(C/2024/754)Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: AH (przedstawiciele: A. Guillerme, T. Bontinck et L. Burguin, avocats)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Skarżący wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO) Komisji Europejskiej z dnia 9 lutego 2023 r. o nieprzyznaniu skarżącemu dodatku zagranicznego;
- uznanie uprawnienia skarżącego do dodatku zagranicznego ze skutkiem od dnia 1 lutego 2023 r;
- zasądzenie od strony pozwanej kwoty 5 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez skarżącego;
- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi dwa zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa przy wykładni art. 4 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej oraz oczywistego błędu w ocenie. Skarżący uważa, że Urząd Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO) naruszył prawo i popełnił oczywisty błąd w ocenie, ponieważ nie wziął pod uwagę braku przerwy w czasie między dwiema umowami, które zostały podpisane z dwiema różnymi instytucjami.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji, w tym prawa do bycia wysłuchanym. Zdaniem skarżącego PMO naruszył zasadę dobrej administracji, gdy najpierw poinformował go, że jego prawo do dodatku zagranicznego zostanie automatycznie odnowione po podjęciu przez niego nowych obowiązków, a następnie zmienił swoje stanowisko trzy dni później i odmówił przyznania mu tego dodatku. Skarżący utrzymuje również, że PMO naruszył jego prawo do bycia wysłuchanym, ponieważ decyzja o zaprzestaniu przyznawania mu dodatku zagranicznego została podjęta bez uprzedniego wysłuchania go.
