 15 Objaśnienia

ZAŁĄCZNIK 16 Kontrola zgodności produkcji

ZAŁĄCZNIK 17 Badanie materiałów pochłaniających energię

ZAŁĄCZNIK 18 Metoda określania obszaru uderzenia głową w urządzeniach posiadających oparcia oraz określenie minimalnych rozmiarów płatów bocznych w urządzeniach zwróconych tyłem do kierunku jazdy

ZAŁĄCZNIK 19 Opis sposobu kondycjonowania regulatorów zamontowanych bezpośrednio w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci

ZAŁĄCZNIK 20 Typowe urządzenie do badania wytrzymałościowego zamka

ZAŁĄCZNIK 21 Stanowisko badawcze do dynamicznych testów zderzeniowych

ZAŁĄCZNIK 22 Badanie bloku dolnej części tułowia

ZAŁĄCZNIK 23 Urządzenia służące do przykładania obciążenia

ZAŁĄCZNIK 24 Palność materiałów przeznaczonych do stosowania we wbudowanych urządzeniach przytrzymujących dla dzieci

Zmiany w prawie

Dz.U.UE.L.2020.285.1

1.

ZAKRES

2.

DEFINICJE

3.

WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

4.

OZNAKOWANIE

5.

HOMOLOGACJA

6.

SPECYFIKACJE OGÓLNE

7.

SPECYFIKACJE SZCZEGÓŁOWE

8.

OPIS BADAŃ 5

9.

SPRAWOZDANIA Z BADANIA HOMOLOGACJI TYPU I KWALIFIKACJI PRODUKCJI

10.

ZMIANA I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI TYPU URZĄDZENIA PRZYTRZYMUJĄCEGO DLA DZIECI

11.

KWALIFIKACJA PRODUKCJI

12.

ZGODNOŚĆ PRODUKCJI I BADANIA RUTYNOWE

13.

SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

14.

OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

15.

INSTRUKCJE

16.

NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW UDZIELAJĄCYCH HOMOLOGACJI TYPU

17.

POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE

ZAŁĄCZNIK 1

Zawiadomienie

ZAŁĄCZNIK 2

Rozmieszczenie znaków homologacji

ZAŁĄCZNIK 3

Układ aparatu do badania odporności na pył

ZAŁĄCZNIK 4

Badanie korozyjne

ZAŁĄCZNIK 5

Badanie ścierania i mikroprzesuwu

ZAŁĄCZNIK 6

Opis wózka

Dodatek 1

Rysunek 1

Dodatek 2

Urządzenie zatrzymujące

Dodatek 3

Rozmieszczenie i użycie kotwiczeń na wózku doświadczalnym

ZAŁĄCZNIK 7

Opis krzywej opóźnienia lub przyspieszenia w czasie

Dodatek 1

Opis krzywej opóźnienia lub przyspieszenia w czasie

Dodatek 2

Opis krzywej opóźnienia lub przyspieszenia w czasie

ZAŁĄCZNIK 8

Opis manekinów

Dodatek 1

Opis manekinów dzieci 9-miesięcznych oraz 3-, 6- i 10-letnich

Dodatek 2

Opis manekina noworodka

Dodatek 3

Opis manekina 18-miesięcznego dziecka

ZAŁĄCZNIK 9

Badanie zderzenia czołowego z przeszkodą

ZAŁĄCZNIK 10

Procedura badania zderzenia tylnego

ZAŁĄCZNIK 11

Dodatkowe kotwiczenia wymagane do instalacji w pojazdach urządzeń przytrzymujących dla dzieci kategorii półuniwersalnej

ZAŁĄCZNIK 12

Fotelik

ZAŁĄCZNIK 13

Standardowy pas bezpieczeństwa

ZAŁĄCZNIK 14

Schemat homologacji typu (schemat ISO 9002:2000)

ZAŁĄCZNIK 15

Objaśnienia

ZAŁĄCZNIK 16

Kontrola zgodności produkcji

ZAŁĄCZNIK 17

Badanie materiałów pochłaniających energię

ZAŁĄCZNIK 18

Metoda określania obszaru uderzenia głową w urządzeniach posiadających oparcia oraz określenie minimalnych rozmiarów płatów bocznych w urządzeniach zwróconych tyłem do kierunku jazdy

ZAŁĄCZNIK 19

Opis sposobu kondycjonowania regulatorów zamontowanych bezpośrednio w urządzeniu przytrzymującym dla dzieci

ZAŁĄCZNIK 20

Typowe urządzenie do badania wytrzymałościowego zamka

ZAŁĄCZNIK 21

Stanowisko badawcze do dynamicznych testów zderzeniowych

ZAŁĄCZNIK 22

Badanie bloku dolnej części tułowia

ZAŁĄCZNIK 23

Urządzenia służące do przykładania obciążenia

ZAŁĄCZNIK 24

Palność materiałów przeznaczonych do stosowania we wbudowanych urządzeniach przytrzymujących dla dzieci