(Sprawy połączone od C-498/22 do C-500/22 1 , Novo Banco i in.)(Odesłanie prejudycjalne - Reorganizacja i likwidacja instytucji kredytowych - Dyrektywa 2001/24/WE - Artykuły 3 i 6 - Środek służący reorganizacji zastosowany wobec instytucji kredytowej - Przeniesienie zobowiązań i odpowiedzialności tej instytucji kredytowej na "bank pomostowy" przed wytoczeniem powództwa mającego na celu uzyskanie zapłaty wierzytelności przysługującej wobec tej instytucji kredytowej - Ponowne przeniesienie na tę samą instytucję kredytową części tych zobowiązań i odpowiedzialności - Prawo państwa członkowskiego, w którym wszczęto dane postępowanie (lex concursus) - Skutki środka służącego reorganizacji w innych państwach członkowskich - Wzajemne uznawanie - Skutki naruszenia obowiązku publikacji środka służącego reorganizacji - Artykuły 17, 21, 38 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Prawo własności - Skuteczna ochrona sądowa - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/WE - Artykuł 6 ust. 1 - Nieuczciwe warunki umowne - Zasady pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań - Legitymacja procesowa bierna "banku pomostowego")
(C/2024/6053)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 21 października 2024 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal Supremo
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Novo Banco SA - Sucursal en España, Banco de Portugal, Fundo de Resolução
Strona pozwana: C.F.O. (C-498/22), J.M.F.T., M.H.D.S. (C-499/22), Proyectos, Obras y Servicios de Badajoz SL (C-500/22)
Sentencja
1) Artykuł 3 ust. 2 i art. 6 dyrektywy 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych w związku z art. 21 ust. 2 i art. 47 akapit pierwszy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz zasadą pewności prawa
należy interpretować w ten sposób, że
nie stoją one na przeszkodzie - w braku publikacji przewidzianej w art. 6 ust. 1 tej dyrektywy - uznaniu przez sąd państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie pochodzenia skutków środka służącego reorganizacji przyjętego przed wszczęciem postępowania przed tym sądem wobec instytucji kredytowej i polegającego na przeniesieniu części zobowiązań i odpowiedzialności tej instytucji na bank pomostowy.
2) Artykuł 3 ust. 2 dyrektywy 2001/24 w związku z art. 47 akapit pierwszy Karty praw podstawowych i ogólną zasadą pewności prawa
należy interpretować w ten sposób, że
jednostki nie mogą powoływać się na zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań wobec banku pomostowego, będącego podmiotem prawa prywatnego, któremu nie przysługują uprawnienia wykraczające poza prawo powszechne, utworzonego w efekcie zastosowania środka służącego reorganizacji instytucji kredytowej, której jednostki te były pierwotnie klientami, w celu pociągnięcia tego banku pomostowego do odpowiedzialności z tytułu zobowiązań przedumownych i umownych związanych z umowami zawartymi wcześniej z tą instytucją kredytową. Sama okoliczność, że wspomniana instytucja kredytowa była tymczasowo kontrolowana przez organ władzy publicznej w celu dokonania jej prywatyzacji, nie może czynić z tej instytucji kredytowej, prowadzącej działalność na konkurencyjnym rynku usług bankowych i finansowych, krajowego organu administracyjnego.
3) Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w świetle art. 38 Karty praw podstawowych, jak też jej art. 17 oraz zasady pewności prawa,
należy interpretować w ten sposób, że
co do zasady nie stoją one na przeszkodzie uznaniu w przyjmującym państwie członkowskim skutków środków służących reorganizacji przyjętych w państwie członkowskim pochodzenia na podstawie dyrektywy 2001/24, przewidujących utworzenie banku pomostowego i utrzymanie po stronie pasywów banku, wobec którego zastosowano te środki, zobowiązania do zapłaty kwot należnych z tytułu odpowiedzialności przedumownej lub umownej.
