Sprawa T-88/25: Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2025 r. - Tiktok Technology/Komisja

Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2025 r. - Tiktok Technology/Komisja

(Sprawa T-88/25)

(C/2025/2093)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2025 r.)

Strony

Strona skarżąca: TikTok Technology Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: E. Batchelor i M. Frese, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności w całości decyzji określającej opłatę nadzorczą mającą zastosowanie do TikToka na podstawie art. 43 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE) 2022/2065 ¹ ; oraz

- obciążenie Komisji kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą w niniejszym postępowaniu.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 43 ust. 5 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE 2022/2065 (zwanego dalej "DSA") poprzez posłużenie się oszacowaniem średniej liczby aktywnych miesięcznie odbiorców (zwanych dalej "MAR" od "average monthly active recipients"), które nie jest zgodne z wynikającą z DSA definicją prawną MAR znajdującą się w motywie 77 i art. 3 lit. p) DSA, a tym samym poprzez posłużenie się metodą szacunkową, która pozbawiona jest podstawy prawnej na podstawie art. 43 DSA.

- W zaskarżonej decyzji niezgodnie z prawem wykorzystuje się szacunki MAR, które nie odpowiadają prawnej definicji MAR na podstawie DSA. Decyzja ta narusza również zasadę równego traktowania, stosując to samo podejście do dostawców znajdujących się w odmiennej sytuacji.

- Brak jest podstawy prawnej do przyjęcia przez Komisję metody szacowania MAR zgodnie z art. 43 DSA, czy to w drodze rozporządzenia delegowanego, czy to w drodze aktu wykonawczego, takiego jak zaskarżona decyzja. Zaskarżona decyzja narusza art. 43 ust. 5 lit. b) DSA, ponieważ miała na celu przyjęcie metody szacowania MAR i wykorzystanie danych osób trzecich. Artykuł 4 ust. 2 rozporządzenia delegowanego ² , na którym opiera się owa decyzja w celu przyjęcia metody, nie ma zastosowania na podstawie art. 277 TFUE.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 43 ust. 5 lit. c) DSA poprzez brak zastosowania górnego pułapu opłaty w wysokości 0,05 % dochodu netto dostawcy (zwanego dalej "Fee Cap") wobec skarżącej.

- Decyzja ta narusza art. 43 ust. 5 lit. c) DSA poprzez niestosowanie "Fee Cap" wobec skarżącej. W decyzji tej stwierdzono niezgodnie z prawem, że Fee Cap ma być stosowany wobec grupy przedsiębiorstw dostawcy, w przeciwieństwie do art. 43 ust. 5 lit. c) DSA, który stanowi, że Fee Cap ma zastosowanie do podmiotu prawnego świadczącego usługę, a nie do jego grupy.

- Artykuł 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego, na którym opiera się zaskarżona decyzja, nie ma zastosowania na podstawie art. 277 TFUE.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 43 ust. 5 lit. b) DSA poprzez zastosowanie wobec skarżącej opłat rezydualnych.

- Decyzja ta narusza wymóg, zgodnie z którym opłata nadzorcza jest proporcjonalna do MAR dla każdego dostawcy usług zgodnie z art. 43 ust. 5 lit. b) DSA poprzez zastosowanie wobec skarżącej opłat rezydualnych.

- Artykuł 5 ust. 4 rozporządzenia delegowanego, na którym opiera się decyzja, nie ma zastosowania na podstawie art. 277 TFUE.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 43 ust. 2 DSA poprzez nałożenie opłaty nadzorczej opartej na kosztach nienależących do zakresu stosowania art. 43 ust. 2 DSA.

- Decyzja ta narusza art. 43 ust. 2 DSA poprzez nałożenie opłaty nadzorczej na podstawie całkowitych kosztów DSA Komisji. Koszty niezbędne do wykonywania zadań niezwiązanych z nadzorem nie mogą być pokrywane ze środków przeznaczonych na opłaty nadzorcze.

- Zaskarżona decyzja narusza art. 43 ust. 2 DSA poprzez nałożenie opłaty nadzorczej na podstawie wszystkich kosztów personelu Komisji, w tym personelu stałego. Artykuł 2 ust. 2 lit. a) rozporządzenia delegowanego, na którym opiera się decyzja, nie ma zastosowania na mocy art. 277 TFUE.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza prawo skarżącej do bycia wysłuchaną. Tymczasowe określenie kwoty rocznej opłaty nadzorczej i dostępu do akt sprawy nie pozwoliło skarżącej na przedstawienie uwag dotyczących danych MAR wykorzystanych przez Komisję lub obliczenia opłaty.

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza obowiązek przedstawienia uzasadnienia. Decyzja ta nie zawiera wystarczającego uzasadnienia w odniesieniu do szacunków MAR TikToka, metody zastosowanej do oszacowania MAR innych dostawców, decyzji o nieuwzględnieniu informacji finansowych TikToka, wskazania dostawców, którzy osiągnęli Fee Cap, oraz kosztów Komisji objętych opłatą nadzorczą. Obliczenia dokonane przez Komisję również odbiegają od tego, co opisano w decyzji.

1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych oraz zmiany dyrektywy 2000/31/WE (akt o usługach cyfrowych) (Dz.U. L 277, s. 1).

2 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2023/1127 z dnia 2 marca 2023 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 o szczegółową metodykę i procedury dotyczące opłat nadzorczych pobieranych przez Komisję od dostawców bardzo dużych platform internetowych i bardzo dużych wyszukiwarek internetowych (Dz.U. 2023, L 149, s. 16).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.2093
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-88/25: Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2025 r. - Tiktok Technology/Komisja
• Data aktu: 14/04/2025
• Data ogłoszenia: 14/04/2025