uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1 oraz jego art. 95 ust. 1, w związku z art. 4, 6 i 21 niniejszej dyrektywy,
uwzględniając wniosek Komisji 1 ,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego 2 ,
uwzględniając opinię Komitetu Regionów 3 ,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu 4 , w świetle wspólnego projektu zatwierdzonego przez komitet pojednawczy w dniu 22 czerwca 2006 r.,
(1) Wskazane jest, aby zharmonizować środki krajowe dotyczące baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów. Podstawowym celem niniejszej dyrektywy jest zminimalizowanie ujemnego wpływu baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów na środowisko, a tym samym przyczynienie się do ochrony, zachowania i poprawy jakości środowiska. Dlatego też podstawę prawną stanowi art. 175 ust. 1 Traktatu. Jednakże właściwe jest również podjęcie środków na poziomie Wspólnoty na podstawie art. 95 ust. 1 Traktatu w celu zharmonizowania wymogów dotyczących zawartości metali ciężkich w bateriach i akumulatorach oraz wymogów dotyczących ich etykietowania, oraz w celu zapewnienia w ten sposób sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego i uniknięcia zniekształcenia konkurencji w obrębie Wspólnoty.
(2) Komunikat Komisji z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie przeglądu strategii wspólnotowej dotyczącej gospodarowania odpadami ustanowił wytyczne dla przyszłej wspólnotowej polityki w zakresie odpadów. Komunikat ten podkreśla potrzebę redukcji ilości substancji niebezpiecznych w odpadach oraz wskazuje na potencjalne korzyści wynikające z obejmujących całą Wspólnotę przepisów ograniczających obecność takich substancji w produktach i w procesie produkcyjnym. Komunikat stwierdza dalej, że w przypadku gdy nie można uniknąć powstawania odpadów, takie odpady powinny być, z uwagi na ich materiał lub energię, ponownie wykorzystane lub poddane procesowi odzysku.
(3) W rezolucji Rady z dnia 25 stycznia 1988 r. w sprawie wspólnotowego programu działania na rzecz przeciwdziałania zanieczyszczaniu środowiska naturalnego przez kadm 5 podkreślono, że ograniczenie stosowania kadmu do przypadków, w których brakuje odpowiednich rozwiązań alternatywnych, oraz zbieranie i recykling baterii zawierających kadm stanowią istotny element strategii kontrolowania wykorzystania kadmu służącej ochronie zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego.
(4) Dyrektywa Rady 91/157/EWG z dnia 18 marca 1991 r. w sprawie baterii i akumulatorów zawierających niektóre substancje niebezpieczne 6 spowodowała zbliżenie przepisów prawnych Państw Członkowskich w tej dziedzinie. Jednakże cele tej dyrektywy nie zostały w pełni osiągnięte. Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego 7 oraz dyrektywa 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) 8 również podkreśliły potrzebę przeglądu dyrektywy 91/157/EWG. Dlatego też, w celu uzyskania przejrzystości, powinno się dokonać przeglądu dyrektywy 91/157/EWG i nadać jej nowe brzmienie.
(5) W celu osiągnięcia swoich celów w zakresie środowiska niniejsza dyrektywa zakazuje wprowadzania do obrotu niektórych baterii i akumulatorów zawierających rtęć lub kadm. Promuje ona również wysoki poziom zbierania i recyklingu zużytych baterii i akumulatorów, a także usprawnione działania na rzecz środowiska podejmowane przez wszystkie podmioty zaangażowane w cykl życia baterii i akumulatorów, np. producentów, dystrybutorów i użytkowników końcowych, a w szczególności podmioty bezpośrednio zaangażowane w przetwarzanie i recykling zużytych baterii i akumulatorów. Niezbędne do osiągnięcia tego celu przepisy szczególne stanowią uzupełnienie istniejącego prawodawstwa wspólnotowego w zakresie odpadów, w szczególności dyrektywa 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów 9 , dyrektywa Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów 10 oraz dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów 11 .
(6) W celu zapobiegania pozbywaniu się zużytych baterii i akumulatorów w sposób zanieczyszczający środowisko oraz w celu uniknięcia dezorientacji użytkowników końcowych w zakresie różnych wymogów dotyczących gospodarowania odpadami dla różnych baterii i akumulatorów niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do wszystkich baterii i akumulatorów wprowadzanych do obrotu na obszarze Wspólnoty. Tak szeroko określony zakres zastosowania powinien również zapewnić korzyści skali przy zbieraniu i recyklingu, jak również optymalną oszczędność zasobów.
(7) Niezawodne baterie i akumulatory mają podstawowe znaczenie dla bezpieczeństwa wielu produktów, urządzeń i usług, a także stanowią bardzo ważne źródło energii w naszym społeczeństwie.
(8) Właściwe jest dokonanie rozróżnienia pomiędzy bateriami i akumulatorami przenośnymi, z jednej strony, a bateriami i akumulatorami przemysłowymi i samochodowymi, z drugiej. Unieszkodliwianie baterii i akumulatorów przemysłowych i samochodowych w składowiskach odpadów lub poprzez spalanie powinno być zabronione.
(9) Przykładami baterii i akumulatorów przemysłowych są baterie i akumulatory wykorzystywane do awaryjnego lub rezerwowego zasilania energetycznego w szpitalach, na lotniskach lub w biurach, baterie i akumulatory używane w pociągach lub w samolotach oraz baterie i akumulatory używane na morskich platformach wiertniczych i w latarniach morskich. Zalicza się do nich również baterie i akumulatory przeznaczone wyłącznie do podręcznych terminali płatniczych w sklepach i restauracjach, czytników kodów kreskowych w sklepach, profesjonalnego sprzętu wideo dla stacji telewizyjnych i profesjonalnych studiów, latarek górniczych i latarek dla nurków umieszczonych na kaskach górników i nurków, rezerwowe baterie i akumulatory do drzwi uruchamianych elektrycznie zapobiegające ich blokowaniu lub przytrzaśnięciu osób, baterie i akumulatory używane w oprzyrządowaniu lub w różnych rodzajach sprzętu pomiarowego i oprzyrządowania oraz baterie i akumulatory używane w powiązaniu z płytką ogniwa słonecznego, urządzeniami fotogalwanicznymi i innymi urządzeniami wykorzystującymi energię odnawialną. Baterie i akumulatory przemysłowe obejmują również baterie i akumulatory używane w pojazdach z napędem elektrycznym, takich jak wyposażone w napęd elektryczny samochody, wózki inwalidzkie, rowery, pojazdy używane na lotnisku i pojazdy do transportu automatycznego. Oprócz tej niewyczerpującej listy przykładów za przemysłowe powinno się uznać wszystkie baterie lub akumulatory, które nie są szczelnie zamknięte ani nie są bateriami lub akumulatorami samochodowymi.
(10) Przykładami baterii lub akumulatorów przenośnych, do których należą wszystkie baterie i akumulatory szczelnie zamknięte, które przeciętna osoba może bez trudności przenosić w ręku i które nie są bateriami lub akumulatorami ani samochodowymi ani przemysłowymi, są baterie jednoogniwowe (takie jak baterie typu AA i AAA) oraz baterie i akumulatory używane przez konsumentów lub specjalistów w telefonach przenośnych, komputerach przenośnych, elektronarzędziach bezprzewodowych, zabawkach i sprzęcie gospodarstwa domowego, takim jak elektryczne szczoteczki do zębów, golarki elektryczne oraz odkurzacze przenośne (w tym podobny sprzęt używany w szkołach, sklepach, restauracjach, na lotniskach, w urzędach lub szpitalach), a także baterie lub akumulatory, które konsument może używać w gospodarstwie domowym do zwykłych celów.
(11) Komisja powinna ocenić potrzebę dostosowania niniejszej dyrektywy, uwzględniając dostępne informacje techniczne i naukowe. W szczególności Komisja powinna dokonać przeglądu wyłączenia spod zakazu stosowania kadmu w bateriach i akumulatorach przenośnych przeznaczonych do użytku w elektronarzędziach bezprzewodowych. Przykładami elektronarzędzi bezprzewodowych są narzędzia używane przez konsumentów oraz specjalistów do toczenia, frezowania, szlifowania, rozdrabniania, piłowania, cięcia, ścinania, wiercenia, przebijania otworów, wykrawania, uderzania młotkiem, nitowania, śrubowania, polerowania lub podobnej obróbki drewna, metalu i innych materiałów, jak również do koszenia, cięcia i innych prac ogrodowych.
(12) Komisja powinna również monitorować, a Państwa Członkowskie powinny wspierać, postęp technologiczny, który powoduje, że baterie i akumulatory są bardziej przyjazne dla środowiska przez cały cykl ich życia, w tym poprzez uczestnictwo w systemie zarządzania środowiskiem i audytu środowiskowego we Wspólnocie (EMAS).
(13) Aby chronić środowisko, powinno się zbierać zużyte baterie i akumulatory. Dla baterii i akumulatorów przenośnych powinno się stworzyć systemy zbierania odpadów, tak aby zapewnić wysoki poziom zbierania. Oznacza to stworzenie systemów zbierania odpadów, tak aby użytkownicy końcowi mogli pozbywać się zużytych przenośnych baterii i akumulatorów w dogodny sposób i nieodpłatnie. Dla różnych rodzajów baterii i akumulatorów właściwe są różne systemy zbierania i różne regulacje dotyczące ich finansowania.
(14) Wskazane jest, aby Państwa Członkowskie osiągnęły wysokie poziomy zbierania i recyklingu dla zużytych baterii i akumulatorów w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska i odzysku materiałowego na całym obszarze Wspólnoty. Niniejsza dyrektywa powinna zatem wyznaczyć minimalne cele zbierania i recyklingu dla Państw Członkowskich. Właściwe jest obliczenie poziomu zbierania na podstawie średniej rocznej sprzedaży w latach poprzednich, tak aby dla wszystkich Państw Członkowskich określić porównywalne cele, które są proporcjonalne w stosunku do krajowego poziomu zużycia baterii i akumulatorów.
(15) Dla baterii i akumulatorów kadmowych i ołowiowych powinno się ustanowić szczególne wymogi w zakresie recyklingu w celu osiągnięcia na całym obszarze Wspólnoty wysokiego poziomu odzysku materiałowego oraz w celu zapobiegania rozbieżnościom pomiędzy Państwami Członkowskimi.
(16) Wszystkie zainteresowane strony powinny mieć możliwość uczestniczenia w systemach zbierania, przetwarzania i recyklingu. Systemy te powinny być tak zaprojektowane, aby uniknąć dyskryminacji w stosunku do przywożonych baterii i akumulatorów, ograniczeń w handlu i zakłóceń konkurencji.
(17) Systemy zbierania i recyklingu powinny być zoptymalizowane, w szczególności w celu zminimalizowania kosztów oraz negatywnego wpływu transportu na środowisko. Systemy przetwarzania i recyklingu powinny wykorzystywać najlepsze dostępne techniki w rozumieniu art. 2 pkt 11 dyrektywy Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli 12 . Definicja recyklingu nie powinna obejmować odzysku energii. Pojęcie odzysku energii jest zdefiniowane w innych instrumentach Wspólnoty.
(18) Baterie i akumulatory mogą być zbierane indywidualnie poprzez krajowe systemy zbierania baterii lub razem ze zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym, poprzez krajowe systemy zbierania utworzone na podstawie dyrektywy 2002/96/WE. W tym ostatnim przypadku obowiązkowym minimalnym wymogiem dotyczącym przetwarzania powinno być usunięcie baterii z zebranego zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Po ich usunięciu z zebranego zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego baterie i akumulatory podlegają wymogom niniejszej dyrektywy, w szczególności bierze się je pod uwagę przy osiąganiu celów zbierania oraz podlegają wymogom dotyczącym recyklingu.
(19) Podstawowe zasady finansowania gospodarowania zużytymi bateriami i akumulatorami powinny zostać określone na poziomie wspólnotowym. Systemy finansowania powinny pomagać w osiągnięciu wysokich poziomów zbierania i recyklingu oraz wpływać na zasadę odpowiedzialności producenta. Wszyscy producenci zdefiniowani w niniejszej dyrektywie powinni być zarejestrowani. Producenci powinni ponosić koszty zbierania, przetwarzania i recyklingu wszystkich zebranych baterii i akumulatorów po odliczeniu zysku ze sprzedaży odzyskanych materiałów. Jednakże stosowanie, pod pewnymi warunkami, zasad de minimis do małych producentów mogłoby być uzasadnione.
(20) W celu osiągnięcia celów zbierania konieczne jest dostarczenie użytkownikom końcowym informacji na temat zalet zbierania selektywnego, dostępnych systemów zbierania oraz roli użytkowników końcowych w gospodarowaniu zużytymi bateriami i akumulatorami. Powinno się dokonać szczegółowych ustaleń w zakresie systemu etykietowania, który powinien zapewnić użytkownikom końcowym przejrzystą, rzetelną i zrozumiałą informację na temat baterii i akumulatorów oraz metali ciężkich, które zawierają.
(21) Jeżeli Państwa Członkowskie w celu osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy, a w szczególności wysokich wskaźników poziomów selektywnego zbierania i recyklingu, używają instrumentów ekonomicznych, takich jak zróżnicowane stawki podatkowe, powinny odpowiednio poinformować o tym Komisję.
(22) W celu monitoringu postępów w osiąganiu celów niniejszej dyrektywy niezbędne są rzetelne i porównywalne dane na temat ilości baterii i akumulatorów wprowadzanych do obrotu, zbieranych i poddawanych recyklingowi.
(23) Państwa Członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy oraz zapewnić, aby były one wykonywane. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
(24) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa 13 zachęca się Państwa Członkowskie do sporządzania, dla ich własnych celów i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do wiadomości publicznej.
(25) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji 14 .
(26) Z uwagi na fakt, że cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie ochrona środowiska i zapewnienie prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, nie mogą zostać osiągnięte w wystarczającym stopniu przez Państwa Członkowskie, a w związku z tym z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza ponad to, co jest konieczne dla osiągnięcia tych celów.
(27) Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla prawodawstwa wspólnotowego w zakresie wymogów bezpieczeństwa, jakości i zdrowia oraz szczególnych wspólnotowych przepisów prawnych w zakresie gospodarowania odpadami, w szczególności dyrektywy 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji 15 oraz dyrektywy 2002/96/WE.
(28) Jeżeli chodzi o odpowiedzialność producenta, producenci baterii i akumulatorów oraz producenci innych produktów, których część składową stanowi bateria lub akumulator, są odpowiedzialni za gospodarowanie zużytymi bateriami i akumulatorami, które wprowadzają do obrotu. Niezbędne jest elastyczne podejście, tak aby systemy finansowe mogły uwzględnić różnice między uwarunkowaniami krajowymi oraz uwzględnić istniejące systemy, w szczególności te stworzone w celu osiągnięcia zgodności z dyrektywami 2000/53/WE oraz 2002/96/WE, i które nie skutkowałyby podwójnymi obciążeniami.
(29) Dyrektywy 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym 16 nie stosuje się do baterii i akumulatorów używanych w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
(30) Baterie i akumulatory przemysłowe i samochodowe używane w pojazdach powinny spełniać wymogi określone w dyrektywie 2000/53/WE, w szczególności w jej art. 4. Dlatego też powinno zakazać się używania kadmu w bateriach i akumulatorach przemysłowych w pojazdach o napędzie elektrycznym, chyba że te baterie i akumulatory są objęte wyłączeniem na podstawie załącznika II do tej dyrektywy,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
J. BORRELL FONTELLES | P. LEHTOMÄKI |
Przewodniczący | Przewodniczący |
- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2008/103/WE z dnia 19 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.327.7) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 5 grudnia 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.329.5) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 grudnia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 2008/12/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.76.39) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 marca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.329.5) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 grudnia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 2008/12/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.76.39) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 marca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.329.5) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 grudnia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 2008/12/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.76.39) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 marca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.329.5) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 grudnia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 2008/12/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.76.39) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 marca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 8 dyrektywy nr 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.329.5) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 grudnia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. a) dyrektywy nr 2008/12/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.76.39) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 marca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. a) dyrektywy nr 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.329.5) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 grudnia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. b) dyrektywy nr 2008/12/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.76.39) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 marca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. b) dyrektywy nr 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.329.5) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 grudnia 2013 r.
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2006.266.1 |
Rodzaj: | Dyrektywa |
Tytuł: | Dyrektywa 2006/66/WE w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz uchylająca dyrektywę 91/157/EWG |
Data aktu: | 06/09/2006 |
Data ogłoszenia: | 26/09/2006 |
Data wejścia w życie: | 26/09/2006 |