Rozporządzenie 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 539/2001

z dnia 15 marca 2001 r.

wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. b) pkt (i),

uwzględniając wniosek Komisji ¹ ,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ² ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na mocy art. 62 ust. 2) lit. b) Traktatu Rada ma uchwalić zasady dotyczące wiz na planowane pobyty nie dłuższe niż trzy miesiące, w tym kontekście konieczne jest ustalenie listy tych państw trzecich, których obywatele podlegają obowiązkowi wizowemu przy przekraczaniu granic zewnętrznych oraz tych, których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku. Artykuł 61 wymienia te listy między środkami towarzyszącymi, które są bezpośrednio związane ze swobodnym przepływem osób w ramach obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

(2) Niniejsze rozporządzenie wynika z dorobku Schengen, zgodnie z Protokołem włączającym go w ramy Unii Europejskiej, zwanym dalej "Protokołem z Schengen". Nie ma to wpływu na zobowiązania Państw Członkowskich, wynikające z dorobku prawnego zdefiniowanego w załączniku A do decyzji 1999/435/WE z dnia 20 maja 1999 r. dotyczącej definicji dorobku Schengen do celów określenia, zgodnie ze stosownymi postanowieniami Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i Traktatu o Unii Europejskiej, podstawy prawnej dla każdego z postanowień lub decyzji stanowiących dorobek Schengen ³ .

(3) Niniejsze rozporządzenie stanowi dalsze rozwinięcie tych postanowień, w odniesieniu do których zezwolono na ściślejszą współpracę w ramach Protokołu z Schengen i mieści się w obszarze określonym w art. 1 lit. B) decyzji 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie , stosowanie i rozwój dorobku Schengen ⁴ .

(4) Na podstawie art. 1 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Irlandia oraz Zjednoczone Królestwo nie uczestniczą w przyjęciu niniejszego rozporządzenia. W rezultacie i bez uszczerbku dla postanowień art. 4 wspomnianego protokołu przepisów niniejszego rozporządzenia nie stosuje się ani do Irlandii, ani do Zjednoczonego Królestwa.

(5) Ustalenie tych państw trzecich, których obywatele podlegają obowiązkowi wizowemu, oraz tych z niego zwolnionych jest dokonywane w drodze przemyślanej, indywidualnej oceny szeregu kryteriów odnoszących się, między innymi, do nielegalnej imigracji, porządku oraz bezpieczeństwa publicznego i do stosunków Unii Europejskiej z państwami trzecimi, z uwzględnieniem skutków spójności i wzajemności regionalnej. Należy również ustanowić mechanizm wspólnotowy umożliwiający stosowanie zasady wzajemności w przypadku, gdy jedno z państw trzecich wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia podejmie decyzję o nałożeniu na obywateli jednego lub więcej Państw Członkowskich obowiązku wizowego.

(6) Z uwagi na to, że Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym zwalnia obywateli Islandii, Lichtensteinu i Norwegii z obowiązku wizowego, kraje te nie zostały uwzględnione na liście załącznika II niniejszego dokumentu.

(7) Jeżeli chodzi o bezpaństwowców lub osoby ze statusem uchodźcy, bez uszczerbku dla zobowiązań w ramach umów międzynarodowych podpisanych przez Państwa Członkowskie, w szczególności Umowy europejskiej w sprawie zniesienia wiz dla uchodźców, podpisanej w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r., decyzja odnośnie do nałożenia lub zniesienia obowiązku wizowego powinna opierać się na państwie trzecim, w którym osoby te stale zamieszkują i które wydało ich dokumenty podróży; jednakże biorąc pod uwagę różnice w ustawodawstwie krajowym w zakresie bezpaństwowców i osób o statusie uchodźcy, Państwa Członkowskie mogą zdecydować, czy te kategorie osób podlegają obowiązkowi wizowemu, w przypadku gdy państwo trzecie, w którym stale zamieszkują lub które wydało ich dokumenty podróży, jest państwem trzecim, którego obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego.

(8) W szczególnych przypadkach, gdy uzasadnione są specjalne zasady przyznawania wiz, Państwa Członkowskie mogą wyłączyć niektóre kategorie osób z obowiązku wizowego lub nałożyć go na nie, na mocy prawa międzynarodowego publicznego lub zwyczaju.

(9) W celu zapewnienia, że system administrowany jest w sposób jawny, a zainteresowane osoby są poinformowane, każde Państwo Członkowskie powinno powiadomić pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję o środkach podejmowanych przez siebie na mocy niniejszego rozporządzenia. Z tych samych powodów informacje takie muszą zostać również opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

(10) Zasady regulujące wkraczanie na terytorium Państw Członkowskich lub wydawanie wiz nie mają wpływu na zasady obecnie regulujące uznawanie ważności dokumentów podróży.

(11) Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 Traktatu uchwalenie rozporządzenia ustalającego listę państw trzecich, których obywatele podlegają obowiązkowi wizowemu przy przekraczaniu granic zewnętrznych, oraz tych, których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku, jest zarówno koniecznym, jak i właściwym środkiem zapewnienia, że wspólne zasady wizowe działają skutecznie.

(12) ⁵  Niniejsze rozporządzenie zapewnia pełną harmonizację, odnosi się bowiem do państw trzecich, których obywatele są objęci obowiązkiem wizowym przy przekraczaniu granic zewnętrznych Państw Członkowskich i których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  -1  ⁶  

Celem niniejszego rozporządzenia jest określenie państw trzecich, których obywatele objęci są obowiązkiem wizowym, oraz państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku, w oparciu o indywidualną ocenę szeregu kryteriów odnoszących się między innymi do nielegalnej imigracji, porządku oraz bezpieczeństwa publicznego, korzyści gospodarczych, w szczególności w zakresie turystyki i handlu zagranicznego, oraz do stosunków Unii z danymi państwami trzecimi, w tym w szczególności w zakresie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, a także do skutków spójności regionalnej i wzajemności.

Artykuł  1

1. 7  Obywatele państw trzecich figurujących na liście w załączniku I objęci są obowiązkiem wizowym przy przekraczaniu granic zewnętrznych Państw Członkowskich.

Bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z Umowy europejskiej w sprawie zniesienia wiz dla uchodźców, podpisanej w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r., od osób posiadających status uchodźcy i bezpaństwowców wymaga się posiadania wizy podczas przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich, jeśli państwem trzecim, w którym osoby te zamieszkują i które wydało im dokument podróży, jest państwo trzecie znajduje się na liście w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

2. 8  Obywatele państw trzecich wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik II są zwolnieni z obowiązku określonego w ust. 1, gdy ich całkowity pobyt nie przekracza 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

Z obowiązku wizowego zwolnieni są również:

– obywatele państw trzecich znajdujący się na liście w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, którzy są posiadaczami zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego wydanego przez państwo członkowskie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1931/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiającym przepisy dotyczące małego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw członkowskich i zmieniające konwencję z Schengen ⁹ , gdy korzystają oni ze swojego prawa w ramach zasad małego ruchu granicznego,

– uczniowie, którzy są obywatelami państwa trzeciego znajdującego się na liście w załączniku I i którzy zamieszkują w państwie członkowskim stosującym decyzję Rady 94/795/WSiSW z dnia 30 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych działań przyjętych przez Radę na podstawie art. K.3 ust. 2 lit. b) Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ułatwień podróży dla uczniów pochodzących z państw trzecich przebywających w państwach członkowskich ¹⁰ , i uczestniczą w wycieczce szkolnej w grupie uczniów pod opieką nauczyciela danej szkoły,

– osoby posiadające status uchodźcy i bezpaństwowcy oraz inne osoby nieposiadające obywatelstwa żadnego państwa, które zamieszkują w państwie członkowskim i są posiadaczami dokumentu podróży wydanego przez to państwo członkowskie.

3. Obywatele nowych państw trzecich, wchodzących wcześniej w skład państw wymienionych na listach w załącznikach I i II, podlegają odpowiednio przepisom ust. 1 i 2, pod warunkiem i do czasu, gdy Rada zadecyduje inaczej w ramach procedury ustanowionej we właściwych postanowieniach Traktatu.

4. 11  W przypadku gdy państwo trzecie wymienione w załączniku II stosuje obowiązek wizowy wobec obywateli co najmniej jednego państwa członkowskiego, zastosowanie mają następujące przepisy:

a) w terminie 30 dni od wprowadzenia w życie przez państwo trzecie obowiązku wizowego lub, w przypadkach gdy obowiązek wizowy istniejący w dniu 9 stycznia 2014 r. zostaje utrzymywany, w terminie 30 dni od tej daty, dane państwo członkowskie powiadamia o tym na piśmie Parlament Europejski, Radę i Komisję.

W powiadomieniu tym:

i) określa się datę wprowadzenia w życie obowiązku wizowego oraz rodzaje dokumentów podróży i wiz, których ten obowiązek dotyczy;

(ii) podaje się szczegółowy opis wstępnych środków, które dane państwo członkowskie podjęło w celu zapewnienia ruchu bezwizowego z danym państwem trzecim, oraz wszystkie istotne informacje.

Komisja niezwłocznie publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej informacje o tym powiadomieniu, w tym informacje o dacie wprowadzenia w życie obowiązku wizowego oraz rodzajach dokumentów podróży i wiz, których ten obowiązek dotyczy.

Jeżeli państwo trzecie postanowi znieść obowiązek wizowy przed upływem terminu, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszej litery, powiadomienia nie dokonuje się lub się je wycofuje, a informacja nie jest publikowana;

b) natychmiast po dacie publikacji, o której mowa w lit. a) akapit trzeci, Komisja podejmuje, w konsultacji z danym państwem członkowskim, działania wobec organów danego państwa trzeciego, w szczególności w sferze politycznej, gospodarczej i handlowej, w celu przywrócenia lub wprowadzenia ruchu bezwizowego, oraz niezwłocznie informuje Parlament Europejski i Radę o tych działaniach;

c) jeżeli w terminie 90 dni od daty publikacji, o której mowa w lit. a) akapit trzeci, i pomimo wszystkich działań podjętych zgodnie z lit. b), państwo trzecie nie zniesie obowiązku wizowego, dane państwo członkowskie może wystąpić do Komisji z wnioskiem o zawieszenie zwolnienia z obowiązku wizowego niektórych kategorii obywateli tego państwa trzeciego. W przypadku gdy państwo członkowskie wystąpi z takim wnioskiem, informuje o tym Parlament Europejski i Radę;

d) rozważając dalsze działania zgodnie z lit. e), f) lub h), Komisja uwzględnia efekty działań podjętych przez dane państwo członkowskie w celu zapewnienia ruchu bezwizowego z danym państwem trzecim, działania podjęte zgodnie z lit. b) oraz konsekwencje zawieszenia zwolnienia z obowiązku wizowego dla stosunków zewnętrznych Unii i jej państw członkowskich z danym państwem trzecim;

e) jeżeli dane państwo trzecie nie zniesie obowiązku wizowego, najpóźniej w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji, o której mowa w lit. a) akapit trzeci, a następnie w odstępach nieprzekraczających sześciu miesięcy w okresie nie mogącym łącznie wykraczać poza dzień, w którym akt delegowany, o którym mowa w lit. f), staje się skuteczny lub w którym wyrażono sprzeciw wobec tego aktu, Komisja:

i) przyjmuje, na wniosek danego państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, akt wykonawczy tymczasowo zawieszający zwolnienie niektórych kategorii obywateli danego państwa trzeciego z obowiązku wizowego na okres do sześciu miesięcy. W tym akcie wykonawczym określa się datę, przypadającą w ciągu 90 dni od jego wejścia w życie, z którą zawieszenie zwolnienia z obowiązku wizowego ma stać się skuteczne, uwzględniając zasoby dostępne w konsulatach państw członkowskich. Przyjmując kolejne akty wykonawcze Komisja może przedłużać okres tego zawieszenia o dalsze okresy do sześciu miesięcy i zmieniać kategorie obywateli danego państwa trzeciego, które objęte są tym zawieszeniem obowiązku wizowego.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 4a ust. 2. Bez uszczerbku dla stosowania art. 4 w okresach obowiązywania zawieszenia wszystkie kategorie obywateli państwa trzeciego, o których mowa w akcie wykonawczym, mają obowiązek posiadać wizę przy przekraczaniu zewnętrznych granic państw członkowskich; lub

(ii) przedkłada komitetowi, o którym mowa w art. 4a ust. 1, sprawozdanie oceniające sytuację i podające powody, dla których Komisja postanowiła nie zawieszać zwolnienia z obowiązku wizowego, oraz informuje o tym Parlament Europejski i Radę.

W sprawozdaniu tym uwzględnia się wszystkie istotne czynniki, o których mowa w lit. d). Parlament Europejski i Rada mogą podejmować dyskusję polityczną na podstawie tego sprawozdania;

f) jeżeli w terminie 24 miesięcy od daty publikacji, o której mowa w lit. a) akapit trzeci, dane państwo trzecie nie zniesie obowiązku wizowego, Komisja zgodnie z art. 4b przyjmuje akt delegowany tymczasowo zawieszający stosowanie załącznika II na okres 12 miesięcy względem obywateli tego państwa trzeciego. W akcie delegowanym określa się datę przypadającą w ciągu 90 dni od jego wejścia w życie, z którą zawieszenie stosowania załącznika II ma stać się skuteczne, uwzględniając zasoby dostępne w konsulatach państw członkowskich, oraz odpowiednio zmienia załącznik II. Zmiany tej dokonuje się poprzez umieszczenie przy nazwie danego państwa trzeciego przypisu informującego, że zwolnienie z obowiązku wizowego jest względem tego państwa trzeciego zawieszone, i wskazującego okres tego zawieszenia.

Z dniem, w którym zawieszenie stosowania załącznika II wobec obywateli danego państwa trzeciego staje się skuteczne lub w którym zgodnie z art. 4b ust. 5 wyrażono sprzeciw wobec aktu delegowanego, tracą moc wszelkie akty wykonawcze przyjęte na podstawie lit. e) dotyczące tego państwa trzeciego.

W przypadku gdy Komisja przedłoży wniosek ustawodawczy, o którym mowa w lit. h), okres zawieszenia, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszej litery, przedłuża się o sześć miesięcy. Przypis, o którym mowa w tym akapicie, zostaje odpowiednio zmieniony.

Bez uszczerbku dla stosowania art. 4, w okresach obowiązywania zawieszenia obywatele danego państwa trzeciego, których dotyczą akty delegowane, mają obowiązek posiadać wizę przy przekraczaniu zewnętrznych granic państw członkowskich;

g) każde kolejne powiadomienie dokonane przez inne państwo członkowskie na podstawie lit. a) dotyczące tego samego państwa trzeciego w okresie stosowania środków przyjętych na podstawie lit. e) lub f) w odniesieniu do tego państwa trzeciego zostają uwzględnione w bieżących procedurach bez przedłużania terminów lub okresów określonych w tych literach;

h) jeżeli w terminie sześciu miesięcy od wejścia w życie aktu delegowanego, o którym mowa w lit. f), dane państwo trzecie nie zniesie obowiązku wizowego, Komisja może przedłożyć wniosek ustawodawczy dotyczącego zmiany niniejszego rozporządzenia w celu przeniesienia odniesienia do danego państwa trzeciego z załącznika II do załącznika I;

i) procedury, o których mowa w lit. e), f) i h) nie wpływają na prawo Komisji do przedłożenia w dowolnym momencie wniosku ustawodawczego dotyczącego zmiany niniejszego rozporządzenia w celu przeniesienia odniesienia do danego państwa trzeciego z załącznika II do załącznika I;

j) w przypadku gdy dane państwo trzecie zniesie obowiązek wizowy, dane państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia o tym Parlament Europejski, Radę i Komisję. Powiadomienie zostaje niezwłocznie opublikowane przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Każdy akt wykonawczy lub delegowany przyjęty na podstawie lit. e) lub f) dotyczące danego państwa trzeciego traci moc siedem dni po publikacji, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszej litery. W przypadku gdy dane państwo trzecie wprowadziło obowiązek wizowy względem obywateli dwóch lub większej liczby państw członkowskich, akt wykonawczy lub delegowany dotyczący tego państwa trzeciego traci moc siedem dni po publikacji powiadomienia dotyczącego ostatniego państwa członkowskiego, którego obywatele podlegali obowiązkowi wizowemu w tym państwie trzecim. Przypis, o którym mowa w lit. f) akapit pierwszy, zostaje skreślony z chwilą wygaśnięcia danego aktu delegowanego. Informacja o tym wygaśnięciu zostaje niezwłocznie opublikowana przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

W przypadku gdy dane państwo trzecie zniesie obowiązek wizowy, a dane państwo członkowskie nie powiadomi o tym zgodnie z akapitem pierwszym niniejszej litery, Komisja z własnej inicjatywy dokonuje niezwłocznie publikacji, o której mowa w tym akapicie, przy czym zastosowanie ma również akapit drugi niniejszej litery.

5. 12  (skreślony).

Artykuł  1a  ¹³  

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 1 ust. 2 zwolnienie z obowiązku wizowego wobec obywateli państwa trzeciego wymienionego w załączniku II zostaje tymczasowo zawieszone na podstawie stosownych i obiektywnych danych, zgodnie z niniejszym artykułem.

2. Państwo członkowskie może powiadomić Komisję, jeżeli w okresie dwóch miesięcy w porównaniu z tym samym okresem roku poprzedniego lub z dwoma miesiącami bezpośrednio poprzedzającymi wprowadzenie w życie zwolnienia z obowiązku wizowego wobec obywateli państwa trzeciego wymienionego w załączniku II znajdzie się w obliczu jednej lub większej liczby poniższych okoliczności:

a) znacznego wzrostu liczby obywateli tego państwa trzeciego, którym odmawia się wjazdu lub którzy przebywają bezprawnie na terytorium tego państwa członkowskiego;

b) znacznego wzrostu liczby wniosków azylowych od obywateli tego państwa trzeciego, dla których to wniosków odsetek uznawalności jest niski;

c) pogorszenia się współpracy z tym państwem trzecim w zakresie readmisji - co znajduje poparcie w odpowiednich danych - w szczególności znacznego wzrostu odsetka odmów na wnioski o readmisję przedłożone przez to państwo członkowskie temu państwu trzeciemu w odniesieniu do jego własnych obywateli lub jeżeli umowa o readmisji zawarta między Unią lub tym państwem członkowskim a tym państwem trzecim tak przewiduje - w odniesieniu do obywateli państwa trzeciego, którzy przedostali się tranzytem przez to państwo trzecie;

d) wzrostu zagrożenia lub bezpośredniej groźby dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego państw członkowskich - w szczególności znacznego wzrostu poważnych przestępstw związanych z obywatelami tego państwa trzeciego - co znajduje poparcie w obiektywnych, konkretnych i stosownych informacjach i danych przedstawionych przez właściwe organy.

Powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, określa, na jakich podstawach jest ono oparte, a także zawiera odpowiednie dane i statystyki oraz szczegółowe wyjaśnienie wstępnych środków podjętych przez dane państwo członkowskie w celu zaradzenia powstałej sytuacji. Dane państwo członkowskie może określić w swoim powiadomieniu, których kategorii obywateli danego państwa trzeciego ma dotyczyć akt wykonawczy na mocy ust. 4 lit. a), i podać szczegółowe uzasadnienie. Komisja niezwłocznie informuje Parlament Europejski i Radę o takim powiadomieniu.

2a. Jeżeli Komisja, biorąc pod uwagę stosowne dane, sprawozdania i statystyki, dysponuje konkretnymi i wiarygodnymi informacjami o okolicznościach, o których mowa w ust. 2 lit. a), b), c) lub d), zachodzących w co najmniej jednym państwie członkowskim lub o tym, że dane państwo trzecie nie współpracuje w zakresie readmisji, w szczególności gdy między tym państwem trzecim a Unią została zawarta umowa o readmisji, na przykład że:

- odrzuca wnioski o readmisję lub nie rozpatruje ich terminowo,

- nie wydaje terminowo dokumentów podróży na potrzeby powrotów w terminach określonych w umowie o readmisji lub nie akceptuje europejskich dokumentów podróży wydanych po upływie terminów określonych w umowie o readmisji, lub

- wypowiada lub zawiesza umowę o readmisji,

Komisja bezzwłocznie informuje Parlament Europejski i Radę o swojej analizie, i zastosowanie mają przepisy ust. 4.

2b. Komisja monitoruje, czy państwa trzecie, których obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego podczas podróży na terytorium państw członkowskich w związku z pomyślnym zakończeniem dialogu w sprawie liberalizacji reżimu wizowego między Unią a tym państwem trzecim, nadal spełniają szczegółowe wymogi, których podstawą jest art. - 1 i które zostały zastosowane do oceny zasadności liberalizacji reżimu wizowego.

Ponadto Komisja regularnie składa sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie: co najmniej raz w roku w okresie siedmiu lat od daty wejścia w życie liberalizacji reżimu wizowego dla tego państwa trzeciego, a następnie gdy uzna to za niezbędne lub na wniosek Parlamentu Europejskiego lub Rady. Sprawozdanie koncentruje się na tych państwach trzecich, w przypadku których - jak uznaje Komisja na podstawie konkretnych i wiarygodnych informacji - niektóre wymogi przestały być spełniane.

Jeżeli sprawozdanie Komisji wskazuje, że w odniesieniu do konkretnego państwa trzeciego przestał być spełniany co najmniej jeden ze szczegółowych wymogów, zastosowanie ma ust. 4.

3. Powiadomienie dokonane na podstawie ust. 2 Komisja analizuje, biorąc pod uwagę:

a) czy zachodzi którakolwiek z sytuacji opisanych w ust. 2;

b) liczbę państw członkowskich, na które ma wpływ którakolwiek z sytuacji opisanych w ust. 2;

c) ogólny wpływ okoliczności, o których mowa w ust. 2, na sytuację migracyjną w Unii, na podstawie danych przekazanych przez państwa członkowskie lub dostępnych Komisji;

d) sprawozdania przygotowane przez Europejską Straż Graniczną i Przybrzeżną, Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu lub Europejski Urząd Policji (Europol) lub inną instytucję, organ lub jednostkę Unii, lub organizację międzynarodową właściwą w sprawach objętych niniejszym rozporządzeniem, jeżeli w danym przypadku wymagają tego okoliczności;

e) ewentualne informacje przedstawione przez dane państwo członkowskie w powiadomieniu w związku z ewentualnymi środkami na mocy ust. 4 lit. a);

f) w konsultacji z danym państwem członkowskim - ogólną kwestię porządku publicznego i bezpieczeństwa wewnętrznego.

Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o wynikach swojej analizy.

4. Jeżeli na podstawie analizy, o której mowa w ust. 2a, sprawozdania, o którym mowa w ust. 2b, lub analizy, o której mowa w ust. 3, oraz z uwzględnieniem skutków zawieszenia zwolnienia z obowiązku wizowego dla stosunków zewnętrznych Unii i jej państw członkowskich z danym państwem trzecim, ściśle współpracując z tym państwem trzecim w celu znalezienia alternatywnych długoterminowych rozwiązań, Komisja zdecyduje, że należy podjąć działania, lub jeżeli zwykła większość państw członkowskich powiadomi Komisję o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w ust. 2 lit. a), b), c) lub d), zastosowanie mają następujące przepisy:

a) Komisja przyjmuje akt wykonawczy tymczasowo zawieszający zwolnienie z obowiązku wizowego wobec obywateli danego państwa trzeciego na okres dziewięciu miesięcy. Zawieszenie dotyczy pewnych kategorii obywateli danego państwa trzeciego poprzez odwołanie do stosownych typów dokumentów podróży i w stosownym przypadku do dodatkowych kryteriów. Określając, których kategorii zawieszenie dotyczy, Komisja na podstawie dostępnych informacji uwzględnia kategorie dostatecznie duże, by w każdym konkretnym przypadku skutecznie przyczyniły się do zaradzenia okolicznościom, o których mowa w ust. 2, 2a i 2b, a zarazem respektuje zasadę proporcjonalności. Komisja przyjmuje akt wykonawczy w terminie jednego miesiąca od:

(i) otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 2;

(ii) uzyskania informacji, o których mowa w ust. 2a;

(iii) przedstawienia sprawozdania, o którym mowa w ust. 2b; lub

(iv) otrzymania powiadomienia zwykłej większości państw członkowskich o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w ust. 2 lit. a), b), c) lub d).

Akt wykonawczy jest przyjmowany zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 4a ust. 2. Określa on datę, od której zawieszenie zwolnienia z obowiązku wizowego staje się skuteczne.

W okresie zawieszenia Komisja prowadzi pogłębiony dialog z danym państwem trzecim w celu zaradzenia przedmiotowym okolicznościom.

b) Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 2, 2a i 2b, utrzymują się, najpóźniej dwa miesiące przed upływem dziewięciomiesięcznego okresu, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu, Komisja przyjmuje zgodnie z art. 4b akt delegowany tymczasowo zawieszający stosowanie załącznika II na okres 18 miesięcy wobec wszystkich obywateli danego państwa trzeciego. Akt delegowany staje się skuteczny z dniem wygaśnięcia aktu wykonawczego, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu, i odpowiednio zmienia załącznik II. Zmiany tej dokonuje się, umieszczając przy nazwie danego państwa trzeciego przypis informujący, że zwolnienie z obowiązku wizowego jest względem tego państwa zawieszone, i wskazujący okres tego zawieszenia.

Jeżeli zgodnie z ust. 5 Komisja przedłoży wniosek ustawodawczy, okres zawieszenia przewidziany w akcie delegowanym zostaje przedłużony o sześć miesięcy. Przypis zostaje odpowiednio zmieniony.

Bez uszczerbku dla stosowania art. 4, w okresie obowiązywania zawieszenia obywatele danego państwa trzeciego mają obowiązek posiadać wizę przy przekraczaniu zewnętrznych granic państw członkowskich.

Państwo członkowskie, które zgodnie z art. 4 przewiduje nowe zwolnienia z obowiązku wizowego wobec którejś kategorii obywateli państwa trzeciego objętego aktem zawieszającym zwolnienie z obowiązku wizowego, powiadamia o tych środkach zgodnie z art. 5.

5. Przed upływem okresu obowiązywania aktu delegowanego przyjętego na podstawie ust. 4 lit. b) Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Sprawozdaniu może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący zmiany niniejszego rozporządzenia w celu przeniesienia odniesienia do danego państwa trzeciego z załącznika II do załącznika I.

6. W przypadku gdy Komisja przedstawi wniosek ustawodawczy na podstawie ust. 5, może ona przedłużyć okres obowiązywania aktu wykonawczego przyjętego na podstawie ust. 4 o okres nieprzekraczający 12 miesięcy. Decyzję o przedłużeniu okresu obowiązywania aktu wykonawczego przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 4a ust. 2.

Artykuł  1b  ¹⁴  

Do dnia 10 stycznia 2018 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające skuteczność mechanizmu wzajemności, o którym mowa w art. 1 ust. 4, a w razie potrzeby przedłoży wniosek ustawodawczy dotyczący zmiany niniejszego rozporządzenia. Parlament Europejski i Rada stanowią w sprawie takiego wniosku zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą.

Artykuł  1c  ¹⁵  

Do dnia 29 marca 2021 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające skuteczność mechanizmu zawieszającego, o którym mowa w art. 1a, i w razie potrzeby przedłoży wniosek ustawodawczy dotyczący zmiany niniejszego rozporządzenia. W sprawie takiego wniosku Parlament Europejski i Rada stanowią zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą.

Artykuł  2 ¹⁶

Do celów niniejszego rozporządzenia termin "wiza" oznacza wizę określoną w art. 2 pkt 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 810/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks wizowy (kodeks wizowy) ¹⁷ .

Artykuł  3 ¹⁸

(uchylony)

Artykuł  4

1. 19  Państwo członkowskie może przewidzieć odstępstwa od obowiązku wizowego przewidzianego w art. 1 ust. 1 lub od zwolnienia z obowiązku wizowego przewidzianego w art. 1 ust. 2 wobec:

a) posiadaczy paszportów dyplomatycznych, paszportów służbowych/urzędowych lub paszportów specjalnych;

b) członków cywilnych załóg statków powietrznych i morskich w trakcie wykonywania czynności służbowych;

c) członków cywilnych załóg statków morskich w trakcie pobytu na lądzie, którzy posiadają dowód tożsamości marynarza wydany zgodnie z konwencją Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 108 z dnia 13 maja 1958 r. lub nr 185 z dnia 16 czerwca 2003 r. bądź z konwencją Międzynarodowej Organizacji Morskiej z dnia 9 kwietnia 1965 r. o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego;

d) obsady i członków misji pomocowych lub ratunkowych w razie katastrofy lub wypadku;

e) cywilnych załóg statków żeglujących po międzynarodowych wodach śródlądowych;

f) posiadaczy dokumentów podróży wydawanych swoim urzędnikom przez międzynarodowe organizacje międzyrządowe, których członkiem jest co najmniej jedno państwo członkowskie, lub przez inne jednostki uznawane przez dane państwo członkowskie za podmioty prawa międzynarodowego.

2. 20  Państwo członkowskie może zwolnić z obowiązku wizowego:

a) uczniów, którzy są obywatelami państwa trzeciego znajdującego się na liście w załączniku I i którzy zamieszkują w państwie trzecim znajdującym się na liście w załączniku II lub w Szwajcarii i Liechtensteinie, i uczestniczących w wycieczce szkolnej w grupie uczniów pod opieką nauczyciela danej szkoły;

b) osób posiadających status uchodźcy i bezpaństwowców, jeśli państwo trzecie, w którym zamieszkują i które wydało im dokument podróży, jest jednym z państw trzecich wymienionych w załączniku II;

c) członków sił zbrojnych podróżujących w sprawach NATO lub Partnerstwa dla Pokoju, posiadających dowód tożsamości i rozkaz wyjazdu określone w umowie między państwami-stronami Umowy pomiędzy stronami Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych z dnia 19 czerwca 1951 r.;

d) 21  bez uszczerbku dla wymogów wynikających z Europejskiego porozumienia w sprawie zniesienia wiz dla uchodźców, podpisanego w Strasburgu w dniu 20 kwietnia 1959 r., osoby posiadające status uchodźcy lub bezpaństwowca oraz inne osoby nieposiadające obywatelstwa jakiegokolwiek państwa, które przebywają w Zjednoczonym Królestwie lub Irlandii i są posiadaczami dokumentu podróży wydanego przez Zjednoczone Królestwo lub Irlandię, i uznawanego przez dane państwo członkowskie.

3. Państwo Członkowskie może przewidzieć odstępstwa od zniesienia obowiązku wizowego przewidzianego w art. 1 ust. 2 w odniesieniu do osób prowadzących działalność zarobkową w trakcie swego pobytu.

Artykuł  4a  ²²  

1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ²³ .

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł  4b  ²⁴  

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 1 ust. 4 lit. f), powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 9 stycznia 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

2a. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 1a ust. 4 lit. b), powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 28 marca 2017 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 1 ust. 4 lit. f) i w art. 1a ust. 4 lit. b), może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w niej późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

3a. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa ²⁵ .

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 1 ust. 4 lit. f) wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie czterech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 1a ust. 4 lit. b) wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu.

Artykuł  5

1. W okresie dziesięciu dni roboczych od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia każde Państwo Członkowskie powiadomi pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję o środkach, jakie podjęło na podstawie art. 3 tiret drugie i art. 4. Podobnie powiadomi o wszelkich dalszych zmianach odnośnie do podjętych środków w ciągu pięciu dni roboczych.

2. Komisja opublikuje środki, o których powiadomiono na podstawie ust. 1, w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  6

Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na kompetencje Państw Członkowskich w odniesieniu do uznawania państw, jednostek terytorialnych i paszportów, dokumentów podróży i tożsamości wystawionych przez ich władze.

Artykuł  7

1. Rozporządzenie Rady (WE) nr 574/1999 ²⁶  zastępuje się niniejszym rozporządzeniem.

2. Ostateczne wersje Wspólnych Instrukcji Konsularnych (WIK) i Wspólnego Podręcznika (WP), ponieważ wynikają z decyzji Komitetu Wykonawczego Schengen z dnia 28 kwietnia 1999 r. (SCH/Kom - Wyk (99) 13), otrzymują brzmienie:

1) nagłówek załącznika 1 część I WIK oraz załącznika 5 część I WP otrzymuje brzmienie:

"Wspólna lista państw trzecich, których obywatele podlegają obowiązkowi wizowemu nałożonemu rozporządzeniem (WE) nr 539/2001";

2) listę z załącznika 1 część I WIK oraz z załącznika 5 część I WP zastępuje się listą z załącznika I niniejszego rozporządzenia;

3) nagłówek załącznika 1 część II WIK i załącznika 5 część II WP otrzymuje brzmienie:

"Wspólna lista państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego rozporządzeniem (WE) nr 539/2001";

4) listę z załącznika 1 część II WIK oraz z załącznika 5 część II WP zastępuje się listą z załącznika II niniejszego rozporządzenia;

5) w załączniku 1 część III WIK i w załączniku 5 część III WP skreśla się.

3. Decyzje Komitetu Wykonawczego Schengen z dnia 15 grudnia 1997 r. (SCH/Kom - Wyk (97) 32) i z dnia 16 grudnia 1998 r. (SCH (Kom - Wyk (98) 53, rev. 2) tracą moc.

Artykuł  8 ²⁷

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w Państwach Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 marca 2001 r.

	W imieniu Rady
	M-I. KLINGVALL
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I  ²⁸

Wspólna lista określona w art. 1 ust. 1

1.	PAŃSTWA
	Afganistan	Lesoto
	(skreślony)	Liban
	Algieria	Liberia
	Angola	Libia
	Arabia Saudyjska	Madagaskar
	Armenia	Malawi
	Azerbejdżan	Malediwy
		Mali
	Bahrajin	(skreślony)
	Bangladesz	Maroko
	Belize	Mauretania
	Benin	(skreślony)
	Bhutan
	Białoruś	Mongolia
	Birma/Myanmar	Mozambik
	Boliwia	Namibia
	(skreślony)	(skreślony)
	Botswana	Nepal
	Burkina Faso	Niger
	Burundi	Nigeria
	Chiny	Oman
	Czad	Pakistan
	(skreślony)	(skreślony)
	Demokratyczna Republika Konga	Papua Nowa Gwinea
	(skreślony)	(skreślony)
	Dżibuti	Republika Dominikańska
	Timor-Leste	Republika Konga
	Ekwador	Republika Południowej Afryki
	Egipt	Republika Środkowoafrykańska
	Erytrea	Republika Zielonego Przylądka
	Etiopia	Rosja
	skreślony	Rwanda
	Fidżi	(skreślony)
	Filipiny	(skreślony)
	Gabon	(skreślony)
	Gambia	Senegal
	Ghana	Sierra Leone
	(skreślony)	Somalia
	(skreślony)	Sri Lanka
		Suazi
	Gujana	Sudan
	Gwinea	Surinam
	Gwinea Równikowa	Syria
	Gwinea Bissau	(skreślony)
	Haiti	Tadżykistan
	Indie	Tajlandia
	Indonezja	Tanzania
	Irak	Togo
	Iran	(skreślony)
	Jamajka	(skreślony)
	Jemen	Tunezja
	Jordania	Turcja
	Kambodża	Turkmenistan
	Kamerun	(skreślony)
	Katar	Uganda
	Kazachstan	(skreślony)
	Kenia	Uzbekistan
	Kirgistan	(skreślony)
	(skreślony)	Wietnam
	(skreślony)	Wybrzeże Kości Słoniowej
	Komory	(skreślony)
	Kongo	(skreślony)
	Korea Północna	Wyspy Świętego Tomasza i Książęca
	Kuba	Zambia
	Kuwejt	Zimbabwe
	Laos	(skreślony)
2.	PODMIOTY ORAZ WŁADZE TERYTORIALNE, KTÓRE NIE SĄ UZNAWANE JAKO PAŃSTWA PRZEZ PRZYNAJMNIEJ JEDNO PAŃSTWO CZŁONKOWSKIE
	Autonomia Palestyńska
	(skreślony)
	Kosowo w rozumieniu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r.
3.	(skreślona)

ZAŁĄCZNIK  II  ²⁹

Wspólna lista określona w art. 1 ust. 2

1.	PAŃSTWA
	Albania(5)	Nauru(8)
	Andora	Nikaragua
	Antigua i Barbuda(3)	Nowa Zelandia
	Argentyna	Palau(8)
	Australia	Panama
	Barbados(3)	Paragwaj
	Brazylia	Peru(8)
	Brunei Darussalam	Saint Kitts i Nevis(3)
	Bośnia i Hercegowina(5)	Saint Lucia(8)
	Chile	Saint Vincent i Grenadyny(8)
	Dominika(8)	Salwador
	Grenada(8)	Samoa(8)
	Gruzja(7)
	Gwatemala	San Marino
	Honduras	Seszele(3)
	Izrael	Singapur
	Japonia Kanada	Stany Zjednoczone Ameryki Północnej
	Kiribati(8)	Timor Wschodni(8)
	Kolumbia(8)	Tonga(8)
	Korea Południowa	Trynidad i Tobago(8)
	Kostaryka	Tuvalu(8)
		Ukraina(7)
	Malezja	Urugwaj
	Mauritius(3)	Watykan
	Mikronezja(8)	Wenezuela
	Była Jugosłowiańska Republika Macedonii(4)	Wyspy Bahama(3)
	Czarnogóra(4)	Wyspy Marshalla(8)
	Serbia (oprócz posiadaczy paszportów serbskich wydanych przez serbską Dyrekcję ds. Koordynacji (w jęz. serbskim: Koordinaciona uprava))(4)	Wyspy Salomona(8)
	Meksyk	Vanuatu(8)
	Monako	Zjednoczone Emiraty Arabskie(8)
	Mołdawia, Republika(7)
2.	SPECJALNE REGIONY ADMINISTRACYJNE CHIŃSKIEJ REPUBLIKI LUDOWEJ
	Hongkong SAR(1)
	Makao SAR(2)
3	OBYWATELE BRYTYJSCY, KTÓRZY NIE SĄ OBYWATELAMI ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁ- NOCNEJ DO CELÓW PRAWA UNII:
	zamorscy Brytyjczycy (ang. British nationals (Overseas))
	obywatele brytyjskich terytoriów zamorskich (ang. British Overseas Territories Citizens)
	zamorscy obywatele brytyjscy (ang. British Overseas Citizens)
	osoby podlegające zwierzchnictwu brytyjskiemu (ang. British Protected Persons)
	bezpaństwowi poddani Korony Brytyjskiej (ang. British Subjects)
4.	JEDNOSTKI ORAZ WŁADZE TERYTORIALNE, KTÓRE NIE SĄ UZNAWANE JAKO PAŃSTWA PRZEZ PRZYNAJMNIEJ JEDNO PAŃSTWO CZŁONKOWSKIE:
	Tajwan(6)
(1) Zwolnienie z wymogu uzyskania wizy stosuje się tylko do posiadaczy paszportu "Honk Kong Special Administrative Region".
(2) Zwolnienie z wymogu uzyskania wizy stosuje się tylko do posiadaczy paszportu "Região Administrativa Especial de Macau". (3) Zwolnienie z obowiązku wizowego będzie miało zastosowanie od dnia wejścia w życie umowy o zwolnieniu z obowiązku wizowego, która zostanie zawarta ze Wspólnotą Europejską. (4) Zwolnienie z wymogu posiadania wizy odnosi się jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych (5) Zwolnienie z wymogu posiadania wizy odnosi się jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych. (6) Zwolnienie z obowiązku wizowego dotyczy wyłącznie posiadaczy paszportów wydanych przez władze Tajwanu, w których figuruje numer dowodu tożsamości. (7) Zniesienie wiz dotyczy wyłącznie posiadaczy paszportów biometrycznych wydanych zgodnie z normami Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). (8) Zwolnienie z obowiązku wizowego ma zastosowanie od dnia wejścia w życie umowy o zwolnieniu z obowiązku wizowego, która zostanie zawarta z Unią Europejską.

1 Dz.U. C 177 E z 27.6.2000, str. 66.

2 Opinia wydana dnia 5 lipca 2000 r. (dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym).

3 Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 1.

4 Dz.U. L 176 z 10.7 1999, str. 31.

5 Motyw 12 zmieniony przez art. 1 pkt. 1 rozporządzenia nr 2414/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.327.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2002 r.

6 Art. -1 dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 509/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.149.67) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 czerwca 2014 r.

7 Art. 1 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.405.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 stycznia 2007 r.

8 Art. 1 ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt. 2 rozporządzenia nr 2414/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.327.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.405.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 4 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 610/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.182.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2013 r.

9 Dz.U. L 405 z 30.12.2006, str. 1.

10 Dz.U. L 327 z 19.12.1994, str. 1.

11 Art. 1 ust. 4:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 851/2005 z dnia 2 czerwca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.141.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 czerwca 2005 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 1289/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.347.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 stycznia 2014 r.

12 Art. 1 ust. 5:

- dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 851/2005 z dnia 2 czerwca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.141.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 czerwca 2005 r.

- skreślony przez art. 1 pkt 1 lit b) rozporządzenia nr 1289/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.347.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 stycznia 2014 r.

13 Art. 1a:

- dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1289/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.347.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 stycznia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/371 z dnia 8 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.61.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 2017 r.

14 Art. 1b:

- dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1289/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.347.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 stycznia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/371 z dnia 8 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.61.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 2017 r.

15 Art. 1c dodany przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/371 z dnia 8 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.61.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 2017 r.

16 Art. 2 zmieniony przez art. 4 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 610/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.182.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 2013 r.

17 Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1.

18 Art. 3 uchylony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.405.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 stycznia 2007 r.

19 Art. 4 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia nr 1289/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.347.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 stycznia 2014 r.

20 Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.405.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 stycznia 2007 r.

21 Art. 4 ust. 2 lit. d) dodana przez art. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia nr 1289/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.347.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 stycznia 2014 r.

22 Art. 4a dodany przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1289/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.347.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 stycznia 2014 r.

23 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.)

24 Art. 4b:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1289/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.347.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 stycznia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2017/371 z dnia 8 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.61.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 2017 r.

25 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

26 Dz.U. L 72 z 18.3.1999, str. 2.

27 Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2414/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.327.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2002 r.

28 Załącznik I:

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 14 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.129.40).

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 22 marca 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.75.72/2).

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 26 maja 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.137.27).

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 453/2003 z dnia 6 marca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.69.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2003 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia nr 453/2003 z dnia 6 marca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.69.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2003 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.405.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1244/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.336.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 2009 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1091/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 grudnia 2010 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1211/2010 z dnia 15 grudnia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.339.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 stycznia 2011 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 259/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.105.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 kwietnia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 509/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.149.67) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 czerwca 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2017/372 z dnia 1 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.61.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 2017 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2017/850 z dnia 17 maja 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.133.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 czerwca 2017 r.

29 Załącznik II:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 2414/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.327.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 453/2003 z dnia 6 marca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.69.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 kwietnia 2003 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 453/2003 z dnia 6 marca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.69.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2003 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.405.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 2 decyzji nr 2008/903/WE z dnia 27 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.327.15) wprowadzającej odstępstwo od jego stosowania z dniem 5 grudnia 2008 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1244/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.336.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 2009 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1091/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 grudnia 2010 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1211/2010 z dnia 15 grudnia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.339.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 stycznia 2011 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 lit. k) rozporządzenia nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 259/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.105.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 kwietnia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 509/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.149.67) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 czerwca 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2017/372 z dnia 1 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.61.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 2017 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2017/850 z dnia 17 maja 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.133.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 czerwca 2017 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2001.81.1
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu
• Data aktu: 15/03/2001
• Data ogłoszenia: 21/03/2001
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 10/04/2001