Zakładając bezpłatne konto, uzyskasz:(Dz.U.UE C z dnia 10 marca 2025 r.)
Sąd odsyłający
Cour constitutionnelle
Strony w postępowaniu głównym
Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: Google LLC, Google Ireland Ltd, Spotify Belgium SA, Spotify AB, Spotify België nv, Meta Platforms Ireland Limited, Streamz SRL, Sony Music Entertainment Belgium SA, Universal Music SA, Warner Music Benelux SA, Play it again Sam SRL, North East West South SA, CNR Records SA, Belgian Recorded Music associations ASBL
Druga strona postępowania: Premier ministre
Uczestnicy postępowania: Société Belge des Auteurs, Compositeurs et Éditeurs SC (SABAM), Flemish Games Association ASBL (FLEGA), Wallonia Games Association ASBL (WALGA), Games.brussels ASBL (GAMES.BRUSSELS), Video Games Federation Belgium ASBL (VGFB), Interactive Software Federation of Europe (ISFE), European Games Developer Federation Ekonomisk Forening (EGDF), Deezer s.a.i., Société de Droit d'Auteur des Journalistes SC, Vlaamse Nieuwsmedia SC, La presse.be - Alliance des médiats d'information SC, WE MEDIA ASBL, PlayRight SC, de Acteursgilde ASBL, Fédération des auteurs, compositeurs et interprètes réunis (FACIR) ASBL, De Muziekgilde ASBL, Fondation de l'Union des Artistes du Spectacle, Société des auteurs et compositeurs dramatiques (SADC) SC, Société civile des auteurs multimédias (SCAM) SC, deAuteurs SCRL, Les professionnels de la production et de la création audiovisuelle, Scenaristengilde ASBL, Unie van Regisseurs ASBL, Société Multimédia des Auteurs des Arts Visuels SC
Pytania prejudycjalne
1) Czy wykładni art. 15 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/790 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym oraz zmiany dyrektyw 96/9/WE i 2001/29/WE 1 należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom prawa krajowego przewidującym standardową procedurę negocjacyjną pod nadzorem organu administracyjnego, którego decyzje podlegają zaskarżeniu przed sądem i która może skutkować zobowiązaniem do zapłaty wynagrodzenia wydawcom prasowym za korzystanie z ich publikacji prasowych w Internecie, nawet w sytuacji, gdy owe publikacje zostały tam zamieszczone przez samych wydawców prasowych?
2) Czy wykładni art. 15 wspomnianej wyżej dyrektywy (UE) 2019/790 w związku z art. 16, 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom prawa krajowego nakładającym na dostawców usług społeczeństwa informacyjnego jednostronny i niewzajemny obowiązek udostępniania wydawcom prasowym informacji, w szczególności informacji poufnych dotyczących wykorzystywania publikacji prasowych w Internecie, i to nawet w sytuacji, gdy owe publikacje prasowe zostały tam zamieszczone przez samych wydawców, bez uwzględnienia uzyskiwanych przez nich przychodów ani zwrotu z poczynionych przez nich inwestycji dzięki wykorzystaniu ich publikacji prasowych w Internecie za pośrednictwem platform udostępnionych przez wspomnianych dostawców oraz bez zapewnienia jakiejkolwiek gwarancji, owe poufne informacje będą przechowywane zgodnie z warunkami określonymi przez wspomnianego dostawcę?
3) Czy wykładni art. 15 wspomnianej wyżej dyrektywy (UE) 2019/790 w związku z art. 16, 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 15 dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym) 2 , należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom prawa krajowego, które narzucają warunki, na jakich mają być zawierane z wydawcami prasowymi umowy dotyczące wykorzystywania ich publikacji prasowych w Internecie, w tym obowiązek zapłaty wynagrodzenia za wykorzystywanie tych publikacji, nawet w sytuacji, gdy owe publikacje zostały tam zmieszczone przez samych wydawców prasowych, które mają zastosowanie do wszystkich publikacji prasowych, bez względu na to, czy ich treść jest chroniona prawem autorskim bądź czy użytkownicy mają dostęp do tych publikacji w całości, czy tylko do ich fragmentów, i które skutkowałyby wprowadzeniem obowiązku ścisłego monitorowania treści publikowanych przez użytkowników na danej platformie?
4) Czy wykładni art. 1 ust. 1 lit. f) dyrektywy (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (ujednolicenie) 3 należy dokonywać w ten sposób, że przepis prawa krajowego ustanawiający na rzecz twórców i wykonawców prawo do obowiązkowego, niepodlegające zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług udostępniania treści online, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami, stanowi "przepis techniczny", który przed jego uchwaleniem należało zgłosić Komisji na podstawie z art. 5 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy (UE) 2015/1535? Czy zastosowanie w tym wypadku znajduje ewentualnie wyjątek od obowiązku zgłoszenia przewidziany w art. 7 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy?
5) Czy wykładni art. 17 wspomnianej wyżej dyrektywy (UE) 2019/790 w związku z art. 3 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym 4 należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom prawa krajowego ustanawiającym na rzecz twórców i wykonawców prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług udostępniania treści online, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami, w szczególności w przypadku, gdy temu dostawcy zostało już wcześniej udzielone prawo do podawania tych treści do publicznej wiadomości na podstawie licencji?
6) Czy wykładni art. 18 wspomnianej wyżej dyrektywy (UE) 2019/790 należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom prawa krajowego, ustanawiającym na rzecz twórców i wykonawców prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług udostępniania treści online, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami?
7) Czy wykładni art. 56 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom prawa krajowego, ustanawiającym, bez okresu przejściowego, na rzecz twórców i wykonawców prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług udostępniania treści online, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami, w szczególności w przypadku, gdy temu dostawcy zostało już wcześniej udzielone prawo do podawania tych treści do publicznej wiadomości na podstawie licencji?
8) Czy wykładni art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ewentualnie w związku z art. 20 i 21 Karty należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom prawa krajowego, ustanawiającym na rzecz twórców i wykonawców prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług udostępniania treści online, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami?
9) Czy wykładni art. 1 ust. 1 lit. f) wspomnianej wyżej dyrektywy (UE) 2015/1535 należy dokonywać w ten sposób, że przepis prawa krajowego ustanawiający na rzecz twórców i wykonawców utworów dźwiękowych lub audiowizualnych prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami, w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług streamingowych, stanowi "przepis techniczny", a konkretnie "zasadę dotyczącą usług", który przed jego uchwaleniem należało zgłosić Komisji na podstawie z art. 5 ust. 1 akapit pierwszy tej dyrektywy i czy ewentualnie zastosowanie w tym wypadku znajduje wyjątek od obowiązku zgłoszenia przewidziany w art. 7 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy?
W ramach tego pytania przez "dostawcę usług streamingowych" należy rozumieć dostawcę usług społeczeństwa informacyjnego, którego co najmniej jednym z głównych celów jest oferowanie w celach zarobkowych znacznej liczby utworów dźwiękowych lub audiowizualnych chronionych prawem autorskim lub prawami pokrewnymi, do których użytkownicy mają dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie, przy czym użytkownicy ci nie mogą nabyć na własność zwielokrotniania wyświetlonego utworu, a dostawca ponosi odpowiedzialność redakcyjną za świadczenie i organizację usługi, w tym organizację, klasyfikację i promocję tych utworów.
10) Czy wykładni art. 18 wspomnianej wyżej dyrektywy (UE) 2019/790 w związku z jej art. 20 należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego ustanawiającemu na rzecz twórców i wykonawców utworów dźwiękowych lub audiowizualnych prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami, w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług streamingowych we wskazanym powyżej rozumieniu, w szczególności w przypadku, gdy temu dostawcy zostało już wcześniej udzielone prawo do podawania tych treści do publicznej wiadomości na podstawie licencji?
11) Czy wykładni art. 56 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego ustanawiającemu na rzecz twórców i wykonawców utworów dźwiękowych lub audiowizualnych prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami, w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług streamingowych we wskazanym powyżej rozumieniu, w szczególności w przypadku, gdy temu dostawcy zostało już wcześniej udzielone prawo do podawania tych treści do publicznej wiadomości na podstawie licencji?
12) Czy wykładni art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego ustanawiającemu na rzecz twórców i wykonawców utworów dźwiękowych lub audiowizualnych prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami, w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług streamingowych we wskazanym powyżej rozumieniu, w szczególności w przypadku, gdy temu dostawcy zostało już wcześniej udzielone prawo do podawania tych treści do publicznej wiadomości na podstawie licencji?
13) Czy wykładni art. 3 i art. 5 ust. 3 wspomnianej wyżej dyrektywy 2001/29/WE należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego ustanawiającemu na rzecz twórców i wykonawców utworów dźwiękowych lub audiowizualnych prawo do obowiązkowego, niepodlegającego zrzeczeniu się i niezbywalnego wynagrodzenia, które można wykonywać wyłącznie za pośrednictwem obowiązkowego mechanizmu zbiorowego zarządzania tymi prawami, w przypadku przeniesienia przez nich prawa do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną lub do zakazania takiego udostępniania przez dostawcę usług streamingowych we wskazanym powyżej rozumieniu, w szczególności w przypadku, gdy temu dostawcy zostało już wcześniej udzielone prawo do podawania tych treści do publicznej wiadomości na podstawie licencji?
Nie będzie podwyższenia kar dla pracodawców, przewidzianych w Kodeksie pracy, za wykroczenia przeciwko prawom pracowników. W czwartek Sejm przyjął poprawkę Senatu wykreślającą z ustawy poprawkę Lewicy. Posłowie zgodzili się też na to, by agencje pracy tymczasowej mogły zatrudniać cudzoziemców także na podstawie umów cywilnoprawnych, a nie tylko na umowę o pracę.
20.03.2025
Sejm przyjął w czwartek większość poprawek redakcyjnych i doprecyzowujących, które Senat wprowadził do ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Przewiduje ona reformę urzędów pracy, w tym m.in. podniesienie zasiłku dla bezrobotnych i ułatwienia w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych. Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.
20.03.2025
Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Projekt po raz drugi wróci do komisji sejmowej.
19.03.2025
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.1403 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa C-663/24, Streamz i in.: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle (Belgia) w dniu 9 października 2024 r. - Google LLC, Google Ireland Ltd, Spotify Belgium SA, Spotify AB, Spotify België nv, Meta Platforms Ireland Limited, Streamz SRL, Sony Music Entertainment Belgium SA, Universal Music SA, Warner Music Benelux SA, Play it again Sam SRL, North East West South SA, CNR Records SA, Belgian Recorded Music associations ASBL / Premier ministre |
| Data aktu: | 10/03/2025 |
| Data ogłoszenia: | 10/03/2025 |
