RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 291 ust. 2,
uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 1 , w szczególności jej art. 395 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Niemcom i Austrii przyznano środki stanowiące odstępstwo na mocy, odpowiednio, decyzji Rady 2009/791/WE 2 i decyzji wykonawczej Rady 2009/1013/UE 3 . Stosowanie środków stanowiących odstępstwo zostało przedłużone decyzją wykonawczą Rady 2012/705/UE 4 do dnia 31 grudnia 2015 r.
(2) Przedmiotowy środek stanowi odstępstwo od przepisów art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE regulujących prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT), nałożonego na dostarczane mu towary i świadczone na jego rzecz usługi wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Środek stanowiący odstępstwo ma na celu całkowite wyłączenie z prawa do odliczenia podatku VAT nałożonego na te towary i usługi, które są wykorzystywane w ponad 90 % do użytku prywatnego podatnika lub jego pracowników lub ogólnie do celów innych niż prowadzenie przedsiębiorstwa.
(3) Aby uwzględnić orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zgodnie z którym VAT naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie podlega odliczeniu, jeżeli dotyczy działalności, która ze względu na brak charakteru gospodarczego nie wchodzi w zakres dyrektywy 2006/112/WE, należy wyjaśnić, że środek stanowiący odstępstwo stosuje się także do towarów i usług wykorzystywanych do działalności o charakterze niegospodarczym.
(4) Celem środka stanowiącego odstępstwo jest uproszczenie procedury naliczania i poboru VAT. Jedynie w znikomym stopniu wpływa on na kwotę podatku należnego na końcowym etapie konsumpcji.
(5) W pismach, które wpłynęły do Komisji w dniach 16 marca 2015 r. i 19 marca 2015 r., Niemcy i Austria, odpowiednio, zwróciły się o upoważnienie do dalszego stosowania przedmiotowego środka stanowiącego odstępstwo.
(6) Zgodnie z art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie w pismach z dnia 15 września 2015 r. o wnioskach złożonych przez Austrię i Niemcy. W pismach z dnia 17 września 2015 r. Komisja zawiadomiła Austrię i Niemcy, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku.
(7) Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Austrię i Niemcy stan faktyczny i prawny, który uzasadnia obecne stosowanie środka stanowiącego odstępstwo, nie uległ zmianie i nadal się utrzymuje. Austria i Niemcy powinny zatem uzyskać upoważnienie do dalszego stosowania przedmiotowego środka stanowiącego odstępstwo, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., w celu umożliwienia weryfikacji konieczności i skuteczności stosowania środka stanowiącego odstępstwo oraz wskaźnika proporcji wykorzystania towarów i usług do celów prowadzenia przedsiębiorstwa i do celów innych niż prowadzenie przedsiębiorstwa, który to wskaźnik jest podstawą tego środka.
(8) Jeśli Austria lub Niemcy uznają, iż dalsze przedłużenie stosowania przedmiotowego środka po roku 2018 jest konieczne, nie później niż do dnia 31 marca 2018 r. zainteresowane państwo członkowskie wraz z wnioskiem o przedłużenie powinno przedstawić Komisji sprawozdanie dotyczące stosowania środka stanowiącego odstępstwo, zawierające weryfikację stosowanego wskaźnika proporcji, w celu zapewnienia Komisji wystarczającej ilości czasu na rozpatrzenie wniosku.
(9) Środki stanowiące odstępstwo będą miały jedynie znikomy wpływ na ogólną kwotę podatku pobieranego na końcowym etapie konsumpcji i nie wpłyną negatywnie na zasoby własne Unii z tytułu podatku VAT.
(10) W związku z tym należy odpowiednio zmienić decyzję 2009/791/WE oraz decyzję wykonawczą 2009/1013/UE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
