Sprawa C-154/25: Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2025 r. - Komisja Europejska/Republika Francuska

Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2025 r. - Komisja Europejska/Republika Francuska

(Sprawa C-154/25)

(C/2025/2183)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2025 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Sanfrutos Cano, M. Owsiany-Hornung, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału o:

1) stwierdzenie, że:

- nie podejmując działań niezbędnych do zapewnienia zgodności wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi z minimalnymi wymogami dotyczącymi wartości parametrycznej dla azotanów w odniesieniu do 107 stacji dystrybucji wody pitnej wskazanych w skardze;

- nie podejmując jak najszybciej działań naprawczych w celu przywrócenia jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w odniesieniu do tych 107 stacji dystrybucji wody pitnej i nie przyznając pierwszeństwa ich egzekwowaniu, mając na uwadze między innymi poziom przekroczenia odpowiedniej wartości parametrycznej oraz związane z tym potencjalne niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzi; oraz

- nie ograniczając korzystania z wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi przekraczającej długotrwale wartość parametryczną dla azotanów lub nie podejmując wszelkich innych działań niezbędnych do ochrony zdrowia ludzi i nie informując w wystarczającym stopniu konsumentów,

Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi ¹ , w związku z częścią B załącznika I do tej dyrektywy oraz art. 14 ust. 2 i 3 wspomnianej dyrektywy.

2) obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi Komisja podnosi trzy główne zarzuty.

Po pierwsze, Komisja uważa, że Republika Francuska uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 4 ust. 1 dyrektywy 2020/2184 w związku z częścią B załącznika I do tej dyrektywy. Artykuł 4 ust. 1 tej dyrektywy nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, aby woda przeznaczona do spożycia przez ludzi była zdrowa i czysta, i precyzuje, że aby uznać, iż woda ta jest zdrowa i czysta, należy spełnić szereg wymogów, w szczególności minimalne wymogi określone w części B załącznika I. W odpowiedniej pozycji tego załącznika dla azotanów ustala się maksymalną wartość wynoszącą 50 mg na litr. Komisja uważa, że w chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii 107 stacji dystrybucji wody pitnej we Francji nadal nie wywiązało się z tych obowiązków, ponieważ długotrwale przekraczało maksymalną wartość określoną dla azotanów.

Po drugie, Komisja uważa, że Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 14 ust. 2 dyrektywy 2020/2184, ponieważ nie podjęła jak najszybciej działań naprawczych w celu przywrócenia jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i nie przyznała pierwszeństwa ich egzekwowaniu, mając na uwadze między innymi poziom przekroczenia odpowiedniej wartości parametrycznej i związane z tym potencjalne niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzi. Komisja twierdzi w szczególności, że długi okres niezgodności w odnośnych stacjach dystrybucji wody pitnej sam w sobie dowodzi uchybienia obowiązkowi szybkiego działania określonemu w art. 14 ust. 2 dyrektywy.

Po trzecie, Komisja uważa, że nie ograniczając korzystania z wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi stale przekraczającej maksymalną wartość określoną dla azotanów lub nie podejmując wszelkich innych działań niezbędnych do ochrony zdrowia ludzi i nie informując w wystarczającym stopniu konsumentów, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 14 ust. 3 dyrektywy 2020/2184. Przepis ten zobowiązuje państwa członkowskie, w przypadku gdy zaopatrzenie w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi stanowi potencjalne niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzkiego, do wprowadzenia zakazów lub środków ograniczających dostawy oraz do podjęcia wszelkich innych działań naprawczych niezbędnych do ochrony zdrowia ludzkiego. Ponadto wyjaśnia, że niezgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi wartości parametrycznych określonych w załączniku I części A i B należy uznać za potencjalne niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzkiego, chyba że właściwy organ uzna, że dana niezgodność z wartościami parametrycznymi jest nieistotna. Komisja twierdzi, że systematyczne i długotrwałe przekraczanie maksymalnej wartości określonej dla azotanów w 107 stacjach dystrybucji wody pitnej, o których mowa w skardze, może stanowić potencjalne niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzkiego. Tymczasem zdaniem Komisji działania podjęte przez Republikę Francuską i porady udzielane ludności nie odpowiadają w żadnym wypadku wymogom dyrektywy.

1 Dz.U. 2020, L 435, s. 1.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.2183
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa C-154/25: Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2025 r. - Komisja Europejska/Republika Francuska
• Data aktu: 22/04/2025
• Data ogłoszenia: 22/04/2025