(C/2024/6635)Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2024 r.)
Sąd odsyłający
Handelsgericht Wien
Strony w postępowaniu głównym
Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: Cabris lnvestments Ltd
Druga strona postępowania: Revetas Capital Advisors LLP
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 25 rozporządzenia 1215/2012 1 należy interpretować w ten sposób, że klauzula jurysdykcyjna, w której strony umowy mające siedzibę w Zjednoczonym Królestwie, a zatem (obecnie) w państwie trzecim uzgadniają jurysdykcję sądów państwa członkowskiego Unii Europejskiej dla sporów wynikających z tej umowy, jest objęta tym przepisem, nawet jeśli umowa podstawowa nie wykazuje żadnego dalszego związku z tym państwem członkowskim wybranym jako miejsce jurysdykcji? Czy w związku z tym zasady zawarte w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-566/22 z dnia 8 lutego 2024 r. 2 . mają zastosowanie w ten sam sposób również w przypadku, gdy data uzgodnienia klauzuli jurysdykcyjnej pomiędzy dwoma stronami umowy mającymi siedzibę w Zjednoczonym Królestwie przypada jeszcze na okres przed zakończeniem fazy przejściowej "brexitu" w dniu 31 grudnia 2020 r., a powództwo została wniesione dopiero po wejściu w życie "brexitu", przy uwzględnieniu okoliczności, że sytuacja umowna między tymi (obecnie) podmiotami z państwa trzeciego nie wykazuje żadnego dalszego związku z wybranym państwem członkowskim Unii Europejskiej (zob. jednak w tym względzie motywy 13 i 14 rozporządzenia 1215/2012), a ponadto art. 50 ust. 3 TUE (Traktatu o Unii Europejskiej z dnia 26 października 2012 r., Dz.U. C 326/1, s. 13) generalnie wyłącza zastosowanie traktatów europejskich do Zjednoczonego Królestwa po "brexicie"?
Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości odrzuci zastosowanie art. 25 rozporządzenia 1215/2012 w przypadku dotyczącym państwa trzeciego, do którego odnosi się pytanie, pojawiają się poniższe dalsze pytania:
2) Czy art. 68 rozporządzenia 1215/2012 (rozporządzenia [UE] nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych) należy interpretować w ten sposób, że ostatecznie uchylił on europejską konwencję o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń z 1968 r., Dz.U. L 299, podpisaną w dniu 27 września 1968 r. - "konwencję brukselską") 3 również w przypadku postępowania mającego związek ze Zjednoczonym Królestwem (przy uwzględnieniu "brexitu"), w związku z czym państwo członkowskie Unii Europejskiej nie może aktualnie zastosować tej konwencji?
3) Czy art. 69 rozporządzenia 1215/2012 (rozporządzenia [UE] nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych) w brzmieniu "wykazu 3" zgodnie z notyfikacją na podstawie art. 76 rozporządzenia 1215/2012 4 oraz art. 55 tiret trzynaste konwencji brukselskiej należy interpretować w ten sposób, że ostatecznie uchylają one brytyjsko- austriacką konwencję o wzajemnym uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych podpisaną w dniu 14 lipca 1961 r. oraz protokół podpisany w Londynie w dniu 6 marca 1970 r. również w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa (przy uwzględnieniu "brexitu"), w związku z czym w postępowaniu mającym związek ze Zjednoczonym Królestwem (przy uwzględnieniu "brexitu") nie jest możliwe zastosowanie tej międzynarodowej konwencji z dnia 14 lipca 1961 r., biorąc przy tym pod uwagę również okoliczność, że zgodnie z art. 70 ust. 1 rozporządzenia 1215/2012 konwencje, o których mowa w art. 69 rozporządzenia 1215/2012, pozostają w mocy w zakresie spraw, do których nie ma zastosowania owo
rozporządzenie. Czy zatem zgodnie z art. 70 ust. 1 rozporządzenia 1215/2012 w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa umowa międzynarodowa zawarta z Republiką Austrii, uznana już w przeszłości przez prawo pierwotne za "zastąpioną", może zostać uznana po "brexicie" za mającą ponownie zastosowanie między tymi państwami z mocą wsteczną (tak zwane "odżycie umowy międzynarodowej")?
Jeżeli tak: Czy takie "odżycie" obowiązywałoby także w zakresie zastosowania - w tym względzie podobnego - art. 56 konwencji brukselskiej?
4) Czy art. 50 ust. 3 TUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu lub "odżyciu" art. 17 i 18 konwencji brukselskiej również w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa (przy uwzględnieniu "brexitu"), jeżeli w postępowaniu wszczętym w Austrii stoją naprzeciwko siebie dwie strony procesu z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie, które w swojej umowie zawartej w dniu 6 maja 2020 r. uzgodniły jurysdykcję wyłączną austriackiego Handelsgericht Wien (sądu handlowego w Wiedniu)? Czy w tym zakresie przepis art. 50 ust. 3 TUE ma pierwszeństwo przed art. 66 konwencji brukselskiej, zgodnie z którym konwencja brukselska "[obowiązuje] na czas nieokreślony"?
5) Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości stwierdzi w rozumieniu pytań wskazanych powyżej w pkt 2-4 pierwszeństwo stosowania konwencji brukselskiej również w odniesieniu do Wielkiej Brytanii, pojawia się pytanie:
Czy zasadnicze pierwszeństwo stosowania konwencji brukselskiej stoi na przeszkodzie uregulowaniu przewidzianemu w Zjednoczonym Królestwie, zgodnie z którym zastosowanie konwencji brukselskiej jest wyraźnie wyłączone również dla umów dotyczących jurysdykcji, które zostały zawarte przed wejściem w życie "brexitu" (zobacz uregulowanie brytyjskie w section 82 ust. 1 lit. [b] [i] "Regulations 4-25 Civil Jurisdiction and Judgments [amendments etc] [EU Exit] Regulations 2019 [Sl 2019/479], obowiązujące do dnia 29 lutego 2024 r. i jednoznacznie mające jeszcze zastosowanie w niniejszej sprawie w związku z wniesieniem powództwa w dniu 20 czerwca 2023 r.)?
Jeżeli nie: Czy sąd austriacki, badając skuteczność klauzuli jurysdykcyjnej uzgodnionej w dniu 6 maja 2020 r. (a więc przed "brexitem") między dwoma brytyjskimi spółkami z wyborem austriackiego forum jest mimo to związany tym - unormowanym w Zjednoczonym Królestwie - wyłączeniem stosowania konwencji brukselskiej zgodnie z section 82 ust. 1 lit. (b) (i) Regulations 4-25 Civil Jurisdiction and Judgments (amendments etc) (EU Exit) Regulations 2019 (Sl 2019/479), w szczególności ze względu na pierwszeństwo prawa pierwotnego, która to okoliczność zasadniczo stałaby na przeszkodzie skutecznemu wykonaniu w Zjednoczonym Królestwie (ostatnie pytanie zakłada w rozumieniu pytania trzeciego utratę mocy brytyjsko-austriackiej konwencji o wzajemnym uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych podpisanej w dniu 14 lipca 1961 r. oraz protokołu podpisanego w Londynie w dniu 6 marca 1970 r.)?
