Dyrektywa 88/361/EWG w sprawie wykonania art. 67 Traktatu

DYREKTYWA RADY

z dnia 24 czerwca 1988 r.

w sprawie wykonania art. 67 Traktatu

(88/361/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 8 lipca 1988 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 69 i 70 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji, przedłożony po konsultacji z Komitetem Walutowym⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 8a Traktatu określa, że rynek wewnętrzny obejmie obszar bez granic wewnętrznych, w obrębie którego zapewniony będzie swobodny przepływ kapitału, z zastrzeżeniem innych postanowień Traktatu;

Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość podejmowania odpowiednich środków w celu regulowania płynności sektora bankowego; środki te powinny być ograniczone tylko do tego celu;

Państwa Członkowskie w razie potrzeby powinny mieć możliwość podejmowania środków w celu ograniczenia - przejściowo i w ramach odpowiednich procedur Wspólnoty - przepływów kapitałów krótkoterminowych, które - nawet gdy nie występują znaczne odchylenia w zakresie podstawowych wskaźników gospodarczych - mogą poważnie zakłócić prowadzenie polityki pieniężnej i kursowej tych państw;

dla osiągnięcia przejrzystości pożądane jest wskazanie, zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, zakresu środków przejściowych w dziedzinie przepływów kapitału, przyjętych na rzecz Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej przez Akt Przystąpienia z 1985 r.;

Królestwo Hiszpanii i Republika Portugalska, na mocy art. 61-66 oraz 222-232 Aktu Przystąpienia z 1985 r., mają prawo odłożyć w czasie liberalizację niektórych przepływów kapitału na zasadzie odstępstwa od zobowiązań, zawartych w pierwszej dyrektywie Rady z dnia 11 maja 1960 r. w sprawie wykonania art. 67 Traktatu⁽³⁾, ostatnio zmienionej przez dyrektywę 86/566/EWG⁽⁴⁾; dyrektywa 86/566/EWG zawiera również przepisy przejściowe, które mają być zastosowane wobec tych dwóch Państw Członkowskich w odniesieniu do ich zobowiązań do dokonania liberalizacji przepływów kapitału; jest właściwe, aby obydwa te Państwa Członkowskie mogły odłożyć w czasie przyjęcie nowych zobowiązań w zakresie liberalizacji, wynikających z niniejszej dyrektywy;

w Republice Greckiej i Irlandii występują, choć w różnym zakresie, poważne problemy z bilansem płatniczym i wysokim zadłużeniem zewnętrznym; wprowadzenie przez oba te Państwa Członkowskie natychmiastowej i pełnej liberalizacji przepływów kapitału utrudni im dalsze stosowanie środków, które podjęły na rzecz poprawy swojej sytuacji zewnętrznej i wzmocnienia swoich systemów finansowych w celu ich dostosowania do wymogów zintegrowanego rynku finansowego Wspólnoty; właściwe jest, zgodnie z art. 8c Traktatu, aby tym dwu Państwom Członkowskim, w świetle ich szczególnej sytuacji, zapewnić dłuższy okres czasu na wypełnienie zobowiązań, wynikających z niniejszej dyrektywy;

pełna liberalizacja przepływów kapitału w niektórych Państwach Członkowskich, szczególnie w regionach przygranicznych, może przyczynić się do powstawania trudności na rynku nieruchomości dla drugich miejsc zamieszkania; wejście w życie niniejszej dyrektywy nie narusza obowiązującego ustawodawstwa krajowego Państw Członkowskich, regulującego te kwestie zakupu;

należy wykorzystać okres, przeznaczony do wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy, na umożliwienie Komisji przedłożenia wniosków mających na celu wyeliminowanie lub ograniczanie ryzyka zakłóceń, uchylania się od opodatkowania, wynikającego ze zróżnicowania krajowych systemów opodatkowania oraz umożliwienia Radzie ustosunkowania się do tych wniosków;

zgodnie z art. 70 ust. 1 Traktatu, Wspólnota dąży do osiągnięcia możliwie największego stopnia liberalizacji w odniesieniu do przepływu kapitału między jej rezydentami a rezydentami państw trzecich;

przepływy kapitałów krótkoterminowych o dużej skali do albo z państw trzecich mogą poważnie zakłócić sytuację pieniężną lub finansową Państw Członkowskich lub spowodować poważne napięcia na rynkach walutowych; taki rozwój wypadków może okazać się szkodliwy dla spójności Europejskiego Systemu Walutowego, prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz postępującego urzeczywistnienia unii gospodarczej i walutowej; w związku z tym należy stworzyć odpowiednie warunki do podjęcia wspólnych działań przez Państwa Członkowskie, jeśli okaże się to niezbędne;

niniejsza dyrektywa zastępuje dyrektywę Rady 72/156/EWG z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie uregulowania napływu kapitału międzynarodowego i neutralizacji jego niepożądanych skutków na płynność wewnętrzną⁽⁵⁾; dyrektywa 72/156/EWG traci moc,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

1. Z zastrzeżeniem następujących przepisów, Państwa Członkowskie znoszą ograniczenia w zakresie przepływów kapitału, dokonywanych między osobami zamieszkałymi w Państwach Członkowskich. W celu ułatwienia stosowania niniejszej dyrektywy przepływy kapitału klasyfikuje się zgodnie z nomenklaturą, zawartą w Załączniku I.

2. Przelewy w odniesieniu do przepływów kapitału odbywają się na tych samych warunkach kursowych, jakie obowiązują przy realizacji płatności w transakcjach bieżących.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie powiadomią Komitet Prezesów Banków Centralnych, Komitet Walutowy oraz Komisję o środkach podjętych w celu regulowania płynności sektora bankowego, mających szczególny wpływ na transakcje kapitałowe, dokonywane przez instytucje kredytowe z nierezydentami, najpóźniej do dnia wejścia ich w życie.

Środki te powinny ograniczać się do tego, co jest niezbędne do celów krajowej regulacji pieniężnej. Komitet Walutowy oraz Komitet Prezesów Banków Centralnych przedstawi Komisji opinie w tej sprawie.

Artykuł  3

1. W przypadku, gdy przepływy kapitału krótkoterminowego o wyjątkowo dużej skali powodują poważne napięcia na rynkach walutowych i prowadzą do poważnego zakłócenia w prowadzeniu polityki pieniężnej i walutowej Państwa Członkowskiego, co przejawia się w szczególności w znacznych wahaniach płynności wewnętrznej, Komisja może, po konsultacji z Komitetem Walutowym oraz Komitetem Prezesów Banków Centralnych, upoważnić to Państwo Członkowskie do podjęcia środków ochronnych w odniesieniu do przepływów kapitału wymienionych w Załączniku II, których warunki i szczegóły określi Komisja.

2. Zainteresowane Państwo Członkowskie może samo podjąć wyżej wspomniane środki ochronne w trybie pilnym, jeśli środki te są niezbędne. Komisja oraz pozostałe Państwa Członkowskie będą powiadamiane o tych środkach najpóźniej w dniu ich wejścia w życie. Komisja po konsultacji z Komitetem Walutowym oraz Komitetem Prezesów Banków Centralnych podejmie decyzję, czy dane Państwo Członkowskie może kontynuować stosowanie tych środków czy też powinno je zmienić lub znieść.

3. Decyzje podejmowane przez Komisję na mocy ust. 1 i 2 mogą być odwołane lub zmienione przez Radę kwalifikowaną większością.

4. Okres stosowania środków ochronnych podjętych na mocy niniejszego artykułu nie przekracza sześciu miesięcy.

5. Do dnia 31 grudnia 1992 r. Rada zbada, na podstawie sprawozdania Komisji, po uzyskaniu opinii Komitetu Walutowego oraz Komitetu Prezesów Banków Centralnych, czy przepisy niniejszego artykułu nadal odpowiadają, co do zasady jak i co do szczegółów, wymogom, które miały spełnić.

Artykuł  4

Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do podejmowania wszelkich niezbędnych środków na rzecz zapobiegania naruszeniom ich przepisów ustawowych i wykonawczych, w tym w odniesieniu do opodatkowania i rozważnego nadzoru nad instytucjami finansowymi czy tworzenia procedur zgłaszania przepływów kapitału do celów informacji urzędowej lub statystycznej.

Stosowanie tych środków i procedur nie może powodować utrudnienia dla przepływów kapitału dokonywanych zgodnie z prawem wspólnotowym.

Artykuł  5

W przypadku Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej, zgodnie z nomenklaturą przepływów kapitału zawartą w Załączniku I, zakres postanowień Aktu Przystąpienia z 1985 r. w dziedzinie przepływów kapitału, jest taki jaki określono w Załączniku III.

Artykuł  6

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 lipca 1990 roku. Państwa Członkowskie powiadomią o tym niezwłocznie Komisję. Państwa Członkowskie powiadomią również o wszelkich nowych środkach lub zmianach przepisów regulujących przepływy kapitału, które zostały wymienione w Załączniku I, najpóźniej do dnia ich wejścia w życie.

2. Królestwo Hiszpanii i Republika Portugalska, z zastrzeżeniem art. 61-66 oraz 222-232 Aktu Przystąpienia z 1985 r., a także Republika Grecka i Irlandia, mogą czasowo kontynuować stosowanie ograniczeń wobec przepływów kapitału wymienionych w Załączniku IV, zgodnie z warunkami i terminami ustalonymi w tym Załączniku.

Jeśli przed wygaśnięciem terminu, ustalonego w odniesieniu do liberalizacji przepływów kapitału, określonych w wykazie III oraz IV Załącznika IV, Republika Portugalska i Republika Grecka uzna, że nie jest w stanie kontynuować liberalizacji, w szczególności z powodu występowania trudności w bilansie płatniczym lub ponieważ krajowy system finansowy jest niedostatecznie dostosowany, na wniosek jednego z tych Państw Członkowskich oraz we współpracy z Komitetem Walutowym, Komisja dokona oceny sytuacji gospodarczej i finansowej Państwa Członkowskiego, którego to dotyczy. Na podstawie wyników tej oceny Komisja zaproponuje Radzie przedłużenie terminu liberalizacji całości lub części określonych przepływów kapitału. Takie przedłużenie nie może przekroczyć trzech lat. Rada będzie działać zgodnie z procedurą ustaloną w art. 69 Traktatu.

3. Królestwo Belgii oraz Wielkie Księstwo Luksemburga mogą czasowo kontynuować funkcjonowanie podwójnego rynku walutowego na warunkach i w terminach określonych w Załączniku V.

4. Istniejące prawo krajowe regulujące zakup drugich miejsc zamieszkania może być utrzymane w mocy do czasu, kiedy Rada przyjmie dalsze przepisy w tym obszarze zgodnie z art. 69 Traktatu. Przepis ten nie narusza stosowania innych przepisów prawa wspólnotowego.

5. Komisja przedłoży Radzie najpóźniej do dnia 31 grudnia 1988 r. wnioski mające na celu wyeliminowanie lub zmniejszenie ryzyka zakłóceń, uchylania się od opodatkowania, wynikających z różnych krajowych systemów opodatkowania oszczędności oraz kontrolę stosowania tych systemów.

Rada zajmie stanowisko wobec wniosków Komisji najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. Wszelkie wspólnotowe przepisy podatkowe będą, zgodnie z Traktatem, przyjmowane jednogłośnie.

Artykuł  7

1. W traktowaniu przelewów w odniesieniu do przepływów kapitału do i z państw trzecich, Państwa Członkowskie będą dążyły do osiągnięcia tego samego stopnia liberalizacji, który stosowany jest przy operacjach z rezydentami innych Państw Członkowskich, z zastrzeżeniem innych przepisów niniejszej dyrektywy.

Przepisy poprzedniego akapitu nie naruszają stosowania wobec państw trzecich krajowych reguł lub prawa wspólnotowego, w szczególności dotyczących warunków wzajemności, odnośnie operacji tworzenia i świadczenia usług finansowych oraz dopuszczenia papierów wartościowych do rynków kapitałowych.

2. Gdy przepływy kapitału krótkoterminowego na dużą skalę do i z państw trzecich poważnie naruszą krajową lub zewnętrzną sytuację pieniężną lub finansową Państw Członkowskich lub kilku z nich, bądź też powodują napięcia w relacjach wymiany walut we Wspólnocie lub między Wspólnotą a państwami trzecimi, wówczas Państwa Członkowskie przeprowadzą między sobą konsultacje na temat wszelkich środków, które należy wprowadzić, aby przeciwdziałać tym trudnościom. Konsultacje te odbywać się będą w ramach Komitetu Prezesów Banków Centralnych i Komitetu Walutowego z inicjatywy Komisji lub jakiegokolwiek Państwa Członkowskiego.

Artykuł  8

Co najmniej raz w roku Komitet Walutowy zbada sytuację odnośnie swobodnego przepływu kapitału, wynikającej ze stosowania niniejszej dyrektywy. Kontrola obejmuje środki dotyczące krajowych uregulowań rynków kredytowych, finansowych i pieniężnych, które mogą mieć szczególny wpływ na międzynarodowe przepływy kapitału oraz na wszystkie pozostałe aspekty niniejszej dyrektywy. Komitet składa sprawozdanie Komisji z wyników tej kontroli.

Artykuł  9

Pierwsza dyrektywa z dnia 11 maja 1960 r. oraz dyrektywa 72/156/EWG tracą moc z dniem 1 lipca 1990 r.

Artykuł  10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 24 czerwca 1988 r.

	W imieniu Rady
	M. BANGEMANN
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 26 z 1.2.1988, str. 1.

⁽²⁾ Opinia wydana 17 czerwca 1988 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽³⁾ Dz.U. 43 z 12.7.1960, str. 921/60.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 332 z 26.11.1986, str. 22.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 91 z 18.4.1972, str. 13.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

NOMENKLATURA PRZEPŁYWÓW KAPITAŁU OKREŚLONYCH W ART. 1 DO NINIEJSZEJ DYREKTYWY

W niniejszej nomenklaturze przepływy kapitału podzielone zostały według gospodarczego charakteru aktywów i pasywów, do którego się odnoszą, denominowanych w walucie krajowej bądź w walutach obcych.

Przepływy kapitału wymienione w tej nomenklaturze obejmują:

– wszystkie operacje niezbędne dla przepływów kapitału: zawarcie i realizacja transakcji oraz związanych z nią transferów. Transakcja odbywa się zwykle między rezydentami różnych Państw Członkowskich, chociaż niektóre przepływy kapitału mogą być realizowane przez pojedynczą osobę na jej własny rachunek (np. transfer aktywów należących do emigrantów),

– operacje dokonywane przez osobę fizyczną lub prawną⁽¹⁾ łącznie z operacjami odnoszącymi się do aktywów lub pasywów Państw Członkowskich lub innych organów administracji publicznej oraz agencji, z zastrzeżeniem postanowień art. 68 ust. 3 Traktatu,

– dostęp podmiotów gospodarczych do wszystkich metod finansowych dostępnych na danym rynku w celu dokonania omawianych operacji. Na przykład koncepcja nabycia papierów wartościowych i innych instrumentów finansowych obejmuje nie tylko transakcje kasowe, lecz również wszystkie inne dostępne sposoby transakcji: transakcje terminowe typu forward, opcje lub warranty, transakcje swapowe mającą za przedmiot inne aktywa itp. Podobnie koncepcja operacji na rachunkach bieżących i depozytowych otwartych w instytucjach finansowych obejmuje nie tylko otwieranie rachunków i lokowanie środków na rachunkach lecz również terminowe transakcje walutowe typu forward, niezależnie od tego, czy mają one na celu pokrycie ryzyka kursu walutowego, czy przyjęcie otwartej pozycji w walucie zagranicznej,

– operacji likwidacji lub przekazania zgromadzonych aktywów, transfer dochodów z ich likwidacji⁽¹⁾ lub niezwloczne wykorzystanie tych dochodów w granicach określonych przez zobowiązania Wspólnoty,

– operacje spłaty kredytów lub pożyczek.

Nomenklatura ta nie wyczerpuje pojęcia przepływów kapitału - stąd tytuł XIII - F. "Inne przepływy kapitału - pozostałe". Dlatego też nie powinna być uznawana jako ograniczenie zakresu zasady pełnej liberalizacji przepływów kapitału, określonej w art. 1 dyrektywy.

I - INWESTYCJE BEZPOŚREDNIE⁽¹⁾

1. Utworzenie i powiększenie oddziałów lub nowych przedsiębiorstw należących wyłącznie do osoby wnoszącej kapitał oraz nabycie w całości istniejących przedsiębiorstw.

2. Udział w nowym lub istniejącym już przedsiębiorstwie mający na celu ustanowienie lub utrzymanie trwałych powiązań gospodarczych.

3. Pożyczki długoterminowe mające na celu ustanowienie lub utrzymanie trwałych powiązań gospodarczych.

4. Reinwestowanie zysków mające na celu ustanowienie lub utrzymanie trwałych powiązań gospodarczych.

A - inwestycje bezpośrednie na terytorium danego państwa dokonywane przez nierezydentów⁽¹⁾.

B - inwestycje bezpośrednie za granicą dokonywane przez rezydentów⁽¹⁾.

II - INWESTYCJE W NIERUCHOMOŚCI

(nie objęte pkt I)⁽¹⁾

A - inwestycje w nieruchomości na terytorium danego państwa dokonywane przez nierezydentów

B - inwestycje w nieruchomości dokonywane za granicą przez rezydentów

III - OPERACJE ODNOSZĄCE SIĘ DO PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH BĘDĄCYCH PRZEDMIOTEM OBROTU NA RYNKU KAPITAŁOWYM

(nie objęte pkt I, IV oraz V)

a) Akcje i inne papiery wartościowe o charakterze udziałowym⁽¹⁾.

b) Obligacje⁽¹⁾.

A - Transakcje odnoszące się do papierów wartościowych na rynku kapitałowym

1. Nabycie przez nierezydentów krajowych papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu giełdowego⁽¹⁾.

2. Nabycie przez rezydentów zagranicznych papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu giełdowego.

3. Nabycie przez nierezydentów krajowych papierów wartościowych nie będących przedmiotem obrotu giełdowego⁽¹⁾.

4. Nabycie przez rezydentów zagranicznych papierów wartościowych nie będących przedmiotem obrotu giełdowego.

B - Dopuszczenie papierów wartościowych na rynek kapitałowy⁽¹⁾

i) Wprowadzenie na giełdę⁽¹⁾.

ii) Emisja i plasowanie na rynku kapitałowym*.

1. Dopuszczenie krajowych papierów wartościowych na zagraniczny rynek kapitałowy.

2. Zarządzanie zagranicznymi papierami wartościowymi na krajowym rynku kapitałowym.

IV - OPERACJE DOTYCZĄCE JEDNOSTEK UCZESTNICTWA PRZEDSIĘBIORSTW ZBIOROWEGO INWESTOWANIA⁽¹⁾

a) Jednostki uczestnictwa przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe będące przedmiotem obrotu na rynku kapitałowym (akcje, udziały zwykłe i obligacje).

b) Jednostki uczestnictwa przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe lub instrumenty będące przedmiotem obrotu na rynku pieniężnym.

c) Jednostki uczestnictwa przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w inne aktywa.

A - transakcje odnoszące się do jednostek uczestnictwa przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania

1. Nabycie przez nierezydentów jednostek uczestnictwa krajowych przedsiębiorstw będących przedmiotem obrotu na giełdzie.

2. Nabycie przez rezydentów jednostek uczestnictwa zagranicznych przedsiębiorstw, będących przedmiotem obrotu na giełdzie.

3. Nabycie przez nierezydentów jednostek uczestnictwa krajowych przedsiębiorstw nie będących przedmiotem obrotu na giełdzie.

4. Nabycie przez rezydentów jednostek uczestnictwa zagranicznych przedsiębiorstw nie będących przedmiotem obrotu na giełdzie.

B - zarządzanie jednostkami uczestnictwa przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania na rynku kapitałowym

i) Wprowadzenie na gieŁdę.

ii) Emisja i plasowanie na rynku kapitałowym.

1. Dopuszczenie jednostek uczestnictwa krajowych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania na zagraniczny rynek kapitałowy.

2. Dopuszczenie jednostek uczestnictwa zagranicznych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania na krajowy rynek kapitałowy.

V - OPERACJE ODNOSZĄCE SIĘ DO PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH I INNYCH INSTRUMENTÓW BĘDĄCYCH PRZEDMIOTEM OBROTU NA RYNKU PIENIĘŻNYM⁽¹⁾

A - Transakcje odnoszące się do papierów wartościowych i innych instrumentów na rynku pieniężnym.

1. Nabycie przez nierezydentów krajowych papierów wartościowych i instrumentów krajowego rynku pieniężnego.

2. Nabycie przez rezydentów zagranicznych papierów wartościowych i instrumentów rynku pieniężnego.

B - Dopuszczenie papierów wartościowych i innych instrumentów na rynek pieniężny

i) Wprowadzenie na uznany rynek pieniężny*.

ii) Emisja i plasowanie na uznanym rynku pieniężnym.

1. Dopuszczenie krajowych papierów wartościowych i instrumentów na zagraniczny rynek pieniężny.

2. Dopuszczenie zagranicznych papierów wartościowych i instrumentów na krajowy rynek pieniężny.

VI - OPERACJE NA RACHUNKACH BIEŻĄCYCH I DEPOZYTOWYCH INSTYTUCJI FINANSOWYCH ⁽¹⁾

A - Operacje dokonywane przez nierezydentów z krajowymi instytucjami finansowymi

B - Operacje dokonywane przez rezydentów z zagranicznymi instytucjami finansowymi

VII - KREDYTY ZWIĄZANE Z TRANSAKCJAMI HANDLOWYMI LUB ŚWIADCZENIEM USŁUG, W KTÓRYCH UCZESTNICZY REZYDENT⁽¹⁾

1. Krótkoterminowe (poniżej jednego roku).

2. Średnioterminowe (od roku do pięciu lat).

3. Długoterminowe (pięć lat i więcej).

A - Kredyty udzielane przez nierezydentów rezydentom

B - Kredyty udzielane przez rezydentów nierezydentom

VIII - POŻYCZKI PIENIĘŻNE I KREDYTY (nieobjęte pkt. I, VII oraz XI)⁽¹⁾

1. Krótkoterminowe (poniżej jednego roku).

2. Średnioterminowe (od roku do pięciu lat).

3. Długoterminowe (pięć lat i więcej).

A - Pożyczki i kredyty udzielane przez nierezydentów rezydentom

B - Pożyczki i kredyty udzielane przez rezydentów nierezydentom

IX - PORĘCZENIA, POZOSTAŁE GWARANCJE I PRAWA ZASTAWU

A - Udzielane przez nierezydentów rezydentom

B - Udzielane przez rezydentów nierezydentom

X - TRANSFERY WYNIKAJĄCE Z WYPEŁNIANIA UMÓW UBEZPIECZENIOWYCH

A - Składki i płatności związane z ubezpieczeniem na życie

1. Umowy zawierane pomiędzy krajowymi zakładami ubezpieczeń na życie a nierezydentami.

2. Umowy zawierane pomiędzy zagranicznymi zakładami ubezpieczeń na życie a rezydentami.

B - składki i płatności związane z ubezpieczeniem kredytu

1. Umowy zawierane pomiędzy krajowymi zakładami, ubezpieczającymi kredyty a nierezydentami.

2. Umowy zawierane między zagranicznymi zakładami ubezpieczającymi kredyty a rezydentami.

C - Inne transfery kapitału odnoszące się do umów ubezpieczeniowych

XI - PRZEPŁYWY KAPITAŁU O CHARAKTERZE OSOBISTYM

A - Pożyczki

B - Darowizny

C - Posagi

D - Spadki i zapisy

E - Spłata zadłużenia przez imigrantów w państwach ich poprzedniego miejsca zamieszkania

F - Transfer majątku zgromadzonego przez rezydentów w przypadku emigracji, w czasie ich zagospodarowywania lub w okresie przebywania za granicą

G - Transfer oszczędności imigrantów w okresie przebywania za granicą do państwa ich poprzedniego miejsca zamieszkania.

XII - FIZYCZNY PRZYWÓZ I WYWÓZ AKTYWÓW FINANSOWYCH

A - Papierów wartościowych

B - Wszelkiego rodzaju środków płatniczych

XIII - INNE PRZEPŁYWY KAPITAŁU

A - Podatki od spadków

B - Odszkodowania (tam, gdzie mogą być uważane za kapitał)

C - Zwroty w przypadku unieważnienia umowy oraz zwroty nienależnych płatności (tam, gdzie mogą być uważane za kapitał)

D - Honoraria autorskie: patenty, wzory przemysłowe, znaki handlowe i wynalazki (przeniesienie praw własności i użytkowania oraz płatności z nich wynikające)

E - Transfery płatności za świadczenie usług (nie objęte pkt VI)

F - Pozostałe

DEFINICJE POJĘĆ

Wyłącznie do celów niniejszej nomenklatury oraz dyrektywy poniższe wyrażenia mają odpowiednio przypisane im znaczenia:

Inwestycje bezpośrednie

Wszelkiego rodzaju inwestycje dokonywane przez osoby fizyczne lub przedsiębiorstwa handlowe, przemysłowe bądź finansowe i które służą ustanowieniu lub utrzymaniu trwałych i bezpośrednich powiązań między osobą, która wniosła kapitał, a przedsiębiorcą lub przedsiębiorstwem, któremu udostępnia ona kapitał w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Pojęcie to należy stąd rozumieć w najszerszym sensie.

Przedsiębiorstwa wymienione w pkt. I-1 nomenklatury obejmują prawnie niezależne przedsiębiorstwa (stanowiące w całości własność jednostki zależnej) oraz oddziały.

W odniesieniu do przedsiębiorstw, wymienionych w pkt I-2 nomenklatury, które posiadają status spółek akcyjnych; inwestycja o charakterze bezpośrednim występuje, gdy pakiet akcji, będący w posiadaniu osoby fizycznej, innego przedsiębiorstwa lub każdego innego akcjonariusza umożliwia jego posiadaczowi, na mocy przepisów prawa krajowego dotyczącego spółek akcyjnych lub z innego tytułu, rzeczywisty udział w zarządzaniu spółką lub sprawowanie nad nią kontroli.

Długoterminowe pożyczki o charakterze udziałowym, wymienione w pkt I-3 nomenklatury, oznaczają pożyczki udzielane na okres powyżej pięciu lat w celu ustanowienia lub utrzymania trwałych powiązań gospodarczych. Do głównych przykładów, które można tu przytoczyć należą pożyczki udzielane przez spółkę na rzecz jej jednostek zależnych lub spółkom, w których posiada ona swoje udziały i których jest wierzycielem z tytułu udziału w zyskach. Pożyczki udzielane przez instytucje finansowe w celu ustanowienia lub utrzymania trwałych więzów gospodarczych należą również do tej kategorii.

Inwestycje w nieruchomości

Zakup budynków i gruntów oraz wznoszenie budowli przez osoby prywatne w celu osiągania zysku albo na użytek własny. Do tej kategorii należy również prawo użytkowania, służebności gruntowej oraz prawa budowlane.

Wprowadzenie na giełdę lub na uznany rynek pieniężny

Dopuszczenie - zgodnie z określoną procedurą - papierów wartościowych i innych zbywalnych instrumentów do obrotu, kontrolowanego bezpośrednio czy też pośrednio, na oficjalnie uznaną giełdę lub oficjalnie uznany segment rynku pieniężnego.

Papiery wartościowe będące przedmiotem obrotu na giełdzie (notowane lub nienotowane)

Papiery wartościowe, których obrót jest regulowany przepisami prawa, a ceny są regularnie publikowane bądź przez giełdy oficjalne (notowane papiery wartościowe), bądź przez inne instytucje związane z giełdą - np. komitety banków (nienotowane papiery wartościowe).

Emisja papierów wartościowych oraz innych zbywalnych instrumentów

Sprzedaż drogą oferty publicznej

Plasowanie papierów wartościowych oraz innych zbywalnych instrumentów

Bezpośrednia sprzedaż papierów wartościowych przez emitenta lub konsorcjum, któremu emitent powierzył ich sprzedaż w ofercie niepublicznej.

Krajowe lub zagraniczne papiery wartościowe oraz inne instrumenty

Papiery wartościowe państwa, na terenie którego ich emitent ma swoje główne przedsiębiorstwo. Nabycie przez rezydentów krajowych papierów wartościowych i innych instrumentów emitowanych na rynek zagraniczny uznawane jest za nabycie zagranicznych papierów wartościowych.

Akcje i inne papiery wartościowe o charakterze udziałowym

W tym prawa subskrybcji akcji nowych emisji.

Obligacje

Zbywalne papiery wartościowe o dwuletnim lub dłuższym terminie wymagalności wykupu licząc od daty emisji, których stopa oprocentowania i warunki spłaty kwoty głównej, oraz płatności odsetek są określone w momencie ich emisji.

Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania

Przedsiębiorstwa:

- których celem działalności są zbiorowe inwestycje w zbywalne papiery wartościowe lub inne aktywa kapitałowe i które powstają i funkcjonują na zasadzie rozproszonego ryzyka, oraz

- których jednostki uczestnictwa są na żądanie posiadaczy, na mocy ustawowych, umownych lub statutowych warunków ich dotyczących, odkupywane lub umarzane bezpośrednio lub pośrednio z aktywów własnych przedsiębiorstwa. Działanie podejmowane przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w celu zapewnienia, aby wartość giełdowa jego jednostek uczestnictwa nie odbiegała znacznie od ich aktywów netto, należy uważać za równoważne z odkupieniem lub umorzeniem.

Takie przedsiębiorstwa mogą być tworzone zgodnie z prawem, zarówno na mocy prawa zobowiązań (jako wspólne fundusze zarządzane przez firmy zarządzające), bądź prawa powierniczego (jako fundusze powiernicze), albo na mocy statutu (jako towarzystwa inwestycyjne).

Do celów dyrektywy "wspólne fundusze" obejmują również fundusze powiernicze.

Papiery wartościowe oraz inne instrumenty będące przedmiotem obrotu na rynku pieniężnym

Krótkookresowe obligacje Skarbu Państwa i inne zbywalne bony, certyfikaty depozytowe, akcepty bankowe, skrypty dłużne i inne tego rodzaju instrumenty.

Kredyty związane z transakcjami handlowymi lub świadczeniem usług

Umowne kredyty handlowe (zaliczki lub płatności rat kredytowych w odniesieniu do produkcji w toku lub na zlecenie i rozszerzenia warunków płatności niezależnie od tego czy są związane z subskrypcją weksli handlowych) oraz ich finansowanie kredytami udzielanymi przez instytucje kredytowe. Ta kategoria obejmuje również operacje faktoringowe.

Pożyczki pieniężne i kredyty

Finansowanie za pomocą wszelkiego rodzaju kredytów udzielanych przez instytucje finansowe, obejmujące finansowanie transakcji handlowych lub świadczenie usług, w których uczestniczą nierezydenci.

Ta kategoria obejmuje również pożyczki hipoteczne, kredyty konsumpcyjne i leasing finansowy, jak również inne instrumenty zabezpieczające oraz emisje papierów dłużnych.

Rezydenci lub nierezydenci

Osoby fizyczne i prawne zgodnie z definicjami ustanowionymi w prawie dewizowym obowiązującym w każdym Państwie Członkowskim.

Dochody z likwidacji (inwestycji, papierów wartościowych itp.)

Dochody ze sprzedaży, łącznie z aprecjacją kapitału, sumą spłat, dochodów z egzekucji sądowych itd.

Osoby fizyczne i prawne

W rozumieniu przepisów krajowych.

Instytucje finansowe

Banki, banki oszczędnościowe i instytucje specjalizujące się w udzielaniu krótko-, średnio- i długoterminowych kredytów oraz firmy ubezpieczeniowe, towarzystwa budowlane, spółki inwestycyjne oraz inne instytucje o podobnym charakterze.

Instytucje kredytowe

Banki, banki oszczędnościowe i instytucje specjalizujące się w udzielaniu kredytów krótko-, średnio- i długoterminowych.

______

⁽¹⁾ Patrz wyjaśnienie poniżej.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  II

WYKAZ OPERACJI OKREŚLONYCH W ART. 3 DO NINIEJSZEJ DYREKTYWY

grafika

ZAŁĄCZNIK  III

OKREŚLONY W ART. 5 DO NINIEJSZEJ DYREKTYWY

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV

OKREŚLONY W ART. 6 UST. 2 DO NINIEJSZEJ DYREKTYWY

grafika

ZAŁĄCZNIK  V

Ponieważ podwójny system rynku walutowego, funkcjonujący w Królestwie Belgii i Wielkim Księstwie Luksemburga, nie spowodował ograniczenia przepływów kapitału, jednak stanowi on zakłócenie w ESW i powinien z tego powodu być zniesiony w interesie skutecznego wykonania dyrektywy, oraz mając na uwadze wzmocnienie Europejskiego Systemu Walutowego, oba wymienione Państwa Członkowskie zobowiązują się do zniesienia go w terminie do dnia 31 grudnia 1992 r. Zobowiązują się one również do zarządzania wyżej wymienionym systemem do tego czasu na podstawie procedur zapewniających nadal de facto swobodny przepływ kapitału na takich warunkach, aby kursy walut, obowiązujące na obu tych rynkach, nie wykazywały znacznych ani trwałych różnic.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1988.178.5
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 88/361/EWG w sprawie wykonania art. 67 Traktatu
• Data aktu: 24/06/1988
• Data ogłoszenia: 08/07/1988
• Data wejścia w życie: 07/07/1988, 01/05/2004