RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 93,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Utworzenie rynku wewnętrznego, globalizacja, deregulacja i zmiany technologiczne wspólnie przyczyniły się do powstania ogromnych zmian w wielkości i strukturze świadczonych usług. W coraz większym zakresie możliwe jest świadczenie usług na odległość. Na przestrzeni lat podejmowano fragmentaryczne działania w odpowiedzi na te zmiany i wiele rodzajów usług jest obecnie opodatkowanych zgodnie z zasadą miejsca przeznaczenia.
(2) Należyte funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga zmiany dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej(3) w odniesieniu do przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, co wynika ze strategii Komisji dotyczącej modernizacji i uproszczenia działania wspólnego systemu VAT.
(3) Miejscem opodatkowania każdego świadczenia usług co do zasady powinno być miejsce rzeczywistej konsumpcji. Gdyby ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług miała zostać w ten sposób zmieniona, niektóre wyjątki od niej wciąż byłyby konieczne ze względów zarówno administracyjnych, jak i związanych z polityką.
(4) W przypadku świadczenia usług na rzecz podatników podstawą ogólnej zasady dotyczącej miejsca świadczenia usług powinno być miejsce, w którym siedzibę ma usługobiorca, a nie miejsce, w którym siedzibę ma usługo-dawca. Do celów wyznaczenia reguł określających miejsce świadczenia usług oraz w celu zminimalizowania obciążeń dla przedsiębiorstw podatnicy prowadzący również działalność niepodlegającą opodatkowaniu powinni być traktowani jak podatnicy dla wszystkich usług świadczonych na ich rzecz. Podobnie, osoby prawne niebędące podatnikami zidentyfikowane do celów VAT powinny być uznawane za podatników. Przepisy te, zgodnie ze zwykłymi zasadami, nie powinny dotyczyć świadczenia usług na rzecz podatników z przeznaczeniem do ich osobistego użytku lub do użytku ich personelu.
(5) W przypadku gdy usługi są świadczone na rzecz osób niebędących podatnikami, zasadą ogólną powinna nadal być zasada, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym usługodawca ma siedzibę swojej działalności gospodarczej.
(6) W niektórych okolicznościach ogólne zasady dotyczące miejsca świadczenia usług zarówno na rzecz podatników, jak i osób niebędących podatnikami nie mają zastosowania i powinny mieć wtedy zastosowanie określone wyłączenia. Wyłączenia te powinny być w znacznej mierze oparte na istniejących kryteriach i odzwierciedlać zasadę opodatkowania w miejscu konsumpcji, nie nakładając jednocześnie nieproporcjonalnego obciążenia administracyjnego na niektóre podmioty gospodarcze.
(7) Gdy podatnik jest odbiorcą usługi świadczonej przez osobę niemającą siedziby w tym samym państwie członkowskim, obowiązkowo w określonych przypadkach powinien mieć zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, co oznacza, że podatnik powinien sam naliczyć odpowiednią kwotę VAT z tytułu nabytej usługi.
(8) W celu uproszczenia zobowiązań ciążących na podmiotach gospodarczych prowadzących działalność w państwach członkowskich, w których nie mają one siedziby, należy ustanowić system umożliwiający im posiadanie jednego punktu kontaktu elektronicznego do celów identyfikacji i deklaracji VAT. Do czasu ustanowienia takiego systemu należy korzystać z systemu wprowadzonego w celu ułatwienia przestrzegania zobowiązań podatkowych przez podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty.
(9) Celem zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszej dyrektywy każdy podatnik zidentyfikowany do celów VAT powinien składać informację podsumowującą zawierającą zestawienie podatników i osób prawnych niebędących podatnikami zidentyfikowanych do celów VAT, na rzecz których świadczył podlegające opodatkowaniu usługi objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia.
(10) Niektóre zmiany dotyczące miejsca świadczenia usług mogą mieć istotny wpływ dla budżetów państw członkowskich. Aby zapewnić łagodne wprowadzenie tych zmian, powinno zostać ono rozłożone w czasie.
(11) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa(4), zachęca się państwa członkowskie do sporządzania i publikowania, dla własnych potrzeb oraz w interesie Wspólnoty, tabel wskazujących, w zakresie, w jakim jest to możliwe, związek pomiędzy niniejszą dyrektywą a przepisami ją transponującymi.
(12) Dyrektywa 2006/112/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 12 lutego 2008 r.
|
W imieniu Rady |
|
A. BAJUK |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 104 E z 30.4.2004, s. 143 i opinia wydana dnia 16 maja 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Dz.U. C 117 z 30.4.2004, s. 15 i Dz.U. C 195 z 18.8.2006, s. 54.
(3) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2007/75/WE (Dz.U. L 346 z 29.12.2007, s. 13).
(4) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, s. 1.