(C/2025/897)
(Dz.U.UE C z dnia 17 lutego 2025 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Federazione Italiana delle Banche di Credito Cooperativo e Casse Runeri (Federcasse), Banca di Credito Cooperativo di Ancona i Falconara Marina CC SC, Banca di Credito Cooperativo di Alba Langhe Roero i Canavese, Banca di Credito Cooperativo de Castiglione Messer Raimondo i Pianella SC, Banca di Credito Cooperativo de Medio, Bank Credito Cooperativo de Pontassieve, Banca di Credito Cooperativo di Roma, Banca di Credito Cooperativo di Sarsina, Banca di Credito Cooperativo Prealpi San Biagio, Banca di Credito Cooperativo 360 Credito Cooperativo FVG - SC, Banca per il Trentino Alto Adige - Bank für Trentino-Südtirol - Credito Cooperativo Italiano, dawniejBanca di Credito Cooperativo Cassa di Trento, BCC Veneta - Credito Cooperativo - Societa Cooperativo, dawniej Banca di Credito Cooperativo di Verona e Vicenza C.C. (przedstawiciele: A. Pera, F. Salerno, U. Di France, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Bank Credito Cooperativo de Neapol
Żądania wnoszących odwołanie
- uchylenie zaskarżonego postanowienia i
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa przez Sąd przy stosowaniu art. 263 TFUE w zakresie, w jakim zaskarżone postanowienie wyklucza możliwość wywołania przez ten środek wiążących skutków prawnych. Zarzut pierwszy składa się z trzech części.
- W części pierwszej zarzutu pierwszego kwestionuje się pkt 31-38 zaskarżonego postanowienia, powtarzając analizę ich treści i kontekstu środka oraz uprawnień Komisji (te same elementy, które zostały przytoczone w pkt 30 zaskarżonego postanowienia, są elementami decydującymi dla stwierdzenia, czy środek wywołuje wiążące skutki prawne). W szczególności należy zauważyć, że:
i. W pkt 31-33 zaskarżonego postanowienia Sąd dokonał niepełnej i błędnej analizy treści środka, nie analizując istoty aktu i pomijając tym samym decydujące elementy. Nie przeanalizowano bowiem żadnej jasnej formuły odmowy, która byłaby równoznaczna z prawdziwym przepisem. Ponadto zaskarżone postanowienie (pkt 49), przyznając, że chodzi o akt "jasny" z "jasnym rezultatem", nie wyciąga odpowiednich wniosków.
ii. Analiza kontekstu, w jaki wpisuje się przyjęcie środka (pkt 35 i 36 zaskarżonego postanowienia w związku z twierdzeniami o tej samej treści zawartymi w pkt 32, 33 i 49 zaskarżonego postanowienia), jest błędna w zakresie, w jakim wymaga ona istnienia etapu przygotowawczego poprzedzającego wydanie decyzji, pomijając fakt, że art. 10 ust. 6 dyrektywy nie przewiduje żadnej fazy dialogu, a co więcej, nie przewiduje żadnego terminu na zakończenie podnoszonego dialogu. W braku ustawowego terminu na zakończenie etapu dialogu może on pozostać niezakończony w przypadku bezczynności organów krajowych, w związku z czym skarżący zostaliby pozbawieni prawa do skutecznej ochrony sądowej. Do tego należy dodać, że nawet przy założeniu, iż środek stanowi akt "wszczęcia" (quod non), nie zmienia to faktu, że wywołuje on wiążące skutki prawne. Tak więc w pkt 35 i 36 zaskarżonego postanowienia w związku z twierdzeniami o tej samej treści zawartymi w pkt 32, 33 i 49 Sąd niesłusznie oparł swoje wnioski na założeniu, że środek może być zwykłym "wszczęciem" postępowania.
iii. Chociaż Sąd sam wymienia (pkt 30 zaskarżonego postanowienia) analizę uprawnień instytucji, która wydała akt, wśród obiektywnych elementów decydujących o ocenie skutków prawnych, zaskarżone postanowienie nie zawiera żadnego śladu w tym względzie. Brak ten jest istotny, ponieważ zgodnie z art. 10 ust. 6 dyrektywy Komisji przysługuje wyłączne uprawnienie do zatwierdzania wniosku o zmniejszenie poziomu docelowego. W związku z tym właściwe byłoby uznanie, że odmowa uwzględnienia tego wniosku nastąpiła wyłącznie przez organ właściwy w tej dziedzinie. Podsumowując, gdyby Sąd zbadał uprawnienia Komisji, nie mógłby dojść do wniosku, że "treść i istota" środka przemawiają za aktem przygotowawczym.
- W części drugiej zarzutu pierwszego podważa się pkt 43 i 44 zaskarżonego postanowienia ze względu na to, że opierając się na elementach formalnych, które zostały w nich przywołane, Sąd nie mógł dojść do wniosku, iż okoliczności te potwierdzają, że środek ma charakter przygotowawczy. Pozostałe elementy formalne, o których mowa w pkt 34 i 37 zaskarżonego postanowienia, są również podważane ze względu na to, że są nieistotne dla sprawy lub błędnie przeanalizowane.
- W części trzeciej zarzutu pierwszego krytykuje się pkt 51 zaskarżonego postanowienia w zakresie, w jakim Sąd błędnie wywiódł, że zamiarem autora środka było dostarczenie informacji.
2. Zarzut drugi jest skierowany przeciwko pkt 50 zaskarżonego postanowienia w zakresie, w jakim Sąd przeinaczył dokument 11 załączony do skargi w pierwszej instancji, a mianowicie pismo ministerstwa z dnia 31 sierpnia 2023 r., w zakresie, w jakim uznano w nim, że ministerstwo jest jedynie "osobą trzecią", podczas gdy jest to właściwy organ krajowy w rozumieniu art. 10 ust. 6 dyrektywy, a w rezultacie konsekwencje prawne, jakie ministerstwo, co zrozumiałe, wyciągnęło z tego środka (uznając, że jest on rozstrzygający, a tym samym o charakterze decyzyjnym), powinny były stanowić integralną część badania skutków prawnych środka.
3. Zarzut trzeci opiera się na wadliwym i wewnętrznie sprzecznym uzasadnieniu, wskazując na liczne braki i sprzeczności, jakie znalazły się w zaskarżonym postanowieniu, a mianowicie brak analizy treści środka ze względu na to, że zawiera on jasne stanowisko w przedmiocie wyniku analizy przeprowadzonej przez służby Komisji, brak analizy uprawnień Komisji, a także sprzeczność między pkt 49 a tym, co zostało stwierdzone w pkt 38, oraz braki w uzasadnieniu, o których mowa w pkt 51.
Od 1 stycznia 2026 r. zacznie obowiązywać ustawa wprowadzająca Centralną e-Rejestrację. Zakłada ona, że od przyszłego roku podmioty lecznicze obowiązkowo dołączą do systemu m.in. w zakresie umawiania wizyt u kardiologa oraz badań profilaktycznych. Planowany start rejestracji na wszystkie świadczenia planowany jest na 2029 r. Kolejne świadczenia i możliwości w zakresie zapisywania się do lekarzy specjalistów będą wchodzić w życie stopniowo.
22.12.2025
W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025
Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025
Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025
Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025
Od 1 stycznia 2026 r. zasadą będzie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy użyciu programu komputerowego. Nie będzie już można dokumentować zakupów, np. środków czystości lub materiałów biurowych, za pomocą paragonów bez NIP nabywcy. Takie zmiany przewiduje nowe rozporządzenie w sprawie PKPiR.
15.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.897 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa C-863/24 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 1 października 2024 r. w sprawie T-1070/23, Federcasse i in./Komisja, wniesione w dniu 11 grudnia 2024 r. przez Federazione Italiana delle Banche di Credito Cooperativo e Casse Rurali (Federcasse), Banca di Credito Cooperativo di Ancona e Falconara marittima CC SC, Banca di Credito Cooperativo di Alba Langhe Roero e Canavese, Banca di Credito Cooperativo di Castiglione Messer Raimondo e Pianella SC, Banca di Credito Cooperativo di Milano, Banca di Credito Cooperativo di Pontassieve, Banca di Credito Cooperativo di Roma, Banca di Credito Cooperativo di Sarsina, Banca di Credito Cooperativo Prealpi San Biagio, Banca di Credito Cooperativo 360 Credito Cooperativo FVG - S, Banca per il Trentino Alto Adige - Bank für Trentino-Südtirol - Credito Cooperativo Italiano, dawniej Banca di Credito Cooperativo Cassa di Trento, BCC Veneta - Credito Cooperativo - Società cooperativa, dawniej Banca di Credito Cooperativo di Verona e Vicenza C.C |
| Data aktu: | 17/02/2025 |
| Data ogłoszenia: | 17/02/2025 |