Serbia-Wspólnota Europejska. Umowa przejściowa w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem. Luksemburg.2007.10.31.

UMOWA PRZEJŚCIOWA

w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

zwana dalej "Wspólnotą",

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA SERBII,

zwana dalej "Serbią",

z drugiej strony,

zwane dalej łącznie "Stronami",

MAJĄC NA UWADZE, CO NASTĘPUJE:

(1) Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony, (zwany dalej "układem o stabilizacji i stowarzyszeniu" lub "USiS") został podpisany w Luksemburgu dnia 29 kwietnia 2008 r.

(2) Układ o stabilizacji doprowadzić ma do ustanowienia bliskich i długotrwałych stosunków opartych na zasadzie wzajemności i wspólnoty interesów, co powinno umożliwić Serbii dalsze umocnienie i rozszerzenie już nawiązanych relacji z Unią Europejską.

(3) Konieczne jest zagwarantowanie rozwoju więzi handlowych poprzez umocnienie i rozszerzenie wcześniej ustanowionych relacji.

(4) W tym celu konieczne jest jak najszybsze wprowadzenie w życie, dzięki umowie przejściowej (zwanej dalej "niniejszą umową"), postanowień układu o stabilizacji i stowarzyszeniu dotyczących handlu i spraw związanych z handlem.

(5) Niektóre z postanowień zawartych w dołączonym do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu protokole 4 w sprawie transportu lądowego, które dotyczą tranzytu drogowego, mają bezpośredni związek ze swobodą przepływu towarów, w związku z czym powinny zostać włączone do niniejszej umowy.

(6) Ze względu na brak wcześniejszych struktur umownych, niniejsza umowa ustanawia Komitet Przejściowy odpowiedzialny za wprowadzenie w życie niniejszej umowy.

(7) Ponieważ handel niektórymi wyrobami włókienniczymi został uregulowany w umowie między Wspólnotą Europejską i Republiką Serbii z dnia 31 marca 2005 r., uznaje się, że umowa ta wygaśnie z datą wejścia w życie układu o stabilizacji i stowarzyszeniu;

ZDECYDOWAŁY zawrzeć niniejszą umową i tym celu wyznaczyły jako swoich pełnomocników:

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

Dimitrij RUPEL,

Minister Spraw Zagranicznych Republiki Słowenii,

Przewodniczący Rady Unii Europejskiej

Olli REHN,

Członek Komisji Wspólnot Europejskich (zwanej dalej "Komisją Europejską") odpowiedzialny za rozszerzenie

SERBIA

Božidar ĐELIĆ, Wicepremier Republiki Serbii

KTÓRZY, po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za należyte i sporządzone we właściwej formie,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

TYTUŁ  I

ZASADY OGÓLNE

Artykuł  1

(Artykuł 2 USiS)

Poszanowanie zasad demokracji i praw człowieka, które zostały proklamowane w Powszechnej deklaracji praw człowieka oraz określone w Konwencji ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, w Akcie końcowym z Helsinek i w Karcie paryskiej dla Nowej Europy, poszanowanie zasad prawa międzynarodowego, w tym pełna współpraca z Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla Byłej Jugosławii (MTKJ), i poszanowanie zasad państwa prawa, jak również zasad gospodarki rynkowej, zawartych w dokumencie z konferencji KBWE w Bonn w sprawie współpracy gospodarczej, stanowią podstawę polityki wewnętrznej i zagranicznej Stron oraz zasadnicze elementy niniejszej umowy.

Artykuł  2

(Artykuł 9 USiS)

Niniejsza umowa jest w pełni zgodna z właściwymi postanowieniami WTO, a w szczególności art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (GATT 1994) oraz art. V Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS) i jest wdrażana w sposób spójny z tymi postanowieniami.

TYTUŁ  II

SWOBODNY PRZEPŁYW TOWARÓW

Artykuł  3

(Artykuł 18 USiS)

Wspólnota i Serbia stopniowo tworzą dwustronną strefę wolnego handlu w okresie przejściowym maksymalnie sześciu lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy i z postanowieniami GATT 1994 oraz WTO. W procesie tym Strony uwzględniają szczególne wymagania określone poniżej.

Nomenklaturę scaloną stosuje się do klasyfikacji towarów w handlu między Stronami.

Do celów niniejszej umowy cła i opłaty o skutku równoważnym do ceł obejmują wszelkie cła lub wszelkiego rodzaju opłaty nałożone w związku z wywozem lub przywozem towarów, w tym wszelkiego rodzaju podatki wyrównawcze lub opłaty dodatkowe związane z takim przywozem lub wywozem, lecz nie obejmują:

a) opłat równoważnych do podatku wewnętrznego nałożonych zgodnie z postanowieniami art. III ust. 2 GATT 1994;

b) środków antydumpingowych lub opłat wyrównawczych;

c) należności lub opłat współmiernych z kosztem świadczonych usług.

Dla każdego produktu podstawową stawkę celną, na podstawie której dokonywane mają być sukcesywne obniżki przewidziane w niniejszej umowie, stanowi:

a) wspólna taryfa celna Wspólnoty ustanowiona zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87⁽¹⁾ rzeczywiście stosowana erga omnes w dniu podpisania niniejszej umowy;

b) taryfa stosowana przez Serbię⁽²⁾.

Jeżeli po podpisaniu niniejszej umowy jakakolwiek z obniżonych taryf celnych jest stosowana erga omnes, w szczególności obniżki wynikające z:

a) negocjacji taryfowych w ramach WTO; lub

b) przystąpienia Serbii do WTO; lub

c) kolejnych obniżek po przystąpieniu Serbii do WTO;

Taka obniżona stawka celna zastępuje podstawową stawkę celną, o której mowa w ustępie 4, od dnia, w którym zaczynają być stosowane takie obniżki.

Wspólnota i Serbia informują się wzajemnie o swoich podstawowych stawkach celnych i ich wszelkich zmianach.

ROZDZIAŁ  I

Produkty przemysłowe

Artykuł  4

(Artykuł 19 USiS)

Definicja

Postanowienia niniejszego rozdziału stosuje się do produktów pochodzących ze Wspólnoty lub z Serbii, które są wymienione w działach 25-97 nomenklatury scalonej, z wyjątkiem produktów wymienionych w załączniku 1 pkt 1 ppkt (ii) do Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa.

Handel między Stronami produktami objętymi Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej jest prowadzony zgodnie z postanowieniami tego Traktatu.

Postanowienia niniejszej umowy stosuje się do wyrobów włókienniczych będących przedmiotem umowy między Wspólnotą Europejską i Republiką Serbii z dnia 31 marca 2006 r. w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi.

Artykuł  5

(Artykuł 20 USiS)

Wspólnotowe koncesje na produkty przemysłowe

1. Cła przywozowe oraz opłaty o skutku równoważnym na przywożone do Wspólnoty produkty przemysłowe pochodzące z Serbii zostają zniesione z dniem wejścia w życie niniejszej umowy.

2. Ograniczenia ilościowe w przywozie do Wspólnoty produktów przemysłowych pochodzących z Serbii oraz środki o skutku równoważnym zostają zniesione z dniem wejścia w życie niniejszej umowy.

Artykuł  6

(Artykuł 21 USiS)

Serbskie koncesje na produkty przemysłowe

1. Cła przywozowe na przywożone do Serbii produkty przemysłowe pochodzące ze Wspólnoty, inne niż te, które wymieniono w załączniku I, zostają zniesione z dniem wejścia w życie niniejszej umowy.

2. Opłaty o skutku równoważnym do ceł przywozowych na przywożone do Serbii produkty przemysłowe pochodzące ze Wspólnoty zostają zniesione z dniem wejścia w życie niniejszej umowy.

3. Cła przywozowe na przywożone do Serbii produkty przemysłowe pochodzące ze Wspólnoty, które wymieniono w załączniku I, są stopniowo obniżane i znoszone zgodnie z harmonogramem zawartym w tym załączniku.

4. Ograniczenia ilościowe w przywozie do Serbii produktów przemysłowych pochodzących ze Wspólnoty oraz środki o skutku równoważnym zostają zniesione z dniem wejścia w życie niniejszej umowy.

Artykuł  7

(Artykuł 22 USiS)

Cła wywozowe i ograniczenia w wywozie

1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Wspólnota oraz Serbia znoszą w handlu między sobą wszelkie cła wywozowe oraz opłaty o skutku równoważnym.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Wspólnota oraz Serbia znoszą między sobą wszystkie ograniczenia ilościowe w wywozie oraz wszystkie środki o skutku równoważnym.

Artykuł  8

(Artykuł 23 USiS)

Szybsze obniżki ceł

Serbia oświadcza, że jest gotowa obniżyć cła w handlu ze Wspólnotą szybciej niż to przewidziano w artykule 21, jeżeli pozwoli na to jej ogólna sytuacja gospodarcza i sytuacja w danym sektorze gospodarki.

Komitet Przejściowy analizuje sytuację pod tym kątem i wydaje stosowne zalecenia.

ROZDZIAŁ  II

Rolnictwo i rybołówstwo

Artykuł  9

(Artykuł 24 USiS)

Definicja

1. Postanowienia niniejszego rozdziału stosuje się do handlu produktami rolnymi i produktami rybołówstwa pochodzącymi ze Wspólnoty lub z Serbii.

2. Określenie "produkt rolny i produkt rybołówstwa" odnosi się do produktów wymienionych w działach 1-24 nomenklatury scalonej oraz do produktów wymienionych w załączniku I pkt 1 ppkt (ii) do Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa.

3. Definicja ta obejmuje ryby i produkty rybołówstwa objęte działem 3, pozycjami 1604 i 1605, oraz podpozycjami 0511 91, 2301 20 00 oraz ex 1902 20 10 ("Makarony nadziewane zawierające więcej niż 20 % masy ryb, skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych").

Artykuł  10

(Artykuł 25 USiS)

Przetworzone produkty rolne

Protokół 1 określa ustalenia dotyczące handlu mające zastosowanie do przetworzonych produktów rolnych, które są w nim wymienione.

Artykuł  11

(Artykuł 26 USiS)

Wspólnotowe koncesje na przywóz produktów rolnych pochodzących z Serbii

1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Wspólnota znosi wszystkie ograniczenia ilościowe oraz środki o skutku równoważnym w przywozie produktów rolnych pochodzących z Serbii.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Wspólnota znosi cła i opłaty o skutku równoważnym w przywozie produktów rolnych pochodzących z Serbii, innych niż te objęte pozycjami 0102, 0201, 0202, 1701, 1702 i 2204 nomenklatury scalonej.

W odniesieniu do produktów objętych działami 7 i 8 nomenklatury scalonej, dla których wspólna taryfa celna przewiduje stosowanie ceł ad valorem oraz ceł specyficznych, zniesienie ma zastosowanie tylko do części ad valorem należności celnej.

3. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Wspólnota ustala wysokość stawki celnej na przywóz do Wspólnoty produktów z młodej wołowiny określonych w załączniku II i pochodzących z Serbii na poziomie 20 % cła ad valorem oraz 20 % cła specyficznego określonego we wspólnej taryfie celnej Wspólnoty, w granicach rocznego kontyngentu taryfowego wynoszącego 8.700 ton w przeliczeniu na wagę bitą.

4. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Wspólnota zwalnia z opłat celnych przywożone do Wspólnoty produkty pochodzące z Serbii objęte pozycjami 1701 i 1702 nomenklatury scalonej, do wyczerpania rocznego kontyngentu taryfowego wynoszącego 180.000 ton (waga netto).

Artykuł  12

(Artykuł 27 USiS)

Serbskie koncesje na produkty rolne

1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Serbia znosi wszystkie ograniczenia ilościowe oraz środki o skutku równoważnym w przywozie produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Serbia:

a) znosi cła stosowane w przywozie niektórych produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w załączniku IIIa;

b) stopniowo znosi cła stosowane w przywozie niektórych produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w załączniku IIIb, zgodnie z harmonogramem wskazanym dla każdego produktu w tym załączniku;

c) stopniowo obniża cła stosowane w przywozie niektórych produktów rolnych pochodzących ze Wspólnoty, wymienionych w załączniku IIIc i IIId; zgodnie z harmonogramem wskazanym dla każdego produktu w tych załącznikach.

Artykuł  13

(Artykuł 28 USiS)

Protokół w sprawie win i napojów spirytusowych

Ustalenia mające zastosowanie do win i napojów spirytusowych, o których mowa w protokole 2, są określone w tym protokole.

Artykuł  14

(Artykuł 29 USiS)

Wspólnotowe koncesje na ryby i produkty rybołówstwa

1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Wspólnota znosi wszystkie ograniczenia ilościowe oraz środki o skutku równoważnym w przywozie ryb i produktów rybołówstwa pochodzących z Serbii.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Wspólnota znosi wszystkie cła na ryby i produkty rybołówstwa pochodzące z Serbii, inne niż te wymienione w załączniku IV. Produkty wymienione w załączniku IV podlegają zawartym w nim postanowieniom.

Artykuł  15

(Artykuł 30 USiS)

Serbskie koncesje na ryby i produkty rybołówstwa

1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Serbia znosi wszystkie ograniczenia ilościowe oraz środki o skutku równoważnym w przywozie ryb i produktów rybołówstwa pochodzących ze Wspólnoty.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Serbia znosi cła na ryby i produkty rybołówstwa pochodzące ze Wspólnoty, inne niż te wymienione w załączniku V. Produkty wymienione w załączniku V podlegają zawartym w nim postanowieniom.

Artykuł  16

(Artykuł 31 USiS)

Klauzula przeglądu

Biorąc pod uwagę wielkość handlu produktami rolnymi i produktami rybołówstwa między Stronami, szczególną wrażliwość tych sektorów, zasady wspólnej polityki Wspólnoty w zakresie rolnictwa i rybołówstwa, zasady polityki rolnej i polityki rybołówstwa Serbii, rolę rolnictwa i rybołówstwa w gospodarce Serbii oraz konsekwencje wielostronnych negocjacji handlowych w ramach WTO, jak również ewentualnego przystąpienia Serbii do WTO, Wspólnota i Serbia zbadają na forum Komitetu Przejściowego, najpóźniej trzy lata po wejściu w życie niniejszej umowy, produkt po produkcie, w sposób uporządkowany i na odpowiedniej zasadzie wzajemności, możliwość przyznania dalszych preferencji w celu większej liberalizacji handlu produktami rolnymi i produktami rybołówstwa.

Artykuł  17

(Artykuł 32 USiS)

Klauzula ochronna dotycząca produktów rolnych i produktów rybołówstwa

1. Nie naruszając innych postanowień niniejszej umowy, w szczególności jego artykułu 26, uwzględniając szczególną wrażliwość rynków produktów rolnych i produktów rybołówstwa, jeżeli przywóz produktów pochodzących z jednej ze Stron i podlegających preferencjom przyznanym na mocy artykułów 10, 11, 12, 13, 14 i 15, powoduje poważne zakłócenia na rynkach lub w krajowych mechanizmach regulacyjnych drugiej Strony, obie Strony niezwłocznie podejmują konsultacje, których celem jest znalezienie właściwego rozwiązania. W oczekiwaniu na takie rozwiązanie Strona, której to dotyczy, może podjąć odpowiednie środki, jakie uzna za niezbędne.

2. W przypadku, gdy łączna ilość przywożonych produktów pochodzących z Serbii wyszczególnionych w załączniku V do protokołu 3 osiągnie 115 % średniej odnotowanej w trzech poprzednich latach kalendarzowych, Serbia i Wspólnota w terminie pięciu dni roboczych przystępują do konsultacji w celu przeanalizowania i oceny uwarunkowań handlowych sprzyjających sprowadzaniu tych towarów do Wspólnoty i, w odpowiednich przypadkach, ustalają właściwe rozwiązania mające zapobiec zakłóceniom handlowym powodowanym przez przywóz tych towarów do Wspólnoty.

Bez uszczerbku dla ustępu 1, w przypadku gdy łączna ilość przywożonych produktów pochodzących z Serbii wyszczególnionych w załączniku V do protokołu 3 wzrośnie o ponad 30 procent w roku kalendarzowym, w porównaniu ze średnią odnotowaną w trzech poprzednich latach kalendarzowych, Wspólnota może zawiesić stosowanie preferencyjnego traktowania w odniesieniu do produktów, które spowodowały ten wzrost.

W przypadku podjęcia decyzji o zawieszeniu preferencyjnego traktowania, Wspólnota zawiadamia o tym środku w terminie pięciu dni roboczych Komitet Przejściowy oraz przystępuje do konsultacji z Serbią w celu uzgodnienia środków mających zapobiec czynnikom zakłócającym handel produktami wyszczególnionymi w załączniku V do protokołu 3.

Wspólnota przywraca preferencyjne traktowanie niezwłocznie po usunięciu czynników zakłócających handel poprzez skuteczną realizację uzgodnionych środków lub dzięki innym odpowiednim środkom przyjętym przez Strony.

Postanowienia artykułu 26 ustępy 3-6 stosuje się odpowiednio do działań podjętych na podstawie niniejszego ustępu.

3. Strony dokonują przeglądu funkcjonowania mechanizmu przewidzianego w ust. 2 nie później niż w ciągu trzech lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy. Komitet Przejściowy może zdecydować o odpowiednim dostosowaniu mechanizmu przewidzianego w ustępie 2.

Artykuł  18

(Artykuł 33 USiS)

Ochrona oznaczeń geograficznych produktów rolnych i produktów rybołówstwa oraz środków spożywczych innych niż wino i napoje spirytusowe

1. Serbia zapewnia ochronę wspólnotowych oznaczeń geograficznych zarejestrowanych we Wspólnocie na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych⁽³⁾ na warunkach określonych w niniejszym artykule. Serbskie oznaczenia geograficzne kwalifikują się do rejestracji we Wspólnocie na warunkach określonych w tym rozporządzeniu.

2. Serbia zakazuje całkowicie wykorzystywania na swoim terytorium nazw chronionych we Wspólnocie w odniesieniu do podobnych produktów niespełniających warunków specyfikacji oznaczenia geograficznego. Dotyczy to nawet sytuacji, gdy podawane jest prawdziwe pochodzenie geograficzne towaru, dane oznaczenie geograficzne jest stosowane w tłumaczeniu, nazwie towarzyszą określenia takie jak "rodzaj", "typ", "styl", "imitacja", "metoda" lub inne podobne określenia.

3. Serbia odmawia rejestracji znaku towarowego, którego używanie odpowiada sytuacjom, o których mowa w ustępie 2.

4. Znaki towarowe, których używanie odpowiada sytuacjom, o których mowa w ustępie 2, zarejestrowane w Serbii lub ustanowione poprzez używanie, przestają być używane z upływem pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy. Nie dotyczy to jednak znaków towarowych zarejestrowanych w Serbii oraz znaków towarowych ustanowionych poprzez używanie, które są własnością obywateli krajów trzecich, pod warunkiem że ich charakter nie wprowadza w żaden sposób w błąd opinii publicznej co do jakości, specyfikacji lub pochodzenia geograficznego towarów.

5. Każde wykorzystanie oznaczeń geograficznych chronionych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu jako terminów używanych zwyczajowo w języku potocznym jako potocznej nazwy takich towarów w Serbii kończy się najpóźniej z upływem pięciu lat po wejściu w życie niniejszej umowy.

6. Serbia zapewnia, aby towary wywożone z jej terytorium po upływie pięciu lat po wejściu w życie niniejszej umowy nie naruszały postanowień niniejszego artykułu.

7. Serbia zapewnia ochronę, o której mowa w ustępach 1-6, z własnej inicjatywy, jak również na wniosek zainteresowanych stron.

ROZDZIAŁ  III

Postanowienia wspólne

Artykuł  19

(Artykuł 34 USiS)

Zakres

Postanowienia niniejszego rozdziału stosuje się do handlu wszystkimi produktami między Stronami, o ile nie postanowiono inaczej w tym rozdziale lub w protokole 1.

Artykuł  20

(Artykuł 35 USiS)

Szersze preferencje

Postanowienia niniejszego tytułu w żaden sposób nie wpływają na jednostronne stosowanie korzystniejszych środków przez którąkolwiek ze Stron.

Artykuł  21

(Artykuł 36 USiS)

Klauzula zawieszająca

1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy nie wprowadza się żadnych nowych ceł przywozowych ani wywozowych, ani też opłat o skutku równoważnym, w handlu między Wspólnotą a Serbią, natomiast te, które już się stosuje, nie zostaną podwyższone.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy nie wprowadza się żadnych nowych ograniczeń ilościowych w przywozie lub wywozie, ani środków o skutku równoważnym w handlu między Wspólnotą a Serbią, natomiast te, które już istnieją nie staną się bardziej restrykcyjne.

3. Bez uszczerbku dla preferencji przyznanych na mocy artykułów 11-15, postanowienia ustępu 1 i 2 niniejszego artykułu nie ograniczają w żaden sposób prowadzenia polityki rolnej i polityki rybołówstwa w Serbii i we Wspólnocie, ani podejmowania środków w ramach tej polityki, o ile nie wpływa to na system przywozu, przewidziany w załącznikach II-V oraz w protokole 1.

Artykuł  22

(Artykuł 37 USiS)

Zakaz dyskryminacji podatkowej

1. Wspólnota i Serbia powstrzymują się od stosowania wszelkich środków lub praktyk o wewnętrznym charakterze fiskalnym powodujących bezpośrednio lub pośrednio nierówne traktowanie produktów jednej Strony i podobnych produktów pochodzących z terytorium drugiej Strony oraz znoszą te środki lub praktyki, jeżeli takie istnieją.

2. Produkty wywożone na terytorium jednej ze Stron nie mogą korzystać ze zwrotu wewnętrznych podatków pośrednich w wielkościach przekraczających podatki pośrednie nakładane na te produkty.

Artykuł  23

(Artykuł 38 USiS)

Cła o charakterze fiskalnym

Postanowienia dotyczące zniesienia ceł przywozowych stosuje się również do ceł o charakterze fiskalnym.

Artykuł  24

(Artykuł 39 USiS)

Unie celne, strefy wolnego handlu, uzgodnienia transgraniczne

1. Niniejsza umowa nie stanowi przeszkody w utrzymaniu lub ustanowieniu unii celnych, stref wolnego handlu lub ustaleń dotyczących handlu przygranicznego, o ile ich skutkiem nie jest zmiana ustaleń dotyczących handlu przewidzianych w niniejszej umowie.

2. Podczas okresów przejściowych określonych w artykule 3 niniejsza umowa nie ma wpływu na wprowadzenie w życie szczególnych ustaleń preferencyjnych dotyczących przepływu towarów, określonych w umowach transgranicznych zawartych wcześniej między jednym lub więcej państwami członkowskimi a Serbią albo wynikających z umów dwustronnych, o których mowa w tytule III, zawartych przez Serbię w celu wspierania handlu regionalnego.

3. Strony prowadzą w ramach Komitetu Przejściowego konsultacje dotyczące umów wymienionych w ustępach 1 i 2, a w razie potrzeby dotyczące również innych istotnych kwestii związanych z ich polityką handlową wobec krajów trzecich. W szczególności w przypadku przystąpienia jednego z krajów trzecich do Unii konsultacje takie prowadzone są z uwzględnieniem wspólnych interesów Wspólnoty i Serbii, określonych w niniejszej umowie.

Artykuł  25

(Artykuł 40 USiS)

Dumping i dotacje

1. Żadne z postanowień niniejszej umowy nie uniemożliwia którejkolwiek ze Stron podjęcia działań służących ochronie handlu zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu i artykułem 26.

2. Jeżeli jedna ze Stron stwierdzi istnienie praktyk dumpingowych lub dotacji wyrównawczych w handlu z drugą Stroną, może ona podjąć właściwe kroki przeciw tym praktykom zgodnie z Porozumieniem WTO w sprawie wykonania art. VI GATT 1994 i Porozumieniem WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych oraz jej własnym odpowiednim ustawodawstwem wewnętrznym.

Artykuł  26

(Artykuł 41 USiS)

Klauzula ochronna

1. Strony stosują między sobą postanowienia art. XIX GATT 1994 i Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych.

2. Niezależnie od postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, w przypadku gdy przywóz produktu jednej Strony na terytorium drugiej Strony odbywa się w takich zwiększonych ilościach i na takich warunkach, które powodują lub zagrażają spowodowaniem:

a) poważnej szkody dla krajowego przemysłu produktów podobnych lub bezpośrednio konkurujących na terytorium Strony dokonującej przywozu; lub

b) poważnych zakłóceń w jakimkolwiek sektorze gospodarki lub trudności mogących spowodować poważne pogorszenie sytuacji gospodarczej w regionie Strony dokonującej przywozu,

Strona dokonująca przywozu może podjąć stosowne dwustronne środki ochronne na warunkach i zgodnie z procedurami określonymi w niniejszym artykule.

3. Dwustronne środki ochronne skierowane wobec przywozu dokonywanego z terytorium drugiej Strony nie przekraczają poziomu ściśle niezbędnego do usunięcia zaistniałych trudności, jak określono w ustępie 2, które pojawiły się w wyniku stosowania niniejszej umowy. Przyjęte środki ochronne powinny składać się z zawieszenia wzrostu lub obniżki marginesu preferencji przewidzianych w niniejszej umowie dla danych produktów do maksymalnej wysokości odpowiadającej podstawowej stawce celnej określonej w artykule 3 ustęp 4 litery a) i b) oraz ustęp 5 dla tego samego produktu. Środki takie zawierają elementy wyraźnie prowadzące do stopniowego ich znoszenia najpóźniej do końca wyznaczonego terminu i nie są one stosowane przez okres dłuższy niż dwa lata.

W wyjątkowych okolicznościach środki mogą zostać przedłużone maksymalnie o okres kolejnych dwóch lat. Nie stosuje się żadnych dwustronnych środków ochronnych w przywozie produktu, który podlegał uprzednio takiemu środkowi przez okres czasu równy temu, w którym środek ten był uprzednio stosowany, o ile okres niestosowania wynosi co najmniej dwa lata od wygaśnięcia środka.

4. W przypadkach określonych w niniejszym artykule przed podjęciem środków w nim przewidzianych lub w przypadkach, do których stosuje się ustęp 5 litera b) niniejszego artykułu, Wspólnota z jednej strony lub Serbia, z drugiej strony, jak najszybciej dostarczy Komitetowi Przejściowemu wszelkich istotnych informacji wymaganych w celu dokładnego zbadania sytuacji i znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez obie Strony.

5. Do celu wykonania ustępów 1-4 stosuje się następujące postanowienia:

a) Problemy wynikające z sytuacji, o której mowa w niniejszym artykule, kieruje się niezwłocznie do zbadania przez Komitet Przejściowy, który może podjąć wszelkie decyzje mające na celu usunięcie takich problemów.

Jeżeli Komitet Przejściowy lub Strona dokonująca wywozu nie podjęły decyzji, która usunęłaby trudności, lub jeżeli nie zostało znalezione żadne inne satysfakcjonujące rozwiązanie w terminie 30 dni od przedłożenia sprawy Komitetowi Przejściowemu, Strona dokonująca przywozu może podjąć środki właściwe do rozwiązania problemu zgodnie z niniejszym artykułem. W wyborze środków ochronnych pierwszeństwo należy przyznać tym, które w najmniejszym stopniu zakłócają funkcjonowanie ustaleń przyjętych w niniejszej umowie. Środki ochronne zastosowane zgodnie z art. XIX GATT z 1994 r. oraz Porozumieniem WTO w sprawie środków ochronnych zachowują poziom/margines preferencji przyznany zgodnie z niniejszą umową.

b) Jeżeli wyjątkowe i poważne okoliczności wymagające podjęcia natychmiastowych działań uniemożliwiają, w zależności od przypadku, wcześniejsze poinformowanie o lub zbadanie, zainteresowana Strona może, w sytuacjach wyszczególnionych w niniejszym artykule, zastosować bezzwłocznie środki tymczasowe niezbędne do zaradzenia sytuacji, o czym zawiadamia niezwłocznie drugą Stronę.

Komitet Przejściowy jest niezwłocznie powiadamiany o środkach ochronnych, które są przedmiotem okresowych konsultacji w ramach tego organu, zwłaszcza w celu ustalenia harmonogramu ich znoszenia, gdy tylko okoliczności na to pozwolą.

6. W przypadku gdy Wspólnota, z jednej strony, lub Serbia, z drugiej strony, uzależniają przywóz produktów, mogących powodować trudności określone w niniejszym artykule, od procedury administracyjnej, której celem jest szybkie dostarczenie informacji dotyczących tendencji w przepływach handlu, zawiadamia o tym drugą Stronę.

Artykuł  27

(Artykuł 42 USiS)

Klauzula o niedoborach

1. Jeżeli przestrzeganie postanowień niniejszego tytułu prowadzi do:

a) poważnych niedoborów lub zagrożenia niedoborem środków spożywczych lub innych produktów niezbędnych dla Strony dokonującej wywozu; lub

b) powrotnego wywozu do kraju trzeciego produktu, w odniesieniu do którego Strona dokonująca wywozu utrzymuje wywozowe ograniczenia ilościowe, cła wywozowe lub środki lub opłaty o skutku równoważnym i jeżeli sytuacje określone powyżej powodują lub mogą powodować poważne trudności dla Strony dokonującej wywozu, Strona ta może podjąć stosowne środki na warunkach i zgodnie z procedurami określonymi w niniejszym artykule.

2. W wyborze środków pierwszeństwo należy przyznać tym, które w jak najmniejszym stopniu zakłócają funkcjonowanie ustaleń niniejszej umowy. Środków takich nie stosuje się w sposób, który przy utrzymywaniu się takich samych warunków stanowiłby środek arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji, lub ukrytego ograniczania wymiany handlowej, a gdy warunki nie uzasadniają już ich utrzymywania, środki te znosi się.

3. Przed podjęciem środków przewidzianych w ustępie 1 lub, jak najszybciej w przypadkach, do których stosuje się ustęp 4, Wspólnota lub Serbia dostarczają Komitetowi Przejściowemu wszelkich istotnych informacji w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez Strony. Strony mogą w ramach Komitetu Przejściowego uzgadniać wszelkie środki niezbędne do usunięcia trudności. Jeżeli porozumienia nie osiągnięto w terminie 30 dni od przedłożenia sprawy Komitetowi Przejściowemu, Strona dokonująca wywozu może zastosować środki na mocy niniejszego artykułu w odniesieniu do wywozu danego produktu.

4. Jeżeli wyjątkowe i poważne okoliczności wymagające podjęcia natychmiastowych działań uniemożliwiają, w zależności od przypadku, wcześniejsze poinformowanie lub zbadanie, Wspólnota lub Serbia może, w sytuacjach wyszczególnionych w niniejszym artykule, zastosować środki ostrożności niezbędne do zaradzenia tej sytuacji, o czym zawiadamia niezwłocznie drugą Stronę.

5. Komitet Przejściowy jest niezwłocznie powiadamiany o wszelkich środkach stosowanych zgodnie z niniejszym artykułem, które są przedmiotem okresowych konsultacji w ramach tego organu, zwłaszcza w celu ustalenia harmonogramu ich znoszenia, gdy tylko okoliczności na to pozwolą.

Artykuł  28

(Artykuł 43 USiS)

Monopole państwowe

Serbia stopniowo dostosowuje monopole o charakterze handlowym, tak by zagwarantować, że po upływie trzech lat od wejścia w życie niniejszej umowy nie będzie miała miejsce żadna dyskryminacja dyskryminacji w zakresie warunków, na jakich towary są nabywane i zbywane, między obywatelami państw członkowskich a obywatelami Serbii.

Artykuł  29

(Artykuł 44 USiS)

Reguły pochodzenia

O ile w niniejszej umowie nie postanowiono inaczej, protokół 3 ustanawia reguły pochodzenia do celów stosowania postanowień niniejszej umowy.

Artykuł  30

(Artykuł 45 USiS)

Dopuszczalne ograniczenia

Niniejsza umowa nie stanowi przeszkody dla zakazów lub ograniczeń przywozowych, wywozowych lub tranzytowych, uzasadnionych względami moralności publicznej, porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego; ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin; ochrony skarbów dziedzictwa narodowego o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej, ochrony własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej lub postanowieniami dotyczącymi złota i srebra. Jednak takie zakazy lub ograniczenia nie mogą stanowić środka arbitralnej dyskryminacji ani ukrytego ograniczenia w wymianie handlowej między Stronami.

Artykuł  31

(Artykuł 46 USiS)

Brak współpracy administracyjnej

1. Strony uzgadniają, że współpraca administracyjna jest niezbędna do wdrażania i kontroli traktowania preferencyjnego przyznanego w niniejszym tytule i podkreślają swoje zobowiązanie do zwalczania nieprawidłowości i nadużyć finansowych w sprawach celnych i związanych z cłami.

2. W przypadku gdy Strona stwierdziła na podstawie obiektywnych informacji brak współpracy administracyjnej lub nieprawidłowości lub nadużycia finansowe, o których mowa w niniejszym tytule, Strona ta może tymczasowo zawiesić zastosowane traktowanie preferencyjne danego produktu lub produktów zgodnie z niniejszym artykułem.

3. Do celów niniejszego artykułu brak współpracy administracyjnej oznacza m.in.:

a) powtarzające się przypadki niedopełnienia obowiązku weryfikacji statusu pochodzenia danego produktu lub produktów;

b) powtarzające się przypadki odmowy lub nieuzasadnionego opóźnienia w przeprowadzaniu późniejszych weryfikacji dowodów pochodzenia lub przekazywaniu ich wyników;

c) powtarzające się przypadki odmowy lub nieuzasadnionego opóźnienia w wydawaniu zezwolenia na przeprowadzenie misji współpracy administracyjnej celem weryfikacji autentyczności dokumentów lub dokładności informacji dotyczących przyznawania omawianego tu traktowania preferencyjnego.

Do celów niniejszego artykułu stwierdzenie istnienia nieprawidłowości lub nadużyć może mieć miejsce, między innymi, jeżeli nastąpił gwałtowny, nie w pełni uzasadniony wzrost wielkości przywozu towarów, przekraczający tradycyjne możliwości produkcyjne i wywozowe drugiej Strony, powiązany z posiadaniem obiektywnych informacji dotyczących nieprawidłowości lub nadużyć.

4. Zastosowanie czasowego zawieszenia podlega następującym warunkom:

a) Strona, która stwierdziła na podstawie obiektywnych informacji brak współpracy administracyjnej lub nieprawidłowości lub nadużycia finansowe, bezzwłocznie powiadamia o tym Komitet Przejściowy, przekazując jednocześnie obiektywne informacje, oraz rozpoczyna konsultacje w ramach Komitetu Przejściowego w oparciu o wszelkie stosowne informacje i obiektywne wnioski, celem znalezienia rozwiązania zadowalającego obie Strony;

b) w przypadku gdy Strony rozpoczęły konsultacje w ramach Komitetu Przejściowego, o których mowa powyżej, i nie osiągnęły zadowalającego rozwiązania w terminie trzech miesięcy od przekazania informacji, wówczas Strona, której to dotyczy, może tymczasowo zawiesić zastosowane traktowanie preferencyjne danych produktów. Informację o tymczasowym zawieszeniu bezzwłocznie podaje się do wiadomości Komitetu Przejściowego;

c) tymczasowe zawieszenia przewidziane w niniejszym artykule ogranicza się do minimum niezbędnego do ochrony interesów finansowych danej Strony. Nie przekraczają one okresu sześciu miesięcy, który może zostać przedłużony. Komitet Przejściowy jest powiadamiany o tymczasowych zawieszeniach bezzwłocznie po ich przyjęciu. Stanowią one przedmiot okresowych konsultacji w Komitecie Przejściowym, zwłaszcza w celu zaprzestania ich stosowania, gdy tylko warunki ich zastosowania utracą przeważające znaczenie.

5. Równocześnie z powiadomieniem Komitetu Przejściowego, zgodnie z ustępem 4 litera a) niniejszego artykułu, dana Strona powinna opublikować zawiadomienie dla importerów w swoim Dzienniku Urzędowym. W zawiadomieniu dla importerów powinna być zawarta informacja, że w odniesieniu do danego produktu stwierdzono na podstawie obiektywnych informacji brak współpracy administracyjnej lub istnienie nieprawidłowości lub nadużyć.

Artykuł  32

(Artykuł 47 USiS)

W przypadku popełnienia przez właściwe organy błędu we właściwym zarządzaniu systemem preferencyjnym dotyczącym wywozu, a zwłaszcza w stosowaniu postanowień protokołu 3 do niniejszej umowy, który to błąd wywiera skutki w zakresie ceł przywozowych, Umawiająca się Strona, której dotyczą takie skutki, może zwrócić się do Komitetu Przejściowego o zbadanie możliwości podjęcia wszelkich możliwych środków celem naprawienia tej sytuacji.

Artykuł  33

(Artykuł 48 USiS)

Stosowanie niniejszej umowy nie narusza stosowania postanowień prawa wspólnotowego do Wysp Kanaryjskich.

TYTUŁ  III

POZOSTAŁE POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE HANDLU I ASPEKTÓW ZWIĄZANYCH Z HANDLEM

Artykuł  34

(Artykuł 61 ustęp 1 USiS)

Tranzyt wspólnotowy

Definicje

(Protokół 4 USiS, artykuł 3 litery a) i b))

Do celów niniejszej umowy obowiązują poniższe definicje:

a) Wspólnotowy ruch tranzytowy: przewóz towarów tranzytem przez terytorium Serbii w drodze do lub z państwa członkowskiego Wspólnoty, za pośrednictwem przewoźnika mającego siedzibę we Wspólnocie;

b) Serbski ruch tranzytowy: przewóz towarów tranzytem z Serbii przez terytorium Wspólnoty do kraju trzeciego lub towarów przewożonych z kraju trzeciego do Serbii, za pośrednictwem przewoźnika mającego siedzibę w Serbii.

Postanowienia ogólne

(Protokół 4 USiS, artykuł 11 ustępy 2, 3 i 5)

1. Niniejszym Strony postanawiają przyznać sobie nawzajem nieograniczony dostęp dla tranzytu przez swoje terytoria z mocą obowiązującą od dnia wejścia w życie niniejszej umowy.

2. Jeżeli, w wyniku praw przyznanych na mocy ust. 1, ruch tranzytowy obsługiwany przez przewoźników wspólnotowych wzrośnie do poziomu powodującego poważne uszkodzenie infrastruktury drogowej lub zakłócenie płynności ruchu na osiach lub poziomu grożącego takim uszkodzeniem czy zakłóceniem, o których mowa w Protokole ustaleń w sprawie stworzenia podstawowej sieci infrastruktury transportowej w Europie Południowo-Wschodniej, który został podpisany w przez ministrów państw tego regionu i Komisję Europejską w czerwcu 2004 r., i jeżeli w tych samych okolicznościach pojawią się problemy na części terytorium Wspólnoty położonej przy granicy z Serbią, sprawa zostaje przekazana Komitetowi Przejściowemu, zgodnie z artykułem 44 niniejszej umowy. Strony mogą zaproponować środki przejściowe o charakterze niedyskryminującym, niezbędne dla ograniczenia lub zmniejszenia tych uszkodzeń.

3. Strony powstrzymują się od wszelkich jednostronnych działań, które mogłyby prowadzić do nierównego traktowania przewoźników lub pojazdów ze Wspólnoty i Serbii. Każda z umawiających się stron podejmuje wszelkie kroki niezbędne do ułatwienia transportu drogowego na terytorium drugiej strony lub przez to terytorium.

Uproszczenie formalności

(Protokół 4 USiS, artykuł 19 ustępy 1 i 3)

1. Strony postanawiają uprościć przepływ towarów w transporcie kolejowym i drogowym, zarówno w ruchu dwustronnym, jak i tranzytowym.

2. Strony postanawiają podjąć, w niezbędnym zakresie, wspólne działania w sprawie przyjęcia środków upraszczających oraz zachęcać do przyjmowania takich środków.

Wdrażanie

(Protokół 4 USiS, artykuł 21 ustęp 1 i ustęp 2 litera d))

Współpraca między Stronami odbywa się w ramach specjalnego podkomitetu w Komitecie Przejściowym utworzonego zgodnie z artykułem 45 niniejszej umowy. Do zadań podkomitetu należy w szczególności: koordynacja monitorowania, prognozowania i innych prac statystycznych dotyczących transportu międzynarodowego, w szczególności ruchu tranzytowego.

Artykuł  35

(Artykuł 62 USiS)

Strony zobowiązują się zezwolić na dokonywanie, w walucie w pełni wymienialnej zgodnie z postanowieniami art. VIII statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego, wszelkich płatności i transferów na rachunku bieżącym w ramach bilansu płatniczego między Wspólnotą a Serbią.

Artykuł  36

(Artykuł 69 USiS)

1. W każdym przypadku gdy będzie to możliwe Strony podejmują wysiłki w celu uniknięcia nakładania środków ograniczających, w tym środków dotyczących przywozu, do celów związanych z bilansem płatniczym. Strona przyjmująca takie środki możliwie najszybciej przedstawia drugiej Stronie harmonogram ich znoszenia.

2. W przypadku gdy jedno lub kilka państw członkowskich lub Serbia napotka poważne trudności w zrównoważeniu bilansu płatniczego lub gdy zaistnieje ryzyko wystąpienia takich trudności, odpowiednio Wspólnota lub Serbia mogą zgodnie z warunkami określonymi w Porozumieniu WTO przyjąć środki ograniczające, w szczególności środki dotyczące przywozu, których zakres nie może wykraczać poza to, co jest niezbędne dla naprawy sytuacji bilansu płatniczego. Odpowiednio Wspólnota lub Serbia niezwłocznie informuje o tym drugą Stronę.

3. Żaden środek ograniczający nie ma zastosowania do transferów związanych z inwestowaniem, w szczególności z przenoszeniem za granicę kwot zainwestowanych lub reinwestowanych, ani też do jakiegokolwiek przychodu, który z nich pochodzi.

Artykuł  37

(Artykuł 71 USiS)

Postanowienia niniejszej umowy pozostają bez uszczerbku dla stosowania przez każdą ze Stron wszelkich środków niezbędnych do zapobieżenia ominięcia jej środków dotyczących dostępu krajów trzecich do jej rynku w oparciu o postanowienia niniejszej umowy.

Artykuł  38

(Artykuł 73 USiS)

Konkurencja i inne postanowienia gospodarcze

1. Za niezgodne z właściwym funkcjonowaniem niniejszej umowy w zakresie, w jakim mogą wpływać na handel między Wspólnotą a Serbią uznaje się:

(i) wszystkie porozumienia między przedsiębiorstwami, decyzje związków przedsiębiorstw i praktyki uzgodnione między przedsiębiorstwami, których celem lub skutkiem jest zapobieganie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji;

(ii) nadużywanie przez jedno lub więcej przedsiębiorstw pozycji dominującej na terytoriach Wspólnoty lub Serbii jako całości lub na znacznej części tych terytoriów;

(iii) wszelką pomoc publiczna, zakłócającą konkurencję lub grożącą jej zakłóceniem przez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub niektórym produktom.

2. Każda praktyka niezgodna z niniejszym artykułem oceniania jest na podstawie kryteriów wynikających ze stosowania zasad konkurencji obowiązujących we Wspólnocie, zwłaszcza z art. 81, 82, 86 i 87 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (zwanego dalej "Traktatem WE") oraz instrumentów interpretacyjnych przyjętych przez instytucje wspólnotowe.

3. Strony zapewniają nadanie działającemu niezależnie organowi uprawnień niezbędnych do pełnego stosowania ustępu 1 punkty (i) oraz (ii) niniejszego artykułu w odniesieniu do przedsiębiorstw prywatnych i publicznych oraz przedsiębiorstw, którym nadano szczególne prawa.

4. W terminie jednego roku od daty wejścia w życie niniejszej umowy Serbia powoła niezależnie działający organ, któremu nada uprawnienia niezbędne do pełnego stosowania postanowień ustępu 1 punkt (iii). Organ ten uzyskuje między innymi uprawnienia do zatwierdzania programów pomocy państwa, indywidualnej pomocy w formie dotacji zgodnie z ustępem 2, jak również uprawnienia do nakazania zwrotu pomocy państwa przyznanej niezgodnie z prawem.

5. Wspólnota z jednej strony, a Serbia z drugiej strony, zapewniają przejrzystość zasad pomocy państwa między innymi poprzez przekazywanie drugiej Stronie okresowych sprawozdań rocznych lub ich odpowiedników, sporządzonych zgodnie z metodą i formą właściwą dla badań dotyczących pomocy państwa przeprowadzanych przez Wspólnotę Europejską. Na wniosek jednej ze Stron druga Strona dostarcza informacji na temat szczególnych indywidualnych przypadków pomocy publicznej.

6. Serbia tworzy wyczerpujący spis wszystkich programów pomocy ustanowionych przed powołaniem urzędu, o którym mowa w ustępie 4, i dostosuje te programy do kryteriów wymienionych w ustępie 2 w okresie nieprzekraczającym czterech lat od wejścia w życie niniejszej umowy.

7.

a) Do celów stosowania postanowień ustępu 1 punkt (iii) Strony uzgadniają, że w ciągu pierwszych pięciu lat po wejściu w życie niniejszej umowy każda pomoc publiczna przyznana przez Serbię będzie oceniania, biorąc pod uwagę fakt, że Serbia uważana jest za taki sam obszar, jak obszary Wspólnoty określone w art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE.

b) W ciągu czterech lat do wejścia w życie niniejszej umowy Serbia przedstawia Komisji Europejskiej dane o swoim PKB na mieszkańca, ujednolicone na poziomie NUTS II. Następnie organ, o którym mowa w ustępie 4, oraz Komisja Europejska dokonują wspólnie oceny kwalifikowania się regionów Serbii do pomocy, jak również związanej z tym maksymalnej intensywności pomocy w celu sporządzenia regionalnej mapy pomocy na podstawie stosownych wytycznych Wspólnoty.

8. W protokole 4 określone zostały odpowiednie przepisy dotyczące pomocy państwa w przemyśle stalowym. W protokole tym zawarte są przepisy mające zastosowanie w przypadku udzielenia pomocy na restrukturyzację w przemyśle stalowym. Podkreślają one wyjątkowy charakter takiej pomocy oraz fakt, że pomoc taka jest ograniczona czasowo oraz powiązana ze zmniejszeniem zdolności produkcyjnych w ramach programów wykonalności.

9. W odniesieniu do produktów określonych w tytule II rozdział II:

a) ustęp 1 punkt (iii) nie stosuje się,

b) jakiekolwiek praktyki niezgodne z ustępem 1 punkt (i) ocenia się zgodnie z kryteriami ustalonymi przez Wspólnotę na podstawie art. 36 i 37 Traktatu WE i szczególnych dokumentów wspólnotowych przyjętych na tej podstawie.

10. Jeżeli jedna ze Stron uważa, że dana praktyka jest niezgodna z ustępem 1, może podjąć właściwe środki po konsultacjach w ramach Komitetu Przejściowego lub po upływie trzydziestu dni roboczych od daty złożenia wniosku o przeprowadzenie takich konsultacji. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie narusza ani nie wpływa w jakikolwiek sposób na wprowadzenie przez Wspólnotę lub Serbię środków antydumpingowych lub wyrównawczych zgodnie z GATT 1994, Porozumieniem WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych czy odpowiednim powiązanym ustawodawstwem wewnętrznym.

Artykuł  39

(Artykuł 74 USiS)

Przedsiębiorstwa publiczne

Przed końcem trzeciego roku od wejścia w życie niniejszej umowy Serbia zastosuje w odniesieniu do przedsiębiorstw publicznych oraz do przedsiębiorstw, którym przyznano specjalne lub wyłączne uprawnienia, zasady określone w Traktacie WE, w szczególności w jego art. 86.

Szczególne uprawnienia przedsiębiorstw publicznych podczas okresu przejściowego nie przewidują możliwości nałożenia ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym na przywóz towarów ze Wspólnoty do Serbii.

Artykuł  40

(Artykuł 75 USiS)

Własność intelektualna, przemysłowa i handlowa

1. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu oraz załącznika VII, Strony potwierdzają znaczenie, jakie przywiązują do zapewnienia wystarczającej i skutecznej ochrony oraz stosowania praw własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej.

2. Pod względem uznawania i ochrony własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej od chwili wejścia w życie niniejszej umowy Strony traktują przedsiębiorstwa i obywateli drugiej ze Stron w sposób nie mniej korzystny niż traktują kraje trzecie zgodnie z postanowieniami dwustronnymi.

3. Najpóźniej pięć lat od wejścia w życie niniejszej umowy Serbia przyjmuje środki niezbędne do zagwarantowania ochrony praw własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej na poziomie porównywalnym do poziomu osiągniętego we Wspólnocie, w tym środki skutecznego przestrzegania tych praw.

4. Serbia zobowiązuje się przystąpić we wspomnianym wyżej okresie do wielostronnych konwencji w zakresie praw własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej określonych w załączniku VII. Komitet Przejściowy może podjąć decyzję o zobowiązaniu Serbii do przystąpienia do określonych konwencji wielostronnych w tej dziedzinie.

5. W przypadku wystąpienia problemów w dziedzinie własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej, wpływających na warunki wymiany handlowej, są one pilnie przekazywanie Komitetowi Przejściowemu, na wniosek jednej ze Stron, w celu osiągnięcia wzajemnie satysfakcjonujących rozwiązań.

Artykuł  41

(Artykuł 99 USiS)

Cła

Strony ustanawiają współpracę w tym obszarze w celu zagwarantowania zgodności z postanowieniami, które zostaną przyjęte w dziedzinie handlu oraz zbliżenia systemu celnego Serbii do systemu wspólnotowego, pomagając tym samym w utorowaniu drogi dla środków liberalizacji zaplanowanych zgodnie z niniejszą umową oraz w stopniowym zbliżaniu ustawodawstwa celnego Serbii do wspólnotowego dorobku prawnego.

Współpraca należycie uwzględnia obszary priorytetowe związane ze wspólnotowym dorobkiem prawnym w dziedzinie ceł. Zasady wzajemnej pomocy administracyjnej między Stronami w sprawach celnych są ustanowione w protokole 5.

TYTUŁ  IV

POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE, OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł  42

(Artykuł 119 USiS)

Niniejszym powołuje się Komitet Przejściowy, który nadzoruje stosowanie i wykonanie niniejszej umowy. Komitet Przejściowy zbiera się na odpowiednim szczeblu na posiedzenia regularnie oraz gdy wymagają tego okoliczności. Bada wszelkie istotne kwestie związane z niniejszą umową, jak również wszelkie inne kwestie dwustronne lub międzynarodowe leżące we wspólnym interesie Stron.

Artykuł  43

(Artykuł 120 USiS)

1. Komitet Przejściowy składa się z jednej strony z członków Rady Unii Europejskiej i członków Komisji Europejskiej, a z drugiej strony z członków rządu Serbii.

2. Komitet Przejściowy przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

3. Członkowie Komitetu Przejściowego mogą być reprezentowani zgodnie z warunkami, które zostaną określone w regulaminie wewnętrznym.

4. Komitetowi Przejściowemu przewodniczą kolejno przedstawiciel Komisji Wspólnot oraz przedstawiciel Serbii, zgodnie z zasadami które zostaną określone w jej regulaminie wewnętrznym.

5. Europejski Bank Inwestycyjny uczestniczy jako obserwator w pracach Komitetu Przejściowego, w kwestiach, które go dotyczą.

Artykuł  44

(Artykuł 121USiS)

Dla osiągnięcia celów niniejszej umowy Komitet Przejściowy ma prawo podejmowania decyzji w ramach niniejszej umowy w przypadkach w nim przewidzianych. Podjęte decyzje są wiążące dla Stron, które są zobowiązane do podjęcia środków niezbędnych do wykonania takich decyzji. Komitet Przejściowy może również formułować odpowiednie zalecenia. Opracowuje ona swoje decyzje i zalecenia za zgodą obu Stron.

Artykuł  45

(Artykuł 123 USiS)

Komitet Przejściowy może tworzyć podkomitety.

Artykuł  46

(Artykuł 126 USiS)

W zakresie niniejszej umowy każda ze Stron zobowiązuje się zagwarantować osobom fizycznym i prawnym drugiej Strony wolny od dyskryminacji w stosunku do swoich własnych obywateli dostęp do właściwych sądów i władz administracyjnych, aby mogły przed nimi dochodzić swoich praw osobistych i rzeczowych.

Artykuł  47

(Artykuł 127 USiS)

Żadne z postanowień niniejszej umowy nie stanowi przeszkody dla podjęcia przez Stronę jakichkolwiek środków, które:

a) uważa za niezbędne w celu zapobiegania ujawnieniu informacji szkodzących jej podstawowym interesom bezpieczeństwa;

b) odnoszą się do produkcji lub handlu bronią, amunicją lub materiałami wojskowymi lub też do badań, rozwoju lub produkcji niezbędnej do celów obronnych, o ile środki te nie osłabiają warunków konkurencji w zakresie produktów nieprzeznaczonych do celów ściśle wojskowych;

c) uznaje za istotne dla zapewnienia własnego bezpieczeństwa w przypadku poważnych niepokojów wewnętrznych naruszających utrzymanie porządku publicznego, w czasie wojny lub poważnych napięć międzynarodowych grożących wybuchem wojny, lub w celu wywiązania się z obowiązków, jakie na siebie przyjęła, aby zapewnić utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.

Artykuł  48

(Artykuł 128 USiS)

1. W dziedzinach objętych niniejszą umową oraz nie naruszając jakichkolwiek zawartych w nim postanowień szczególnych:

a) uregulowania stosowane przez Serbię w stosunku do Wspólnoty nie mogą prowadzić do powstania jakiejkolwiek dyskryminacji między państwami członkowskimi, ich obywatelami czy też przedsiębiorstwami lub spółkami,

b) uregulowania stosowane przez Wspólnotę w odniesieniu do Serbii nie mogą prowadzić do powstania jakiejkolwiek dyskryminacji obywateli Serbii lub też jej przedsiębiorstw czy spółek.

2. Postanowienia ustępu 1 pozostają bez uszczerbku dla prawa Stron do stosowania właściwych postanowień ich ustawodawstwa podatkowego wobec podatników, którzy nie znajdują się w sytuacji identycznej ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Artykuł  49

(Artykuł 129 USiS)

1. Strony podejmują wszelkie niezbędne środki o charakterze ogólnym lub szczególnym wymagane do wypełnienia swoich zobowiązań wynikających z niniejszej umowy. Zapewniają one osiągnięcie celów określonych w niniejszej umowie.

2. Strony zgadzają się prowadzić w trybie pilnym i właściwymi sposobami, na wniosek jednej ze Stron, konsultacje mające na celu rozpatrzenie wszelkich kwestii związanych z interpretacją lub wdrażaniem niniejszej umowy oraz innymi istotnymi aspektami wzajemnych stosunków.

3. Każda ze Stron odwołuje się do Komitetu Przejściowego w przypadku sporu dotyczącego stosowania lub interpretacji niniejszej umowy. W takim wypadku stosuje się artykuł 50 oraz, w odpowiednich przypadkach, protokół 6.

Komitet Przejściowy może rozstrzygać spory w drodze wiążących decyzji.

4. Jeżeli jedna ze Stron uważa, że druga Strona nie wypełniła zobowiązania, jakie nakłada na nią Niniejsza umowa, może podjąć odpowiednie środki. Przedtem jednak, z wyjątkiem szczególnie nagłych przypadków, powinna przekazać Komitetowi Przejściowemu wszelkie informacje niezbędne do dokładnego zbadania sytuacji w celu znalezienia rozwiązania zadowalającego obie Strony.

W wyborze środków pierwszeństwo należy przyznać tym, które w najmniejszym stopniu zakłócają funkcjonowanie niniejszej umowy. Komitet Przejściowy jest niezwłocznie powiadamiany o podjęciu tych środków i jeżeli druga Strona wystąpi z takim wnioskiem, stanowią one przedmiot konsultacji w Radzie, Komitecie Przejściowym lub dowolnym innym organie utworzonym na podstawie artykułu 46.

5. Postanowienia ustępów 2, 3 i 4 nie wpływają w żaden sposób na postanowienia artykułów 17, 25, 26, 27 i 31 i protokołu 3 (definicja pojęcia "produktów pochodzących" oraz metod współpracy administracyjnej) i pozostają bez uszczerbku dla tych postanowień.

Artykuł  50

(Artykuł 130 USiS)

1. W przypadku powstania sporu między Stronami dotyczącego wykładni lub stosowania niniejszej umowy jedna ze Stron przekazuje drugiej stronie oraz Komitetowi Przejściowemu formalny wniosek o rozstrzygnięcie spornej kwestii.

Jeżeli strona uzna, że środki przyjęte przez drugą Stronę lub brak działań drugiej Strony stanowią naruszenie zobowiązań wynikających z niniejszej umowy, formalny wniosek o rozstrzygnięcie spornej kwestii powinien zawierać uzasadnienie takiego stanowiska, a w stosownych przypadkach informację, że Strona może podjąć środki przewidziane w artykule 49 ustęp 4.

2. Strony dokładają wszelkich starań, aby rozstrzygnąć spór poprzez prowadzone w dobrej wierze konsultacje w ramach Komitetu Przejściowego oraz innych organów przewidzianych w ustępie 3 w celu jak najszybszego znalezienia rozwiązań możliwych do przyjęcia przez obie Strony.

3. Strony przekazują Komitetowi Przejściowemu wszelkie istotne informacje wymagane w celu dokładnego zbadania sytuacji.

Do czasu znalezienia rozwiązania sporna kwestia jest przedmiotem dyskusji podczas każdego spotkania Komitetu Przejściowego, chyba że możliwe jest wszczęcie postępowania arbitrażowego przewidzianego w protokole 6. Spór uznaje się za rozstrzygnięty, jeżeli Komitet Przejściowy podjął wiążącą decyzję rozstrzygającą zgodnie z artykułem 49 ustęp 3 lub jeżeli oświadczył, że spór już nie istnieje.

Konsultacje w sprawie sporu mogą również toczyć się na spotkaniach Komitetu Przejściowego lub innych odpowiednich komitetów i organów ustanowionych na podstawie artykułu 45, jak uzgodniono między Stronami oraz na wniosek jednej ze Stron. Konsultacje mogą być również prowadzone w formie pisemnej.

Wszystkie informacje ujawnione podczas konsultacji są poufne.

4. W kwestiach wchodzących w zakres stosowania protokołu 6 każda ze Stron może przedłożyć sporną kwestię do rozstrzygnięcia w ramach arbitrażu zgodnie z tym protokołem, jeżeli Stronom nie udało się rozstrzygnąć sporu w ciągu dwóch miesięcy od rozpoczęcia procedury rozstrzygania sporu zgodnie z ustępem 1.

Artykuł  51

(Artykuł 131 USiS)

Do czasu przyznania równoważnych praw osobom i podmiotom gospodarczym na mocy niniejszej umowy, pozostaje on bez wpływu na prawa gwarantowane tym osobom i podmiotom postanowieniami obowiązujących umów wiążących jedno lub kilka państw członkowskich z jednej strony i Serbię, z drugiej strony.

Artykuł  52

(Artykuł 17 USiS)

Współpraca z innymi krajami kandydującymi do przystąpienia do UE, nie objętymi procesem stabilizacji i stowarzyszenia

1. Serbia powinna zacieśniać współpracę i zawrzeć konwencję dotyczącą współpracy regionalnej z każdym krajem kandydującym do przystąpienia do Unii Europejskiej we wszystkich dziedzinach współpracy objętych niniejszą umową. Celem takiej konwencji powinno być stopniowe dostosowanie dwustronnych stosunków między Serbią a tym krajem do właściwego zakresu stosunków między Wspólnotą i jej państwami członkowskimi a tym krajem.

2. Z Turcją, która utworzyła unię celną ze Wspólnotą, Serbia rozpoczyna negocjacje w celu zawarcia porozumienia ustanawiającego strefę wolnego handlu na wzajemnie korzystnych warunkach, zgodnie z art. XXIV GATT 1994.

Negocjacje te powinny rozpocząć się jak najszybciej w celu zawarcia wspomnianego porozumienia przed końcem okresu przejściowego, o którym mowa w artykule 3 ustęp 1.

Artykuł  53

(Artykuł 132 USiS)

Protokoły 1, 2, 3, 4, 5 i 6 oraz załączniki I-V i VI stanowią integralną część niniejszej umowy.

Artykuł  54

Niniejsza umowa obowiązuje do daty wejścia w życie układu o stabilizacji i stowarzyszeniu podpisanego w Luksemburgu w dniu 29 kwietnia 2008 r.

Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę poprzez powiadomienie drugiej Strony. Niniejsza umowa przestaje obowiązywać po upływie sześciu miesięcy od daty takiego powiadomienia.

Każda ze Stron może zawiesić niniejszą umowę ze skutkiem natychmiastowym w przypadku niezastosowania się przez drugą ze Stron do zasadniczych elementów niniejszej umowy.

Artykuł  55

(Artykuł 134 USiS)

Do celów niniejszej umowy określenie "Strony" oznacza z jednej strony Wspólnotę" a z drugiej strony Republikę Serbii.

Artykuł  56

(Artykuł 20 USiS)

Niniejszą umowę stosuje się z jednej strony do terytoriów, na których obowiązuje Traktat WE Traktaty, zgodnie z warunkami określonymi w tym Traktacie, a z drugiej strony do terytorium Serbii.

Niniejsza umowa nie obowiązuje w Kosowie, które znajduje się obecnie pod międzynarodową administracją na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r. Nie ma to wpływu na obecny status Kosowa lub ustalenie jego ostatecznego statusu na mocy tej rezolucji.

Artykuł  57

(Artykuł 136 USiS)

Depozytariuszem niniejszej umowy jest Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej.

Artykuł  58

(Artykuł 137 USiS)

Niniejszą umowę sporządza się w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim oraz serbskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Artykuł  59

(Artykuł 138 USiS)

Strony zatwierdzają Niniejsza umowa zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.

Niniejsza umowa wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Strony powiadomiły się wzajemnie o zakończeniu procedur określonych w akapicie pierwszym. W przypadku, gdy procedury, o których mowa w ustępie 1 nie zakończą się odpowiednio wcześnie, by umożliwić wejście umowy w życie w dniu 1 lipca 2008 r., niniejsza umowa będzie tymczasowo stosowana od tej daty.

¹  Съставено в Брюксел на двадесет и девети април две хиляди и осма година.

Hecho en Luxemburgo, el veintinueve de abril de dosmile ocho.

V Lucemburku dne dvacátého devátého dubna dva tisíce osm.

Udfærdiget i Luxembourg den niogtyvende april to tusind og otte.

Geschehen zu Luxemburg am neunundzwanzigsten April zweitausendacht.

Kahe tuhande kaheksanda aasta aprillikuu kahekümme üheksandal päeval Luxembourgis.

'Εγινε Λουξεμβούργο, στις είκοσι εννέα Απριλίου δύο χιλιάδες οκτώ.

Done at Luxembourg on the twentyninth day of April in the year tow thousand and eight.

Fait à Luxembourg, le vingtneuf avril deux mille huit.

Fatto a Lussemburgo, addì ventinove aprile duemilaotto.

Luksemburgā, divtūkstoš astotā gada divdesmit devītajā aprīlī.

Priimta tūkstančiai aštuntų metų balandžio dvidešimt devintą dieną Liuksemburge.

Kelt Luxembourgban, a kétezernyolcadik év április huszonkilencedik napján.

Magħmul fil-Lussemburgu, fid-disgħa u għoxrin jum ta' April tas-sena elfejn u tmienja.

Gedaan te Luxemburg, de negenentwintigste april tweeduizend acht.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia trzydziestego pierwszego października roku dwa tysiące siódmego.

Feito em Luxemburgo, em vinte e nove de Abril de dois mil e oito.

Întocmit la Luxemburg, la douăzeci ș i nouă aprilie două mii opt.

V Luxemburgu dňa dvadsiateho deviateho apríla dvetisícosem.

V Luxembourgu, dne devetindvajsetega aprila leta dva tisoč osem.

Tehty Luxemburgissa kahdentenakymmenentenäyhdeksäntenä päivänä huhtikuuta vuonna kaksituhattakahdeksan.

Som skedde i Luxemburg den tjugonionde april tjugohundraåtta.

Сачињено у Луксембургу, двадесетдеветог априла двехиљадеосме.

За Европейската общност

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos bendrijos vardu

Az Európai Közösség részéről

Għall-Komunità Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Pentru Comunitatea Europeană

Za Európske spoločenstvo

Za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

För Europeiska gemenskapen

За Европску заједницу

(podpis pominięto)

За Република Сърбия

Por la República de Serbia

Za Republiku Srbsko

For Republikken Serbien

Für die Republik Serbien

Serbia Vabariigi nimel

Για τη Δημοκρατία της Σερβίας

For the Republic of Serbia

Pour la République de Serbie

Per la Repubblica di Serbia

Serbijas Republikas vārdā

Serbijos Respublikos vardu

A Szerb Köztársaság részéről

Għar-Repubblika tas-Serbja

Voor de Republiek Servië

W imieniu Republiki Serbskiej

Pela República da Sérvia

Pentru Republica Serbia

Za Srbskú republiku

Za Republiko Srbijo

Serbian tasavallan puolesta

För Republiken Serbien

За Републику Србију

(podpis pominięto)

______

⁽¹⁾Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1), ze zmianami.

⁽²⁾ Dziennik urzędowy Serbii nr 62/2005 i 61/2007.

⁽³⁾ Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 1).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I 

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

ZAŁĄCZNIK  II 

DEFINICJA MŁODEJ WOŁOWINY, O KTÓREJ MOWA W ARTYKULE 11

Nie naruszając reguł interpretacji nomenklatury scalonej (CN), treść opisu produktów uważa się za mającą jedynie wartość wskazującą, podczas gdy system preferencyjny jest ustalony, w obrębie kontekstu niniejszego załącznika, przez zakres kodów CN. W przypadku gdy wskazywane są kody ex CN, system preferencji jest ustalany poprzez łączne zastosowanie kodu CN oraz odpowiadającego mu opisu.

grafika

ZAŁĄCZNIK  IIIA  ²

SERBSKIE KONCESJE NA WSPÓLNOTOWE PRODUKTY ROLNE,

o których mowa w artykule 12 ustęp 2 litera a)

grafika

ZAŁĄCZNIK  IIIB 

SERBSKIE KONCESJE NA WSPÓLNOTOWE PRODUKTY ROLNE,

o których mowa w artykule 12 ustęp 2 litera b)

Należności celne (ad valorem lub cła specyficzne) dotyczące produktów wymienionych w niniejszym załączniku zostaną obniżone i zniesione zgodnie z harmonogramem wskazanym dla każdego produktu w niniejszym załączniku. Jeśli, poza stawką ad valorem lub cłem specyficznym stosowane są cła sezonowe, takie cła sezonowe (20 %) zostaną zniesione z dniem wejścia w życie niniejszej umowy.

grafika

ZAŁĄCZNIK  IIIC 

SERBSKIE KONCESJE NA WSPÓLNOTOWE PRODUKTY ROLNE,

o których mowa w artykule 12 ustęp 2 litera c)

Należności celne (ad valorem lub cła specyficzne) dotyczące produktów wymienionych w niniejszym załączniku zostaną obniżone zgodnie z harmonogramem wskazanym dla każdego produktu w niniejszym załączniku. Sezonowe cło (20 %) będzie nadal stosowane w trakcie okresu przejściowego i po jego zakończeniu.

grafika

ZAŁĄCZNIK  IIID  ³

SERBSKIE KONCESJE NA WSPÓLNOTOWE PRODUKTY ROLNE

o których mowa w artykule 12 ustęp 2 litera c)

Należności celne (ad valorem lub cła specyficzne) dotyczące produktów wymienionych w niniejszym załączniku zostaną obniżone zgodnie z harmonogramem wskazanym dla każdego produktu w niniejszym załączniku. Jeśli, poza stawką ad valorem lub cłem specyficznym stosowane są cła sezonowe, takie cła sezonowe (20 %) zostaną zniesione z dniem wejścia w życie niniejszej umowy.

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV 

KONCESJE WSPÓLNOTOWE NA SERBSKIE PRODUKTY RYBOŁÓWSTWA,

o których mowa w artykule 14 Przywóz do Wspólnoty następujących produktów pochodzących z Serbii podlega określonym poniżej preferencjom:

grafika

ZAŁĄCZNIK  V 

SERBSKIE KONCESJE NA WSPÓLNOTOWE PRODUKTY RYBOŁÓWSTWA,

o których mowa w artykule 15

Przywóz do Serbii następujących produktów pochodzących ze Wspólnoty obejmuje się określonymi poniżej preferencjami:

grafika

ZAŁĄCZNIK  VI 

PRAWA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ, PRZEMYSŁOWEJ I HANDLOWEJ,

o których mowa w artykule 40

1. Art. 40 ust. 4 niniejszej umowy [art. 75 ust. 4 USiS] dotyczy wymienionych poniżej wielostronnych konwencji, których państwa członkowskie są stronami lub które są faktycznie stosowane przez państwa członkowskie:

– Traktat o prawie patentowym (Genewa, 2000 r.);

– Międzynarodowa konwencja o ochronie nowych odmian roślin (konwencja UPOV, Paryż, 1961 r., zrewidowana w 1972, 1978 i 1991 r.);

2. Strony potwierdzają, że przywiązują duże znaczenie do zobowiązań wynikających z następujących wielostronnych konwencji:

– Konwencja o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (konwencja WIPO, Sztokholm, 1967, zmieniona w 1979 r.);

– Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych (Akt paryski, 1971);

– Konwencja brukselska dotycząca rozpowszechniania sygnałów będących nośnikami programów transmitowanych drogą satelitarną (Bruksela, 1974);

– Traktat budapeszteński o międzynarodowym uznawaniu depozytu drobnoustrojów dla celów postępowania patentowego (Budapeszt, 1977, zmieniony w 1980 r.);

– Porozumienie haskie dotyczące międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych (Akt londyński, 1934, i Akt haski, 1960);

– Porozumienie z Locarno ustanawiające międzynarodową klasyfikację wzorów przemysłowych (Locarno, 1968, zmienione w 1979 r.);

– Porozumienie madryckie o międzynarodowej rejestracji znaków (Akt sztokholmski, 1967, zmieniony w 1979 r.);

– Protokół dotyczący porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków (protokół madrycki, 1989),

– Porozumienie nicejskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług do celów rejestracji znaków (Genewa, 1977, zmienione w 1979 r.);

– Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej (Akt sztokholmski, 1967, zmieniony w 1979 r.);

– Traktat o współpracy patentowej (Waszyngton, 1970, zmieniony w 1979 r. i zmodyfikowany w 1984 r.);

– Konwencja o ochronie producentów nagrań fonograficznych przed nieupoważnionym powielaniem ich nagrań fonograficznych (konwencja fonograficzna, Genewa, 1971);

– Międzynarodowa konwencja o ochronie wykonawców, producentów nagrań fonograficznych oraz organizacji nadawczych (konwencja rzymska, 1961);

– Porozumienie strasburskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji patentowej (Strasburg, 1971, zmienione w 1979 r.);

– Traktat o znakach towarowych (Genewa, 1994);

– Porozumienie wiedeńskie ustanawiające międzynarodową klasyfikację elementów obrazowych znaków (Wiedeń, 1973, zmienione w 1985 r.);

– Traktat WIPO o prawie autorskim (Genewa, 1996);

– Traktat WIPO o wykonaniach artystycznych i nagraniach fonograficznych (Genewa, 1996).

– Konwencja o patencie europejskim;

– Porozumienie WTO w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej.

PROTOKÓŁ 1 

W sprawie Handlu przetworzonymi produktami rolnymi między Wspólnotą a Serbią

Artykuł  1

1. Wspólnota oraz Serbia stosują w stosunku do przetworzonych produktów rolnych opłaty celne wymienione odpowiednio w załączniku I i załączniku II na warunkach w nich określonych, niezależnie od ograniczeń kontyngentowych.

2. Komitet Przejściowy podejmuje decyzje w sprawie:

a) rozszerzenia wykazu przetworzonych produktów rolnych, na mocy niniejszego protokołu;

b) zmian stawek celnych określonych w załącznikach I i II;

c) powiększenia lub zniesienia kontyngentów taryfowych.

3. Komitet Przejściowy może zastąpić należności celne ustanowione w niniejszym protokole systemem ustanowionym na podstawie odpowiednich cen rynkowych obowiązujących we Wspólnocie i w Serbii na produkty rolne faktycznie stosowane przy wytwarzaniu przetworzonych produktów rolnych objętych niniejszym protokołem.

Artykuł  2

Stawki celne stosowane na podstawie artykułu 1 niniejszego protokołu mogą zostać obniżone decyzją Komitetu Przejściowego:

a) kiedy w handlu między Wspólnotą a Serbią obniżone są cła stosowane do produktów podstawowych; lub

b) w odpowiedzi na obniżkę wynikającą z wzajemnych preferencji dotyczących przetworzonych produktów rolnych.

Obniżkę określoną w literze a) oblicza się w oparciu o część stawki celnej wskazanej jako element rolny, który powinien odpowiadać produktom rolnym rzeczywiście używanym do produkcji określonych przetworzonych produktów rolnych i który powinien zostać odliczony od stawki celnej stosowanej do podstawowych produktów rolnych.

Artykuł  3

Wspólnota i Serbia informują się wzajemnie o uzgodnieniach administracyjnych przyjętych w stosunku do produktów objętych niniejszym protokołem. Uzgodnienia te powinny zapewnić równe traktowanie wszystkich zainteresowanych stron i powinny być możliwie jak najprostsze i jak najbardziej elastyczne.

Załącznik  I 

Cła stosowane przy przywozie do Wspólnoty towarów pochodzących z Serbii

Przy przywozie do Wspólnoty wymienionych poniżej przetworzonych produktów rolnych pochodzących z Serbii obowiązują zerowe stawki celne.

grafika

Załącznik  II 

CŁA STOSOWANE PRZY PRZYWOZIE DO WSPÓLNOTY TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z SERBII

(pośrednio lub stopniowo)

grafika

PROTOKÓŁ 2 

w sprawie wzajemnych preferencyjnych koncesji na niektóre wina, wzajemnego uznawania, ochrony i kontroli nazw win, wyrobów spirytusowych i win aromatyzowanych

Artykuł  1

Niniejszy protokół zawiera:

1) Umowę w sprawie wzajemnych preferencyjnych koncesji handlowych na niektóre wina (załącznik I do niniejszego protokołu).

2) Umowę w sprawie wzajemnego uznawania, ochrony i kontroli nazw win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych (załącznik II do niniejszego protokołu).

Artykuł  2

Umowy, o których mowa w art. 1 niniejszego protokołu, stosuje się do:

1) win objętych pozycją 22.04 zharmonizowanego systemu według Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, zawartej w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 roku, które wyprodukowano ze świeżych winogron,

a) pochodzących ze Wspólnoty, wyprodukowanych zgodnie z przepisami dotyczącymi praktyk i procesów enologicznych, o których mowa w tytule V rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina⁽¹⁾, z późniejszymi zmianami, oraz zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1622/2000 z dnia 24 lipca 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina oraz ustanawiającym wspólnotowy kodeks praktyk i procesów enologicznych⁽²⁾, z późniejszymi zmianami.

lub

b) pochodzących z Serbii, wyprodukowanych zgodnie z przepisami dotyczącymi praktyk i procesów enologicznych oraz w zgodzie z prawem serbskim. Wspomniane wyżej przepisy dotyczące praktyk i procesów enologicznych muszą być zgodne z prawem wspólnotowym.

(2) napojów spirytusowych objętych pozycją 22.08 konwencji, o której mowa w ust. 1, które:

a) pochodzą ze Wspólnoty i są zgodne z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1576/89 z dnia 29 maja 1989 r. ustanawiającym ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych⁽³⁾, z późniejszymi zmianami, oraz z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1014/90 z dnia 24 kwietnia 1990 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dla definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych⁽⁴⁾, z późniejszymi zmianami,

lub

b) pochodzą z Serbii i zostały wyprodukowane w zgodzie z prawem serbskim, które z kolei musi być zgodne z prawem wspólnotowym.

(3) win aromatyzowanych objętych pozycją 22.05 konwencji, o której mowa w ust. 1, które:

a) pochodzą ze Wspólnoty i są zgodne z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1601/91 z dnia 10 czerwca 1991 r. ustanawiającym ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji win aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych koktajli winopodobnych⁽⁵⁾, z późniejszymi zmianami,

lub

b) pochodzą z Serbii i zostały wyprodukowane w zgodzie z prawem serbskim, które z kolei musi być zgodne z prawem wspólnotowym.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 179 z 14.7.1999, s. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 194 z 31.7.2000 r., s. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 160 z 12.06.1989, s. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 105 z 25.4.1990, s. 9.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 149 z 14.06.1991, s. 1.

Załącznik  I 

UMOWA MIĘDZY WSPÓLNOTĄ A SERBIĄ W SPRAWIE WZAJEMNYCH PREFERENCYJNYCH KONCESJI HANDLOWYCH NA NIEKTÓRE WINA

1. Przywóz do Wspólnoty następujących win, o których mowa w art. 2 niniejszego protokołu, zostaje objęty koncesjami określonymi poniżej:

Kod CN	Wyszczególnienie (zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) protokołu 2)	Obowiązujące cło	Ilości (hl)	Postanowienia specjalne
ex 2204 10	Gatunkowe wino musujące	zwolnienie	16.000	(1)
ex 2204 21	Wino ze świeżych winogron
ex 2204 29	Wino ze świeżych winogron	zwolnienie	10.000	(1)
(1) Na wniosek jednej Stron mogą zostać przeprowadzone konsultacje mające na celu dostosowanie kontyngentów poprzez przeniesienie ilości z kontyngentu dotyczącego pozycji ex 2204 29 do kontyngentu dotyczącego pozycji ex 2204 10 oraz ex 2204 21.

2. Wspólnota przyznaje preferencyjną zerową stawkę celną w ramach kontyngentów taryfowych wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że Serbia nie będzie wspierać wywozu tych ilości żadnymi dotacjami wywozowymi.

3. Przywóz do Serbii następujących win, o których mowa w art. 2 niniejszego protokołu, zostaje objęty koncesjami określonymi poniżej:

Serbski kod taryfy celnej	Wyszczególnienie (zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a)) protokołu 2	Obowiązujące cło	Ilość w momencie wejście w życie (hl)
ex 2204 10	Gatunkowe wino musujące	zwolnienie	25.000
ex 2204 21	Wino ze świeżych winogron

4. Serbia przyznaje preferencyjną zerową stawkę celną w ramach kontyngentów taryfowych wymienionych w pkt 3, pod warunkiem że Wspólnota nie będzie wspierać wywozu tych ilości żadnymi dotacjami wywozowymi.

5. Reguły pochodzenia mające zastosowanie w ramach umowy zawartej w niniejszym załączniku są określone w protokole 3.

6. Przywóz wina w ramach koncesji określonych w umowie umowy zawartej w niniejszym załączniku jest objęty wymogiem przedstawienia zaświadczenia i dokumentu towarzyszącego zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 883/2001 z dnia 24 kwietnia 2001 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi produktami w sektorze wina⁽¹⁾, stwierdzających, że dane wino jest zgodne z art. 2 ust. 1 protokołu 2. Zaświadczenie i dokument towarzyszący wydaje wzajemnie uznawany organ urzędowy widniejący w sporządzonym wspólnie wykazie.

7. Nie później niż trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej umowy Strony zbadają możliwości wzajemnego przyznania dalszych koncesji, biorąc pod uwagę rozwój wzajemnego handlu winem.

8. Strony zadbają o to, by przyznane sobie wzajemnie korzyści nie były podważane przez inne środki.

9. Na wniosek jednej ze Stron odbędą się konsultacje w sprawie problemów związanych ze sposobem funkcjonowania umowy zawartej w niniejszym załączniku.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 128 z 10.5.2001, s. 1.

Załącznik  II 

UMOWA MIĘDZY WSPÓLNOTĄ A SERBIĄ W SPRAWIE WZAJEMNEGO UZNAWANIA, OCHRONY I KONTROLI NAZW WIN, NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH I WIN AROMATYZOWANYCH

Artykuł  1

Cele

1. Strony, na zasadzie równego traktowania i wzajemności, uznają, chronią i kontrolują nazwy produktów, o których mowa w art. 2 niniejszego protokołu zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym załączniku.

2. Strony przyjmują wszelkie ogólne i szczególne środki konieczne do wypełnienia zobowiązań i osiągnięcia celów określonych w niniejszej umowie.

Artykuł  2

Definicje

Do celów umowy zawartej w niniejszym załączniku oraz o ile wyraźnie nie przewidziano w niej inaczej:

a) określenie "pochodzący", w przypadku, gdy jest używane w odniesieniu do nazwy strony umowy przejściowej, oznacza że:

– wino jest produkowane w całości na terytorium danej Strony wyłącznie z winogron, które zostały w całości zebrane na jej terytorium,

– napój spirytusowy lub wino aromatyzowane jest produkowane na terytorium danej Strony;

b) "oznaczenie geograficzne", wymienione w dodatku 1, to oznaczenie zgodne z definicją zawartą w art. 22 ust. 1 Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (dalej zwanego "porozumieniem TRIPS");

c) "tradycyjne określenie" oznacza tradycyjnie stosowaną nazwę, jak wyszczególniono w dodatku 2, odnoszącą się w szczególności do metody produkcji lub do jakości, koloru, rodzaju lub miejsca, lub określonego wydarzenia związanego z historią danego wina, uznawaną na mocy przepisów ustawowych i wykonawczych Strony na potrzeby opisu i prezentacji danego wina pochodzącego z terytorium tej Strony;

d) "homonimiczny" oznacza takie samo oznaczenie geograficzne lub tradycyjne określenie, lub termin podobny w stopniu mogącym powodować nieporozumienia, stosowane w celu oznaczenia różnych miejsc pochodzenia, procedur lub przedmiotów;

e) "opis" oznacza wyrazy stosowane do opisu wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego na etykiecie lub w dokumentach towarzyszących przewozowi wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego, a także w dokumentach handlowych, szczególnie na fakturach i w specyfikacjach wysyłkowych oraz w materiałach reklamowych;

f) "etykiety" oznaczają wszystkie opisy i inne odniesienia, znaki, wzory, oznaczenia geograficzne lub znaki towarowe służące do identyfikacji wina, napojów spirytusowych lub win aromatyzowanych, znajdujące się na tym samym pojemniku, w tym na zamknięciu butelki lub na przyczepionej do pojemnika przywieszce oraz na osłonie szyjki butelki;

g) "prezentacja" oznacza wszelkie terminy, aluzje i tym podobne, odnoszące się do wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego, umieszczane na etykietach, opakowaniu; na pojemnikach, zamknięciach, w reklamach lub stosowane we wszelkiego rodzaju promocjach;

h) "opakowanie" oznacza ochronne opakowania, takie jak papier, wszelkiego rodzaju otuliny słomiane, kartony i skrzynki używane do transportu jednego lub wielu pojemników lub do sprzedaży konsumentowi końcowemu;

i) określenie "wyprodukowany" odnosi się do całego procesu wytwarzania wina, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych;

j) "wino" oznacza wyłącznie napój uzyskany w procesie pełnej lub częściowej fermentacji alkoholowej świeżych winogron odmian winorośli, o których mowa w umowie zawartej w niniejszym załączniku, prasowanych lub nie, lub moszczu z tych winogron;

k) "odmiany winorośli" oznaczają odmiany roślin gatunku Vitis vinifera, bez uszczerbku dla przepisów prawnych danej Strony dotyczące użytkowania różnych odmian winorośli do produkcji wina na jej terytorium;

l) "porozumienie WTO" oznacza porozumienie z Marrakeszu ustanawiające Światową Organizację Handlu sporządzone dnia 15 kwietnia 1994 r.

Artykuł  3

Ogólne zasady przywozu i wprowadzania do obrotu

O ile umowa zawarta w niniejszym załączniku nie stanowi inaczej, przywozu i wprowadzenia do produktów, o których mowa w art. 2, dokonuje się zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi na terytorium danej Strony.

TYTUŁ  I

WZAJEMNA OCHRONA NAZW WIN, NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH I WIN AROMATYZOWANYCH

Artykuł  4

Nazwy chronione

Bez uszczerbku dla art. 5, 6 i 7 niniejszego załącznika, ochroną obejmuje się następujące produkty:

a) w odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 2:

– odniesienia do nazwy państwa członkowskiego, z którego pochodzi wino, napój spirytusowy lub wino aromatyzowane, lub inne nazwy określające to państwo członkowskie,

– oznaczenia geograficzne, wymienione w dodatku 1, część A, pkt a) - dla win, b) - dla napojów spirytusowych i c) - dla win aromatyzowanych,

– tradycyjne określenia wymienione w dodatku 2, część A.

b) w przypadku win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych pochodzących z Serbii:

– odniesienia do nazwy "Serbia" lub innej nazwy określającej to państwo,

– oznaczenia geograficzne, wymienione w dodatku 1, część B, pkt a) - dla win, b) - dla napojów spirytusowych i c) - dla win aromatyzowanych

– tradycyjne określenia wyszczególnione w części B dodatku 2

Artykuł  5

Ochrona nazw odnoszących się do państw członkowskichWspólnoty i do Serbii

1. W Serbii odniesienia do państw członkowskich Wspólnoty i inne nazwy określające państwa członkowskie, mające na celu określenie pochodzenia wina, napoju spirytusowego i wina aromatyzowanego:

a) będą zastrzeżone dla win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych pochodzących z danego państwa członkowskiego oraz

b) nie będą używane przez Wspólnotę w inny sposób, niż zgodnie z warunkami określonymi w przepisach ustawowych i wykonawczych Wspólnoty.

2. We Wspólnocie odniesienia do Serbii i inne nazwy określające Serbię, mające na celu określenie pochodzenia wina, napoju spirytusowego i wina aromatyzowanego:

a) będą zastrzeżone dla win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych pochodzących z Serbii oraz

b) nie będą używane przez Serbię w inny sposób niż zgodnie z warunkami określonymi w serbskich przepisach ustawowych i wykonawczych.

Artykuł  6

Ochrona oznaczeń geograficznych

1. W Serbii oznaczenia geograficzne odnoszące się do Wspólnoty, wymienione w dodatku 1, część A:

a) są chronione w odniesieniu do win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych pochodzących ze Wspólnoty; oraz

b) nie będą używane w inny sposób, niż zgodnie z warunkami określonymi w przepisach ustawowych i wykonawczych Wspólnoty.

2. We Wspólnocie oznaczenia geograficzne odnoszące się do Serbii, wymienione w dodatku 1, część B:

a) są zastrzeżone dla win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych pochodzących z Serbii; oraz

b) nie mogą być używane w inny sposób, niż zgodnie z warunkami określonymi w serbskich przepisach ustawowych i wykonawczych.

Niezależnie od art. 2 ust. 2 lit. b) protokołu 2, w zakresie, w jakim dotyczy on prawodawstwa UE odnoszącego się do napojów spirytusowych, nazwy handlowe napojów spirytusowych pochodzących z Serbii i sprzedawanych na terytorium UE nie mogą być uzupełniane ani zastępowane oznaczeniem geograficznym.

3. Strony przyjmują wszelkie zgodne z umową zawartą w niniejszym załączniku środki konieczne do wzajemnej ochrony nazw, o których mowa w art. 4 lit. a) tiret drugie i lit. b) tiret drugie, które są używane do opisu i prezentacji win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych pochodzących z terytoriów Stron. W tym celu każda ze Stron stosuje właściwe środki prawne, o których mowa w art. 23 porozumienia TRIPS, by zapewnić skuteczną ochronę i zapobiec przypadkom stosowania oznaczeń geograficznych i tradycyjnych określeń do oznaczania win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych nieobjętych odpowiednimi oznaczeniami i opisami.

4. Oznaczenia geograficzne, o których mowa w art. 4, są zastrzeżone wyłącznie dla produktów pochodzących z terytorium tej Strony, do której się odnoszą, i mogą być stosowane wyłącznie zgodnie z warunkami określonymi w przepisach ustawowych i wykonawczych tej Strony.

5. Ochrona przewidziana w umowie zawartej w niniejszym załączniku w szczególności zakazuje stosowania nazw chronionych w odniesieniu do win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych, które nie pochodzą ze wskazanego obszaru geograficznego, i ma zastosowanie nawet wtedy, gdy:

– wskazane jest faktyczne pochodzenie wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego,

– dane oznaczenie geograficzne zostało przetłumaczone,

– nazwie towarzyszą terminy takie jak "rodzaj", "typ", "styl", "imitacja", "metoda" lub podobne,

– chronionej nazwy używa się w dowolny sposób w odniesieniu do produktów objętych pozycją 20.09 zharmonizowanego systemu Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, sporządzonej w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r.

6. Jeżeli oznaczenia geograficzne wymienione w dodatku 1 są homonimiczne, chronione są wszystkie oznaczenia, pod warunkiem że zostały użyte w dobrej wierze. Strony wspólnie określają praktyczne warunki stosowania, na podstawie których rozróżniane będą homonimiczne oznaczenia geograficzne, uwzględniając przy tym potrzebę równoważnego traktowania producentów oraz dbając o to, aby nie wprowadzać w błąd konsumentów.

7. Jeżeli oznaczenie geograficzne wymienione w dodatku 1 i oznaczenie geograficzne z kraju trzeciego są homonimiczne, stosuje się art. 23 ust. 3 porozumienia TRIPS.

8. Postanowienia umowy zawartej w niniejszym załączniku w żaden sposób nie naruszają prawa jakiejkolwiek osoby do używania do celów handlowych swojej własnej nazwy (nazwiska) lub nazwy (nazwiska) swojego poprzednika, z wyjątkiem przypadku, gdy dana nazwa (nazwisko) stosowana jest w sposób wprowadzający w błąd konsumentów.

9. Żadne postanowienia umowy zawartej w niniejszym załączniku nie zobowiązują żadnej ze Stron do ochrony oznaczenia geograficznego drugiej Strony, jak wymienione w dodatku 1, jeżeli oznaczenie to nie jest lub przestaje być chronione w swoim kraju pochodzenia lub jeżeli w tym kraju wyszło z użycia.

10. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy Strony przestają uznawać chronione nazwy geograficzne wymienione w dodatku 1 za zwyczajowe, używane w języku potocznym Stron, pospolite nazwy win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych, jak przewidziano w art. 24 ust. 6 porozumienia TRIPS.

Artykuł  7

Ochrona określeń tradycyjnych

1. W Serbii tradycyjne określenia Wspólnoty wymienione w dodatku 2:

a) nie mogą być używane do opisu lub prezentacji win pochodzących z Serbii oraz

b) nie mogą być używane do opisu lub prezentacji win pochodzących ze Wspólnoty w inny sposób, niż zgodnie z pochodzeniem i kategorią i w języku określonym dla win wymienionych w dodatku 2 i zgodnie z warunkami przewidzianymi w przepisach ustawowych i wykonawczych Wspólnoty.

2. We Wspólnocie, tradycyjne serbskie określenia wyszczególnione w dodatku 2:

– nie mogą być wykorzystywane do opisu lub prezentacji wina pochodzącego ze Wspólnoty; oraz mogą być wykorzystywane do opisu lub prezentacji win pochodzących z Serbii wyłącznie w odniesieniu do win o pochodzeniu i kategorii wyszczególnionych w dodatku 2, w języku serbskim i na warunkach przewidzianych przez przepisy i regulacje obowiązujące w Serbii.

3. Strony podejmują, zgodnie z niniejszym tytułem, środki niezbędne do ochrony tradycyjnych określeń, o których mowa w art. 4, używanych do opisu i prezentacji win pochodzących z terytorium Stron. W tym celu Strony ustanawiają odpowiednie środki prawne, gwarantujące skuteczną ochronę i zapobiegające użyciu tradycyjnych określeń do opisu wina, wobec którego określenia te tradycyjne określenia nie mogą być stosowane, nawet w przypadkach, gdy takim tradycyjnym określeniom towarzyszą wyrażenia takie, jak "rodzaj", "typ", "styl", "imitacja", "metoda" lub podobne.

4. Ochrona tradycyjnego określenia obowiązuje tylko: w odniesieniu do języka lub języków, w których zostało ono podane w dodatku 2, ale nie w odniesieniu do tłumaczenia oraz w odniesieniu do kategorii produktu, w ramach której jest ono chronione dla Wspólnoty, jak określono w dodatku 2. Jeżeli tradycyjne określenia wyszczególnione w dodatku 2 są homonimiczne, ochrona przyznawana jest każdemu określeniu, o ile było ono wykorzystywane w dobrej wierze i nie wprowadza konsumentów w błąd co do rzeczywistego pochodzenia wina. Strony wspólnie decydują o praktycznych warunkach wykorzystywania nazw, które pozwolą na odróżnienie poszczególnych homonimicznych tradycyjnych określeń, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia równego traktowania zainteresowanych producentów oraz zapobieżenia wprowadzania w błąd konsumentów.

5. Ochrona tradycyjnych określeń dotyczy wyłącznie: języku lub języków i alfabetów, w których występują w dodatku 2, a nie w tłumaczeniach; oraz kategorii produktów, w odniesieniu do której podlega ochronie na rzecz Stron, określonych w dodatku 2.

Artykuł  8

Znaki towarowe

1. Właściwe urzędy Stron odmawiają rejestracji znaku towarowego wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego, który jest identyczny z oznaczeniem geograficznym chronionym na mocy art. 4, lub jest do niego podobny albo zawiera odniesienie do niego lub składa się z takiego oznaczenia geograficznego, jeżeli pochodzenie danego wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego nie odpowiada temu oznaczeniu i jeżeli wymienione produkty nie są zgodne z właściwymi przepisami dotyczącymi stosowania tego oznaczenia.

2. Właściwe urzędy Stron odmawiają rejestracji znaku towarowego wina, który zawiera tradycyjne określenie chronione na mocy umowy zawartej w niniejszym załączniku lub składa się z niego, jeżeli dane wino nie jest tym winem, dla którego zastrzeżone są określenia tradycyjne, wskazane w dodatku 2.

Artykuł  9

Wywóz

Strony podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu zagwarantowania tego, by w przypadku, gdy wina, napoje spirytusowe i wina aromatyzowane pochodzące z danej Strony są wywożone poza terytorium tej Strony, chronione oznaczenia geograficzne, o których mowa w art. 4 lit. a) tiret drugie i lit. b) tiret drugie oraz, w przypadku win, tradycyjne określenia stosowane przez daną Stronę, o których mowa w art. 4 lit. a) i art. 4 lit. b) tiret trzecie nie były używane do opisywania i prezentowania takich produktów, które pochodzą z innej Strony.

TYTUŁ  II

WYKONANIE UMOWY, WZAJEMNA POMOC WŁAŚCIWYCH ORGANÓW ORAZ ZARZĄDZANIE WYKONANIEM UMOWY ZAWARTEJ W NINIEJSZYM ZAŁĄCZNIKU

Artykuł  10

Grupa robocza

1. Powołuje się grupę roboczą działającą pod auspicjami podkomitetu ds. rolnictwa, który zostanie utworzony zgodnie z art. 45 (art. 131 USiS) między Serbią a Wspólnotą.

2. Grupa robocza nadzoruje prawidłowe funkcjonowanie niniejszej umowy oraz rozpatruje wszelkie zagadnienia, które mogą się pojawić w związku z jej wdrożeniem.

3. Grupa robocza może wydawać zalecenia, omawiać i przedstawiać sugestie dotyczące wszelkich kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, związanych z sektorem wina, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych, które mogłyby się przyczynić do osiągnięcia celów umowy zawartej w niniejszym załączniku. Grupa robocza zbiera się na wniosek jednej ze Stron, na przemian na terytorium Wspólnoty i Serbii, w miejscu, w terminie i w sposób określony wspólnie przez Strony.

Artykuł  11

Zadania stron

1. Strony regularnie kontaktują się ze sobą, bezpośrednio albo za pośrednictwem grupy roboczej, o której mowa w art. 10, we wszelkich sprawach związanych z wdrożeniem i funkcjonowaniem niniejszej umowy.

2. Serbia jako swój organ przedstawicielski wyznacza Ministerstwo Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Wodnej. Wspólnota jako swój organ przedstawicielski wyznacza Dyrekcję Generalną ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich Komisji Europejskiej. Każda Strona powiadamia drugą Stronę o każdej zmianie swojego organu przedstawicielskiego.

3. Organ przedstawicielski zapewnia koordynację działań wszelkich organów odpowiedzialnych za wykonanie umowy zawartej w niniejszym załączniku.

4. Strony:

a) wprowadzają wzajemnie zmiany w wykazach, o których mowa w art. 4, na mocy decyzji Komitetu Przejściowego, mające na celu uwzględnienie zmian w przepisach ustawowych i wykonawczych Stron;

b) wspólnie decydują, na mocy decyzji Komitetu Przejściowego, o konieczności wprowadzenia zmian w dodatkach do umowy zawartej w niniejszym załączniku. Dodatki uznaje się za zmienione odpowiednio od daty odnotowanej w wymianie listów między Stronami albo od daty podjęcia decyzji przez grupę roboczą;

c) wspólnie podejmują decyzje dotyczące warunków praktycznych, o których mowa w art. 6 ust. 6;

d) informują się nawzajem o zamiarze przyjęcia nowych przepisów wykonawczych lub dokonania zmian obowiązujących przepisów wykonawczych dotyczących polityki publicznej, w dziedzinach takich jak zdrowie lub ochrona konsumentów, mających wpływ na sektor win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych;

e) informują się nawzajem o wszelkich środkach ustawodawczych i administracyjnych oraz o decyzjach sądowych dotyczących wykonania umowy zawartej w niniejszym załączniku oraz informują się wzajemnie o środkach podjętych na podstawie takich decyzji.

Artykuł  12

Stosowanie i funkcjonowanie umowy zawartej w niniejszym załączniku

Strony wyznaczają punkty kontaktowe określone w dodatku 3, które są odpowiedzialne za stosowanie i funkcjonowanie umowy zawartej w niniejszym załączniku.

Artykuł  13

Wykonanie umowy i wzajemna pomoc

1. Jeżeli opis lub prezentacja wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego, szczególnie na etykietach, w dokumentach urzędowych lub handlowych bądź w reklamie, narusza umowę zawartą w niniejszym załączniku, Strony stosują konieczne środki administracyjne lub wszczynają postępowanie sądowe w celu zwalczania nieuczciwej konkurencji lub zapobieżenia innemu bezprawnemu użyciu chronionej nazwy.

2. Środki i postępowanie, o których mowa w ust. 1, stosuje się w szczególności:

a) w przypadku, gdy stosowane opisy lub ich tłumaczenia, nazwy, napisy lub ilustracje dotyczące wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego, których nazwy są chronione na mocy umowy zawartej w niniejszym załączniku, bezpośrednio lub pośrednio podają informacje fałszywe lub wprowadzające w błąd co do pochodzenia, charakteru lub jakości wina, napoju spirytusowego lub wina aromatyzowanego.

b) w przypadku gdy pojemniki używane jako opakowania mogą wprowadzać w błąd co do pochodzenia wina.

3. Jeżeli jedna ze Stron ma powody podejrzewać, że:

a) wino, napój spirytusowy lub wino aromatyzowane, zdefiniowane w art. 2, które jest lub było przedmiotem handlu w Serbii lub we Wspólnocie, nie spełnia przepisów dotyczących sektora wina, napojów spirytusowych lub win aromatyzowanych we Wspólnocie lub w Serbii lub jest niezgodne z niniejszą umową oraz

b) niezgodność ta jest związana ze szczególnym interesem drugiej Strony i może prowadzić do podjęcia środków administracyjnych lub wszczęcia postępowania sądowego, natychmiast poinformuje ona o tym organ przedstawicielski drugiej Strony.

4. Informacje przekazywane zgodnie z ust. 3 obejmują szczegółowe dane dotyczące niezgodności z przepisami dotyczącymi sektora wina, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych obowiązującymi daną Stronę lub z umową zawartą w niniejszym załączniku i są przekazywane wraz z dokumentami urzędowymi, handlowymi lub innymi stosownymi dokumentami oraz ze szczegółowymi informacjami dotyczącymi środków administracyjnych lub postępowań sądowych, które mogą zostać podjęte w razie konieczności.

Artykuł  14

Konsultacje

1. Jeżeli jedna ze Stron uważa, że druga Strona nie wypełniła zobowiązania zawartego w umowie zawartej w niniejszym załączniku, Strony przystępują do konsultacji.

2. Strona, która zwraca się o przeprowadzenie konsultacji, przedstawia drugiej Stronie wszystkie informacje niezbędne do szczegółowego zbadania danego zagadnienia.

3. W przypadku gdy jakakolwiek zwłoka mogłaby stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub osłabić skuteczność środków działania mających na celu kontrolę nadużyć finansowych, można podjąć odpowiednie przejściowe środki ochronne, bez wcześniejszej konsultacji, pod warunkiem że konsultacje będą miały miejsce niezwłocznie po podjęciu takich środków.

4. Jeżeli w wyniku konsultacji przewidzianych w ust. 1 i 3 Strony nie osiągną porozumienia, Strona, która zwróciła się o przeprowadzenie konsultacji lub podjęła środki określone w ustępie 3, może podjąć, zgodnie z art. 49 umowy przejściowej (art. 129 USiS), odpowiednie środki umożliwiające prawidłowe stosowanie umowy zawartej w niniejszym załączniku.

TYTUŁ  III

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  15

Tranzyt niewielkich ilości

1. Umowa zawarta w niniejszym załączniku nie ma zastosowania do win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych, które:

a) są przewożone tranzytem przez terytorium jednej ze Stron lub

b) pochodzą z terytorium jednej ze Stron i są przesyłane w niewielkich ilościach między Stronami, na warunkach przewidzianych w ust. II i zgodnie z określonymi w nim procedurami.

2. W odniesieniu do win, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych za niewielkie ilości uznaje się:

I. ilości w pojemnikach opatrzonych etykietą o pojemności nie przekraczającej 5 litrów, zaopatrzonych w zamknięcie nienadające się do ponownego zastosowania, o ile łączna ilość przewożonego wina, nawet złożona z oddzielnych przesyłek, nie przekracza 50 litrów;

II.

a) ilości znajdujące się w bagażu osobistym podróżnych, nieprzekraczające 30 litrów;

b) ilości wina nieprzekraczające 30 litrów, przesyłane w przesyłkach przez jedną osobę prywatną innej osobie prywatnej;

c) ilości stanowiące część rzeczy osobistych osób prywatnych będących w trakcie przeprowadzki;

d) ilości przywożone do celów eksperymentów naukowych lub technicznych, nieprzekraczające 1 hektolitra;

e) ilości przeznaczone dla przedstawicielstw dyplomatycznych, konsularnych lub podobnych jednostek, przywożone jako część limitu bezcłowego;

f) ilości przechowywane na pokładzie międzynarodowych środków transportu w charakterze zapasów żywnościowych.

Wyjątek określony w pkt 1 nie może być łączony z jednym lub większą ilością wyjątków określonych w pkt 2.

Artykuł  16

Obrót wcześniej zgromadzonymi zapasami

1. Wina, napoje spirytusowe lub wina aromatyzowane, które w chwili wejścia w życie niniejszej umowy były produkowane, przygotowywane, opisywane i prezentowane zgodnie z wewnętrznymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi Stron, a których zakazuje umowa zawarta w niniejszym załączniku, mogą być sprzedawane do wyczerpania zapasów.

2. O ile Strony nie postanowią inaczej, wina, napoje spirytusowe i wina aromatyzowane, które były produkowane, przygotowywane, opisywane i prezentowane zgodnie z umową zawartą w niniejszym załączniku, a których produkcja, przygotowanie, opis i prezentacja przestają być z nią zgodne na skutek zmiany umowy, mogą być nadal sprzedawane do wyczerpania zapasów.

DODATEK  1 

WYKAZ NAZW CHRONIONYCH

(o którym mowa w artykułach 4 i 6 załącznika II do protokołu 2)

grafika

DODATEK  2 

WYKAZ TRADYCYJNYCH OKREŚLEŃ I TERMINÓW OKREŚLAJĄCYCH JAKOŚĆ WIN WE WSPÓLNOCIE

(o których mowa w artykułach 4 i 7 załącznika II do protokołu 2)

grafika

DODATEK  3 

WYKAZ PUNKTÓW KONTAKTOWYCH

(o którym mowa w art. 12 załącznika ii do protokołu 2)

a) Serbia

Ministerstwo Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Wodnej

Nemanjina 22-26

11000 Beograd

Serbia

Telefon: [phone]

Faks: [phone]

E-mail: [e-mail]

b) Wspólnota Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

Dyrekcja B: Sprawy międzynarodowe II

Kierownik działu B.2 Rozszerzenie

B-1049 Bruxelles / Bruksela

Belgia

Telefon: [phone]

Faks: +32 2.296 62 92

E-mail: [e-mail]

PROTOKÓŁ 3 

Dotyczący definicji pojęcia "Produkty pochodzące" Oraz metod współpracy administracyjnej w zakresie stosowania postanowień niniejszej umowy między Wspólnotą a Serbią

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego protokołu:

a) "wytwarzanie" oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem i operacjami szczególnymi;

b) "materiał" oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu;

c) "produkt" oznacza wytwarzany produkt, nawet jeżeli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

d) "towary" oznaczają zarówno materiały jak i produkty;

e) "wartość celna" oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 roku (Porozumienie Światowej Organizacji Handlu w sprawie ustalania wartości celnej);

f) "cena ex works" oznacza cenę zapłaconą za produkt ex works producentowi we Wspólnocie lub w Serbii, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów z wyjątkiem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone, jeżeli uzyskany produkt zostanie wywieziony;

g) "wartość materiałów" oznacza wartość celną użytych materiałów niepochodzących w czasie przywozu lub, jeżeli nie jest ona znana i nie może być ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały we Wspólnocie lub w Serbii;

h) "wartość materiałów pochodzących" oznacza wartość takich materiałów, zgodnie z definicją podaną w lit. g) stosowaną mutatis mutandis;

(i) "wartość dodana" oznacza cenę ex works pomniejszoną o wartość celną użytych materiałów pochodzących z innych krajów, wymienionych w art. 3 i 4, lub - w przypadkach gdy wartość celna nie jest znana lub nie może być ustalona - o pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały we Wspólnocie lub w Serbii;

j) "działy" i "pozycje" oznaczają działy i pozycje (czterocyfrowe kody) stosowane w nomenklaturze stanowiącej zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów, zwany w niniejszym protokole "zharmonizowanym systemem" lub "HS";

k) "klasyfikowany" odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do poszczególnej pozycji;

l) "przesyłka" oznacza produkty, które są albo łącznie wysłane od jednego eksportera do jednego odbiorcy albo objęte jednym dokumentem przewozowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy albo, w przypadku braku takiego dokumentu, jedną fakturą;

m) "terytoria" obejmują wody terytorialne.

TYTUŁ  II

DEFINICJA POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE"

Artykuł  2

Wymogi ogólne

1. Do celów wykonania niniejszej umowy, następujące produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty:

a) produkty całkowicie uzyskane we Wspólnocie w rozumieniu art. 5 niniejszego protokołu;

b) produkty uzyskane we Wspólnocie zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem, że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu we Wspólnocie w rozumieniu art. 6 niniejszego protokołu;

2. Do celów wykonania niniejszej umowy, następujące produkty uważa się za pochodzące z Serbii:

a) produkty całkowicie uzyskane w Serbii w rozumieniu art. 5 niniejszego protokołu;

b) produkty uzyskane w Serbii zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Serbii w rozumieniu art. 6 niniejszego protokołu;

Artykuł  3

Kumulacja we Wspólnocie

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 ust. 1, produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty, jeżeli zostały tam uzyskane i zawierają materiały pochodzące z Serbii, ze Wspólnoty lub jakiegokolwiek innego kraju lub terytorium uczestniczącego w procesie stabilizacji i stowarzyszenia Unii Europejskiej⁽¹⁾, lub zawierają materiały pochodzące z Turcji, do których stosuje się decyzję 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r.⁽²⁾, pod warunkiem że produkty te zostały we Wspólnocie poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje określone w art. 7. Nie jest konieczne, aby tego rodzaju materiały były poddawane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu.

2. Gdy obróbka lub przetworzenie dokonane we Wspólnocie nie wykraczają poza operacje określone w art. 7, otrzymany produkt uważa się za pochodzący ze Wspólnoty tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość wykorzystanych materiałów pochodzących z któregokolwiek spośród pozostałych krajów i terytoriów, o których mowa w ust. 1. W przypadku gdy powyższe warunki nie są spełnione, otrzymany produkt uważa się za pochodzący z kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących, użytych w procesie produkcji we Wspólnocie.

3. Produkty pochodzące z krajów lub terytoriów, o których mowa w ust. 1, które nie są poddawane obróbce lub przetwarzaniu we Wspólnocie, zachowują swoje pochodzenie w przypadku wywiezienia ich do jednego z tych krajów lub terytoriów.

4. Kumulacja przewidziana w niniejszym artykule ma zastosowanie wyłącznie, gdy spełnione są następujące warunki:

a) pomiędzy krajami lub terytoriami ubiegającymi się o uzyskanie statusu pochodzenia a krajem przeznaczenia ma zastosowanie preferencyjna umowa handlowa zgodna z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT 1994);

b) materiały i produkty uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie reguł pochodzenia identycznych z regułami zawartymi w niniejszym protokole

oraz

c) powiadomienia wskazujące na wypełnienie wszelkich wymagań niezbędnych do zastosowania kumulacji zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz w Serbii zgodnie z jej własnymi procedurami.

Kumulację przewidzianą w niniejszym artykule stosuje się od dnia wskazanego w powiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C).

Wspólnota, poprzez Komisję Europejską, poinformuje Serbię o szczegółach umów oraz o odpowiednich regułach pochodzenia, które mają zastosowanie do innych krajów lub terytoriów, o których mowa w ust. 1.

Z zakresu kumulacji przewidzianej w niniejszym artykule wyłącza się produkty wymienione w załączniku V.

Artykuł  4

Kumulacja w Serbii

1. Bez uszczerbku dla postanowień art.2 ust. 2, produkty uważa się za pochodzące z Serbii, jeżeli zostały tam uzyskane i zawierają materiały pochodzące ze Wspólnoty, z Serbii lub jakiegokolwiek innego kraju lub terytorium uczestniczącego w procesie stabilizacji i stowarzyszenia Unii Europejskiej⁽¹⁾ lub zawierają materiały pochodzące z Turcji, do których stosuje się decyzję 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r.⁽²⁾, pod warunkiem że produkty te zostały w Serbii poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje określone w art. 7. Nie jest konieczne, aby tego rodzaju materiały były poddawane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu.

2. Gdy obróbka lub przetworzenie dokonane w Serbii nie wykraczają poza operacje określone w art. 7, otrzymany produkt uważa się za pochodzący z Serbii tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość wykorzystanych materiałów pochodzących z któregokolwiek spośród pozostałych krajów i terytoriów, o których mowa w ust. 1. W przypadku gdy powyższe warunki nie są spełnione, otrzymany produkt uważa się za pochodzący z kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących, użytych w procesie produkcji w Serbii.

3. Produkty pochodzące z krajów lub terytoriów, o których mowa w ust. 1, które nie są poddawane obróbce lub przetwarzaniu w Serbii, zachowują swoje pochodzenie w przypadku wywiezienia ich do jednego z tych krajów lub terytoriów.

4. Kumulacja przewidziana w niniejszym artykule ma zastosowanie wyłącznie, gdy spełnione są następujące warunki:

a) pomiędzy krajami lub terytoriami ubiegającymi się o uzyskanie statusu pochodzenia a krajem przeznaczenia ma zastosowanie preferencyjna umowa handlowa zgodna z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT 1994);

b) materiały i produkty uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie reguł pochodzenia identycznych z regułami zawartymi w niniejszym protokole

oraz

c) powiadomienia wskazujące na wypełnienie wszelkich wymagań niezbędnych do zastosowania kumulacji zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz w Serbii zgodnie z jej własnymi procedurami.

Kumulację przewidzianą w niniejszym artykule stosuje się od dnia wskazanego w powiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C).

Serbia, poprzez Komisję Europejską, poinformuje Wspólnotę o szczegółach umów, łącznie z datami ich wejścia w życie oraz odpowiednimi regułami pochodzenia, które mają zastosowanie do innych krajów lub terytoriów, o których mowa w ust. 1.

Z zakresu kumulacji przewidzianej w niniejszym artykule wyłącza się produkty wymienione w załączniku V.

Artykuł  5

Produkty całkowicie uzyskane

1. Następujące produkty są uważane za całkowicie uzyskane we Wspólnocie lub w Serbii:

a) produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z ich dna morskiego;

b) produkty roślinne tam zebrane;

c) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;

d) produkty pochodzące od żywych zwierząt tam wyhodowanych;

e) produkty uzyskane przez polowanie lub połowy tam przeprowadzone;

f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Wspólnoty lub Serbii przez ich statki;

g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków-przetwórni wyłącznie z produktów określonych w lit. f);

h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzyskiwania surowców, łącznie z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania jako odpady;

i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej;

j) produkty wydobyte z dna morskiego lub podgłębia poza ich wodami terytorialnymi, pod warunkiem że mają wyłączne prawa do eksploatacji tego dna lub podglebia;

k) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w lit. a)-j).

2. Określenia "ich statki" i "ich statki-przetwórnie" użyte w ust. 1 lit. f) i g) odnoszą się tylko do statków i statków-przetwórni:

a) które są zarejestrowane lub odnotowane w jednym z państw członkowskich lub w Serbii;

b) które pływają pod banderą państwa członkowskiego Wspólnoty lub pod banderą Serbii;

c) które są przynajmniej w 50 % własnością obywateli państw członkowskich WE lub Serbii lub spółki z siedzibą zarządu w jednym z tych państw, której dyrektorem lub dyrektorami, przewodniczącym zarządu lub rady nadzorczej i większością członków tych zarządów są obywatele państw członkowskich WE lub Serbii i w których, ponadto - w przypadku spółek osobowych lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością - przynajmniej połowa kapitału należy do tych państw, do ich podmiotów publicznych lub obywateli tych państw;

d) których kapitan i oficerowie są obywatelami państw członkowskich WE lub obywatelami Serbii

oraz

e) których załogi składają się przynajmniej w 75 % z obywateli państw członkowskich Wspólnoty lub obywateli Serbii.

Artykuł  6

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

1. Do celów stosowania art. 2 produkty, które nie są całkowicie uzyskane, są uważane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu wtedy, gdy spełnione są warunki określone w wykazie załącznika II.

Powyższe warunki wskazują, w odniesieniu do wszystkich produktów objętych niniejszą umową, na obróbkę lub przetworzenie, które muszą zostać wykonane na materiałach niepochodzących, użytych przy wytwarzaniu, i są stosowane wyłącznie w odniesieniu do tych materiałów. Odpowiednio, jeżeli produkt, który uzyskał status produktu pochodzącego poprzez spełnienie warunków określonych w wykazie, jest użyty do wytworzenia innego produktu, to warunki odnoszące się do produktu, do którego wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania.

2. Nie naruszając postanowień ust. 1, materiały niepochodzące, które zgodnie z warunkami określonymi w wykazie nie powinny być użyte do wytworzenia produktu, mogą zostać użyte pod warunkiem, że:

a) ich łączna wartość nie przekracza 10 % ceny ex works produktu;

b) żadna z wartości procentowych określonych w wykazie jako maksymalna wartość materiałów niepochodzących nie została przekroczona przy zastosowaniu niniejszego ustępu.

Niniejszego ustępu nie stosuje się do produktów objętych rozdziałami 50-63 zharmonizowanego systemu.

3. Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się zgodnie z postanowieniami art. 7.

Artykuł  7

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Nie naruszając postanowień ust. 2 niniejszego artykułu, następujące czynności są uważane za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy wymogi określone w art. 6 zostały spełnione:

a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie podczas transportu i składowania;

b) łączenie i rozłączanie paczek;

c) mycie, czyszczenie, odkurzanie, usuwanie warstwy utlenionej, oleju, farby lub innych warstw pokrywających;

d) prasowanie wyrobów włókienniczych;

e) proste czynności malowania i polerowania;

f) łuskanie, częściowe lub całkowite bielenie, polerowanie zbóż lub ryżu;

g) czynności polegające na barwieniu cukru lub formowaniu kostek cukru;

h) obieranie, drylowanie i łuskanie owoców, orzechów i warzyw;

i) ostrzenie, zwykłe szlifowanie lub przycinanie;

j) przesiewanie, klasyfikowanie, sortowanie, klasyfikacja, stopniowanie, dopasowanie; (łącznie z tworzeniem zestawów artykułów);

k) zwykłe umieszczanie w butelkach, puszkach, flakonach, torbach, skrzynkach, pudełkach, umieszczanie na kartach lub tablicach itp.; oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

l) umieszczanie lub drukowanie na produktach lub ich opakowaniach znaków, etykiet, logo i innych podobnych znaków odróżniających;

m) zwykłe mieszanie produktów, nawet różnych rodzajów; mieszanie cukru z innymi materiałami;

n) zwykły montaż części artykułów dla otrzymania kompletnego artykułu lub demontaż produktów na części;

o) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w lit. a)-n);

p) ubój zwierząt.

2. Wszystkie czynności przeprowadzone we Wspólnocie lub w Serbii w odniesieniu do danego produktu będą rozważane łącznie do celów określenia, czy przetworzenie lub obróbkę jakim został poddany dany produkt należy uznać za niewystarczające w rozumieniu ust. 1.

Artykuł  8

Jednostka kwalifikacyjna

1. Jednostką kwalifikacyjną do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla klasyfikacji w nomenklaturze zharmonizowanego systemu.

Wynika z tego, że:

a) jeżeli produkt składający się z grupy lub zestawu artykułów sklasyfikowany jest na warunkach przewidzianych w zharmonizowanym systemie w jednej pozycji, to jednostkę kwalifikacyjną stanowi całość;

b) jeżeli przesyłka składa się z szeregu identycznych produktów sklasyfikowanych w tej samej pozycji zharmonizowanego systemu, to każdy produkt musi być traktowany indywidualnie do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu.

2. Jeżeli, zgodnie z regułą 5 zharmonizowanego systemu, opakowanie jest traktowane łącznie z produktem do celów klasyfikacji, powinno być również traktowane łącznie do celów określania pochodzenia.

Artykuł  9

Akcesoria, części zapasowe i narzędzia

Akcesoria, części zapasowe i narzędzia wysyłane z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w jego cenę lub nie są oddzielnie fakturowane, są uważane za stanowiące całość z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, o których mowa.

Artykuł  10

Zestawy

Zestawy, jak zdefiniowano w regule ogólnej 3 zharmonizowanego systemu, są uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy zestawu są produktami pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli zestaw składa się z produktów pochodzących i niepochodzących, to będzie on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15 procent ceny ex works zestawu.

Artykuł  11

Elementy neutralne

Aby ustalić, czy produkt jest pochodzący, nie jest niezbędne ustalenie pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania:

a) energii i paliwa;

b) fabryki i wyposażenia;

c) maszyn i narzędzi;

d) towarów, które nie wchodzą i które nie są przeznaczone do wejścia w końcowy skład produktu.

TYTUŁ  III

WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł  12

Zasada terytorialności

1. Z wyjątkiem przewidzianym w art. 3 i 4 oraz w ust. 3 niniejszego artykułu, warunki uzyskania statusu pochodzenia produktu określone w tytule II muszą być spełniane w sposób ciągły we Wspólnocie lub w Serbii.

2. Z wyjątkiem przewidzianym w art. 3 i 4, jeżeli produkty pochodzące wywiezione ze Wspólnoty lub z Serbii do innego kraju są przywożone ponownie, należy je uważać za niepochodzące, chyba że zgodnie z wymogami organów celnych można wykazać, że:

a) towary powracające są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione

oraz

b) nie zostały poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności niezbędne dla zachowania ich w dobrym stanie, gdy znajdowały się w państwie, do którego zostały wywiezione lub gdy były przedmiotem wywozu.

3. Na uzyskanie statusu pochodzenia zgodnie z warunkami ustanowionymi w tytule II nie ma wpływu obróbka lub przetworzenie - wykonane poza granicami Wspólnoty lub Serbii -materiałów wywiezionych ze Wspólnoty lub Serbii, a następnie tam ponownie przywiezionych, pod warunkiem że:

a) materiały te zostały w całości uzyskane we Wspólnocie lub w Serbii lub były przed wywozem poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza czynności wymienione w art. 7;

oraz

b) można wykazać, w sposób satysfakcjonujący organy celne, że:

i) towary ponownie przywiezione zostały uzyskane poprzez obróbkę lub przetworzenie materiałów wywiezionych

oraz

ii) całkowita wartość dodana uzyskana poza granicami Wspólnoty lub Serbii wskutek zastosowania postanowień niniejszego artykułu nie przekracza 10 % ceny ex works produktu końcowego dla którego wnioskowano o status pochodzenia.

4. Do celów stosowania ust. 3, warunki uzyskania statusu pochodzenia ustanowione w tytule II nie dotyczą obróbki ani przetwarzania wykonanego poza granicami Wspólnoty lub Serbii. Jednak w przypadku gdy na liście zamieszczonej w załączniku II zasada określająca maksymalną wartość dla wszystkich materiałów niepochodzących wykorzystanych w produkcji zostanie zastosowana do określania statusu pochodzenia produktu końcowego, łączna wartość materiałów niepochodzących wykorzystanych na terytorium zainteresowanej strony, wraz z całkowitą wartością dodaną uzyskaną poza granicami Wspólnoty lub Serbii zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, nie powinna przekroczyć podanej wartości procentowej.

5. Do celów stosowania postanowień ust. 3 i 4, "całkowitą wartość dodaną" należy rozumieć jako wszystkie koszty poniesione poza Wspólnotą lub Serbią, w tym wartość użytych tam do produkcji materiałów.

6. Postanowienia ust. 3 i 4 nie dotyczą produktów, które nie spełniają warunków określonych w załączniku II, lub które mogą być uznane za przetworzone lub obrobione w stopniu wystarczającym jedynie po zastosowaniu marginesu tolerancji, o którym mowa w art. 6 ust.2.

7. Postanowienia ust. 3 i 4 nie dotyczą produktów objętych działami 50-63 zharmonizowanego systemu.

8. Wszelkie czynności obróbki lub przetwarzania objęte postanowieniami niniejszego artykułu oraz wykonywane poza terytorium Wspólnoty lub Serbii przeprowadza się w ramach procedury uszlachetniania biernego lub podobnych procedur.

Artykuł  13

Bezpośredni transport

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w niniejszej umowie dotyczy tylko produktów spełniających wymogi niniejszego protokołu, które są transportowane bezpośrednio między

Wspólnotą a Serbią lub przez inne kraje lub terytoria, o których mowa w art. 3 i 4. Jednakże produkty stanowiące jedną przesyłkę mogą być transportowane przez inne terytoria, gdzie mogą być przeładowywane lub czasowo składowane, pod warunkiem że pozostają pod dozorem organów celnych w kraju tranzytu lub składowania i że nie zostaną one poddane innym czynnościom niż wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności wymaganej dla zachowania ich w dobrym stanie.

Produkty pochodzące mogą być transportowane rurociągiem przez terytoria inne niż terytorium Wspólnoty lub Serbii.

2. Dowody poświadczające, że warunki określone w ust. 1 zostały spełnione, dostarcza się organom celnym kraju przywozu poprzez okazanie:

a) jednolitego dokumentu przewozowego obejmującego przejazd z kraju wywozu przez kraj tranzytu lub

b) świadectwa wystawionego przez organy celne kraju tranzytu:

(i) zawierającego dokładny opis produktów;

(ii) zawierającego datę wyładunku i ponownego załadunku produktów oraz, o ile ma to zastosowanie, nazwy statków lub innych użytych środków transportu;

oraz

(iii) poświadczającego warunki, na jakich produkty pozostawały w kraju tranzytu lub

c) w przypadku braku powyższych, jakiegokolwiek dokumentu uzupełniającego.

Artykuł  14

Wystawy

1. Produkty pochodzące wysłane w celu wystawienia w kraju lub na terytorium innym niż kraje, o których mowa w art. 3 i 4, które to produkty po wystawie sprzedaje się w celu przywozu do Wspólnoty lub Serbii, korzystają przy przywozie z postanowień niniejszej umowy, pod warunkiem wykazania zgodnie z wymogami organów celnych, że:

a) eksporter nadał te produkty z terytorium Wspólnoty lub Serbii do państwa, w którym odbywa się wystawa oraz że wystawiał tam te produkty;

b) produkty zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie we Wspólnocie lub w Serbii;

c) produkty zostały odesłane w trakcie wystawy lub niezwłocznie po niej w stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę

oraz

d) produkty nie były, od momentu ich wysyłki na wystawę, używane do celów innych niż prezentacja na wystawie.

2. Dowód pochodzenia musi zostać wystawiony lub sporządzony zgodnie z postanowieniami tytułu V i przedstawiony organom celnym kraju przywozu w normalnym trybie. Musi być w nim wskazana nazwa i adres wystawy. Gdy jest to niezbędne, może być wymagana dodatkowa dokumentacja dotycząca warunków, na których produkty były wystawione.

3. Ust. 1 stosuje się do wszelkich handlowych, przemysłowych, rolnych czy rzemieślniczych wystaw, targów lub podobnych publicznych pokazów, które nie są zorganizowane do celów prywatnych w sklepach czy pomieszczeniach handlowych w celu sprzedaży produktów zagranicznych i w trakcie których dane produkty pozostają pod kontrolą celną.

TYTUŁ  IV

ZWROT LUB ZWOLNIENIE

Artykuł  15

Zakaz zwrotu należności celnych lub zwolnienia z należności celnych

1. Materiały niepochodzące użyte do wytworzenia produktów pochodzących ze Wspólnoty, z Serbii lub z jednego z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4, dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z postanowieniami tytułu V, nie podlegają we Wspólnocie lub w Serbii zwrotowi lub zwolnieniu z żadnego rodzaju należności celnych.

2. Zakaz określony w ust. 1 stosuje się do wszelkich uzgodnień w zakresie zwrotu i umorzenia należności celnych lub warunkowego zwolnienia, w całości lub części, z należności celnych lub opłat o skutku równoważnym stosowanych we Wspólnocie lub w Serbii w odniesieniu do materiałów użytych w procesie wytwarzania, jeżeli ten zwrot, umorzenie lub warunkowe zwolnienie stosowany jest - w sposób bezpośredni lub pośredni - w przypadku, gdy produkty uzyskane z tych materiałów są wywożone, a nie w przypadku gdy są one tam zatrzymane do użytku domowego.

3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do przedłożenia w każdym momencie, na wniosek organów celnych, wszelkich odpowiednich dokumentów potwierdzających, że nie uzyskał żadnego zwrotu w odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych przy wytworzeniu danych produktów i że wszystkie należności celne lub opłaty o skutku równoważnym, stosowane w odniesieniu do takich materiałów, zostały uiszczone.

4. Postanowienia ustępów 1-3 stosuje się również do opakowań w rozumieniu art. 8 ust. 2, akcesoriów, części zapasowych i narzędzi w rozumieniu art. 9 oraz zestawów w rozumieniu art. 10, gdy takie przedmioty są niepochodzące.

5. Postanowienia ust. 1-4 stosuje się wyłącznie do materiałów będących przedmiotem niniejszej umowy. Ponadto nie stanowią one przeszkody dla stosowania systemu refundacji wywozowych w odniesieniu do produktów rolnych przy wywozie zgodnie z postanowieniami umowy.

TYTUŁ  V

DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł  16

Wymogi ogólne

1. Produkty pochodzące ze Wspólnoty przy przywozie do Serbii oraz produkty pochodzące z Serbii przy przywozie do Wspólnoty korzystają z postanowień niniejszej umowy po przedstawieniu:

a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór znajduje się w załączniku III lub

b) w przypadkach określonych w art. 22 ust. 1, deklaracji (zwanej dalej "deklaracją na fakturze"), sporządzonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub jakimkolwiek innym dokumencie handlowym opisującym dane produkty w sposób wystarczająco szczegółowy, aby można je było zidentyfikować; tekst deklaracji na fakturze zamieszczony jest w załączniku IV.

2. Niezależnie od ust. 1 niniejszego artykułu produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego protokołu korzystają, w przypadkach określonych w art. 27, z postanowień niniejszej umowy bez konieczności przedkładania jakiegokolwiek z dokumentów określonych powyżej.

Artykuł  17

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

1. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiane jest przez organy celne kraju wywozu na pisemny wniosek sporządzony przez eksportera lub - na jego odpowiedzialność - przez jego upoważnionego przedstawiciela.

2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełniają zarówno świadectwo przewozowe EUR.1, jak i formularz wniosku, których wzory zamieszczone są w załączniku III. Formularze te wypełnia się w jednym z języków, w których sporządzona została umowa oraz zgodnie z prawem kraju wywozu. Jeżeli sporządzane są odręcznie, wypełnia się je tuszem, drukowanymi literami. Opis produktów musi być zamieszczony w polu do tego przeznaczonym bez pozostawiania wolnych wierszy. Jeżeli pole nie jest wypełnione w całości, należy nakreślić linię poziomą poniżej ostatniej linijki opisu oraz przekreślić puste miejsce.

3. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 jest zobowiązany do przedłożenia w dowolnym momencie na żądanie organów celnych kraju wywozu, w którym świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane, wszystkich odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów i spełnienie pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

4. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają organy celne państwa członkowskiego Wspólnoty lub Serbii, jeżeli dane produkty można uznać za produkty pochodzące ze Wspólnoty, z Serbii lub z jednego z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4 i które spełniają inne wymogi niniejszego protokołu.

5. Organy celne wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1 podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zweryfikowania statusu pochodzenia produktów i wypełnienia innych wymogów niniejszego protokołu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić weryfikację ksiąg rachunkowych eksportera lub innego rodzaju kontrolę, którą uznają za stosowną. Organy celne wystawiające świadectwo zapewniają także, aby formularze określone w ust. 2 były należycie wypełnione. W szczególności sprawdzają, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w sposób wykluczający możliwość dodania fałszywych wpisów.

6. Datę wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 wskazuje się w polu 11 świadectwa.

7. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają organy celne i udostępniają je eksporterowi od chwili faktycznego dokonania wywozu lub jego zapewnienia.

Artykuł  18

Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawiane z mocą wsteczną

1. Bez względu na postanowienia art. 17 ust. 7 świadectwo przewozowe EUR.1 może, w drodze wyjątku, zostać wystawione po dokonaniu wywozu produktów, do których się odnosi, jeżeli:

a) nie zostało ono wystawione w chwili dokonywania wywozu z powodu błędu lub niezamierzonych pominięć lub zaistnienia innych szczególnych okoliczności

lub

b) zgodnie z wymogami organów celnych wykazano, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało z przyczyn technicznych przyjęte przy przywozie.

2. Do celów stosowania ust. 1, eksporter musi wskazać w swoim wniosku miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1 oraz podać przyczyny wystąpienia z wnioskiem.

3. Organy celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 z mocą wsteczną jedynie po sprawdzeniu, że informacje zawarte we wniosku eksportera są zgodne z informacjami znajdującymi się w odpowiednich dokumentach.

4. W certyfikatach EUR.1 wystawionych retrospektywnie umieszcza się następujący wpis w języku angielskim: "WYSTAWIONO Z MOCĄ WSTECZNĄ"

5. Wpis określony w ust. 4 umieszcza się w rubryce "Uwagi" świadectwa przewozowego EUR.1.

Artykuł  19

Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

1. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1, eksporter może zwrócić się do organów celnych, które je wystawiły, z wnioskiem o wystawienie duplikatu w oparciu o dokumenty wywozowe znajdujące się w ich posiadaniu.

2. Duplikat wystawiony w ten sposób zawiera następującą adnotację w języku angielskim: "DUPLICATE"

3. Adnotację określoną w ust. 2 umieszcza się w polu "Uwagi" duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.

4. Duplikat, który musi być opatrzony datą wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1, staje się skuteczny od tej daty.

Artykuł  20

Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio

Jeżeli produkty pochodzące są poddawane kontroli urzędu celnego we Wspólnocie lub w Serbii, oryginalny dowód pochodzenia może zostać zastąpiony, na potrzeby wysłania wszystkich tych produktów lub niektórych z nich do innego miejsca we Wspólnocie lub w Serbii, jednym lub kilkoma świadectwami przewozowymi EUR.1. Zastępcze świadectwa przewozowe EUR.1 wystawiane są przez urząd celny, pod kontrolą którego znajdują się produkty.

Artykuł  21

Rozróżnienie księgowe

1. W przypadku wystąpienia znacznych kosztów lub poważnych trudności związanych z oddzielnym magazynowaniem materiałów pochodzących i niepochodzących, które są identyczne i wymienne, organy celne mogą, na pisemny wniosek zainteresowanych, zezwolić na stosowanie tak zwanej metody "rozróżnienia księgowego" przy zarządzaniu magazynowaniem takich materiałów.

2. Metoda musi pozwalać na to, by w danym okresie rozrachunkowym, ilość produktów uzyskanych, które można uznać za "pochodzące", była taka sama jak ilość, która zaostałaby uzyskana w przypadku fizycznego rozdzielenia magazynowanych materiałów.

3. Organy celne mogą udzielić takiego pozwolenia z zastrzeżeniem wszelkich warunków, które uznają za stosowne.

4. Metoda jest zarejestrowana i stosowana na podstawie ogólnych reguł księgowych mających zastosowanie w kraju wytworzenia produktu.

5. Korzystający z metody może, zależnie od okoliczności, sporządzać lub występować z wnioskiem o dowody pochodzenia w odniesieniu do takiej ilości produktów, jakie można uznać pochodzące. Na wniosek organów celnych korzystający składa oświadczenie dotyczące sposobu zarządzania tymi ilościami.

6. Organy celne kontrolują sposób korzystania z pozwolenia i mogą je cofnąć w każdej chwili, gdy korzystający w jakikolwiek sposób czyni z niego niewłaściwy użytek lub nie spełnia któregokolwiek z pozostałych warunków określonych w niniejszym protokole.

Artykuł  22

Warunki sporządzania deklaracji na fakturze

1. Deklaracja na fakturze, o której mowa w art. 16 ust. 1 lit. b), może zostać sporządzona:

a) przez upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 23

lub

b) eksportera przesyłki składającej się z jednego bądź kilku opakowań zawierających produkty pochodzące, których ogólna wartość nie przekracza 6.000 EUR.

2. Deklarację na fakturze można sporządzić, jeżeli dane produkty mogą zostać uznane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, z Serbii lub z jednego z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4, i które spełniają inne wymogi niniejszego protokołu:

3. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze jest zobowiązany do przedłożenia w każdej chwili, na wniosek organów celnych kraju wywozu, wszystkich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów oraz spełnienie pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

4. Eksporter sporządza deklarację na fakturze wpisując na maszynie, stemplując lub drukując na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, deklarację, której tekst zamieszczony jest w załączniku IV, w jednej z wersji językowych określonych w tym załączniku oraz zgodnie z przepisami prawa kraju wywozu. Jeżeli deklaracja jest sporządzana odręcznie; powinna być napisana tuszem, drukowanymi literami.

5. Deklaracje na fakturze są opatrzone własnoręcznym oryginalnym podpisem eksportera. Od upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 23 nie wymaga się jednak podpisu na takich deklaracjach, pod warunkiem że złoży on organom celnym kraju wywozu pisemne zobowiązanie do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za każdą deklarację na fakturze, która go identyfikuje, tak jakby była podpisana przez niego własnoręcznie.

6. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona przez eksportera, gdy produkty do których się odnosi są wywożone lub po dokonaniu ich wywozu, pod warunkiem, że zostanie ona przedstawiona w kraju przywozu nie później niż dwa lata po dokonaniu przywozu produktów, do których się odnosi.

Artykuł  23

Upoważniony eksporter

1. Organy celne kraju wywozu mogą upoważnić eksportera (zwanego dalej "upoważnionym eksporterem") dokonującego częstych wysyłek produktów na mocy niniejszej umowy, aby sporządzał deklaracje na fakturze niezależnie od wartości wywożonych produktów. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie musi przedstawić, w sposób satysfakcjonujący organy celne, wszelkie gwarancje niezbędne do zweryfikowania pochodzenia produktów oraz spełnienia wszystkich innych wymogów niniejszego protokołu.

2. Organy celne mogą uzależnić przyznanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia wszelkich warunków, jakie uznają za właściwe.

3. Organy celne przyznają upoważnionemu eksporterowi numer upoważnienia celnego, który musi zostać zamieszczony na deklaracji na fakturze.

4. Organy celne kontrolują sposób używania upoważnienia przez upoważnionego eksportera.

5. Organy celne mogą w każdej chwili cofnąć upoważnienie. Dokonują tego, jeżeli upoważniony eksporter nie daje już gwarancji określonych w ust. 1, nie spełnia już warunków określonych w ust. 2 lub w inny sposób niewłaściwie wykorzystuje upoważnienie.

Artykuł  24

Termin ważności dowodu pochodzenia

1. Dowód pochodzenia jest ważny przez cztery miesiące od daty wystawienia w kraju wywozu i musi być przedłożony w wymienionym okresie organom celnym kraju przywozu.

2. Dowody pochodzenia przedstawiane organom celnym kraju przywozu po terminie ich przedstawienia określonym w ust. 1 mogą zostać przyjęte do celów stosowania preferencyjnego traktowania, jeżeli fakt nieprzedłożenia dokumentów przed ustalonym terminem jest spowodowany wyjątkowymi okolicznościami.

3. W innych przypadkach przedłożenia dowodów z opóźnieniem, organy celne kraju przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia, jeżeli produkty zostały im przedstawione przed upływem wspomnianego terminu.

Artykuł  25

Przedkładanie dowodów pochodzenia

Dowody pochodzenia przedkłada się organom celnym kraju przywozu zgodnie z procedurami stosowanymi w tym kraju. Organy te mogą zażądać tłumaczenia dowodu pochodzenia oraz zażądać, aby do zgłoszenia przywozowego zostało dołączone oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki stosowania niniejszej umowy.

Artykuł  26

Przywóz partiami

Jeżeli na wniosek importera i na warunkach określonych przez organy celne kraju przywozu produkty zdemontowane lub niezmontowane, w rozumieniu reguły ogólnej 2 lit. a) zharmonizowanego systemu, należące do sekcji XVI i XVII lub klasyfikowane pod pozycjami 7308 i 9406 zharmonizowanego systemu, przywożone są partiami, organom celnym przedstawiany jest jeden dowód pochodzenia przy przywozie pierwszej partii.

Artykuł  27

Zwolnienie z dowodu pochodzenia

1. Produkty wysłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub stanowiące część bagażu osobistego podróżnych mogą zostać uznane za produkty pochodzące bez wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia, pod warunkiem, że takie produkty nie są przywożone w celach handlowych i zostały zgłoszone jako spełniające wymogi niniejszego protokołu i że nie ma żadnych wątpliwości co do wiarygodności takiego zgłoszenia. W przypadku przesyłek pocztowych takie oświadczenie może zostać umieszczone na zgłoszeniu celnym CN22/CN23 lub na załączonej do tego dokumentu kartce papieru.

2. Przywóz, który jest okazjonalny i dotyczy wyłącznie produktów do osobistego użytku ich odbiorców albo podróżnych lub ich rodzin nie jest uważany za przywóz w celach handlowych, jeżeli rodzaj i ilość produktów nie wskazuje na przeznaczenie handlowe.

3. Ponadto łączna wartość takich produktów nie może przekraczać 500 EUR w przypadku małych paczek lub 1.200 EUR w przypadku produktów stanowiących część bagażu osobistego podróżnych.

Artykuł  28

Dokumenty potwierdzające

Dokumenty określone w art. 17 ust. 3 i art. 22 ust. 3, wykorzystane do celów potwierdzenia, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją na fakturze mogą być uważane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, z Serbii lub z jednego z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i art. 4, które spełniają pozostałe wymogi niniejszego protokołu, mogą m.in. składać się z:

a) bezpośrednich dowodów dotyczących procesów przeprowadzonych przez eksportera lub dostawcę w celu uzyskania danych towarów, zawartych na przykład w jego rachunkach lub dokumentach księgowych;

b) dokumentów potwierdzających status pochodzenia użytych materiałów, wystawionych lub sporządzonych we Wspólnocie lub w Serbii, jeżeli takie dokumenty są używane zgodnie z prawem krajowym;

c) dokumentów potwierdzających dokonanie obróbki lub przetworzenia materiałów we Wspólnocie lub w Serbii, wystawionych lub sporządzonych we Wspólnocie lub w Serbii, jeżeli takie dokumenty są używane zgodnie z prawem krajowym;

d) świadectwa przewozowe EUR.1 lub deklaracje na fakturze potwierdzające status pochodzenia wykorzystanych materiałów, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Serbii zgodnie z niniejszym protokołem, lub w jednym z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i art. 4, zgodnie z regułami pochodzenia identycznymi z regułami zawartymi w niniejszym protokole;

e) odpowiednie dowody dotyczące obróbki lub przetworzenia przeprowadzonego poza Wspólnotą lub Serbią zgodnie z art. 12, potwierdzające, że spełniono wymogi zawarte w tym artykule.

Artykuł  29

Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

1. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 przechowuje dokumenty określone w art. 17 ust. 3 przez okres co najmniej trzech lat.

2. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze przechowuje kopię tej deklaracji na fakturze, jak również dokumenty określone w art. 22 ust. 3 przez okres co najmniej trzech lat.

3. Organy celne kraju wywozu wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1 przechowują formularz wniosku określony w art. 17 ust. 2 przez okres co najmniej trzech lat.

4. Organy celne kraju przywozu przechowują przedstawione im świadectwa przewozowe EUR.1 i deklaracje na fakturze przez okres co najmniej trzech lat.

Artykuł  30

Niezgodności i błędy formalne

1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie pochodzenia a oświadczeniami podanymi w dokumentach przedłożonych w urzędzie celnym w celu spełnienia formalności związanych z przywozem produktów, nie unieważnia tym samym dowodu pochodzenia, jeżeli zostanie odpowiednio dowiedzione, że dany dokument rzeczywiście odpowiada przedstawionym produktom.

2. Oczywiste błędy formalne, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powinny powodować odrzucenia dokumentu, jeżeli błędy te nie wzbudzają wątpliwości co do poprawności oświadczeń złożonych w dokumencie.

Artykuł  31

Kwoty wyrażone w euro

1. Do celów stosowania postanowień art. 22 ust. 1 lit. b) i art. 27 ust. 3, w przypadkach gdy produkty są fakturowane w walucie innej niż euro, kwoty wyrażone w walucie krajowej państwa członkowskiego Wspólnoty, Serbii oraz innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i art. 4, stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro, są określane corocznie przez dane kraje.

2. Przesyłka korzysta z postanowień art. 22 ust. 1 lit. b) lub art. 27 ust. 3 poprzez odniesienie do waluty, w której sporządzona jest faktura, zgodnie z kwotą ustaloną dla zainteresowanego państwa.

3. Kwoty podawane w jakiejkolwiek walucie krajowej stanowią równowartość kwot wyrażonych w euro wg kursu z pierwszego dnia roboczego października. Kwoty wyrażone w walutach narodowych zgłaszane są Komisji Europejskiej do dnia 15 października i obowiązują od 1 stycznia następnego roku. Komisja Europejska powiadamia pozostałe kraje o wysokości kwot wyrażonych w walutach narodowych.

4. Kraj może zaokrąglić w górę lub w dół kwoty otrzymane po przeliczeniu kwoty wyrażonej w euro na swoją walutę krajową. Kwota po zaokrągleniu nie może różnić się od kwoty otrzymanej po przeliczeniu o więcej niż 5 %. Kraj może pozostawić bez zmian kwoty wyrażone w walucie krajowej stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro, jeżeli w wyniku corocznego ich dostosowywania przewidzianego w ust. 3 kwoty te po dokonaniu przeliczenia, a przed zaokrągleniem, ulegają podwyższeniu o nie więcej niż 15 % równowartości kwoty wyrażonej w walucie krajowej. Równowartość kwoty wyrażonej w walucie krajowej może być pozostawiona bez zmian, jeżeli po przeliczeniu byłaby ona niższa niż równowartość kwoty wyrażonej w walucie krajowej.

5. Kwoty wyrażone w euro podlegają przeglądowi dokonywanemu przez Komitet Przejściowy na wniosek Wspólnoty lub Serbii. Przeprowadzając przegląd Komitet Przejściowy rozważy celowość zachowania skutków odnośnych ograniczeń uwzględniając wartości rzeczywiste. W tym celu może on podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w euro.

TYTUŁ  VI

UZGODNIENIA DOTYCZĄCE WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

Artykuł  32

Wzajemna pomoc

1. Organy celne państw członkowskich Wspólnoty i Serbii udostępnią sobie wzajemnie za pośrednictwem Komisji Europejskiej wzory odcisków pieczęci używanych w ich urzędach celnych przy wystawianiu świadectw przewozowych EUR.1 oraz adresy organów celnych odpowiedzialnych za weryfikację tych świadectw i deklaracji na fakturze.

2. W celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego protokołu, Wspólnota i Serbia będą udzielać sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem właściwych organów administracji celnej, przy sprawdzaniu autentyczności świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji na fakturze i poprawności informacji podanych w tych dokumentach.

Artykuł  33

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1. Późniejsze weryfikacje dowodów pochodzenia przeprowadzane są wyrywkowo lub za każdym razem, kiedy organy celne kraju przywozu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności tych dokumentów, statusu pochodzenia danych produktów lub spełnienia innych wymogów niniejszego protokołu.

2. Do celów stosowania postanowień ust. 1, organy celne kraju przywozu zwracają świadectwo przewozowe EUR.1 oraz fakturę, jeżeli taka została przedłożona, deklarację na fakturze lub kopię tych dokumentów organom celnym kraju wywozu, podając w stosownych przypadkach powody złożenia wniosku o weryfikację. Wszelkie uzyskane dokumenty lub informacje wskazujące, iż informacje podane na dowodzie pochodzenia są nieprawdziwe, są przekazywane wraz z wnioskiem o przeprowadzenie weryfikacji.

3. Weryfikacje przeprowadzają organy celne kraju wywozu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić weryfikację ksiąg rachunkowych eksportera lub innego rodzaju kontrolę, którą uznają za stosowną.

4. Jeżeli organy celne kraju przywozu podejmą decyzję o zawieszeniu przyznania preferencyjnego traktowania w odniesieniu do danych produktów w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, oferują importerowi możliwość zwolnienia tych produktów, z zastrzeżeniem podjęcia wobec nich wszelkich niezbędnych środków ostrożności, jakie uznają za niezbędne.

5. Organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację zostaną jak najszybciej poinformowane o jej wynikach. Wyniki te jasno wskazują, czy dokumenty są autentyczne oraz czy dane produkty można uznać za pochodzące ze Wspólnoty, z Serbii lub z jednego z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i art. 4, oraz czy spełniają one pozostałe wymogi niniejszego protokołu.

6. Jeżeli w przypadkach uzasadnionych wątpliwości brak jest odpowiedzi w terminie dziesięciu miesięcy od dnia przedstawienia wniosku o weryfikację lub jeżeli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do stwierdzenia autentyczności danego dokumentu lub rzeczywistego pochodzenia produktów, organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, odmówią przyznania uprawnienia do preferencji.

Artykuł  34

Rozstrzyganie sporów

Jeżeli sporów dotyczących procedur weryfikacji, o których mowa w art. 33, nie można rozstrzygnąć między organami celnymi, które wystąpiły z wnioskiem o weryfikację, a organami odpowiedzialnymi za przeprowadzenie takiej weryfikacji lub jeżeli pojawi się problem związany z interpretacją niniejszego protokołu, spór taki jest przedkładany Komitetowi Przejściowemu.

We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów między importerem a organami celnymi kraju przywozu podlega ustawodawstwu wspomnianego kraju.

Artykuł  35

Kary

Karze podlega każdy, kto sporządza lub przyczynia się do sporządzenia dokumentu zawierającego nieprawdziwe informacje w celu uzyskania traktowania preferencyjnego dla produktów.

Artykuł  36

Strefy wolnocłowe

1. Wspólnota i Serbia podejmują wszelkie kroki niezbędne do tego, by produkty będące przedmiotem handlu i objęte dowodem pochodzenia, których transport ma miejsce z wykorzystaniem strefy wolnocłowej znajdującej się na ich terytorium, nie były zastępowane innymi towarami ani nie były poddawane czynnościom innym niż normalne stosowane w celu zapobieżenia zepsuciu.

2. W drodze zwolnienia od postanowień zawartych w ust. 1, w przypadku gdy produkty pochodzące ze Wspólnoty lub z Serbii są przywożone do strefy wolnocłowej na podstawie dowodu pochodzenia i zostają poddane obróbce lub przetworzeniu, jeżeli dana obróbka lub przetworzenie są zgodne z postanowieniami niniejszego protokołu, to właściwe organy celne wystawiają na wniosek eksportera nowe świadectwo przewozowe EUR.1.

TYTUŁ  VII

CEUTA I MELILLA

Artykuł  37

Stosowanie niniejszego protokołu

1. Użyte w art. 2 określenie "Wspólnota" nie obejmuje Ceuty i Melilli.

2. Produkty pochodzące z Serbii przy przywozie do Ceuty i Melilli korzystają pod każdym względem z takiej samej procedury celnej jak ta, która ma zastosowanie do produktów pochodzących z obszaru celnego Wspólnoty na mocy protokołu 2 Aktu przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Wspólnot Europejskich. Serbia stosuje wobec przywozu produktów objętych niniejszą umową oraz pochodzących z Ceuty i Melilli taki sam system celny, jak dla produktów przywożonych oraz pochodzących ze Wspólnoty.

3. Do celów stosowania ust. 2 w odniesieniu do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli, niniejszy protokół stosuje się mutatis mutandis, z zastrzeżeniem warunków specjalnych określonych w art. 38.

Artykuł  38

Warunki specjalne

1. Pod warunkiem, że były transportowane bezpośrednio, zgodnie z postanowieniami art. 13, następujące produkty uważa się za:

1.1. pochodzące z Ceuty i Melilli:

a) produkty całkowicie uzyskane w Ceucie i Melilli;

b) produkty uzyskane w Ceucie i Melilli, do wytwarzania których wykorzystuje się produkty inne niż wymienione w lit. a), pod warunkiem że:

(i) produkty te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6

lub że

(ii) produkty te pochodzą z Serbii lub ze Wspólnoty, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza czynności określone w art. 7;

1.2. produkty pochodzące z Serbii:

a) produkty całkowicie uzyskane w Serbii;

b) produkty uzyskane w Serbii, do wytworzenia których użyto produktów innych niż wymienione w lit. a) pod warunkiem, że:

(i) produkty te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6

lub że

(ii) produkty te pochodzą z Ceuty i Melilli lub ze Wspólnoty, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza czynności określone w art. 7.

2. Ceutę i Melillę uważa się za jedno terytorium.

3. Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza wpis "Serbia" i "Ceuta i Melilla" w polu 2 świadectwa przewozowego EUR.1 lub na deklaracji na fakturze. Dodatkowo, w przypadku produktów pochodzących z Ceuty i Melilli, pochodzenie towarów powinno być wskazane w polu 4 świadectwa przewozowego EUR.1 lub na deklaracji na fakturze.

4. Organy celne Hiszpanii są odpowiedzialne za stosowanie niniejszego protokołu w Ceucie i Melilli.

TYTUŁ  VIII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  39

Zmiany w niniejszym protokole

Komitet Przejściowy może zdecydować o wprowadzeniu zmian do postanowień niniejszego protokołu.

______

⁽¹⁾ Jak określono w konkluzjach Rady ds. Ogólnych z kwietnia 1997 r. i komunikacie Komisji z maja 1999 r. w sprawie ustanowienia procesu stabilizacji i stowarzyszenia z krajami Bałkanów Zachodnich.

⁽²⁾ Decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. stosuje się do produktów innych niż produkty rolne zdefiniowane w układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją i inne niż produkty węgla i stali zdefiniowane w umowie między Europejską Wspólnotą Węgla i Stali i Republika Turcji w sprawie handlu produktami objętymi Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Węgla i Stali.

ZAŁĄCZNIK  I 

Uwagi wprowadzające do wykazu w Załączniku II

Uwaga 1:

Niniejszy wykaz określa warunki, które muszą spełniać wszystkie produkty, by zostać uznane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6 protokołu 3.

Uwaga 2:

2.1. Pierwsze dwie kolumny w wykazie opisują produkt uzyskany. Pierwsza kolumna podaje numer pozycji lub numer działu stosowany w zharmonizowanym systemie, natomiast druga zawiera opis towarów zastosowany w danym systemie w odniesieniu do tej pozycji lub tego działu. Dla każdego wpisu w dwóch pierwszych kolumnach podano regułę określoną w kolumnie 3 lub 4. Jeżeli, w pewnych przypadkach, wpis w pierwszej kolumnie poprzedza "ex", oznacza to, że regułę podaną w kolumnie 3 lub 4 stosuje się wyłącznie do części pozycji opisanej w kolumnie 2.

2.2. Jeżeli w kolumnie 1 znajduje się kilka numerów pozycji lub też podany jest tam numer działu i w związku z tym produkty w kolumnie 2 opisane są w sposób ogólny, odpowiednie reguły wymienione w kolumnie 3 lub 4 stosuje się do wszystkich produktów, które w ramach zharmonizowanego systemu klasyfikowane są pod różnymi pozycjami danego działu lub pod pozycjami zebranymi w kolumnie 1.

2.3. Jeżeli w wykazie podane są różne reguły mające zastosowanie do różnych produktów objętych tą samą pozycją, w każdym tiret zawarty jest opis odnoszący się do części pozycji będącej przedmiotem odpowiedniej reguły z kolumny 3 lub 4.

2.4. W przypadku gdy wpisowi w pierwszych dwóch kolumnach odpowiada reguła określona zarówno w kolumnie 3 jak i 4, eksporter może wybrać zastosowanie albo reguły określonej w kolumnie 3, albo reguły określonej w kolumnie 4. Jeżeli kolumna 4 nie zawiera reguły dotyczącej pochodzenia, należy zastosować regułę określoną w kolumnie 3.

Uwaga 3:

3.1. Postanowienia art. 6 protokołu 3 dotyczące produktów, które uzyskały status pochodzenia, a które są używane do produkcji innych produktów, mają zastosowanie bez względu na to, czy wspomniany status został nabyty w fabryce, w której użyto tych produktów, czy w innej fabryce znajdującej się na terytorium umawiającej się strony.

Przykład:

Silnik objęty pozycją 8407, dla którego reguła określa, że wartość materiałów niepochodzących, które mogą wchodzić w jego skład nie może przekraczać 40 % ceny ex works produktu, wytwarzany jest z "innej stali stopowej pobieżnie ukształtowanej przez kucie" objętej pozycją ex 7224.

Jeżeli odkuwka została wykonana we Wspólnocie z niepochodzącej wlewki, to odkuwka nabyła już status pochodzenia w oparciu o regułę dla pozycji ex 7224 w wykazie. Może ona potem być liczona jako pochodząca przy obliczaniu wartości silnika, niezależnie od tego, czy został on wyprodukowany w tej samej fabryce czy w innej fabryce we Wspólnocie. Wartość niepochodzącej wlewki nie jest więc brana pod uwagę przy sumowaniu wartości użytych materiałów niepochodzących.

3.2. Reguła podana w wykazie określa minimalny stopień wymaganej obróbki lub przetworzenia, a przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia również nadaje status pochodzenia; i odwrotnie, przeprowadzenie mniejszego zakresu obróbki lub przetworzenia nie nadaje statusu pochodzenia. W związku z tym, jeżeli reguła przewiduje, że na pewnym etapie wytwarzania można wykorzystać materiał niepochodzący, wykorzystanie tego materiału na wcześniejszym etapie wytwarzania jest dozwolone, natomiast na późniejszym etapie nie jest dozwolone.

3.3. Bez uszczerbku dla uwagi 3.2, jeżeli w regule użyto sformułowania "Wytworzenie z materiałów objętych dowolną pozycją", można wykorzystać materiały objęte dowolną pozycją (nawet materiały o takim samym opisie i tej samej pozycji co dany produkt), z zastrzeżeniem wszelkich szczególnych ograniczeń, które również mogą być zawarte w regule.

Jednakże, wyrażenie "Wytworzenie z materiałów objętych dowolną pozycją, włącznie z innymi materiałami objętymi pozycją ..." lub "Wytworzenie z materiałów objętych dowolną pozycją, włącznie z materiałami objętymi tą samą pozycją, co produkt" oznacza, że można wykorzystać materiały objęte dowolną pozycją, z wyjątkiem materiałów o takim samym opisie jak produkt opisany w kolumnie 2 wykazu.

3.4. Jeżeli reguła w wykazie określa, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może zostać użyty jeden lub więcej materiałów. Nie oznacza to, że należy użyć wszystkich materiałów.

Przykład:

Reguła mająca zastosowanie do tkanin objętych pozycjami 5208-5212 określa, że mogą być użyte włókna naturalne i że wśród innych materiałów można również użyć materiałów chemicznych. Reguła ta nie oznacza, że należy używać zarówno włókien naturalnych jak i materiałów chemicznych; można użyć jednego lub drugiego rodzaju tych materiałów lub obydwu.

3.5. Jeżeli zamieszczona w wykazie reguła przewiduje, że produkt musi być wytworzony z określonego materiału, warunek ten oczywiście nie wyklucza stosowania innych materiałów, które ze względu na właściwe im cechy, nie mogą spełnić warunków reguły. (Patrz również: uwaga 6.2 poniżej w odniesieniu do wyrobów włókienniczych).

Przykład:

Reguła dotycząca przetworów spożywczych objętych pozycją 1904, która wyraźnie wyklucza użycie zbóż i ich pochodnych, nie wyklucza wykorzystania soli mineralnych, substancji chemicznych lub innych dodatków, które nie są produkowane ze zbóż.

Jednakże reguły tej nie stosuje się do produktów, które nie mogą być wytwarzane z materiałów wymienionych w wykazie, jednak mogą być wytwarzane z tego samego rodzaju materiałów znajdujących się na wcześniejszym etapie wytwarzania.

Przykład:

W przypadku artykułów odzieżowych z ex działu 62 wytworzonych z materiałów nietkanych, jeżeli dla tej klasy artykułów dozwolone jest wyłącznie stosowanie niepochodzącej przędzy, nie jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego materiału nietkanego - nawet jeżeli materiałów nietkanych nie można wykonać z przędzy. W takich przypadkach materiał wyjściowy będzie zazwyczaj na etapie przed przędzą, tj. na etapie włókna.

3.6. Jeżeli przedstawiona w wykazie reguła przewiduje dwie maksymalne wartości procentowe materiałów niepochodzących, które mogą zostać wykorzystane, wartości tych nie można sumować. Oznacza to, iż maksymalna wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie może nigdy przekroczyć wyższej wartości procentowej. Ponadto poszczególne wartości procentowe nie mogą być przekraczane w przypadku określonych materiałów, do których się odnoszą.

Uwaga 4:

4.1. Użyte w wykazie określenie "włókna naturalne" odnosi się do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne. Określenie to jest ograniczone do etapu poprzedzającego etap przędzenia, włączając w to także odpady oraz, o ile nie postanowiono inaczej, dotyczy ono także włókien zgrzebnych, czesankowych i inaczej przetworzonych, jednak nie przędzonych.

4.2. Określenie "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie objęte pozycją 0503, jedwab objęty pozycją 5002 i 5003, jak również włókna wełniane, cienką lub grubą sierść zwierzęcą objęte pozycjami 5101 do 5105, włókna bawełniane objęte pozycjami 5201 do 5203 oraz pozostałe włókna roślinne objęte pozycjami 5301 do 5305.

4.3. Określeń "pulpa włókiennicza", "materiały chemiczne" i "materiały do produkcji papieru" użyto w wykazie do opisywania materiałów, które nie są klasyfikowane w działach 50 do 63, a które mogą być używane do wytworzenia włókien sztucznych, syntetycznych, papierniczych lub przędz.

4.4. Określenie "włókna odcinkowe chemiczne" jest używane w wykazie w odniesieniu do kabla z włókna ciągłego syntetycznego lub sztucznego, włókien odcinkowych lub odpadów objętych pozycjami 5501 do 5507.

Uwaga 5:

5.1. Jeżeli w stosunku do określonych produktów ujętych w wykazie dokonuje się odesłania do niniejszej uwagi, warunki określone w kolumnie 3 nie mają zastosowania do żadnych podstawowych materiałów włókienniczych, użytych do wytworzenia tych produktów, które stanowią razem 10 % lub mniej całkowitej masy wszystkich użytych podstawowych materiałów włókienniczych. (Zobacz również uwagi 5.3 i 5.4 poniżej).

5.2. Jednakże tolerancja określona w uwadze 5.1 może mieć zastosowanie wyłącznie do produktów mieszanych, które zostały wykonane z dwóch lub więcej podstawowych materiałów włókienniczych.

Podstawowymi materiałami włókienniczymi są:

– jedwab,

– wełna,

– gruba sierść zwierzęca,

– cienka sierść zwierzęca,

– włosie końskie,

– bawełna,

– materiały do produkcji papieru i papier,

– len,

– konopie siewne,

– juta i pozostałe włókna łykowe,

– sizal i pozostałe włókna tekstylne z rodzaju "Agave",

– włókno kokosowe, manila, ramia i pozostałe włókna tekstylne roślinne,

– syntetyczne włókno ciągłe,

– sztuczne włókna ciągłe chemiczne,

– włókna ciągłe przewodzące prąd,

– syntetyczne włókna odcinkowe z polipropylenu,

– syntetyczne włókna odcinkowe z poliestru,

– syntetyczne włókna odcinkowe z poliamidu,

– syntetyczne włókna odcinkowe z poliakrylonitrylu,

– syntetyczne włókna odcinkowe z poliimidu,

– syntetyczne włókna odcinkowe z politetrafluoroetylenu,

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poli(siarczku fenylu),

– syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poli(chlorku winylu),

– inne syntetyczne włókna odcinkowe,

– sztuczne włókna odcinkowe z wiskozy,

– pozostałe sztuczne włókna odcinkowe,

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniowa,

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru, nawet rdzeniowa,

– produkty objęte pozycją 5605 (przędza metalizowana) zawierające pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstwy tworzywa sztucznego, nawet powlekanego proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, wklejonego za pomocą przezroczystego lub barwnego kleju między dwie warstwy tworzywa sztucznego,

– pozostałe produkty objęte pozycją 5605.

Przykład:

Przędza objęta pozycją 5205 wykonana z włókien bawełnianych objętych pozycją 5203 i włókien odcinkowych syntetycznych objętych pozycją 5506 jest przędzą mieszaną. Dlatego też mogą zostać użyte niepochodzące syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne, niespełniające reguł pochodzenia (zgodnie z którymi wymagana jest produkcja z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej) pod warunkiem, że ich masa całkowita nie przekracza 10 % masy przędzy.

Przykład:

Tkanina wełniana objęta pozycją 5112, zrobiona z przędzy wełnianej objętej pozycją 5107 i przędzy syntetycznej z włókien odcinkowych objętej pozycją 5509, jest tkaniną mieszaną. Dlatego też przędza syntetyczna, która nie spełnia reguł pochodzenia (wymagających wytworzenia z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej) lub przędza wełniana, która nie spełnia reguł pochodzenia (wymagających wytworzenia z włókien naturalnych niezgrzeblonych, nieczesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia) lub mieszanina tych dwóch może być użyta pod warunkiem, że ich całkowita masa nie przekracza 10 % masy tkaniny.

Przykład:

Tkanina rózgowa objęta pozycją 5802, wykonana z przędzy bawełnianej objętej pozycją 5205 i tkaniny bawełnianej objętej pozycją 5210, jest produktem mieszanym tylko wtedy, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną wykonaną z typów przędzy zakwalifikowanych do dwóch różnych pozycji, lub jeżeli same przędze są mieszankami.

Przykład:

Jeżeli dana tkanina rózgowa została wykonana z przędzy bawełnianej objętej pozycją 5205 i tkaniny syntetycznej objętej pozycją 5407, to oczywiście użyte przędze są dwoma odrębnymi podstawowymi materiałami tekstylnymi, i tym samym tkanina rózgowa również jest produktem mieszanym.

5.3. W przypadku produktów zawierających "przędzę z poliuretanu uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniowego", tolerancja dla tej przędzy wynosi 20 %.

5.4. W przypadku produktów zawierających "pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstwy tworzywa sztucznego, nawet powlekanego proszkiem aluminiowym, o szerokości nie przekraczającej 5 mm, wklejonego za pomocą przezroczystego lub barwnego kleju pomiędzy dwie warstwy tworzywa sztucznego", tolerancja w odniesieniu do tego pasma wynosi 30 %.

Uwaga 6:

6.1. Jeżeli w wykazie dokonuje się odesłania do niniejszej uwagi, materiały włókiennicze (z wyjątkiem podszewek i płótna krawieckiego), które nie spełniają warunków reguły podanej w kolumnie 3 wykazu dla danego produktu konfekcjonowanego, mogą być wykorzystywane, pod warunkiem że są klasyfikowane w pozycji innej niż produkt, a ich wartość nie przekracza 8 % ceny ex works produktu.

6.2. Bez uszczerbku dla uwagi 6.3, materiały, które nie są klasyfikowane w działach 50 do 63, mogą być swobodnie wykorzystywane do produkcji wyrobów włókienniczych, nawet zawierających materiały włókiennicze.

Przykład:

Jeżeli podana w wykazie reguła przewiduje, że dla poszczególnego artykułu z materiału włókienniczego (takiego jak spodnie), konieczne jest wykorzystanie przędzy, nie wyklucza to wykorzystania artykułów metalowych, takich jak guziki, ponieważ guziki nie są klasyfikowane w działach 50 do 63. Z tego samego powodu nie wyklucza to stosowania zamków błyskawicznych, mimo iż zazwyczaj zawierają one materiały włókiennicze.

6.3. W przypadku gdy stosowana jest reguła określająca procentową zawartość danego materiału, wartość materiałów, które nie są sklasyfikowane w rozdziałach 50-63, musi być uwzględniona przy obliczaniu wartości zastosowanych materiałów niepochodzących.

Uwaga 7:

7.1. "Procesami specyficznymi" do celów pozycji ex 2707, 2713-2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403, są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja za pomocą rozpuszczalników selektywnych;

f) proces obejmujący wszystkie niżej wymienione zabiegi: przetwarzanie przy użyciu skoncentrowanego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywnym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilowanie;

i) izomeryzacja.

7.2. "Procesami specyficznymi", do celów pozycji 2710, 2711 oraz 2712, są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja za pomocą rozpuszczalników selektywnych;

f) proces obejmujący wszystkie niżej wymienione zabiegi: przetwarzanie przy użyciu skoncentrowanego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywnym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilowanie;

i) izomeryzacja.

j) wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich objętych pozycją ex 2710, odsiarczanie z wykorzystaniem wodoru, prowadzące do obniżenia o co najmniej 85 % zawartości siarki w odsiarczanych produktach (metoda ASTM D 1266-59 T);

k) wyłącznie w odniesieniu do produktów objętych pozycją 2710, odparafinowywanie z zastosowaniem procesu innego, niż filtrowanie;

l) wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich objętych pozycją ex 2710, poddawanie działaniu wodoru przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250 °C przy użyciu katalizatora, innego niż do celów odsiarczania, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze poddawanie działaniu wodoru olejów smarowych objętych pozycją ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie uważa się za proces specyficzny;

m) wyłącznie w odniesieniu do olejów opałowych objętych pozycją ex 2710, destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że mniej niż 30 % objętości tych produktów zostanie oddestylowane, łącznie ze stratami, przy temperaturze 300 °C, z zastosowaniem metody ASTM D 86;

n) wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich innych niż oleje napędowe i oleje opałowe objęte pozycją ex 2710, poddawanie działaniu elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości;

o) w odniesieniu tylko do produktów surowych (innych niż wazelina, ozokeryt, wosk montanowy lub wosk torfowy i parafina, zawierających w stosunku wagowym mniej niż 0,75 % oleju) objętych pozycją ex 2712, odolejanie przy pomocy krystalizacji frakcyjnej.

7.3. Do celów pozycji ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403, proste czynności, takie jak oczyszczanie, dekantacja, odsalanie, oddzielanie od wody, filtracja, barwienie, znakowanie, uzyskiwanie danej zawartości siarki poprzez wymieszanie produktów o różnej zawartości siarki oraz wszelkiego rodzaju kombinacje tych czynności lub czynności podobnych, nie nadają pochodzenia.

ZAŁĄCZNIK  II 

Wykaz obróbek lub przetworzeń, które należy wykonać na materiałach niepochodzących, aby wytworzony produkt uzyskał status pochodzenia

Niektóre produkty wymienione w niniejszym wykazie mogą nie być objęte niniejszą umową. W związku z powyższym konieczne jest sprawdzenie innych części niniejszej umowy.

grafika

ZAŁĄCZNIK  III 

WZORY ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR.1 I WNIOSKU O WYDANIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR.1

Instrukcje dotyczące druku

1. Każdy formularz musi mieć wymiary 210 × 297 mm; dopuszcza się tolerancję do minus 5 mm lub plus 8 mm na długość. Należy stosować papier koloru białego, zwymiarowany do pisania, niezawierający masy ściernej, i o gramaturze nie niższej niż 25 g/m². Papier powinien być pokryty siatką giloszową w kolorze zielonym, pozwalającą na wzrokowe wykrycie każdego fałszerstwa dokonanego przy użyciu środków mechanicznych bądź chemicznych.

2. Właściwe organy Stron mogą zastrzec sobie prawo do samodzielnego drukowania formularzy lub zlecić ich druk zatwierdzonym drukarniom. W drugim przypadku każdy z formularzy musi zawierać odesłanie do takiego upoważnienia. Każdy formularz musi zawierać nazwę i adres drukarni lub znak, poprzez który drukarnia może być zidentyfikowana. Formularz opatrzony jest numerem seryjnym, nadrukowanym lub nie, za pomocą którego może on być zidentyfikowany.

ŚWIADECTWO PRZEWOZOWE

grafika

WNIOSEK O WYSTAWIENIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO

grafika

OŚWIADCZENIE EKSPORTERA

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV 

TEKST DEKLARACJI NA FAKTURZE

Deklaracja na fakturze, której tekst znajduje się poniżej, powinna być sporządzona zgodnie z przypisami pod tekstem. Nie jest jednak konieczne zamieszczanie tych przypisów.

Wersja w języku bułgarskim

Износителят на продуктите, обхванати от този документ (митническо разрешение № ...⁽¹⁾) декларира, че освен където ясно е отбелязано друго, тези продукти са с ...⁽²⁾) преференциален произход.

Wersja w języku hiszpańskim

El exportador de los productos incluidos en el presente documento [autorización aduanera no ...⁽¹⁾] declara que, salvo indicación en sentido contrario, estos productos gozan de un origen preferencial ...⁽²⁾.

Wersja w języku czeskim

Vývozce výrobků uvedených v tomto dokumentu (číslo povolení ...⁽¹⁾) prohlašuje, že kromě zřetelně označených mají tyto výrobky preferenční původ v ...⁽²⁾.

Wersja w języku duńskim

Eksportøren af varer, der er omfattet af nærværende dokument, (toldmyndighedernes tilladelse nr. ...⁽¹⁾), erklærer, at varerne, medmindre andet tydeligt er angivet, har præferenceoprindelse i ...⁽²⁾.

Wersja w języku niemieckim

Der Ausführer (Ermächtigter Ausführer; Bewilligungs-Nr. ...⁽¹⁾) der Waren, auf die sich dieses Handelspapier bezieht, erklärt, dass diese Waren, soweit nicht anders angegeben, präferenzbegünstigte ...⁽²⁾ Ursprungswaren sind.

Wersja w języku estońskim

Käesoleva dokumendiga hõlmatud toodete eksportija (tolli kinnitus nr ...⁽¹⁾) deklareerib, et need tooted on ...⁽²⁾ sooduspäritoluga, välja arvatud juhul, kui on selgelt näidetud teisiti.

Wersja w języku greckim

Ο εξαγωγέας των προϊόντων που καλύπτονται από το παρόν έγγραφο [άδεια τελωνείου υπ' αριθ. …⁽¹⁾] δηλώνει ότι, εκτός εάν δηλώνεται σαφώς άλλως, τα προϊόντα αυτά είναι προτιμησιακής καταγωγής …⁽²⁾.

Wersja w języku angielskim

The exporter of the products covered by this document (customs authorisation No ...⁽¹⁾) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products are of ...⁽²⁾ preferential origin.

Wersja w języku francuskim

L'exportateur des produits couverts par le présent document [autorisation douanière no ...⁽¹⁾] déclare que, sauf indication claire du contraire, ces produits ont l'origine préférentielle ...⁽²⁾.

Wersja w języku włoskim

L'esportatore delle merci contemplate nel presente documento [autorizzazione doganale n. ...⁽¹⁾] dichiara che, salvo indicazione contraria, le merci sono di origine preferenziale ...⁽²⁾.

Wersja w języku łotewskim

To produktu eksportëtâjs, kuri ietverti šajä dokumentä (muitas atļauja Nr.. .⁽¹⁾), deklarě, ka, izņemot tur, kur ir citädi skaidri noteikts, šiem produktiem ir preferenciäla izcelsme. .⁽²⁾.

Wersja w języku litewskim

Šiame dokumente išvardytų prekių eksportuotojas (muitinés liudijimo Nr. ...⁽¹⁾) deklaruoja, kad, jeigu kitaip nenurodyta, tai yra ...⁽²⁾ preferencinés kilmés prekés.

Wersja w języku węgierskim

A jelen okmányban szerepló áruk exportére (vámfelhatalmazási szám: ...⁽¹⁾) kijelentem, hogy eltéró egyértelmú jelzés hiányában az áruk preferenciális ...⁽²⁾ származásúak.

Wersja w języku maltańskim

L-esportatur tal-prodotti koperti b'dan id-dokument (awtorizzazzjoni tad-dwana Nru ...⁽¹⁾) jiddikjara li, ħlief fejn indikat b'mod ċar li mhux hekk, dawn il-prodotti huma ta' oriġini preferenzjali ...⁽²⁾.

Wersja w języku niderlandzkim

De exporteur van de goederen waarop dit document van toepassing is (douanevergunning nr. ...⁽¹⁾), verklaart dat, behoudens uitdrukkelijke andersluidende vermelding, deze goederen van preferentiële ... oorsprong zijn⁽²⁾.

Wersja w języku polskim

Eksporter produktów objętych tym dokumentem (upoważnienie władz celnych nr ...⁽¹⁾) deklaruje, że z wyjątkiem gdzie jest to wyraźnie określone, produkty te mają ...⁽²⁾ preferencyjne pochodzenie.

Wersja w języku portugalskim

O abaixo assinado, exportador dos produtos abrangidos pelo presente documento [autorização aduaneira n.o ...⁽¹⁾], declara que, salvo indicação expressa em contrário, estes produtos são de origem preferencial ...⁽²⁾.

Wersja w języku rumuńskim

Exportatorul produselor ce fac obiectul acestui document [autorizaț ia vamală nr. …⁽¹⁾] declară că, exceptând cazul în care în mod expres este indicat altfel, aceste produse sunt de origine preferenț ială …⁽²⁾.

Wersja w języku słowackim

Vývozca výrobkov uvedených v tomto dokumente [číslo povolenia ...⁽¹⁾] vyhlasuje, že okrem zreteľne označených, majú tieto výrobky preferenčný pôvod v ...⁽²⁾.

Wersja w języku słoweńskim

Izvoznik blaga, zajetega s tem dokumentom (pooblastilo carinskih organov št. ...⁽¹⁾) izjavlja, da, razen če ni drugače jasno navedeno, ima to blago preferencialno ...⁽²⁾ poreklo.

Wersja w języku fińskim

Tässä asiakirjassa mainittujen tuotteiden viejä (tullin lupa n:o ...⁽¹⁾) ilmoittaa, että nämä tuotteet ovat, ellei toisin ole selvästi merkitty, etuuskohteluun oikeutettuja ... alkuperätuotteita⁽²⁾.

Wersja w języku szwedzkim

Exportören av de varor som omfattas av detta dokument (tullmyndighetens tillstånd nr. ...⁽¹⁾) försäkrar att dessa varor, om inte annat tydligt markerats, har förmånsberättigande ... ursprung⁽²⁾.

Wersje serbskie

Извозник производа обухваћених овом исправом (царинско овлашћење бр ...⁽¹⁾) изјављује да су, осим ако је то другачије изричито наведено, ови производи ...⁽²⁾ преференцијалног порекла.

Lub

Izvoznik proizvoda obuhvaćenih ovom ispravom (carinsko ovlašćenje br ...⁽¹⁾) izjavljuje da su, osim ako je drugačije izričito navedeno, ovi proizvodi ...⁽²⁾ preferencijalnog porekla.

______

⁽¹⁾ Jeżeli deklaracja na fakturze sporządzana jest przez upoważnionego eksportera, numer upoważnienia upoważnionego eksportera musi zostać wpisany w tym miejscu. Jeżeli deklaracja na fakturze nie jest sporządzana przez upoważnionego eksportera, słowa w nawiasie opuszcza się lub pozostawia puste miejsce.

⁽²⁾ Należy podać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze dotyczy w całości lub w części produktów pochodzących z Ceuty i Mellili, eksporter musi wyraźnie wskazać je za pomocą symbolu "CM" w dokumencie, na którym sporządzana jest deklaracja.

ZAŁĄCZNIK  V 

Produkty wyłączone z zakresu kumulacji przewidzianej w art. 3 i art. 4

Kod CN	Wyszczególnienie
1704 90 99	Pozostałe wyroby cukiernicze, niezawierające kakao.
1806 10 30	Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao
1806 10 90	- proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub środka słodzącego:
	- - zawierający 65 % masy lub więcej, ale mniej niż 80 % masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza
	- - zawierający 80 % masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza
1806 20 95	- Pozostałe przetwory zawierające kakao w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie większej niż 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości przekraczającej 2 kg:
	- - Pozostałe
	- - - Pozostałe
1901 90 99	Ekstrakt słodowy, przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40 % masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 5 % masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:
	- pozostałe
	- - inne (niż ekstrakt słodowy)
	- - - pozostałe
2101 12 98	Pozostałe przetwory na bazie kawy.
2101 20 98	Pozostałe przetwory na bazie herbaty lub herbaty paragwajskiej.
2106 90 59	Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączonePrzetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone
	- pozostałe
	- - pozostałe
2106 90 98	Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:
	- inne (niż koncentraty białkowe oraz upostaciowane substancje białkowe)
	- - pozostałe
	- - - pozostałe
3302 10 29	Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (włącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, w rodzaju stosowanych jako surowce w przemyśle; pozostałe preparaty oparte na substancjach zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów:
	- W rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym lub do produkcji napojów
	- - W rodzaju stosowanych do produkcji napojów:
	- - - Preparaty zawierające wszystkie czynniki zapachowe charakterystyczne dla napojów:
	- - - - O rzeczywistym stężeniu objętościowym alkoholu przekraczającym 0,5 % obj.
	- - - - Pozostałe:
	- - - - - Niezawierające tłuszczów z mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5 % masy tłuszczu z mleka, 5 % masy sacharozy lub izoglukozy, 5 % masy glukozy lub skrobi
	- - - - - Pozostałe

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA KSIĘSTWA ANDORY

1. Produkty pochodzące z Księstwa Andory objęte działami 25 do 97 zharmonizowanego systemu będą przyjmowane przez Serbię jako pochodzące ze Wspólnoty, w rozumieniu niniejszej umowy.

2. Protokół 3 będzie stosowany mutatis mutandis dla potrzeb określania statusu pochodzenia wyżej wymienionych produktów.

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA REPUBLIKI SAN MARINO

1. Produkty pochodzące z Republiki San Marino będą przyjmowane przez Serbię jako pochodzące ze Wspólnoty, w rozumieniu niniejszej umowy.

2. Protokół 3 będzie stosowany mutatis mutandis dla potrzeb określania statusu pochodzenia wyżej wymienionych produktów.

PROTOKÓŁ 4 

w sprawie pomocy państwa dlaprzemysłu stalowego

1. Strony uznają, że w Serbii istnieje potrzeba niezwłocznego rozwiązania trudności strukturalnych w sektorze hutnictwa stali w taki sposób, aby zapewnić konkurencyjność tego przemysłu na rynku światowym.

2. Zgodnie z zasadami określonymi w art. 73 ust. 1 ppkt (iii) niniejszej umowy, oceny zgodności pomocy państwa dla przemysłu stalowego ze wspólnym rynkiem, jak określono w załączniku I wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007-2013, dokonuje się na podstawie kryteriów wynikających z zastosowania do sektora hutnictwa stali art. 87 Traktatu WE, w tym prawodawstwa wtórnego.

3. Na potrzeby stosowania postanowień art. 73 ust. 1 ppkt (iii) niniejszej umowy w odniesieniu do przemysłu stalowego Wspólnota zgadza się, aby w ciągu pięciu lat następujących po wejściu w życie niniejszej umowy Serbia mogła wyjątkowo przyznawać pomoc państwa na cele restrukturyzacyjne dla firm produkujących stal i będących w trudnej sytuacji, pod warunkiem że:

a) pomoc ta prowadzi do osiągnięcia długoterminowej rentowności przedsiębiorstw z niej korzystających w normalnych warunkach rynkowych na koniec okresu restrukturyzacji oraz

b) kwota i intensywność tej pomocy są ściśle ograniczone do tego, co jest bezwzględnie konieczne do przywrócenia takiej rentowności, a pomoc w stosownych przypadkach jest stopniowo zmniejszana, oraz

c) Serbia przedstawia programy restrukturyzacji, które są powiązane z procesem ogólnej racjonalizacji, w tym likwidowania nieefektywnych mocy produkcyjnych. Każde przedsiębiorstwo produkujące stal i korzystające z pomocy restrukturyzacyjnej zapewnia, jeżeli to możliwe, środki kompensacyjne równoważące skutki zakłócenia konkurencji powstałego w wyniku przyznania takiej pomocy.

4. Serbia przedstawia Komisji Europejskiej do oceny krajowy program restrukturyzacji i indywidualne plany działalności gospodarczej każdej ze spółek korzystających z pomocy restrukturyzacyjnej, z których wynika, że spełnione zostały warunki, o których mowa powyżej.

Indywidualne plany działalności gospodarczej powinny być uprzednio ocenione i zatwierdzone przez serbski organ nadzorujący pomoc państwa pod kątem ich zgodności z pkt 3 niniejszego protokołu.

Komisja Europejska potwierdza, że krajowy program restrukturyzacji jest zgodny z wymogami ust. 3.

5. Komisja Europejska monitoruje realizację planów w ścisłej współpracy z właściwymi organami krajowymi, w szczególności z serbskim organem nadzorującym pomoc państwa.

Jeżeli w wyniku nadzoru okaże się, że po dacie podpisania niniejszej umowy przyznano beneficjentom pomoc, która nie jest zatwierdzona w krajowym programie restrukturyzacji lub jakąkolwiek pomoc restrukturyzacyjną dla przedsiębiorstw produkujących stal, która nie jest ujęta w krajowym programie restrukturyzacji, serbski organ nadzorujący pomoc państwa zadba o to, by tego rodzaju pomoc została zwrócona.

6. Na wniosek Serbii Komisja dostarcza jej wsparcia technicznego w przygotowaniu krajowego programu restrukturyzacji i indywidualnych planów działalności gospodarczej.

7. Każda ze Stron zapewnia pełną jawność w dziedzinie przyznawania pomocy państwa. W szczególności wymaga się pełnej i nieprzerwanej wymiany informacji na temat pomocy państwa przyznawanej na produkcję stali w Serbii i realizacji programu restrukturyzacji oraz planów działalności gospodarczej.

8. Komitet Przejściowy monitoruje spełnianie wymogów określonych w ust. 1-4. W tym celu Komitet Przejściowy może opracować odpowiednie zasady wykonawcze.

9. Jeżeli jedna ze Stron uzna, że określona praktyka drugiej Strony jest niezgodna z postanowieniami niniejszego protokołu i jeżeli praktyka ta powoduje lub może spowodować naruszenie interesów pierwszej Strony lub szkodę majątkową dla jej przemysłu krajowego, Strona ta może podjąć właściwe środki, po przeprowadzeniu konsultacji z podkomitetem zajmującym się sprawami konkurencji lub po upływie trzydziestu dni roboczych od chwili złożenia wniosku o takie konsultacje.

PROTOKÓŁ 5 

w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego protokołu:

a) "prawodawstwo celne" oznacza wszelkie przepisy ustawowe i wykonawcze obowiązujące na terytoriach Stron, regulujące przywóz, wywóz i tranzyt towarów oraz poddawanie ich jakimkolwiek innym systemom lub procedurom celnym, łącznie ze środkami zakazu, ograniczenia i kontroli;

b) "organ występujący z wnioskiem" oznacza właściwy organ administracyjny, wyznaczony w tym celu przez umawiające się strony oraz występujący z wnioskiem o pomoc na podstawie niniejszego protokołu;

c) "organ otrzymujący wniosek" oznacza właściwy organ administracyjny, wyznaczony w tym celu przez Umawiające się Strony oraz otrzymujący wniosek o pomoc na podstawie niniejszego protokołu;

d) "dane osobowe" oznaczają wszelkie informacje dotyczące osoby zidentyfikowanej lub dającej się zidentyfikować;

e) "działanie naruszające prawodawstwo celne" oznacza wszelkie naruszenie lub próbę naruszenia prawodawstwa celnego.

Artykuł  2

Zakres

1. Strony pomagają sobie nawzajem w zakresie swoich uprawnień, w sposób i na warunkach ustanowionych w niniejszym protokole, aby zapewnić prawidłowe stosowanie prawodawstwa celnego, w szczególności przez zapobieganie, wykrywanie i zwalczanie działań odbywających się z naruszeniem tego prawodawstwa.

2. Pomoc w sprawach celnych, przewidziana w niniejszym protokole, stosuje się do wszelkich organów administracyjnych Stron, które są właściwe pod względem stosowania niniejszego protokołu. Nie narusza to zasad regulujących wzajemną pomoc w sprawach karnych. Nie obejmuje również informacji uzyskiwanych w ramach uprawnień wykonywanych na żądanie organu sądowego, z wyjątkiem przypadków, gdy organ ten wydaje upoważnienie do ujawnienia takiej informacji.

3. Niniejszy protokół nie obejmuje pomocy w zakresie odzyskiwania ceł, podatków lub grzywien.

Artykuł  3

Pomoc na wniosek

1. Na żądanie organu występującego z wnioskiem organ, do którego kierowany jest wniosek, dostarcza wszelkich stosownych informacji umożliwiających właściwe stosowanie prawodawstwa celnego, włącznie z informacjami dotyczącymi ujawnionych lub planowanych działań, które stanowią lub mogłyby stanowić naruszenie prawodawstwa celnego.

2. Na prośbę organu występującego z wnioskiem organ, do którego kierowany jest wniosek, informuje go:

a) czy towary wywiezione z terytorium jednej ze Stron zostały właściwie przywiezione na terytorium drugiej Strony, określając, w razie potrzeby, procedurę celną zastosowaną wobec tych towarów;

b) czy towary przywiezione na terytorium jednej ze Stron zostały właściwie wywiezione z terytorium drugiej Strony, określając, w razie potrzeby, procedurę celną zastosowaną wobec tych towarów.

3. Na prośbę organu występującego z wnioskiem, organ, do którego kierowany jest wniosek, podejmuje w ramach obowiązujących go przepisów ustawowych i wykonawczych środki niezbędne do zapewnienia specjalnego nadzoru nad:

a) osób fizycznych lub prawnych, wobec których istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że uczestniczą lub uczestniczyły w działaniach naruszających prawodawstwo celne;

b) miejscami, w których są lub mogą być gromadzone zapasy towarów w taki sposób, że istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że towary te są lub mają być wykorzystywane do działań naruszających prawodawstwo celne;

c) towarami, które są lub mogą być transportowane w taki sposób, że istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że towary te są lub mają być wykorzystywane do działań naruszających prawodawstwo celne;

d) środkami transportu, które są lub mogą być wykorzystywane w taki sposób, że istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że są lub mają być wykorzystywane do działań naruszających prawodawstwo celne.

Artykuł  4

Pomoc z własnej inicjatywy

Strony pomagają sobie wzajemnie, z własnej inicjatywy i zgodnie ze stosowanymi przez nie przepisami ustawowymi lub wykonawczymi, jeżeli uznają to za niezbędne w celu prawidłowego stosowania prawodawstwa celnego, w szczególności poprzez dostarczanie uzyskanych informacji odnoszących się do:

a) działań, które są sprzeczne lub wydają się sprzeczne z prawodawstwem celnym i które mogą zainteresować drugą Stronę;

b) nowych środków lub metod wykorzystywanych do prowadzenia działań naruszających prawodawstwo celne,

c) towarów, o których wiadomo, że są przedmiotem działań naruszających prawodawstwo celne,

d) osób fizycznych lub prawnych, wobec których istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że uczestniczą lub uczestniczyły w działaniach naruszających prawodawstwo celne;

e) środków transportu, wobec których istnieje uzasadnione podejrzenie że były, są lub mogą być wykorzystane w działaniach naruszających prawodawstwo celne.

Artykuł  5

Dostarczanie dokumentów i powiadamianie

Na prośbę organu występującego z wnioskiem organ otrzymujący wniosek, zgodnie ze stosującymi się do tego drugiego przepisami ustawowymi lub wykonawczymi, podejmuje wszelkie niezbędne działania w celu:

a) dostarczenia wszelkich dokumentów lub

b) powiadomienia o wszelkich decyzjach,

wydanych przez organ występujący z wnioskiem i wchodzących w zakres niniejszego protokołu oraz doręczenia adresatowi przebywającemu lub mającemu siedzibę na terytorium, na którym działa organ otrzymujący wniosek.

Wniosek o przekazanie dokumentów lub powiadomienie o decyzji składa się pisemnie w języku urzędowym organu otrzymującego wniosek lub w języku przyjętym przez ten organ.

Artykuł  6

Forma i treść wniosków o udzielenie pomocy

1. Wnioski przedstawiane na podstawie niniejszego protokołu sporządza się w formie pisemnej. Do wniosków dołącza się dokumenty niezbędne do zapewnienia zgodności z wnioskiem. Z uwagi na pilny charakter sprawy istnieje możliwość przyjęcia wniosków w formie ustnej, lecz muszą być one niezwłocznie potwierdzone w formie pisemnej.

2. Wnioski przedstawiane zgodnie z ust. 1 zawierają następujące informacje:

a) organ występujący z wnioskiem;

b) środki, których dotyczy wniosek;

c) przedmiot i powód wystąpienia z wnioskiem;

d) przepisy ustawowe i wykonawcze oraz pozostałe instrumenty prawne;

e) możliwie dokładne i pełne informacje na temat osób fizycznych lub prawnych będących przedmiotem dochodzenia;

f) streszczenie istotnych faktów oraz już przeprowadzonych działań dochodzeniowych.

3. Wnioski przedkładane są w języku urzędowym organu, do którego kierowany jest wniosek, lub w języku akceptowanym przez ten organ. Wymóg ten nie ma zastosowania do dokumentów towarzyszących wnioskowi, określonych w ust. 1.

4. Jeżeli dany wniosek nie spełnia powyższych wymogów formalnych, można domagać się jego poprawienia lub uzupełnienia; jednocześnie można podjąć środki ostrożności.

Artykuł  7

Realizacja wniosków

1. W celu zrealizowania wniosku o przyznanie pomocy, organ, do którego kierowany jest wniosek, podejmuje działania w granicach swoich uprawnień i dostępnych środków - tak jakby działał z własnej inicjatywy lub na prośbę innych organów tej samej Strony - dostarczając posiadane już informacje, prowadząc odpowiednie postępowanie wyjaśniające lub inicjując jego przeprowadzenie. Ten przepis stosuje się także do wszelkich innych organów, którym wniosek został przekazany przez organ otrzymujący wniosek, jeżeli organ ten nie może działać samodzielnie.

2. Wnioski o pomoc są wykonywane zgodnie z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi Strony otrzymującej wniosek.

3. Należycie upoważnieni urzędnicy Strony mogą, za zgodą drugiej zaangażowanej Umawiającej się Strony i na warunkach określonych przez tę ostatnią, otrzymać w siedzibie organu, do którego kierowany jest wniosek, lub innych organów, których to dotyczy w rozumieniu ust. 1, informacje o działaniach, stanowiących lub mogących stanowić naruszenie prawodawstwa celnego, których organ występujący z wnioskiem potrzebuje do celów niniejszego protokołu.

4. Należycie upoważnieni urzędnicy Strony mogą, za zgodą drugiej zaangażowanej Strony i na warunkach określonych przez tę ostatnią, uczestniczyć w postępowaniach prowadzonych na terytorium drugiej Strony.

Artykuł  8

Forma przekazywania informacji

1. Organ, do którego kierowany jest wniosek, przekazuje organowi występującemu z wnioskiem, w formie pisemnej, wyniki postępowania wyjaśniającego wraz ze wszystkimi odnośnymi dokumentami, uwierzytelnionymi odpisami lub innymi pozycjami.

2. Informacja ta może być przekazana w formie elektronicznej.

3. Oryginały dokumentów przekazuje się tylko na wniosek jednej ze Stron, w przypadku gdy uwierzytelnione odpisy okażą się niewystarczające. Oryginały dokumentów zwraca się w możliwie najkrótszym czasie.

Artykuł  9

Wyjątki od obowiązku udzielania pomocy

1. Można odmówić udzielenia pomocy lub uzależnić jej udzielenie od spełnienia pewnych warunków lub wymogów, w przypadkach gdy Strona uzna, że udzielenie pomocy w ramach niniejszego protokołu:

a) mogłoby naruszać suwerenność Serbii lub państwa członkowskiego, do którego zwrócono się z wnioskiem o udzielenie pomocy na podstawie niniejszego protokołu lub

b) mogłoby grozić naruszeniem porządku publicznego, bezpieczeństwa lub innych zasadniczych interesów, w szczególności w przypadkach określonych w art. 10 ust. 2 lub

c) naruszałoby tajemnice przemysłowe, handlowe bądź zawodowe.

2. Organ, do którego kierowany jest wniosek, może odroczyć udzielenie pomocy, jeżeli kolidowałoby to z trwającym dochodzeniem, śledztwem lub postępowaniem. W takim wypadku organ, do którego kierowany jest wniosek, konsultuje się z organem występującym z wnioskiem, aby ustalić, czy pomocy można udzielić z zachowaniem warunków wymaganych przez organ, do którego kierowany jest wniosek.

3. Jeżeli organ występujący z wnioskiem składa wniosek o przyznanie pomocy, której sam nie byłby w stanie udzielić, gdyby został o to poproszony, powinien zwrócić na ten fakt uwagę w swoim wniosku. Decyzja co do sposobu rozpatrzenia takiego wniosku należy do organu, do którego kierowany jest wniosek.

4. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2, decyzja organu, do którego kierowany jest wniosek oraz jej uzasadnienie muszą być niezwłocznie podane do wiadomości organu wnioskującego.

Artykuł  10

Wymiana informacji i poufność

1. Każda informacja przekazywana w jakiejkolwiek postaci zgodnie z niniejszym protokołem ma charakter poufny lub zastrzeżony, w zależności od zasad mających zastosowanie w każdej z Umawiających się Stron. Jest ona objęta obowiązkiem zachowania tajemnicy urzędowej i korzysta z ochrony, jaką objęte są informacje takiego samego rodzaju na podstawie właściwych przepisów prawnych Umawiającej się Strony, która je otrzymała, oraz odpowiednich postanowień mających zastosowanie do władz wspólnotowych.

2. Dane osobowe mogą być wymieniane tylko w przypadku, gdy Strona, która ma je otrzymać, podejmie się ochrony takich danych w stopniu co najmniej odpowiadającym stopniowi ochrony stosowanemu przez Stronę, która ma je dostarczyć. W tym celu Strony przekazują sobie wzajemnie informacje o odnośnych zasadach, w tym, jeżeli to konieczne, o przepisach obowiązujących w państwach członkowskich Wspólnoty.

3. Wykorzystanie informacji uzyskanych na mocy niniejszego protokołu w postępowaniu sądowym lub administracyjnym dotyczącym działań z naruszeniem prawodawstwa celnego uznaje się za służące realizacji postanowień niniejszego protokołu. Dlatego Strony mogą, w swoich aktach dowodowych, sprawozdaniach i zeznaniach, jak również w postępowaniach i sprawach sądowych, wykorzystać jako dowód uzyskane informacje i zbadane przez siebie dokumenty, zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu. Właściwy organ, który dostarczył te informacje lub udostępnił dokumenty, jest zawiadamiany o wykorzystaniu ich w ten sposób.

4. Uzyskane informacje wykorzystuje się wyłącznie do celów niniejszego protokołu. Jeżeli jedna ze Stron pragnie wykorzystać te informacje do innych celów, musi wcześniej uzyskać na to pisemną zgodę organu, który je dostarczył. Wykorzystanie informacji w ten sposób podlega wówczas ograniczeniom nałożonym przez ten organ.

Artykuł  11

Biegli i świadkowie

Urzędnik reprezentujący organ otrzymujący wniosek może zostać upoważniony do stawienia się, w ramach przyznanego upoważnienia, jako biegły lub świadek podczas postępowania sądowego lub administracyjnego w sprawach objętych niniejszym protokołem oraz przedstawiania potrzebnych w tym celu przedmiotów, dokumentów lub ich uwierzytelnionych odpisów. Wniosek o stawienie się musi wskazywać, przed jakim organem sądowym lub administracyjnym urzędnik musi się stawić, w jakiej sprawie oraz z jakiego tytułu lub kwalifikacji prawnej urzędnik ten będzie przesłuchiwany.

Artykuł  12

Wydatki związane z udzieleniem pomocy

Strony odstępują od wzajemnych roszczeń dotyczących zwrotu wydatków poniesionych w związku z realizacją postanowień niniejszego protokołu, z wyjątkiem odpowiednio wydatków poniesionych na rzecz biegłych i świadków oraz tłumaczy niebędących pracownikami administracji publicznej.

Artykuł  13

Wdrożenie

1. Wdrażanie niniejszego protokołu powierza się z jednej strony organom celnym Serbii, a z drugiej strony odpowiednio właściwym służbom Komisji Europejskiej i organom celnym państw członkowskich. Decydują one w sprawach związanych ze wszystkimi środkami praktycznymi i uzgodnieniami niezbędnymi do stosowania niniejszego protokołu, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów, zwłaszcza w dziedzinie ochrony danych. Mogą one zaproponować właściwym organom zmiany, które ich zdaniem powinny być wprowadzone do niniejszego protokołu.

2. Strony konsultują się wzajemnie, a następnie na bieżąco przekazują sobie informacje na temat szczegółowych zasad wykonawczych przyjętych zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu.

Artykuł  14

Inne umowy

1. Uwzględniając odpowiednie uprawnienia Wspólnoty i państw członkowskich, postanowienia niniejszego protokołu:

a) nie wpływają na zobowiązania Stron wynikające z jakiejkolwiek innej umowy lub konwencji międzynarodowej,

b) są uznawane za uzupełniające w stosunku do umów o wzajemnej pomocy, które zostały lub mogą zostać zawarte pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi a Serbią oraz

c) nie mają wpływu na przepisy wspólnotowe regulujące przekazywanie między właściwymi służbami Komisji Europejskiej i organami celnymi państw członkowskich wszelkich informacji otrzymanych na podstawie niniejszego protokołu, które mogłyby być przedmiotem zainteresowania Wspólnoty.

2. Niezależnie od postanowień zawartych w ust. 1, postanowienia zawarte w niniejszym protokole mają pierwszeństwo przed postanowieniami wszelkich dwustronnych umów o wzajemnej pomocy, które zostały lub mogą zostać zawarte między poszczególnymi państwami członkowskimi i Serbią, o ile postanowienia tych umów okażą się niezgodne z postanowieniami niniejszego protokołu.

3. W sprawach związanych ze stosowaniem niniejszego protokołu Strony konsultują się wzajemnie w celu rozstrzygnięcia sprawy w ramach Komitetu Przejściowego ustanowionego na mocy art. 42 niniejszej umowy.

PROTOKÓŁ 6 

Rozstrzyganie sporów

ROZDZIAŁ  I

CEL I ZAKRES STOSOWANIA

Artykuł  1

Cel

Celem niniejszego protokołu jest uniknięcie sporów między Stronami i ich rozstrzyganie z myślą o osiągnięciu wzajemnie akceptowalnych rozwiązań.

Artykuł  2

Zakres

Postanowienia niniejszego protokołu stosuje się w odniesieniu do wszelkich różnic w interpretacji i stosowaniu wymienionych niżej postanowień, między innymi w sytuacji, gdy jedna Strona uważa, że środek przyjęty przez drugą Stronę lub zaniechanie działania przez drugą Stronę stanowi naruszenie zobowiązań wynikających z tych postanowień:

a) tytuł II (Swobodny przepływ towarów), z wyjątkiem art. 18 (art. 33 USiS), 25 (art. 40 USiS), 26 (art. 41 USiS) ust. 1, 4 i 5 (w zakresie, w jakim dotyczą one środków przyjętych na mocy art. 26 ust. 1 (art. 41 USiS)) i art. 32 (art. 47 USiS);

b) tytuł III (Pozostałe postanowienia dotyczące handlu i aspektów związanych z handlem):

Art. 35 (art. 62 USiS) oraz art. 40 ust. 2 (art. 75 ust. 2 USiS).

ROZDZIAŁ  II

PROCEDURY DOTYCZĄCE ROZSTRZYGANIA SPORÓW

SEKCJA  I

Procedura arbitrażowa

Artykuł  3

Wszczęcie procedury arbitrażowej

1. W przypadku gdy Stronom nie uda się rozstrzygnąć sporu, Strona skarżąca może zgodnie z warunkami określonymi w art. 50 niniejszej umowy (art. 130 USiS) skierować do Strony skarżonej oraz do Komitetu Przejściowego pisemny wniosek o ustanowienie organu arbitrażowego.

2. Strona skarżąca podaje we wniosku przedmiot sporu oraz - jeżeli ma to zastosowanie - środek przyjęty przez drugą Stronę lub przypadek zaniechania działania, które jej zdaniem stanowią naruszenie postanowień, o których mowa w art. 2.

Artykuł  4

Skład organu arbitrażowego

1. W skład organu arbitrażowego wchodzi trzech arbitrów.

2. W ciągu dziesięciu dni od daty złożenia do Komitetu Przejściowego wniosku o ustanowienie organu arbitrażowego, Strony konsultują się w celu osiągnięcia porozumienia co do składu organu arbitrażowego.

3. W przypadku gdy Strony nie są w stanie porozumieć się w tej kwestii w czasie wyznaczonym w ust. 2, jedna ze Stron może zwrócić się do przewodniczącego Komitetu Przejściowego o to, by ten samodzielnie lub za pośrednictwem osoby przez siebie delegowanej wyznaczył wszystkich trzech członków w drodze losowania spośród listy kandydatów ustanowionej na mocy art. 15 - jednego spośród osób zaproponowanych przez Stronę skarżącą, jednego spośród osób zaproponowanych przez Stronę skarżoną i jednego spośród arbitrów wytypowanych przez Strony na stanowisko przewodniczącego.

W przypadku gdy Strony porozumieją się co do jednego lub większej liczby członków organu arbitrażowego, pozostałych członków wyznacza się według tej samej procedury.

4. Przewodniczący Komitetu Przejściowego lub osoba przez niego delegowana dokonują wyboru arbitrów w obecności przedstawiciela każdej ze Stron.

5. Datą ustanowienia organu arbitrażowego jest dzień, w którym przewodniczący organu zostaje poinformowany o wyznaczeniu wszystkich trzech arbitrów za porozumieniem stron lub - jeżeli ma to zastosowanie - dzień, w którym dokonano ich wyboru zgodnie z ust. 3.

6. Jeżeli jedna ze Stron uzna, że arbiter nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, o którym mowa w art. 18, Strony konsultują się i za obopólnym porozumieniem zastępują takiego arbitra innym; wyboru nowego arbitra dokonuje się zgodnie z ust. 7. Jeżeli Strony nie dojdą do porozumienia w kwestii potrzeby wymiany arbitra, sprawę przekazuje się przewodniczącemu organu arbitrażowego, którego decyzja będzie ostateczna.

Jeżeli jedna ze Stron uznaje, że przewodniczący organu arbitrażowego nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, o którym mowa w art. 18, sprawę przekazuje się jednej z pozostałych osób z grona arbitrów, wybranej do występowania w charakterze przewodniczącego. Jej nazwisko ustala przewodniczący Komitetu Przejściowego lub osoba przez niego delegowana w drodze losowania, w obecności przedstawiciela każdej ze Stron, chyba że Strony uzgodnią między sobą inaczej.

7. Jeżeli arbiter nie może uczestniczyć w postępowaniu, wycofuje się z udziału lub zostaje zastąpiony innym zgodnie z ust. 6, w ciągu pięciu dni wyznacza się zastępstwo zgodnie z procedurami selekcji obowiązującymi przy wyborze poprzedniego arbitra. Prowadzone przez organ czynności zostaną zawieszone na okres potrzebny do przeprowadzenia tej procedury.

Artykuł  5

Orzeczenie organu arbitrażowego

1. W ciągu 90 dni od daty powołania organ arbitrażowy podaje swoją decyzję Stronom oraz Komitetowi Przejściowemu. Jeżeli organ uzna, że nie zdoła dotrzymać tego terminu, przewodniczący organu zobowiązany jest powiadomić o tym na piśmie Strony oraz Komitet Przejściowy, podając przyczyny opóźnienia. W każdym razie decyzję należy wydać nie później niż 120 dni od daty powołania organu.

2. W przypadkach niecierpiących zwłoki, między innymi dotyczących towarów łatwo psujących się, organ arbitrażowy stara się wydać decyzję w ciągu 45 dni od daty powołania. W żadnym razie nie powinno zająć to dłużej niż 100 dni od daty powołania organu. Jeżeli organ arbitrażowy uzna daną sprawę za pilną, może wydać decyzję wstępną w ciągu dziesięciu dni od daty powołania.

3. W decyzji podaje się fakty ustalone w sprawie, odniesienie do odpowiednich postanowień niniejszej umowy oraz ogólne uzasadnienie ustaleń i wniosków. Decyzja może zawierać zalecenia w sprawie środków, które należy przyjąć w celu zapewnienia zgodności z tą decyzją.

4. Strona skarżąca może wycofać skargę poprzez pisemne zawiadomienie przewodniczącego organu arbitrażowego, strony skarżonej oraz Komitetu Przejściowego w dowolnym czasie przed powiadomieniem Stron oraz Komitetu Przejściowego o podjętej decyzji. Wycofanie skargi nie umniejsza prawa Strony skarżącej do wniesienia w późniejszym czasie nowej skargi dotyczącej tego samego środka.

5. Na wniosek obu Stron organ arbitrażowy może w każdej chwili zawiesić pracę na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy. Z chwilą przekroczenia okresu dwunastomiesięcznego organ arbitrażowy zostaje rozwiązany, co nie umniejsza prawa Strony skarżącej do złożenia w późniejszym czasie wniosku o powołanie organu arbitrażowego w sprawie tego samego środka.

SEKCJA  II

Wykonanie decyzji

Artykuł  6

Wykonanie decyzji organu arbitrażowego

Każda ze Stron podejmuje wszelkie środki konieczne do wykonania decyzji organu arbitrażowego; Strony starają się ustalić między sobą rozsądnie krótki czas na spełnienie tego wymogu.

Artykuł  7

Rozsądnie krótki czas na wykonanie decyzji

1. Nie później niż 30 dni od daty przekazania Stronom decyzji organu arbitrażowego, Strona skarżona powiadamia Stronę skarżącą, ile czasu potrzebuje na wykonanie decyzji (czas ten określa się dalej jako "rozsądnie krótki czas"). Obie Strony starają się ustalić rozsądnie krótki czas.

2. Jeżeli Strony nie mogą się porozumieć co do rozsądnie krótkiego czasu, w którym należy wykonać decyzję organu arbitrażowego, Strona skarżąca może w ciągu 20 dni od daty powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, złożyć wniosek do Komitetu Przejściowego o ponowne powołanie organu arbitrażowego w pierwotnym składzie w celu ustalenia długości rozsądnie krótkiego czasu. Organ arbitrażowy podaje swoją decyzję w ciągu 20 dni od daty złożenia takiego wniosku.

3. Jeżeli organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy jego członkowie nie mogą zebrać się ponownie, stosuje się procedurę określoną w art. 4. Termin przekazania decyzji w takim przypadku nadal wynosi 20 dni od daty ustanowienia organu.

Artykuł  8

Przegląd środków podjętych w celuwykonania decyzji organu arbitrażowego

1. Strona skarżona przed upływem rozsądnie krótkiego czasu powiadamia drugą Stronę oraz Komitet Przejściowy o wszelkich środkach, które podjęła w celu wykonania decyzji organu arbitrażowego.

2. W przypadku braku porozumienia co do zgodności środka zgłoszonego na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu z postanowieniami, o których mowa w art. 2, Strona skarżąca może wystąpić z wnioskiem do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie decyzji w tej sprawie. We wniosku takim należy wyjaśnić, dlaczego dany środek jest sprzeczny z postanowieniami niniejszej umowy. Ponownie powołany organ arbitrażowy wyda swoją decyzję w ciągu 45 dni od daty ponownego ustanowienia.

3. Jeżeli organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy jego członkowie nie mogą zebrać się ponownie, stosuje się procedurę określoną w art. 4. Termin przekazania decyzji w takim przypadku nadal wynosi 45 dni od daty ustanowienia organu.

Artykuł  9

Tymczasowe środki zaradcze w przypadku niewykonania decyzji

1. Jeżeli przed upływem rozsądnie krótkiego czasu Strona skarżona nie powiadomi o podjęciu środków służących wykonaniu decyzji organu arbitrażowego lub jeżeli organ arbitrażowy uzna, że środek zgłoszony na podstawie art. 8 jest sprzeczny ze zobowiązaniem nałożonym na tę Stronę na mocy niniejszej umowy, Strona skarżona, na wniosek Strony skarżącej, jest zobowiązana do przedstawienia propozycji tymczasowej rekompensaty.

2. Jeżeli w ciągu 30 dni od upłynięcia rozsądnie krótkiego okresu czasu Strony nie dojdą do porozumienia co do sposobu rekompensaty lub jeżeli w decyzji podjętej na podstawie art. 8 organ arbitrażowy uzna, że dany środek jest sprzeczny z niniejszą umową, Strona skarżąca uzyska prawo - po wcześniejszym powiadomieniu drugiej Strony oraz Komitetu Przejściowego - do zawieszenia korzyści przyznanych na mocy postanowień, o których mowa w art. 2 niniejszego protokołu, w stopniu adekwatnym do strat ekonomicznych spowodowanych naruszeniem postanowień umowy. Strona skarżąca może wprowadzić w życie taki środek dziesięć dni po dacie powiadomienia, o którym mowa powyżej, chyba że Strona skarżąca złoży wniosek o arbitraż na podstawie ust. 3.

3. Jeżeli Strona skarżona uzna stopień zawieszenia korzyści za nieadekwatny do strat ekonomicznych spowodowanych naruszeniem, może przed upływem dziesięciu dni, o których mowa w ust, 2, zwrócić się z pisemnym wnioskiem do przewodniczącego pierwotnego organu arbitrażowego o ponowne powołanie tego organu. Organ arbitrażowy w ciągu 30 dni od daty złożenia wniosku przekazuje Stronom oraz Komitetowi Przejściowemu decyzję w sprawie stopnia zawieszenia korzyści. Zawieszenie korzyści nie może nastąpić przed wydaniem decyzji organu arbitrażowego i musi być zgodne z decyzją tego organu.

4. Zawieszenie korzyści ma charakter tymczasowy i stosuje się je jedynie do czasu wycofania środka uznanego za sprzeczny z niniejszą umową lub do czasu zmiany takiego środka w sposób zapewniający jego zgodność z niniejszą umową, lub też do czasu rozstrzygnięcia sporu przez Strony.

Artykuł  10

Ocena środków podjętych w celu wykonaniadecyzji o zawieszeniu korzyści

1. Strona skarżona powiadamia drugą Stronę oraz Komitet Przejściowy o środkach podjętych w celu wykonania decyzji organu arbitrażowego oraz o wniosku o zakończenie wprowadzonego przez Stronę skarżącą zawieszenia korzyści.

2. Jeżeli Strony w ciągu 30 dni od daty takiego powiadomienia nie osiągną porozumienia w kwestii zgodności zgłoszonego środka z niniejszą umową, Strona skarżąca może zwrócić się do przewodniczącego pierwotnego organu arbitrażowego z pisemnym wnioskiem o wydanie decyzji w tej sprawie. O złożeniu takiego wniosku należy powiadomić jednocześnie drugą Stronę oraz Komitet Przejściowy. Decyzję organu arbitrażowego podaje się w ciągu 45 dni od daty złożenia wniosku. Uznawszy, że środek podjęty w celu wykonania decyzji jest sprzeczny z niniejszą umową, organ arbitrażowy ustala, czy Strona skarżąca może utrzymać zawieszenie korzyści na dotychczasowym poziomie czy też powinna go zmienić. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że środek podjęty w celu wykonania decyzji jest zgodny z niniejszą umową, zawieszenie korzyści należy przerwać.

3. Jeżeli organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy jego członkowie nie mogą zebrać się ponownie, stosuje się procedurę określoną w art. 4. Termin przekazania decyzji w takim przypadku wynosi nadal 45 dni od daty ustanowienia organu.

SEKCJA  III

Postanowienia wspólne

Artykuł  11

Posiedzenie otwarte

Posiedzenia organu arbitrażowego mają charakter otwarty zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie wewnętrznym, o którym mowa w art. 18, chyba że organ arbitrażowy zadecyduje inaczej z inicjatywy własnej lub na wniosek Stron.

Artykuł  12

Informacje i porady techniczne

Na wniosek jednej ze Stron lub z inicjatywy własnej organ arbitrażowy może w związku z prowadzonym przez siebie postępowaniem wyjaśniającym starać się o uzyskanie informacji z dowolnego źródła, które uzna za stosowne. Ma także prawo w razie potrzeby zwrócić się o opinię do specjalistów. Wszelkie uzyskane w ten sposób informacje należy ujawnić obu Stronom, dając im możliwość zgłoszenia swoich uwag. Zainteresowane strony mają prawo do przekazywania organowi arbitrażowemu spostrzeżeń amicus curiae zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie wewnętrznym, o którym mowa w art. 18.

Artykuł  13

Zasady wykładni

Organy arbitrażowe stosują i interpretują postanowienia niniejszej umowy zgodnie z zasadami wykładni międzynarodowego prawa publicznego, w tym Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów. Nie powinny one podawać wykładni przepisów wspólnotowego dorobku prawnego. Fakt, że dane postanowienie jest w swojej istocie identyczne z postanowieniem Traktatu ustanawiającego Wspólnoty Europejskie nie przesądza o jego wykładni.

Artykuł  14

Decyzje i orzeczenia organu arbitrażowego

1. Wszystkie decyzje organu arbitrażowego, w tym decyzję o przyjęciu orzeczenia, przyjmuje się większością głosów.

2. Wszystkie orzeczenia organu arbitrażowego mają dla Stron moc wiążącą. Orzeczenia przekazuje się Stronom oraz Komitetowi Przejściowemu, który podaje je do wiadomości publicznej, chyba że postanawia inaczej za wspólnym porozumieniem.

ROZDZIAŁ  III

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  15

Wykaz arbitrów

1. Komitet Przejściowy nie później niż sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego protokołu ustala wykaz piętnastu osób chętnych i zdolnych do pełnienia roli arbitrów. Każda ze Stron wybiera pięć osób mogących pełnić rolę arbitra. Strony ustalają także wspólnie listę pięciu kandydatów na stanowisko przewodniczącego organów arbitrażowych. Komitet Przejściowy dba o utrzymanie pełnego wykazu takich osób.

2. Arbitrzy powinni mieć wiedzę specjalistyczną i doświadczenie w dziedzinie prawa, prawa międzynarodowego, prawa wspólnotowego lub handlu międzynarodowego. Powinny to być osoby niezależne, działające w imieniu własnym, niepowiązane z jakimkolwiek rządem czy organizacją oraz niedziałające na polecenie żadnego rządu czy organizacji; ich postępowanie powinno być zgodne z kodeksem postępowania, o którym mowa w art. 18.

Artykuł  16

Odniesienie do zobowiązań WTO

Po ostatecznym przystąpieniu Serbii do Światowej Organizacji Handlu (WTO), stosuje się następujące postanowienia:

a) Organy arbitrażowe ustanowione na mocy niniejszego protokołu nie orzekają w sporach dotyczących praw i obowiązków Stron wynikających z porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu;

b) Przysługujące każdej ze Stron prawo odwołania się do zawartych w niniejszym protokole postanowień dotyczących rozstrzygania sporów nie ma wpływu na żadne czynności wynikające z mocy porozumienia WTO, w tym czynności związane z rozstrzyganiem sporów. Jeżeli jednak jedna ze Stron w odniesieniu do konkretnego środka wszczęła postępowanie o rozstrzygnięcie sporu - czy to na mocy art. 3 ust. 1 niniejszego protokołu, czy to na mocy porozumienia WTO - do czasu zakończenia tego postępowania nie może ona wszcząć postępowania w sprawie rozstrzygnięcia sporu w odniesieniu do tego samego środka z tytułu drugiej z wymienionych podstaw prawnych. Na potrzeby niniejszego ustępu postępowanie w sprawie rozstrzygnięcia sporu na mocy porozumienia WTO uznaje się za rozpoczęte z chwilą wniesienia przez jedną ze Stron wniosku o ustanowienie organu arbitrażowego na mocy art. 6 uzgodnień w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów w ramach porozumienia WTO;

c) Żadne z postanowień niniejszego protokołu nie wyklucza możliwości wprowadzenia zawieszenia zobowiązań przez jedną ze Stron, jeżeli zezwala na to organ ds. rozstrzygania sporów WTO.

Artykuł  17

Terminy

1. Wszystkie terminy określone w niniejszym protokole liczy się w dniach kalendarzowych od dnia następującego po wykonaniu czynności lub wystąpieniu faktu, do którego się odnoszą.

2. Każdy termin, o którym mowa w niniejszym protokole, można przedłużyć za obopólnym porozumieniem stron.

3. Każdy termin, o którym mowa w niniejszym protokole, może być także przedłużony decyzją przewodniczącego organu arbitrażowego, na uzasadniony wniosek jednej ze Stron lub z inicjatywy własnej.

Artykuł  18

Regulamin wewnętrzny, kodeks postępowania i zmiany w niniejszym protokole

1. Komitet Przejściowy nie później niż sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego protokołu ustala regulamin wewnętrzny dotyczący prowadzenia postępowań przez organ arbitrażowy.

2. Komitet Przejściowy nie później niż sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego protokołu uzupełnia regulamin wewnętrzny kodeksem postępowania gwarantującym niezależność i bezstronność arbitrów.

3. Komitet Przejściowy może zdecydować o wprowadzeniu zmian do niniejszego protokołu (z wyjątkiem art. 2).

AKT KOŃCOWY  

Pełnomocnicy WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ i EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY ENERGII ATOMOWEJ,

zwanych dalej "Wspólnotą",

z jednej strony oraz

pełnomocnicy REPUBLIKI SERBII,

zwanej dalej "Serbią",

z drugiej strony

na spotkaniu w Luksemburgu w dniu dwudziestym dziewiątym kwietnia roku dwa tysiące ósmego, zorganizowanym w celu podpisania Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Serbią, z drugiej strony, zwanej dalej "niniejszą umową", przyjęli następujące teksty:

niniejszą umowę i załączniki I-V oraz VI, mianowicie:

– Załącznik I (art. 6) - Serbskie koncesje na wspólnotowe produkty przemysłowe

– Załącznik II (art. 11) - Definicja "młodej wołowiny"

– Załącznik III (art. 12) - Serbskie koncesje na wspólnotowe produkty rolne

– Załącznik IV (art. 14) - Wspólnotowe koncesje na serbskie produkty rybołówstwa

– Załącznik V (art. 15) - Serbskie koncesje na wspólnotowe produkty rybołówstwa

– Załącznik VI (art. 40) - Prawa własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej oraz następujące protokoły:

– Protokół 1 (art. 10) - W sprawie handlu przetworzonymi produktami rolnymi między Wspólnotą i Serbią

– Protokół 2 (art. 13) - Wina i napoje spirytusowe

– Protokół 3 (art. 29) - Definicja pojęcia "produkty pochodzące" oraz metody współpracy administracyjnej

– Protokół 4 (art. 38) - W sprawie pomocy państwa dla przemysłu stalowego

– Protokół 5 (art. 41) - Wzajemna pomoc administracyjna w sprawach celnych

– Protokół 6 (art. 50) - Rozstrzyganie sporów

Pełnomocnicy Wspólnoty oraz pełnomocnicy Serbii przyjęli teksty wymienionych poniżej wspólnych deklaracji, załączonych do niniejszego Aktu końcowego:

Wspólna deklaracja w sprawie art. 17 niniejszej umowy (art. 32 USiS)

Wspólna deklaracja w sprawie art. 40 niniejszej umowy (art. 75 USiS)

Pełnomocnicy Serbii przyjęli do wiadomości deklarację zamieszczoną poniżej i dołączoną do niniejszego Aktu końcowego:

Deklaracja Wspólnoty

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE ARTYKUŁU 17 NINIEJSZEJ UMOWY (ART. 32 USIS)

Środki określone w artykule 17 służą monitorowaniu handlu produktami o wysokiej zawartości cukru, które mogłyby zostać poddane dalszemu przetwarzaniu i zapobieżeniu ewentualnemu zakłóceniu funkcjonowania handlu cukrem i produktami mającymi zasadniczo takie same właściwości jak cukier.

Artykuł ten powinien być interpretowany w taki sposób, by nie zakłócało to, lub zakłócało w możliwie najmniejszym stopniu, rozmiary handlu produktami przeznaczonymi do ostatecznego spożycia.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE ARTYKUŁU 40 NINIEJSZEJ UMOWY (ART. 75 USIS)

Strony zgadzają się, że do celów niniejszej umowy określenie własność intelektualna, przemysłowa i handlowa obejmuje w szczególności prawa autorskie, w tym prawa autorskie programów komputerowych, a także prawa pokrewne, prawa odnoszące się do baz danych, patentów, w tym dodatkowych świadectw ochronnych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych i usługowych, topografii obwodów scalonych, oznaczeń geograficznych, w tym nazw pochodzenia, oraz praw do ochrony odmian roślin.

Ochrona praw własności handlowej obejmuje w szczególności ochronę przeciwko nieuczciwej konkurencji, o której mowa w art. 10a Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej, i ochronę informacji niejawnych, o której mowa w art. 39 Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (porozumienia Trips).

Strony zgadzają się ponadto, że ochrona na poziomie, o którym mowa w art. 40 ust. 3 niniejszej umowy (art. 75 ust. 3 USiS), obejmuje dostęp do środków i procedur przewidzianych w dyrektywie 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej⁽¹⁾.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 157 z 30.4.2004, s. 45. Sprostowanie opublikowane w Dz.U. L 195 z 2.6.2004, s. 16.

DEKLARACJA WSPÓLNOTY

Zważywszy, że Wspólnota przyznaje nadzwyczajne środki handlowe krajom uczestniczącym w procesie stabilizacji i stowarzyszenia UE lub związanym z tym procesem, w tym Serbii, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2007/2000, Wspólnota oświadcza, że:

– w stosowaniu art. 20 niniejszej umowy (art. 35 USiS), oprócz umownych preferencji handlowych przyznanych przez Wspólnotę w niniejszej umowie, zastosowanie mają te spośród jednostronnych autonomicznych środków handlowych, które są bardziej korzystne, o ile stosuje się rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzające nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej⁽¹⁾,

– w szczególności w odniesieniu do produktów wspomnianych w dziale 7 i 8 nomenklatury scalonej, dla których wspólna taryfa celna przewiduje stosowanie ceł ad valorem oraz ceł specyficznych, obniżkę w drodze odstępstwa od stosownych postanowień art. 11 ust. 2 (art. 26 ust. 1 USiS) stosuje się również w odniesieniu do ceł specyficznych.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 240 z 23.9.2000, s. 1.

1 Podpisy zmienione przez sprostowanie z dnia 9 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.58.22).

2 Załącznik IIIA zmieniony przez pkt 1 Protokołu o sprostowaniu do Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (Dz.U.UE.L.12.117.31) z dniem 1 lutego 2010 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

3 Załącznik IIID zmieniony przez pkt 2 Protokołu o sprostowaniu do Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (Dz.U.UE.L.12.117.31) z dniem 1 lutego 2010 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2010.28.2
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Serbia-Wspólnota Europejska. Umowa przejściowa w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem. Luksemburg.2007.10.31.
• Data aktu: 31/10/2007
• Data ogłoszenia: 30/01/2010
• Data wejścia w życie: 01/02/2010