a także mając na uwadze, co następuje:(1) System Informacyjny Schengen (SIS) stanowi zasadnicze narzędzie stosowania postanowień dorobku Schengen, który został włączony w ramy Unii Europejskiej. SIS jest jednym z głównych środków kompensacyjnych, które przyczyniają się do utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Unii poprzez wspomaganie współpracy operacyjnej między właściwymi organami krajowymi, w szczególności strażą graniczną, policją, organami celnymi, organami imigracyjnymi oraz organami odpowiadającymi za zapobieganie przestępstwom, ich wykrywanie, prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych lub ich ściganie lub za wykonywanie kar.
(2) SIS został pierwotnie ustanowiony na mocy postanowień tytułu IV Konwencji wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach 2 ("konwencja wykonawcza do układu z Schengen"). Opracowanie systemu SIS drugiej generacji (SIS II) powierzono Komisji na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2424/2001 3 i decyzji Rady 2001/886/WSiSW 4 . Został on następnie ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1987/2006 5 i decyzją Rady 2007/533/WSiSW 6 . SIS II zastąpił SIS utworzony na mocy konwencji wykonawczej do układu z Schengen.
(3) Trzy lata po uruchomieniu SIS II Komisja przeprowadziła ocenę systemu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1987/2006 oraz decyzją 2007/533/WSiSW. W dniu 21 grudnia 2016 r. Komisja przedłożyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie oceny Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) zgodnie z art. 24 ust. 5, art. 43 ust. 3 i art. 50 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 i art. 59 ust. 3 i art. 66 ust. 5 decyzji 2007/533/WSiSW oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji. Zalecenia zawarte w tych dokumentach powinny znaleźć odzwierciedlenie, w stosownych przypadkach, w niniejszym rozporządzeniu.
(4) Niniejsze rozporządzenie stanowi podstawę prawną systemu SIS w kwestiach objętych zakresem stosowania rozdziału 4 i rozdziału 5 tytułu V części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1861 7 stanowi podstawę prawną systemu SIS w kwestiach objętych zakresem stosowania rozdziału 2 tytułu V części trzeciej TFUE.
(5) Fakt, że podstawa prawna systemu SIS składa się z odrębnych aktów, nie narusza zasady, że SIS stanowi -i powinien funkcjonować jako - jednolity system informacyjny. Jego elementem powinna być jednolita sieć biur krajowych zwanych biurami SIRENE, które zapewnią wymianę informacji uzupełniających. Niektóre przepisy tych aktów powinny być zatem identyczne.
(6) Należy dokładnie określić przeznaczenie SIS, niektóre elementy jego architektury technicznej i jego finansowanie, ustanowić zasady jego funkcjonowania i użytkowania w całym cyklu oraz określić zakresy odpowiedzialności. Ponadto należy ustalić kategorie danych, które będą wprowadzane do systemu, cele, do jakich dane te mają być wprowadzane i przetwarzane oraz kryteria ich wprowadzania. Konieczne są również zasady dotyczące usuwania wpisów, organów uprawnionych do dostępu do danych i korzystania z danych biometrycznych oraz dalsze zasady w zakresie ochrony i przetwarzania danych.
(7) Wpisy w SIS zawierają wyłącznie informacje niezbędne do zidentyfikowania osób lub przedmiotów i do podjęcia działań. Państwa członkowskie powinny zatem w razie potrzeby przeprowadzać wymianę informacji uzupełniających związanych z wpisami.
(8) SIS obejmuje system centralny (system centralny SIS) oraz systemy krajowe. Systemy krajowe mogą zawierać pełną lub częściową kopię bazy danych SIS, z której mogą wspólnie korzystać dwa państwa członkowskie lub większa ich liczba. Z uwagi na to, że SIS jest najważniejszym narzędziem wymiany informacji w Europie na potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa i skutecznego zarządzania granicami, konieczne jest zapewnienie jego nieprzerwanego funkcjonowania na szczeblu centralnym i krajowym. Dostępność SIS należy ściśle monitorować na szczeblu centralnym i szczeblu państw członkowskich, a wszelkie przypadki jego niedostępności dla użytkowników końcowych należy rejestrować i zgłaszać zainteresowanym stronom na szczeblu krajowym i unijnym. Każde państwo członkowskie powinno utworzyć wersję zapasową swojego systemu krajowego. Państwa członkowskie powinny także zapewnić nieprzerwaną łączność z systemem centralnym SIS dzięki zdublowanym, fizycznie i geograficznie oddzielonym punktom dostępowym. System centralny SIS i infrastruktura łączności powinny funkcjonować w taki sposób, by zapewnić możliwość ich użytkowania przez 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Z tego względu Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (zwana dalej "eu-LISA"), ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1726 8 powinna wdrożyć - z uwzględnieniem niezależnej oceny skutków oraz analizy kosztów i korzyści - rozwiązania techniczne, które zwiększą niezakłóconą dostępność SIS.
(9) Należy utrzymać podręcznik określający szczegółowe zasady wymiany informacji uzupełniających dotyczących działania, które należy podjąć w następstwie wpisów (zwany dalej "podręcznikiem SIRENE"). Biura SIRENE powinny zapewnić szybką i skuteczną wymianę takich informacji.
(10) Aby zapewnić skuteczną wymianę informacji uzupełniających, w tym informacji na temat podjęcia działania określonego we wpisach, należy wzmocnić funkcjonowanie biur SIRENE poprzez określenie wymogów dotyczących dostępnych zasobów oraz szkoleń użytkowników i czasu na udzielenie odpowiedzi na pytania nadesłane z innych biur SIRENE.
(11) Państwa członkowskie powinny zapewnić, by pracownicy ich biura SIRENE posiadali umiejętności językowe i wiedzę na temat odpowiednich przepisów i zasad proceduralnych niezbędne do wykonywania ich zadań.
(12) W celu umożliwienia pełnego korzystania z funkcji SIS państwa członkowskie powinny zapewnić, by użytkownicy końcowi i pracownicy biur SIRENE przechodzili regularne szkolenia, w tym w zakresie bezpieczeństwa, ochrony danych i jakości danych. Biura SIRENE powinny być włączane w opracowywanie programów szkoleniowych. W miarę możliwości biura SIRENE powinny również przewidzieć organizowanie przynajmniej raz w roku wymiany pracowników z innymi biurami SIRENE. Zachęca się państwa członkowskie do podejmowania odpowiednich działań, które pozwolą uniknąć utraty umiejętności i doświadczenia wynikającej z rotacji pracowników.
(13) Za zarządzanie operacyjne centralnymi komponentami SIS odpowiada eu-LISA. Aby umożliwić eu-LISA przeznaczenie niezbędnych zasobów finansowych i kadrowych pokrywających wszystkie aspekty zarządzania operacyjnego systemem centralnym SIS i infrastrukturą łączności, w niniejszym rozporządzeniu należy szczegółowo określić jej zadania, w szczególności w odniesieniu do technicznych aspektów prowadzenia wymiany informacji uzupełniających.
(14) Bez uszczerbku dla spoczywającego na państwach członkowskich obowiązku zapewnienia, by dane wprowadzane do SIS były prawidłowe, oraz dla roli biur SIRENE jako koordynatorów jakości, eu-LISA powinna być odpowiedzialna za podnoszenie jakości danych poprzez wprowadzenie centralnego narzędzia monitorowania jakości danych oraz powinna przekazywać Komisji i państwom członkowskim sprawozdania w regularnych odstępach czasu. Komisja powinna przekazywać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie regularne sprawozdania na temat napotkanych problemów związanych z jakością danych. Aby w większym stopniu poprawić jakość danych w SIS, eu-LISA powinna także oferować krajowym podmiotom prowadzącym szkolenia oraz, w miarę możliwości, biurom SIRENE i użytkownikom końcowym szkolenia na temat użytkowania SIS.
(15) Aby umożliwić lepsze monitorowanie użytkowania SIS oraz analizowanie tendencji związanych z przestępstwami, eu-LISA powinna mieć możliwość rozwijania nowoczesnych zdolności w zakresie prowadzenia sprawozdawczości statystycznej z przeznaczeniem dla państw członkowskich, Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, Europolu, Eurojustu i Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, bez naruszania integralności danych. Należy zatem utworzyć centralne repozytorium. Statystyki przechowywane w tym repozytorium lub uzyskiwane z niego nie powinny zawierać danych osobowych. Państwa członkowskie powinny przekazywać statystyki dotyczące korzystania z prawa do dostępu, sprostowania nieprawidłowych danych i usuwania danych przechowywanych niezgodnie z prawem w ramach współpracy między organami nadzorczymi a Europejskim Inspektorem Ochrony Danych na podstawie niniejszego rozporządzenia.
(16) Do SIS należy wprowadzić nowe kategorie danych, aby umożliwić użytkownikom końcowym bezzwłoczne podejmowanie uzasadnionych decyzji na podstawie wpisu. Dlatego też w celu ułatwienia identyfikacji i wykrywania przypadków posługiwania się wieloma tożsamościami wpis powinien, w przypadku, gdy takie informacje są dostępne, zawierać odniesienie do dokumentu identyfikacyjnego danej osoby lub jego numer i kopię takiego dokumentu, w miarę możliwości w kolorze.
(17) Właściwe organy powinny mieć możliwość, jeżeli jest to ściśle niezbędne, wprowadzania do SIS konkretnych informacji odnoszących się do wszelkich szczególnych obiektywnych cech fizycznych danej osoby niepodlegających zmianie, takich jak tatuaże, znamiona lub blizny.
(18) Aby zminimalizować ryzyko fałszywych trafień i ograniczyć niepotrzebne działania operacyjne, przy tworzeniu wpisu należy wprowadzić wszelkie stosowne dane, o ile są one dostępne, w szczególności imię danej osoby.
(19) W SIS nie należy przechowywać żadnych danych wykorzystywanych do wyszukiwań, z wyjątkiem rejestrów służących do sprawdzenia, czy dane wyszukiwanie jest zgodne z prawem, do monitorowania zgodności przetwarzania danych z prawem, do monitorowania własnej działalności oraz do zapewniania należytego działania systemów krajowych, a także integralności i bezpieczeństwa danych.
(20) SIS powinien umożliwiać przetwarzanie danych biometrycznych, aby ułatwić niezawodną identyfikację odnośnych osób. Wprowadzanie fotografii, wizerunków twarzy lub danych daktyloskopijnych do SIS oraz wykorzystywanie takich danych powinno być ograniczone do tego, co jest niezbędne do osiągnięcia wyznaczonych celów, powinno być dopuszczalne na mocy prawa Unii, powinno być prowadzone z poszanowaniem praw podstawowych, w tym najlepszego interesu dziecka, oraz powinno być zgodne z prawem Unii dotyczącym ochrony danych, w tym z odpowiednimi przepisami niniejszego rozporządzenia dotyczącymi ochrony danych. Równocześnie w celu zapobieżenia niedogodnościom, jakie może spowodować błędna identyfikacja tych osób, SIS powinien też pozwalać na przetwarzanie danych dotyczących osób, których tożsamość została przywłaszczona, pod warunkiem zastosowania odpowiednich zabezpieczeń i uzyskania w odniesieniu do każdej kategorii danych, w szczególności odbitek linii papilarnych dłoni, zgody danej osoby i przy ścisłym ograniczeniu celów, do których takie dane osobowe mogą być zgodnie z prawem przetwarzane.
(21) Państwa członkowskie powinny wprowadzić niezbędne rozwiązania techniczne, tak aby za każdym razem, gdy użytkownicy końcowi będą uprawnieni do przeprowadzenia wyszukiwania w krajowej bazie danych policji lub bazie imigracyjnej, mogli oni równolegle przeprowadzić wyszukiwanie w SIS z zastrzeżeniem zasad określonych w art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 9 i art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 10 . Dzięki temu SIS będzie mógł działać jako główny środek kompensacyjny na obszarze bez kontroli na granicach wewnętrznych i lepiej uwzględniać transgraniczny wymiar przestępczości i mobilność przestępców.
(22) W niniejszym rozporządzeniu należy określić warunki korzystania z danych daktyloskopijnych, fotografii i wizerunków twarzy w celach identyfikacyjnych i weryfikacyjnych. Wizerunki twarzy i fotografie do celów identyfikacyjnych powinny początkowo być wykorzystywane wyłączne na stałych przejściach granicznych. Takie wykorzystywanie powinno być przedmiotem sprawozdania Komisji potwierdzającego dostępność, niezawodność i gotowość rozwiązań technologicznych.
(23) Usługa automatycznej identyfikacji daktyloskopijnej wprowadzona w ramach SIS stanowi uzupełnienie istniejącego mechanizmu Prüm dotyczącego wzajemnego transgranicznego dostępu online do wyznaczonych krajowych baz danych zawierających dane DNA i do systemów automatycznej identyfikacji daktyloskopijnej, przewidzianego w decyzjach Rady 2008/615/WSiSW 11 i 2008/616/WSiSW 12 . Dzięki wyszukiwaniu danych daktyloskopijnych w SIS możliwe jest aktywne poszukiwanie sprawcy. W związku z powyższym powinno być możliwe wprowadzenie do SIS danych daktyloskopijnych nieznanego sprawcy, pod warunkiem że z bardzo dużym prawdopodobieństwem właściciela tych danych będzie można zidentyfikować jako sprawcę poważnego przestępstwa lub aktu terrorystycznego. W szczególności dotyczy to sytuacji, w której dane daktyloskopijne znaleziono na broni lub innym przedmiocie użytym do popełnienia przestępstwa. Nie należy przyjmować, że sama obecność danych daktyloskopijnych na miejscu przestępstwa wskazuje na bardzo duże prawdopodobieństwo, iż należą one do sprawcy. Kolejnym warunkiem utworzenia takiego wpisu powinien być fakt, że tożsamości osoby podejrzanej nie można ustalić na podstawie danych z żadnej innej stosownej krajowej, unijnej lub międzynarodowej bazy danych. Jeżeli w wyniku takiego wyszukiwania danych daktyloskopijnych nastąpi ewentualne dopasowanie, państwo członkowskie powinno przeprowadzić dalsze kontrole z udziałem ekspertów w celu ustalenia, czy dana osoba jest właścicielem odbitek przechowywanych w SIS, oraz powinno ustalić tożsamość tej osoby. Procedury te powinny podlegać prawu krajowemu. Taka identyfikacja może znacznie pomóc w postępowaniu przygotowawczym i prowadzić do aresztowania, o ile wszystkie warunki aresztowania zostały spełnione.
(24) Należy zezwolić na przeszukiwanie danych daktyloskopijnych przechowywanych w SIS przy zastosowaniu kompletnych lub niekompletnych zestawów odbitek linii papilarnych palców lub odbitek linii papilarnych dłoni, które znaleziono na miejscu przestępstwa, jeżeli z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że należą one do sprawcy poważnego przestępstwa lub przestępstwa terrorystycznego, pod warunkiem że wyszukiwanie przeprowadzane jest równolegle w odpowiednich krajowych bazach danych zawierających odbitki linii papilarnych palców. Szczególną uwagę należy poświęcić ustaleniu norm jakości mających zastosowanie do przechowywania danych biometrycznych, w tym danych daktyloskopijnych uzyskanych w formie śladów.
(25) W przypadku gdy tożsamości danej osoby nie można ustalić w żaden inny sposób, do próby identyfikacji należy wykorzystać dane daktyloskopijne. Identyfikacja danej osoby przy wykorzystaniu danych daktyloskopijnych powinna być dopuszczalna we wszystkich przypadkach.
(26) W jasno określonych przypadkach, gdy dane daktyloskopijne nie są dostępne, powinno być możliwe zamieszczanie we wpisach profilu DNA. Dostęp do takiego profilu powinni mieć tylko upoważnieni użytkownicy. Profile DNA powinny ułatwić identyfikację zaginionych osób potrzebujących ochrony -w szczególności zaginionych dzieci - m.in. w sytuacji gdy zezwoli się na korzystanie z profili DNA bezpośrednich wstępnych, zstępnych lub rodzeństwa w celu umożliwienia identyfikacji. Dane DNA powinny zawierać wyłącznie minimalne informacje niezbędne do identyfikacji osoby zaginionej.
(27) Profile DNA powinny być pobierane z SIS wyłącznie jeżeli identyfikacja jest konieczna i proporcjonalna do celów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Profile DNA nie powinny być pobierane ani przetwarzane w żadnym innym celu niż cel, w którym zostały wprowadzone do SIS. Zastosowanie mają zasady ochrony danych i zasady bezpieczeństwa określone w niniejszym rozporządzeniu. Należy w razie potrzeby wprowadzić dodatkowe zabezpieczenia stosowane podczas korzystania z profili DNA, by uniknąć ryzyka fałszywego dopasowania, hakowania i nieuprawnionego przekazania stronom trzecim.
(28) SIS powinien zawierać wpisy dotyczące osób poszukiwanych w celu aresztowania i wydania oraz osób poszukiwanych w celu aresztowania i ekstradycji. Celowe jest, aby oprócz wpisów zapewnić za pośrednictwem biur SIRENE wymianę informacji uzupełniających, które są niezbędne w procedurze wydawania osób i w procedurze ekstradycji. W SIS powinny być w szczególności przetwarzane dane, o których mowa w art. 8 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW 13 . Ze względów operacyjnych państwo członkowskie dokonujące wpisu powinno za zgodą organów wymiaru sprawiedliwości tymczasowo uniemożliwić dostęp do istniejącego wpisu mającego doprowadzić do aresztowania, gdy osoba, której dotyczy europejski nakaz aresztowania, jest intensywnie i aktywnie poszukiwana, a użytkownicy końcowi nieuczestniczący w konkretnej operacji poszukiwawczej mogliby zagrozić pomyślnemu jej wynikowi. Tymczasowe uniemożliwienie dostępu do takich wpisów nie powinno co do zasady przekroczyć 48 godzin.
(29) Powinna istnieć możliwość umieszczania w SIS tłumaczenia danych dodatkowych, które są wprowadzane do celów wydawania osób na podstawie europejskiego nakazu aresztowania oraz do celów ekstradycji.
(30) SIS powinien zawierać wpisy dotyczące osób zaginionych lub osób narażonych na niebezpieczeństwo, którym należy uniemożliwić podróżowanie, by można było zapewnić im ochronę lub wyeliminować zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego lub porządku publicznego. W przypadku dzieci wpisy te i odpowiednie procedury powinny mieć na względzie najlepszy interes dziecka zgodnie z art. 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 3 Konwencji ONZ o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. Działania i decyzje właściwych organów, w tym organów wymiaru sprawiedliwości, w następstwie wpisu dotyczącego dziecka powinny być podejmowane we współpracy z organami ds. ochrony dzieci. W stosownych przypadkach należy również przekazać informację do krajowego punktu interwencyjnego w sprawie zaginionych dzieci.
(31) Wpisy dotyczące osób zaginionych, które należy objąć ochroną, powinny być wprowadzane na wniosek właściwego organu. Wszystkie dzieci, które zaginęły z placówek opiekuńczo-wychowawczych w państwach członkowskich, powinny być objęte wpisem dotyczącym osób zaginionych w SIS.
(32) Wpisy dotyczące dzieci zagrożonych uprowadzeniem przez jednego z rodziców powinny być wprowadzane do SIS na wniosek właściwych organów, w tym organów wymiaru sprawiedliwości właściwych w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej zgodnie z prawem krajowym. Wpisy dotyczące dzieci zagrożonych uprowadzeniem przez jednego z rodziców powinny być wprowadzane do SIS tylko gdy zagrożenie to jest konkretne i realne i jedynie w ograniczonych przypadkach. Dlatego konieczne jest zapewnienie rygorystycznych i odpowiednichzabezpieczeń. Właściwy organ, dokonując oceny istnienia konkretnego i realnego zagrożenia, że dziecko może zostać wkrótce wywiezione z państwa członkowskiego niezgodnie z prawem, powinien uwzględnić osobistą sytuację dziecka, a także środowisko, w którym dziecko przebywa.
(33) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić nową kategorię wpisów w odniesieniu do pewnych kategorii osób narażonych na niebezpieczeństwo, którym należy uniemożliwić podróżowanie. Osoby, które ze względu na wiek, niepełnosprawność lub sytuację rodzinną potrzebują ochrony, należy uznać za narażone na niebezpieczeństwo.
(34) Wpisy dotyczące dzieci, którym dla ich własnej ochrony należy uniemożliwić podróżowanie, powinny być wprowadzane do SIS, jeżeli istnieje konkretne i realne zagrożenie, że dzieci te mogą zostać wywiezione z terytorium państwa członkowskiego lub mogą to terytorium opuścić. Takie wpisy powinny być wprowadzane w przypadku, gdy podróż tych dzieci wiązałaby się dla nich z ryzykiem stania się ofiarą handlu ludźmi lub przymusowego małżeństwa, okaleczenia żeńskich narządów płciowych lub innych form przemocy warunkowanej płcią bądź z ryzykiem stania się ofiarą przestępstw terrorystycznych lub wzięcia udziału w popełnianiu takich przestępstw, bądź z ryzykiem poboru lub zaciągnięcia się do ugrupowań zbrojnych lub bycia zmuszonym do aktywnego udziału w działaniach wojennych.
(35) Wpisy dotyczące dorosłych osób narażonych na niebezpieczeństwo, którym dla ich własnej ochrony należy uniemożliwić podróżowanie, powinny być wprowadzane w przypadku, gdy podróż wiązałaby się dla nich z ryzykiem stania się ofiarą handlu ludźmi lub przemocy ze względu na płeć.
(36) W celu zapewnienia rygorystycznych i odpowiednich zabezpieczeń wpisy dotyczące dzieci lub innych osób narażonych na niebezpieczeństwo, którym należy uniemożliwić podróżowanie, powinny, o ile wymaga tego prawo krajowe, być wprowadzane do SIS w następstwie decyzji organu wymiaru sprawiedliwości lub decyzji właściwego organu potwierdzonej przez organ wymiaru sprawiedliwości.
(37) Należy wprowadzić nowe działanie w celu umożliwienia zatrzymania i przesłuchania danej osoby z myślą o dostarczeniu szczegółowych informacji państwu członkowskiemu dokonującemu wpisu. Działanie takie powinno mieć miejsce w przypadku istnienia wyraźnej przesłanki, że dana osoba jest podejrzana o zamiar popełnienia lub popełnienie któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, gdy dalsze informacje są potrzebne do wykonania kary pozbawienia wolności lub środka zabezpieczającego polegającego na pozbawieniu wolności wobec osoby skazanej za którekolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, lub gdy istnieje powód, by przypuszczać, że osoba ta popełni którekolwiek z tych przestępstw,. Działanie, które ma zostać podjęte, powinno także pozostać bez uszczerbku dla istniejących mechanizmów wzajemnej pomocy prawnej. Powinno ono dostarczyć informacje wystarczające do podjęcia decyzji o dalszych działaniach. To nowe działanie nie powinno polegać na przeszukaniu danej osoby lub jej aresztowaniu. Prawa procesowe przysługujące na mocy prawa Unii i prawa krajowego osobom podejrzanym lub oskarżonym powinny być zachowane, w tym ich prawo dostępu do adwokata zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/48/UE 14 .
(38) W przypadku wpisów dotyczących przedmiotów podlegających zajęciu lub przeznaczonych do wykorzystania jako dowód w postępowaniu karnym, dany przedmiot powinien zostać zajęty zgodnie z prawem krajowym, które określa, czy przedmiot ma zostać zajęty i pod jakimi warunkami, w szczególności jeśli znajduje się on w posiadaniu prawowitego właściciela.
(39) SIS powinien zawierać nowe kategorie przedmiotów o znacznej wartości, takich jak sprzęt informatyczny, możliwych do zidentyfikowania i wyszukania po niepowtarzalnym numerze identyfikacyjnym.
(40) We wprowadzanych do SIS wpisach dotyczących dokumentów podlegających zajęciu lub przeznaczonych do wykorzystania jako dowód w postępowaniu karnym, termin "fałszywy" powinien być interpretowany jako obejmujący zarówno dokumenty sfałszowane, jak i podrobione.
(41) Państwo członkowskie powinno mieć możliwość umieszczenia przy wpisie wskazówki - zwanej zastrzeżeniem - że działanie, które należy podjąć na podstawie wpisu, nie zostanie podjęte na jego terytorium. W odniesieniu do wpisów mających prowadzić do aresztowania i wydania danej osoby - żaden z przepisów niniejszego rozporządzenia nie powinien być interpretowany jako odstępstwo od przepisów decyzji ramowej 2002/584/WSiSW lub przeszkoda w ich stosowaniu. Decyzja o umieszczeniu przy wpisie zastrzeżenia mającego skutkować niewykonaniem europejskiego nakazu aresztowania powinna być uzasadniona jedynie tymi powodami do odmowy, które są zawarte w tej decyzji ramowej.
(42) W przypadku umieszczenia zastrzeżenia, gdy ustalono miejsce pobytu osoby poszukiwanej w celu jej aresztowania i wydania, o miejscu tym powinien być zawsze powiadamiany organ wymiaru sprawiedliwości wydający nakaz, który może podjąć decyzję o przekazaniu europejskiego nakazu aresztowania właściwemu organowi wymiaru sprawiedliwości zgodnie z przepisami decyzji ramowej 2002/584/WSiSW.
(43) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość tworzenia w SIS odsyłaczy pomiędzy różnymi wpisami. Utworzenie odsyłaczy pomiędzy dwoma wpisami lub większą liczbą wpisów nie powinno mieć wpływu na działanie, które należy podjąć, na termin weryfikacji wpisów, ani na prawa do dostępu do nich.
(44) Wpisów nie należy utrzymywać w SIS dłużej, niż jest to konieczne do osiągnięcia konkretnych celów, do których zostały wprowadzone. Terminy weryfikacji poszczególnych kategorii wpisów powinny być odpowiednie w świetle ich celów. Wpisy dotyczące przedmiotów odsyłające do wpisu dotyczącego osoby należy utrzymać wyłącznie tak długo jak ten wpis dotyczący osoby. Decyzje o utrzymaniu wpisów dotyczących osób powinny być podejmowane na podstawie wszechstronnej indywidualnej oceny. Państwa członkowskie powinny w ramach przewidzianych terminów weryfikacji przeprowadzać weryfikację wpisów dotyczących osób i przedmiotów, a ponadto powinny prowadzić statystyki na temat liczby wpisów dotyczących osób, w przypadku których okres przechowywania został przedłużony.
(45) Wprowadzenie wpisu w SIS, a także przedłużenie jego terminu ważności, powinno podlegać wymogowi zachowania proporcjonalności, poprzez zbadanie, czy konkretny przypadek jest wystarczająco adekwatny, odpowiedni i ważny, by uzasadnione było wprowadzenie wpisu do SIS. W zakresie przestępstw terrorystycznych każdy przypadek należy uznać za wystarczająco adekwatny, odpowiedni i ważny dla uzasadnienia wpisu w SIS. Ze względu na bezpieczeństwo publiczne lub narodowe państwa członkowskie powinny wyjątkowo mieć możliwość niewprowadzania wpisu do SIS, jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że utrudniłby on prowadzenie urzędowych lub sądowych dochodzeń, postępowań przygotowawczych lub procedur.
(46) Konieczne jest ustalenie zasad usuwania wpisów. Wpisy należy przechowywać wyłącznie przez okres konieczny do osiągnięcia celu, w którym zostały wprowadzone. Biorąc pod uwagę rozbieżne praktyki państw członkowskich w definiowaniu momentu, w którym wpis spełnił swój cel, należy określić szczegółowe kryteria dla każdej kategorii wpisu służące ustaleniu, kiedy dany wpis powinien zostać usunięty.
(47) Kluczowe znaczenie ma integralność danych SIS. Należy zatem przewidzieć odpowiednie zabezpieczenia przy przetwarzaniu danych SIS na szczeblu centralnym i krajowym w celu zapewnienia bezpieczeństwa danych w całym cyklu. Organy uczestniczące w przetwarzaniu danych powinny być objęte wymogami bezpieczeństwa określonymi w niniejszym rozporządzeniu oraz podlegać jednolitej procedurze zgłaszania incydentów. Ich personel powinien zostać odpowiednio przeszkolony oraz zostać poinformowany o przestępstwach i sankcjach w tym zakresie.
(48) Danych przetwarzanych w SIS oraz powiązanych z nimi informacji uzupełniających podlegających wymianie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem nie należy przekazywać ani udostępniać państwom trzecim ani organizacjom międzynarodowym.
(49) Wskazane jest przyznanie dostępu do SIS służbom odpowiedzialnym za rejestrowanie pojazdów, jednostek pływających i statków powietrznych, aby umożliwić im sprawdzenie, czy dany środek transportu jest poszukiwany w państwach członkowskich na potrzeby zajęcia. Wskazane jest przyznanie dostępu do SIS służbom odpowiedzialnym za rejestrowanie broni palnej, aby umożliwić im sprawdzenie, czy dany egzemplarz broni palnej jest poszukiwany w państwach członkowskich na potrzeby zajęcia lub czy istnieje wpis dotyczący osoby ubiegającej się o rejestrację.
(50) Bezpośredni dostęp do SIS należy zapewnić wyłącznie właściwym służbom państwowym. Dostęp ten należy ograniczyć do wpisów dotyczących odnośnych środków transportu i ich dokumentów rejestracyjnych lub tablic rejestracyjnych lub broni palnej i osób ubiegających się o jej rejestrację. O każdym trafieniu w SIS służby te powinny poinformować organy policji, które powinny podejmować dalsze działania zgodnie z danym wpisem w SIS oraz powiadomią o trafieniu państwo członkowskie dokonujące wpisu za pośrednictwem biur SIRENE.
(51) Bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, do przetwarzania, w tym gromadzenia i przekazywania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem danych osobowych przez właściwe organy krajowe do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania, prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych lub ich ścigania lub wykonywania kar zastosowanie powinny mieć krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne przyjęte na mocy dyrektywy (UE) 2016/680. Dostęp do danych wprowadzonych do SIS i prawo do wyszukiwania takich danych przez właściwe organy krajowe, które odpowiadają za zapobieganie przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywanie, prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych lub ich ściganie lub wykonywanie kar, podlegają wszystkim odpowiednim przepisom niniejszego rozporządzenia oraz przepisom dyrektywy (UE) 2016/680 transponowanym do prawa krajowego, i w szczególności monitorowaniu przez krajowe organy nadzorcze, o których mowa w dyrektywie (UE) 2016/680.
(52) Bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, które regulują przetwarzanie danych osobowych, do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie na mocy niniejszego rozporządzenia zastosowanie powinno mieć rozporządzenie (UE) 2016/679, z wyjątkiem sytuacji, gdy takiego przetwarzania dokonują właściwe organy krajowe do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, ich wykrywania lub ich ścigania.
(53) Do przetwarzania danych osobowych przez instytucje i organy Unii podczas wykonywania przez nie swoich obowiązków na mocy niniejszego rozporządzenia zastosowanie powinno mieć rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 15 .
(54) Do przetwarzania danych osobowych przez Europol na mocy niniejszego rozporządzenia zastosowanie powinno mieć rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 16 .
(55) Jeżeli w wyniku przeprowadzonych przez siebie wyszukiwań w SIS przedstawiciele krajowi w Eurojuście i ich asystenci stwierdzą istnienie wpisu wprowadzonego przez państwo członkowskie, Eurojust nie może podjąć wymaganego działania. Dlatego powinien o tym poinformować odnośne państwo członkowskie, tak by mu umożliwić podjęcie dalszych działań w tej sprawie.
(56) Korzystając z SIS, właściwe organy powinny zapewnić poszanowanie godności i integralności osoby, której dane są przetwarzane. Przetwarzanie danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia nie może prowadzić do dyskryminacji w szczególności ze względu na płeć, pochodzenie rasowe lub etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.
(57) Jeśli chodzi o zachowanie poufności, do urzędników lub innych pracowników, którzy są zatrudnieni i pracują przy SIS, powinny mieć zastosowanie odpowiednie przepisy regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i warunków zatrudnienia innych pracowników Unii, ustanowione w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/6828 17 (zwanym dalej "regulaminem pracowniczym").
(58) Zarówno państwa członkowskie, jak i eu-LISA powinny utrzymywać plany bezpieczeństwa, które ułatwią realizację wymogów bezpieczeństwa, a także powinny ze sobą współpracować, tak aby rozpatrywać kwestie bezpieczeństwa ze wspólnego punktu widzenia.
(59) Niezależne krajowe organy nadzorcze, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2016/679 oraz dyrektywie (UE) 2016/680, (zwane dalej "organami nadzorczymi") powinny monitorować zgodność z prawem przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie na podstawie niniejszego rozporządzenia, w tym wymiany informacji uzupełniających. Organom nadzorczym należy zapewnić wystarczające zasoby umożliwiające wykonywanie tego zadania. Należy ustanowić prawa do dostępu do danych osobowych przechowywanych w SIS, do ich sprostowania i do ich usuwania przysługujące osobom, których dane dotyczą, a także należy ustanowić późniejsze środki ochrony prawnej przed sądami krajowymi oraz wzajemne uznawanie orzeczeń sądowych. Właściwe jest również wymaganie od państw członkowskich przedstawiania statystyk rocznych.
(60) Organy nadzorcze powinny zapewnić, aby co najmniej co cztery lata przeprowadzany był audyt operacji przetwarzania danych w ramach systemów krajowych ich państw członkowskich zgodnie z międzynarodowymi standardami audytu. Audyt powinien być prowadzony przez krajowe organy nadzorcze albo organy nadzorcze bezpośrednio powinny bezpośrednio zlecać przeprowadzenie audytu niezależnemu audytorowi ds. ochrony danych. Niezależny audytor powinien pozostawać pod kontroląodpowiednich organów nadzorczych i działać na odpowiedzialność tych organów, które w związku z tym powinny same zatrudniać audytora i jasno określić cel, zakres i metodykę audytu oraz wytyczne i nadzór dotyczące audytu i jego wyników końcowych.
(61) Europejski Inspektor Ochrony Danych powinien monitorować działalność instytucji i organów Unii w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych na mocy niniejszego rozporządzenia. Europejski Inspektor Ochrony Danych oraz organy nadzorcze powinny współpracować ze sobą w zakresie monitorowania SIS.
(62) Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych należy przyznać zasoby wystarczające do wykonywania zadań powierzonych mu na mocy niniejszego rozporządzenia, obejmujące pomoc ze strony osób mających specjalistyczną wiedzę w zakresie danych biometrycznych.
(63) Rozporządzenie (UE) 2016/794 stanowi, że Europol ma wspierać i wzmacniać działania prowadzone przez właściwe organy krajowe oraz współpracę między tymi organami w zakresie zwalczania terroryzmu i poważnej przestępczości oraz zapewnia analizę i oceny zagrożeń. Rozszerzenie praw dostępu Europolu na wpisy dotyczące osób zaginionych powinno dodatkowo poprawić zdolności Europolu w zakresie dostarczania krajowym organom ścigania kompleksowych produktów operacyjnych i analitycznych dotyczących handlu ludźmi i wykorzystywania seksualnego dzieci, m.in. za pośrednictwem internetu. Pomoże to efektywniej zapobiegać tym przestępstwom, chronić potencjalne ofiary i ścigać sprawców. Europejskie Centrum ds. Walki z Cyberprzestępczością Europolu także skorzysta z dostępu Europolu do wpisów dotyczących osób zaginionych, m.in. w przypadku podróżujących przestępców seksualnych i niegodziwego traktowania dzieci w internecie w celach seksualnych, kiedy to sprawcy często twierdzą, że mają dostęp do dzieci lub mogą uzyskać dostęp do dzieci, które mogły zostać zarejestrowane jako zaginione.
(64) Aby zniwelować luki w udostępnianiu informacji na temat terroryzmu, w szczególności na temat zagranicznych bojowników terrorystycznych - w przypadku których monitorowanie przemieszczania się ma kluczowe znaczenie - zachęca się państwa członkowskie do udostępniania Europolowi informacji na temat działań związanych z terroryzmem. Udostępnianie informacji powinno następować w drodze wymiany z Europolem informacji uzupełniających dotyczących odpowiednich wpisów. W tym celu Europol powinien ustanowić połączenie z infrastrukturą łączności.
(65) Konieczne jest również określenie w odniesieniu do Europolu jasnych zasad dotyczących przetwarzania i pobierania danych SIS w celu umożliwienia kompleksowego użytkowania SIS, pod warunkiem przestrzegania norm ochrony danych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i rozporządzeniem (UE) 2016/794. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych przez siebie wyszukiwań w SIS Europol stwierdzi istnienie wpisu wprowadzonego przez państwo członkowskie, nie będzie mógł podjąć wymaganego działania. Dlatego Europol powinien poinformować o tym dane państwo członkowskie w drodze wymiany informacji uzupełniających z odpowiednim biurem SIRENE, umożliwiając temu państwu członkowskiemu podjęcie dalszych działań w tej sprawie.
(66) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 18 stanowi - na potrzeby tego rozporządzenia - że przyjmujące państwo członkowskie ma upoważnić członków zespołów, o których mowa w art. 2 pkt 8 tego rozporządzenia, rozmieszczonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej, do korzystania z unijnych baz danych, w przypadku gdy jest to niezbędne do realizacji celów operacyjnych określonych w planie operacyjnym w odniesieniu do odpraw granicznych, ochrony granic i powrotów. Inne odpowiednie agencje Unii, w szczególności Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu i Europol, również mogą rozmieszczać -w ramach zespołów wspierających zarządzanie migracjami - ekspertów, którzy nie są pracownikami tych agencji Unii. Celem rozmieszczenia zespołów, o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9 tego rozporządzenia, jest zapewnienie wsparcia technicznego i operacyjnego wnioskującym państwom członkowskim, zwłaszcza tym zmagającym się z wyjątkowo trudnymi wyzwaniami migracyjnymi. Aby zespoły, o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9 tego rozporządzenia, mogły realizować swoje zadania, potrzebują one dostępu do SIS za pośrednictwem interfejsu technicznego Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej łączącego ją z systemem centralnym SIS. Jeżeli w wyniku wyszukiwań w SIS przeprowadzonych przez zespoły, o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9 rozporządzenia (UE) nr 2016/1624, lub przez zespoły pracowników zostanie stwierdzone istnienie wpisu wprowadzonego przez państwo członkowskie, członek zespołu lub pracownik nie będzie mógł podjąć wymaganego działania, chyba że został do tego upoważniony przez przyjmujące państwo członkowskie. Dlatego przyjmujące państwo członkowskie powinno zostać o tym poinformowane, co umożliwi mu podjęcie dalszych działań w tej sprawie. Przyjmujące państwo członkowskie powinno, w drodze wymiany informacji uzupełniających, powiadomić o trafieniu państwo członkowskie dokonujące wpisu.
(67) Niektóre aspekty SIS nie mogą zostać wyczerpująco ujęte w niniejszym rozporządzeniu z uwagi na ich techniczny charakter, wysoki poziom szczegółowości i potrzebę regularnej aktualizacji. Dotyczy to na przykład technicznych zasad wprowadzania danych, aktualizacji, usuwania i wyszukiwania danych i jakości danych i zasad dotyczących danych biometrycznych, zasad dotyczących zgodności i hierarchii poszczególnych wpisów, odsyłaczy pomiędzy wpisami, ustalania terminu ważności wpisów w ramach maksymalnego okresu oraz prowadzenia wymiany informacji uzupełniających. W związku z tym należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w zakresie tych aspektów. Techniczne zasady dotyczące wyszukiwania wpisów powinny uwzględniać sprawne funkcjonowanie aplikacji krajowych.
(68) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 19 . Procedury przyjmowania aktów wykonawczych na mocy niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia (UE) 2018/1861 powinny być takie same.
(69) W celu zapewnienia przejrzystości po upływie dwóch lat od rozpoczęcia eksploatacji SIS na podstawie niniejszego rozporządzenia, eu-LISA powinna sporządzić sprawozdanie na temat technicznych aspektów funkcjonowania systemu centralnego SIS i infrastruktury łączności, w tym kwestii ich bezpieczeństwa, oraz na temat dwustronnej i wielostronnej wymiany informacji uzupełniających. Komisja powinna dokonywać ogólnej oceny co cztery lata.
(70) Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie SIS, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do nowych podkategorii przedmiotów, które mają być poszukiwane w celu zajęcia lub w celu wykorzystania jako dowód w postępowaniu karnym, oraz określenia warunków, w jakich - poza stałymi przejściami granicznymi - fotografie i wizerunki twarzy mogą być wykorzystywane do identyfikacji osób. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 20 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowywaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.
(71) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie unijnego systemu informacyjnego i wymiany powiązanych informacji uzupełniających oraz dotyczących ich uregulowań, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na ich charakter możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(72) Niniejsze rozporządzenie respektuje prawa podstawowe i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności niniejsze rozporządzenie zapewnia pełną ochronę danych osobowych zgodnie z art. 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a jednocześnie dążyć do zapewnienia bezpiecznego otoczenia wszystkim osobom przebywającym na terytorium Unii oraz specjalnej ochrony dzieciom, które mogą stać się ofiarami handlu ludźmi lub uprowadzenia. W przypadkach odnoszących się do dzieci należy przede wszystkim brać pod uwagę najlepszy interes dziecka.
(73) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia decyzję, czy dokona jego transpozycji do swojego prawa krajowego.
(74) Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do TUE i do TFUE, oraz zgodnie z art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE 21 .
(75) Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do Irlandii zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 załączonego do TUE i do TFUE, oraz art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE 22 .
(76) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 23 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE 24 .
(77) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 25 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW 26 .
(78) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 27 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/349/UE 28 .
(79) W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. i należy je odczytywać w związku z decyzjami Rady 2010/365/UE 29 i (UE) 2018/934 30 .
(80) W odniesieniu doChorwacji, niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r. i należy je odczytywać w związku z decyzją Rady (UE) 2017/733 31 .
(81) W odniesieniu do Cypru niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.
(82) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie wobec Irlandii od dnia określonego według procedur, o których mowa w odnośnych aktach dotyczących stosowania dorobku Schengen wobec tego państwa.
(83) Niniejsze rozporządzenie wprowadza szereg usprawnień w SIS, które poprawią jego skuteczność, zwiększą ochronę danych i poszerzą prawa do dostępu. Niektóre z tych uprawnień nie wiążą się ze złożonymi zmianami technicznymi, inne zaś wymagają zmian technicznych o różnym zakresie. W celu zapewnienia, by usprawnienia zostały udostępnione użytkownikom końcowym jak najszybciej, niniejsze rozporządzenie wprowadza zmiany do decyzji 2007/533/WSiSW obejmujące kilka etapów. Część usprawnień systemu powinna mieć zastosowanie natychmiast po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, natomiast pozostałe usprawnienia należy zacząć stosować jeden rok lub dwa lata po jego wejściu w życie. Niniejsze rozporządzenie należy stosować w całości w terminie trzech lat po jego wejściu w życie. Stopniowe wdrażanie niniejszego rozporządzenia powinno być ściśle monitorowane, tak aby zapobiec opóźnieniom w jego stosowaniu.
(84) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1986/2006 32 , decyzję 2007/533/WSiSW oraz decyzję Komisji 2010/261/UE 33 należy uchylić z dniem rozpoczęcia pełnego stosowania niniejszego rozporządzenia.
(85) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 34 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 3 maja 2017 r.,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
