(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywa 89/391/EWG - Ogólne obowiązki z zakresu ochrony bezpieczeństwa i zdrowia - Równoległe postępowania krajowe - Wyrok sądu administracyjnego korzystający z powagi rzeczy osądzonej przed sądem karnym - Zakwalifikowanie zdarzenia jako "wypadku przy pracy" - Skuteczność ochrony praw zagwarantowanych w dyrektywie 89/391 - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Prawo do bycia wysłuchanym - Postępowania dyscyplinarne wobec sędziów sądów powszechnych w wypadku nieprzestrzegania orzeczenia sądu konstytucyjnego sprzecznego z prawem Unii - Pierwszeństwo prawa Unii)(C/2024/6618)
Język postępowania: rumuński
(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2024 r.)
Sąd odsyłający
Curtea de Apel Bra§ov
Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej
MG
przy udziale:
Parchetul de pe langä Judecätoria Rupea, LV, CRA, LCM, SC Energotehnica SRL Sibiu
Sentencja
1) Artykuł 1 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy w związku z zasadą skuteczności oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej
należy interpretować w ten sposób, że:
stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, na mocy których - zgodnie z wykładnią przyjętą przez sąd konstytucyjny tego państwa członkowskiego - prawomocny wyrok sądu administracyjnego w przedmiocie kwalifikacji zdarzenia jako "wypadku przy pracy" korzysta z powagi rzeczy osądzonej przed sądem karnym, który ma orzec w przedmiocie odpowiedzialności cywilnej wynikającej z czynów zarzucanych oskarżonemu, w przypadku gdy przepisy te nie pozwalają, by następców prawnych pracownika, który zmarł w wyniku tego zdarzenia, wysłuchano w ramach któregokolwiek z postępowań rozstrzygających o zaistnieniu takiego wypadku przy pracy.
2) Zasadę pierwszeństwa prawa Unii
należy interpretować w ten sposób, że:
stoi ona na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, zgodnie z którymi krajowe sądy powszechne nie mogą, pod rygorem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego wobec ich członków, odstąpić z urzędu od stosowania orzeczeń sądu konstytucyjnego danego państwa członkowskiego, jeżeli uznają, w świetle wykładni dokonanej przez Trybunał, że orzeczenia te naruszają prawa wywodzone przez jednostki z dyrektywy 89/391.
