(91/156/EWG)(Dz.U.UE L z dnia 26 marca 1991 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 130s,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
dyrektywa 75/442/EWG(4) ustanowiła zbiór reguł wspólnotowych w sprawie unieszkodliwiania odpadów; reguły te muszą zostać zmienione w celu uwzględnienia doświadczeń zebranych przez Państwa Członkowskie w czasie wykonywania niniejszej dyrektywy; zmiany jako podstawę przyjmują zapewnienie wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego;
w swojej rezolucji z dnia 7 maja 1990 r. w sprawie polityki dotyczącej odpadów(5) Rada podjęła się wprowadzenia zmian do dyrektywy 75/442/EWG;
w celu poprawy skuteczności gospodarki odpadami we Wspólnocie, potrzebna jest wspólna terminologia oraz definicja pojęcia odpadów;
w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego, Państwa Członkowskie muszą, oprócz podejmowania działań celem zapewnienia odpowiedzialnego unieszkodliwiania oraz odzyskiwania odpadów, podejmować środki celem ograniczenia produkcji odpadów, w szczególności przez wspieranie czystych technologii oraz produktów nadających się do recyklingu i ponownego użycia, biorąc pod uwagę istniejące lub potencjalne możliwości, jakie stwarza rynek w zakresie odzyskanych odpadów;
ponadto wszelkie różnice między przepisami prawnymi Państw Członkowskich w sprawie unieszkodliwiania i odzyskiwania odpadów, mogą wpływać na jakość środowiska naturalnego oraz zakłócać funkcjonowanie rynku wewnętrznego;
pożądane jest sprzyjanie recyklingowi odpadów i ponownego wykorzystywania odpadów jako surowców; niezbędne może być przyjęcie szczególnych przepisów dotyczących odpadów nadających się do ponownego wykorzystania;
istotne jest dla Wspólnoty jako całości istotne jest, uzyskanie samowystarczalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów oraz pożądane jest, aby każde Państwo Członkowskie dążyło do osiągnięcia tego rodzaju samowystarczalności;
w celu osiągnięcia wspomnianych wyżej celów, w Państwach Członkowskich powinny sporządzać plany gospodarki odpadami;
przemieszczanie odpadów powinno być ograniczone, a Państwa Członkowskie mogą podejmować niezbędne środki do osiągnięcia tego celu w ramach swoich planów gospodarki;
w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony oraz skutecznej kontroli, niezbędne jest zatwierdzanie i kontrola przedsiębiorstw zajmujących się unieszkodliwianiem oraz odzyskiwaniem odpadów;
z zastrzeżeniem niektórych warunków oraz pod warunkiem, że są one zgodne z wymogami ochrony środowiska naturalnego, niektóre przedsiębiorstwa samodzielnie przetwarzające odpady własne lub dokonujące ich odzysku mogą zostać zwolnione z obowiązku uzyskania zezwolenia; przedsiębiorstwa takie powinny podlegać rejestracji;
w celu umożliwienia monitorowania odpadów, od momentu ich produkcji do ostatecznego usunięcia, inne przedsiębiorstwa zajmujące się odpadami, takie jak punkty zbierania odpadów, przewoźnicy oraz pośrednicy handlowi, powinny także podlegać wymogowi zezwolenia lub rejestracji oraz odpowiedniej kontroli;
należy powołać komitet wspierający Komisję w wykonywaniu niniejszej dyrektywy oraz w dostosowaniu jej przepisów do postępu naukowego oraz technicznego,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 marca 1991 r.
|
W imieniu Rady |
|
A. BODRY |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 295 z 19.11.1988, str. 3 oraz Dz.U. C 326 z 30.12.1989, str. 6.
(2) Dz.U. C 158 z 26.6.1989, str. 232, oraz opinia wydana dnia 22 lutego 1991 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dz.U. C 56 z 6.3.1989, str. 2.
(4) Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 47.
(5) Dz.U. C 122 z 18.5.1990, str. 2.