a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 3 ustanowiono przepisy administracyjne i wymogi techniczne dotyczące homologacji typu wszystkich nowych pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej.
(2) Niniejsze rozporządzenie stanowi akt regulacyjny do celów unijnej procedury homologacji typu określonej w rozporządzeniu (UE) 2018/858. Dlatego należy odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (UE) 2018/858. Przepisy administracyjne rozporządzenia (UE) 2018/858, w tym przepisy dotyczące środków naprawczych i kar, mają pełne zastosowanie do niniejszego rozporządzenia.
(3) W ostatnich dziesięcioleciach rozwój sytuacji w zakresie bezpieczeństwa pojazdów znacznie przyczynił się do ogólnego zmniejszenia liczby ofiar śmiertelnych i poważnych obrażeń w wypadkach drogowych. Jednak w 2017 r. na drogach Unii zginęło 25 300 osób, a liczba ta nie zmieniła się w ostatnich czterech latach. Ponadto każdego roku 135 000 osób odnosi poważne obrażenia w następstwie kolizji 4 . Unia powinna dołożyć wszelkich starań w celu ograniczenia lub wyeliminowania wypadków i obrażeń w transporcie drogowym. Oprócz środków bezpieczeństwa chroniących osoby znajdujące się w pojeździe potrzebne jest wdrożenie specjalnych środków zapobiegających wypadkom śmiertelnym i obrażeniom wśród niechronionych uczestników ruchu drogowego, takich jak rowerzyści i piesi, znajdujących się poza pojazdem. Jeżeli nie zostaną zaproponowane nowe inicjatywy w zakresie ogólnego bezpieczeństwa ruchu drogowego, skutki dla bezpieczeństwa wynikające z obecnego podejścia nie będą już w stanie zrównoważyć skutków zwiększenia ruchu. W związku z tym niezbędna jest dalsza poprawa bezpieczeństwa pojazdów w ramach zintegrowanego podejścia do kwestii bezpieczeństwa ruchu drogowego, a także w celu lepszej ochrony niechronionych uczestników ruchu drogowego.
(4) Przepisy dotyczące homologacji typu powinny zapewniać, że poziomy osiągów pojazdów silnikowych są oceniane w powtarzalny i możliwy do odtworzenia sposób. Dlatego też wymogi techniczne zawarte w niniejszym rozporządzeniu odnoszą się jedynie do pieszych i rowerzystów, ponieważ obecnie tylko oni są przedmiotem formalnie zharmonizowanych badań. Oprócz pieszych i rowerzystów do niechronionych użytkowników ruchu drogowego zalicza się ogólnie również innych niezmotoryzowanych i zmotoryzowanych użytkowników dróg, którzy mogą korzystać z indywidualnych rozwiązań w zakresie mobilności bez nadwozia ochronnego. Ponadto obecna technologia stwarza uzasadnione oczekiwanie, że zaawansowane systemy będą reagować również na innych niechronionych użytkowników ruchu drogowego w normalnych warunkach jazdy, mimo że nie są oni przedmiotem specjalnych badań. Wymogi techniczne niniejszego rozporządzenia powinny być dalej dostosowywane do postępu technicznego po procesie oceny i przeglądu, tak aby obejmowały wszystkich użytkowników dróg, którzy korzystają z indywidualnych rozwiązań w zakresie mobilności bez nadwozia ochronnego, w tym skuterów, pojazdów samoczynnie utrzymujących równowagę i wózków inwalidzkich.
(5) Postęp techniczny w obszarze zaawansowanych układów bezpieczeństwa pojazdów oferuje nowe możliwości zmniejszenia liczby ofiar wypadków. Aby zminimalizować liczbę poważnych obrażeń i ofiar śmiertelnych, należy wprowadzić pakiet nowych technologii.
(6) W kontekście rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 5 Komisja oceniła możliwość rozszerzenia zawartego w tym rozporządzeniu wymogu dotyczącego instalacji niektórych układów (np. zaawansowanych systemów hamowania awaryjnego oraz systemów monitorowania ciśnienia w oponach) w niektórych kategoriach pojazdów, tak aby miał on zastosowanie do wszystkich kategorii pojazdów. Komisja oceniła również wykonalność techniczną i ekonomiczną oraz dojrzałość rynkową nowego wymogu dotyczącego zainstalowania innych zaawansowanych elementów bezpieczeństwa. W oparciu o tę ocenę, w dniu 12 grudnia 2016 r. Komisja opublikowała sprawozdanie dla Parlamentu Europejskiego i Rady zatytułowane: "Ratowanie życia: zwiększanie bezpieczeństwa samochodowego w UE". W dokumencie roboczym Komisji towarzyszącym temu sprawozdaniu określono i zaproponowano 19 potencjalnych środków regulacyjnych, które mogłyby przyczynić się do dalszego ograniczenia liczby wypadków drogowych oraz wynikających z nich ofiar śmiertelnych i obrażeń.
(7) Neutralność technologiczna wymaga, aby wymagania dotyczące osiągów dopuszczały systemy zarówno bezpośredniego, jak i pośredniego monitorowania ciśnienia w oponach.
(8) Zaawansowane układy pojazdów mogą skuteczniej ograniczać liczbę ofiar śmiertelnych, zmniejszać liczbę wypadków drogowych oraz łagodzić obrażenia i szkody, jeżeli zostaną opracowane w taki sposób, by były wygodne dla użytkowników. W związku z tym producenci pojazdów powinni dołożyć wszelkich starań, aby systemy i funkcje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu były opracowywane tak, aby wspomagać kierowcę. Działanie tych systemów i funkcji oraz ich ograniczenia należy wyjaśniać w jasny i przyjazny dla konsumenta sposób w instrukcji obsługi pojazdu silnikowego.
(9) Elementy bezpieczeństwa i ostrzeżenia wykorzystywane we wspomaganiu jazdy powinny być wyraźnie widoczne dla każdego kierowcy, w tym dla osób starszych i osób z niepełnosprawnością.
(10) Zaawansowane systemy hamowania awaryjnego, systemy inteligentnego asystenta kontroli prędkości, awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu, ostrzegania o senności i spadku poziomu uwagi kierowcy, zaawansowane systemy ostrzegania o rozproszeniu uwagi kierowcy oraz wykrywania obiektów przy cofaniu to układy bezpieczeństwa, które mają duży potencjał znacznego zmniejszenia liczby ofiar. Ponadto niektóre z tych układów bezpieczeństwa leżą u podstaw technologii, które będą również wykorzystywane w pojazdach zautomatyzowanych. Każdy taki układ bezpieczeństwa powinien funkcjonować bez wykorzystywania jakichkolwiek danych biometrycznych kierowców lub pasażerów, w tym rozpoznawania twarzy. W związku z tym na poziomie Unii należy ustanowić zharmonizowane przepisy i procedury badań w zakresie homologacji typu pojazdów w odniesieniu do tych układów oraz homologacji typu tych układów jako oddzielnych zespołów technicznych. Podczas każdej oceny obowiązujących przepisów należy brać pod uwagę postęp techniczny tych układów, aby wytrzymały one próbę czasu, a przy tym ściśle respektowały zasadę ochrony prywatności i danych, oraz aby ograniczyły lub wyeliminowały wypadki i obrażenia w transporcie drogowym. Poza tym należy zadbać o możliwość bezpiecznego korzystania z tych układów w całym cyklu życia pojazdu.
(11) Należy umożliwić wyłączenie systemu inteligentnego asystenta kontroli prędkości, na przykład gdy kierowca otrzymuje fałszywe ostrzeżenia lub nieprawidłowe informacje zwrotne z powodu złych warunków pogodowych, tymczasowego sprzecznego oznakowania dróg na remontowanych odcinkach oraz wprowadzających w błąd, wadliwych lub brakujących znaków drogowych. Opcja wyłączenia powinna być kontrolowana przez kierowcę. Powinno to umożliwić wyłączenie systemu inteligentnego asystenta kontroli tak długo, jak jest to konieczne, i umożliwiać łatwe ponowne włączenie systemu przez kierowcę. Gdy system jest wyłączony, może być podawana informacja o ograniczeniu prędkości. System powinien się automatycznie aktywować po włączeniu zapłonu, a kierowca powinien zawsze być informowany, czy system jest włączony, czy też nie.
(12) Powszechnie uznaje się, że pas bezpieczeństwa to jeden z najważniejszych i najskuteczniejszych elementów bezpieczeństwa pojazdu. Urządzenie przypominające o zapięciu pasów pozwala zatem dodatkowo zapobiegać śmiertelnym wypadkom i łagodzić obrażenia, ponieważ zwiększa liczbę osób używających pasów bezpieczeństwa w Unii. Z tego powodu w rozporządzeniu (WE) nr 661/2009 wprowadzono już od 2014 r. obowiązek instalacji urządzenia przypominającego o zapięciu pasów w fotelu kierowcy we wszystkich nowych samochodach osobowych. Wprowadzenie takiego obowiązku umożliwiło wdrożenie regulaminu ONZ nr 16 ustanawiającego odpowiednie przepisy techniczne. Dzięki zmianom w regulaminie ONZ uwzględniającym postęp techniczny obowiązkowe jest wyposażenie wszystkich przednich i tylnych siedzeń pojazdów typu M1 i N1, a także wszystkich przednich siedzeń pojazdów typu N2, N3, M2 i M3 w urządzenia przypominające o zapięciu pasów od 1 września 2019 r. w przypadku nowych typów pojazdów silnikowych, a od 1 września 2021 r. w przypadku wszystkich nowych pojazdów silnikowych.
(13) Wprowadzanie rejestratorów danych na temat zdarzeń przechowujących szereg istotnych zanonimizowanych danych dotyczących pojazdu - któremu towarzyszą wymogi dotyczące zakresu danych, dokładności, rozdzielczości, a także zbierania danych, ich przechowywania i wyszukiwalności - w krótkim okresie poprzedzającym zderzenie, w jego trakcie i niezwłocznie po nim (np. wskutek aktywacji poduszki powietrznej), należy uznać za ważny krok w dążeniu do uzyskania ogólnounijnych szczegółowych danych dotyczących wypadków. W związku z tym należy wprowadzić obowiązek wyposażenia wszystkich pojazdów silnikowych w takie rejestratory. Rejestratory te powinny umożliwiać rejestrowanie i przechowywanie danych w taki sposób, aby mogły one być wykorzystywane przez państwa członkowskie wyłącznie do przeprowadzania analizy bezpieczeństwa ruchu drogowego i oceny skuteczności konkretnych wprowadzonych środków, bez możliwości identyfikacji właściciela lub użytkownika danego pojazdu na podstawie zgromadzonych danych.
(14) Przetwarzanie danych osobowych, takich jak informacje na temat kierowcy przetwarzane w rejestratorach danych na temat zdarzeń lub informacje na temat senności kierowcy i poziomu jego uwagi lub rozproszenia uwagi, powinno odbywać się zgodnie z unijnym prawem dotyczącym ochrony danych, w szczególności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 6 . Rejestratory danych na temat zdarzeń powinny działać w systemie obiegu zamkniętego, w którym nadpisuje się zapisane dane i który nie pozwala na identyfikację pojazdu ani użytkownika. Dodatkowo systemy ostrzegania o senności i spadku poziomu uwagi kierowcy oraz zaawansowane systemy ostrzegania o rozproszeniu uwagi kierowcy nie powinny prowadzić ciągłego zapisu ani zatrzymywać danych innych niż niezbędne do celów, do których je zgromadzono lub w inny sposób przetworzono w systemie obiegu zamkniętego. Poza tym przetwarzanie danych osobowych uzyskanych przez system pokładowy eCall oparty na numerze alarmowym 112 podlega określonym zabezpieczeniom określonym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/758 7 .
(15) W niektórych przypadkach nie można w pełni uruchomić zaawansowanych systemów hamowania awaryjnego lub systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu, w szczególności z powodu wad infrastruktury drogowej. W takich przypadkach systemy powinny się wyłączać i informować o tym kierowcę. Jeżeli nie wyłączą się automatycznie, możliwe powinno być ich ręczne wyłączenie. Takie wyłączenie powinno być tymczasowe i trwać jedynie do czasu, gdy system będzie w pełni funkcjonalny. Kierowca mógłby być również zmuszony zignorować działanie systemu hamowania awaryjnego lub systemu awaryjnego utrzymywania pasa ruchu, jeżeli funkcjonowanie systemu mogłoby prowadzić do większego ryzyka lub szkody. Dzięki temu pojazd pozostawałby przez cały czas pod kontrolą kierowcy. Niemniej jednak takie systemy mogłyby również rozpoznawać sytuacje, gdy kierowca jest niezdolny do reakcji i w związku z tym konieczna jest interwencja systemu, aby zapobiec jeszcze poważniejszemu wypadkowi.
(16) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 661/2009 samochody dostawcze, sportowo-użytkowe (SUV) i wielozadaniowe (MPV) były wyłączone z wymogów bezpieczeństwa ze względu na wysokość foteli i charakterystykę masy pojazdu. Biorąc pod uwagę coraz większy stopień penetracji rynku przez takie pojazdy (wzrost z zaledwie 3 % w 1996 r. do 14 % w 2016 r.) oraz rozwój technologiczny w zakresie kontroli bezpieczeństwa elektrycznego w następstwie zderzenia, zwolnienia te są przestarzałe i nieuzasadnione. W związku z tym wyłączenia należy zlikwidować, a do tych pojazdów należy zastosować cały zakres wymogów dotyczących zaawansowanych układów pojazdu.
(17) Dzięki rozporządzeniu (WE) nr 661/2009 osiągnięto znaczne uproszczenie prawodawstwa unijnego poprzez zastąpienie 38 dyrektyw równoważnymi regulaminami ONZ, które są obowiązkowe na mocy decyzji Rady 97/836/WE 8 . W celu dalszego uproszczenia należy zastąpić dalsze przepisy unijne istniejącymi regulaminami ONZ mającymi zastosowanie w Unii na zasadzie obowiązkowej. Ponadto Komisja powinna promować i wspierać trwające prace na poziomie ONZ w celu ustanowienia, bez zbędnej zwłoki i zgodnie z najwyższymi dostępnymi normami bezpieczeństwa ruchu drogowego, wymogów technicznych w zakresie homologacji typu układów bezpieczeństwa pojazdów przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
(18) Regulaminy ONZ i zmiany do nich, za przyjęciem których Unia głosowała lub które Unia stosuje, zgodnie z decyzją 97/836/WE, należy włączyć do unijnego prawodawstwa dotyczącego homologacji typu. W związku z tym należy przekazać Komisji uprawnienie do zmiany wykazu regulaminów ONZ, które mają zastosowanie na zasadzie obowiązkowej, aby zapewnić aktualność tego wykazu.
(19) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 78/2009 9 określono wymogi w zakresie ochrony pieszych, rowerzystów i innych niechronionych uczestników ruchu drogowego w postaci testów zgodności i wartości dopuszczalnych w zakresie homologacji typu pojazdów w odniesieniu do ich przedniej konstrukcji oraz homologacji typu przednich układów zabezpieczających (na przykład orurowania). Od czasu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 78/2009 opracowano dalsze wymogi techniczne i procedury badań w odniesieniu do pojazdów na poziomie Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu uwzględnienia postępu technicznego. Regulamin ONZ nr 127 ustanawiający jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów silnikowych w odniesieniu do bezpieczeństwa pieszych ("regulamin ONZ nr 127") ma obecnie zastosowanie również w Unii w odniesieniu do homologacji typu pojazdów silnikowych.
(20) Po przyjęciu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 79/2009 10 opracowano dalsze wymogi techniczne i procedury badań dotyczące homologacji typu pojazdów napędzanych wodorem oraz instalacji wodorowych i komponentów na poziomie ONZ w celu uwzględnienia postępu technicznego. Regulamin ONZ nr 134 w sprawie jednolitych przepisów dotyczących homologacji pojazdów silnikowych i ich części w odniesieniu do kwestii bezpieczeństwa związanych z działaniem pojazdów napędzanych wodorem ("regulamin ONZ nr 134") 11 ma obecnie zastosowanie również w Unii w odniesieniu do homologacji typu instalacji wodorowych w pojazdach silnikowych. Oprócz tych wymogów na poziomie Unii należy również ustanowić kryteria dotyczące jakości materiałów i gniazd do tankowania stosowanych w instalacjach wodorowych w pojazdach.
(21) Mając na uwadze przejrzystość, racjonalność i uproszczenie, należy uchylić rozporządzenia (WE) nr 78/2009, (WE) nr 79/2009 i (WE) nr 661/2009 i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem.
(22) W przeszłości przepisy unijne ograniczały całkowitą długość zestawu pojazdów ciężarowych, co doprowadziło do powstania typowego projektu kabiny znajdującej się nad silnikiem, ponieważ maksymalizuje on przestrzeń ładunkową. Jednakże wysoka pozycja kierowcy doprowadziła do zwiększenia martwego pola i gorszej bezpośredniej widoczności wokół kabiny. Jest to ważny czynnik w przypadku wypadków z udziałem samochodów ciężarowych i niechronionych uczestników ruchu drogowego. Liczba ofiar mogłaby znacznie się zmniejszyć dzięki poprawie bezpośredniej widoczności. W związku z tym należy wprowadzić wymogi w celu poprawy bezpośredniej widoczności, tak aby zwiększyć bezpośrednią widoczność pieszych, rowerzystów i innych niechronionych użytkowników ruchu drogowego z siedzenia kierowcy przez zmniejszenie w jak największym stopniu martwych pól z przodu i po bokach kierowcy. Należy uwzględnić specyfikę różnych kategorii pojazdów.
(23) Pojazdy zautomatyzowane mogą potencjalnie wnieść ogromny wkład w ograniczenie liczby ofiar śmiertelnych wypadków drogowych, ponieważ szacuje się, że ponad 90 % wypadków drogowych jest do pewnego stopnia wynikiem błędu ludzkiego. W miarę jak pojazdy zautomatyzowane będą stopniowo przejmować zadania kierowcy, na poziomie Unii, przy jednoczesnym poszanowaniu zasady neutralności technologicznej, należy przyjąć zharmonizowane przepisy i wymogi techniczne dotyczące układów pojazdów zautomatyzowanych, w tym w odniesieniu do możliwych do zweryfikowania gwarancji bezpieczeństwa dotyczących procesu podejmowania decyzji w pojazdach zautomatyzowanych, i promować je na poziomie międzynarodowym na Światowym Forum EKG ONZ na rzecz Harmonizacji Przepisów dotyczących Pojazdów EKG ONZ (WP.29).
(24) Użytkownicy dróg, tacy jak piesi i rowerzyści, a także kierowcy pojazdów niezautomatyzowanych, którzy nie mogą otrzymywać elektronicznych informacji pojazd-pojazd na temat zachowania pojazdu zautomatyzowanego, powinni być informowani o takim zachowaniu tradycyjnymi środkami, jak przewidziano w regulaminach ONZ lub innych aktach regulacyjnych, możliwie najszybciej po ich wejściu w życie.
(25) Jazda w konwoju może potencjalnie zapewnić w przyszłości bezpieczniejszy, bardziej ekologiczny i wydajniejszy transport. W oczekiwaniu na wprowadzenie technologii jazdy w konwoju oraz odpowiednich norm, potrzebne będą ramy regulacyjne zawierające zharmonizowane przepisy i procedury.
(26) Wyposażenie pojazdów w technologie łączności i ich automatyzacja zwiększają możliwość nieupoważnionego, zdalnego dostępu do danych pokładowych, a także nielegalnej bezprzewodowej modyfikacji oprogramowania. W celu uwzględnienia takich zagrożeń, regulaminy ONZ lub inne akty regulacyjne dotyczące cyberbezpieczeństwa powinny być obowiązkowo stosowane jak najszybciej po ich wejściu w życie.
(27) Modyfikacje oprogramowania mogą w znaczący sposób zmieniać funkcje pojazdu. Należy ustanowić zharmonizowane przepisy i wymogi techniczne dotyczące modyfikacji oprogramowania zgodnie z procedurami homologacji typu. W związku z tym regulaminy ONZ lub inne akty regulacyjne dotyczące procesów aktualizacji oprogramowania powinny być obowiązkowo stosowane jak najszybciej po ich wejściu w życie. Wspomniane środki bezpieczeństwa nie powinny jednak ograniczać spoczywającego na producencie pojazdu obowiązku zapewnienia dostępu do kompleksowych informacji diagnostycznych oraz danych pokładowych istotnych podczas naprawy i konserwacji pojazdu.
(28) Unia powinna w dalszym ciągu wspierać na poziomie ONZ rozwój wymogów technicznych dotyczących hałasu powodowanego przez opony, oporu toczenia i przyczepności opon na mokrej nawierzchni. Wynika to z faktu, że regulamin ONZ nr 117 w sprawie jednolitych przepisów dotyczących homologacji opon w odniesieniu do emisji hałasu toczenia lub przyczepności na mokrych nawierzchniach, lub oporu toczenia 12 ("regulamin ONZ nr 117") zawiera obecnie te szczegółowe przepisy. Proces dostosowywania wymogów dotyczących opon w celu uwzględnienia postępu technicznego powinien być kontynuowany w szybki i ambitny sposób na poziomie ONZ, w szczególności w celu zapewnienia, aby właściwości użytkowe opony były również oceniane pod koniec cyklu życia zużytej opony oraz aby promować koncepcję, że opony powinny spełniać wymogi w ciągu całego okresu eksploatacji i nie powinny być zastępowane przedwcześnie. Obowiązujące wymogi rozporządzenia (WE) nr 661/2009 dotyczące właściwości użytkowych opon należy zastąpić równoważnymi regulaminami ONZ.
(29) W celu zapewnienia skuteczności niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do wymogów dotyczących homologacji typu odnoszących się do zaawansowanych układów pojazdów oraz aby dostosować niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do jego załącznika II do postępu technicznego i zmian regulacyjnych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 13 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(30) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 14 .
(31) Mając na względzie dostosowanie przepisów unijnych dotyczących procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą do ram prawnych wprowadzonych TFUE oraz w celu dalszego uproszczenia prawodawstwa Unii w dziedzinie bezpieczeństwa pojazdów, należy uchylić następujące rozporządzenia i zastąpić je aktami wykonawczymi przyjętymi na podstawie niniejszego rozporządzenia:
- rozporządzenie Komisji (WE) nr 631/2009 15 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 406/2010 16 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 672/2010 17 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 1003/2010 18 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 1005/2010 19 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 1008/2010 20 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 1009/2010 21 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 19/2011 22 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 109/2011 23 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 458/2011 24 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 65/2012 25 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 130/2012 26 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 347/2012 27 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 351/2012 28 ,
- rozporządzenie Komisji (UE) nr 1230/2012 29 ,
- rozporządzeniem Komisji (UE) 2015/166 30 .
(32) Biorąc pod uwagę, że homologacje typu UE przyznane zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 78/2009, (WE) nr 79/2009 lub (WE) nr 661/2009 i środkami wykonawczymi do nich mają być uznawane za równoważne homologacjom przyznanym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, chyba że odpowiednie wymogi zostały zmienione niniejszym rozporządzeniem lub do czasu, gdy zostaną one zmienione aktami delegowanymi lub aktami wykonawczymi przyjętymi na podstawie niniejszego rozporządzenia, przepisy przejściowe są potrzebne do zapewnienia, aby homologacje te nie zostały unieważnione.
(33) Daty odmowy udzielenia homologacji typu UE, odmowy rejestracji pojazdu oraz zakazu wprowadzenia do obrotu lub dopuszczenia komponentów i oddzielnych zespołów technicznych należy określić dla każdej pozycji regulowanej.
(34) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zapewnienie właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez wprowadzenie zharmonizowanych wymogów technicznych w zakresie bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej pojazdów silnikowych i ich przyczep, oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na jego zakres i skutki możliwe jest lepsze jego osiągniecie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(35) Szczegółowe wymogi techniczne i odpowiednie procedury badań, jak również przepisy dotyczące jednolitych procedur i specyfikacji technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych należy określić w aktach delegowanych i aktach wykonawczych z odpowiednim wyprzedzeniem przed datą rozpoczęcia ich stosowania, tak aby producenci mieli wystarczająco dużo czasu na dostosowanie się do wymogów niniejszego rozporządzenia i aktów delegowanych oraz aktów wykonawczych przyjętych na jego podstawie. Niektóre pojazdy są produkowane w małych ilościach. Wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu oraz w aktach delegowanych i aktach wykonawczych przyjętych na jego podstawie powinny zatem uwzględniać takie pojazdy lub klasy pojazdów, gdy wymogi te nie odpowiadają zastosowaniu lub konstrukcji takich pojazdów lub gdy obciążenie administracyjne nałożone przez te wymogi jest nieproporcjonalne. W związku z tym stosowanie niniejszego rozporządzenia należy odroczyć,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: