Sąd odsyłający
Tribunalul Arad
Strony w postępowaniu głównym
Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: Investcapital Ltd
Druga strona postępowania: PN
Pytania prejudycjalne
1) Czy okoliczność, że uregulowania krajowe - które nakładają pewne ograniczenie w zakresie odszkodowania za opóźnienie w odniesieniu do stosunków prawnych, które nie wynikają z prowadzenia przedsiębiorstwa - w odniesieniu do stosunków prawnych, które wynikają z prowadzenia przedsiębiorstwa mają inną treść normatywną, z związku z czym nie ustanawiają one ograniczenia w zakresie odpowiednich kar mających zastosowanie w stosunkach prawnych między operatorem usług łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do internetu) a konsumentem, lecz ustanawiają takie ograniczenie w odniesieniu do innych stosunków prawnych, takich jak działalność bankowa, należy uznać za element swobody [świadczenia] usług, o której mowa w art. 56 i następnych Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ponieważ prawo to jest uregulowane w sektorze łączności elektronicznej dyrektywą 2002/22 w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywą o usłudze powszechnej) 1 oraz dyrektywą 2018/1972 ustanawiającą Europejski kodeks łączności elektronicznej 2 , czy też przeciwnie, ograniczenie na korzyść konsumentów odpowiednich kar może zostać dokonane na drodze sądowej na podstawie art. 3 ust. 3 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich 3 , w szczególności lit. e) załącznika do tej dyrektywy, zgodnie z którym warunek może zostać uznany za nieuczciwy, jeżeli przyznaje on przedsiębiorcy prawo do nałożenia na konsumenta obowiązku wniesienia rażąco wysokiego odszkodowania w razie niewykonania przez niego zobowiązań?
2) Czy wykładnia i stosowanie art. 3 ust. 3 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w szczególności lit. e) załącznika do tej dyrektywy, oznaczają w kontekście analizy potencjalnie nieuczciwego charakteru kary umownej ustalającej wysokość odszkodowania za opóźnienie należnego od konsumenta z tytułu braku zapłaty w terminie faktur za usługi łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do internetu) na 0,5 % za każdy dzień opóźnienia,
- że sąd ma obowiązek odnieść się do wysokości tych szkód obliczonych za okres jednego roku, tj. do wartości wynoszącej 182,5 % rocznie, w związku z czym ustalenie nieuczciwego charakteru tych kar może nastąpić wyłącznie w drodze analizy porównawczej tych kar z wysokością odsetek ustawowych, które miałyby zastosowanie, gdyby strony same nie ustaliły konkretnej kwoty odszkodowania za opóźnienie
czy też
- sąd jest również zobowiązany do uwzględnienia rzeczywistego czasu trwania okresu, za który żądana jest kara w wysokości 0,5 %, tj. liczby dni do których odnosi się to żądanie, oraz do uwzględnienia w swojej ocenie rzeczywistej wysokości kwoty żądanej tytułem kary w stosunku do kwoty należności głównej?
3) Czy w ramach analizy potencjalnie nieuczciwego charakteru warunku dotyczącego kary umownej, który ustala wysokość odszkodowania za opóźnienie należnego od konsumenta z tytułu braku zapłaty w terminie faktur za usługi łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do Internetu) na 0,5 % za każdy dzień opóźnienia, wykładnia i stosowanie art. 3 ust. 3 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w szczególności lit. e) załącznika do tej dyrektywy, wymagają od sądu uwzględnienia, oprócz kwot należnych od konsumenta, również ewentualnej szkody poniesionej przez przedsiębiorcę, który z kolei jest stroną stosunków prawnych, w ramach których ciążą na nim podobne obowiązki w zakresie wysokości odszkodowania za opóźnienia w płatnościach, jakie byłby zobowiązany zapłacić w wyniku niewykonania swoich zobowiązań płatniczych?
4) Czy konkretnie określona wysokość kar za opóźnienie może być uznana za nieuczciwą w zakresie, w jakim przekracza kwotę należności głównej obciążającej konsumenta?
5) Czy kwalifikacja dokonana przez [Trybunał w wyroku z dnia 22 listopada 2018 r., MEO - Serviços de Comunicaçôes e Multimédia (C-295/17, EU:C:2018:942)] określonej z góry kwoty otrzymywanej przez podmiot gospodarczy w przypadku przedterminowego rozwiązania przez klienta lub z przyczyn leżących po stronie tego ostatniego umowy o świadczenie usług, w której wprowadzono minimalny okres obowiązywania - odpowiadającej kwocie, jaką podmiot ten uzyskałby w trakcie pozostałej części tego okresu, w przypadku braku rozwiązania tej umowy w tym znaczeniu, że kwota ta stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług podlegające jako takie opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, ma bądź nie ma autonomiczny charakter, w związku z czym klasyfikacja ta ma znaczenie jedynie w odniesieniu do wykładni i stosowania dyrektyw VAT, czy też może ona być również uwzględniana przy wykładni i stosowaniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 1993/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w celu wyłączenia z zakresu stosowania tej ostatniej dyrektywy warunku ustanawiającego tego rodzaju koszty, w wyniku zakwalifikowania go jako odnoszący się do określenia przedmiotu umowy oraz adekwatności ceny lub wynagrodzenia w stosunku do usług lub towarów dostarczonych w zamian za nie, w zakresie w jakim zostanie uznane, że warunek ten jest wyrażony prostym i zrozumiałym językiem?
6) Zakładając, że odpowiedź na [poprzednie] pytanie brzmi, iż wykładnia dokonana przez [Trybunał] w cytowanym wyroku ma charakter autonomiczny, a zatem wykładnia ta ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do dyrektyw VAT, czy i w jakim zakresie wykładnia art. 3 ust. 1 i 3 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w związku z art. 20 dyrektywy 2002/22 w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej (dyrektywy o usłudze powszechnej), a także w związku z art. 101, 105 i 107 dyrektywy 2018/1972 ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej oraz załącznikiem VIII część A pkt 3 ppkt iv) i załącznikiem IX pkt 2 tej dyrektywy zezwala na uznanie za nieuczciwy warunku zawartego w umowie o świadczenie usług łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do internetu), objętej zakresem stosowania dyrektywy 2002/22 lub dyrektywy 2018/1972, na mocy którego ustalono kwotę, którą podmiot gospodarczy ma otrzymać tytułem odszkodowania i która odpowiada kwocie, jaką podmiot ten uzyskałby przez pozostałą część odnośnego okresu w przypadku braku rozwiązania tej umowy w razie wcześniejszego rozwiązania przez klienta będącego konsumentem lub z przyczyn leżących po stronie tego ostatniego umowy przewidującej minimalny okres obowiązywania zgodny z wynoszącym 24 miesiące ograniczeniem nałożonym na mocy art. 105 dyrektywy 2018/1972:
- w odniesieniu do wysokości takiej kwoty i na podstawie jej oceny jako nieproporcjonalnej względem szkody poniesionej przez dostawcę usług łączności, lub odpowiednio
- na podstawie stwierdzenia braku równowagi prawnej między prawami i obowiązkami stron w wyniku faktu, że to wyłącznie konsument, a nie również dostawca usług łączności podlega takiej karze w kontekście, w którym ta sama umowa nakłada na dostawcę obowiązek zapłaty odszkodowania równego wynagrodzeniu za niewykonaną lub nienależycie wykonaną usługę w przypadku, gdy ta ostatnia nie spełnia ustalonych standardów jakości?
7) Jakie znaczenie w kontekście analizy poprzedniego pytania ma okoliczność, że konsument, który zawarł umowę w celu uzyskania usług łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do internetu) na okres co najmniej 24 miesięcy, skorzystał z określonych ofert o charakterze promocyjnym polegających na obniżeniu ceny przy zakupie urządzenia lub usług, gdy ze stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie wynika, że wartość rabatów jest wliczona w opłatę abonamentową obliczoną za cały okres obowiązywania umowy?
W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025
Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025
Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025
Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025
Od 1 stycznia 2026 r. zasadą będzie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy użyciu programu komputerowego. Nie będzie już można dokumentować zakupów, np. środków czystości lub materiałów biurowych, za pomocą paragonów bez NIP nabywcy. Takie zmiany przewiduje nowe rozporządzenie w sprawie PKPiR.
15.12.2025
Senat zgłosił w środę poprawki do reformy orzecznictwa lekarskiego w ZUS. Zaproponował, aby w sprawach szczególnie skomplikowanych możliwe było orzekanie w drugiej instancji przez grupę trzech lekarzy orzeczników. W pozostałych sprawach, zgodnie z ustawą, orzekać będzie jeden. Teraz ustawa wróci do Sejmu.
10.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.2355 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa C-909/24, Investcapital i in.: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Arad (Rumunia) w dniu 16 grudnia 2024 r. - Investcapital Ltd/PN |
| Data aktu: | 28/04/2025 |
| Data ogłoszenia: | 28/04/2025 |