Sprawa T-85/25: Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2025 r. - Alta Pay Group/EBC

Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2025 r. - Alta Pay Group/EBC

(Sprawa T-85/25)

(C/2025/2223)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2025 r.)

Strony

Strona skarżąca: Alta Pay Group d.o.o. Beograd (Belgrad, Serbia) (przedstawiciel: M. Fellner, lawyer)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji ECB-SSM-2024-AT-5 wydanej przez EBC w dniu 26 listopada 2024 r. bez zastąpienia jej na podstawie art. 263 i 264 TFUE; oraz

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym zgodnie z art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą") w związku z art. 6 ust. 1 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej "EKPC"). Prawo skarżącej do bycia wysłuchaną zostało naruszone przez to, że (i) nie miała ona dostępu do wszystkich dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, (ii) nie przyznano jej rozsądnego terminu na przedstawienie uwag, (iii) nie sporządzono wystarczającego uzasadnienia oraz (iv) EBC nie przesłuchał świadków.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu zgodnie z art. 47 karty w związku z art. 6 ust. 1 EKPC. Skarżąca nie była w stanie skutecznie bronić się z powodów przedstawionych w ramach zarzutu pierwszego.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 41 ust. 2 lit. a) karty, art. 41 ust. 2 lit. b) karty i art. 22 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 ¹  (dostęp do akt). EBC odmówił skarżącej dostępu do wszystkich dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, uniemożliwiając jej w ten sposób zakwestionowanie wszelkich zawartych w nich informacji lub wykorzystanie dowodów odciążających na jej korzyść.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 41 ust. 2 lit. a) karty i art. 22 ust. 1 rozporządzenia nr 1024/2013 (prawo do bycia wysłuchanym). Skarżącej wyznaczono zbyt krótki termin na przedstawienie uwag, co uniemożliwiło jej pełne przedstawienie jej stanowiska.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 41 ust. 2 lit. c) karty i art. 22 ust. 2 rozporządzenia nr 1024/2013 (obowiązek uzasadnienia). EBC nie uzasadnił swojej decyzji w sposób wystarczający. Nie zbadała ona prawidłowo przesłanek prawnych wymaganych do działania w porozumieniu i oparła swoją decyzję na zwykłych wątpliwościach.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 48 ust. 1 karty (domniemanie niewinności) w związku z art. 6 ust. 2 EKPC. EBC odwrócił bowiem ciężar dowodu co do istnienia uzgodnionego zachowania, podczas gdy istnienie takiego zachowania przekłada się na sankcje, które mogą zostać nałożone na skarżącą.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 41 ust. 2 lit. a) karty i art. 28 rozporządzenia UE nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego ²  (brak ustalenia okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie). Świadkowie zaproponowani przez skarżącą nie zostali przesłuchani, a okoliczności faktyczne sprawy nie zostały należycie wykazane, w związku z czym EBC wydał decyzję na podstawie niekompletnego zestawu okoliczności faktycznych.

8. Zarzut ósmy, zgodnie z którym nie zostały spełnione przesłanki wspólnego działania. EBC błędnie zastosował § 20 ust. 1 austriackiej ustawy o bankach ³ , nie uznając, że uzgodnione zachowanie wymaga porozumienia w sprawie wspólnego wykonywania praw głosu.

9. Zarzut dziewiąty dotyczący naruszenia art. 17 karty. Błędne zastosowanie § 20 ust. 1 austriackiej ustawy o bankach spowodowało zawieszenie prawa głosu skarżących w Addiko Bank AG, co stanowi naruszenie praw własności skarżącego.

10. Zarzut dziesiąty dotyczący nadużycia władzy na podstawie art. 263 akapit drugi TFUE oraz naruszenia zasady proporcjonalności. Decyzja EBC stanowi nadużycie władzy, ponieważ przepisy § 20 ust. 1 austriackiej ustawy o bankach nie mają na celu zapobieżenia zwykłym wspólnym zakupom. Ponieważ decyzja opierała się jedynie na wątpliwościach, zasada proporcjonalności wymagała rozważyć rozważenie mniej inwazyjnych środków.

1 Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. 2013 L 287, s. 63).

2 Rozporządzenie UE nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego) (EBC/2014/17) (Dz.U. 2014, L 141, s. 1).

3 Bundesgesetz über das Bankwesen (Bankwesengesetz - BWG) (BGBl. 532/1993, ostatnio zmieniona BGBl. 98/2021).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.2223
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-85/25: Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2025 r. - Alta Pay Group/EBC
• Data aktu: 22/04/2025
• Data ogłoszenia: 22/04/2025